Beste Vrienden en Vriendinnen,

Mijn hernieuwde Reisbrief is goed ontvangen. Inderdaad, wat méér 'street observation' was welkom.

--"Ik vind het wel boeiend wat je in je dagboek schrijft, maar ik wil méér weten wáár je bent; dan kan ik een beetje mééreizen".

Daar kan allemaal voor gezorgd worden. Zeker met mijn nieuwe techniek van 'foto's-in-de-brief', is dat een stuk leuker om te doen óók. Én ik zal het compliment ter harte nemen dat ik "niet met foto's moet komen die in iedere reisfolder staan". Ik zal het proberen.

Vandaag zal ik iets van de strandzijde van Iquique laten zien. Op 31 Januari, toen ik de tsunami-kansen behandelde, schreef ik dat je Iquique als een reusachtig strand kunt beschouwen afgesloten door bergen. De waterlijn is ongeveer acht kilometer en het 'echte strand' is ruim zes kilometer, en wordt ongeveer in het midden onderbroken door een rotsachtig schiereilandje waar hotels, bars en een casino staan. Er zijn daar ook een paar gewone straten overgebleven en daar maakte ik een foto van een artistieke vuilniszakkenkorf. Zo'n korven zie je hier overal. Ze zorgen dat loslopende honden en katten geen rotzooi maakt van de plastic vuilniszakken vóór de vuilnisman langs komt om die te legen. Ik heb de drie opnamen steeds wat dichterbij genomen om het belangrijkste detail te laten zien waar een artistieke lasser ooit zijn best op heeft gedaan.

Het noordelijke gedeelte is iets groter dan het zuidelijke. De eerste foto is genomen vanaf het midden van het noordstrand door één keer naar rechts, en één keer naar links te fotograferen. Beide foto's heb ik aanelkaar geplakt. Je kunt het aan de runner zien die nèt voorbij 'runt'.

Het noordstrand is geschikt om te zwemmen; dat is anders met het zuidstrand dan dan ook Playa Brava heet. [brava=wild, woest]. Als je de foto ziet zou je het niet zeggen, maar nèt voorbij de waterlijn waar het zandstrand soepel afdalend eindigt is, een rotsachtig ravijn. Dat maakt de kustgolven nogal 'woest' en alleen zeer ervaren zwemmers weten daar raad mee. Gevolg: Zwemmen verboden. Maar voor zonnebaden is het zeer geliefd. De nevel die je op de achtergrond ziet, heeft er ook mee te maken. De 'woeste' waterbeweging stoot méér waterdruppels in de lucht, en met de betrekkelijke windstilte 's nachts, hangt daar 's morgens de nevel die ik fotografeerde.

Je ziet dat deze foto's op een stil moment zijn genomen [kwart voor tien op een Vrijdagmorgen]. Later op de middag, en zeker in het weekend is het een stuk drukker. Ze foto's zouden dan meer op 'reisfolderfoto's' lijken.

In de vorige reisbrief liet ik de groene bordjes zien die in de stad staan om
de vluchtwegen en het veilige gebied te markeren in geval van een tsunami. Aan het strand staan rode bordjes met een bedreigende reuzengolf --en een klein mensje-- dat wegholt. Het zij zo. Evenals de overtollige 'n' in de vertaling. Met zo'n 'fout' --zal de betrokken gemeente ambtenaar hebben gedacht-- valt het tenminste op bij de 'gringos', en liet ze staan op alle bordjes

De landzijde van het strand is minstens zo belangrijk als de zeezijde. Uiteraard is er een fikse strandboulevard die tevens een van de belangrijkste verkeersaders van Iquique is. Gelukkig hebben ze een flinke ruimte tussen het strand en de boulevard gelaten. Daar zijn doorgaande fiets- en wandelpaden en een veelheid van 'vertier', variërend van piepkleine toko's voor snoepjes-en-knabbels tot een dolfinarium en een skating park. En ... met zorg onderhouden groene en beschaduwde 'terpen'.
Links, een beetje op de achtergrond is zo'n 'groene terp' te zien. Het gazon rechts is pas opnieuw aangelegd en metéén verprutst door ondeskundige irrigatie. Ze weten hier ècht wel beter, vandaar dat het een schandaal werd waarover de pers-discussie nog niet helemaal verstomd is. Het was een kwestie van teveel water geven op het verkeerde moment [midden op de dag] als ik de deskundigen moet geloven.

Op de volgende foto is dezelfde 'fout' gemaakt. Dit is het meest noordelijke deel van het noordstrand. Het was het alleroudste, en nogal verwaarloosd toen ik hier in 2005 was. Zeker in verhouding tot de moderne uitbreidingen meer naar het zuiden. Dit is het dichtste bij het stadscentrum, en ook het dichtste bij mijn hotel. [Niet het Hotel Gavina wat je links op de achtergrond ziet]. Vanaf hier maak ik mijn [bijna] dagelijkse strandwandeling tot aan de zuidpunt van het zuidstrand. Ik moet stevig dóórmarcheren om dat in een uur te doen. Dus: zes kilometer.

Voorbij Hotel Gavina gaat het 'strand' nog een kilometertje verder tot de haven begint. Maar daar is de kustlijn wat rotsachtiger. Ook leuk, en veel gezinnen preferen die kleine baai-tjes voor hun ondernemende kleuters. Ik zal daar ook eens een paar foto's van maken.
Dat was de 'strandzijde' van Iquique. Ik hoop dat het niet al te veel is gaan lijken op "wat in iedere reisfolder staat".

Hartelijke groet, Gérard