Zuid-Afrika Dagboek

Startdatum: woensdag 23 december 1999

Index
December 1999:   22(1),   22(2),   22(3),   23,   25.
Januari 2000   11,   16,   17,   18,   20,   23,   29.
Februari 2000   2,   3,   8,   12,   14,   17,   27.
Maart 2000   1,   8,   12,   13(1),   13(2),   14,   15,   16,   18,   19,   21,   23,   24,   25,   26,   28.
April 2000   1,   3(1),   3(2),   4,   6,   7,   8,   10,   12,   13,   15,   21.

San Sebastián de La Gomera, Woensdag 22 december 1999
Het is vroeg in de ochtend. De beide fact sheet sites zijn in de lucht en ik heb een rondschrijven gedaan om de Zuid-Afrika thuispagina's bekend te maken. Inmiddels kreeg ik het idee om ook een beknopt logboek te maken. Dit is de eerste aflevering.  terug naar index

San Sebastián de La Gomera, Woensdag 22 december 1999
Het begint donker te worden. Vanmorgen was ik weer bij de dame van het reisbureau voor een goedkoop ticket naar Londen.
--"Nog even wachten, zei ze, de leuke aanbiedingen zijn er nog niet."
Met een "dat-heb-ik-vast" heb ik een nogal dure reservering genomen. Het is te hopen dat langer wachten tot goedkopere biljetten leidt. Naar Chili toentertijd, was dat omgekeerd. Naar Zuid-Afrika beginnen goedkopere aanbiedingen ook los te komen. Veel goedkoper zelfs dan de 180.000pts(=hfl 2400) die ik voor non-stop Londen-Kaapstad heb betaald, maar tot nu toe alleen voor kortere perioden, zelfs onder de 100.000 (=hfl 1330). Mijn (gererveerde) vlucht Tenerife-Londen kost nog eens 70.000(=hfl 933). Voor mijn drie-maands biljet dacht ik op rozen te zitten tot de vorige week een aanbieding Tenerife via Madrid en Johannesburg loskwam voor 150.000(=hfl 2000) Zes maanden geldig en enkele malen gratis de datum veranderen. Bij mij kost dat 50 pond per keer. Nu betaal ik 250.000 en een koude omweg via Londen. Ik heb wel een uur gevloekt vòòr ik tot aanvaardend mopperen kon overgaan. "Leergeld betalen", zou mijn vader het genoemd hebben. Tja, en nu moet Londen niet te duur worden want anders leg ik er wat bij en ga voor 150.000 alsnog via Madrid. Zou er iemand mijn Londen Kaapstad non-stop willen hebben voor, zeg, 80.000? Dat doe ik meteen.  terug naar index

San Sebastián de La Gomera, Woensdag 22 december 1999
Nog even voor het naar bed gaan. Waar ik deze dagen vooral mee bezig ben, is het schoonmaken van mijn laptop, die hier blijft, en het "keurig" inpakken, als een koffer, van de kleine Libretto. Ik heb ook wat leuk leesvoer gedownload bij de Adobe Reader. De eerste observaties van Franklin over electriciteit en een bundel verhalen van Edgar Allen Poe. Ik aarzel nog over een geïllustreerde versie van Alice in Wonderland.
De familiefoto's gaan ook digitaal mee. Die van mijn 70e verjaardag en die uit Cessenon en Prades. Ik was er nog niet toe gekomen die op de Web te zetten. De PhotoShop die ik heb deed het niet onmiddellijk en ik had "andere prioriteiten" dan dat eens lekker precies uit te zoeken.  terug naar index

San Sebastián de La Gomera, Donderdag 23 december 1999 16.18
Ziezo, dit staat ook goed op de harde schijf. De "index.html" resp "home.hml" zijn ook aangepast. Vanavond of vannacht, als het niet zo druk is, inloggen en dan gaat dat ook "in de lucht".  terug naar index

San Sebastián de La Gomera, Tweede Kerstdag, 1999
De kerstavond heb ik bij Ignacio thuis doorgebracht. Een van zijn getrouwde broers was er ook, met vrouw en kinderen. Tot aan het diner waren er nog een andere ongetrouwde broer en zijn zus, met man en kinderen. Lekker druk dus; zijn moeder genoot; zijn vader liet het allemaal wat gebeuren. Voor het diner hadden ze een geit geslacht. Zijn moeder had, net als het vorig jaar, als 'toetje' voor een kostelijke spaanse collectie zoetigheden gezorgd, turón uit Alicante, maar ook gomeraanse feestelijke specialiteiten e.d. Gisteren was het dus uitrusten en ik heb maar meteen gevast om weer 'op energie' te komen. Dat lukte goed, want ik heb deze sites weer up to date gemaakt en uitgebreid met o.a. een foto-album. Voorlopig met foto's uit Cessenon. Daarvoor moest ik de Adobe Photoshop installeren, leren kennen en ontdekken. Ik hoop dat het tzt handig is.   terug naar index

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag 11 Januari 2000
Het wordt kort dag. Gisteren ticket voor Londen gekocht. Helaas duur, ondanks "last minute". Ik vertrek Donderdagnacht /ochtend om 0235 met IB979 naar Madrid. Ik ben daar heel vroeg zodat ik wellicht niet lijdt onder de beruchte madrileense vertragingen. Om 0915 kan ik verder met IB3162 naar Londen. Gelukkig rechtstreeks naar Heathrow. Dat scheelt (letterlijk!) een winterjas. Met Ghislaine ga ik Woensdagmiddag al naar Santa Cruz de Tenerife. Even samen wat sightseeing en afscheid nemen. Tegen bedtijd neem ik de bus naar het vliegveld en zij gaat slapen in het hotel dat ons hoofdkwartier was gedurende de dag. Haar vlucht naar Brussel is pas Donderdagmiddag. Dan kan ze nog wat shoppen voor ze vertrekt.  terug naar index

Kaapstad, Zondag 16 januari 2000
Ik ben goed aangekomen in Kaapstad. In Londen was ik ook ruim op tijd. Geen zenuwen dus! In Londen al, en nog meer in het vliegtuig met zijn airconditioning, verlangde ik naar lèkker doorwarmen. Toch heb ik goed geslapen, goed gevast en veel water gedronken. Ik kwam aan in een uitstekende conditie, hoewel ik twee nachten niet uit de kleren was geweest. Wij landden Vrijdag om 9.15 en om half elf reed ik al de stad binnen op weg naar het pension dat ik op het vliegveld had besproken. Budget bleek de goedkoopste voor de huurauto. Het was gemakkelijk 'winkelen', want ze zaten allemaal samen in een noodvertrek, omdat de internationale aankomsthal wordt verbouwd. Het links verkeer viel tegen. Mijn oude ervaring met links verkeer hielp mij weinig. Het is nl ook een auto met rechts stuur, en daar heb ik weinig of geen ervaring mee. Het pension is vlak bij de zee, zodat ik, zeker met de stevige zeewind, heel zuivere lucht heb, en in de stad kan blijven. Het pension heeft een internetsite zodat je kunt zien waar ik zit: http://www.altona.co.za.
Gisteren, Zaterdag, ben ik bij de broer van Shaun Phillips op bezoek geweest. Ik heb een heleboel ideeën --teveel bijna!-- om te bezoeken. O.a. ook een zomercursus aan de universiteit. Ik heb nog geen eenduidige plannen. Wel moet ik oppassen een goed evenwicht te behouden tussen (toeristisch) kijken, (gewoon) kijken, en tijd voor reflectie & schrijven. Tien prentbriefkaarten en een brief zijn klaar en de internetmail heb ik kunnen oppikken. Straks ga ik naar een openluchtconcert --iedere zomerzondagmiddag-- in het Kirstenbosch, een plantenreservaat, tevens park.
Ik heb dit pension tot morgen, maar ik denk dat ik het verleng met één of twee nachten en dan mijn stekkie verplaats naar Stellenbosch, de wijnstreek om vervolgens enkele dagen iets verderop de zgn Garden Route ga bezoeken. Dat laatste is zo'n 300km naar het Oosten. Stellenbosch is zo'n 50 km naar het Oosten.  terug naar index

Kaapstad, Maandag 17 januari
Gisteravond ging ik met een duitse vrouw uit het guest house naar het sunset summer concert in het Kirstenbosch, een prachtig park in de stad. Het is een Cape Town traditie om er gewapend met prachtige --en prachtig gevulde-- picnic koffers heen te gaan een knabbelend en drinkend de muziek aan te horen. Je hebt er bovendien een mooi uitzicht op de stad. Daarna ben ik met dezelfde vrouw bij een visrestaurant gaan eten. Daar ontmoetten wij een makelaar en dat bracht mij op het idee naar een appartement in de stad uit te kijken. Daar ben ik vanmorgen geweest en ze hadden inderdaad iets heel aardigs voor R3200 (Hfl 1280). Per dag is dat minder dan de R130 (Hfl 52)die ik hier in het pension betaal. Maar in het toeristisch minder platgetreden noorden denk ik goedkoper uit te zijn. Daar ga ik morgen kijken.  terug naar index

Kaapstad, Dinsdag 18 Januari
Ik ben goed geslaagd. In een dorp ruim halfweg Saldanha, de oude walvishaven, waar ik duurzame huisvesting wilde zoeken (op 150 km van Kaapstad), heb ik een minihuisje gehuurd met de neus op de zee. In de winter, zeggen ze, slaan de golven tot op je stoep. Ik heb het voor drie maanden. De volgende week dinsdag kan ik er in. Met wat afdingen kwam ik op R1300 (Hfl 520) per maand. De eigenaresse die ernaast een wat groter (tweede) huis heeft, woont in Stellenbosch. Zij leidde mij door het hele dorp en stelde mij aan 'iedereen' voor.
Ik zal een gewoon postadres hebben. Probeer maar vast: Poste Restante, Yzerfontein, Weskaap, Zuid-Afrika. Als ik er ben zal ik kijken of er een postcode oid nodig is. Maar het is prachtig! Kijk uit naar de foto's die ik zeker zal maken.
Op de terugweg kon ik niet maar naar Saldanha rijden. De weg gaat door een bosrijk natuurbeschermingsgebied. Daar was bosbrand. Weg afgesloten! Ik verzon wat anders, en per slot reed ik met een grote bocht (en wat zigzaggen voor mooie routes) om Kaapstad heen naar de zuidkust. Ipv een lunch aan een stil haventje aan de westkust, had ik een visdiner in een mondaine badplaats. Op de terugweg reed ik langs Stellenbosch, het wijngebied waar ik sowieso enkele dagen wilde verblijven. Omdat het lange-termijnverblijf gunstig was geregeld, zette ik nog even de bloemetjes buiten. Ik besprak er vanaf morgen een guest house op een wijnfarm. "Very British" ingericht. Iets boven mijn budget, maar voor een paar dagen kan dat wel.
Terug naar huis zag ik meer en meer bosbranden. Het is erg warm en droog, maar de bosbranden zijn buitengewoon frequent. Een gast hier in huis, die vandaag naar Kaap De Goede Hoop was gereden, rolde op de terugweg van de ene omleiding (wegens brand) in de andere.   terug naar index

Stellenbosch, Donderdag 20 januari 2000
Ik ben gisteravond hier aangekomen. Gistermorgen heb ik mijn pension verlaten en de hele dag in de stad doorgebracht om allerlei info te verzamelen en eens goed rond te neuzen. Ik ging speciaal voor een alternatief onderneming-tje dat cross-cultural, excursies organiseert. Daar wilde ik meer van weten. Dat lukte, maar het werd wat laat.
Het is vroeg in de morgen en ik zit op het terras voor mijn kamer te schrijven. Op een reusachtig groot aardbeienveld beginnen een dozijn 'zwartmensen' te oogsten. Ik zie het vanaf hier achter de keurig wit geschilderde balken die met de prachtig verzorgde rij witte rozen die de omheining vormen van ons gastengedeelte. De rozen doen de naam van dit guest house, Rosenview, werkelijk eer aan.  terug naar index

Stellenbosch, zondag 23 januari 2000
Ik ben nog steeds in Rosenview dat 'Very British' guesthouse bij Stellenbosch. De kamer naast mij zit het echtpaar Bölger uit Eindhoven. Ze maken een reis van drie weken. Kleine wereld!!
Ik weet nu ook de postcode van Yzerfontein. Die is 7351. Volgens de ZA posdiens behoor je dat nummer op een nieuwe regel onder de plaatsnaam te zetten. Aldus:

Gérard Van Eyk
POSTE RESTANTE
YZERFONTEIN (Weskaap)
7351
(Republiek Zuid-Afrika)

Yzerfontein, zaterdag 29 januari 2000
Ik ben vanaf Dinsdag 25 hier. Ik kwam laat aan. Vanaf Stellenbosch is het precies 150 km. Maandag 24 had ik een 'alternatieve' excursie in en om Kaapstad. Ik bezocht er o.a. District Six, een kleurlingenwijk die nog in de laatste jaren van apartheid tot white area was verklaard. Dat betekende gedwongen verhuizing van 60.000 mensen en alles wegbulldozeren. Nu is er een kale vlakte en een ontroerend museum, want actiegroepen en de recente politieke veranderingen maakten herbebouwing met witte woonwijken onmogelijk. Ik bezocht ook reusachtig grote zwarte woonwijk, vrijwel geheel bij elkaar geknutseld van oliedrums en andere overschotten. Maar er is nu nieuwe energie. Ik zag er grassroots projecten voor o.a. ongehuwde moeders en een guesthouse van een zwarte vrouw die er nu ook internationale gasten ontvangt.
Dinsdagmorgen werd ik in Stellenbosch afgehaald voor een 'alternatieve' tocht door de wijnlanden die ik eerder op eigen houtje aan de hand van VVV-informatie had bezocht. Ik bezocht o.a. twee wijnboerderijen waar de (blanke) eigenaren een initiatief hadden genomen om hun zwarte werkers, die traditioneel op de boerderij wonen en waarvan 60-70% analfabeet is, zelfstandig te maken. Het blanke 'parool' bij het naderende einde van apartheid was: "Evaporate, Emigrate or Participate". Deze twee hadden het laatste gekozen. Ontroerend, boeiend en schokkend. Ik schrijf er over in aparte stukken. Maar ik moest de stapel indrukken en aantekenigen eerst verwerken voor ik aan schrijven kon toekomen. (Zie de artikelen "Zwarte wijnboeren" en "Analysis of black empowerment proyects"
Er begint tekening in te komen. Vandaag heb ik Mijn Reisbrief No 9 redelijk vergevorderd in de steigers kunnen zetten. Ook andere indrukken beginnen zich te verdichten tot verhalen waarvoor ik nog een kontekst of eindvorm moet vinden.
Ook lees ik regelmatig kranten, hoewel in dit dorpje vaak maar &eacut;&eacut;n krant te koop is. Gelukkig een redelijk goede; in het afrikaans. Ik kan het al redelijk lezen. Het lijkt op fonetisch geschreven westvlaams. Geleidelijk aan beginnen losse flodders samen te klonteren en ontstaat er lijn in mijn beelden over Zuid-Afrika.
Hoe het met internet moet is volkomen duister. Veelbelovende toezeggingen --via-via-- blijven wat hangen in "Wie ben jij eigenlijk?" of zo'n soort vraag. Ik zie er nog van komen dat ik met mijn diskette op zak naar Kaapstad (85km) moet rijden voor een Internetcafe.
Ik woon prachtig. Met de neus op de zee. Nog dichter bij als in San Sebastian, én zonder het hoogte verschil. Als ik wat lawaaiig uit mijn voordeur stap vliegen 40 meter verderop honderden meeuwen op van hun rust- cq schijtplaats. De permanente branding, het krijsen van de meeuwen en hun schijtlucht --als de wind vandaar komt-- kan ik niet ontlopen.
Voor mijn deur begint een schapepas door de rotsachtige kust. Krap tien minuten maar want dan begint het strand. Het is een strand van het formaat dat ik alleen van de Waddeneilanden ken, heel breed, heel vlak en met vrij lage duinen. Het heet "16-Miles Beach". Je moet zo'n 25 km lopen tot je aan de volgende bewoonde plek komt. Ik beperk mij tot een ochtendwandeling van een half uur heen en een half uur terug. Grotendeels pootje badend in het ijskoude water van de Benguela-stroom, rechtstreeks van de Zuidpool.
De voedselvoorziening is ook nog onduidelijk. Van de vier restaurants is er maar een open. Zo ook van de vier 'fish & chips take-aways'. De twee supermarkten specialiseren op voorverpakt spul en (meestal) verlepte groente. Het fruitaanbod houdt ook niet over. Incidenteel verschijnt er een pick-up (die hier bakkie worden genoemd) volgeladen met dozen mangos, ananas of watermeloen. Die kansen benut ik. De lady van de take-away gaat twee keer per week naar Kaapstad en wil ook wel groente en fruit voor mij meenemen. Op Maandagmorgen bestellen voor Woensdag, en Woensdag voor levering op Vrijdag. Nu blijken dat precies de dagen zijn waarop de supermarkten ook 'verse' aanvoer hebben. Ik zal er wel op terugkomen.  terug naar index

Yzerfontein, woensdag 2 februari 2000
Nog steeds geen kijk op een internetcontact in dit dorp. Ik mik op a.s. Maandag om mijn diskette gereed te hebben en daarmee naar Kaapstad te gaan. Dan kan ik ook mijn e-mail afhalen, voorlopig beantwoorden en de gereedgemaakte verzenden. En natuurlijk deze site updaten.
Gisteren en vandaag staat de krant vol (Die Burger, de enige in dit dorp) met de herdenking van de historische toespraak van 2 februari 1990 van F.W. de Klerk die Zuid-Afrika, die, zoals het nu heet: "... Suid-Afrika onherroeplik op die pad na 'n volwaardige demokrasie geplaas het". Hij heft het verbod op de ANC en andere linkse partijen op. Een samenwerking kan beginnen. Precies twee jaar later krijgt hij met Mandela samen een vredesprijs bij de Unesco in Parijs.
Mijn Reisbrief No 9 is gereed en zit klaar op mijn schaduw website op de harde schijf. Ik werk verder aan een engelse text die ik als feedback heb beloofd aan de mensen van de alternatieve empowerment projecten en aan de gidsen waarmee ik die heb bezocht. Het is veel werk. Ik moet zelf alles nog verwerken. Maar het is een goede oefening in het "ordenen van waarnemingen", niet mijn sterkste punt. Ik pluk liever wat bloemtjes. Ik heb ook een wat oudere onaffe tekst over de Balkan in een eindversie kunnen brengen. Verder verstuur ik nogal wat gewone post, maar de eerste brief hier in Yzerfontein moet nog aankomen.
Mijn voedselvoorziening liep vandaag te hoop. De groenten die ik voor gisteren had besteld, kwamen vandaag en die voor morgen waren er vanmorgen. Dat vraagt nog wat zorgjes. Net als de bijna lege butagasfles. Waar verkopen ze dat nou weer?
Eerder deze week was er weinig zon en zelfs wat regen. De schijtrots voor mijn deur begon vervelend te stinken. Maar nu alles weer opgedroogd is door de teruggekeerde zon, en de gedraaide wind, is dat leed weer geleden. Toch blijft de temperatuur marginaal hier aan de kust. Vooral de ochtenden vergen veel 'beleid'. Als de zon opkomt moet ik hoognodig mijn verkleumde lijf opwarmen in een zonnig & windstil hoekje. Zo'n plekje is er gelukkig. De avonden zijn minder problematisch: De ondergaande zon schijnt recht in mijn kamer.  terug naar index

Yzerfontein, donderdag 3 februari 2000
Mooi zo!! Morgenvroeg om 0900 heb ik een afspraak zo'n 30km hier vandaan met iemand wiens internet aansluiting ik mag gebruiken. Het is een ontwerper van websites die voor zijn klanten die zelf geen computer hebben de site ontwerpt, de e-mail ontvangt en per good old fax met zijn klanten de verbinding onderhoudt. Een perfecte oplossing bij gering verkeer! Ik kwam er mee in contact via een NL-er (Groningen) die al langer in Z.-A. woont en met zijn Z.-A. vrouw een restaurant met guesthouse heeft hier in Yzerfontein. Ik kende hem al van de eerste dag omdat mijn landlady mij onmiddellijk aan hem had voorgesteld. Ik had er al eens gegeten, maar ontdekte pas later dat hij met een e-mail adres adverteerde. Zodoende. Nu vlug mijn diskette afmaken!!!
Een gerecht uit de Stellenbosche traditionele keuken staat er al op: In het Afrikaans.
De grote analyse die ik beloofd heb over de bezochte empowerment-projecten zal ik vanavond & morgenvroeg niet meer klaarkrijgen. Dat dreigt uit te lopen op een referaat/essay over ondernemerschap onder speciale condities    :-(    Maar de speciale tekst over sociocratie zal wel lukken. (ook beloofd aan een projectgroepje).  terug naar index

Yzerfontein, dinsdag 8 februari 2000
Het is inderdaad gelukt verleden week vrijdag met die e-mail en de site updaten. A.s. vrijdag kan ik er weer heen. Nu ga ik aan het werk voor de volgende opfrissing van de site. Ik heb al heel wat nieuwe persoonlijke brieven op de diskette zitten. Ik heb ook wat foutjes uit de negende NL reisbrief gehaald.
De spaanse reisbrief staat in de steigers. Die gaat o.a. over de ZA wijnen en Afrikaans. Natuurlijk ook wat beschrijving van mijn habitat. Die beschrijvingen heb ik ook verschillende persoonlijke brieven gegeven. Ik ga daar een compilatie van maken en op de site zetten of alvast aan een tiende NL reisbrief beginnen met dat onderwerp. Of allebei.
Verder hoop ik die analyse in het engels over de empowerment projecten op tijd af te hebben. Het zit er wel in. Die tekst over sociocratie, die ik ook heb beloofd, staat er al op. Ik ben benieuwd hoe die valt bij de betrokkenen.
Dat geldt ook voor de laatste update, o.a. met dat traditioneel recept uit Stellenbosch. Laat er eens wat over horen. Er zijn nog geen foto's, maar met de outillage van de internetingang die ik nu heb, kon dat er wel eens van komen.
Nieuw op de site is wat ik van het afrikaans oppik aan curieuze woorden. Weet je bv wat een snelstrik is?  terug naar index

Yzerfontein, zaterdag 12 februari 2000
Ik heb gisteren inderdaad de post kunnen verzenden en de sites kunnen aanvullen. Maar er ging wat fout bij de vuurwerk server en nu moet ik dadelijk terug om het af te maken. Jammer, weer een 30km vv. Je ziet dat ik erg produktief ben geweest. Zo druk, dat ik vergat dit logboek aan te vullen. Bij deze dus.  terug naar index

Yzerfontein, maandag 14 februari 2000, VALENTIJN
Het is Valentijn vandaag. Wat kan ik beter doen dan 'sit down and write' en al mijn geliefden een persoonlijke brief sturen: 'Love from Yzerfontein'. Van Jeroen zet ik een gedicht op de site: 'with love'. Opladen & verzenden kan pas weer aan het eind van de week, maar ach, dat is een detail: 'le coeur a des raisons ....'  terug naar index

Yzerfontein, donderdag 17 februari 2000
Hoera! De eerste 'echte' post is aangekomen in mijn 'Poste Restante' vakje: Dinsdag een brief uit Z.-A en gisteren een lekker lange brief van Ghislaine van haar vakantie plekje in Cascais.
Als het een beetje meezit kan ik morgenvroeg terecht voor het send & receive-ritueel. Ik moet er vanavond over bellen. Ik ga nu mijn diskette definitief gereedmaken. Allemaal Valentijnbrieven zoals ik mij had voorgenomen.
Gisteravond ben ik naar de politie-vergadering geweest. Een jonge, pasbenoemde kapitein, een vrouw, hield een hearing. Ze deed het goed, maar wat een angst voor 'gespuis' leeft er onder die mensen! Daarna reed ik nog even door het dorp op zoek naar een telefooncel. Alleen de maan als verlichting. Voor het laatst, want overal worden lantaarnpalen geplaatst, trottoirranden gelegd en parkeerhavens gemaakt. Het dorp verliest definitief zijn dorpse, provisorische, karakter. Het wordt voorgoed opgestuwd in de vaart der volkeren.  terug naar index

Yzerfontein, zondag 27 februari 2000
Morgenvroeg kan ik weer terecht bij mijn e-mail vriend. Ik ben er sinds het vorige dagboek nog eens geweest om een spoedmail voor Martine af te leveren. Ik heb toen meteen wat andere mails gereedgemaakt, maar dit logboek zat er niet in. Het belangrijkste is dat ik mijn franse reisbrief af heb kunnen maken. Zo'n eerste franse tekst is altijd moeilijk als je en dehors de la patrie bent. Ik heb toen maar eerst het boek van Houellebecq uitgelezen.
Misschien lukt het mij vòòr morgenvroeg nog om een ander los verhaaltje te html-en. Het heet Old soldiers never die. Kijk er maar naar uit. Ik vind het typisch iets voor dit afgelegen gat.
Bij de vogels die hier altijd op de schijtrots zitten of ronddolen zag ik altijd een mooie zwarte vogel met oranje poten en een oranje bek die altijd bij mijn mosselenhoekje zat te scharrelen. Dat blijkt de zeldzame oyster catcher te zijn die hier ook in het voorjaar broedt. Heel mooi inderdaad. Ik heb eerder allemaal meeuwen geschreven, maar er zijn er veel meer: Ook sterns en visarenden bv.
Ik ben ook naar Vredeburg en Saldanha geweest op 80 km naar het noorden. Dat waren de oude centra voor de walvisvangst. Er zijn inderdaad twee redelijke supermarkten. Maar geen internetcafé.
De andere topic die mij bezighoudt, behalve het persintimidatieschandaal dat schandelijk wereldnieuws dreigt te worden, is de 100-jarige herdenking van het einde van de Boerenoorlog. Dat was hier in de buurt, net als enkele andere van de beroemd/beruchte veldslagen. Het wordt o.a. met historische optochten groots gevierd. Met gemengde gevoelens bij de verschillende bevolkingsgroepen, maar het is een feit in het zoeken naar een nieuwe ZA identiteit, net als de 10-jarige vrijlating van Mandela en het 6-jarige bestaan van de Grondwet. Allemaal 'toevallig' in deze weken. Ik leer op die manier ZA wel grondig kennen. Zowel de hoofdartikelen in de krant over de achtergrond, de brieven van lezers met herinneringen van hun (groot)vaders en de praatprogramma's op de radio met de verwerking van de bijbehorende gevoelens volg ik op de voet. Het is een spannend land. Spannend om dat van nabij mee te maken.  terug naar index

Yzerfontein, woensdag 1 maart 2000
Binnenkort, ik denk Vrijdag, is het weer internet ochtend. De man waar ik terecht kan werkt als hoofdberoep thuis voor het maken van bouwkundige sterkteberekeningen. Hij moet om acht uur paraat en on-line zijn. Vandaar dat ik zo vroeg moet afspreken. Mij deert het niet, integendeel. 's Avonds zou ook kunnen, maar dan is het net nòg veel langzamer.
Ik ben behoorlijk produktief geweest de laatste dagen. Ik heb nu ook de volgende spaanse reisbrief klaar om op te laden en te printen. Met de franse was ik wat haastig geweest en die is nu ook gecorrigeerd; net als Old Soldiers en die over de heel bijzondere dag: 29 februari 2000.
Gisteren was ik weer in Vredenburg, maar nu op uitnodiging van de regionale raad voor economische ontwikkeling. Mijn 'eenvoudige doch kritische' analyse van de empowerment projecten was via-via daar terechtgekomen en vandaar. De vergadering was tamelijk saai en burocratisch wegens het hoge hierarchische niveau, maar ik ontmoette er enkele vertegenwoordigers van werkelijk boeiende grassroots projecten die ik binnenkort ga bezoeken. Er lopen daar enkele enthousiaste jonge mensen rond die helaas in onderlinge strijd zijn verwikkeld over wat de 'juiste' ondernemersvorming & -training is. Ik kon kort het concept 'starters vs orienteerders' uitleggen en, hoewel dat in deze cultuur met massa's analfabeten en extreem wanbegrip tussen beide kanten een heel bijzondere 'vertaling' noodzakelijk maakt, klikte het. Vandaar de uitnodigingen voor een 'kritische analyse'. De bijzondere dag van gisteren, ruim halfweg mijn verblijf in ZA, was dus ook een keerpunt in mijn sociale relaties. Het begon langzamerhand wel een erg eenzaam avontuur te worden. Ik schreef in een van mijn brieven: 'Het komt altijd uit een onverwachte hoek, de eerste weken zijn altijd moeilijk op een nieuwe plek. En dan opééns gaat het zingen'. Nu duurde het meer dan zes weken. For the record.  terug naar index

Yzerfontein, woensdag 8 maart 2000
Morgenvroeg ga ik weer naar mijn internetadresje. Géén nieuwe teksten, alleen wat post, wat printen en een eerste stap om ZA-foto's te digitaliseren. Er komt wellicht tòch een ZA-fotoalbum.
Het loopt lekker met de nieuwe contacten via de regionale raad voor economische ontwikkeling. Ik heb intussen twee 'echte' projecten van naderbij kunnen bekijken in de werkgroepen die daarover gaan en een project in the field. Er komen er nog meer. Wellicht deze week nog een plan voor een community based verse vismarkt in een vissersplaatsje in de buurt waar, net als in Yzerfontein de visvangst direkt 'naar elders' wordt vervoerd.  terug naar index

Yzerfontein, zondag 12 maart 2000
De foto's zijn gedigitaliseerd en de veranderingen in de site zijn op een oor na gevild. Morgenvroeg ga ik opladen. De foto's hebben nog wat technische foutjes, maar dat is goed voor een volgende ronde.
Tegen mijn verwachting kon ik gisteren opeens een vis kopen. Een hele (zee)snoek die schoon nog altijd 3 à 4 kg weegt! Een portie meteen geproefd, een portie voor vandaag in de ijskast en de rest in het diepvriesvak.
Het laatste pakje post met de reisbrieven voor de niet-internetters gaat morgen op de post. Ik schrijf daar altijd een heel stuk persoonlijke brief bij en dat loopt soms wat uit de hand zodat ik dat hele pakket in plukjes van 5 à 10 afmaak en dan naar de post breng. Zo is de afronding, de daalvlucht, begonnen. Ik heb nog precies een maand.  terug naar index

Yzerfontein, maaandag 13 maart 2000 (deel I)
Dadelijk ga ik naar mijn internetadresje. Dan nog even naar de post en dan houd ik Yzerfontein even voor gezien. Ik heb mijn koffer al ingepakt.
Het idee kwam opeens. Met het laatste stapeltje persoonlijke brieven had ik het gevoel 'klaar' te zijn en dook het latente plan om nog een meerdaagse tocht te maken weer op. Het zij zo.
Na het opladen van de sites en het direkt beantwoorden van urgente e-mail, ga ik voor enkele dagen op verkenning. Iets meer naar het Noorden en wat meer in het binnenland. Wellicht voor een stekkie voor het volgend jaar. Ik heb meer dan 3000km tegoed met mijn huurauto.
Als ik een stadje kies dichter bij de hoofdader naar het Noorden, de N7, de weg naar Namibië, zal ik een volgende keer openbaar vervoer hebben en niet deze dure huurauto die het voordeel van het goedkoop wonen teniet doet. Yzerfontein ligt wat dat betreft aan een zijpad van een zijpad!! Ook zal zo'n stadje wat meer sociale cohesie hebben dan dit tweede-woningendorp waar iedereen met lijfwachten lijkt omgeven te zijn; sommigen zelfs echt. In het binnenland is het ook wat warmer. Behalve sociaal koud, is het hier ook vaak echt koud door de koude zeewind of de ochtendmist. Ik moet natuurlijk wel goed letten op zuivere lucht, de andere cruciale factor in mijn 'overleven', maar dat kan meevallen in dat gebied; er is geen industrie, alleen landbouw. Concentratie van auto's moet ik vermijden.  terug naar index

Klawer, maandag 13 maart 2000 (deel II)
Ik ben aangekomen in Klawer, een stadje ruim 200 km ten Noorden van Yzerfontein, Maar ik heb 320 km gereden omdat ik wat dingetjes 'in het zijterrein' heb bezocht. Ik kon pas laat weg -- om een uur of elf -- wegens post die aankwam en wat ongein toen ik de foto's op de site zette.
Ik had Klawer gekozen omdat het was vermeld als knooppunt van trein- en busverbindingen. Maar het valt tegen. De trein rijdt niet meer, en over bussen kon niemand mij inlichten. Het hotel is ook maar matig: Veel 'spatjes' en te duur. Vanavond heb ik nog een e-mail op diskette gezet en een brief geschreven aan Robeco wegens een onbegrijpelijke afrekening die ik vanmorgen per 'fax-to-e-mail' kreeg. Ik heb intussen ook mijn verdere plan wat meer omlijnd. Ik ga allereerst langs de kortste route, de N7, de weg naar Namibië, naar het Noorden. Springbok is de laatste stad. Van daar uit zie ik verder. Allereerst die plek verkennen voor een mogelijk 'basiskamp' het volgend jaar. En nu slapen, morgen rij ik vroeg weg.  terug naar index

Springbok, dinsdag 14 maart 2000
Ik was al kort voor de middag in hier Springbok. Het was 300 km. Een lange rechte weg. Het landschap werd steeds bruiner. Het is het equivalent van rijden van Barcelona naar Alicante en verder. Toch was het landschap boeiend. Het is nog onveranderd, (op de weg zelf na), tov het landschap dat de Boeren op hun Grote Trek moeten hebben gezien. Het landschap ziet er niet zo 'getormenteerd' er uit als in Chili. Ook niet rondom de 'steden'. 'Spanjaarden' zijn viezerikken heb ik altijd al gezegd, en hier zie je dat er een alternatief is. De Afrikaanders verloochenen hun noordeuropese afkomst niet.
Ik heb de mogelijkheden om hier lang te verblijven verkend. Het lijkt mij een veel betere plek dan Yzerfontein. Gewoon meer warmte. Yzerfontein is marginaal; zeker nu de herfst begint. Ik kan hier goed zonder auto leven. Alleen om verkenningstochten naar, bv, Namibië te maken heb ik er een nodig, en dat kan ook met de bus. Er is hier een internetcafé. Daar wisten ze ook van lange-afstandsbussen vanuit Kaapstad naar Namibië die hier een tussenstop maken een paar keer per week. Het is hier 554 km van Kaapstad en 126 km van de Oranjerivier, de grens met Namibië. Het is lekker warm. We zitten zo'n 100 km van de kust en bovendien is hier de koude zeestroom niet meer. Er is ruime keuze in groente en fruit in de twee redelijk grote supermarkten: Springbok staat op mijn shortlist voor het volgend jaar.
Morgen vertrek ik weer vroeg. Ten Oosten van de N7 ligt de oude ossewagenweg die nu de verbinding vormt tussen de boerderijen. Hij lijkt redelijk begaanbaar en je hebt niet echt een 4x4 nodig, zeggen ze.  terug naar index

Van Rhijnsdorp, woensdag 15 maart 2000
Ik heb vandaag een prachtige mediterende tocht gemaakt. Ik ben over de originele ossewagen trekroute teruggekomen. Heel organisch slingerend door de heuvels en kaarsrecht door de vlaktes. Heel anders dan de gedynamiteerde ingenieursweg van gisteren. Die gaf mij desondanks dezelfde gevoelens, alleen veel intensiever. Op de 300 km zandweg heb ik maar drie auto's gezien. Links en rechts liggen boerderijen. Ver van de weg, aan de horizon zichtbaar, op tien of twintig kilometer uit elkaar. De weg was redelijk goed, maar ik moest op onverwachte kuilen letten. Het rijden was dus 'hard werken'. Ook waren er sommige heel rulle trajecten waar een 4x4 beslist veiliger zou zijn geweest. Maar ik denk dat het godsvertrouwen van de Boeren er nog in de lucht hing. Als ik de auto stilzette --en de motor af-- bleken er opeens allerlei dieren uit het niet op de doemen. Een paartje springbokken staarde mij glazig aan.
Ik sprak met een Boer. Ik ga er een 'portret' van schrijven. Ook heb ik heel veel foto's gemaakt van deze eindeloosheid van de tocht naar/door Het Beloofde Land. Ik zag de karavaan huifkarren met verwachtingsvolle boerenfamilies in gedachte. Ik hoop dat ik er een album onder die naam op de site kan zetten en dat de sfeer overkomt.  terug naar index

Ceres, donderdag 16 maart 2000
Het was al donker toen ik hier in deze 'fruitstad' aankwam. Het was weer een lange dag. Op mijn programma stond Wuppertal, een missiestatie die self-supporting is. Ze maken er schoenen in handenarbeid en kweken rooibosthee om 'buitengeld' te verdienen. Ik kreeg een recente NL nieuwsbrief te zien van Fair Trade waarin een brief was afgedrukt die mijn zegsman, iemand van 'het kantoor' had geschreven. Fair Trade importeert hun rooibosthee.
Tegen mijn verwachting moest ik dezelfde weg terugrijden: 80 km onverharde weg door de bergen. "Alleen met een 4x4 en veel ervaring kun je dat doen", zei de man van het kantoor over de doorgaande weg. Dat ik met mijn Volkswagen tot bij hun was gekomen vond hij lichtzinnig.
Ik was eerder bij een andere rooibostheefarm binnengestapt. Daar had de Boer, Willem van Zyl, mij 'alles' over rooibosthee verteld. Het was ook anderszins een boeiende ontmoeting. Daar schrijf ik een 'portretje', net als over Johan Minnaar de oude man die ik vandaag voor de tweede keer ontmoette, weer liftend. En vanmorgen, voor mijn vertrek uit Van Rhijnsdorp heb ik het verhaal geschreven van die Boer die ik op die eindeloze ruimte van gisteren ontmoette, Jacobus Van Niekerk De Vries, geboren 21 september 1920. Ik ben wel erg geïnspireerd op deze reis. Zodra ik de eindredaktie gereed heb, zet ik die verhalen op de site. Kijk er maar naar uit!  terug naar index

Yzerfontein, zaterdag 18 maart 2000, weer 'thuis'.
Ik heb 1920km gereden en mijn 'voorraad' kms is met 1420km afgenomen van 3120 tot 1700km. Er komt 100km per dag bij. Volgens deze km-boekhouding kan ik nog wel een paar van deze tochten maken, maar ik denk niet dat ik de 9100km waar ik recht op heb, zal opsouperen. Maar wie weet?
Gistermorgen, in Ceres, nog in bed, schreef ik de portretten van Willem van Zyl en Johan Minnaar. Ik was dus 'schoon' voor nieuwe indrukken hoewel ik deze drie ontmoetingen wel genoeg vond. Maar het liep anders. Ik zag een bordje 'Wine & Olive Farm'. Ik rij de prachtige oprijlaan binnen. Niet wijds of chic, gewoon sober en mooi. Dubbele rijen rijzige eucalyptus aan beide kanten. Daar ontmoet ik Toni Bianco, een heel rustig-creatieve ondernemer die mij alles vertelde van zijn olijvenfarm die hij negen jaar geleden was begonnen, een niet-boer, komend uit Johannesburg. Willem van Zyl kwam hier zeven jaar geleden, ook als niet-boer uit Johannesburg. Maar hoe verschillende mensen! Vanmorgen, vòòr ik aan dit dagboek begon, heb ik het portret van Toni Bianco geschreven, met als alias Enrico Merli, de naam van een schoolmaatje uit Venlo van 60 jaar geleden. Het ligt nu klaar voor 'rijping en eindredaktie', net als de andere drie.
Onderweg deed ik nog wat boodschappen voor het weekend en om vijf uur was ik hier. Later ben ik naar René en Meraai geweest om te melden dat ik weer terug was. Het restaurant had geen gasten en zijn NL-se zus, die bij hem logeerde, was net terug van een meerdaagse trip naar de Zuidkust. Gezellig napraten dus. Zodoende werd het te laat voor dit dagboek.
Het fotorolletje met o.a. de fotoserie Het Beloofde Land is misschien vanavond al klaar. Ik ben zeer benieuwd.
Verder ga ik vandaag nog wat e-post klaarmaken voor Maandag. Dan kan ik ook mijn gewone post afhalen. Als het met die foto's lukt, kan ik die Maandag meteen scannen. Onderweg heb ik een paar keer met www.mailstart.com naar mijn post kunnen kijken, maar er was niets urgents.
Verder ga ik wat afspraken maken voor afscheidsbezoeken. De broer van Shaun Phillips en zijn vrouw Lorna, die mij de allereerste dagen ontvingen en uitgebreid informeerden, wil ik nog eens zien en ook de eigenaars van dit huisje die mij hier nog een paar maal hebben opgezocht wil ik ontmoeten.
De 'daalvlucht' is nu definitief begonnen.   terug naar index

zondag 19 maart 2000
De foto's zijn gisteravond niet meer gekomen. Ook niet het rolletje dat ik vòòr mijn vertrek had weggebracht. Ze waren het vergeten en beloofden ze allebei voor Zaterdagavond. Het zij zo. Ik had nu meer tijd voor e-mail.
De 'portretten' moeten nog wat rijpen voor ik ze door een eindredaktie jaag. Ik was daar vandaag nog niet aan toe. Morgenvroeg eerst naar mijn internetadres.  terug naar index

Yzerfontein, dinsdag 21 maart 2000
Vandaag is er een algemene feestdag. Het is Human Rights Day. Precies 40 jaar geleden was er een betoging in Sharpville die zeer bloedig eindigde. Dat maakte de wereld wakker voor wat apartheid betekende. Er waren boeiende discussies op de radio over Human Rights op dit moment nu de grote commissie, die daarvoor is ingesteld, een dieptepunt bereikt door er alleen racisme aan te verbinden. En op een heksenjachterige manier bovendien.
Maar vandaag heb ik ook hard gewerkt aan de eindredaktie van de vier portretten die ik gedurende mijn reis de vorige week heb geschreven. Ze zijn nu webklaar. Ik ben benieuwd wat jullie er van vinden.
Nu kan ik aan de foto's beginnen. Die zijn gisteravond ook gekomen. Ik wil er de beste uitzoeken voor een of twee nieuwe albums. Die kan ik nog niet opladen. Ik moet die Donderdag, als ik naar mijn adresje ga, eerst nog scannen en de keer daarna kan ik de albums opladen ... als het meezit.
Maar de portretten zijn 'oplaadklaar'.  terug naar index

Yzerfontein, donderdag 23 maart 2000
Ik kon vanmorgen helaas niet terecht bij mijn plekje. Misschien morgen, maar ik steek de diskette met alles er op bij me voor het geval dat ik in Vredenburg terecht kan. Daar ga ik wat small & micro businesses bekijken. Wie weet?
Vanmorgen heb ik eindelijk een goed begin gemaakt met wat ik vanaf het begin al wilde schrijven: De veranderende positie van het Afrikaans. Dat bleek een mer à boire maar ik heb er toch vat op gekregen. Het lijkt mij een heel leesbaar verhaal geworden, want het is een chaos, zo blijkt uit de ingezonden brieven. Iedereen is er verward over, behalve sommigen met oogkleppen. Die hebben zekerheid. Het wordt een soort oorlogsverslag. Kijk er maar naar uit!  terug naar index

Yzerfontein, vrijdag 24 maart 2000
Inderdaad. "Wie weet?" schreef ik gisteren en vòòr het avond was, gebeurden heel verrassende dingen. In inderdaad zag ik het small & micro business project dat eergisteren onverwacht naar gisteren was verschoven. Dat had mijn plannen voor die dag aardig door de war geschopt, want dit project moest voorrang hebben. Bovendien zou ik met de nieuwe manager van het Small Business Centre in een restaurant in Saldanha lunchen op uitnodiging van de eigenaar van dat restaurant, een locale kleinschalige ondernemer, waarmee ik geleidelijk aan op goede voet was komen staan omdat wij elkaar veel te vertellen hadden. Maar door dat verzetten van die afspraak wist niemand nog van iets. Daarom wipte ik 's morgens vroeg even bij het restaurant langs om te checken of die standing lunchuitnodiging vandaag zou schikken; of ik, komend met die nieuwe manager, inderdaad Robert Schaafsma thuis zou treffen.
--"Nee", riep zijn vrouw, "Robert is er niet voor de lunch, maar je komt als geroepen. Straks komt een groep belgische journalisten voor een excursie met de boot en daarna lunchen ze hier. Daar moet jij bij zijn."
Een paar weken geleden was ik voor het eerst in dat voor mij onbekende havenrestaurant binnengestapt. Ik had er, een stapel achterstallige kranten lezend, mijn bestelling afgewacht en Di Schaafsma had, nieuwsgierig, met deze a-typische toerist een praatje komen maken. Toen ze hoorde dat ik uit Nederland kwam, zei ze dat Robert zojuist met een touroperator overlegde over het bezoek van een groep belgische journalisten. Die touroperator stapte even later op mij af en nodigde mij uit om aan de hele tour deel te nemen, maar ik zei dat dat not my piece of cake was. We kwamen echter overeen dat ik mij zou aansluiten als ze in de buurt zouden zijn. Maar ik had er niets meer van gehoord en nu trof ik ze toch.
--"Toeval bestaat niet", zei ik later tegen Adam, de touroperator.
Ik maakte aldus de excursie naar de vogels en de mossel- & oesterfarms mee en had een uiterst geanimeerde lunch. Ondertussen werd ik nog door Patrick Cobbaert van Radio 1 geinterviewed over mijn 'afrikaanse waarnemingen' en vervolgens door een ander, Bob, die tot zijn spijt al door zijn business cards heen was. Aan tafel zat ik naast Frieda Joris van Het Laatste Nieuws en had een boeiend gesprek met haar, o.a. over haar Zaterdagse rubriek Lessen voor het Leven, waarin ze een (bekende) persoonlijkheid interviewt over een evenement dat haar/zijn leven een nieuwe wendig had gegeven. Tot slot abstaheerde zij die ervaringen in de vorm van Lessen voor het Leven. Ik zal mijn belgische vrienden vragen om enkele zaterdagse afleveringen voor mij te bewaren. Het lijkt mij een heel boeiende rubriek.
Na de lunch nodigde Robert mij uit om bij hem thuis nog wat documentatie te bekijken van wat hij mij die morgen had laten zien. Het werd een heel boeiende dag. Vanmorgen schreef ik een portret van hem. Meestal lukken portretten alleen als ik dat doe op basis van de eerste en enige ontmoeting. Nu kreeg ik onverwacht geheel nieuwe inspiratie. Lees tzt het portret!  terug naar index

Yzerfontein, zaterdag 25 maart 2000
Dadelijk kan ik terecht bij mijn adresje. Ik belde al vanaf woensdag, maar ik kreeg geen gehoor. 'Op reis' bleek. Ik kijk uit naar jullie e-post.
Ik zal de vier nieuwe portretten opladen waar ik eerder al over schreef. De foto's kan ik dadelijk scannen en wellicht Maandag in de vorm van drie nieuwe albums opladen.
Het portret van Robert Schaafsma, onder het alias van Evert Potma, zal Maandag ook wel gereed zijn, net als het essay over het Afrikaans. Het zou haastwerk zijn om die nu op te laden. Maar ik ben er wel tevreden over dat ik de chaotische gegevens toch nog een beetje 'op een rijtje' heb kunnen zetten.  terug naar index

Yzerfontein, zondag 26 maart 2000
Morgenvroeg gaat er heel wat de lucht in. Gisteren waren het al vier 'portretten' van ontmoetingen, morgenvroeg gaan drie nieuwe foto-albums à 8 foto's de lucht in. Bovendien een 'essay' over het Afrikaans, de sociale en politieke positie vooral. Ik had 'een schoenendoos vol' knipsels, maar ik kon er geen sluitend verhaal van maken. Sluitend is het nu nog niet, maar het heeft kop & staart voorzover mogelijk in deze chaotische situatie. Ik heb het 'oorlogsverslag' genoemd maar kon niet zeggen of het vòòr- dan wel àchterhoedegevechten waren. Maar nu denk ik dat het pas de mobilisatie is. De Afrikaanders worden pas wakker.
Er zit nòg een portret in de pijplijn, maar dat krijg ik niet meer af op tijd.
Verder ga ik de komende week 'op tournee'. Ik een paar dagen op reiaar dagen op reis naar Stellenbosch en Kaapstad voor wat onaffe zaken, o.a. een olijvenfarm bekijken, maar vooral om kennissen van de allereerste dagen op te zoeken en van mijn wederwaardigheden sindsdien te vertellen.
Vanmorgen in de NG kerk, na twee maanden trouw bezoek, werd ik voor het eerst door iemand aangesproken. De vorige week hadden er al twee mensen heel voorzichtig naar mij geknikt. Ik ben trouwe bezoeker gebleven om mee te maken hoe dat afloopt. Toen ik zei dat ik nog twee zondagen zou komen en dan naar Europa vertrekken, zei de man die mij aansprak en had gevraagd hoe het met mij ging: "Oh, dan moet ik eens met mijn vrouw praten." En nu ben ik nog benieuwder naar de afloop. Het is inderdaad een zeer gesloten gemeenschap!  terug naar index

Yzerfontein, dinsdag 28 maart 2000
Ik ben mijn spullen weer aan het inpakken om een paar dagen op tournee te gaan. Ik ga Ans en Neil King in Stellenbosch bezoeken, de huiseigenaars. Zij hebben mij hier een paar keer opgezocht en nu gaan we samen in de Volkskombuis eten waarheen ik ze heb uitgenodigd. Ook ga ik met Neil een paar projecten in de omgeving bezoeken. Dan reis ik door naar Kaapstad om afscheid te nemen van Mike en Lorna, de mensen die mij de allereerste dagen, op introduktie van Yvonne, wegwijs hebben gemaakt.
Ik maak nu nog wat mailtjes klaar die ik op een diskette bij mij steaar ik een computer vind. Overigens neem ik mijn hele hebben en houden mee: Een soort grote repetitie voor mijn definitieve vertrek.
Gisteren heb ik de nieuwe fotoalbums opgeladen en de achterstand met de teksten op de wanadoo-site, die zaterdag dienst weigerde, ingelopen. Alles staat er op, zo te zien. Afwachten wat mèn er van vindt.
Gisteren ben ik ook op pad geweest voor een 'stout' plan om een flinke portie wijn hier te kopen --ik denk aan een dertig dozen, dat is net een kubieke meter en zou twee Rand per fles transport kosten--. Ik heb twee wijnkelders bezocht en ik zie hoe de vlag er bij hangt. Het is in elk geval een leuk 'aktieonderzoek'.  terug naar index

Yzerfontein, zaterdag 1 april 2000
Ik ben terug van mijn tournee en alweer volop hier bezig. Ik heb het portret van Evert Potma gereed en het gaat samen met dit dagboek a.s. Maandag 'de lucht in'. Het is een boeiende figuur die tussen uitvinder en ondernemer hangt. Ik kende hem al wat langer, maar het klikte pas kortgeleden. Hij heeft een 'goddelijke roeping' gehad die zijn leven helemaal heeft veranderd. Hij moet 'boten bouwen'. Je moet het lezen.
Zijn roeping mondde uit in een black empowerment project om, met de 50-voets zeilboot die hij heeft gebouwd, mensen daarvoor op te leiden. Daar ben ik Vrijdag nog eens ingedoken en heb gesproken met zijn accountantskantoor en zijn zwarte partner. Het is een prachtplan, nog wel met veel beren-op-de-weg. Ook zag ik nogal wat gaten in het plan zelf. Maar, al pratend, kregen we heel stimulerende ideeën: Zowel voor de beren als voor de gaten. Nu ben ik bezig dat in een rapportje netjes op te schrijven in het engels. Ik heb het heerlijke gevoel hier iets goeds achter te laten.
Na mijn artikel Afrikaans, een oorlogsverslag, dat ik helemaal op krant, radio en gesprekken heb gebaseerd, ga ik nog een artikel schrijven over de historie --en andere wetenswaardigheden-- van het Afrikaans. Neil King, die ik in Stellenbosch ontmoette, nam mij mee naar de driehoek Paarl, Franschhoek en Wellington waar het moderne Afrikaans ruim honderd jaar geleden werd geboren. Hij was in die streek geboren en toonde mij al rondreizend de plaatsen die een kritische rol hadden gespeeld. Ik bezocht er het Taalmonument en het Taalmuseum in Paarl. Daar kon ik een recent boek kopen over het Afrikaans. Precies wat ik nog zocht. Mijn beginnersidee dat Afrikaans vòòr alles als verbasterd (Oud-)Nederlands moet worden beschouwd, was al aan het wankelen gebracht. Maar nu lees ik wat voor avonturen deze taal heeft meegemaakt voor het dit niveau kon bereiken. Kijk maar uit naar dat artikel. Ik hoop het nog voor mijn vertrek op de site te zetten.
Mijn wijnproject maakt ook vorderingen. Ik kreeg een stimulerend mailtje van Lambert. Het dreigde wat vast te lopen in de 'voorgekookte' transportopties die de wijnkelders bieden. Maar die zijn meer gericht op de gemakzuchtige toerist die wat voor the folks back home wil doen en geen idee heeft van transportkosten. Zonder blikken of blozen boden ze airfreight voor 33R per fles die zelf maar 20 Rand of minder kost. De voorgekookte opties voor zeevracht komen niet lager dan 5 Rand. Ik denk aan 2 Rand.
Intussen heb ik wel een gratis plekje aangeboden gekregen voor mijn dertig dozen in een container waar normaal 2100 dozen in gaan, maar waar altijd wat reserveruimte is. Maar dan ben ik gebonden aan diè kelder en diè NL importeur. Ik weet nog niet of die mij at the end of the day normale NL prijzen doorberekend, of nòg meer.
Ik hou jullie op de hoogte.  terug naar index

Yzerfontein, maandag 3 april 2000 (ochtend)
Ik kan vandaag niet terecht bij mijn internetadresje. Jammer, maar ik maak de diskette toch klaar en steek hem bij mij op de 'tournee' die ik vandaag moet maken voor het wijnproject. Je weet nooit hoe een koe een haas vangt. Ik heb het nog druk de laatste dagen. In het weekend heb ik veel achtergrond gelezen over het Afrikaans. Allemaal documentatie van het Taalmuseum. Daar zit nog wel een interessant essay in. Misschien nog vòòr mijn vertrek.
Ik vond een paar leuke afrikaanse woorden: duimry en duimgooi voor ons 'liften'. Die student het geduimry na sy ouerhuis.
Ook was er moltreinstasie voor 'metrostation'.
Het weekend was lekker warm. Het waren heerlijk-warme zomerse topdagen. Maar vanmorgen is het weer mistig & koud en ik heb moeite om mij buiten het bed warm te houden tot de zon doorkomt. Gelukkig is de toptemperatuur overdag nog vrijwel hetzelfde. Maar het herinnerde mij er aan dat April=Oktober. Ook in Zuid-Frankrijk moet ik eind September 'wegwezen'. De blaren vallen al en de vijgenboom is ook al opgehouden; wat niet rijp is geworden bewaart hij voor het volgend jaar.  terug naar index

Yzerfontein, maandag 3 april 2000 (avond)
De kogel is door de kerk! Ik heb een flinke portie wijn gekocht en die is onderweg naar NL. Vrijdag a.s. gaan mijn 30 (dertig!) dozen in een container. Voor niets! Er was nog een plaatsje over in de container voor de NL importeur in Gorredijk. Het was een luisterrijk aanbod. Over vier weken moet het in Gorredijk worden afgehaald. Ik kon niet lang wikken en wegen en heb de knoop doorgehakt. Natuurlijk is het mogelijk dat ik word belazerd of dat ze mij in NL alsnog een poot uitdraaien. Het zij zo.
Het alternatief, behalve natuurlijk géén wijn kopen, was de man die mij op het idee bracht, de ondernemer die ik als Enrico Merli heb geportretteerd. Met zijn zeer scherp uitgewerkte calculatie kwam hij inderdaad lager dan de voorgekookte tarieven. Maar, hij maakte voor mij een begroting voor de bijkomende kosten in ZA & NL. Heel leerzaam! Dat zat niet in die voorgekookte tarieven. Met de huidige oplossing zullen de bijkomende kosten wellicht beperkt blijven tot invoerrechten en accijns (resp 0,30 en 1,07 Hfl per liter) en BTW (19% van CIF).
Enrico Merli had bovendien maar één soort wijn. Heel goed, maar tamelijk duur. Nu heb ik 9 soorten die niet in NL worden geïmporteerd. De importeur heeft eigen merken die ze hier voor hem bottelen. De merken zijn: Kaapse Pracht, Goedgenoegen en Voorspoed. Ik ben benieuwd wat er uit rolt. En nu aan de slag om het NL-traject te regelen. Ik kan niet zelf een bestelauto huren en naar Gorredijk rijden. En dan de opslag nog tot het aan familie, vrienden en kennissen is uitgedeeld als 'souvenir' van mijn reis naar ZA. Ik neem 'nooit' souvenirs mee, want ik vind het onnodige 'zoldervulling' die ik een ander niet wil aandoen. Maar nu neem ik wat bruikbaars mee.
Wat mijn internetadresje betreft is er minder vrolijk nieuws. Ik kon er gisteren niet terecht, maar, zo bleek vanavond, morgen ook niet, en 'voorlopig' helemaal niet. Het (jonge) echtpaar is in paniek want ze hebben een borstkanker bij haar ontdekt. Daarvoor waren ze vanmorgen vroeg naar het hospitaal in Kaapstad gegaan. De komende dagen zijn er verdere onderzoekingen die hun 'weg-van'huis' doen zijn. Het was een leuk stel en ze hadden het leuk met elkaar. Tja.. en opeens...  terug naar index

Yzerfontein, dinsdag 4 april 2000
Oh schande! Vanmorgen toen ik bij het internetcafé was, ontdekte ik dat ik de laatste versie van dit dagboek niet op mijn diskette had gezet. In een paar e-mails heb ik er naar verwezen voor details. Maar die details komen pas Donderdag. Soit. Donderdag kan ik het combineren met een vergadering van een kleinschaligheidsproject in Vredenburg waar wèl een internetcafé blijkt te zijn.
Omdat ik niet bij mijn oude adresje terecht kan, had ik de keuze tussen een internetcafé in Kaapstad, op 85+ km naar het Zuiden, of Vredenburg, op 75+ km naar het Noorden. Dat laatste is het geworden. En nèt stijgen de benzineprijzen met 10% voor de tweede keer in één week! Maar dan nog praat je over prijzen die rond één gulden hangen.  terug naar index

Yzerfontein, donderdag 6 april 2000
--"De laatste week zijn de blaren van mijn vijgeboom voor een groot deel afgevallen. Het is dan ook al 'Oktober' hier. Ik moet weer weg. Zo voelt dat. Ik krijg misschien wel trekvogelinstinct."
Dat schreef ik in een paar mailtjes die ik gisteravond schreef. Heel rationeel en practisch, was ik al een tijdje bezig met wat ik noemde "mijn daalvlucht", maar gisteren 'zag' ik opeens de vijgeboom en toen 'zag' ik overal van die signalen. "Ik moet weer weg", was het dominerende gevoel. Vandaag, precies over een week is mijn vertrekdag. Ik moet nu serieus worden met afscheid nemen en mijn ziel weer op 'reizen' instellen.
Dadelijk ga ik naar het internetcafé in Vredenburg. Ik ga er meteen afscheid nemen van de directrice van het Small Business Centre, waarmee ik verschillende malen heel inspirerend heb gepraat. Zij is op zoek naar funding voor zwarte-vrouwenprojecten, speciaal in Europa. Er is een groepje in een vissersdorp dat goede ideeën heeft om van onbruikbare vissersnetten bruikbare dingen te maken. Ik had wat ideeën over een aanpak. Zij heeft wat andere mensen uitgenodigd om er vandaag wat verder mee te komen. Daarna gaan we samen lunchen met de man die ik als Evert Potma heb geportretteerd. Die heeft ons uitgenodigd. Het sociale contact is nèt tot stand gekomen en nu is er al afscheid: Met een gevoel van voortijdigheid, zoals gewoonlijk.
Op de site is er een nieuwtje. Ik heb de portretten als MsWord6 in gezipte vorm toegankelijk gemaakt voor downloaden. Dan hoef je het niet in die onvermijdelijk-lelijke en vervelend-lange HTML-vorm te printen. Die zips stonden al langer op de server. Als veilig archief. Maar ze waren alleen voor mij toegankelijk. Ik ga dat ook met de overige verhalen doen. Ik ben benieuwd naar commentaar.  terug naar index

Yzerfontein, vrijdag 7 april 2000
De lunch met 'Evert Potma' en de directrice van het Small Business Centre was een succes. Deze mensen kenden elkaar niet en hadden elkaar veel te vertellen. De vrouw van Evert, die het restaurant drijft was nogal sceptisch over het werk van dat centrum, maar dat veranderde zienderogen. Tot slot kwam ze er zelf bij zitten.
Ik heb tevens in Vredenburg het Internetcafé bezocht en e.e.a. opgeladen, post verstuurd en post ontvangen. Thuis ben ik meteen hard aan het werk gegaan voor a.s. Maandag, want dat zal wel de laatste keer zijn dat ik een internetcafé kan bezoeken. Misschien onderweg nog ergens binnenwippen om even post te lezen. Ook vandaag heb ik een heel lange dag gemaakt en ik heb veel af kunnen maken. Het is een beetje 'nu-of-nooit' voor de dingen die ik nog in mijn kop heb. Ik had nog een half afgemaakte webpage liggen met Afrikaanse Verzetspoëzie. Die is nu ook oplaadgereed. Ook alle artikelen die in aanmerking komen voor een gezipte MsWord6 versie, zijn oplaadgereed en de indexpagina is aangepast.
Maar het grote brok is het tweede artikel over het Afrikaans dat een tweeluik moet gaan vormen met het eerdere 'oorlogsverslag'. Dat zit vol met boekenwijsheid, geschiedenis en bronvermeldingen. Het Afrikaans heeft heel wat meer avonturen meegemaakt als ik tot nu toe had vernomen. Ik had al een flink stuk klaar, maar ik moest de documentatie van het taalmuseum nog eens doornemen. Daar ben ik vanmorgen vroeg heel geïnspireerd mee verder gegaan en vandaag een heel lange dag gemaakt. Ik ben flink opgeschoten en I call a day a day. Nog dit stukje dagboek en dan naar bed. Het wachten is op wat geïnspireerde uurtjes morgenvroeg voor een goed laatste deel, dan kan ik de rest van de dag aan de 'slavenarbeid' van het redigeren, corrigeren en balanceren wijden. Op zichzelf ook leuk werk dat ik urenlang kan volhouden. Het zit er dus in dat het artikel nog klaarkomt. Anders zet ik het op de site als 'ongecorrigeerd'.  terug naar index

Yzerfontein, zaterdag 8 april 2000
Het Afrikaans Artikel is klaar. Het heeft de vorm van een portret gekregen. Een portret van DANIËL, alias Neil King, die mij meenam naar de driehoek Paarl, Franschhoek en Wellington waar het moderne Afrikaans ruim honderd jaar geleden werd geboren. Dat schreef ik op 1 april. Ik zal er nog een betere ondertitel bij verzinnen zodat het als Afrikaans Artikel herkenbaar is.
Ik had vanmorgen inderdaad geïnspireerde uurtjes en de rest van de dag heb ik het afgemaakt. In MsWord6 en als Zip is het gereed. De HTML-versie moet nog wat getuned worden. Rond de middag heb ik mezelf getracteerd op een glaasje wijn bij René en Maraai. Het werden er twee, want het was opeens erg gezellig. Het feit dat ik binnenkort wegga doet de hartelijkheid van de kontakten kwadratisch --of exponentieel-- toenemen. Ik ben benieuwd of ik ook deze laatste zondag in de kerk iets daarvan meekrijg, want de geslotenheid van deze mensen is onvoorstelbaar. Men herkent mij wel als ik ze tegenkom, maar zelfs aanspreken na de dienst verbreekt deze zeer gesloten beleefdheid niet. Ik heb voldoende rondgestrooid dat ik er morgen voor het laatst ben. Ik ben benieuwd.
Onderweg terug van mijn twee wijntjes ging ik naar de visverkoopplaats want er waren wat vissers teruggekomen. Snoek, de normale vangst hier, was er deze week opeens niet. Terwijl ze normaal met meer dan 100 snoeken terugkomen per boot, hadden ze er donderdag niet meer dan twintig. De normale prijs van 15 Rand steeg tot 35. Niet gekocht. Vandaag bleek de snoek nog net zo schaars en net zo duur, maar ik kon lekkere hottentot kopen. Een zootje van drie stuks van ruim een kilo elk voor 20 Rand samen. Het zal de laatste vis zijn die ik hier koop.  terug naar index

Yzerfontein, maandag 10 april 2000
Het is nog vroeg in de morgen. Straks kan ik het allerlaatste opladen. Dat betekent naar Vredenburg gaan op 75 km naar het Noorden. Ik kan er dan tevens de laatste vergadering van de Local Economic Development Board meemaken. Ik heb inmiddels in heel wat lokale projecten mijn neus kunnen steken. De leiders daarvan zitten ook op die vergadering. Een soort afscheidsfeestje dus.
Het portret van Danië heet nu Op zoek naar de roots van het Afrikaans met Daniël. Ik vond het wel aardig, want het portret-gedeelte gaat over de roots van Daniël.
De kerk was een afgang. Van alle toespelingen dat ze mij zouden uitnodigen, kwam niets terecht. Inderdaad, zeer gesloten, wellicht ook angstig, deze zeer blanke gemeenschap.
Wellicht is dit de laatste logboeknotitie die nog in Afrika wordt opgeladen. Ik onderweg nog wel kunnen schrijven, daarvoor heb ik maar een stopcontact nodig, maar opladen zal wel illusoir zijn. Wèl denk ik mijn post te kunnen lezen, schrijf dus vrijelijk, maar verwacht pas antwoord als ik weer in La Gomera ben geïnstalleerd.
Vrijdagmorgen, nogal vroeg, ben ik op Heathrow, maar voor betere kansen op een last minute verbinding naar Tenerife denk ik direkt naar Gatwick te gaan. Vrijdag nog Tenerife halen is zeer optimistisch. La Gomera ook nog op die Vrijdag lijkt mij een illusie wegens de laatste boot. Bovendien is er de Vrijdagdrukte. Het zal dus een nachtje rondhangen op een vliegveld worden. Tòch is dit het èchte reizen.   terug naar index

Yzerfontein, woensdag 12 april 2000
Het is de voorlaatste dag. Morgen vertrekken. Hier in huis staat alleen nog wat ik in het koffer meeneem. De vuilniszak en het oud papier zijn de deur uit en andere papieren zijn per post verzonden naar wie er meer aan heeft. Ik heb maar een klein pakketje naar NL gestuurd voor mezelf. Voor het alhier gekochte shirt en korte broek laat ik de oude versleten exemplaren hier achter.
Ik moet ook het huis nog schoonmaken, maar dat heb ik een paar dagen geleden nog gedaan, dus ik denk dat ik mij daar met een-Jantje-van-Leiden af maak.
Gisteren heb ik een flinke portie zeeslakken geraapt en daar heb ik nog genoeg van over voor de avondmaaltijd. Voor morgenmiddag koop ik onderweg naar het vliegveld nog wat fruit. Of niets, want vasten is en heel gezond begin van een reis. Ik denk niet meer dat ik in een internetcafé kom, maar ik steek voor alle zekerheid deze tekst op diskette bij me voor-het-geval-dat.
Vandaag was de eerste dag dat de zon niet doorkwam; tenminste, dat dacht ik. Maar intussen is het vijf uur en komt de zon bleekjes door de kustmist. De bijzonder mooie en warme herfstdagen van de laatste week zijn nu voorbij. Twee weken geleden begon het al duidelijk kouder te worden, maar gelukkig kwamen die warme dagen nog. Iedereen klaagde, ik genoot.
Voor vanavond heeft René mij uitgenodigd om de avond te passeren. Normaal ga ik nooit naar hun tijdens maaltijdtijd, want als ze gasten hebben, moeten ze koken, en dan loop je maar in de weg. Maraai is echter op reis voor een paar dagen en René vond het kennelijk wat alleen. Het seizoen is wat voorbij en er komen haast geen gasten meer door de week. Het weer van vandaag nodigt ook niet uit. Dus, vanavond op avondvisite. Dat is nog haast niet voorgekomen.
Ik heb de laatste dagen wat franse correspondentie gekregen en afgewerkt en nu heb ik zin om aan een nieuwe reisbrief te beginnen. Ik dacht eerst aan een NL-er maar die hebben voorlopig genoeg van mij te lezen, maar laat ik de Franse maar weer eens kiezen. De Spaanse mensen zie ik de volgende week, maar voor die Fransen is het een mooie binnenkomer; over ruim zes weken ben ik dáár. Maar ja, eerst René vanavond.  terug naar index

Yzerfontein, donderdag 13 april 2000
Vertrekdag. Vanmorgen vroeg in bed heb ik een begin gemaakt met de nieuwe franse reisbrief, maar toen het licht werd, ben ik toch maar aan het definitief & grondig schoonmaken begonnen. Niet met een-Jantje-van-Leiden dus.
Het nieuws op de radio gaat vooral over de fraude van 'Hansie', de zeer populaire cricket captain. Het is alsof 'Cruyffie' in zijn gloriejaren betrapt zou zijn op het aannemen van steekpenningen van Feijenoord om Ajax te laten verliezen. En dat op internationaal niveau. Als je de radio hoort, lijkt het wel een nationale ramp.
Gisteravond bij René was gezellig. Er was maar één tafeltje bezet in het restaurant, dat gaf ruimte. Maar wat mij ook opviel de laatste dagen nu Maraai op reis is, is zijn veel mindere gejaagdheid en zijn ongeduld om naar iemands verhalen te luisteren. Vòòr je uitgepraat was, begon hij al over wat anders. Maar ik merk ook dat hij niet goed alleen kan zijn; vandaar die uitnodiging.
Het is nu bijna tien uur en ik ga definitief inpakken: Station Yzerfontein wordt gesloten. Ik steek de diskette met deze laatste site-aanvulling bij me.  terug naar index

San Sebastian de La Gomera, zaterdag 15 april 2000
Aankomstdag. Rond de middag was ik hier. Precies 48 uur onderweg geweest, want in Yzerfontein reed ik ook rond de middag weg. Ik maakte nog een gezellige tussenstop bij René, en op het vliegveld heb ik nog flink wat ZA pers gelezen:
1 Om de schâ wat in te halen, want het laatste Afrikaans-artikel en het inpakken hadden mijn leesuurtjes wat onder druk gezet.
2 Als afscheid van Afrikaanse lektuur: Ik vond een paar goede politieke overzichten en van het 'Hansie-drama' las ik de 'volksgevoelens' in de ingezonden brieven. Cape Times en Die Burger, die anders over twee verschillende werelden lijken te spreken, hadden het nu over één en hetzelfde Afrika. Inderdaad een 'nationale ramp', iedereen is ontsteld, probeert zich bij de feiten neer te leggen, maar kan het niet geloven.
In het vliegtuig naar Londen had ik leuk reisgezelschap, een jong stel waarvan de vrouw nèt een toeristenbureau had opgezet. Ze waren op weg naar Schotland voor een vakantie en om er ook wat 'professioneel' rond te neuzen. En verder veel gelezen en goed geslapen. Aan de franse reisbrief die ik was begonnen, kwam ik niet toe.
Vroeg in de morgen was ik op Heathrow, maar daarvandaan vertrekken geen vliegtuigen naar Tenerife. De keuze was Gatwick of Stansted waar de (semi-)charters vertrekken. Ik gokte goed: Gatwick. Er waren wel acht maatschappijen en tien vluchten op deze drukke dag vòòr de vakantie, ontdekte ik. Maar alles wat tjokvol en ze hadden eigen waiting lists waar ik wel op mocht staan. Ik zag het al vòòr me: overal op bepaalde conflicterende(!) tijden fysiek op appèl verschijnen!
Gelukkig was er een 'winkeltje' dat het probleem oploste voor 15 pond fee en 70 pond voor de vlucht. Èn, niet geslaagd, 85 pond terug! Ik kwam daar als nummer 14 op de wachtlijst en kreeg een computeruitdraai van alle vluchten naar Tenerife, een stuk vollediger dan de lijst die ik zelf moeizaam had verzameld. (Overigens bleek later dat niet alle carriers 'lid' waren van dit 'winkeltje', want het Hilton hotel, op tien minuten loopafstand, hield er ook zo'n lijst op na en kostte 80 pond inclusief fee.)
De ongein van fysiek op appèl verschijnen bleef, maar ik had alleen te maken met de jongeman van het 'winkeltje' die ook telkens verscheen, de onderhandelingen deed en geduldig de No-Shows afwachtte. Hij ving ook ander ongein op zoals het verplaatsen van vertrektijden, en dus de appèltijden. Bij het achtste fysieke appèl was nummer 13 en 14 aan de beurt. Toen was het 1600, maar omdat het vliegtuig intussen zijn time slot had verspeeld, vertrokken we pas na vijven.
Intussen was er tussen de wachtlijsters een gevoel van solidariteit ontstaan: We zagen elkaar telkens op het appèl en deelden de deceptie als er geen plaatsen vrijkwamen en waren gelukkig als er één of meer plaatsen werden toegekend. De gelukkigen werden hartelijk gefeliciteerd en iedereen deelde (niet zonder eigenbelang) dat geluk. We brachten de tussengelegen tijden door in een coffee shop en vertelden elkaar reisverhalen. Het leek wel de Decamerone. Dat was toch die groep gestrande reizigers ergens in de dertiende eeuw? Gestrand wegens een pestepidemie? Ik zou inderdaad tijd hebben gehad om met mijn diskette naar het Gatwickse internetcafé te gaan, maar dat 'groepsproces' wilde ik niet missen. Het was heel gezellig en de tijd ging snel.
Van nummer 13, die later mijn reisgenoot naar Tenerife zou worden, hoorde ik nog iets interessants dat ik zeker ga natrekken. Toen hij mijn naam hoorde, zei hij dat zijn vriend in Brighton ook zo heette: John Van Eyk, een man van 65 die een bekende Bingo tent heeft op de wandelpier van Brighton. In mijn boekje over de stamboom Van Eyk, dat ik in 1962 schreef, komt een (achter)neef van mijn vader voor, die --oh toeval-- in onze Meidagen van 1940 was gemobiliseerd en in Engeland terechtkwam, in Brighton, als ik mij goed herinner. Hij wilde na de oorlog echter geen contact meer met zijn NL familie en woonde volgens de verhalen met een vrouw waarvan de naam ook in mijn boekje voorkomt. Of er een relatie is --en hoe-- is niet duidelijk, maar ik ga dat wel uitzoeken. Qua leeftijd zou het zijn vader kunnen zijn. Brian McNamara, zo heette mijn reisgenoot, zal ik die gegevens doorsturen. (Ik moet nog eerst nog zien dat boekje te pakken te krijgen)
Verder waren er de hele dag ook geruchten dat er een staking was in Tenerife van het personeel dat de bagage verzorgt. En inderdaad! In Tenerife was het een chaos. Met de bus reden we langs enorme stapels bagage en de hal was tjokvol met wachtende en ruziënde mensen die de welkomstgiden van hun touroperaters verwijten naar het hoofd slingerden. Die arme gidsen hadden als enige oplossing om ze dan maar zònder bagage naar het hotel of appartementenpark te brengen en later de bagage na te leveren. Maar wie die grote stapels had gezien kon dat niet vertrouwen en op harde toon werd hun toegeroepen dat essentiële kleren en medicijnen in die koffers zaten. De doorstroming van de grote groepen aankomers verliep niet naar wens. Kortom, chaos compleet!
Maar ik hoorde ook gunstige geruchten. Naast de verhalen van mensen die al vanaf de vroege morgen op hun bagage wachtten, ging er het verhaal van het vliegtuig uit Parijs dat al na een uur zijn bagage had gekregen. Wij arriveerden om negen uur. De gezagvoerder onderhandelde met de stakers of wij zelf onze koffers vanuit het vliegtuig mochten meenemen in de vliegveldbus. Dat werd geweigerd, maar ze hadden wel beloofd 'iets' extra's te doen, liet de gezagvoerder weten voor wij in de bussen stapten. Inderdaad, wij waren een uitzondering. Nèt vòòr middernacht kwam onze bagage door, en ik sprak mensen die al vanaf de ochtend tevergeefs op hun bagage wachtten. Mijn mogelijke bussen naar Los Cristianos of Santa Cruz waren weg en om zo laat nog met een taxi op zoek te gaan naar een hotel, trok mij niet aan. En toen heb ik de nacht maar dommelend doorgebracht op dat tjokvolle vliegveld. Vanmiddag heb ik dat met een siësta weer ingehaald.
Op de nieuwe ferry van Fred Olsen, die van half elf, ontmoette ik, conform afspraak, de broer van Ignacio met mijn voor reparatie achtergelaten laptop. En om twaalf uur ook Ignacio zelf. Hij bracht mij naar de flat waar hij wat fruit had neergelegd, maar bijpraten komt morgen. Vandaag moest hij naar de bruiloft van een vriend. En zo is de cirkel van drie maanden weer rond.   terug naar index

San Sebastian de La Gomera, vrijdag 21 april 2000
Semana Santa, de grote voorjaarsvakantie. Het eiland is tjokvol, maar hierboven merk ik er niets van; alleen als ik in de benedenstad kom. Ik ga trouw iedere dag de 400 traptreden naar beneden --en terug!!-- om de routine weer in de benen te krijgen. Ik moet er weer aan wennen.
Dit wordt wel de laatste aanvulling van de ZA-sites. Ik heb nu pas de franse reisbrief afgewerkt die ik op mijn vertrekdag in concept gereed maakte, maar daarna waren er vele andere prioriteiten. Ook kreeg ik nog een gedicht van Jeroen waarmee ik zijn pagina heb aangevuld. Misschien dat ik nog wat schrijf over een andere "afhandeling van mijn reis", namelijk de kubieke meter wijn die nog onderweg is. Zoals het er nu uitziet zal ik op 27 Mei, een Zaterdag, in Eindhoven een zéér eenvoudig wijnverdeelfeestje houden. Ik huur een garage, of een ander tijdelijk onderkomen voor die dertig dozen, (10 verschillende wijnen!), zet er wat proefglazen neer --en eventueel wat stoelen. Ik zorg verder nog voor een kurketrekker, en dan proeven maar! Knabbeldingetjes moeten de meenemers zelf meenemen. Iedereen die weggaat neemt een doos mee want ik kan die toch niet bewaren. Laat mij er niet mee zitten!! Wie dit leest is sowieso uitgenodigd, want de wijn is bedoeld voor mijn trouwe --of minder trouwe-- lezers en idem correspondentievriend(inn)en.
Over de toekomst van deze sites heb ik nog weinig nagedacht. Het is in elk geval een goed idee voor een volgende keer, of misschien ook wel meer permanent: Een soort "Waar-ben-je?" site. Dit dagboek zal ik tzt in de 'normale' volgorde zetten en zeker ook wat opschonen en uitdunnen. In die vorm wil ik het wel bewaren.
Kortom, dit is het einde van de reis.
Tot ziens op het wijnverdeelfeestje!  terug naar index