San Sebastián de La Gomera, donderdag 21 September 2000, 15:20
Mijn verjaardag! Mijn 71ste! Mooi hè!
Het ziet er helaas niet naar uit dat ik vanavond lekker kan bellen en gebeld worden. Ze zouden mij vanmorgen bellen en/of de aansluiting realiseren: Mañana! Lange neus!
Dadelijk ga ik naar Ignacio om deze dagboeknotitie op te laden. Helaas kan ik er de avond niet doorbrengen, zoals aanvankelijk was voorzien, want hij zit in een zware training voor de halve marathon van Tenerife over een paar dagen.
Intussen vorder ik met het vormgeven van de nieuwe dagboek- en fotosites. Zodra ik zelf telefoon heb, gaan de ze lucht in. Het is teveel voor een diskette.
Ik heb een flesje witte wijn in de ijskast voor vanavond. Proost!

San Sebastián de La Gomera, maandag 25 September 2000, Jeroen 40 jaar!!
Proficiat Jeroen, het ga je goed! Abrazo. Krijg ik weer eens een gedichtje of haiku van jou?
Ik heb mijn verjaardag in gepaste eenvoud doorgebracht. Géén telefoon, en nu nòg niet. Intussen heb ik mij beziggehouden met de nieuwe sites, of beter met de reorganisatie. Als ik dan de aansluiting heb, kan ik alles en één nacht op de sites zetten.
In een nàcht, want overdag schijnt het telefoonnet zo ongeveer volledig te zijn lamgelegd ... als je de media mag geloven. Ik heb er nog geen ervaring mee. Sinds de meeste providers, als voorschot op wat Telefónica in November gaat doen, al een soort tarifa plana hebben ingevoerd, schijnt het in de "stille" uurtjes bomvol de zijn. Het verwijt is nu dat Telefónica zijn investeringen in de richting van Internet en mobiele telefonie heeft gedirigeerd en het vaste net heeft verwaarloosd. Het is een quasi-tarifa plana, want de providers hebben zich voorzien van een (betaald) nationaal telefoonnummer, maar nemen de kosten op zich voor de inbellers op hun Internetaansluiting. Vamos á ver!
De reorganisatie van mijn websites is nogal ingrijpend. Allereerst moet ik 'het waardevolle' van de huidige ZA-sites overhevelen naar mijn archiefsites voor ik ze kan opheffen. Die archiefsites zijn ook wat topzwaar en "mooi" maar "topzwaar". Daar heb ik dus ook een "zakelijke" bezem doorgehaald. Ik heb geleerd van mijn ervaringen dat niet alleen ontwerpen, maar ook onderhouden vanuit internetcafé's, belangrijk is. Ik ga dat allemaal in mijn boek "lichtgewicht leven" (oid) schrijven.
Ik heb geen zin (en ook geen ruimte) om de oude ZA-sites naast de nieuwe dagboek-sites te handhaven. Ik heb al genoeg sites onderhanden!
De nieuwe dagboeksites worden 'lichtgewicht' en gemakkelijk te onderhouden. Daarom gaan de foto's naar speciale 'fotosites'. Die hield ik er al op na, maar die kende ik alleen. Nu moeten die ook toegankelijk ==en gemakkelijk onderhoudbaar!== worden gemaakt.
En dan is er nog een heel mooi, maar gecompliceerd en moeilijk uit te breiden, familiealbum op www.van-eyk.net/gerard Daar weet ik nog niet goed raad mee. Onder /za staat daar ook een van de ZA-sites en samen werden ze te zwaar. Kortom, het wordt een schuif-, pas- en verhuispuzzle waarbij ik mij niet kan permitteren ook nog in een telefoonlijnblokkade te zitten. Gelukkig heb ik een circadiadisch energie-ritme dat mij in de heel vroege ochtenduren vleugels geeft.
Intussen heb ik gemerkt dat mij NL-reisbrief die ik de vorige week dinsdag als 'primeur' aan een 'shortlist' had gestuurd in de Outlook Express van Ignacio is blijven steken. Maldito Windows!. Straks, met deze upload, gaat die opnieuw de lucht in.
Ook heb ik de nieuwe franse reisbrief, die ik had beloofd vóór voor mijn vertrek uit F, maar die door het concentratieverlies niet klaar kwam, in concept gereed. Het was worstelen voor ieder woord, maar het lijkt mij een goede te worden. Ik laat 'm een paar dagen 'op het fust'. Na zoveel intensief formuleren, moet ik wat afstand nemen.
Dat was het weer voor vandaag. Dadelijk naar Ignacio met mijn diskette op zak. Hopelijk de laatste keer.

San Sebastián de La Gomera, vrijdag 29 September 2000,
Nog steeds geen telefoon. Brrrr.. Het was (het leek) een kleine, snel corrigeerbare, vergissing, maar gisteren zeiden ze (in Madrid!) dat ze de zaak hadden afgelegd want "het adres bestond niet". Dat is dan het gevolg van het centralisme dat voorschreef dat de lokale telefonica-technici beter kunnen worden vervangen door lokale contractors die daarvoor op "zeer gedetailleerde instructies vanuit Madrid kunnen rekenen". Ik ben bang dat ik "een case" ben geworden in de strijd tussen het systeem en de werkelijkheid. Maar mijn telefoon werkt! Op een andere flat! En ik betaal de rekening! Daarvoor is het adres wel goed genoeg!
Intussen werk ik hard aan de reorganisatie van de sites. Ik had alvast wat kunnen opladen. Daar liet ik deze dagboeknotitie ook even op wachten. Niet dus!
Een van de leuke karweien die ik daarbij heb, is dat ik een bibliografie wil maken van alles wat ik -op de site- heb gepubliceerd. Dat loopt behoorlijk op en het begon ook danig onoverzichtelijk te worden. Zodoende heb ik vanmorgen alle spaanse reisbrieven nog eens doorgelezen om er per brief enkele details uit te halen waarmee ik de brief kan karakteriseren in de bibliografie. Dat wil ik voor alle artikelen doen. Het is interessant dat ik daar opeens goed gedocumenteerde lijnen zie over mijn ontwikkeling als "solo reiziger". Hoe ik in het begin nog droomde van een soort Parijs of Eindhoven te creëren in Alicante; of zelfs nog in Hermigua. Maar toen bleek dat ik enkele malen per jaar "het juiste klimaat moest achterna reizen". Misschien schrijf ik er nog wel meer over, want voor de nieuwe site wil ik, naast het curriculum vitae, ook een kort informatief verhaal schrijven over hoe ik leef. Om mij "zichtbaar" te maken: Dat is de eerste voorwaarde voor sociaal contact.
Ik heb de franse reisbrief gereed. Het wachten is op mijn franse 'professeur' om het taalkundig nog eens goed door te nemen. Ik krijg hem niet te pakken. Hij pakt zijn GSM niet op, of ik bel niet vaak genoeg voor een trefkans. Ik moet ervoor naar een telefooncel. Misschien kom ik hem dadelijk wel tegen als ik boodschappen doe in de benedenstad. Per slot is het hier een groot dorp.

San Sebastián de La Gomera, dinsdag 3 oktober 2000,
Gisteren heb ik een heel grote wandeling gemaakt en vanmorgen voel ik mij fit en uitgeslapen. De hele tocht viel ontzettend mee, al was ik gisteravond wel moe.
Het was het feest van La Virgen de Guadeloupe, de patrones van het eiland. Niet het vijf-jaarlijkse grote waar ik toentertijd over heb geschreven. Dan wordt de Maagd feestelijk afgehaald met bootjes en verblijft dan gedurende zes weken in de verschillende kerken van het eiland. (Zie de franse reisbrieven 3 & 4). In de andere jaren gaat 'iedereen' er naar toe.
Het kapelletje in Puntellano, een onbewoonde uitstekende punt, vrij vlak, en dicht bij het water. Over de weg is het negen km van de stad. Een pittige wandeling. Met de huidige 4x4's kun je zelfs tot bij het kapelletje komen. Rondom het kapelletje staan een aantal "chozas", herdersschuilplaatsen, deels van gestapelde stenen en met tijdelijk materiaal water- & winddicht gemaakt. Over zo'n choza beschikken betekent dat je tot (oude) elite van San Sebastian hoort. Op deze feestdag, maar ook wel andere weekends, gaan families er heen. Ze spreken dan wel af met andere families, want verder is er niets.
Nu was het er druk. Er stonden wat kampeertenten en er was zelfs een bar geopend! Ik was uitgenodigd door de ouders van Ignacio op de dag van de processie, gisteren, Maandag. Zij verbleven er het hele weekend. Veel anderen ook, want het is een soort stads-/familiereunie. Van uit de rest van het eiland, en vanaf de andere eilanden, komt men er voor over!
Na de Heilige Mis met de speciale folkloristische gezangen was er de processie op dat krappe terreintje. Eerst een honderd meter naar de zee, dan langs twee andere, rijk met bloemen en vruchten versierde rust-altaartjes, terug naar de kapel. En daarbij de speciale dans, een soort super Sint-Vitus dans. Echter niet zo uitgebreid als op het strand, toen in 1998, toen de Maagd feestelijk werd afgehaald door alle autoriteiten. Daar was eenvoudig de ruimte niet voor. Het had alle kenmerken van een oogst- of vruchtbaarheidsfeest, wat op La Gomera, waar ze drie of vier keer per jaar oogsten, kennelijk toch nu slechts wordt gevierd.
En dan was het natuurlijk "la comida" waarvan de traditie voorschrijft dat het vooral visgerechten moeten zijn, meegebracht uit de stad, als een soort picknick. Maar met de moderne kampeercomforen kreeg de moderne gastronomie ook zijn kansen.
En toen de weg terug. Ik zag er wat tegenop wegens het gebrek aan oefening. De heenweg had bijna twee uur geduurd, samen met de afdaling naar het kapelletje en de chozas. En twee uur is zo ongeveer mijn tax, dat loop ik vaker. Ik durfde aan omdat er voor de fiesta-gangers gratis bussen waren ingezet vanaf de stad. Normaal komt daar geen hond! In geval van nood kon ik met de bus terug. Maar het viel reusachtig mee. Ik liep de terugweg zelfs wat sneller dan de heenweg. Dat was dan een mooie training voor die andere grote wandeling binnenkort: De gedenkwandeling van een tragisch evenement in 1490, of zo. Het vorig jaar liep ik die op te lichte schoenen voor dat onregelmatige voetpad. Dat was fataal.
Het viel dus mee, maar ik weet dat de vermoeidheid van dit soort tochten vaak pas de tweede dag komt.

San Sebastián de La Gomera, woensdag 4 oktober 2000,
Vandaag, althans vanmiddag, heb ik zo gebaald dat ik zelfs vergat er over te schrijven. Dat is de laatste remedie: "Wat je niet kunt bestrijden kun je wel beschrijven!!"
Vanmorgen had ik mij helemaal laten gaan in de verwachting dat vandaag de aansluiting zou worden gemaakt. Ignacio was doorgedrongen tot een 'zeer hoge instantie' in Madrid die er onmiddellijk een urgentiegeval van maakten. Na zoveel 'urgente' opdrachten, verstrekt door 'lagere' instanties, moest dat nu maar gebeuren. Volgens de kennis van Ignacio waren die echter nooit aangekomen zodat hij niets kon doen.
Terug van Ignacio ontmoette ik toevallig Antonio de huiseigenaar. Maria, la profesora, had mij die morgen al aangeraden Antonio in te schakelen, want hij is een van de machtige mannen op het eiland. Ik maakte van de gelegenheid gebruik en hij bood onmiddellijk zijn bemiddeling aan. Het was alleen maar een kwestie van 'el delegado' van Telefonica bellen, een 'goede vriend'. Ik zou wel tot 13 uur thuis moeten blijven, want ze kwamen zeker...
En toen was het 13 uur. Ik had de ochtend heel productief doorgebracht met wat franse aantekeningen waar ik nog wat over wilde schrijven. Kortom, lekker gewerkt en lijstjes gemaakt wie ik vanmiddag en vanavond zou opbellen om de schade in te halen. Maar, geen telefoon om 13uur! En langzaam zakte ik in de poep. Lusteloos, niet meer in beweging te brengen. Alsof alle vermoeidheid van de wandeling van maandag loskwam. Na de siesta, waar ik normaal een kwartier over doe, bleef ik lusteloos doorluieren; te lusteloos om een diskette gereed te maken. Om vier uur naar Ignacio zoals afgesproken, om de mail te bekijken voor het geval dat ik nog geen telefoon zou hebben.
Ignacio had al de 'zeer hoge instantie' gebeld voor opheldering. Het enige wat de 'zeer hoge instantie' kon zeggen dat er nog twee dagen ontbraken aan de termijn om er een 'urgent' geval van te maken. Kennelijk werden alle eerdere 'urgente' opdrachten stilzwijgend om een stapeltje gelegd. Door wie? Door 'el delegado' volgens Ignacio, een socialist die geen belang heeft bij het goed functioneren van Telefonica onder PP bewind. En met het nieuwe elan dat door de PSOE waait, hadden ze kennelijk mij als eerste 'geval' genomen.
Nu de termijn van twee dagen afwachten en zien welke andere 'legale maar illegitieme' middelen ze hebben om de zaak te traineren. Ik ben benieuwd wat Antonio zegt. Hij is PP en zijn 'goede vriend' is PSOE. Ik denk dat ik mij maar waag aan een GSM. Morgen eens naar prijzen kijken.

San Sebastián de La Gomera, vrijdag 6 oktober 2000,
Nog steeds geen telefoon. Al 20 dagen hoor ik "mañana". Een litanie waar je stil van wordt. Of kwaad. Waddoettuttertoe?
Intussen zit ik niet stil en --behalve die zwarte woensdagmiddag-- ben ik heel productief. Weinig is nog àf en zichtbaar, want het is voor de nieuwe sites. Ik heb een verwijzingspagina gemaakt, de hele archiefsite staat op de helling en is grotendeels uitgevoerd. Daarnaast zit ik wat franse aantekeningen te ordenen en uit te werken. Zelfs een onaf 'fiction' verhaaltje uit de cursus in Montpellier heb ik weer onderhanden.
Voor de nieuwe site heb ik ook van alle artikelen een korte karakteristiek gemaakt, of een soort korte inhoud. Het is klaar als 'ruwbouw' en ik weet nog niet zo goed hoe ik het zal presenteren. Nu is het èèn blok van 10 à 12 pagina's: Een catalogus. Maar ik denk meer aan een hypertekst waar je alleen de frans of de spaanse teksten, of alleen de reisbrieven uit tevoorschijn kun toveren. Zoiets moet kunnen. Hou de nieuwe sites maar in de gaten.

San Sebastián de La Gomera, 12 oktober 2000,
El Dia de Hispanidad
Het is fiësta! Nationaal! Internationaal zelfs, want alle spaanssprekende landen hebben hu hun feest. (De Portugezen en Brazilië en zo horen er opeens ook bij). Het is een van de weinige dagen van het jaar dat ik een verteerbaar avondvullend TV programma kan verwachten. Naar gewoonte komen dan van alle spaanssprekende landen typische orkesten en muziek op het scherm. Ook onze "Antiles Holandeses" heb ik er wel eens gezien.
Het is natuurlijk ook feest omdat ik eindelijk telefoon heb. Tot eergisteren hebben Ignacio en ik ons vermaakt met het opbellen van de voorlichtingsdames in Madrid die zich in alle bochten wrongen om hun brave PR-verhaaltjes te blijven vertellen terwijl ze voor zich op het scherm mijn nonsensicale geschiedenis zagen. Iedere dame speelde het spel anders, want ze zagen dat het eigenlijk een intern competentieconflict was dat ze, zoals ze op de cursus hadden geleerd, niet naar buiten moesten brengen. Wij probeerden ze daarover toch iets te laten zeggen. Wij hebben geen enkele keer een dame getroffen die we eerder hadden gesproken (of ze hielden dat geheim). Ignacio en ik praatten daarover na en maakten een plan voor een 'andere' benadering of houding voor de volgende dag. We begonnen nèt plezier te krijgen in dat spelletje, en nu is het voorbij. We hadden dat eerder moeten bedenken, maar de eerste weken waren we zelf te 'boos' en 'geërgerd'. Dat was zinloos en 'on-leuk'.
Gistermorgen stond er om even over negen een jongeman voor de deur... Tien minuten later was hij weer weg en ik begon mijn lijstje af te bellen..
Nu is het donderdagmorgen vroeg. Dadelijk ga ik mijn internetverbinding maken, mijn e-mail ophalen en dit opladen. Als het wat meezit laad ik ook de nieuwe site op, maar ik moet daar nog wat puntjes op de i zetten alvorens ..

San Sebastián de La Gomera, zondag 15 oktober 2000
Behalve enkele momenten dat ik mij even moet voortslepen, blaak ik van energie en werklust. Heel veel telefoonsgesprekken om de schade in te halen, natuurlijk. Ook die 'eenzaamheidsdoorbreking' heeft mij geïnspireerd. En ik schrijf veel. Zoveel ideeën heb ik, dat ik de laatste puntjes op de i voor de nieuwe sites even laat liggen.
Wat mij vooral inspireert, maar wèl veel tijd kost is een frans fiction verhaal. Dat is een innovatie! Mijn verhalen tot-nu-toe waren altijd gebaseerd op feitelijke gebeurtenissen en ontmoetingen. Ik droomde wel van 'fictie schrijven' en zette af en toe kleine stapjes, maar het zette niet door. Nu heb ik er een beet. Iedere keer als ik niet meer verder kan, laat ik het liggen en opeens is er weer een voortzetting. Onverwachte ontwikkelingen, juist ook voor mij, treden er op in het verhaal. Het karakter van de hoofdpersonen tekent zich langzaam af. Jammer voor de meeste van jullie dat het frans is.
Een heel andere schrijfinspiratie komt van het nieuwe leerplan dat ik met mijn profesora heb gemaakt. Zij kwam met het idee dat ik maar eens samenvattingen moest gaan schrijven van spaanse teksten. Een bestaande tekst omvormen en een andere vertelwijze gebruiken zijn bekende manieren om tot grotere taalflexibiliteit te komen. Ik heb mij meteen gestort in een paar redactionele artikelen die mij interesseerden en die ik wel eens "heel grondig" zou willen lezen en "bewaren". Dit is een goede vorm daarvoor. Ik ga ze dan op de site zetten, want het weerspiegelt mijn interesse.
Ik had zelf het maken van vertalingen uit het frans of het engels voorgesteld. Dat gaat ook gebeuren. Ik moet nog wat inspirerende teksten vinden. Maria kent voldoende frans en engels en zelfs duits om over bepaalde vertaaldetails zinvol te discussiëren. Een ander plan, dat zich meer richt op de gesproken taal, is het schrijven van korte dialogen met een winkelier of een telefonische informatie. Ik ben er nog niet aan begonnen.
Een ander project waar ik wèl mee begonnen ben, combineert beide ideeën. Ik ga spaanse resumé's maken van het boek van Milan Kundera waar ik hoofdstuk 9 al uit heb vertaald. Daarna vertaal ik die in het NL dan hebben jullie er ook wat aan. Het was de sluitsteen in een 'droom' om enkele prachtige passages (vooral dialogen) in het NL voor jullie te vertalen. De resumé's van de overige tekstdelen/ hoofdstukjes vormen dan de verbinding. Ik zal alles op het net zetten.
Een laatste schrijfidee waar ik al een heel eind mee ben, is ook een 'droom' waar ik opeens een vorm voor vond. Ik vond zo langzamerhand dat er een 'informatiegat' zat in mijn sites. Enerzijds kun je er mijn curriculum lezen, en sinds kort ook mijn dagboek, en anderzijds zijn er de actuele reisbrieven en andere verhalen die niet --althans niet systematisch, ordelijk en overzichtelijk-- mijn verhaal vertellen. Zonder een uitgebreide (auto)biografie te schrijven had ik behoefte aan iets 'daartussen'. Ik ben nu bezig een beknopte chronologie te maken van de voornaamste stappen en overwegingen die mij van "daar naar hier" hebben gebracht. Ik had zelf ook behoefte aan zo'n overzicht. Vooralsnog in het spaans, maar het is de bedoeling dat het, net zoals het curriculum, in vijf talen verschijnt. Voor de andere artikelen heb ik niet zulke vertaalplannen, dat blijven uitzonderingen om speciale redenen.
Je ziet, ik ben in mijn sas. Ik kan schrijven, lezen en studeren en piep er alleen maar uit voor wat stevige fysieke oefeningen, want die lenigheid wil ik ook bewaren: Dat is voorwaarde om zo te kunnen blijven leven.
Tot de volgende keer!

San Sebastián de La Gomera, zondag 22 oktober 2000
Ziezo, de verhuizing van de sites is gerealiseerd. Nu nog wat afwerken en de puntjes op de i zetten. Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt die sites allemaal op te schonen, te vernieuwen en nog wat nieuwe ideeën er aan toe te voegen. Dat is nog niet af. Ook de compuserve-site is nog niet opgeladen want dat is een 'lastige', die gaat niet gewoon met Leech-FTP maar moet met een speciale versie van een windows machine: Zogenaamd gemakkelijk, maar niet als je wat eigenwijs bent zoals ik.
Er is dus hard gewerkt gisteren, Zaterdag. Ik had gisteravond, toen het zo'n beetje rond was, geen zin meer in dit dagboek. Het was ook veel 'vlooiwerk' omdat windows/DOS niet gevoelig is voor hoofdletters en sommige servers (vuurwerk, met name) dat wel zijn. Op zich is dat geen probleem, Met windows, niet met de oude DOS, kun je eigenlijk geen naam van een file veranderen. Als de eerste naam eenmaal met een hoofdletter is geschreven, worden alle veranderingen als 'etiketten' beschouwd (o.a. om de lange UNIX-namen te kunnen imiteren.)en wordt de oude naam 'stiekem' behouden. En ik maar niet begrijpen waarom een file niet 'gepikt' wordt.
Maar ook op andere fronten heb ik vreselijk hard gewerkt. Met plezier overigens, want het was heel inspirerend. Ik heb al hele stukken van Kundera in het spaans geresumeerd voor mijn profesora, samen met een paar krantenartikelen en bovendien vijf hoofdstukken in het NL vertaald of geresumeerd voor mijn vertaalproject. Aldert Walrecht heeft mij beloofd om er als neerlandicus naar te kijken. Die vijf hoofdstukken liggen intussen al bij hem. Dat wordt een heerlijke feedback en ik stel mij er veel van voor om mij zodoende nog meer te ontdoen van het spaanse idioom. Ik doe het nu al zo dat ik eerst vertaal in zo netjes mogelijk NL en het dan na enige dagen helemaal op zijn eigen merites te beoordelen en er soepel-lezend NL van te maken. "Vlot geschreven" heet dat, maar dat is ook een heleboel vlooiwerk om telkens het 'beste' vertaalcompromis te vinden.
Ik kom op beide onderwerpen, de nieuwe sites en de 'vertalingen' nog uitgebreid terug. Vandaag eerst de sites afmaken. Het is nog vroeg in de morgen. Het is pas zes uur en ik heb al een heleboel gedaan. Maar er ligt nog veel, vooral die laatste details kunnen veel tijd kosten door onverwachte "dingen die opeens niet lukken".
Tot de volgende keer!

San Sebastián de La Gomera, zondag 29 oktober 2000 02:20
Het is heel vroeg in de morgen, middernacht meer. Ik was heel vroeg naar bed gegaan wegens gebrek aan 'aandacht', aan concentratie dus. Maar nu ben ik klaar wakker en fris om aan de slag te gaan. Normaal pas om vijf uur, nu om 0220. Dat is een interessante tijd, want we zitten in een niet bestaand uur. Als ik over een uur klaar ben, is het weer 0220, want om 0300 wordt de klok teruggezet. Hoe zouden deze tijdstippen, bijvoorbeeld in een proces-verbaal noemen, of in de luchtvaart? "Sunday, October 29, 2000 2:21:19, 1st time" en "Sunday, October 29, 2000 2:21:19 2nd time". Leuk breinbrekertje!
Ik heb een drukke week gehad met veel schrijven en nog een beetje nazorg van het opladen van de nieuwe sites. Ook op Compuserve staat nu het vernieuwde archief. Ik heb nog geen klachten gehoord over 'broken links' op andermans computers. Via mijn Opera browser is alles OK.
De vernieuwing van de websites is overigens nog niet afgelopen. Wat mij niet bevalt is de ééntaligheid van mijn dagboeksite. Niet dat ik het dagboek zelf twee- of meertalig zou willen maken -wat dat betreft heb ik ook wel wat dromen- maar allereerst omdat het nu de entreehal van mijn sites is geworden. De archiefsites waren dat eerst en die hadden een vijftalige introductietekst. Iets van die aard wil ik nu ook maken. Een soort vijftalige wegwijzer heb ik daarvoor in mijn hoofd. Wat ik al zo ongeveer klaar heb zijn vijf aparte bibliografieën met resumé's van de artikelen in de betrokken taal. Dat is een bouwsteen voor als je eenmaal binnen bent, nog niet de handshake. Maar ik heb wel wat goede ideeën. Let er maar op. Binnenkort.
Een andere meertalige bouwsteen die langzaam vordert, maar voorlopig alleen nog in het spaans, is "iets" tussen mijn (vijf-talige) curriculum en de actualiteit van reisbrieven en dagboek. Het begon als een behoefte --naar aanleiding van vragen-- om een 'gewone' dag en een 'doorsnee' jaar te beschrijven. Een antwoord op "How do you do?" of "Wat doe je zo de hele dag?"
Dat bleek ingrijpender dan ik dacht want het is uitgemond in een beschrijving van wat ik zo de laatste 10 jaar heb gedaan en meegemaakt. Maar dan wel in telegramstijl, want een autobiografie moest het niet worden. En dat kost tijd... Wat was nu wèrkelijk belangrijk? Ook ben ik er veel van 'vergeten' en het komt langzaam boven zodat ik het geschrevene de andere dag weer ingrijpend moet wijzigen. Het is het onderliggende gewetensonderzoek dat tijd & energie vreet. Het waren inderdaad zeer turbulente jaren '94, '95 en '96 die ik begon met ingrijpende verbouwingen van Lakerstraat 23 om er een blijvende woning, een rolstoelhuis, van te maken en die eindigden met het éénkofferconcept. En bepaald niet in één stap! Het is goed dat ik dat allereerst in het spaans doe en in telegramstijl. In het NL zou ik mij nog teveel achter dubbele woordbetekenissen verstoppen. In deze vorm is de confrontatie, want dat is het ook, veel transparanter, maar ook brutaler. Die bouwsteen voor de site duurt nog even. Gepolijst hoeft het niet te worden, maar er hoeven geen onnodige haken en ogen aan te zitten.
De spaanse vertaling van het franse verhaal is klaar en al gedeeltelijk met mijn profesora gecorrigeerd. Ik ben meteen aan de NL-vertaling begonnen. Dat is heel interessant dat heen en weer schuiven tussen de talen. Geschreven in het frans, vertaald in het spaans en nu in het NL. Iedere keer moet je weer de juiste woorden in de juist nuance vinden. Maar omdat het mijn eigen verhaal is, geschreven vanuit een beeld, kan ik natuurlijk niet alleen van de geschreven woorden uitgaan zoals een 'vreemde' vertaler zou moeten doen. Toch probeer ik daar heel streng in te zijn. Ten eerste omdat het een taaloefening is. De frans-spaanse vertaalproblemen kan ik met mijn profesora bespreken en tzt de frans-NLse met Aldert. Ten tweede omdat ik het niet wil herschrijven en verstrikt te raken in de "honderd andere mogelijkheden hetzelfde verhaal te vertellen".
Ook heb ook heb ik weer wat (spaanse) resumé's geschreven of reeds gemaakte weer wat korter gemaakt. Ook als vingeroefening. Het gaat om opinieartikelen e.d. uit El Pais en om het boek van Kundera. Dat laatste ga ik zeker op de web zetten, ook al omdat ik met Aldert werk aan een NL-versie met grotendeels samengevatte hoofdstukken en enkele 'leuke' letterlijk vertaald. Dat 'vertalen & resumeren' was een idee van mijn profesora om in deze fase van mijn studie mijn taalvaardigheid gericht aan te pakken. Het derde voorstel, het schrijven van korte dialogen over dagdagelijkse dingen zoals een conversatie in een winkel trekt mij ook aan, maar daar ben ik nog niet aan begonnen.
Dan wordt het ook hoog tijd om een nieuwe spaanse reisbrief te schrijven. Ik heb nog niet voldoend omlijnde ideeën om aan de slag te gaan. Wat ik aan interessants aantref, en waarvan ik de resumé's maak, is meer geschikt om in een NL-brief te schrijven. Maar die liggen al een paar rondes voor!! Maar thema's heb ik er genoeg voor. Op een site vond ik heldere uiteenzettingen over zuurstof ivm met luchtzuiverheid en met name het verwarrende ozon-probleem dat enerzijds een zeer gezond molekuul is, en anderzijds gedoodverfd wordt in de grote publiciteit als deel van de luchtvervuiling. Hoe zit dat precies?
Het probleem van ETA en baskenland begin ik door te krijgen in ik zou er voor mijn NL-lezers wat verhelderends over kunnen zeggen. Zo ook over de interne identiteitscrisis waar dit land mee bezig is. Met de feiten van nu: Krijgen wij spanjaarden wel ons deel van de Nobelprijzen en van de Olympische Medailles? Serieus, een heel thema hier! Maar ook heel fundamentele zaken als de oorsprong van de spaanse staat en modern historisch onderzoek dat daarover ingrijpende amendementen op tafel legt. Heel boeiend allemaal. Misschien schrijf ik er nog wel een essay over of ik open een serie 'politieke brieven' naast de reisbrieven.
Nog een nieuwtje waar ik nog weinig van weet. Een belgisch experimenteel tijdschrift heeft, met mijn toestemming, nogal wat artikelen van mijn site geplukt en gepubliceerd in het "Tijdschrift voor Metastatische Propaganda", jaargang 2000, uitgegeven door Driewerf in Kortrijk. Achter deze naam verbergt zich een boekbindfanaat, Xtof Bruneel, wiens atelier ik eens heb bezocht. Ook heb ik, met hem samen en Julie, een tentoonstelling van Xtof gezien waarin het triviaal-eenvoudige door het te presenteren een eigen gloed krijgt. Het trof mij zeer door de vele nieuwe gezichtspunten die het opende. (Ik ga nu even heel kort door de bocht!).
Het tijdschrift weegt 2,5 kg en je kunt het krijgen door 1250Bfr te betalen èn twee en een halve kilogram aan persoonlijke bezittingen in te leveren die ter plekke worden opgenomen in de tentoonstelling. Het gebeurt allemaal in de galerij "In Onbewaakte Zone", Meensesteenweg 22, Kortrijk, tel(056)359334 op 3, 4 en 5 november. Ik kan er helaas niet zelf heen.
Intussen is het wéér 02:20. Ik heb dit dagboek dus in een 'tijd van niks' geschreven. Officieel dus van "02:20 eerste keer" tot "02:20 tweede keer".