San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 1 November 2008
Ik heb de lange zit-tijden van de flitsreis gebruikt om de autobiografie van Barack Obama uit te lezen. Ik was in het derde deel blijven steken; daar waar zijn kinderdromen over zijn 'land van herkomst' --een droom die hij met veel zwarte Amerikanen deelt-- pijnlijk implodeert, en in het voorbijgaan mijn ziel trof. [zie 1+5 Oktober] Het zoeken van je roots, is iets anders dan het vinden ervan.
Ik moest ook aan roots denken toen ik het stukje schreef over de 'herziening' van de American Dream. Het zijn ècht niet alleen 'onderdrukte Europeanen' op zoek naar godsdienstvrijheid. [zie 15 Oktober]. Het gaat nu om het zoeken en vinden van de roots van 'alle' Amerikanen. Die oude droom met zijn 'impliciete racisme' is voorbij.
In de laatste grote TV-spot [een 'spot' van 30 minuten!] waarmee Obama zich Donderdag presenteerde, refereert hij daar zodanig aan dat Christian Salmon, die ik al vaker*) noemde om zijn inzichten in 'storytelling', in Obama een Afrikaanse 'helende verteller' ziet. Overigens vergelijkt Babelia van deze week Obama's autobiografie met Roots, het toentertijd zeer diep ingrijpende boek van Alex Haley (1976).
Zonder zijn politieke, economische en militaire verantwoordelijkheden terzijde te schuiven positioneert Obama zich, " ... à cheval entre la pédagogie et la thérapie: celle du griot, qui, dans les sociétés africaines, est qualifié de médecin du lien ... ". [griot=Afrikaanse verteller van 'helende' verhalen**)]. De weergave van zijn persoonlijke geschiedenis in zijn 'spot' laten daarover geen twijfel, schrijft Salmon.
Salmon grijpt dit aan als één van de vele voorbeelden van de 'fictionnalisation' van het Amerikaanse politieke leven, en haalt de TV-serie The West Wing aan die tussen 1999 en 2006 bijzonder populair was, en waarin twee presidentscandidaten voorkomen, een blanke en een 'gekleurde' die zóveel lijken op de huidige [wèrkelijke/èchte] candidaten dat de 'supporters' van The West Wing vinden dat de huidige race slechts een 'onwerkelijke afspiegeling' [reflet déréalisé] van het fictieve koppel Matt Santos en Arnold Vinick is. Een andere serie, K-Street, gaat zelfs zover om 'èchte' personen, zals Howard Dean, in hun 'fictie' op te nemen.
Politieke gebeurtenissen, zo concludeert Salmon, lijken steeds meer 'vóór-geschreven' te zijn als fictie. Het is achterhaald als we nog proberen 'fictie' en 'realiteit' te onderscheiden. Ze zijn deel van "hetzelfde universum", zegt Salmon. [zo zo!]. Daarom lijken ze op elkaar. [zo zo!]
________________________________
Christian, Salmon, La "second life" du politique, LE MONDE, 31.10.08: http://www.lemonde.fr/opinions/article/ 2008/10/31/la-second-life-du-politique-par-christian-salmon_1113284_3232.html
The West Wing: http://en.wikipedia.org/wiki/The_West_Wing http://www.nbc.com/The_West_Wing/
De frappante overeenkomsten tussen The West Wing en de huidige race zijn eerder opgevallen. Zie
http://belowthebeltway.com/2008/10/30/obama-v-mccain-santos-v-vinick/ en .../02/20/obama-matt-santos/
Barack Obama, Dreams from My Father, 1995, heruitgave 2004. ISBN 1-4000-8277-3
*) 3+9 feb, 8+9 mei en 10 sep 2008 **) Griot: http://en.wikipedia.org/wiki/Griot
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 2 November 2008
--"Het is achterhaald als we nog proberen fictie van realiteit te onderscheiden", schreef ik gisteren om samen te vatten wat Christian Salmon zei over de frappante overeenkomsten tussen de 'wèrkelijke' presidentsverkiezingen en die van de TV-serie The West Wing.
--"Ai!! Ai!! Hoe weten we dan wèl wat 'realiteit', wat 'waarheid' is?"
--"Tja, ik weet het ook niet; misschien ligt het wel héél anders ...... "
Een paar weken geleden trof ik het begrip 'Black Swan' aan in Edge, in een essay van Nassim Taleb. Op Schiphol, verleden Woensdag, kocht ik zijn boek. Razend nieuwsgierig was ik geworden.
Het boek gaat over de verrassing, het onverwachte. The Black Swan is daarvan het symbool. Eeuwenlang waren alle zwanen wit. Aristoteles gebruikte het zelfs zijn beschouwingen. Maar in de 17e eeuw werden Australië zwarte zwanen aangetroffen.
De filosofische wereld op zijn kop! John Stuart Mill is de eerste die gebruik maakt van deze ontdekking om onze kijk op de werkelijkheid te corrigeren: We hadden gewoonweg niet "overal+goed" gekeken toen we zeiden: "Alle Zwanen Zijn Wit".
Taleb maakt duidelijk dat dit soort verrassingen 'eigen schuld' is. Of de schuld van Plato, die ons heeft geleerd onze waarnemingen de verzamelen onder woorden en begrippen. Héél verraderlijk!!!
Ik kende dit verraderlijke verschijnsel als aforisme [ooit ergens opgevangen]:
--"Alle generalisaties zijn fout. Tussen haakjes: Dit is een generalisatie".
Taleb komt ook op de proppen met onze menselijke behoefte aan een 'verhaal', aan een 'plot'. Vergelijk bijvoorbeeld: "The king died and the queen died" met "The king died and than the queen died of grief".
Het eerste 'verhaal' is een opsomming van feiten, het tweede is een 'plot'. Het bevat weliswaar méér feiten/informatie, maar 'onthoudt' beter. Het bevat voor het menselijk gevoel meer 'waarheid' [pag 70]. Kortom:
--"Zou de 'waarheid' in het 'verhaal' zitten?"
Ik moet nu denken aan het boekje "Rondom de leegte" waarin Cornelis Verhoeven vaststelt dat er rondom de dood, het 'niets', talloze verhalen en rituelen zijn. Dat boekje heeft mij toentertijd diepgaand beïnvloed.
Dat 'geheimzinnige niets' is de kern van vele culturele verschijnselen volgens Verhoeven. Met name ging hij in op godsdienstige bedrijvigheden.
Taleb en Salmon zijn daarvan agnostische verschijningsvormen. Salmon schreef dat 'fictie en realiteit tot hetzelfde universum behoren', en Taleb:
--"Waarom zou een gedicht de 'werkelijkheid' niet beter beschrijven?"
De 'werkelijkheid', dat 'geheimzinnige niets' van Verhoeven.
________________________
The fourth quadrant, Essay in Edge 257: http://www.edge.org/3rd_culture/taleb08/taleb08_index.html
Nassim Nicholas Taleb, The Black Swan: The Impact of the Highly Improbable, ISBN 9781400063512
Cornelis Verhoeven, Rondom de leegte, ISBN 9789055731237
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 3 November 2008
Die 'geheimzinnige leegte' van Cornelis Verhoeven houdt mij bezig. Ik zou zijn boekje nog eens willen herlezen. Van zijn vraagstelling herinner ik mij vooral de "kip-ei stelling", zoals ik die toen nuchterweg noemde:
--"Heeft die 'leegte' betekenis van zichzelf?
--"Of ontleent die zijn betekenis aan de 'panische' bewegingen er omheen?"
'Panisch' >>>>god Pan ;-).
Met de machtige 'storytelling'-cultuur à la Salmon, de moderne wetenschap --óók een soort 'storytelling'-- en de onmiskenbare menselijke behoefte om vanuit de zichtbare feiten uitspraken te doen over het niet-zichtbare, zoals Taleb nog eens benadrukt, denk ik dat die leegte onze "zelfgeschapen creatie" is. Mooi toch? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 4 November 2008
Ik heb dit jaar weinig gemeld over de "Memoria Histórica" die jaarlijks rond het seizoen van de dodenherdenking weer 'focal point' wordt van de 'twee Spanjes'. Memoria Histórica is de wet die dat allemaal moet rechttrekken, maar de uitvoeringsdecreten komen maar met stukjes en beetjes los. De achterhoede-gevechten zijn bitter. De Kerk heeft veel boter op het hoofd en is machtig. Zodoende.
Het vorig jaar [22 okt] citeerde ik: "... het franquismo [was] 'slechts' een excuus van de hogere klassen om ongestraft te moorden tot lang na de burgeroorlog". ["El franquismo contó con la posguerra para asesinar impunemente"].
De vraag is: Hoe lang duurde die zgn 'posguerra'?
De jacht op 'rooie rakkers' [allemaal 'communisten' volgens De Kerk, dus terècht!] duurde tot vroeg in 60er jaren. Er is een 'officiëel' erkende openbare terechtstelling na zo'n rechtse razzia uit 1959. Maar er zijn 'meldingen' tot in 1962. Het opkomende toerisme maakte dat die 'folklore' voorgoed verdween.
In het meest recente uitvoeringsdecreet van de Memoria Histórica wordt een datum genoemd. Dat decreet geeft aan vluchtelingen tussen 1936 en 1955 --en hun (kinds-)kinderen het recht op het terugkrijgen van hun nationaliteit. Het zou om anderhalf miljoen personen gaan volgens de betrokken verenigingen van belanghebbenden.
Mij verbaasde dat getal 1955. Waarom 1955?
Navraag bracht mij op een 'on-officiëel' decreet van Franco uit dit tijd, dat het afgelopen moest zijn met die razzia's. Dat betekent dat 'emigratie' nà 1955 nu 'officiëel' niet meer als 'angst-emigraties' worden aangemerkt. Dat leidde al tot protest van belangenverenigingen, maar, omdat dan ook de grote --vaak óók illegale-- emigratie om economische reden begint, zal dat moeilijk zijn te ontwarren. Dat was naar Noord-Europa en naar 'de petroleum' in Venezuela,
Een ander seizoennieuwtje sluit aan bij Mijn Dagboek van 3 nov 2002 waarin ik melding maakte van een artikel in New York Times " ... dat wijst op de 'curiositeit' dat de Spaanse rechter Garzón er wèl in slaagt Pinochet voor het gerecht te halen, maar dat de familieleden van de Spaanse 'verdwenen personen' een beroep moeten doen op de UNO"
Welnu, dezelfde rechter Garzón heeft een paar weken geleden de daders van deze razzia's --dus het franquismo-- voor de rechter gedaagd.
--"Schande! Schande! Schande!", riep rechts Spanje in koor, "de rechter moet zich buiten de politiek houden!!"
Ik weet nog niet de afloop, maar als Garzón zulke dingen doet, staat hij stevig in zijn schoenen. Maar zijn molens malen langzaam.
Tot zover het nieuws over de oude pijnen van 'de twee Spanjes'.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 5 November 2008
Weet je wat een 'Ganzkörperbadeanzug' is?
Het doet denken aan ons middelbare-schoolgrapje van Hinundherschickmeister voor rangeerder of zelfs Eisenbahnknotenpunkthinundherschickmeister.
In het NLs heet 'Ganzkörperbadeanzug' 'zwemboerka', dat is een zwempak voor moslima's, dat het lichaam van top tot teen bedekt.
Een andere Duitse vertaling daarvoor is 'Burkini'. Dat is wel een leuke. Je zou ze mini-maxi-vertalingen kunnen noemen.
Ik houd wel van 'nieuwe' woorden. Zo vond ik een tijd geleden in het Frans 'alicaments', een samentrekking van alimentation [voeding] en médicaments [medicijn] om de 'voedings'-reklame te hekelen die onbewezen medische claims aan voedingsmiddelen koppelt: "yoghurt vol goede bacteriën" of "margarine met de juiste cholesterol" enzovoorts.
De NLse website 'Gezonde Scepsis' heeft intussen de NLse versie gepresenteerd als "Alicamenten" en vraagt om NLse meldingen. Doen!!
Dat 'Ganzkörperbadeanzug' komt overigens van Van Dale's Woordenboeken. In een internationale vertaalwedstrijd boden ze enkele typische NLse 'nieuwe woorden' aan om er het beste van te maken in het Engels, Frans en Duits. Spaans ontbreekt helaas.
De vertalingen missen soms de 'jus' die het oorspronkelijke NLse woord had. Zo zijn 'packaging tax', 'écotaxe sur les emballages', en 'Verpackungssteuer' verschrikkelijk-perfecte vertalingen van 'paktaks'. Maar de 'lol' van 'paktaks' is de geïnsinueerde relatie van ge'pak't worden door de belasting. Dat ontbreekt.
Maar het omgekeerde is ook het geval.
Naast het 'keurige' femme libre, werd ook 'brunisane' aangeboden als vertaling van 'wolkersvrouw', refererend aan Carla Bruni, de vrouw van Sarkozy, die gewoon doorgaat met naakt poseren. "Pourquoi pas?"
Voor de buitenlandse deelnemeres werd 'wolkersvrouw' als volgt toegelicht: Vrouw die zich niet laat belemmeren door persoonlijke schaamtegevoelens en maatschappelijke beperkingen. ['No-shame dame, in het Engels was ook niet gek].
Het NLse 'digiflirten' ging weg als 'online flirting', 'flirt électronique', en 'e-flirten'. Heel correct, tòch ietsje saaier.
__________________________
Van Dale Vertaalslag 2008: http://www.vandale.nl/vandale/nieuws/persberichten/article2078.ece
Alicamenten: http://www.gezondescepsis.nl/actueel/actueel-2008/341-oproep-meld-foute-reclame-alicamenten.html
Alicaments: http://www.lemonde.fr/opinions/article/2008/09/30/appel-a-la-vigilance-sur-les-alicaments-par-laurence-girard_1101248_3232.html
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 6 November 2008
Lusteloos blader ik door de berichten over Obama. Zijn plannen voor de nieuwe regering. De speculaties over hoe het Witte Huis er uit zal zien met het eerste zwarte echtpaar als 'first family'. Zal het een Black House worden?
Het is niet dat de berichten mij niet interesseren; ik ben zèlf lusteloos.
Ik ben nu bijna een week terug van mijn escapade naar het Noorden.
Doodvermoeid kwam ik terug. Begrijpelijk.
Snel herstelde ik. Dat was een 'verrassing'.
--"Mooi toch?", schreef ik na vier-en-twintig uur.
Maar de volgende 'verrassing' is dat ik meer geduld moet hebben.
Lusteloosheid als 'verrassing'. Héél verrassend! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 7 November 2008
The Black Swan heb ik bijna uit; dat boek over het 'verrrassende' en het 'onverwachte', waar ik Zondag jl over schreef. Ik ben nu in de saai-theoretische laatste hoofdstukken. Dat was ook de aangekondigde opzet van het boek; de schrijver zou dit heikele 'high-interest' onderwerp beginnen met onderhoudende vertellingen uit de praktijk, en daarna geleidelijk overgaan tot de filosofische en wiskundige grondslagen.
Het is inderdaad high-interest, want het gaat over speculeren! En hij vertelt het lekker. Een genot om te lezen. Hij doet dat niet als (wetenschaps-)journalist, of als een academicus-filosoof, maar vanuit zijn eigen trader-ervaring. Als een ouderwets 'beursmannetje' dus, dat tegenwoordig 'quant' wordt genoemd. Hij is óók filosoof-wiskundige, en nu hoogleraar in de Sciences of Uncertainty.
Het is deze zeldzame combinatie die het boek interessant maakt. Anders kom je terecht bij saaie filosofen & wiskundigen, of bij succesverhalen van rijkgeworden éénlingen die 'Het Recept' hebben gevonden. In dit boek van Nassim Nicholas Taleb krijg je géén 'Recept'. Hij laat 'alleen maar' zien wat er méér bij komt kijken als je van de studeerkamer naar èchte handelsbeslissingen overstapt. 'Menselijkheid' ... dus.
Black Swan is zijn woord voor de 'verrassing' die we ondergaan als we ontdekken dat 'de realiteit' opeens 'heel anders' blijkt te zijn. Zoals toen we in de 17e eeuw zwarte zwanen in Australië ontdekten.
Een Black Swan heeft drie kenmerken: Het is 'raar', 'vreemd', of van een andere orde. Het is van de 'unknown unknown' in tegenstelling tot van de 'known unknown'(1). Het heeft grote invloed op de samenleving; bv de uitvinding van de laser, of de komst van het internet(2). Achteraf --dus after the fact!!!-- komen we met 'verhalen' dat het 'begrijpelijk' en 'voorspelbaar' is(3). Dat laatste draagt bij aan het [collectieve] zelfbedrog, en maakt dat we nòg onhandiger zijn met de volgende Black Swans. Collectief-bureaucratisch, bijvoorbeeld bij grote banken, is die 'onhandigheid', die 'blindheid', nog het ergste.
De saai-theoretische hoofdstukken die ik hierboven noemde vallen overigens mee. Geschreven in 2006 of uiterlijk 2007, ziet hij de reusachtige bankinstellingen zoals Fanny Mae, J. P. Morgan enz ... "sitting on a barrel of dynamite, vulnerable to the slightest hiccup". "When one falls, they all fall" [pag 225 e.v.]. Het is alsof je de kranten van de laatste maand leest!
Waarom zag niet iedereen dat? Dit toevals(?)treffertje op pag 225 onderstreept nog eens de smakelijk-anecdotische benadering van de eerste hoofdstukken.
Het is allemaal heel menselijk. Al te menselijk.
____________________
In Financial Times probeerden enkele 'mandarijnen' uit de bankwereld de verhalen van Taleb af te doen als 'overdreven kritisch', maar niet alle geïnterviewde 'mandarijnen' waren het daarmee eens.
Anuj Gangahar, Mispriced risk tests market faith in a prized formula, Financial Times, Apr 16, 2008
http://www.ft.com/cms/s/92d94ba6-24e4-11d8-81c6-08209b00dd01,id=080416000224,print=yes.html
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 8 November 2008
Als je denkt dat de verkiezing van Obama de enige 'nieuwe trend' is in de VS, dan heb je het mis. Als oude rot in het 'trend'- vak weet ik dat [grote] maatschappelijke veranderingen --zelfs mode in kleding-- afhangen van het samenvloeien van meerdere onafhankelijke 'trends'.
Kort na elkaar tref ik berichten aan dat er minstens twee andere 'trends' zijn gesignaleerd. Het worden dus spannende tijden.
In NYT van 31 Oktober laat Paul Krugman in "When Consumers Capitulate" cijfers zien over de ononderbroken stijging van de 'consumer spending' in de VS. Zelfs gedurende de recessie van 2001 bleef het stijgen. Behalve één kwartaal in 1991, was de laatste deuk in 'consumer spending' in 1980 toen er een 'double-digit inflation' was. Deze ononderbroken stijging werd meer-en-meer gefinancierd door inkorting op 'sparen'. Dat liep terug van 10% naar 2%.
Maar nu, in het derde kwartaal van 2008, is de 'consumer spending' gedaald met 3,1% op jaarbasis. De buikriemen worden aangetrokken, maar Krugman legt uit dat juist dit bijzonder onwelkom is ivm de financiële crisis. Dat is een 'averechtse' situatie voor economisten.
--"So this looks like the beginning of a very big change in consumer behavior", is zijn conclusie. Dat geloof ik.
In NYT van 28 Oktober, in "The Behavioral Revolution", schrijft David Brooks over de miskleun die Alan Greenspan de voorgaande week moest toegeven in het Congres. Hij had gerekend op het rationele nastreven van het eigenbelang door banken en aandeelhouders. Maar zo werkt het niet meer, zei hij spijtig, ze vertonen gedrag tégen hun eigen belangen.
Het zijn niet meer de juiste analyse- en beslissings-modellen als een economische dreiging wordt geconstateerd, het gaat om de blote waarneming van die 'dreiging'. Daar zitten diepgaande zelfbedriegende fouten. Brooks verwijst naar het werk van Amos Tversky en Daniel Kahneman waarin psychologen en economen samenwerken om deze 'zéér menselijke' waarnemingsfouten boven water te halen. Niet toevallig dus dat Nassim Nicholas Taleb van The Black Swan [2 en 7 nov] zich op o.a. diezelfde studies baseert. Zijn publicaties, en de Masterclass van Edge, deze zomer, hebben die kennis 'politiek' gemaakt. Eindelijk!
Kortom, drie onafhankelijk 'gebeurtenissen' vloeien samen.
Dat wordt wat!!
_________________________
PAUL KRUGMAN, When Consumers Capitulate, NYT, October 31, 2008
http://www.nytimes.com/2008/10/31/opinion/31krugman.html
DAVID BROOKS, The Behavioral Revolution, NYT, October 28, 2008
http://www.nytimes.com/2008/10/28/opinion/28brooks.html
Edge Master Class 2008, A SHORT COURSE IN BEHAVIORAL ECONOMICS, Sonoma, CA, July 25-27, 2008
Met o.a. Daniel Kahneman, TWO BIG THINGS HAPPENING IN PSYCHOLOGY TODAY
http://www.edge.org/3rd_culture/thaler_sendhil08/class4.html
Richard Thaler, Sendhil Mullainathan, Daniel Kahneman, PUTTING PSYCHOLOGY INTO BEHAVIORAL ECONOMICS
http://www.edge.org/3rd_culture/thaler_sendhil08/class6html
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 9 November 2008
Na mijn ingenieursstudie in Delft in de jaren 50, heb ik nog enkele jaren --parttime-- in Rotterdam economie gestudeerd. Dat was een boeiende panorama-wisseling. Ik had mij geconcentreerd op strikte fabricage-technieken binnen een bedrijf, en toen kreeg ik een 'kijk van buitenaf' op 'produktie'. Het idee dat mij het meest is bijgebleven als 'prototype' van die 'andere kijk' is 'Gespreide Produktie'.
Voorbeeld: De meubelhandel levert geen complete kleerkast, maar een 'bouwpakket'. In feite werd daarmee de eindfase van de produktie uitbesteed, en wel gratis!
Dat 'verschijnsel' is nu norm geworden. Om het personeels-probleem van de kaartjesverkoop van de NS op te lossen, zijn er automaten gekomen, waar wij als gedresseerde aapjes die 'lastige' arbeid gratis verrichten.
Met de komst van de hoogwaardige automatisering is dat razendsnel toenomen, maar het verschijnsel is nooit sociologisch onderzocht.
Daar is nu een begin mee gemaakt door een boek van Marie-Anne Dujardier dat terloops het adagium "Time is Money" omvormt tot "Your Time is Our Money".
Leve de Gespreide Produktie!
Met de komst van Web 2.0 gaat het zelfs nog verder, en wordt de consument aktief --èn passief!-- ingeschakeld in het marktonderzoek. Met 'vrijwilige begeleiders' wordt een forum over een produkt of dienst in stand gehouden, en de intelligente ideeën strómen binnen. Onbetaald en enthousiast vrijwilligerswerk. Naast forums worden met Web 2.0 zeer gedetailleerde gegevens verzameld over koop- en keuzegedrag bij onze web-aankopen. Argeloze vrijwilligers zijn we geworden.
Het meest interessant zijn overigens de blogs die over dit boek discussiëren. Daar schrijft iemand aan Le Monde, na het artikel over dit boek, dat hij die krant niet zozeer leest voor de produktie van de betaalde medewerkers, maar om de 'intelligente reakties' van de lezers.
In een andere blog wijst iemand op de vereiste bedrevenheid als consument. De ouderen leren het niet meer, maar die sterven snel uit(sic). Maar ook de jongeren van nu worden oud.
Kunnen zij die gedresseerde-apentrucjes dan nog opbrengen? Zullen we dan lokaal-nabije vrijwilligers op het toneel zien verschijnen om die hulpeloosheid te compenseren? Als èchte 'dienst'. Of gaat de overheid dat betalen?
--"Your Time is My Money", de graai-cultuur ten top!
Lang leve de Gespreide Produktie!
_____________________________
Jean-Michel Dumay, Le consommateur est un travailleur qui s'ignore, LE MONDE, 08.11.08.
http://www.lemonde.fr/opinions/article/2008/11/08/le-consommateur-est-un-travailleur-qui-s-ignore-par-jean-michel-dumay_1116433_3232.html
Marie-Anne Dujarier, Le travail du consommateur : De McDo à eBay comment nous coproduisons ce que nous achetons. La Découverte 2008
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 10 November 2008
Internet en auteursrechten vormen een fatale combinatie voor het vrije verkeer van gedachten en ideeën.
In Berlijn maakte een amateur een 'dienst' waarmee bezitters van iPods 'ter plekke' de volgende bus op hun schermtje konden krijgen.
Maar nee! De stadsbusdienst, BVG, gaat op haar auteursrechten staan.
Natuurlijk! Consumenten zijn onbetaalde produktiemedewerkers! Graaien dus!
--"Your Time is My Money". Zie gisteren.
Die iPod-feature kan BVG gebruiken om passagiers te dwingen om naar nóg meer reklame te kijken waarvoor ze niet hebben gevraagd, maar waarvoor BVG wel de centjes vangt.
Stel je voor dat die in handen van 'die amateur' zouden komen! (100 woorden)
_______________
BVG vs. iPhone, Fahrplanauskunft verboten, Die Sueddeutsche, 07.11.2008, http://www.sueddeutsche.de/computer/64/316943
Eerder over dit probleem 11 nov 2005 [Google en indexering van boeken] en 22 okt 2008 [YouTube als 'censuur']
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 11 November 2008
Vandaag is een uitstekende dag om twee oude familie-verhalen vast te leggen over "De Wapenstilstand" van 1918. Precies 90 jaar geleden. Mijn vader en moeder hadden allebei 'iets' daarvan van nabij meegemaakt. Als wij na het avondeten de kinderbedtijd wat wilden oprekken, dan vroegen we altijd: "Vertel nog eens van toen". Altijd prijs!
Mijn vader (1898) was toen als dienstplichtig soldaat ingekwartierd in Roosteren, en zijn onderdeel was belast met de bewaking van de wapens die de Duitse soldaten moesten inleveren bij hun terugtocht naar 'Die Heimat'. In een van die verhalen --een echte tearjerker-- komt een hoge duitse officier voor die zijn rijkversierde dolk uit familiebezit moest inleveren. 'Dat nooit', zei hij, en liep terug naar het midden van de brug over de Maas, en gooide het met een breed gebaar in het water.
Wij vonden dat altijd heel dramatisch, en mijn zusjes huilden dan.
Maar de verhalen van mijn moeder (1899) spanden de kroon. Zij had namelijk met eigen ogen de duitse keizer gezien! Een hele dag lang. Vlak bij haar ouderlijk huis in Tegelen. Het was voor de dorpelingen ook de eerste 'indicatie' dat de oorlog voorbij zou kunnen zijn. Wat anders?
Dat moet 10 november 1918 zijn geweest. Op 8 en 9 was er in een bos bij Compiègne 'staakt het vuren' geregeld, en op 11 november om 11.00 werd de wapenstilstand van kracht. De keizer vluchtte naar Nederland en liet het ondertekenen aan kroonprins Max over. Zijn trein werd opgehouden bij het station van Tegelen voor 'formaliteiten'. Dat waren pittige diplomatieke onderhandeling, zo bleek later. Koningin Wilhelmina was weliswaar 'familie', maar om allerlei reden moest de Keizer op afstand worden gehouden. Het telegraafkantoortje van het station was daar goed voor. Het was 's morgens al heel vroeg begonnen. Onverwacht natuurlijk. Het duurde de hele dag. Het nieuws, en de details over de 'bezetting' van het telegraafkantoor, lekten snel uit via de stationschef, zodat het hele dorp er van wist, en kwam kijken. De keizer en zijn staf ijsbeerden op het perron heen en weer, of gingen eten in het restauratierijtuig. Dat gaf bekijks en 'speculatieve discussies'!
Mijn grootouders hadden een pannenfabriek(je) aan wat later heette de Industriestraat, en hun moestuin reikte tot aan het perron waar de keizerlijke trein stond. Helemaal open terrein. Ik heb dat als kind nog goed gekend. Ik kon het mij levendig voorstellen. Nu nog!
______________________
Ik heb op het internet foto's gevonden over 'Roosteren' en 'Maaseik' en met bronvermelding op Flickr gezet: http://farm4.static.flickr.com/3292/3022294971_af51dc7708_o.jpg
http://farm4.static.flickr.com/3021/3022296909_a84dcfd9b8_o.jpg
http://farm4.static.flickr.com/3046/3022295577_bb8af5eb03_o.jpg
Stukje geschiedenis over met o.a. 'Roosteren', http://www.firstworldwar.com/features/germanyduringww1.htm
Over de ondertekening in Compiègne: http://www.webmatters.net/france/ww1_rethondes.htm
Wilhelm II van Duitsland: http://nl.wikipedia.org/wiki/Wilhelm_II_van_Duitsland met o.a. melding van de 59 wagonladingen persoonlijke bezittingen die Wihelm II liet overkomen. Over die 'wachttijd' in Tegelen heb ik niets gevonden, maar ik herinner mij ooit een foto daarvan te hebben gezien.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 12 November 2008
Ik heb het uit, The Black Swan, dat boek van Nassim Nicholas Taleb, waarover ik 2 en 7 november al schreef. Het maakt waar wat het beloofde: Het start met onderhoudende vertellingen uit de praktijk en gaat geleidelijk over naar filosofische en wiskundige grondslagen.
Maar ook die grondslagen bleken heel onderhoudend te zijn, vooral omdat een andere vertellijn tevoorschijn kwam, namelijk die van zijn eigen biografie. Met 'tussendoor-anecdotes' komen we daar achter. Ook Taleb's ontmoetingen en botsingen met sympatisanten en 'haters' van zijn idee worden verteld. Ze geven een beeld van zijn leven als 'intellectuele rebel'. Dat rebelse hoort bij innovatief denken. Helaas.
Geboren in de Libanon, in een welgestelde familie, in een land met meer dan duizendjarige stabiliteit, maakt hij als kind mee hoe een allesvernietigende oorlog ook dáár toeslaat. Is het verwonderlijk dat hij de rest van zijn leven wijdt aan 'super-onverwachte gebeurtenissen'?
Hij betoogt dat we een deel van die 'onverwachte gebeurtenissen' niet zien door 'eigen schuld'. Daar is Plato schuld aan die ons leerde rijk gevariëerde waarnemingen in één begrip te vangen, maar ook onze psychische 'eigenaardigheid' om slechts te zien wat binnen onze vooroordelen --of onze 'modellen'-- valt. Er zijn nog veel meer 'perceptual biases'. Daar gaat het boek voornamelijk over.
Wat de 'èchte' onverwachte gebeurtenissen betreft is het nòg erger dan het lijkt. Die proberen we de verdoezelen, en 'schijnvoorspelbaar' te maken. Èchte onvoorspelbaarheid is namerlijk onverteerbaar:
Héél menselijk. Dat wèl, maar het leidt óók tot breedgezaaid en diepgeworteld zelfbedrog in alle aspecten van onze cultuur.
Hij veegt de vloer aan met de meeste 'risico-modellen' omdat die het wezenlijke risico verstoppen. Maar een model bepaalt wèl hoe we 'de werkelijkheid' zien. En dan is de cirkel rond. We zien wat we willen zien.
David Brooks in The Behavioral Revolution analyseert het als volgt.
Er zijn ruwweg vier stappen naar iedere beslissing. Eerst de waarneming van de situatie, dan de mogelijke akties op een rijtje, dan de beste actie 'berekenen', en tenslotte 'doen'. Wij dachten eeuwenlang dat de derde stap, het voorspellingsmodel, de belangrijkste was. De economische en sociale wetenschappen zijn gebaseerd op dat 'rationele gedrag', maar dat is slechts waar in het model. Niet in de waarneming!, waarschuwt Taleb.
Op allerlei fronten, en zeker ook nu met de financiële crisis, blijkt dat onze 'modellen' niet werken. Misschien is er 'niks mis' met die modellen, maar ze zijn op 'valse premissen' en 'foute waarnemingen' gebaseerd. We moeten dus terug naar die eerste stap, zegt Brooks. Dat is óók de kern van het betoog van Taleb. Die rijkgevariëerde anecdotes zijn nodig omdat het zo wijdverbreid is, en zo diepgeworteld. Confronterend!!
______________________
DAVID BROOKS, The Behavioral Revolution, NYT, October 28, 2008 http://www.nytimes.com/2008/10/28/opinion/28brooks.html
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 13 November 2008
Er worden per dag 120 miljard e-mails verzonden, maar 90% daarvan is spam. Dat is ergerlijk [maatschappelijk], maar met moderne filtersystemen valt de ergernis [individueel] mee. Het technische kat-en-muis-spel van 'spammers' en 'filteraars' gaat echter door. Een van de technieken is om enkele duizenden argeloze privé-computers tot 'slaaf' te maken. [Terzijde: Misschien dus ook die van mij of jou op dit moment. Het verbaast mij dat de gebruikelijke anti-virus en firewall programma's dat niet detecteren.]
Een interessante vraag om deze 'bedrijfstak' te leren kennen is:
--"Waarom doen spammers 'het'? Verdient het zo goed?"
Die vraag is nog weinig gesteld, maar een begin is gemaakt door de internet-researcher Stefan Savage van de University of California, San Diego. Om de bedrijfseconomie van deze 'handel' te onderzoeken kon hij niet anders dan zelf ook een tijdje 'spammen'. Met de allerlaatste [hacker]-technieken verzond hij in één [proef]maand zo'n 500 miljoen mails, keek naar de response rate [hoeveel mensen reageren], naar de conversion rate [hoeveel mensen kopen], hoeveel door de filters glipten, en de kengetallen van het zakendoen met Direct Mail.
De response rate lag op 1 op 1 miljoen voor zijn Viagra-achtige produkten. Dus ongeveer 500 mensen reageerden. Slechts 28 kochten voor gemiddeld 100 dollar. Daarvan krijgt de spammer een 'commissie' van de pharmaceutische groothandelaar. Zo werkt dat.
Daarvoor moest nogal wat werk worden verricht. Echt 'hackers'-werk, want hij maakte 76.000 argeloze computerbezitters tot 'slaaf'.
Volgende vraag: "Is het sop de kool wel waard?"
--"Marginaal", is het antwoord van Savage.
Bij een 100 maal grotere operatie begint het misschien[!] ergens op te lijken, vindt hij. Viagra-achtige produkten zijn, naast aandelenprijzen manipulatie, de belangrijkste professionele spamtoepassing, weet hij te melden in zijn 'academic paper'.
Mijn verwachting is dat het openbreken van dit geheimzinnige handeltje waarvan 'men' zegt dat er 'veel' verdiend wordt heel ontnuchterend zal werken. Enkele èchte professionals zullen overblijven. Ik denk daarbij aan het 'model' dat ik vaker heb waargenomen na zo'n 'goudkoorts'-periode van een nieuwe 'handel'. Veel zal ook afhangen van een [verbeterde] technische beveiliging tegen het 'slaafjes'-systeem.
Èn[!] van een brede toepassing daarvan, want 'slaaf' zijn doet [individueel] geen pijn.
__________________________
Helmut Martin-Jung, Viel Spam um nichts, Die Sueddeutsche, 13.11.2008
http://www.sueddeutsche.de/computer/854/317728/text/
Stefan Savage: http://www.cs.ucsd.edu/~savage/ en http://en.wikipedia.org/wiki/Stefan_Savage
Stefan Savage [en anderen], Spamalytics: an Empirical Analysis of Spam Marketing Conversion,
Proceedings of the ACM Conference on Computer and Communications Security (CCS), Arlington, VA, October 2008. http://www.cs.ucsd.edu/~savage/papers/CCS08Conversion.pdf
Perscommentaren: http://www.nbcsandiego.com/topics/?topic=Stefan+Savage
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 14 November 2008
Wang-Fô schildert zo mooi dat de mensen zijn kunst verkiezen boven het werkelijke. De welgestelde Ling wordt zodoende verliefd op de portretten van zijn vrouw. Die kwijnt weg, en sterft van eenzaamheid. Ling verkoopt daarna zijn slaven en juwelen en zwerft met Wang-Fô mee om de natuur door de ogen van zijn meester te zien.
Tot ze bij de keizer komen. Die is opgegroeid met de schilderijen van Wang-Fô, en kon daarna niet meer van de natuur genieten. Hij laat daarom Ling onthoofden, Wang-Fô's ogen uitsteken en diens handen afkappen.
Maar Wang-Fô reist in gedachten verder. Met Ling als bediende. (100 woorden)
_________________________
Dit oud-Chinees-Japanse verhaal is opgetekend door de Iers-Japanse schrijver Lafcadio Hearn [Koizumi Yakumo] en opnieuw verteld door Marguerite Yourcenar in Comment Wang-Fô fut sauvé et autres nouvelles, Folioplus classiques 20e siècle, Gallimard 2007, ISBN 978-2-07-034457-4 Ook: en.wikipedia.org/wiki/Lafcadio_Hearn. Het is ook theater- en filmstuk geworden.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 15 November 2008
De spam-business staat opeens in de belangstelling want in de VS is een zeer grote provider, McColo, van het internet afgesloten door de FBI.
Dat was niet tegen 'spam' als zodanig, want dat valt onder 'free speech', maar omdat McColo veertig kinderporno-sites huisvest, en andere sites die het niet nauw nemen met 'copyright' [een heilige koe van het kapitalisme] kon de FBI ingrijpen. Verder had McColo onder zijn dak een aantal 'producenten' van 'malicious software'. Dat balanceert op de grens van 'free speech' [in de VS].
Ik las het in Die Sueddeutsche, maar het artikel in Washington Post is veel informatiever. Het verwijst naar interessante statistieken die aantonen dat de VS de verreweg de grootste spammer is, en o.a. naar de site van Spamcop waar je kunt zien dat het totale aantal mails[!] dat op het net werd gestuurd op die bewuste Dinsdagavond kelderde van 40 naar 10 per seconde. Vijf procent van de spam glipt door de filters.
Andere spamwatchers meldden soorgelijke metingen. McColo had dan ook een 'marktaandeel' van 75% [van die "90%" die ik eergisteren noemde!]. De 'klanten' van McColo hadden anderhalf miljoen computers besmet met de 'slaafjes'-virussen Srizbi of Rustock volgens researcher Vincent Hanna van Spamhaus.org. Die slaafjes maakten de verspreiding anoniem.
Er zijn nogal wat verwijzingen naar 'internet security' bedrijven die de laatste weken /maanden méér en méér duidelijk maakten dat McColo de grote boosdoener was. Klachten bij de direktie van McColo over in opspraak gekomen sites werden echter 'niet behandeld', of de site werd naar een ander deel van het netwerk verplaatst. Kortom, er was complete 'collaboratie' met 'overtreders' cq 'misdadigers'.
De verkoop van 'illegale' of 'fake' farmaprodukten is 'in principe' óók strafbaar, en 'in prìncipe' is de provider daarvoor verantwoordelijkheid --net als voor copyright schendingen-- als de overtreder anoniem of onbereikbaar is.
Dat worden mooie kluiven voor de rechters en de advokaten.
Samen met het 'bedrijfskundige' onderzoek, waarover ik Donderdag schreef, en dit 'strafkundige' onderzoek, waar we de komende tijd meer van zullen horen, komt deze 'geheimzinnige' vorm van 'vrij ondernemerschap' voor het voetlicht.
"Ter leeringhe ende vermaeck"
______________________________
Brian Krebs, Host of Internet Spam Groups Is Cut Off, washington Post, Wednesday, November 12, 2008
http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2008/11/12/AR2008111200658.html [updated version]
Spamcop: http://www.spamcop.net/spamgraph.shtml?spamweek [Dit is een dóórlopende grafiek, let op!]
Mirjam Hauck, Spam aus USA, Schlag gegen den Müll, Die Sueddeeutsche, 14.11.2008 http://www.sueddeutsche.de/computer/593/331452/text/
De site van McColo is onbereikbaar. McColo opzoeken in Google bracht nogal wat gegevens van security firms aan het licht en natuurlijk bloggers met nòg meer gegevens.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 16 November 2008
In The Black Swan filosofeert Taleb over de menselijke behoefte om een 'patroon' in de ons omringende chaos te zien. Een 'patroon', of een vertelling, of een mythe --het doet er [misschien?] niet toe. Het doel is vereenvoudiging van de werkelijkheid. Wetenschap heeft ook dat effect. En wat buiten dat 'patroon' valt, noemt Taleb een Black Swan. Op de meest onverwachte momenten komt die ons verrassen.
Inderdaad, vervolgt hij, hebben veel psychische storingen als [neven-? bij-?] effect het gevoel van verlies van controle, van zinloosheid van de omgeving. 'We gebruiken kennis als therapie', besluit hij die discussie, en elders in dit 'wetenschappelijke' boek vraagt hij zich af of een gedicht niet netzogoed 'de werkelijkheid'. kan weergeven.
Toen ik een paar dagen later bij Yourcenar het volgende zinnetje las, moest ik daar aan denken, en zette mij ertoe dat te vertalen.
" ... et il m'arrive de penser que l'illusion est peut-être la forme que prennent aux yeux du vulgaire les plus secrètes réalités".
Zij schrijft dat naar aanleiding van de protagonist van het verhaal "L'homme qui a aimé les Néréides" --een soort dorpsgek-- waarvan ze zich afvraagt of hij niet de wereld van de feiten heeft verlaten om binnen te gaan in die van de illusies.
Hier zijn mijn vertaalpogingen.
--(1) Het overkomt mij dat ik denk dat de illusie misschien wel de vorm is waarin de meest geheime werkelijkheden zich vertonen in het alledaagse.
--(2) Soms denk ik dat illusies de alledaagse verschijningsvorm zijn van diepe realiteiten.
--(3) Soms denk ik dat illusies de vormen zijn waarin de diepste werkelijkheid zich vertoont aan gewone mensen. ['de gewone man']
Wie kent een betere vertaling?
Hoe dan ook, zowel Yourcenar als Taleb leggen hetzelfde verband tussen een 'gestoorde' en de 'genezende illusie over de werkelijkheid'.
Mooi toch?
En ik vraag mij intussen af waarvoor die veelgezochte werkelijkheid eigenlijk nog dient?
Als illusies netzogoed werken?
___________________
Nassim Nicholas Taleb, The Black Swan: The Impact of the Highly Improbable, ISBN 9781400063512, pag 69
Marguerite Yourcenar, Comment Wang-Fô fut sauvé et autres nouvelles, Gallimard 2007, ISBN 978-2-07-034457-4 pagina 45.
En Mijn Dagboek 2 7 8 en 14 nov jl
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 17 November 2008
Iedereen weet intussen wel van de 'laaghartige' Chinezen die 'kwaadaardig' melamine in babyvoedsel stopten. Het vorig jaar was er een minder bekend 'pet food scandal' om dezelfde reden. Melamine is zowel 'acuut' als 'chronisch' bijzonder giftig. Die 'foute' Chinezen toch!!
Melamine is echter óók een belangrijke grondstof voor industriële produkten, en wordt ook als 'verbeteraar' van kunstmest gebruikt. Het is zogezegd 'alomtegenwoordig' en komt daardoor gemakkelijk in de voedselketen terecht. Het gaat dus niet alleen om 'kwaadaardige' toevoeging. Vandaar dat er wetten zijn die het melamine-gehalte in voedsel beperken. Maar noch die wetten, noch de uitvoering daarvan zijn deugdelijk.
James E. McWilliams, in NYT van vanmorgen, vindt daarom dat 'wie de eerste steen werpt ...' [naar 'de Chinezen'] éérst in eigen huis moet kijken.
Zo is het 'aanvaardbare' gehalte gesteld op 2,5 ppm [parts per million]. Dat is berekend op een volwassen persoon, maar die eet iedere dag één veertigste van zijn gewicht, en babies één tiende. Bijvoorbeeld.
Zo werden laatst eieren naar China teruggestuurd wegens te hoog melamine-gehalte, maar dat was 'gewoon' wegens de gluten waarmee ze worden gevoerd, en die gluten hebben een hoog melamine-gehalte omdat ze met kunstmest zijn gekweekt waaraan melamine als 'absorbtie-verbeteraar" is toegevoegd. Dat gebeurt in de VS ook. Bijvoorbeeld.
Kortom, het zit in de hele voedselketen, en niet alleen in 'kwaadaardige' toevoegingen. Je zou het melamine-probleem kunnen vergelijken met het DDT-probleem van vroeger.
Die vergelijking is niet verrassend, want het artikel werd geschreven door een geschiedenis-professor die nu een boek publiceert over onze mislukte strijd tegen insecten onder de titel: "The Losing War on Insects From Colonial Times to DDT".
We moeten nu dus een 'war' beginnen tegen melamine. Die tegen DDT hebben we verloren, vindt de schrijver. [Waarom je zo'n aktie meteen 'war' moet noemen, is mij niet zo duidelijk. Waarom dat beroep op oorlogsinstincten? Teken des tijds? Kan het niet anders?]
__________________________
JAMES E. McWILLIAMS, Our Home-Grown Melamine Problem, NYT, November, 17, 2008, For all the outrage about Chinese melamine, what the United States has failed to scrutinize is how much melamine has
pervaded our own food system. http://www.nytimes.com/2008/11/17/opinion/17mcwilliams.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Melamine http://en.wikipedia.org/wiki/2007_pet_food_recalls
http://en.wikipedia.org/wiki/International_Reaction_to_the_2008_Dairy_Scandal
terug eerste dagboekregel

El Teide, Tenerife, Parador de Las Castañadas, Dinsdag 18 November 2008
Het is al avond. Vanmorgen zijn we vroeg vertrokken van La Gomera naar Tenerife. In Los Cristianos onderhandelde ik met een 'taxista' over de prijs om ons 'toeristisch' naar de Parador bovenop El Teide te brengen. 'Toeristisch' wilde niet zeggen grote omwegen naar 'toeristische objecten', maar wèl af en toe te stoppen voor een uitzicht of een foto. Dat lukte, en zo waren we goedkoper en comfortabeler uit dan met een huurauto voor drie dagen. Terug nemen we de bus wel. Die gaat één keer per dag.
Ik heb vanmorgen een kleine verkenningswandeling in de omgeving gemaakt, en vanmiddag nog een met Ghislaine naar een van de mooiste uitzichtspunten waar borden staan die niet alleen uitleggen wat je ziet aan de horizon, maar ook 'beeldend' vertellen van de oergeschiedenis van het ontstaan van El Teide uit het vulkanische eiland daarvóór. 170.000 jaar geleden, namelijk, 'roetsjten' grote brokken van het toenmalige eiland in zee in westelijke richting. Dat werd natuurlijk een prachtige tsunami want het was zowat de helft van het hele eiland. Op de aldus ontstane vlakte, waarvan de resten nu 'Las Castañadas' heten, ontstond de karakteristieke kegelvormige vulkaan die we nu El Teide noemen.
Het hotel heeft géén publieke Internetverbinding, maar ik mocht van één van de kantoorcomputers gebruik maken om het saldo van mijn 'prepaid' mobieltje bij te pompen. Maar dit stukje opladen kon niet. Dat moet dus wachten.
terug eerste dagboekregel

El Teide, Tenerife, Parador de Las Castañadas, Woensdag 19 November 2008
Het is wéér avond voor ik aan schrijven toekom. Het dagritme van 's morgens om vijf uur fris en vol ideeën opstaan om metéén te gaan schrijven is er niet meer. Het is uitslapen en aan het [late] ontbijt plannen maken voor de dag. Maar het 'plan' was er al: We zouden 'naar de top' gaan. We zouden lopen naar de 'teleférico', waarvan iemand had gezegd dat het tien minuten zou duren. Maar dat leek sowieso onwerkelijk.
Het werd een wandeling van anderhalf uur want Ghislaine had zuurstofproblemen op deze hoogte [2200m]. We twijfelden daarom of het wel verstandig zou zijn om dóór te gaan tot 3500m, maar toen we bij het basisstation wat hadden uitgerust en in de zon gezeten zagen we het wel weer zitten. De tocht verliep probleemloos. Ghislaine rustte wat uit in de zon, en ik verkende de nabije omgeving.
Het pad naar de top voor de laatste 200 meter naar de krater vereiste een speciale vergunning, die ik niet had aangevraagd. Dat is wat voor de volgende keer. Verder zag ik de twee goed geplaveide paden naar beneden. [In vergelijking met de ezelpaden van La Gomera]. Dat is óók mooi voor een volgende keer: Met de 'teleférico' omhoog, en te voet omlaag.
Nu moesten we terug naar het hotel. We namen niet de saaie autoweg waarmee we waren gekomen, maar een wandelpad dat er aanvankelijk heel 'smooth' uitzag maar toch enkele 'tamelijk-moeilijke passages' had voor Ghislaine die nog worstelt met de nazorg van een gebroken enkel. Het is een pad van bijna vier kilometer dat min of meer parallel loopt aan de autoweg die we 's morgens hadden genomen. We deden óók anderhalf uur over.
Plannen voor morgen hebben we nog niet, behalve dat we om vier uur de bus terug naar Los Cristianos nemen, en de boot van half acht naar La Gomera.
terug eerste dagboekregel

Los Cristianos, Tenerife, Havengebouw, 1830, Donderdag, 20 November 2008
Ziezo, de reis is ten einde. Over twee uur zijn we thuis. Het wachten is op de boot van half acht. Vanmorgen heb ik nog een verkenningswandeling gemaakt op het [min-of-meer] vlakke terrein aan de voet van El Teide. Voor een 'volgende keer'. Om plannen te kunnen maken. Ghislaine bleef thuis, in de zon, want bewolking dreigde, en als Noorderling moet je ieder straaltje benutten.
En de bewolking kwam! Het werd een soort kiekeboe-tje spelen, want de top verdween soms helemaal, en even later piepte de glinsterende top weer door een gat in de wolken. Dat was een mooi contrast als afscheid van de totaal onbewolkte hemel van gisteren en eergisteren. Het had ook anders kunnen zijn. De serie foto's die ik gisteren en eergisteren van de naakte top maakte kan ik mooi afsluiten met die kiekeboe-versies. Ik zal er een 'paneeltje' van maken en op Flickr zetten. Het is precies de achterkant van El Teide zoals ik hem vanaf mijn balkon kan zien.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 21 November 2008
Ik las in deze dagen Attila The Hun, van John Man, de verteller-antropoloog die ook een biografie van Genghis Khan schreef. Attila werd door 'Rome' schromelijk onderschat, en 'onbeschaafd' gevonden. Al in de eerste hoofdstukken maakt John Man duidelijk dat ze bepaald niet 'onbeschaafd' waren. Ze beschikten over een wapen dat het tot-dan-toe oppermachtige Romeinse zwaard aankon.
De Hunnen hadden hun "composite recurved bow". Dat is een boog waarbij de stijfheid met geraffineerde laminaat- en lijmtechnieken was opgevoerd, met daarbij de teruggebogen [recurved], zéér stijve uiteinden. De 'English longbow', waarmee de Engelse boogschutters in 1066 Willem de Veroveraar de voet dwarszetten, was meer dan mansgroot, en alleen geschikt voor voetvolk. De composite recurved bow, of de 'Mongol Bow' was kort, en kon door een ruiter worden gebruikt. De 'zwervende herdersvolken' kenden die boog al langer, en de Hunnen verfijnden de technologie. Maar zij ontwikkelden vooral de noodzakelijke maatschappij-organisatie en leiderschap, in de generaties vlak vóór Attila. Dat gaf de doorslag.
De Romeinen als 'statische landbouwvolk', keek neer op dat onbeschaafde 'zwervende herdersvolk'. Dat was een miskleun.
John Man wijst er op dat bepaalde wapens de wereld hebben veranderd. Dat is een oude theorie. Ik leerde die kennen met het 'machinegeweer' [uitgevonden in de 1870-oorlog, maar pas in 1914-1918 'juist' gebruikt] en de 'tank' [uitgevonden gedurende 1914-1918, maar pas 'tactisch juist' gebruikt in 1940-1945].
Kortom de ene generatie vindt het uit, de volgende onderkent de 'juiste' toepassing. Man zet het Romeinse zwaard, de composite recurved bow, en het machinegeweer op die manier naast elkaar.
Nu wil het geval dat Ghislaine gisteren Financial Times koopt. Daarin kijkt Chris Nuttall terug op de Obama-verkiezing onder de titel 'An election largely won in cyberspace'. Hij wijst op een dergelijke 'wapen'-samenhangen. Roosevelt won omdat hij voor het eerst het verschijnsel radio 'juist' gebruikte in dertiger jaren. Idem Kennedy met de TV in de jaren zestig. En nu is Obama de eerste YouTube President met YouTubes via het Internet.
In die reeks valt ook Financial Times als 'wapen'. Het is ouder dan de 'radio' van Roosevelt. Maar ook hier blijkt dat het 'wapen' en het 'juiste gebruik' ervan, aan een andere serie 'innovaties' en 'uitvindingen' zijn onderworpen. De krant heeft ook de maatschappij veranderd. Niet alleen door de blote 'uitvinding'. Daarvan getuigt de maatschappelijke geschiedenis van de krant.
________________________
John Man, Attila The Hun, A Barbarian King and the Fall of Rome, 2005 Bantam Book 9780 553 81658 7
Bespreking in the Guardian: http://www.guardian.co.uk/books/2005/mar/19/featuresreviews.guardianreview5
Chris Nuttall, Valley view: An election largely won in cyberspace, Financial Times, November 19 2008, www.ft.com/technology/digitalbusiness
Schietbogen: http://en.wikipedia.org/wiki/Mongol_bow http://en.wikipedia.org/wiki/Recurve_bow
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 22 November 2008
Ik vroeg mij afgelopen Zondag verbaasd af:
--" ... waarvoor die veelgezochte werkelijkheid eigenlijk nog dient? Als illusies netzogoed werken?"
Dat was naar aanleiding van Nassim Nicholas Taleb, die voor zijn Black Swan-theorie refereerde aan de menselijke behoefte om een 'patroon' in de ons omringende chaos te zien, en ook van Yourcenar die in 'illusies' de afspiegeling van 'les plus secrètes réalités' dacht te zien.
Eerder zag ik óók grensoverschrijdingen tussen 'illusie' en 'werkelijkheid' bij het duo Bush-Rove die de hele wereld 'illusies' voor 'werkelijkheid' wisten te verkopen. Ik noemde dat toen stelselmatig 'leugenachtigheid', en hield tenslotte op mij daarover op te winden.
Later besprak ik enkele keren Christian Salmon, de Franse schrijver die nogal wat politieke gebeurtenissen als 'storytelling' ontmaskerde. Stérker nog, àlle politiek is een vorm van 'storytelling' ... volgens hem.
In die zin waren de recente presidentsverkiezingen een wedstrijd in het 'oplepelen' van de meest geloofwaardige 'illusie'. [en die met de paplepel 'inlepelen'].
Taleb noemt terloops ook 'positief' gebruik van 'illusie'. Met name de therapeutische werking. Ook andere bronnen refereren daar aan. Het zou dan neerkomen op het inruilen van de ene illusie tegen een andere, waarbij de laatste vaak --onterecht-- 'de werkelijkheid' wordt genoemd waardoor de patient [blijvend!] 'genezen' is ... of 'verlicht' ... of 'bekeerd' ... of 'omgeturned'. Die therapeutisch-genezende werking kan echter ook berusten op de 'macht' die de 'patient' gaat voelen over zijn illusies. Hij kan een 'slechte' illusie inruilen tegen een 'betere', en onderwijl tòch erkennen dat het nog steeds niet 'de veelbegeerde werkelijkheid' is.
Kortom illusie wèrkt, zij het niet altijd positief, maar dat is géén kenmerk van illusie. Dat is een kenmerk van de toepassing van 'illusie'.
Mijn verbazing richtte zich aldus op het 'nut' van die werkelijkheid?
--"Waarvoor dient die werkelijkheid dan nog?'
Ik kwam er niet helemaal uit, maar ik heb toch een sleutel gevonden.
Die onbekende --en wellicht onkenbare-- werkelijkheid is als een soort 'luis in de pels' die ons dwingt van tijd tot tijd onze illusies in te ruilen, die ons telkens opnieuw laat zien dat het 'slechts' om 'onwerkelijkheden' gaat. Wetenschappers ondernemen zoektochten naar 'harde feiten', dichters laten ons 'andere werkelijkheden' zien, en Taleb liet zien dat 'de werkelijkheid', die we --onwetend!!-- buiten onze illusie hebben gehouden onverwacht om de hoek komt kijken als een Black Swan.
--"Allemaal 'luizen in de pels'!"
Zo zit dat. Met deze illusie kan ik wel weer even verder.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 23 November 2008
Overschrijdingen van de grenslijn tussen illusie en werkelijkheid interesseren mij hevig. Is er wel een grenslijn? ... Bijvoorbeeld.
In de sporttraining wordt veelvuldig gebruik gemaakt van vóóraf gefantaseerde bewegingen --voor tennis, voor ski, voor andere sporten-- om de ideale beweging en spiercontrole in de werkelijkheid te realiseren.
Het onderliggende gedachtengoed gaat terug op Alfonso Caycedo en diens Sophrologie die wereldbekendheid kreeg in sportkringen toen Raymond Abrezol het gebruikte om het Zwitserse ski-team Olympische medailles te bezorgen in de jaren 70.
Voor de onderliggende observatie wordt altijd Aristoteles [zonder verdere bronvermelding, sportmensen doen zoiets niet] aangehaald met:
--"A vivid imagination compels the whole body to obey it".
Er is nogal wat evidentie dat het vóórfantaseren van een beweging het bereiken van de ideale beweging bevordert. De relatie tussen fantasie en werkelijkheid wordt telkens opnieuw ervaren.
Dat houdt 'de voetjes op de grond'.
Anders is het als wordt vóórgefantaseerd dat "ons team zal winnen!" De wildste fantasieën kunnen dan ontstaan. De toets met de werkelijkheid is om te beginnen al buitengewoon 'vreemd', want slechts één van de teams zal winnen. En bij het zoeken naar de oorzaken --in het kamp van de winnaars en dat van de verliezers-- ontbreekt de toets met de werkelijkheid nòg meer. De voetjes blijven dan niet meer op de grond. De terugkoppeling van werkelijkheid naar illusie wordt dan vertroebeld --zo niet erger-- door nieuwe illusies die helemáál niet meer aan enige werkelijkheid kunnen worden getoetst.
De 'zeer plausibele' observatie van Aristoteles is tot buiten zijn proportie opgerekt. Dat kan alléén in de illusie, niet in de werkelijkheid.
Ghislaine, die deze observatie van Aristoteles wel als therapeut gebruikt, wees mij er op dat 'het lichaam' geen onderscheid kan maken tussen illusie en werkelijkheid [imagination 'compels' !]. Ook niet tussen 'goede' en 'slechte' illusies. Dat onderscheid moet 'van elders' komen. Dat is haar ervaring als therapeut.
Dat is een belangrijke ervaring. Het is een aanwijzing voor mijn verdere zoektocht naar die relatie illusie-werkelijkheid. Ondanks de impliciete veronderstelling van de Cartesiaanse scheiding van lichaam en geest, en ondanks de impliciete veronderstelling dat 'goed en kwaad' niet in de genen kan zitten, wijst dit op 'uiterste voorzichtigheid' in de omgang met 'illusies'. De allereerste voorwaarde daarvoor is het 'weten' --of het 'geweten'-- dat het om 'illusie' gaat, niet om 'werkelijkheid'. Dat is het grootste struikelblok. Wat doe ik daarmee?
_________________________
What is sophrology? http://www.sophrologycentre.com/page/page/4073642.htm
Het Aristoteles-citaat tussen " " in Google gezet leverde 111 hits. Geenéén gaf een aansluiting bij de schrifturen van en over Aristoteles. Puur napraten voorzover ik zie. Zou dat citaat ook een illusie zijn?
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 24 November 2008
Hèt nieuwtje van dit jaar in verband met de jaarlijkse dodenherdenking was dat Baltasar Garzón --de man die Pinochet voor de rechter wist te krijgen-- de misdaden van het Franco-regime aan de orde stelde. Niet 'in het algemeen' maar hij eiste de opening van 19 met name genoemde massagraven. 'Rechts' werkte dat tegen onder diverse 'noemers'.
In een van die massagraven ligt de dichter Federico García Lorca 'begraven'. Hij werd kort na de staatsgreep van Franco gefusilleerd. Lorca's internationale beroemdheid, noch de 'dito' van Garzón, waren in staat de publieke opinie --en dus de politiek-- om te turnen.
Toen ik er 4 November over schreef, meldde ik al dat 'rechts Spanje' in koor 'Schande, Schande' riep. Zapatero zei nog in het parlement dat het franquismo niet voor de rechter kwam omdat de geschiedenis dat al had beoordeeld. De rechtse tegenkrachten bleven groeien.
Ingezonden brieven wezen er op Spanje zich de risée zou maken van de hele wereld door Garzón in eigen land tegen te werken. Het mocht niet baten. Verleden week Dinsdag heeft Garzón zijn eis ingetrokken met een document van 152 pagina's waarin hij o.a. de verantwoordelijkheid doorschuift naar de regionale rechtbanken.
Commentaren wijzen er al op dat dit wellicht effectiever is. Zeker nu de aanklacht van Garzón --vooral ook internationaal-- zoveel stof heeft doen opwaaien, en 'het geweten van Spanje' heeft wakker geschud. Politiek ligt de mee- cq tegenwerking verschillend in de regio's, dus het is waarschijnlijk dat het gewetensonderzoek van onderuit op gang komt.
De rechtse pers [La Vanguardia bv] is triomfantelijk, en wijst op de rol die Garzón als volkstribuun ging spelen, en vergelijkt hem met de 'slechte' Antonio Di Pietro in Italië.
Het meest gebruikte argument is: "Garzón mag zich niet met de politiek bemoeien". Anderen wijzen er fijntjes op dat met dat argument Pinochet lange tijd 'onschendbaar' was.
Kortom, de strijd om de "Memoria Histórica", gaat dóór. De Spaanse democratie is toch niet meer zo zwak dat ze dit zelf-onderzoek niet zou kunnen verdragen. Dat is óók een populair tegenargument.
______________________
THE ASSOCIATED PRESS, Spanish Judge Seeks Names of Victims in Franco Era, September 2, 2008
http://www.nytimes.com/2008/09/02/world/europe/02spain.htm
DALE FUCHS, Judge Orders Investigation of Executions in Franco Era, October 17, 2008
http://www.nytimes.com/2008/10/17/world/europe/17spain.html
ANABEL DÍEZ, Zapatero: "El franquismo está ya juzgado por la historia", El País. 19/10/2008
http://www.elpais.com/articulo/portada/Zapatero/franquismo/absolutamente/juzgado/historia/elpepipor/20081019elpepinac_7/Tes/
VICTORIA BURNETT, Spanish Judge Drops Probe Into Franco Atrocities, November 19, 2008.
http://www.nytimes.com/2008/11/19/world/europe/19spain.html
Enric Juliana, Tropieza el justicialismo, La Vanguardia, 19/11/2008
http://buscador.lavanguardia.es/buscador/resultados/20081119/53581785437/Tropieza-el-justicialismo.xhtml
Antonio Di Pietro, http://en.wikipedia.org/wiki/Antonio_Di_Pietro
Mani pulite [schone handen], http://en.wikipedia.org/wiki/Mani_pulite
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 25 November 2008
Het is al laat in de middag. Het huis is opeens leeg. Ghislaine logeerde hier tien dagen. Vanmorgen heb ik haar naar Tenerife gebracht. Met de eerste boot; en toen met een taxi naar het vliegveld.
Om daar afscheid te nemen.
Toen ik weer thuiskwam was het vier uur. [Ik moest lang wachten op de volgende boot]. Op dat moment landde zij in Weeze, dat nieuwe Ryanair vliegveldje bij Düsseldorf, vlak over grens bij Venlo.
Ik belde haar mobieltje. Zij was alleen in haar auto; onderweg naar huis; naar Eindhoven. Ik was alleen in mijn flatje. Het feest is voorbij. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 26 November 2008
De wekelijkse Health Update van New York Times is heel informatief [en redelijk kritisch] over nieuws van het health-front. Zeker ook om de complete bronvermeldingen en deskundige commentaren.
Maar soms is het goed voor een lachertje, zoals deze week met de melding van het verschijnsel dat regelmatige [wekelijkes] kerkgangers gezonder zijn en 20% minder sterftekans hebben. De onderzoekers wezen al op de bekende observatie dat iets dergelijks bekend is van alle mensen die in hechte sociale netwerken leven. Als je je getroffen voelt door deze observatie, schrijft de commentator, wéét dan dat de studie niet aangeeft wat het gezondste is: de kerk, de moskee, of de synagoge.
Controversiëler is een recente studie over borstkanker. In Noorwegen was een situatie waarin men twee groepen van ruim honderdduizend vrouwen kon vergelijken. De ene groep had gedurende zes jaar regelmatige routine mammografieën, de ander niet.
Wat blijkt? De groep met de routine mammografieën heeft 22% méér borstkankers! Je zou zeggen dat mammografieën borstkanker veroorzaken, of dat ze bij die andere groep niet zo minutieus hebben gekeken. Maar nee, de onderzoekers achten dat het 'spontaan verdwijnen' van kankers de belangrijkste oorzaak is. De Noorse situatie was uniek, want 'normaalgesproken' worden alle geconstateerde borstkankers metéén behandeld. Afwachten of het 'vanzelf' weggaat komt niet voor.
Toch wijzen de andere deskundigen, die door de schrijver van het NYT-artikel werden geraadpleegd, die conclusie niet zomaar af. Er is kritiek op diverse aspecten van dat onderzoek, maar de mogelijkheid van 'spontaan verdwijnen' blijkt ook door andere deskundigen met brede ervaring in de kankerbestrijding, voor 'heel goed mogelijk' --en 'niet zo vreemd'-- te worden gehouden. Die optie krijgt ternauwernood kans. Integendeel, de technische ontwikkeling gaat naar stééds vroegere constatering en behandeling. Maar we weten te weinig van de 'natuurlijke historie' van die allerprilste vormen van kanker. Misschien moeten we die inderdaad niet behandelen maar méér en vaker overgaan tot 'watchful waiting' en het gedrag van de 'tumor' zorgvuldiger observeren. Daar valt nog veel te verbeteren.
______________________________
ERIC NAGOURNEY, Patterns: Better Health for Religiously Observant, NYT, November 24, 2008
http://www.nytimes.com/2008/11/25/health/research/25patterns.html
Het gaat om een aspect uit een veel grotere studie van de relatie tussen religie en gezondheid:
Eliezer Schnall, Sylvia Wassertheil-Smoller, Charles Swencionis, Vance Zemon, Lesley Tinker, Mary Jo O'Sullivan, Linda Van Horn, Mimi Goodwin. The relationship between religion and cardiovascular outcomes and all-cause mortality in the women's health initiative observational study
http://www.informaworld.com/smpp/content~content=a905048605~db=all~order=pubdate
Als PDF downloadbaar:
http://www.informaworld.com/smpp/ftinterface~content=a905048605~fulltext=713240930
GINA KOLATA, Study Suggests Some Cancers May Go Away, NYT, November 24, 2008
http://www.nytimes.com/2008/11/25/health/25breast.html
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 27 November 2008
Ghislaine wees mij er op dat ik onderscheid moest maken tussen 'fantasie' en 'illusie' bij als ik dat aan 'de werkelijkheid' probeerde te koppelen.
--"Over een fantasie ben je 'meester', van een illusie ben je 'slaaf'", was haar eerste benadering.
Maar nú komen de zelfgekozen illusies/fantasieën!! Hoe zit dàt dan?
--"Ben je daarvan 'meester'? Of 'slaaf'?
Neem het Sufi-verhaal van Maroef de Schoenlapper die zich een rijkbeladen karavaan droomt ... en (daardóór!) een rijk man wordt.
Of het moderne Thomas Theorem (1928):
--"If men define situations as real, they are real in their consequences".
Welke macht heeft 'illusie/fantasie' over 'werkelijkheid'? (100 woorden)
_________________________
Het voorgaande: Mijn Dagboek 2 7 8 14 16 22 en 23 November 2008
The Thomas Theorem: http://en.wikipedia.org/wiki/Thomas_theorem
Het verhaal van Maroef de Schoenlapper gebruikte ik in mijn Afscheidsrede [Delft 1994] aldus:
"In de vreemde stad, waar hij door een schikgodin is geplaatst, droomt Maroef dat hij een rijk koopman is, wiens rijkbeladen karavaan onderweg is. Hij gedraagt zich al zo, en kooplieden willen zaken met hem doen. Een goede Devi laat die karavaan tenslotte toch komen; Maroef is dan al rijk op eigen kracht. Dat alles is nu het repertoire van de Self-Learning Organisation".
G. H. A. van Eyk, De Ontwerpende Instelling, TU Delft, Faculteit Industriëel Ontwerpen, Afdeling Produkt Innovatie Management, 2005 ISBN-10 9090196986 ISBN-13 9789090196986
Op het internet: http://www.van-eyk.net/gerard/biblio/farewell/farewell_new.htm ['maroef' met zoekfunctie]
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 28 November 2008
Ik schreef al eerder over Attila The Hun van John Man toen ik het 'nieuwe wapen' van dat 'onbeschaafde' herdersvolk beschreef --de 'Mongol Bow'-- waarmee ze het tegen het Romeinse zwaard opnamen.
Ik heb het boek uit, en het leest 'als een trein'. Man schrijft boeiend en meeslepend. Hij staat zorgvuldig stil bij details, maar zorgt óók goed voor de grote lijn. Als historicus-antropoloog laat hij niet na de feiten te scheiden onze 'verkeerde fantasieën'. Historische misvattingen, politiek-nuttige vervalsingen, romantisering zonder feitelijke ondergrond, en nieuwe opgravingen maken dat Man telkens de gelegenheid heeft op een 'detective-achtige' manier uiteen te zetten wat wij ons wèl kunnen voorstellen binnen de marge van de feiten en omstandigheden.
Deze 'cases' dragen in hoge mate bij aan dit fascinerende boek. Zoekend en puzzelend doemt een nieuwe realiteit op, en komt de óver-geromantiseerde en óver-verguisde Attila in een ander daglicht.
Intussen vulde het boek voor mij een vacuum in mijn 'Europa-kennis', het 'gat' tussen het einde van het Romeinse Rijk en 'onze' middeleeuwen. Ook dàt perspectief is verfrissend. De randen van dat 'gat' kende ik enerzijds vanuit onze Christelijk-Romaans georiënteerde geschiedenisboeken, en anderzijds van mijn levendige interesse in de lokale geschiedenis van waar ik woon(de), i.c. NL, Spanje en Frankrijk.
Als je serieus wil nadenken over de 'wortels van Europa' --bijvoorbeeld of die Christelijk zijn-- kun je dat 'gat' niet oningevuld laten, en het als een 'ongrijpbare chaos' afdoen, waardoor de 'laatste' [Christelijke] pacificaties als de 'enig juiste' in het geheugen worden opgeslagen.
Vooral het laatste hoofdstuk: Afterlife: the Good, the Bad, and the Beastly Hun maakt helder hoe die 'verkeerde fantasieën' politieke doelen van latere machthebbers hebben gediend. Christelijke bronnen, bijvoorbeeld, verhevigden de toch al niet geringe wandaden van de Hunnen uit zelfrechtvaardiging, en wisten --nu nog!-- te melden dat Attila Florence heeft verwoest en er 5000 mensen doodde. Maar Attila is nooit de Po overgestoken op zijn Italiaanse veldtocht, en passeerde Forence op 100km afstand. Ook Ravenna heeft hij niet bereikt.
Interessant is ook de vergelijking die Man maakt met "het moderne Europese barbarisme" (sic!) dat volgens hem met de Duits-Franse oorlog van 1870 begon. [Waarom niet met Napoleon?] Die van 1870 werd gestopt bij Orleans, precies waar Attila ook in 451 door een gecombineerde legermacht van Romeinen en 'barbaren' tot 'rechtomkeert' werd gedwongen. Ook de andere overeenkomsten met de Duitse veldtochten van 1870, 1914 en 1940 maken dat 'Attila and all that' onmisbaar is als je de grondslagen Europa wil begrijpen.
______________________________
Zie 21 November jl voor bronnen
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 29 November 2008
Ik begon mijn stukje van 15 Oktober met:
  Een van de grondslagen van de American Dream is dat het land bevolkt is met
  immigranten die 'bevrijding' zochten van het oude Europa met zijn religieuze
  onvrijheid, zijn hongersnood, en zijn oorlogen".
Daarna wees ik op recente veranderingen in die 'Dream'. Het ging nieteens om de droom van "welvaart zonder grenzen", maar misschien heeft de huidige financiële crisis de mensen wat kritischer gemaakt over 'dromen'.
De veranderingen die ik toen noemde, draaiden rond Ellis Island Immigration Museum dat zich bewust werd dat de 'immigranten' niet alléén bestonden uit vrijwillige Europese geloofsvluchtelingen, maar ook uit gedwongen 'import', negerslagen, Chinezen en Japanners als 'contractarbeiders', en Mexicanen die werden geannexeerd.
Deze week was de traditionele Thanksgiving Day die het eerste oogstfeest van de Pilgrims in 1621 memoriseert. Maar lang vóór de Pilgrims in 1620 Europa verlieten, was er een groep Franse Hugenoten die zorgvuldig buiten de VS-geschiedenis wordt gehouden. Zij vluchtten voor de strijd tussen Katholieken en Calvinisten, en landden in 1564 in Florida. Ze maakten een mooie start, en in 1565 hadden ze hun eerste "Thankgiving". Ze bouwden huizen, hadden een molen, en een bakkerij.
Maar 'onze' Philips II gaf in 1565 het bevel deze 'Lutheranen' te op te hangen en te verbranden. Admiraal Pedro Menéndez belastte zich met die taak, en plaatste boven de gehangenen een bord: "Dit zijn geen Fransen, dit zijn ketters". Onderwijl gaf hij opdracht de 300 recent geredde schipbreukelingen van een nieuwe Franse boot te 'executeren'.
--"Geloofsvrijheid? Ho maar!"
Ook de Pilgrim Fathers wisten er raad mee, want tussen 1659 en 1661 verbanden zij Katholieke priesters, en 'executeerden' zij meerdere Quakers in Boston. Er was een verbitterde strijd tussen Engelse protestanten en Franse katholieken, met wetten, verbanningen en executies. Nog in 1844 verloren meer dan een dozijn mensen het leven bij anti-katholieke relletjes in Philadelphia. De zgn 'Bible Riots'.
Met de komst van President Kennedy is katholieken-haat niet meer bon ton, maar de huidige 'godsdienstvrijheid' lijkt op die van Europa vóór de Verlichting met één 'vanzelfsprekende' [dus dominante] religie.
Ook die grondslag van de American Dream lijkt voor de bijl te gaan. Althans, de brenger van dat nieuws, Kenneth C. Davis, is nog niet verketterd. Hij schreef: "America's Hidden History: Untold Tales of the First Pilgrims, Fighting Women and Forgotten Founders Who Shaped a Nation". Het werd hoog tijd. Vastgeroeste dromen zijn gevaarlijk.
__________________________
KENNETH C. DAVIS, A French Connection, NYT, November 26, 2008
http://www.nytimes.com/2008/11/26/opinion/26davis.html
Thanksgiving Day. Encyclopaedia Britannica 2008 Ultimate Reference Suite. Chicago
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 30 November 2008
Als ik over creativiteit nadacht, had ik altijd het gevoel dat er twee soorten waren. Een serieuze en een oppervlakkige. Een die zich niet engageert met het probleem, en een die dat wèl doet. Het gaat er niet alleen om even "uit de rij te stappen". Ècht "uit de rij stappen" doet alleen de eerste. Dat eist dat je 'onzekerheid' accepteert. Dat kan pijn doen. De volgende zijn naäpers met de "illusie van creativiteit", en de "zekerheid van het voorbeeld". Zo ongeveer dacht ik er over.
En nu lees ik een leuke one-liner die dat scherp formuleert:
--"We can't be creative if we refuse to be confused".
Die is van Margaret Wheatly, een 'creative management' consultant die o.a. een boek schreef met als (onder)titel: Discovering Order in a Chaotic World. [Dat is nog eens wat anders dan The Black Swan van Nassim Nicholas Taleb die ons de chaos laat zien van ons 'ordelijke' wereldje. Hoe ordelijker, hoe gevaarlijker, vindt Taleb.]
Die one-liner had ik van een interessante power point van Madelyn Blair [die ooit promoveerde op organizational psychology in Tilburg] en die 'storytelling' ziet als de weg naar realiteit!!
Nou breekt mij de klomp! Eerst een vrouw die ons 'orde-in-de-chaos' leert zien. Dan een andere vrouw die dat met 'storytelling' doet. En tenslotte een man die 'realiteit' ontmaskert als 'ons verlangen naar een patroon' in de ons omringende chaos:
Altijd komt die verdomde Black Swan om die illusie te ontmaskeren.
Nu ben ik confuus ...
Ben ik nu ook creatief ... ?
Of gaat het er om dat ik mij 'engageer' met deze verwarring?
__________________________
Margaret Wheatley: http://en.wikipedia.org/wiki/Margaret_Wheatley
Madelyn Blair: http://www.creatingthe21stcentury.org/Madelyn.html
Haar ppt [slechts 42 KB!] http://info.worldbank.org/etools/docs/library/121200/683_madelyn_blair.ppt
The Black Swan: Mijn Dagboek 2 7 8 14 16 en 22 nov jl
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek November 2008