Mijn Dagboek 100

Dit is Dagboek 100. Het loopt van 1 tot 30 september 2008, en begint met de Franse Socialistische Partij in een crisis, en de Machiavelli-benadering daarvan door Sarkozy c.s. Machiavelli kijkt ook om de hoek bij de VS-presidentsverkiezingen [2 10]. Verder is het een gedenkmaand. Ik 'gedenk' in drie stukjes het hoezo-en-waarom van Mijn Dagboek omdat dit het 100ste is. Ik gedenk dat ik deze zomer de voorgenomen 1000km wandelen heb volgemaakt [11 13], en dat ik deze maand aan mijn 80ste levensjaar begin [21 22]. In mijn strijd met To-Do lijstjes komen de tijdgoden Chronos en Kairos aan de orde, evenals de dichter Jan Hanlo [15 17 18]. Met 'economic red shift', een verschijnsel uit de astronomie, wordt duidelijk gemaakt waarom snel stijgende inkomens niet minder, maar m��r stress opwekken [3]. Het gebed van Michelangelo, tevens lijfspreuk van Sarkozy, smeekt om de gunst 'always desire more than I can accomplish', hoort daar ook bij [12]. Gelukkig had ik ook een diepgaande discussie over de relatie tussen economie en kunst [19]. Verder was er de gebruikelijke 'actualiteit' met o.a. het verschijnen van Sirius [6], en het homo-huwelijk in Frankrijk [7]. Per saldo sla ik ��n keer over [21], doe ik het 10x in 100 woorden, en raadpleeg ik vier keer de dichters [15 17 18 28].
Index september 2008
1,   2,   3,   4,   5,   6,   7,   8,   9,   10,   11,   12,   13,   14,   15,   16,
17,   18,   19,   20,   21,   22,   23,   24,   25,   26,   27,   28,   29,   30.

Cessenon sur Orb, Maandag, 1 September 2008
De Franse Socialistische Partij is in een crisis. De Fransen denken --alw��r-- dat het een puur-franse aangelegenheid is, maar het socialisme --althans de verpolitiekte ideologie die daar langzamerhand voor in de plaats is gekomen-- is wereldwijd in discrediet. François Fillon, eerste minister, maar tevens 'brave secretaris' van Sarkozy roept voortdurend: "la droite a gagné la bataille idéologique". Maar het is de 'verkalkte ideologie' is 'overwonnen'. Dat ziet het klootjesvolk niet.
Sarkozy
zelf speelt daarom een slimmer spel. Hij kijkt kennelijk goed naar de 'pareltjes' in het socialistische gedachtegoed, en haalt er het zijne uit. Precies zoals hij geen probleem ervan maakt kopstukken uit dat kamp aan zich te trekken. Bovendien weet hij deze 'ingrepen' goed te timen.
In dit geval kondigde hij op de voorlaatste dag van de socialistische 'université d'été' dat hij een oud idee uit de tijd van Jospin in een nieuw jasje gaat invoeren. Deze 'université d'été' sloot gisteren af, en was een moeizame discussie tussen de verpolitiekte en de èchte ideologen op zoek naar partij-vernieuwing.
Het gaat om een correctie op RMI, revenu minimum d'insertion, een bijstandsregeling ingevoerd onder socialistisch regiem die armoede moet voorkomen, maar in sommige gevallen de betrokkene verhindert een baan aan te nemen omdat hij/zij er op achteruit zou gaan. Dat idee van die 'correctie', in de vorm van een specifieke aanvullingstoeslag, stamt ook uit die tijd, maar is toen niet doorgevoerd omdat het struikelde over de noodzakelijke verhoging van de sociale verzekering.
Sarkozy
kondigt dat idee nu aan onder een nieuwe naam, RSA, revenu de solidarité active, en --dat vooral!-- laat het betalen door een [extra] belasting op het kapitaal omdat: "deze zorg voor de allerarmsten niet betaald moet worden door de iets minder armen [nl door het in de sociale verzekering te stoppen] maar door het kapitaal". Dat scoort natuurlijk!!
Niet alleen haalt hij daarmee een goed idee naar zich toe, en destabiliseert hij de verward zoekende socialisten, maar hij voorkomt ook dat de socialisten met dat --zeer haalbare-- idee kunnen scoren.
Dat kost hem natuurlijk bedstro in eigen kring --'rechts' is al begonnen met monkelen-- maar ook dàt heeft hij voorzien. Die kapitaalbelasting zal hoofdzakelijk door de 'kleine kapitalen' worden betaald. De 'grote kapitalen' die hij direct bij zijn aantreden een 'kadootje' van 14 miljard heeft gegeven, en die 'media' in handen hebben, willen hem wel steunen tegen die 'kleintjes'. Puur Machiavelli van de XXIe eeuw.
_____________________________
Françoise Fressoz, Sarkozy, déstabilisateur de la gauche, LE MONDE, 30.08.08, http://abonnes.lemonde.fr/opinions/article/2008/08/30/sarkozy-destabilisateur-de-la-gauche-par-francoise-fressoz_1089603_3232.html
Editorial, Une réforme juste, LE MONDE, 28.08.08, http://abonnes.lemonde.fr/politique/article/2008/08/28/une-reforme-juste_1088851_823448.html

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 2 September 2008
--"Je Machiavelli-analyse van Sarkozy smaakt naar meer", schreef Ghislaine, "wat vind je van McCain's truc: Oude bok lust groen blaadje?"
OK, net als Sarkozy verstaat hij de kunst om te plukken van successen van de tegenpartij. Obama bracht de elementen 'jong' en 'verandering' in beeld. Hij nu ook.
Met Sarah Palin hoopt hij de stemmen te krijgen van de 18 miljoen vrouwen die op Hillary hebben gestemd. Hij geeft ze een 'herkansing' om het hoogste glazen plafond, waar Hillary evenzoveel scheurtjes heeft achtergelaten, definitief te verbrijzelen. Mooi toch?
En natuurlijk aangekondigen op het hoogtepunt van het Democratische Congres.
Als 'stoorfactor'. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, 3 September 2008
De eerste Maandag van September is het Labor Day, een 'federal holiday' in de VS. Dat was voor NYT aanleiding om aandacht te besteden aan de steeds langere werkweken, en vooral aan de toenemende stress.
Rich Man's Burden
, heet dat artikel, want het zijn vooral de hoge inkomens die door 'stress' worden getroffen. Er zijn massaal-grote groepen die harder moeten werken om evenveel --of zelfs minder-- te verdienen, terwijl, zoals ik 29 Augustus documenteerde, de stijgende welvaart gaat naar kleinere groepen met forse inkomens*).
Je zou zeggen dat je met een pijlsnel stijgend inkomen niet zo moeilijk zou moeten doen over stress, maar het tegendeel is het geval. Daar zitten echter verraderlijke waanemingsfouten achter waar onderzoekers kortgeleden mee bezig zijn geweeest. De ongelijkheid neemt zo snel toe dat een waarnemer met --bijvoorbeeld-- US$200.000 de inkomens boven hem/haar nòg 'pijlsneller' ziet groeien. Ondanks zijn succes, blijkt [schijnt!] hij/zij achter te raken. Dat is de frustratie die aan de wortel van het stressgebeuren ligt.
Deze 'waarnemingsfout' is ook bekend uit de astronomie. In het snel uitdijend heelal treedt de zgn rood-verschuiving op, waardoor de onderzoekers deze situatie 'economic red shift' hebben genoemd.
Daniel Hamermesh
, een van de onderzoekers, zegt dan ook als hij een 'stress-klager' ontmoet:
--" ... look, it�s not a problem, the problem is you have too much money"

Deze brede stress-onderzoeken brengen ons nog andere verrassingen. Huisvrouwen-stress, bijvoorbeeld, gaat ook omhoog met het inkomen van de man/ echtgenoot /verdiener. Je zou zeggen dat 'meer geld' althans de stress-probemen thuis oplost. Het tegendeel is het geval.
En je kunt ook niet gemakkelijk een stapje terug maken. Ook daar zit een waarnemingfout die "shadow costs" of "opportunity cost" van niet-werken wordt genoemd in economen-jargon. Je zit helemaal in de val.
Workaholism
is dus niet alleen een probleem voor bij de psychiater, ook economische theoretici hebben er wat te melden.
[En vermoedelijk brengt 'gewoon boerenverstand' je ook een heel eind.]
__________________
DALTON CONLEY, Rich Man�s Burden, NYT, September 2, 2008. http://www.nytimes.com/2008/09/02/opinion/02conley.html
*) Waarom dat 'harder werken en minder verdienen' niet opviel analyseerde ik 27 Februari 2008
Marquette Law School, Faculty Bog, Lawyers and the Economic Red Shift, September 2, 2008
http://law.marquette.edu/facultyblog/2008/09/02/lawyers-and-the-economic-red-shift/
Kuhn, Peter J. and Lozano, Fernando A.,The Expanding Workweek? Understanding Trends in Long Work Hours Among U.S. Men, 1979-2004(December 2005). NBER Working Paper No. W11895 Available at SSRN: http://ssrn.com/abstract=872731
Dr Daniel Hamermesh, Stressed for Time? People with more money have more options, but are left with little time, economist says http://www.utexas.edu/features/2005/time/index.html
Daniel Hamermesh and Joel Slemrod, The Economics of Workaholism: We Should Not Have Worked on This Paper,
http://ideas.repec.org/a/bep/eapcon/v8y2008i1p1793-1793.html

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag, 4 September 2008
Toen ik in Juni weer in Cessenon sur Orb kwam, viel mij op dat de Cave Coopérative een 'verfrissing' had ondergaan. Het wat verouderde gebouw zag er altijd wel netjes en schoon uit, maar iedere opsmuk ontbrak. Zo sober was het dat je nèrgens kon zien w��r het kantoor was, of w��r je als niet-coöperatie-lid wijn kon kopen. Als je het eenmaal had ontdekt, of als je rondlopend personeel er naar vroeg, werd je altijd vriendelijk te woord gestaan en geholpen. D��r schortte het niet aan.
Die 'verfrissing' zag ik al buiten het dorp. Terwijl de andere caves in de omgeving al mijlenver buiten het dorp hun aanwezigheid proclameerden, moest je die van Cessenon sur Orb weten te liggen want het doorgaande verkeer kwam er niet langs. [Althans tot voor kort. Met de recente invoering van ��nrichtingsverkeer op de hoofdstraat liggen ze nu aan de 'verkeersader' in tegengestelde richting.]
De cave van Cessenon hoort bij de allergrootsten van de omgeving. Misschien dachten ze hooghartig dat publiciteit iets was voor de 'kleintjes'. Maar nu zijn er [deugdelijk-mooi-gemaakte] borden al ver buiten het dorp "aan de weg getimmerd', en aan buitenkant van het gebouw vind je de openingstijden van de 'winkel'. ... Bijvoorbeeld.
Dat alles lijkt mij het gevolg van het nieuwe management [èn bestuur] dat is aangetreden nadat het vorige [incusief bestuur] is betrapt op jarenlange fraude die de coöperatie op de rand van het failliet hadden gebracht. De leden interesseerden zich niet over hun doen en laten, en voorzover ze er wèl interesse voor hadden, werden ze snel opgenomen in de 'top'. Dat is wat ik als 'samenvatting' van toen heb overgehouden. Het ging o.a. om verkopen van grote hoeveelheden wijn --of most-- aan andere caves die het onder hun eigen AOC d��rverkochten. Wegens de ingewikkelde AOC-regelingen hoeft dat niet persé illegaal te zijn, maar als daarbij geld in privé-zakken verdwijnt gaat het toch ècht stinken.
Hoe dan ook, er is een nieuw, en vooral communicatief, management [èn bestuur]. Voor het eerst --bijvoorbeeld-- is op het mededelingenbord de planning van de Vendange gepubliceerd. Voor vandaag staat op het programma 100 ton OC Grenache, 50 ton AOC Coteaux, 50 ton AOC St Chinian en 250 ton VDP of VCC. En zo 450 à 550 ton voor iedere Maandag t/m Zaterdag van week 36, 37 en 38.
Het is te hopen dat het lagere personeel --in die mooie ge-'merk'-te T-shirts en overhemden-- even vriendelijk blijft. Vroeger waren ze dat ondanks de weinig communicatieve top. Nu 'moeten' ze vriendelijk zijn. Ik ben benieuwd of dat verschil maakt.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 5 September 2008
Verlyn Klinkeborg
is 'opinie-redacteur' bij New York Times, maar zijn specialiteit is het boerenleven ver weg in Iowa waar hij is opgegroeid. Observaties van zijn tuin, zijn paarden, of andere 'facts of rural life'.
Laatst was hij in New York om de U.S. Open te bezoeken. Hij beschrijft de rustieke details van zijn wandeling vanaf het metrostation. Van de wedstrijd beschrijft hij enkele prachtige spelmomenten, en kijkt ��k naar wat daarna met de bal gebeurt. Hoe de speler de bal toespeelt aan de ballenjongen of -meisje. Ontspannen... juiste snelheid... juiste spin...
--"It is sometimes as beautiful as the play itself". (100 woorden)
__________________
VERLYN KLINKENBORG The Virtuosity in the Flight of Tennis Balls, NYT EDITORIAL NOTEBOOK, September2, 2008
http://www.nytimes.com/2008/09/02/opinion/02tue4.html
Over Klinkenborg: http://www.nytimes.com/ref/opinion/klinkenborg-bio.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Verlyn_Klinkenborg

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag, 6 September 2008
Vanmorgen was de hemel eindelijk weer helder. Orion was inmiddels zover geklommen dat zijn trouwe hond Sirius nu ��k boven de horizon kwam. Het zijn allebei signalen dat mijn zomer hier in Cessenon vordert; dat het tijd wordt om in te pakken.
Sirius
zal de komende weken de ochtendshow wel stelen, want Venus is nu 'middernachtster', en kennelijk heeft g��n van de andere planeten ochtenddienst.
Andrew Vamplew
, van BBC-Science, beschreef puntelijk iedere maand de komende interessantigheden aan de sterrenhemel. Maar de BBC is er mee opgehouden. Ik weet niet waar ik nu terecht kan, want de 'opvolgers' lopen m����nden achter. (100 woorden)
___________________________
10 aug jl schreef ik over het verschijnen van Orion boven de ochtendhorizon. Daar staan de oudere verwijzingen.
BBC Sky Maps & Notes, is per Mei 2008 opgehouden. De links naar 'opvolgers' hebben niet die 'informative fun'-kwaliteit van Andrew Vamplew. http://www.bbc.co.uk/science/space/myspace/nightsky/observingnotes.shtml
Vamplew heeft intussen wel twee boeken gepubliceerd in zijn stijl:
ANTON VAMPLEW, SIMPLE STARGAZING, Subtitle: A First-Time Skywatcher's Guide. ["A fun and informative skywatcher's guide for the astronomy novice"] Harper Collins, ISBN 9780060849948 Paperback.
http://www.collinsbooks.com.au/featuredbook1.asp?StoreUrl=collinsbooks&bookid=9780060849948&db=au
ANTON VAMPLEW, ANTON VAMPLEW'S STARGAZING SECRETS, 2007, Harper Collins, ISBN 9780007242245 Hardback.
http://www.collinsbooks.com.au/featuredbook1.asp?StoreURL=collinsbooks&bookid=9780007242245

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag, 7 September 2008
Ik schreef kortgeleden [23 augustus] over het razendsnel populair wordende 'se pacser', [van P.A.C.S. Pacte Civil de Solidarité, het franse samenlevingscontract] in plaats van trouwen. Niet alleen is het voor homo-paren mogelijk, maar ook fiscaal is het interessanter dan vivre en concubinage, al schijnt ècht trouwen nòg voordeliger te zijn. Se pacser heeft 'sociaal respect' gekregen, ondanks de aanvankelijk laatdunkende opmerkingen van rechts, met name van Chirac en Sarkozy, dat het hier om 'links gedoe' ging.
Maar gelijk aan het huwelijk is het niet. Dat heeft het NLse homo-koppel, Peter-Jan en Aad, ervaren dat zich in Frankrijk vestigde nadat ze in 2002 in Leiden waren getrouwd. Zij wonen in de Gers, en ze 'doen' chambres d'hôtes.
Met hun belastingaangifte over 2005, hun eerste jaar in Frankrijk, begon het de rammelen tot in de hoogste kringen van 'Bercy', het Franse Ministerie van Financiën. De Minister van Justitie moest worden geraadpleegd, en advocaten waren druk om internationale verdragen omtrent internationaal burgerlijk recht te raadplegen om, zo nodig, de zaak in Straatsburg aanhangig te maken. Het zou een precedent scheppen voor Franse homo's om hun eventuele 'pacs' gelijk te stellen aan 'Het Huwelijk'. Zóveel 'sociaal respect' heeft se pacser nog niet.
Maar het is gelukt zonder proces. Op 11 Juli, zo schrijft Jean-Pierre Stroobants in Le Monde van gisteren, heeft de juridische afdeling Peter-Jan en Aad daarover bericht. Het èchte homo-huwelijk uit Spanje, België en Nederland wordt definitief erkend. De Franse homo's moeten echter blijven 'paksen'. En er is nòg een restprobleem.
Net als alle landen die met de Napoleontische wet zitten, heeft het aloude kerkelijke huwelijk g��n rechtgeldigheid, maar alleen het burgerlijke. Met het pacs kwam er een vooralsnog onopgelost probleem met de katholieke kerk. Het kerkelijk huwelijk is 'slechts' ceremonie, en mag pas nà het burgerlijk huwelijk worden gesloten. Dat was burgerlijk recht waar de kerk zich bij neerlegde. Wat moeten ze doen met een ge-pacs-eerd stel dat kerkelijk wil trouwen? Voor de staat is het neutraal, maar de katholieke kerk zegt dat het niet kan, en betrekt homosexualiteit erbij. In protestantse kring is men genuanceerder, en is een debat in volle gang.
_________________________________
J-P.Stroobants, La France reconnaît le mariage d'un couple d'hommes néerlandais
http://abonnes.lemonde.fr/archives/article/2008/09/05/la-france-reconnait-le-mariage-d-un-couple-d-hommes-neerlandais_1091846_0.html
Q: Peut on se marier à l'église quand on a contracté un Pacs ? Rép: Le Pacte Civil de Solidarité s entre un homme et une femme ne permet pas de faire un mariage religieux. Aldus de katholieke website van het Diocees Nanterre: http://catholique-nanterre.cef.fr/faq/mariage_et_homosexualite.htm#Pacs
Le débat sur le PACS, réactions des Eglises, Les Eglises protestantes, http://www.protestants.org/fpf/relations_oecumeniques/articles/07_pacs.htm

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag, 8 September 2008
Meestal kijk ik achteruit als ik dit stukje schrijf:
--"Wat heb ik gelezen? Wat heb ik gezien?"
Maar laat ik eens vooruit kijken:
--"Wat is er vandaag aan de orde?"
Straks komt Jacques, de tuinman, om alle mûriers-platane te snoeien v��r het blad afvalt. Dat scheelt de rotzooi, en schaduw heb ik niet meer nodig. Er zijn drie volle appelbomen. Ik heb al emmersvol afvallers weggegeven. De 'markt' raakt vol. Wat kan ik nog?
Tot slot liggen er drie kilo cadeau-gekregen Reine Claude. Voor jam. Ik denk dat ik daar maar mee begin, dan is dat klaar v��r Jacques komt. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 9 September 2008
Het Nieuws gonst opeens van Chrome, de nieuwe webbrowser van Google. Nieuw, èn een heel nieuwe aanpak. Lees het maar in de diverse persberichten en commentaren.
Mij is het meest opgevallen de DESIGN-STORY, het verslag van de ontwerpers. Ik voelde mij helemaal thuis. Het is een stripverhaal.
Soms is het heel technisch; dat sla ik over, en blader verder naar de pagina's die ik wel begrijp. De voorlaatste, bijvoorbeeld, zijn heel interessant. Ik las waarom het gratis en 'open' is.
Intussen pikte ik spelenderwijs op wat er aan de gang is een belangrijk gedeelte van onze hedendaagse cultuur. Ons internet. (100 woorden)
_______________________
http://www.google.com/googlebooks/chrome/

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, 10 September 2008
De VS gaan voor het eerst door een verkiezingsstrijd waarin 80% van de kiezers geloven dat het land op de verkeerde weg is. Dat komt zelden voor, maar nu zitten we er middenin, vond David Brooks gisteren in 'Surprise Me Most' in NYT. In zo'n situatie wint de candidaat die grootste verrassingen uit de hoed tovert: "Weirdness Wins", vond Brooks.
Barack Obama
was al begonnen met een 'knettergekke' campagnge die zowel de vloer aanveegde met Clinton als met Bush, en 'totaal nieuwe wegen' aanwees.
Maar nu is Obama m��r-en-m��r in de klauwen van de Democratische Bonzen geraakt, en verloor zijn 'weirdness'. De oude rot McCain zag dat, en sprong meteen in de achtergelaten leegte. 'Super-origineel' liet hij het conservatisme van de Republikeinen ver achter zich, evenals de gedoodverfde vice-presidenten. Obama heeft zijn 'weirdness edge' verloren.
Zo ongeveer analyseert Brooks het; ietsje conservatiever als ik nu.
In Le Monde van een paar dagen eerder vertelde Christian Salmon hetzelfde verhaal in andere kleuren. Salmon is de man die eerder dit jaar in Le Monde Dipomatique de politiek van het Witte Huis beschreef als een Schéhérazade-strategie: Met een terdoodveroordeling voor ogen is er maar ��n redding: Vertel! Vertel! Vertel! Vertel zó interessant dat de machthebber --in dit geval de Amerikaanse kiezers-- vergeten waar het om was begonnen. En die meester-verteller in Salmon's betoog was Karl Rove die --later-- in discrediet viel bij de Bush-regering.
Laat nu diezelfde Karl Rove adviseur van McCain zijn geworden! Hij was het die een potentiële vice-presidente bedacht op disco-laarsjes; een 'Assepoester uit Alaska', gezeten op een berenvel, persoonlijk door haar vader geschoten, eentje die meteen in de aanval ging, omringd door haar kinderen, inclusief haar zwangere dochter, met ... you name it ... allemaal details die je de adem doen inhouden. Inderdaad, precies als die Perzische koning toen Schéhérazade begon te vertellen ... tot het ochtendgloren ... en de volgende nacht weer ... en weer ... en weer.
Le retour de Karl Rove, le scénariste
, heet dat artikel van Salmon.
Het ontbreekt er nog maar aan dat de pers zover is als Google bij het presenteren van Chrome, dat ze dit soort nieuws met��n als stripverhaal presenteren.
Misschien over een paar jaar.
________________________
DAVID BROOKS, Surprise Me Most, NYT, September 9, 2008, http://www.nytimes.com/2008/09/09/opinion/09brooks.html
Christian Salmon, Le retour de Karl Rove, le scénariste, LE MONDE 05.09.08, http://abonnes.lemonde.fr/opinions/article/2008/09/05/le-retour-de-karl-rove-le-scenariste-par-christian-salmon_1091916_3232.html
Eerder over Salmon/Schéhérazade: 2+3 feb en 8 mei 2008, en Christian Salmon, Scheherazade in the White House, Le Monde Diplomatique, English edition, Jan 2008. http://mondediplo.com/2008/01/04scheherazade
Schéhérazade: http://en.wikipedia.org/wiki/Scheherazade
Google/Chrome http://www.google.com/googlebooks/chrome/ --zie dagbboek van gisteren

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag, 11 September 2008
Vandaag is de 70ste wandeldag, de 105de kalenderdag sinds mijn aankomst. Ik heb het allemaal mooi bijgehouden. Vandaag maak ik de "1000km" vol. Ik 'moet' nog 10,33 km volgens mijn spreadsheet, waar ik alle details heb bijgehouden.
Het begon allemaal in Juni, toen ik hier aankwam gewapend met mijn nieuwe stappentellertje. Ik begon mijn gewone wandelroutine, en zag dat ik 'makkelijk' duizend kilometer zou halen voor mijn vertrek eind September. Die 'gewone routine' hield in dat ik iedere dag anderhalf tot twee uur stevig d��rstapte, en eens per week een 'èchte grote' maakte van vier, vijf, of zelfs zes uur, als er wat teveel 'verdwalen' bij was gekomen. Ook wandelde ik regelmatig 'over de berg' naar Olargues waar mijn broer woonde. Dat was vijf uur en 30 km. Dan rustte ik een dag uit, en begon weer met een paar kleintjes.
Die "1000km" gaan lukken, zelfs min of meer 'op schema', maar het pakte wel heel anders uit. Heel snel merkte ik dat een wandeling van drie uur mij tot��l uitputte. Twee dagen rust was nieteens voldoende.
Nadere observatie, en navraag bij deskundigen, maakten duidelijk dat ik hier te maken had met 'overtraining'. Wegens die zware griep deze winter --nog st��ds!-- is mijn diepergelegen conditie achteruitgegaan. De grenzen van mijn spieren en gewrichten kende ik wel. Dit was nieuw.
Ignacio
, zelf een runner en een geschoold athletiektrainer, had wel te maken gehad met door griep gevelde sporters. Zijn advies was om v��r alles die 'overtraining' te vermijden, maar met een streng schema rustig iedere dag hetzelfde te doen qua zwaarte. Iets dat nèt onder die grens ligt. En volhouden!! Desnoods maandenlang v��r je weer een 'èchte grote' gaat maken.
Sindsdien heb ik --h��l streng-- vijf dagen gelopen en twee dagen gerust. Ik leerde ook op de subtiele v��rsignalen van 'overtraining' te letten. Gewaarschuwd nam ik dan een extra rustdag. In Augustus heb ik, voorzichtigheidshalve, acht achtereeenvolgende dagen rust genomen.
Per saldo liep ik op die manier ��k zo'n zeventig kilometer per week, evenveel als die oude 'gewone routine', maar zónder die 'èchte grote'.
Alles bij elkaar is er dus 'niks gebeurd'. Het ontbreken van de 'èchte grote' maakt het iets saaier. De 'prestatie' van 'de 1000' compenseert dat niet helemaal.
Wat mij het meest tevreden-en-gelukkig maakt van deze zomer-ervaring is dat ik op een ontspannen wijze mijn grenzen heb leren kennen. Dat ik er niet in ben blijven steken. Heel ontspannen inderdaad.
En nu, hop! Op pad! Het laatste rukje. De laatste 1%.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 12 September 2008
Vandaag begint het bezoek van de Paus aan Frankrijk. Als 'opmaat' was er gisteren op TV een collage van uitspraken van Sarkozy over 'religie'. Ook enkele citaten uit het commentaar als zou Sarkozy met zijn uitspraken over religie 'over de schreef gaan' van wat een president van een 'seculiere' staat met strenge wetgevingen over de scheiding van Kerk en Staat zich kan veroorloven.
Zo heeft hij in het Vaticaan in December gezegd dat hij het concept van de "laïcité positive" heeft ontwikkeld dat "ne considère pas les religions comme un danger, mais un atout", en "valorise la croyance en Dieu". [Religies zijn geen gevaar maar een troef, het (concept) waardeert het geloof in God].
Het zij zo. Ik hou hem in de gaten, vooral de komende dagen, want ook de Paus kan soms h��l origineel uit de hoek komen.
Wat mij bezighield was een fragment van een oudere toespraak waarin Sarkozy zegt dat hij al heel jong ontroerd was door een 'gebed' van Michelangelo. Het ging in een flits voorbij, maar ik onthield net genoeg om het in Google terug te vinden. Het was in 2006 op de "l'université d'été" van de jongeren van de UMP.
Volgens een persberichten en een blog-van-toen zei hij:
--"Jeune, j'ai été ému par la prière de Michel-Ange : 'Seigneur accordez-moi la grâce de toujours désirer plus que je ne peux accomplir'".
Later vond ik ook de Engelse versie in the world's largest art quote collection :
--"Lord grant that I may always desire more than I can accomplish".
Dat is inderdaad wat mij trof. Dit 'gebed' --noem het lijfspreuk-- is wat precies past bij zo'n onstuitbaar hardlopertje als Sarkozy. Al heel jong ontroerde hem dat. Hij was het kind dat "ALLES" wilde hebben. Een typische baby-boomer.
Toen ik nog wat ronddarde op the world's largest art quote collection vond ik nog een aardige om dit te illustreren:
--"Prayer is translation. A man translates himself into a child asking for all there is in a language he has barely mastered". (Leonard Cohen)
... a man translates himself into a child ... ?
Zien we dat ook niet gebeuren in de VS?
Waar McCain een ingénue kiest om ons te verleiden?
--"Zo gij niet wordt als de kinderen .... " [... a child asking for all there is ...]
_____________________
Blog 2006: http://enattendanth5n1.20minutes-blogs.fr/archive/2007/11/07/séduire-et-insulter-sarkozy-en-tony-montana.html
Persbericht 2006: http://www.ladepeche.fr/article/2006/09/04/48757-Sarkozy-en-route-pour-la-rupture.html
the world's largest art quote collection: http://quote.robertgenn.com/

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag, 13 September 2008
Die duizend kilometer heb in natuurlijk gemakkelijk volgemaakt afgelopen Donderdag. Ik moest nog 10km en ik maakte die over de Puech de la Vigne Nègre voorbij Cazedarnes waar de wijnoogst op gang begon te komen.
Daarna moest ik met��n hard aan het werk in de tuin voor de voorbereiding van een lange werkdag met tuinman Jacques en zijn knecht op Vrijdag. Ik zou de haag van onkruid ontdoen, en zij zouden de mûriers platane snoeien. Hij snoeide ��k de Amandier terug tot een handzamer formaat, net zoals de Acacia. Daarvoor waren het vorig jaar al de eerste stappen gezet. Zoveel snoeien kan niet ineens. Die bomen werden te groot en gevaarlijk. Daarom was de pijnboom in Juni ook al omgehakt. Alles bij elkaar is de tuin veel lichter geworden.
Intussen deed ik andere klussen, zoals grasmaaien, takken opruimen, en maakte tussendoor jam van de drie kilo Reine Claude die ik had gekregen.
Het lukte, maar ik was gisteravond uitgeteld. Het konijn dat ik had gekocht voor de avondmaaltijd, ligt nog in de ijskast.
Intussen wordt het ook tijd voor een eindverslag van "de duizend". Hieronder heb ik het samengevat in twee tabellen. De twee dagen van Mei, en de elf van September heb ik niet apart geteld. Je kunt goed zien dat ik er in Juni te hard tegenaan ben gegaan met zowel korte als lange wandelingen [mijn 'gewone' wandelroutine]. Ik Juli moest ik flink 'gas terugnemen'. Later maakte ik vrijwel uitsluitend wandelingen van 2 à 3 uur van ongeveer 15 km. Bekijk het maar.

  periode 1/2/3/totaal Juni/Juli/Aug-Sep/Totaal
  aantal dagen %-bijdrage aan wandeluren
Rustdagen 6/13/15/34 0/0/0/0%
1 à 2 uur 10/6/1/17 27/27/4/16,8%
2 à 3 uur 10/10/26/46 38/57/96/66,5%
3 à 4 uur 4/2/0/6 21/16/0/11,4%
> 4 uur 2/0/0/2 14/0/0/5,3%

  Juni Juli Aug-Sept Totaal
kalenderdagen 32 31 42 105
wandeldagen 26 18 26 70
wandeluren 62 40 66 168
kilometers 374 253 377 1004

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag, 14 September 2008
Al sinds de dagen dat ik LEGO-blokjes kocht voor mijn kinderen als speelgoed --LEGO was toen 'nieuw'-- had ik een wrevel. Het in-elkaar-klikken van robotachtige mannetjes met v��rgeprogrammeerde kopjes werd snel opgevolgd door nòg meer v��rgeprogrammeerds zoals in-elkaar-geklikte Barbies. Mijn wrevel ging ondergronds.
Maar nu lees ik een artikel van Gregg Zachary dat deze klik-cultuur komt van de computer. D��r 'klik' je ook van het ene naar het andere wereldwonder, maar we vergeten dat we leren via onze handen.
--"You better use your hands to create, not click".
Over die historische ontwikkeling van die klik-cultuur wil ik nog wel eens een boom opzetten met hem, maar dat 'leren via onze handen' is regelrecht verbonden met die ondergrondse wrevel. Ik voel mij thuis.
Via zijn artikel kwam ik bovendien op het spoor van een bredere beweging die 'leren via onze handen' in ere herstelt.
--"Mental atrophy is all around us", waarschuwt Lawrence Downes, en verder: " ... our machines are coddling us into idiocy ... ".
Hij maakt melding van een 'Maker Movement' dat de pre-1970 sfeer van het echte knutselen met basismateriaal in de 'digital age' heeft gebracht. [Met een 'klik' ben je er 'dus' ... Het zij zo].
Programeurs van Adobe worden massaal naar 'tinkering' cursussen gestuurd om daar met spullen om te gaan waar "hun grootvaders wellicht m��r verstand van hadden", weet Zachary nog te melden.
Kortom, er is een tegenbeweging op gang, en ik heb mij --met enkele 'klikken'[!!]-- begeven naar deze nieuwe heiligdommen. Een echte handwerksite is bijvoorbeeld Handmade Nation [werkt alleen met IE 7].
Echter blijft de vraag waar deze nieuwe 'back-to-nature'-beweging vandaan komt. Per slot is het niet de eerste keer dat in onze cultuur 'terug naar de natuur!!' wordt geroepen.
Beter: Móet worden geroepen. We verliezen ons vanzelf(?) in abstracties. En dan moeten we weer terug. Misschien is dat ook de diepere ondergrond van de 'klik-cultuur' die Zachary toeschrijft aan de computer. Zijn argumentatie lijkt meer op 'zwart maken van de tegenstander, en hem vervolgens verwijten dat hij zwart is'. Daar zit m��r achter.
____________________
G. Pascal Zachary, Digital Designers Rediscover Their Hands
http://www.nytimes.com/2008/08/17/technology/17ping.html
LAWRENCE DOWNES, Mister Jalopy Wants to Make a Better World, NYT, August 25, 2008
http://www.nytimes.com/2008/08/25/opinion/25mon4.html?th&emc=th
At Home With: The Ambassador of Handmade, NYT, Home & Garden,
http://www.nytimes.com/2008/09/04/garden/04craft.html
Handmade Nation: http://www.handmadenationmovie.com/

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag, 15 September 2008
Een paar weken geleden [26 27 28 aug] schreef ik over de ingrijpende verandering in mijn levensgewoonte waaraan ik deze zomer werk. Het broedde al veel langer, maar toen ik in Juni mijn agenda-tje kwijtraakte, en een frisse kijk op To Do-lijstjes ontdekte, werd de trekker overgehaald. Dat was de oplossing!! Ik zette mij ertoe dat te leren met de bronnen die ik beschreef. Peter, Ghislaine, en vele anderen via het internet, overstroomden mij met ervaringen en wijsheden.
Ik ging aan de slag. Aanvankelijk met succes, maar langzaam voelde ik mij slaaf worden van wat 'iemand anders op een ander moment' had neergeschreven. Ik miste mijn oude methode [maar ik wist ��k hoezeer die begon te falen] waarin alle mogelijke taken en ideeën als een sterrenhemel boven --en onder-- mij waren uitgestald, en waaruit ik telkens intuïtief en ongeschreven(!) de goede grepen wist te doen. Had ik 'alleen maar' afscheidsgevoelens? Waartegen verzette ik mij eigenlijk?
Om overzicht te krijgen stelde ik mij als het ware buiten mezelf op, en bekeek de strijd tussen de beide opties als een buitenstaander.
Het leek ietsje op Goethe:

Zwei Seelen wohnen, ach! in meiner Brust,
Die eine will sich von der andern trennen;
Die eine hält, in derber Liebeslust,
Sich an die Welt mit klammernden Organen;
Die andere hebt gewaltsam sich
vom Dust Zu den Gefilden hoher Ahnen.
Maar het was toch anders. Het ging niet tussen 'het aardse' en 'het verhevene', maar om de strijd tussen de griekse goden Chronos en Kairos. Chronos de god van de lineaire agenda, van het 'heden-en-verleden', Kairos de god van het 'NU', van de sterrenhemel met 'alles tegelijk aanwezig', tijdloos. [Zwei G�tter wohnen, ach! in meiner Brust]
Dat noteerde ik 27 augustus al, maar de strijd werd chaotisch en kwaadaardig. Ik maakte geen enkele To Do-aantekening meer. Volledige dienstweigering. Staking!
Inmiddels komt er licht in de duisternis. Japanse martiale kunst leer je in drie stappen: Shu Ha Ri. De eerste, Shu, is 'slaafse navolging van de meester, zonder vragen te stellen'. Dat heb ik kennelijk gehad. [Denk ik ;-)]. Daar baalde ik zo van. Nu dus naar stap twee, Ha, de ontdekking van je persoonlijke uitzonderingen op de regel, je zwaktes en sterktes.
[Is Ha misschien een soort Aha-Erlebnis? Dan wordt het misschien wel weer leuk].
Ik ben weer --voorzichtig-- begonnen met To Do-notities. De staking is voorbij. Wie kan nog beweren dat 'leren' geen avontuur is?
___________________________
Faust I: http://www.gutenberg.org/dirs/etext00/7fau110.txt en dan Ctrl-F gebruiken
Let ��k eens op de regels die er aan voorafgaan:
"Du bist dir nur des einen Triebs bewusst, O lerne nie den andern kennen!"

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 16 September 2008
Waarom stemmen mensen hetzij links hetzij rechts? Zit dat in het karakter? In de opvoeding? In de 'positie in het produktieproces'? [zoals Marx vond, maar dat experimenteel 'fout' is. VS-plattelanders, die beter af zouden zijn met de Liberals, stemmen toch massaal Conservative].
Een nieuwe loot in dit onderzoek komt van Jonathan Haidt die zich met moderne moraal bezighoudt, dwz moraal *niet* afkomstig van religie.
Hij vond experimenteel dat Liberals zich niet kunnen inleven in de denkwijze van de Conservatives. Omgekeerd wel.
Dat zou komen omdat Liberals 'morele afschuw' hebben van Conservatives. Omgekeerd niet.
Daar moeten we Haidt eens op nalezen. (100 woorden)
________________________
Judith Warner haalde Haidt aan in: Judith Warner, DOMESTIC DISTURBANCES, No Laughing Matter
http://warner.blogs.nytimes.com/2008/09/11/no-laughing-matter/
Jonathan Haidt, WHAT MAKES PEOPLE VOTE REPUBLICAN? http://www.edge.org/3rd_culture/haidt08/haidt08_index.html
Jonathan Haidt, MORAL PSYCHOLOGY AND THE MISUNDERSTANDING OF RELIGION
http://www.edge.org/3rd_culture/haidt07/haidt07_index.htm

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, 17 September 2008
Aldert troostte mij met mijn Zorg- en To Do lijsten en schrijft:
--"Iemand die lijstjes maakt is een lijster. Zoek de kwaliteiten van de lijster op, en fluit mee. Bij Jan Hanlo, bijvoorbeeld".
Ik zocht en vond:

's Morgens
Het was half vijf 's morgens in April
Ik liep, en floot de St. Louis Blues
Maar ik floot die op mijn eigen wijze
Al fluitend dacht ik: mocht mijn fluiten
gelijken op de zang van de grote lijster
En waarlijk, na enige tijd geleek mijn
fluiten van de St. Louis Blues
op de zang van de grote lijster:
turdus viscivorus
(100 woorden)
________________________________
gevonden bij: http://robhamilton.web-log.nl/robhamilton/2006/10/s_morgens_jan_h.html

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag, 18 September 2008, vertrekdag
Het werd sowieso hoog tijd om weer eens 'naar de dichters' te gaan toen ik die troost-mail kreeg waarover ik gisteren schreef.
ToDo
-lijstjes begonnen de irriteren; en dan nog het naderende vertrek waar ik nog geen donder aan gedaan had. Opeens kon ik het tuinklussen niet meer laten, en onbenullige klussen-in-huis werden opeens aantrekkelijker dan 'inpakken'. De agenda-staking was compleet. Hoog tijd voor 'de dichters' dus.
Ik liet de tuin- en huisklussen liggen voor 'later', voor 'mañana', beperkte het inpakken tot het uiterste minimum --per slot is het vandaag 'vertrekdag'-- en verwijlde bij de dichters.
Zigzaggend op het internet natuurlijk, want ik heb nu ADSL.
Ik weet nu dat in Leiden aan de Nieuwe Rijn 107 een muurgedicht staat van Jan Hanlo.
De foto daarvan circuleert op het internet. Het is een mooie opname, maar voor verbetering vatbaar. Dus, als je met je camera in de buurt komt, moet je maar eens een poging wagen.

    De Mus
Tjielp tjielp - tjielp tjielp tjielp
tjielp tjielp tjielp - tjielp tjielp
tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp
tjielp tjielp tjielp

Tjielp
etc.
______________________________
28-06-2008 22:45 door Ina Dijstelberge [http://www.volkskrantblog.nl/bericht/208709]
In Leiden aan de Nieuwe Rijn 107 vind je dit gedicht:
http://www.volkskrantblog.nl/pub/mm/tempest/7569/Image/vogels/hanlo.jpg
Mussen tellen met Jan Hanlo, Muurgedicht in Leiden 2 feb 2008
http://anneman.files.wordpress.com/2008/02/hanlo.jpg
Oote: http://www.beleven.org/vandaag/16_juni
http://www.beleven.org/vandaagdedag/images/hanlo.jpg

Aanvulling vanuit St Eloois Winkel [nabij Kortrijk]
Ik ben goed aangekomen, ondanks de storingen aan de auto waardoor ik de trein had kunnen missen. De hele nacht sliep ik er slecht van, en onderweg sloeg de motor telkens af. Vermoedelijk een verstopping van de carburator, zegt mijn lekenverstand.
In Lille-Europe haalde Michel mij af. Ik ben n�g een beetje nerveus. Ik heb alleen maar mijn nieuwe ASUS bij me, met all��n Linux. Dat heb ik bepaald nog niet in mijn vingers. ;-(
Tot morgen.
terug eerste dagboekregel

St Eloois Winkel [België], Vrijdag, 19 September 2008, d��rreisdag
Gisteravond meldde ik al in een "noot'je" dat ik goed was aangekomen, zij het uitgeput door de reisperikelen. Daar ben ik vannacht van bekomen. Ik sliep drie trajecten, en dan tel ik nog niet eens de ontspannende avondmaaltijd: ��n om de nacht van gisteren in te halen, ��n om de zenuwendag van mij af te schudden, en toen nog een voor de nacht die de kalender aanwees. Ik heb mezelf ingehaald; sneller en beter dan ik had durven hopen.
De avondmaaltijd bracht inspirerende discussies over het wel en wee van Arteconomy, 'het' project van Julie en Michel, dat nu w��r in een nieuwe fase gaat komen. We hadden de laatste publicatie op tafel die dezer dagen definitief "naar de drukker" moet. Het beschrijft het ontstaan van het idee en de groei als een avontuurlijke reis, als een road movie waarin de protagonist "on the go" verandert. En nu Arteconomy los gaat raken van zijn initiatiefnemers, neemt het verhaal een nieuwe wending. Beter gezegd: Welke van de vele mogelijke wendingen zal het worden?
Maar --zoals geldt voor alle echte reizigers-- n��it kunnen ze meer thuiskomen.
______________________________
Zie www.arteconomy.be

terug eerste dagboekregel

Eindhoven, Lakerstraat, Zaterdag 20 September 2008
Ik weet niet of je het door hebt, maar deze maand werk ik aan mijn honderdste [maand]dagboek. Met die 1000 km die ik de vorige week vol maakte, lijkt het wel een jubileummaand.
Maar het is niet honderd maanden geleden dat ik ermee ben begonnen. Dat was 22 december 1999. De aanleiding daarvoor waren de reisvoorbereidingen naar Zuid-Afrika. Toen werd het de website die het nu nog is. Dat is 105 maanden geleden. Pas nummer 4 gaat over één maand. Dat was September 2000. En zo is het gebleven: Iedere maand een publicatie. De nummers 1, 2 en 3 gaan over de voorgaande negen maanden.
In de jaren daarvóór was ik al twee keer naar Chili geweest, en toen liet ik van mij horen via reisbrieven die weliswaar op het internet stonden, maar die ik ook aan 'iedereen' toestuurde. De eerste daarvan was in het Spaans van 21 november 1996 vanuit La Gomera. Het was 'oefening' voor mijn taalvaardigheid en informatie voor mijn spaanse vrienden. Een franse reisbrief begon in Juni 1997 toen ik Frankrijk aan mijn trekvogel-circuit toevoegde. Een NLse reisbrief begon aan het einde van mijn tweede Chili-reis in April 1998. Na de komst van de website zijn de Franse en Spaanse reisbrieven verdwenen, want er was een spaanse, duitse, franse, en engelse sectie op mijn site. De NL-se jaarlijks als Nieuwjaarsbrief gebleven met een jaaroverzicht.
Inmiddels zijn de spaanse en franse sectie omgevormd tot heuse moderne 'blogs' en worden bovendien in .pdf-formaat met foto's naar bekenden gestuurd.
Mijn Dagboek heeft zijn oorspronkelijke eenvoud behouden. Géén foto's; wèl eventuele verwijzingen naar Flickr of Fototime. De html-codering heb ik helemaal 'met het handje' op Notebook gemaakt en bijgehouden. Heel 'spartaans'. Het is feitelijk doodeenvoudig, alleen met de opmaak van een tabel of een gedicht, moet ik even nadenken en hml-hoogstandjes maak ik sowieso niet.
Maar ook vóór mijn reisbrieven had ik mijn "berichten voor de achtergeblevenen". Dat was in de vorm van gewone e-mails met een geprinte versie per snail-mail voor degenen zonder e-mail verbinding. Dat waren persoonlijke brieven, maar er waren wèl hele stukken die met "knippen en plakkken" ertussen werden gevoegd en 'bij-geredigeerd' naar omstandigheden. Deze allereerste 'berichten' zijn verloren geraakt met een computer crash. Ik heb nog 'ergens' ongesorteerde fragmenten. Maar de andere 'berichten' zijn via mijn site nog steeds te bezichten.
terug eerste dagboekregel

Eindhoven, Lakerstraat, Zondag, 21 September 2008, mijn 79ste verjaardag
Geen stukje. Ik bereid mij voor op de komst van de gasten.
terug eerste dagboekregel

Cadzand, Zeeuws Vlaanderen, Maandag, 22 September 2008
De gasten kwamen meteen nadat ik gistermorgen had geschreven. En de hele lange dag bleven ze binnenkomen, en gelukkig ook weggaan ;-). Het weer was uitstekend. Na de middag zaten we zelfs buiten in de tuin in de zon.
Na het opruimen hebben we nog nagepraat en zijn vroeg naar bed gegaan. Wat anders kun je doen na een totaal vervulde dag?
Vanmorgen maakten we ons reisklaar en gingen naar Cadzand. Naar de zon, de zee en de zuivere lucht. Rustig, en genietend van de Brabantse, Belgische en Zeeuwse zon en wolken.
De weergoden zijn ons goed gezind. Da's mooi meegenomen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cadzand, Zeeuws Vlaanderen, Dinsdag, 23 September 2008
Dit dagboek is het honderdste in een reeks waarvan ik Zaterdag het ontstaan beschreef. Het begon met 'berichten voor de achtergeblevenen' toen ik september 1994 definitief uit NL verdween, en 'permanent reiziger' werd. Deze 'berichten' waren de eerste motivatie om te schrijven. Om al het fraais wat ik zag en meemaakte te beschrijven ... om van mij te laten horen ... om kontakt te houden met vrienden en familie. In 1999 kreeg het de vorm van Mijn Dagboek met maandelijkse bundelingen.
Al gauw werd het doel meer zoiets abstracts als 'zichtbaar blijven´, want het werkelijke kontakthouden speelde zich af per gewone correspondentie en telefoon. [Op mijn eerste reizen door Chili sleepte ik zelfs een fax mee, want e-mail en internet was er toen ternauwernood.]
Vrij snel ging ik iedere dag schrijven, en werd het deel van mijn dagelijkse routine. De motivatie veranderde ook geleidelijk. Het zichtbaar maken en -houden bleef, maar ik schreef over wat ik las, wat ik dacht, en natuurlijk ook over wat ik meemaakte. Een typische tourist writer wilde ik echter niet zijn.
Ik las lokale kranten, en schreef over bijzonderheden van de lokale politiek. Meer algemeen werd het thema: 'Het kleine mensje in het grote wereldgebeuren'. Letterlijk waren dat 'de kleine mensjes' die ik beschreef, maar metaforisch was ik het natuurlijk ook zelf. Ik was altijd al een toegewijd street observer, nu werd ik het full time. Ik ben [wellicht] geboren met een ongelimiteerde nieuwsgierigheid naar de dingen om mij heen, op straat, in de krant, en in de 'brieven aan de redaktie'. Vooral die laatste geven intieme details van de samenleving die je op geen enkele andere manier kunt waarnemen. Wat dat betreft ben ik een adept van een tekst van Goethe in de Urfaust: "Das Leben, wo man's auch packt, überall ist's interessant".
Geen wonder dat ik 's avonds moe, volgelezen en volgekeken in bed rol.
Maar ziet! De nachtrust sorteert deze chaos. De volgende morgen drijft het belangrijkste, het interessantste, het meest frapperende over. Dat schrijf ik op. Héél vroeg in de ochtend. En dan ben ik weer vrij. De chaos van gisteren laat ik achter mij, en met frisse energie stort ik mij in een nieuwe dag van nieuwsgierigheid.
Deze discipline van dagelijks 'ordenen', en op één kantje --soms zelfs in 100 woorden-- de essentie van het moment beschrijven, maakt het mogelijk om met mijn ongelimiteerde 'nieuwgierigheid-naar-alles' samen te leven ... en ervan te genieten. Zelfs veel lezers genieten mee. ...
Zo ongeveer luidt de meest recente motivering van Mijn Dagboek.
Mijn oorspronkelijke doel, 'berichten voor achtergeblevenen', komt daardoor wat in het gedrang. Daarom maak ik regelmatig series 'reisbrieven' en enkele blogs met foto's met een meer 'toeristische' vertelwijze van mijn wederwaardigheden. Dat vult mekaar mooi aan.
terug eerste dagboekregel

Valence TGV [Frankrijk], 15.45, Woensdag, 24 September 2008
We staan al een tijdje op Valence TGV. Voor het eerst denk ik aan reisaantekeningen maken. Vanmorgen, v��r het vertrek, kwam het dagboekschrijven er niet van. Om negen uur nam ik afscheid van Ghislaine op het station van Knokke. Om 11.10 vertrok ik van Brussel-Zuid. Alles OK.
Ik heb alleen nog maar mijn 'leesvoer' gelezen, en zwaar geslapen. Opeens krijg ik de zenuwen over mijn auto in de garage in Béziers. Die bereikte ik verleden Donderdag ternauwernood. De motor sloeg telkens af. Ik had geen "puissance". Vermoedelijk verstopt benzinefilter.
Ik hoop dat ik na aankomst een 24-uurs dépannage kan bereiken. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag, 25 September 2008
Onderweg had ik mij al nerveus gemaakt, en het werd opeens erger toen de 'accueil' van de mammouth-parkeergarage moeilijk deed met het zoeken van een 'dépannage' voor mijn verstopte benzineleiding. Toch was het maar een storm in een glas water die snel weg-ebde toen de 'dépanneur' eindelijk de motorkap openmaakte.
Het was méér dan een gewone verstopping. Dat kon er toen makkelijk bij. Ik werd naar de garage gesleept à 112 euro, en kwam per taxi in Cessenon à 70 euro.
Helemaal ontspannen. 'Storm in een glas water'.
Straks moet ik de garage bellen voor 'En wat nu?' (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 26 September 2008
Verleden Zaterdag en Dinsdag schreef ik al over de honderdste aflevering van Mijn Dagboek. Vandaag over mijn ervaringen met lezers.
Al vroeg --27 mei 2000-- haalde ik een tekst*) van Milan Kundera aan over de onmogelijkheid van de terugkeer van een emigrant wat hij illustreerde met de geschiedenis van Ulysses. Toen die terugkwam op zijn geliefde Itaca waren de achtergeblevenen niet geïnteresseerd in zijn reisverhalen, maar hadden meer behoefte de 'verdwenene' op de hoogte te houden van wat 'het oude nest' aan wederwaardigheden had beleefd.
Tot op de dag van vandaag krijg ik regelmatig foto's van mijn oude straat na een sneeuwbui, of als er weer kersenbloesem is. [Bedankt Yvonne!] Dat klopt perfect met het Ulysses-verhaal. Maar ook anderen houden mij op de hoogte van NLse ontwikkelingen, en vergelijken dat met wat ze van mij lezen over, pakweg. Venezuela of España. [Bedankt Theo!]
Als het niet gaat over strikte reisverhalen, maar over het onderwerp, de filosofische stelling die ik verkondigde, of de schrijver die ik onder de loupe nam, zijn er twee types van reaktie. De ene begint met:
--"Ik heb uw site [zojuist of kortgeleden] ontdekt en .... ".
Dat is een toevallige surfer, of een treffer van Google.
Het tweede type begint met:
--"Ik heb uw site al wat langer ontdekt, maar nú moet ik toch eens reageren ... ".
Sommigen zeggen dat ze zich 'voyeur' zouden gaan voelen als ze hun reaktie nog langer zouden uitstellen; anderen --maar dat is 'in a way' hetzelfde-- doen dat met een knipoog naar hun eerste kennismaking die soms al jaren geleden is, en sommen voorgaande herinneringen op:
--"Maar nú moet ik je toch eens schrijven dat ... ".
Veel van de reacties komen van 'achtergebleven', vrienden en kennissen van vroeger. Maar er is een steeds grotere groep die ik nooit heb gezien of ontmoet. De meeste 'correspondentie' die aldus ontstaat beperkt zich tot een enkel 'heen-en-weertje', maar er zijn ook enkele hartelijke en interessante 'correspondenties' ontstaan die als jaren duren.
--"Hoeveel lezers zou ik hebben?"
Op grond van diverse reakties denk ik dat het om ruim honderd gaat. Het dagelijkse bezoek is volgens de beheerder 30 'hits'. Als dat mensen zijn die gemiddeld eens per week komen neuzen, dat betekent dat al meer dan tweehonderd. Wat voor mij telt is dat ik regelmatig --een paar keer per maand-- een 'inhoudelijke' reaktie krijg. Hoewel mijn schrijfdoelen nogal introvert zijn, doet het telkens goed om te lezen dat ik een ander heb 'getroffen'.
En verder bevalt mij nog steeds. Dat is het allerbelangrijkste.
_________________________
*) Hoofdstuk 9 van La Ignorancia van Milan Kundera met mijn vertaling.
http://www.van-eyk.net/gerard/biblio/itacaenl.htm

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag, 27 September 2008
Op de valreep voor mijn vertrek uit NL kocht ik bij Boekhandel Basting in Oostburg een boek van Arnold Heertje getiteld "Echte economie". Ik 'ken' 'professor' Heertje als wiskundige en econoom die de puurheid van zijn vakgebied verdedigt als 'het slimme jongetje aan de kantlijn': Genadeloos, scherpzinnig en luidruchtig geeft hij zijn commentaar.
--"Mooi voor mijn lange TGV-reis", dacht ik. En dat klopte.
'Economie' is zo'n ontzettend 'modewoord' geworden , dat het voor alles-en-alles wordt gebruikt ... en misbruikt. Dat is natuurlijk een prachtig jachtterrein voor een geest als die van Heertje. Het boek[je] staat dan ook vol met fikse vegen uit de pan naar schrijvers van 'wetenschappelijke' artikelen die met de puurheid van de economie een loopje nemen. Kennelijk zijn daar ook ex-leerlingen bij die nog een extra 'veeg' krijgen als ze 'zijn' economie reduceren tot het gedrag van de homo economicus, het gedrocht dat zijn eigen nut optimaliseert, met wat HAVO-wiskunde, of desnoods 'hogere' wiskunde. Het gedrocht deugt niet.
Nee, voor Heertje is-en-blijft de economie een gedragswetenschap van echte mensen omtrent hun omgang met schaarse goederen. Niks alleen 'centen'! Niks alleen 'meetbaar' gedrag! Niks alleen 'kapitalisme'!
Op een gegeven moment brengt hij niet-reproduceerbare goederen ter sprake die volgens sommigen niet tot 'de economie' behoren omdat er geen zgn 'reproduktiekosten' bestaan. 'Helemaal fout', vindt Heertje.
Na een korte inleiding daarover schrijft hij op pagina 76:
--"Stel eens dat de wereld alleen uit niet-reproduceerbare goederen zou bestaan? Hoe zou die abstracte wereld er uit zien?"
Het wordt niet een prachtig staaltje 'speculatieve filosofie', maar tevens een vermakeijke persiflage van de wereld van de 'Rembrandt-verzamelaars' en 'natuur-behouders', twee belangrijke --en meest-bekende-- niet-reproduceerbare goederen. Wie kan daarna nog geloven dat niet-reproduceerbare goeden niet behoren tot de 'gedragwetenschap over de omgang van mensen met schaarse goederen'?
Als hij dan op pagina 80 zegt: 'Laten wij de hypothetische wereld van de zuiver unieke goederen verlaten, en ons bewegen in de richting van de werkelijkheid van alledag', laat hij nog eens zien hoezeer niet-reproduceerbare goederen tot de wereld van alledag behoren. Hoezeer die ons 'gedrag omtrent goederen' bepalen, en hoezeer de huidige massa-produktiecultuur die buiten de gezichtskring van 'de economie' houdt.
Die bladzijden zijn verrassend, boeiend en hilarisch. Alleen d��rom zou je dit boekje moeten lezen. Ook al zoek je geen tijdverdrijf voor zes uur TGV.
_____________________________
Arnold Heertje, Echte economie. Een verhandeling over schaarste en welvaart en over het geloof in leermeesters en lernen (THIJMESSAY 2006), Verschenen in de reeks Annalen van het Thijmgenootschap Jaargang 94 (2006)
http://www.thijmgenootschap.nl/annalen.html en Valkhof Pers te Nijmegen ISBN 978 90 5625 232 8

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag, 28 September 2008
Middenin de reisvoorbereidings- en opruimdrukte --op die klaarlichte koele herfstdag van gisteren-- moest ik opeens 'naar de dichters'. "Uitzicht met zandkorrel" van Wislawa Szymborska lag nog onopgeruimd. Ik las op blz 107:

     Op klaarlichte dag

In een pension in de bergen zou hij logeren,
voor de maaltijd in de eetkamer zou hij beneden komen,
en van zijn tafeltje aan het raam zou hij
van tak op tak naar de vier dennen zitten kijken,
zonder de verse sneeuw eraf te schudden.

Met een baardje in puntvorm geknipt,
kalend, grijzend en gebrild,
met vermoeide en grover geworden trekken,
een wrat op de wang, het voorhoofd doorploegd,
alsof het engelenmarmer bepleisterd was met klei -
maar wanneer dat gebeurd was, zou hij niet weten,
want immers niet ineens maar geleidelijk
stijgt de prijs voor een minder vroege dood,
en hij zou ook die prijs betalen, hij evenzeer.
Over het kraakbeen van zijn oor, door de kogel geschampt
- omdat zijn hoofd nog net op tijd opzij bewoog -
zou hij zeggen 'ik heb verduveld veel geluk gehad'.

Wachtend tot de vermicellisoep werd opgediend
zou hij in de krant van vandaag zitten lezen,
de grote koppen en de kleine advertenties,
of met zijn vingers op het witte tafellaken trommelen,
en hij zou allang gesleten handen hebben
met gesprongen huid en opgezette aders.

Het zou voorkomen dat van de drempel iemand riep:
'Meneer Baczynski, telefoon voor u' -
en er zou helemaal niets geks aan zijn
dat hij het was, en zijn trui recht trekkend opstond
en dan rustig naar de deur toe liep.
Geen gesprek zou hiervoor onderbroken worden,
niemand zou in een gebaar of ademhaling stokken,
omdat iets zo gewoons - wat jammer alleen, wat jammer -
ook als iets gewoons beschouwd zou worden.


Noot van de vertaler:
Krysztof Kamil Baczynski was een uitzonderlijk getalenteerd
dichter (1921-1944) die op drie�ntwintigjarige leeftijd sneuvelde
op een van de eerste dagen van de Opstand van Warschau.
Zo bekeken heb ik w�l 'verduveld veel geluk gehad'. Meer dan eens zelfs.
______________________________
Uit Szymborska, Uitzicht met zandkorrel. pagina 107, 108 en 159 Vertaling Gerard Rasch. ISBN 90 290 7299 7
Eerder schreef ik over gedichten van Szymborska die mij troffen op 6+8 sep en 26 nov 2004, 7 jun 2005 en 21 jan 2008

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag, 29 September 2008
Toen mijn oudste zoon deze zomer hier was --voor zijn traditie-geworden jaarlijkse lange weekend apart met zijn vader-- liet hij een boek achter dat ik 'zeker moest lezen'. Het was de autobiografie van Barack Obama die hij schreef als afsluiting van zijn zoektocht naar identiteit.
Zwart? Blank? Wat? Maar het leest als een roman.
Een belangrijk thema is zijn 'ontbrekende vader' die hij als 10-jarige ��n keer heeft ontmoet, en verder alleen in zijn dromen leeft.
En nu realiseer ik mij dat ik voor mijn zoon de 'ontbrekende vader' ben geweest in kritieke levensjaren. Was het daarom dat hij aandrong? (100 woorden)
______________________
Barack Obama, Dreams from My Father, 1995, heruitgave 2004. ISBN 1-4000-8277-3
Summary: http://en.wikipedia.org/wiki/Dreams_from_My_Father
Recensies: http://findarticles.com/p/articles/mi_m0HST/is_6_6/ai_n6355864#
http://www.shvoong.com/books/biography/1782202-dreams-father-story-race-inheritance/
http://entertainment.timesonline.co.uk/tol/arts_and_entertainment/books/non-fiction/article2453162.ece [de beste!]
http://www.guardian.co.uk/books/2007/aug/26/features.review4

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 30 September 2008
Ik ben een verwende Windows-gebruiker geworden. Dat merk ik nu ik vastloop op allerlei kleine details van Linux. Het spartaanse daarin trekt mij aan. Met de html-codering voor dit dagboek heb ik dat 'spartaanse' gehandhaafd, zoals ik een paar dagen geleden schreef, maar vanmorgen liep ik vast op de her-installatie van Firefox op mijn nieuwe ASUS-Linux. Ik schimp dan wel op die debiliserende hulp-mannetjes van Windows --een van de reden dat ik er genoeg van heb-- maar het ontbreken daarvan is wel confronterend.
En toen ik eens goed ging bijlezen over Linux --om aansluiting te vinden bij mijn vorige verliefdheid op Linux, jaren geleden. Maar ik struikelde languit over het Linux-jargon.
Oh-oh-oh, wat moet ik nog veel leren!!
Ik moet een nieuwe laptop hebben. Sowieso. De oude Sony-VAIO begint nukken te vertonen. Het was de voorganger van die leuke kleine Libretto van Toshiba die het vorig jaar [met tas en back-up CD's en al] werd gestolen. Ik baal er nog van. Maar de harde schijf van de VAIO kan het ieder moment laten afweten ... dus ...
Wellicht wegens datzelfde 'spartaanse' raakte ik dit voorjaar verliefd op die kleine ASUS-Eee. In combinatie met Linux was dat de ideale [gevoels-]combinatie. De hele zomer heb ik mij er --tussendoor-- mee bezig gehouden, om die als enige mee naar La Gomera mee te nemen.
Maar ik zag al gauw dat er voor bepaald Windows-comfort geen plek meer zou zijn. Met name mijn dierbare Van Dale vertaalwoordenboeken hebben geen Linux-versie. En misschien nog wel meer. Daarom kocht ik in NL de vorige week een ASUS met WindowsXP. Als "voorlopige probleemoplossing", want overmorgen vertrek ik. Dan valt de bijl.
En vanmorgen was er nóg een andere noodzakelijke functie aan de orde waarvoor ik nog geen oplossing had op Linux. Het gaat om "ftp" om mijn website dagelijks op te laden. Daarmee wil ik niet langer afhankelijk zijn van Windows, maar de eerste verwijzingen --nadat ik een hoop Linux-jargon had doorgeworsteld en verworven-- gingen naar de z��r oude "command-line" methode. Daarmee had ik heel vroeger wel wat ervaring, maar nu vond ik het al te 'spartaans'.
Per slot vond ik een zeer aangeprezen Firefox add-on voor "ftp". Daarvoor moest ik de meegeleverde Firefox herinstalleren naar een meer recente versie. Toen liep ik vast.
Ik weet niet of het mij nog lukt voor mijn vertrek revanche te nemen. Anders zal ik --helaas-- die oude VAIO mee naar La Gomera zeulen om hem af te danken voor ik verder trek ... naar Zuid-Afrika waarschijnlijk.
Wat ben ik toch een verwende Windows-gebruiker!!
Maar ... "it keeps my synapses snapping!". Oók mooi meegenomen.
____________________________
www.linux.com/feature/118843 https://addons.mozilla.org/en-US/firefox/addon/684

PS Donderdag ga ik met de Talgo naar Barcelona, en Vrijdag vlieg ik zo vroeg d��r naar Tenerife, dat ik dezelfde dag de boot naar La Gomera haal.
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek van september 2008