Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Zondag 1 Februari 2009
De komende tijd zal zich hier in ZA een koningsdrama ontvouwen. Ik zal de spelers eens op een rijtje zetten, en precies als bij een feuilleton in de krant, een samenvatting van het voorgaande geven. Mijn bronnen zijn de kranten van de laatste dagen, en mijn herinnering uit diverse perioden. Navraag bij mensen die ik hier ontmoet helpt niet, want die zeggen: 'Ik weet niets van politiek' of zelfs 'Ik wil er niets van weten'.
Allereerst Thabo Mbeki. Hij was negen jaar geleden de opvolger van Nelson Mandela. Onder druk van een groeiende tweespalt in de ANC, de grote dominante partij, moest hij in September jl aftreden. Als ik het goed heb, was dat omdat zijn belangrijkste tegenstander, Jacob Zuma hem van zijn voorzitterschap van de ANC had verdrongen. Zuma is meer van het linkse soort; het soort socialisten dat tijdens de Apartheid in Moskou studeerde. Zij hebben een 'Russisch-Tsaristische' stijl van besturen. Dat betekent alles vóórkoken in kleine geheime clubjes. Mbeki daarentegen hoorde bij de groep die gedurende die tijd aan de London School of Economics studeerde, die een meer open en 'intellectuele' vorm van besturen beoefent. Deze tweespalt speelt ook in de ANC, maar, voorzover ik nu bijlees over de spanningen binnen de ANC, is dat niet het enige. Zuma wordt meestal 'links' genoemd, en Mbeki 'rechts'. Buiten de ANC zijn er wel meer rechtse partijen, maar linkser als de linkervleugel van de ANC is er niet.
Toen Mbeki aftrad werd niet Jabob Zuma president, maar de zeer kundige partijsecretaris Kgalema Motlanthe, die in 2005 een zeer knappe analyse van de spanningen binnen het ANC schreef --en over de oorzaken daarvan. Over dat laatste was hij heel duidelijk: "Eigen schuld, we moeten zèlf meer orde op zaken stellen".
Hij wordt echter gezien als een 'tussenpaus' die de stoel voor Zuma moet warmhouden. Op dit moment wacht dat op de verkiezingen van a.s. September. Waarom Zuma niet metéén president geworden is, is mij niet duidelijk. Zeker is dat hij in nogal wat fraude-, corruptie- en verkrachtingsprocessen is betrokken. Dat loopt hoog op. Hij weigert voor het Hooggerechtshof te verschijnen. Een dezer dagen moet daar weer een 'ontknoping' vallen; de zoveelste. Het is een slag tussen de duurste advokaten van ZA waarover herhaaldelijk details in de krant verschijnen.
De ANC ondersteunt zéér fel de stelling dat het privé-leven van een bestuurder er niet toe doet als hij maar goed zijn werk doet. Daarbij wordt verwezen naar Bill Clinton.
Over Mbeki zijn zulke "achtergrondverhalen" nooit vertoond, maar van de huidige president Motlanthe wel. Hij leeft al een onbekende tijd gescheiden van zijn vrouw en drie kinderen, Hij heeft een minnares, maar die bedriegt hij ook, want hij heeft intussen een 24-jarige schone zwanger gemaakt. Enerzijds vind je in de krant de Bill Clinton-argumentatie, met o.a. een artikel onder de titel: Motlanthe moet hom nie laat rondstoot nie [M moet niet met zich laten sollen], en anderzijds wordt geëist dat hij klaarheid geeft in deze 'vierhoeksverhouding' omdat de burger [de staat, het parlement] recht heeft de weten wie hij als zijn [wettige] vrouw beschouwd omdat(!) de staat het 'Bureau' van de vrouw van de president betaalt. Wie gaat daar de scepter zwaaien? Over de [politieke] kwaliteiten van die vrouwen lees ik niets.
Intussen is Mbeki niet helemaal van het toneel verdwenen. De architekten van zijn beleid staan hoog op de lijst die door de ANC in de maak is, en kortgeleden waren er 30.000 betogers op straat die eisten dat Mbeki ook op die lijst zou komen.
terug eerste dagboekregel

Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Maandag 2 Februari 2009
Ik zal nog even verder gaan met de inleiding tot het koningsdrama. Ik laat daarbij bewust de 'cultuur' van dit weekend onbesproken. Dat zijn de paardenraces waarbij 'iedereen' die belangrijk is --of vind-- zich moet laten zien in een super bling-bling outfit. Je kent dat wel. Ascot en zo.
Naast de personages van gisteren, Mbeki, Zuma en Motlanthe, en de dominante partij ANC, is er na het afzetten van Mbeki in September een grote afsplitsing van de ANC ontstaan onder de naam Cope. Ik weet nog weinig van Cope, maar het is mij al duidelijk dat het niet een Mbeki-partij is. Mbeki zit stil op de achtergrond en blijft --voorlopig-- een trouwe ANC-er van de inner circle.
Zo hebben we dus drie spelers en twee partijen.
Hoe groot en sterk Cope is, zal pas bij de verkiezingen blijken, maar herhaaldelijk staan er namen van 'kopstukken' in de krant die Cope als partij hebben gekozen.
Intussen werkt de ANC onder leiding van Zuma aan de volgende regering en aan de verkiezingslijsten. Ze gedragen zich als eenheidspartij en stellen zodoende zowel het parlement als de regering samen.
'Dat hadden ze gedacht!', laat Cope weten.
Telkens als er weer de naam van een 'kopstuk' op een van die lijsten wordt genoemd, zijn er andere 'kopstukken', en eenvoudige ingezonden-stukkenschrijvers, die laten weten voor Cope te kiezen.
Dat wat toentertijd aan de regering Mbeki werd verweten, dat het verdelen van de 'baantjes' een proces van 'crony-ism' was, blijkt in versterkte mate te kleven aan het huidige proces van voorselectie. Met name het feit dat de machtsgroep rond Zuma het in zijn hoofd haalt --althans overweegt-- zich te vergrijpen aan de zeer deskundige minister van financiën, Trevor Manuel, de langst-dienende minister van financiën ter wereld, en alom gerespecteerd om zijn deskundigheid en dat van zijn ministerie, roept alom heftige reakties op. De candidaten die zich daarvoor presenteren zijn hoogst ambitieuze politici met als enige reputatie hun politieke gladheid binnen de machtsgroep.
Toch staan er op de lijsten van Zuma nogal wat deskundigen en architekten van de Mbeki-regering. Terecht!! Want op de sector veiligheid en politie na, was ondeskundigheid en slecht-beheerde ministeries het laatste wat je de regering Mbeki kon verwijten. Mbeki genoot een grote reputatie in het buitenland, maar in het binnenland kon hij nooit ontsnappen aan de 'kinnesinne' van de Moskou-groep.
In de Sunday Argus, de weekend-editie van het Engelstalige blad van Kaapstad, staat een rustig-geschreven commentaar waarin Zuma wordt aangeraden terug te treden als presidentscandidaat zolang hij niet helemaal 'schoon' is van de beschuldigingen en de rechtszaken: 'Zuma should step aside'.
--"If he did, he would save himself (and Africa) from de pessimistic (and historic) world view that most of this continent's leaders are self-serving opportunists who care only for themselves at the expense of the people".
De grote uitzonderingen op die 'pessimistische kijk', zo vervolgt de briefschrijver, zijn Luthuli, Sisulu, Sobukwe en natuurlijk Nelson Mandela. Hij smeekt Zuma om de aanzet die deze mensen aan Zuid-Afrika hebben gegeven niet stuk te maken. Integendeel, door terug te treden kan hij dat spoor bevestigen.
terug eerste dagboekregel

Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Dinsdag 3 Februari 2009
Behalve de 'Suiderafrikaanse Ontwikkelings-gemeenschap' [SAOG] is er ook de Afrika-Unie [AU] als zich ontwikkelende vorm van samenwerking tussen Afrikaanse landen. De eerste heeft alleen betrekking op de landen van de Zuidpunt. Ik schreef erover verleden Vrijdag toen de SAOG in Pretoria bijeenkwam om Mugabe te kapittelen --zonder succes overigens. Wèl succesvol waren de 'dubbelkajuitbakkies' volgeladen met ZAse kruidenierswaren.
De AU komt op dit moment bijeen in Addis Abeba. 'Onze' president Kgalema Motlanthe is er ook. Het is de twaalfde bijeenkomst. Ze praten o.a. over een 'bestuur van heel Afrika, en over de opties voor de bestuursvorm, en over hoeveel ministers er zouden moeten zijn. Dat is een project van Ghadaffi die al de steun heeft van de helft van de 53 Afrikaanse landen voor zo'n "Afrika-Regering". Anderen beschouwen dit als "tè ver vooruitdenken" en "niet ter zake", en concentreren zich [binnenskamers] op kleinere en grotere regionale samenwerkingen, douane, politie, administratief, economisch ... bijvoorbeeld.
Maar Ghadaffi denkt nòg verder en zoekt naar een rol voor de traditionele Afrikaanse leiders, de koningen, de sultans, de prinsen en de sheiks. Hij heeft ze allemaal uitgenodigd naar Addis Abeba. En ze zijn gekomen! Uitgedost in traditionele kleding. met vergulde scepters, gouden armbanden, vingers vol gouden ringen, kronen van zilver of goud, en andere tekens van hun traditionele waardigheid.
Ghadaffi had ze uitgenodigd voor een forum waarin zou worden nagedacht over de rol van deze traditionele leiders in een toekomstige Afrika 'regering'. Tot hun teleurstelling werden ze niet toegelaten in de zalen van het VN-gebouw in Addis Abeba waar de AU vergaderde. Ze moesten genoegen nemen met een zijzaal voor hun forum.
Helaas vermelden de persberichten niets over de inhoud van de discussie, en ik vond geen beschouwingen over de reële mogelijkheid van zo'n inbreng. In hoeverre, bijvoorbeeld, vormen die traditionele leiders nog een afspiegeling van [onderliggende] sociale structuren waarmee rekening kan of moet worden gehouden?
Hier in ZA lees ik regelmatig --tussen de regels weliswaar-- over een 'prins' of een 'koning', of over een persoon die daarvan afstamt [Nelson Mandela was er zoeen] en die met enige ophef op een 'party' verschijnt. Zo ook op de recente, tevens eerste, herdenking van de Slag bij Rorke's Drift tussen de Engelsen en de Zoeloes 130 jaar geleden. De Zoeloes verloren met massale verliezen aan mensenlevens.
Nu waren afstammelingen van strijders van beide partijen vertenwoordigd. Van de Engelse kant van eenvoudige soldaten of onderofficieren van toen. Maar aan de Zoeloe-kant ging een boekje open van [huidige] prinsen en prinsessen waaruit bleek dat er hele 'adellijke' hierarchieën voortbestaan in die Zoeloe-wereld. Sommigen daarvan --zoals Nelson Mandela-- spelen een rol in de huidige maatschappij. Maar verder? Moet ik het als Celebrity-Cult klassificeren? Of is er nog een sociale structuur aan verbonden die van belang is? Ik weet het niet, maar het maakt mij wel nieuwsgierig.
Kortom, doet Ghadaffi er goed aan die traditionele leiders erbij te halen, of is het slechts een tragische vertoning? En onnodig pijnlijk.
terug eerste dagboekregel

Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Woensdag 4 Februari 2009
Vandaag moet Jacob Zuma, de door de ANC aangewezen president, voor de rechter verschijnen. Maar het zal wel weer met 'gladstrijkerij' aflopen. De ANC vindt namelijk dat de wetten moeten worden aangepast aan de gedragingen van de topmensen. Die hebben het toch al zo zwaar. Dit zinnetje: 'Die hebben het toch al zo zwaar', stond in een brief van het hoofd van de lijfwacht-organisatie die hier bekend staat als 'bloulig-gevaar'. Dat is een speciale afdeling van de politie belast met de bewaking van de 'ANC-hogeren', de 'ANC-hoës', in het Afrikaans. Ze is in 1994 door de ANC in werking gesteld om de imponeren. Ze jagen altijd met grote snelheid door het verkeer [met blauwe lichten, vandaar], schieten op auto's die niet snel genoeg opzij gaan omdat dat 'verdacht' is, en regelmatig wordt er iemand doodgereden. Ook een paar dagen geleden weer. Daardoor kwam de hele treurnis weer eens mooi in de krant. In dit geval zat Zuma niet in het convooi, verklaarde de woordvoerder van het ANC meteen [alsof dat wat uitmaakt] en een dag later riep het hoofd van die eenheid, Mzondeki Tshabalaha, op voor 'meer begrip' met het bovengenoemde zinnetje.
Dit voorval en deze eenheid, zijn symbolisch voor wat er gebeurt rondom de aanklachten tegen Zuma. Met veel bombarie en machtsvertoon dwars tegen alle regels ageren omdat de dragers van de macht 'het zo zwaar hebben'.
[Let wel! Dit is een slachtoffer-argument. Het voorkomt dat de slachtofferrol naar het èchte slachtoffer gaat, de dode man, en de beschoten auto.]
De zaak is inmiddels --al lang-- bij het 'hooggeregshof' waar de president Leona Theron voet bij stuk houdt, en de duurste advokaten erbij haalt om de --eveneens zeer dure-- advokaten van de ANC te woord te staan. In een persbericht van 27 januari wordt het de 'duurste strafzaak van Zuid-Afrika' genoemd. De 'Vrienden van Jacob Zuma-trust' is geen cent teveel. De staat, die intussen 10,7 miljoen Rand [130.000 euro] daaraan heeft besteed, krijgt nu een [juridische] aanval van diezelfde trust over 'verspilling' van staatsgelden. De gotspé!! Het gaat voortdurende over uitstel [vertragingsakties] en afstel [beïnvloeding, 'onderhandelen' genaamd].
Maar de rechtelijke macht houdt nog stand. Kortgeleden is een rechter, John Hlophe, die andere rechters trachtte te beïnvloeden om 'gunstig' in een van de vele zaken tegen Zuma te beslissen, door de interne tuchtraad tijdelijk op non-actief gesteld. De minister, Enver Surtie, probeerde met zijn --uitvoerende!!-- macht dit gebod teniet te doen, maar 'De Rechtelijke Macht' maakte hem "een-en-ander" duidelijk.
Vandaag gaat het dus gebeuren. Maar het 'geval' is alweer gereduceerd tot 18 aanklachten wegens corruptie, belastingontduiking, en afpersing. Dat zijn de belangrijkste van de bijna 800 die in een document van 15.000 bladzijden staan.
Daarbij is ongetwijfeld óók de nog steeds niet afgehandelde zaak wegens die verkrachting die Zuma wereldberoemd maakte. Hij 'pakte' de dochter van een collega op het ANC-kantoor omdat 'die er om vroeg door de manier waarop zij zat'. Later kwam hij daarover opnieuw in de [wereld]pers omdat hij --gevraagd naar zijn maatregelen tegen AIDS-- had gezegd dat 'hij daarna had gedoucht'. En dat in een land waar de voorlichting, ook door het ANC, in uitgebreide campagnes duidelijk wordt gemaakt dat alléén een condoom helpt [en dat het verkrachten van jonge meisjes *niet* je niet van AIDS geneest].
Het 'geval Zuma' is dus nu al wereldberoemd.
terug eerste dagboekregel

Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Donderdag 5 Februari 2009
Wat er gisteren gebeurd is bij de 'verschijning' van Jacob Zuma voor de president van het 'hooggeregshof', Leona Theron, zal straks wel in de krant staan. Wat ik gisteren als 'opwarmverhaal-in-de-zijlijn' gebruikte om de macho-sfeer rondom Zuma te schetsen, is een heel eigen leven gaan leiden. De machteloze boosheid over het onnodige machtsvertoon van de BBP-konvooien, omdat er weer iemand het slachtoffer was geworden, heeft nieuwe energie gekregen.
Ik haalde gisteren de brief van Mzondeki Tshabalaha aan, de commandant van de betrokken eenheid, waarin deze voor 'begrip' vraagt voor de zware werkomstandigheden met het fraaie zinnetje: 'Die hebben het toch al zo zwaar'. In die brief stond ook dat hij een 'toenemende apathie' constateerde bij het publiek voor de taak van zijn brigade.
Nou, die 'apathie' is nu opeens verdwenen: Het BBP-konvooi staat in de volle belangstelling. Gisteren was er een redaktioneel commentaar, en 'de' grote cartoon van Die Burger op de middenpagina ging er over.
Dat was het wervingskantoor van de BBP, met een aanplakbiljet met vakatures.
Ik citeer wat zinnetjes:
Die volgende eienskappe 'n absolute vereiste:
--Padvark [pad is autoweg; vark slaat op misbruik; wegpiraat dus]
--Skerpskutter
--Gebrek aan respek
--Ongeduld
--Ongeëwenaarde kragwoordeskat [kragwoord=vloek]
--Mal oor sirenes [gek op sirenes]
--Skietlustigheid
--Glo elke verkeerslig is te alle tijde in jou guns [geloven dat ieder verkeerslicht altijd voor jou op groen staat]
--Opsioneel: Rybewys.
Lachen dus, om de ingehouden woede --door Mzondeki Tshabalaha geïnterpreteerd als 'apathie'-- af te blazen.
Daarbovenop kwam het andere bericht dat voor verdere genoegdoening in de vorm van leedvermaak zorgde: Mzondeki Tshabalaha is gearresteerd wegen het dronken besturen van een politie-voertuig. Ziezo! Leedvermaak [Denk aan: Die schönste Freude ist die Schadenfreude] en nieuw brandhout voor de publiciteit. Ziezo!
--"Nu zal er toch wat aan gedaan worden", vindt briefschijver Q. D. Papenfus, oud-brigadier van de SAP [South African Police]. Hij verwijst ook naar een eerder bericht dat de 'slachtoffercultuur' van de hoogste rangen illustreert, en dat mij de vorige week ook was opgevallen: Een ambtenaar van de staf van de premier van de Noord-West Provincie probeerde aan een verkeersboete te ontsnappen door te verwijzen naar de belangrijkheid van de premier, en de haast die daarvoor noodzakelijk was. De rechter trapte er niet in. Hij vond het geen 'verlichtende omstandigheid', maar eerder een 'verzwarende' wegens verregaande onkunde van het recht. Maar het argument spreekt boekdelen over de 'cultuur' van de machtgroepen. 'Wij hebben het al zo zwaar'.
Tot zover over deze afgetakelde elite-eenheid. Ik hou jullie op de hoogte. Straks, als het ochtendblad er is, eerst even 'zappen' naar het laatste nieuws over Jacob Zuma.
terug eerste dagboekregel

Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Vrijdag 6 Februari 2009
De 'verschijning' van Jacob Zuma voor het 'hooggeregshof' was gisteren vlug afgelopen. Maar de ANC heeft er wel een feestje van gebouwd met 4000 zingende en dansende demonstranten voor het Gerechtsgebouw. De zaak is wééééér uitgesteld. Nu op grond van een overeenkomst tussen de staat en de advokaten van Zuma en zijn medebeschuldigde, de Franse wapenfabriek Thint [de beruchte 'onderhandelingen']. Bij deze zitting ging het om 16 specifieke aanklachten wegens corruptie, bedrog en geldwasserij. Leden van het Uitvoerende Comité van de ANC woonden de zitting bij. De volgende etappe gaat over een andere groep aanklachten, een appèlzaak, waarvoor uiterlijk op 12 februari een schriftelijk commentaar moet zijn ingediend, iets wat ook al herhaaldelijk met diverse tussenprocessen is uitgesteld.
Nieuw was gisteren een verzoek van de ANC om als 'amicus curiae' [vriend van het hof] te worden toegelaten bij de Constitutionele Rechtbank in de appélzaak, alsook bij het verzoek op de rechtsvervolging te staken, dat ook gisteren is aangekondigd. Afgesproken is dat beide verzoeken binnen 12 dagen moeten zijn ingediend. Een bekende vertragingstaktiek is om op het laatste moment dáár weer uitstel van te vragen. We zullen zien.
Intussen wordt het 'plan' van de ANC duidelijk om te voorkomen dat Zuma wegens corruptie en bedrog wordt veroordeeld. Het is drie-voudig. Volgens Die Burger is het de eerste keer in de Zuid-Afrikaanse rechtgeschiedenis dat een politieke partij op deze manier in een rechtzaak ingrijpt. Maar ja, de ANC vindt zich niet zomaar een politieke partij, zij vindt zich de 'De Staat Zelve', en voelt zich gerechtvaardigd om ongegeneerd in de hele Trias Politica te morrelen. In die zin lijkt ze op de oude communistische partij in Rusland, en op de huidige in China. Het 'Politburo' van ZA is het Luthuli-huis, het hoofdkwartier van de ANC.
Allereerst gaat men zorgen dat Zuma president is vóór hij 25 augustus wéér voor het Hof moet verschijnen. Dan zal een verzoek worden ingediend de vervolging voorgoed te staken.
Tweedens gaat de ANC het bovengenoemde 'amicus curiae' -verzoek indienen waardoor ze een grote vinger in de pap krijgen bij de rechtsgang.
Derdens gaat de ANC betogen dat de vervolging geen openbaar belang is. Daarvoor dient o.a. al de reeds gestarte aktie om het openbaar ministerie [hier Die Nasionale Vervolgingsgesag] te beschuldigen van verspilling van belastinggelden.
Toen Zuma na de zitting buiten kwam vertoonde hij zich aan de dansende menigte en zei: "In Suid-Afrika is jy onskuldig totdat jij skuldig bevind is. As ek terugstaan as kandidaat vir die presidentskap dan beken ek skuld terwyl ek nie skuldig is nie".
Dat is de kern van de ANC aktie. Die 'onschuld' berust echter op stelselmatige vertragingstaktieken gedurende acht en een half jaar. Nog even volhouden dus!!
En wat dat 'openbaar belang' betreft denk ik aan die briefschrijver die ik afgelopen Maandag citeerde, en die schreef: 'Zuma should step aside', en vervolgens:
"If he did, he would save himself (and Africa) from de pessimistic (and historic) world view that most of this continent's leaders are self-serving opportunists who care only for themselves at the expense of the people".
Een "self-serving opportunist" als president! Wat dacht je wat?
terug eerste dagboekregel

Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Zaterdag 7 Februari 2009
Vandaag, voor de afwisseling, een ZAs bericht over een onderwijsexperiment, waarmee ik tevens wat 'grappig' Afrikaans kan laten zien. Dat 'grappige' komt omdat veel Afrikaanse woorden best 'gewoon' NLs hadden kunnen zijn. De betekenis is [vaak pas] duidelijk nadat het hardop is uitgesproken. Zo'n 'verrassing' werkt op de [glim]lachspieren van NLers. Zo is het 'mijns inziens'. Leuk gevonden, niet?
De kop van dat onderwijsexperimentartikel luidt: "Selkletsdiens bied nou wiskundelesse". Het gaat om 'chatting' met 'cell phone', kortom 'babbelen met je mobieltje'. 'Chat room' heet hier 'kletskamer'. Dat had toch ook gewoon NLs kunnen zijn. Nietwaar? Selkletskamer, waarom niet? Jammer eigenlijk, zo'n gemiste kans.
De meest populaire vorm daarvan is MXit, uitgesproken als 'miksit' met de klemtoon op de eerste i. Het lijkt op SMS, maar onder tieners is het razend populair omdat het veel goedkoper is dan SMS en e-mail op je mobieltje. En er zijn 'kletskamers' voor ieders smaak. Je abonnement moet wèl toegang tot het Internet hebben. En dan kun je naar www.mxit.co.za. Dáár begint de [tiener]lol. Ouders krijgen de griezels als ze 'MXit' horen, verzekerde het krantenbericht.
De kernzin van het krantenbericht luidt: "Die MXit-kletskamer gaan van volgende week by twee Wes-Kaapse skole ingespan word om vir eers net gr. 10-leerders te leer om oplossings te vind". [van=vanaf, ingepan=ingezet, vir eers net=om te beginnen alléén met, gr. 10 leerders=tiende graad leerlingen (15 à 16 jaar oud)].
Didactisch wordt het ondersteund door de wiskundefaculteit van een universiteit en een pedagogische academie. Verder het ministerie van onderwijs en de MXit-afdeling van Nokia Zuid-Afrika die de 'sagteware' [=software] heeft ontworpen.
De leraren zijn enthousiast: "By my skool MXit meer as 99% van die leerders".
"Deur middel van die tegnologie wat op die fone gelaai word, kan ons sien hoe hulle die probleem aanpak, wat die struikelblokke is en wat die oplossings is".
[hulle=zij, de rest wijst zijn eigen weg als je het hardop uitspreekt]
"Die volgende oggend kan die onderwyser vir hulle wys waar hulle gefouteer het en ook hoe hulle gevaar het". [het=heeft of hebben, vir hulle=aan hun, hen].
Ik had het geluk om in het Kaijaiki-restaurant een groep ontbijters met ouders en [tiener]kinderen aan te treffen die mij haarfijn uitlegden wat MXit [werkwoord èn zelfstandig naamwoord] betekent. Ook hun enthousiasme, evenals de kopschuwheid van de ouders, werd duidelijk. Van dit wiskunde-project hadden ze nog niet gehoord, maar wel wisten ze te melden dat er al méér leerprojecten op scholen waren --o.a. voor talen-- waarvoor MXit werd ingezet.
Het project heet Imfundo Yami Imfundo Yethu. Imfundo komt van de Nguni-talengroep in Zuid-Afrika waartoe ook het Zoeloe behoort, en betekent volgens het Zoeloe-Engels Internet-woordenboek: "The acquisition of knowledge; the process of becoming educated". Yami en Yethu zijn mij niet helemaal duidelijk. Het zijn waarschijnlijk persoonlijke voornaamwoorden: wij, ons, jullie enz.
Imfundo is óók de naam van een niet-commerciële organisatie in Engeland die zich richt op het gebruik van Internet in de Sub-Sahara landen.
__________________________
MAYGENE DE WEE, Selkletsdiens bied nou wiskundelesse, Die Burger, 05/02/2009
http://www.dieburger.com/Stories/News/19.0.1276071686.aspx
Imfundo: http://imfundo.digitalbrain.com/imfundo/web/imfundo/home/
terug eerste dagboekregel

Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Zondag 8 Februari 2009
Gisteren, Zaterdag, stond de krant vol met berichten over de officiële opening van het Parlement in Kaapstad. Qua oppervlak namen de foto's van de binnenwandelende afgevaardigden de grootste ruimte in. Het is een ware modeshow van 'etnische' kleding. Het is namelijk geleidelijk traditie geworden dat je er verschijnt met tekens van je 'etnische afstamming'. Soms strikte copieën van de traditie, maar meer en meer onderhanden genomen door 'designers'.
Alles bij elkaar was het een prachtig-sobere vertoning in verhouding tot de 'modeshow' [alias de paardenrennen] van het vorige weekend. Die zijn geleidelijk uitgegroeid tot een free-for-all-design-show. Daar zie je ook nogal wat 'etnische details', maar verder is het [meestal] alleen om te imponeren. Daar zijn ook goed georganiseerde competities voor het best-geklede paartje, -vrouw of -man. De 'modeshow' van Vrijdag werd alleen becommentariëerd door mode- en designspecialisten. Daar werden hoeden gedragen die de 'first lady' van de Carnaval van Rio de Janeiro niet zouden misstaan. De prijs voor het bestgeklede paar ging echter naar een uiterst geraffineerd-sober no-nonsense ontwerp van dondergrijze kreukzijde, zowel voor de jurk al als voor het costuum. Bij al die uitbundige kleurrijkheid, was dat een mooi rustpunt voor het oog. En toch, wegens de geraffineerde soberheid, "interessant".
Bij al dat uitbundig volgedrukte krantepapier, vielen de politieke commentaren niet zo op. Die waren ook nogal 'grijs'. Motlanthe, die maar een 'tussenpaus' is, had niet veel ruimte voor zijn jaarrede. Met de ernstig-intellectuele Mbeki achter zich, en [waarschijnlijk] de zeer populistische Zuma vóór zich, was er ook niet veel ruimte. Toch waren er verrassingen, zeker als je erbij betrekt dat de hele rede wellicht een dictaat van het Luthuli-huis is, het hoofdkwartier van de ANC, dat ik eergisteren met het Russische of Chinese 'Politburo' vergeleek. Motlanthe, bijvoorbeeld, heeft er openlijk en hard aan meegewerkt dat Mbeki moest verdwijnen in September 2008. Hij werd niet ontslagen, of nam ontslag. Hij werd 'teruggeroepen', in het ANC-jargon. Toch verwees Motlanthe uitdrukkelijk naar de goede structuren die Mbeki had achtergelaten.
Eerder in de week waren er statistieken verschenen die de populariteit en het genoten vertrouwen van de regering --parlement, president en vice-president apart gemeten-- over een lange reeks van jaren lieten zien. Er was een geleidelijke afname van 54 à 58% tot nu nog maar 38%. De oorzaak daarvan zou zijn de toenemende spanningen binnen de ANC over politieke tegenstellingen die beter in het parlement zelf zouden moeten worden besproken. Misschien dat de bom barst, want veel gaat over de economische opvattingen van de klassieke socialisten-communisten, de 'comrades' van de 'struggle', en de opportunische vrijages met modern kapitalisme, óók door 'comrades' van de 'struggle'. Wie zijn de ware 'comrades'? En over welke 'struggle' hebben zij het? Die van 'opa-vertel-nog-eens-van-vroeger'? Of gaat het over de huidige armoede, huidige werkeloosheid, en het huidig gebrek aan scholing. De Apartheid is toch voorbij? Die 'struggle' is van vroeger.
terug eerste dagboekregel

Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Maandag 9 Februari 2009
Gisteren wilde ik een fikse strandwandeling maken. Minstens een uur op de 16 Miles Beach. En dan terug...
Maar er was een dichte ochtendmist. Ik stelde het uit. Laat op de middag ging ik toch. Dan maar géén wijdse uitzichten.
Soms kon ik vanaf de waterlijn het duin nieteens zien. Alleen zand voor mijn voeten. De sporen van de Zondagswandelaars lagen ver achter mij.
Het veilige geluid van de branding had ik aan de ene kant. Het onzichtbare duin aan de andere kant. Verdwalen kon niet. In die windstille grijsheid kreeg ik een diep gevoel van veiligheid, geborgenheid en rust. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Dinsdag 10 Februari 2009, Dries jarig!
Ik heb de perscommentaren over de drievoudige aktie van het ANC om te voorkomen dat Zuma wegens "corruptie enzovoorts" wordt veroordeeld even laten liggen. Ik schreef er Vrijdag over. Dat was óók de dag van de opening van het parlement. Dat bracht nieuwe golven van 'politiek nieuws' met zich mee die mij --als beginner-- bijna overspoelden. Vandaar mijn 'pauzefilmtjes' over een onderwijsexperiment, en mijn strandwandeling in de mist.
Het eerste mikpunt van de commentaren was het cynische karakter van dat ANC-plan. Het is namelijk niet gericht op het gerechtelijk vaststellen van de onschuld van Jacob Zuma. Aktie 1 = Vertragingakties tot Zuma president is. Dan gaat de presidentiële onschendbaarheid in. Aktie 2 = Door 'amicus curiae' te worden de rechterlijke macht beïnvloeden als [de facto!] uitvoerende macht voor diezelfde vertraging cq uitstel cq afstel. Aktie 3 = Publiciteitsgeweld inzetten om te betogen dat de rechtzaken tegen Zuma 'geen openbaar belang' dienen, maar 'verspilling van overheidsgelden'. Een argument dat neo-liberalen niet zou misstaan!
Het cynisme bereikte zijn top toen na de zitting Zuma publiekelijk en triomfantelijk verkondigde dat hij 'onschuldig' was zolang zijn schuld niet in 'hoogste instantie' was bewezen. Het drievoudige ANC-plan is juist gericht op het ontlópen en ontwijken van zo'n 'oordeel in hoogste instantie'. Een ware gotspé!!
Deze gotspé was natuurlijk het allereerste mikpunt. Het 'openbaar belang'-argument werd al ondergraven door het argument van de briefschrijver die ik Vrijdag aanhaalde dat het juist in het openbaar belang is dat Zuma terugtreedt. Het aanzien van de staat is in het geding. Dat werd nog eens onderstreept door een groot artikel in Die Burger van hun Brusselse correspondent; "ANC bemoeilik dit om op SA trots te wees" [De ANC maakt het moeilijk om trots te zijn op Zuid-Afrika]. Leopold Scholtz vergelijkt het met de tijd van de Apartheid, toen hij ook correspondent in het buitenland was. Toen schaamde hij zich ook voor zijn regering en zijn land.
Die Burger, in een rekaktioneel hoofdartikel, gaat in op de eventuele onschuldigheid: "Soos die spreekwoord lui, moet Caesar se vrou nie net onskuldig wees nie, maar ook bo verdenking" [Zoals het spreekwoord luidt moet de vrouw van Caesar niet alleen onschuldig zijn, maar ook boven verdenking staan. Let terloops even op dat 'grappige' detail van het Afrikaans, de dubbele ontkenning].
Ik heb nog even de herkomst van dat spreekwoord nagetrokken. Het bestaat ook als: "Like Ceasar's wife, a politician must be above suspicion".
Dat gaat terug op 67vC toen Caesar trouwde met Pompeia. In 63vC werd hij gekozen tot Pontifex Maximus, de hoogste priester in de Romeinse staatsgodsdienst. Daarbij hoorde een speciale residentie aan de Via Sacra waar zijn vrouw 's nachts bijeenkomsten hield voor de Bona Dea [goede godin], waar alleen vrouwen mochten komen. In 62vC komt toch een als vrouw verklede man binnen met het --vermoedelijke-- doel Pompeia de verleiden. Of daar werkelijk 'iets' is gebeurd, vermeldt de historie niet, want Ceasar getuigde niet in het proces tegen Clodius, de gelegenheidstravestiet.
Hij liet zich echter wèl scheiden van Pompeia zeggend "My wife ought not even to be under suspicion". Met de mogelijke terugkeer van de moraal in politiek en zakenleven, is dat een memorable uitdrukking. Ik zal die vast nog eens gebruiken.
________________________
www.wikipedia.org/wiki/Pompeia (wife of Julius Ceasar)
terug eerste dagboekregel

Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Woensdag 11 Februari 2009
Gisteren schreef ik van 'nieuwe golven van politiek nieuws' die mij overspoelden. Dat begon Zaterdag met de kranten over de toespraak die Motlanthe, de dag eerder bij de opening van het parlementaire jaar, had gehouden. De Sunday Argus had een exlusief interview met Motlanthe dat verhelderend was over zijn persoon. Die Burger voegde daar Maandag nogal wat aan toe uit andere bronnen. Met name uit de traditionele deelneming aan de dienst in de Groote Kerk in Kaapstad de Zondag na zijn 'state of the union' in het parlement, en de toespraak van de president bij die gelegenheid.
Kortom, ik sta nu voor een 'samenvatting', of anders gezegd 'mijn leerervaringen'.
Motlanthe doet mij het meest aan Mbeki denken. Dat gevoel van integriteit dat hij bij mij oproept. Dat mis ik helemaal bij Zuma, en niet wegens de lopende schandalen. Het is zijn 'perfecte populisme' dat mij aan het twijfelen brengt. Dat perfect zwart-witte waarmee zo'n 'populist' de wereld weet in te delen.
Motlanthe, net als Mbeki, geeft blijk van nadenken. Natuurlijk kun je af-en-toe door hun 'waarheden' heenprikken, of koppig vasthouden aan iets 'doms' vaststellen. De kern is dat je twijfel toelaat. Dat is voor een 'populist' een 'totaal taboe'. Bij hem moet de werkelijkheid wijken voor 'Volksempfinden', al of niet 'gesundes'. Daarmee verdwijnt mijn gevoel van integriteit. Het nadenken stopt.
Montlanthe formuleerde het probleem rondom Zuma ook als een ècht dilemma, met alle twijfels vandien. Natuurlijk is Zuma 'aangeschoten wild' en de huidige Realpolitik eist dat je je daarvan losmaakt. Hij had dan ook geen kritiek op Mbeki, die Zuma toentertijd als vice-president afdankte toen beschuldigingen tegen hem opkwamen. Mbeki handelde dus als Caesar tegenover Pompeia en tegenover zijn hoge ambt als Pontifex Maximus.
Maar van de andere kant, vervolgde Montlanthe, bedrijf je, als ANC, een onrechtvaardigheid tegenover een van je leden. Kijk, het gaat om dàt dilemma. Wat doe je dan?
In het interview met Sunday Argus liet hij duidelijk weten dat hij het ambt van president niet ambiëerde. De monden vielen open van verbazing, en de interviewer vroeg opnieuw of hij het wel goed had begrepen. Hij zag het ècht als een missie om een tijdelijke leegte op te vullen. Als een goede 'comrade'. Het interview had dan ook als titel: Mission of an accidental president.
Een andere verrassing dook op toen de problemen binnen het ANC aan de orde kwamen. 'Voor het ANC is het veel belangrijker goed orde op zaken te stellen binnenshuis dan te regeren', zei hij. Een gespleten partij als dominante regeringspartij is slecht voor het land. Beter is het dan om niet te regeren, was zo ongeveer zijn redenering.
Maar, hij zag ook dat de mensen die in de na-Apartheid bij de ANC waren gekomen uit een ander hout waren gesneden: " ... joining ANC was different than, because there were no inmediate personal rewards".
Maar, gaat hij verder: "Some people with impeccable struggle credentials became comfortable ... " Maar hij legt de schuld niet bij helemaal bij 'die anderen': "How can we take a handle on this change?" Dat laat zien dat hij niet bij de pakken neerzit. Het is voor hem de 'struggle' van het moment.
Montlanthe is een oprechte, eerlijke en intelligente socialist/communist. Is dat voldoende? Maar respect verdient hij. Hij heeft ècht wat te melden. Ik ga hem in de gaten houden.
terug eerste dagboekregel

Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Donderdag 12 Februari 2009
Als pauzefilmtje in het voortschrijdende 'koningsdrama' van de mensen vandaag een ontroerende gebeurtenis in het dierenrijk.
Wellicht kunnen we onszelf óók zien in dié spiegel.
In de Krugerwildtuin stierf de vorige week onverwacht Alexander, een vijftigjarige slagtandolifant. Dat is een reuze olifant, heel wat groter dan de bekende Afrikaanse olifant. Vijftig jaar is redelijk jong, en hij overleed hoogstwaarschijnlijk aan een hartaanval. Zijn vriend, een ouder en nóg groter mannetje, had dagenlang bij het lijk gewaakt. Daarover waren al eerder korte persberichten verschenen.
Nu ging een groep werkers op pad om de slagtanden in veiligheid te brengen, want er is nog steeds veel roof. Daar aangekomen kwam tegelijk de oude vriend ter plekke. Hij jaagde de aasvogels weg, en schuurde zijn lijf tegen de tanden van zijn gestorven vriend. Daarna nam hij een tand tussen zijn slurf en zijn eigen tand.
--"Hoorden alleen kraakgeluid", vertelde de ploegbaas Johann Oelofse later, "en toen zagen wij hoe hij de tand uittrok, en voor het dode lijf neerlegde. Toen draaide hij zich om en kwam recht op ons af. Hij heeft ons en de andere vijf voertuigen een heel eind achtervolgd en weggejaagd. Daarna is hij teruggegaan naar Alexander, bleef er nog een tijdje bij stilstaan, en is toen verdwenen".
Oelofse heeft daarna enkele wachten uitgezet om de bosrand in de gaten te houden, en met de anderen heeft hij de andere tand verwijderd. Die liggen nu allebei veilig in de grote ivoorkluis van Skukuza.
--"Wij hadden drie kwartier voor nodig voor wat de olifant in een oogwenk had gedaan", zo besloot hij zijn verhaal.
Ik sta echter stil bij wat er omgaat in een olifant die zijn vriend onverwacht verliest, en daarna dagenlang waakt bij het stoffelijk overschot. Dan terugkomt om een tand uit te breken, mensen en aasvogels weg te jagen, om daarna nog even rustig stil te staan bij zijn vriend, en tenslotte voorgoed weg te gaan. Welk verdriet speelt hier?
Daar sta ik even bij stil.
terug eerste dagboekregel

Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Vrijdag 13 Februari 2009
Mijn vaste briefschrijver Henk reageerde metéén op mijn opmerking dat het denken van de populist zou stoppen zodra het Volksempfinden de complexiteit van de werkelijkheid niet meer zou kunnen volgen. Met andere woorden dat de populist niet intelligent zou zijn. Ik schreef dat Woensdag naar aanleiding van het prachtige interview met Motlanthe. Motlanthe vond ik duidelijk geen populist, maar ik wantrouwde Zuma --en dat soort populisten-- om hun 'perfecte zwart-wit denken' en hun 'perfecte populisme'.
--"Nee", schreef Henk, "dat moet je anders zien. Een populist denkt wel degelijk verder, en [soms] behoorlijk intelligent ook. Maar het gaat om 'sociale intelligentie', de intelligentie die betrekking heeft op de sociale realiteit van het 'ik' met 'zijn omgeving'."
Oké, de populist beschikt over een speciale intelligentie die hij inzet als het moeilijk wordt om grote volksgroepen te overtuigen. Dat is nuttig. Dat draagt bij aan 'the cause', om eens een term uit 'the struggle' te gebruiken. Maar als dat de vorm aanneemt van het reduceren van de werkelijkheid tot hapklare zwart-wit schema's zijn we op de verkeerde weg. Dan wordt 'het volk' gevoed met het kaf, en het koren gaat naar de mestvaalt. Daarom blijf ik kritisch bij een 'populist'. Per slot vereist het verkopen van knollen voor citroenen ook 'intelligenties' waarover niet iedereen beschikt.
Motlanthe, in dat interview, raakt aan datzelfde thema als hij de strijd binnen het ANC omtrent Zuma beschrijft. Nadat hij het wérkelijke dilemma heeft geformuleerd: ["Realpolitik óf een onrechtvaardigheid tegenover een persoon?" Ceasar tegenover Pompeia, bijvoorbeeld] zegt hij:
--"Yet the Zuma issue has brought out the worst, as well as the best, in the people".
Hij gaat vervolgens in op de rivaliteiten die daarvan het gevolg zijn binnen de ANC. Hij ziet die in eerste instantie als positief. Kennelijk met in zijn achterhoofd "Du choc des opinions jaillit la vérité". [Door redetwisten komt men tot de waarheid]
Maar, constateert hij, er zijn altijd personen en groepen die worden gedreven door niets meer dan persoonlijke ambitie, en die hun voordeel pakken waar ze maar kunnen. Als je dan een klimaat hebt waarin ambitieuze personen hun 'advancement' alleen maar zien in het elimineren van anderen, dan gebeuren dit soort dingen.
En 'dit soort dingen' sloeg op de 'strijd' om hem, Montlanthe, te elimineren --terwijl hij nieteens de ambitie heeft om aan te blijven-- en de nietes-welles sfeer rondom Zuma. Hij beschrijft 'dat klimaat' waarin 'the cause' van het socialisme/communisme ten onder dreigt te gaan; heel diplomatiek en koel-observerend, zonder partij te kiezen voor de nietes-mensen of de welles-mensen. Hij sluit dit mini-betoogje af met:
--"The Zuma issue provides a wonderful refuge for a whole lot of scoundrels".
Mijn Van Dale laat weten dat scoundrel staat voor 'schoft'. Dat woordje is óók een beschrijving van 'dat klimaat' ... door de bril van Montlanthe.
Het koningsdrama gaat verder. Henk, bedankt voor je interventie.
terug eerste dagboekregel

Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Zaterdag 14 Februari 2009, Leny jarig!
Er zijn twee ontwikkelingen op de "zijtonelenn van het koningsdrama" die onze aandacht vragen. Allereerst is daar de --schijnbaar triviale-- discussie over het vaststellen van de verkiezingsdatum, en, tweedens, de behandeling van het ontslag van de Openbare Aanklager in de Nationale Vergadering van Donderdag jl.
Ze lijken niets met elkaar te maken te hebben. Toch passen ze allebei in de drievoudige ANC-strategie waarover ik 6 en 10 februari schreef. Het ontslag van Vusi Pikoli is al eerder ingeleid door een omstreden schorsing. Hij heeft ooit een commissaris van politie in staat van beschuldiging gesteld, en dat paste niet bij de instructies van het Luthuli-huis, het hoofdkwartier van het ANC. Daarom is hij geschorst. Deze triviale zaak is op de spits gedreven en nu wordt duidelijk waar dat heen moet. Een onafhankelijke onderzoekscommissie heeft vastgesteld dat Pikoli in zijn functie moet worden hersteld, maar de Nationale Vergadering heeft het advies van de parlementaire commissie voor veiligheid gevolgd. Die adviseerde ontslag.
Het was Donderdag een venijnig en onredelijk debat waarbij de ANC-fraktie met bot geweld zijn zin doordrukte. Dáár zag je al het onderliggende ANC-belang. Er is de volgende week nog een kansje dat dit besluit wordt gekeerd als het wordt voorgelegd aan de Nationale Raad van Provincies, een soort Eerste Kamer.
Waarom is deze zaak van belang? Eenvoudigweg omdat dezelfde Pikoli de sleutelrol speelt in de aanklachten tegen Zuma. Pikoli is de volhouder tegen de zin van het Luthuli-huis. Met zijn schorsing was hij al vleugellam; nu is hij 'out'.
De lopende processen tegen Zuma worden er ternauwernood door beïnvloed, die moeten nog met gebruikelijke technieken worden vertraagd tot Zuma president is.
Dat zal vier maanden na de verkiezingsdatum gebeuren, dus eind Augustus. Anders dan ik 10 februari schreef --dat dan de presidentiële onschendbaarheid zou ingaan-- zal Zuma dan een nieuwe Openbare Aanklager kunnen benoemen de 'williger' is, en die de klachten tegen Zuma zal seponeren. Dat is een presidentiële bevoegdheid.
Die rel over de verkiezingsdatum zou je als een tegenaktie kunnen beschouwen. Het begon met een aktie voor stemrecht van Zuid-Afrikanen in het buitenland. De Kieswet laat daar slechts ZAse overheidsambtenaren, sportlieden en toeristen toe, en niet de massa ZAers die de na-Apartheidstijd hebben ontvlucht en zich --met spijt-- in het buitenland hebben gevestigd. In Australië alleen al zijn er 124 duizend, en in Engeland zou het om 700 duizend gaan. Het hooggerechtshof heeft intussen de Kieswet op dit punt 'ongrondwettelijk' verklaard, maar het Constitutionele Hof moet dat 4 Maart nog bekrachtigen.
Zodra de verkiezingsdatum is geproclameerd, mogen er geen inschrijvingen meer gedaan worden in de kiesregisters. Als Montlanthe dit toch doet zal hij de rechterlijke uitspraak met voeten treden, want de feitelijke inschrijvingen in het buitenland worden dan onmogelijk gemaakt. De aankondiging van 22 April heeft hij wijselijk 'voorlopig' genoemd, en nog niet in de 'Staatskoerant' gepubliceerd.
Als Montlanthe die uitspraken respecteert zal de verkiezingsdatum veel later moeten vallen. Dan is er meer ruimte/tijd om Zuma te vervolgen. Dan zijn er nieuwe kansen dat --bijvoorbeeld-- de wereldopinie zich ermee gaat bemoeien of dat interne tegenkrachten hun kansen krijgen. In die zin hoort die 'triviale discussie' over de verkiezingsdatum er toch bij. Als tegenkracht. Dat wordt dezer dagen al spannend.
terug eerste dagboekregel

Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Zondag 15 Februari 2009
Het was gisteren 'volle bak' hier in het restaurant van Kaijaiki. Geen wonder, allemaal Valentijn-dineetjes. De tafeltjes van vier waren meestal bezet met één paartje, maar de grote familietafel met zes plaatsen was ook bezet. Met aangeschoven extra stoelen.
De inrichting van deze huiskamer-achtige eetzaal kwam prachtig tot z'n recht. Er hangt een oude slingerklok uit dertiger jaren. De zwart-wit familie-fotos, met de mode van die tijd, verhogen het nostalgie-gehalte. Allemaal 'Boereprag' uit de familie van Maraai. Zij had ook gezorgd voor moderne tafellopers met rode hartjes.
Iedere 'dame' kreeg een rode roos van René. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Maandag 16 Februari 2009
Er was dit weekend een sensationele politieke gebeurtenis die de voorpagina's haalde, maar die wat ons koningsdrama betreft van gering belang is, al lijkt het niet zo. De woordvoerder van het ANC, Carl Niehaus, is uit zijn functie ontheven. Hij was het die o.a. de drievoudige aktie van het ANC om Zuma buiten het gerechtshof te houden zo goed wist uit te leggen.
Hij is van zijn functie ontheven wegens 'verregaande manipulatie' van de fondsen onder zijn beheer die hij aanwendde om zijn 'straaljakkerleefstyl te finansier' [straaljakker= straaljager] met dure auto's, o.a. een Porsche, en exotische vakanties. Nu had hij een superhuis gehuurd voor 50.000 Rand [6500 €] maar na tien maanden waren er alleen maar de aanbetaling en 'smoesjes'. De huiseigenaar deed een boekje open over SMS-jes mailtjes die hij had gekregen. "He is a habitual liar", had hij eraan toegevoegd. Rijke zakenlieden uit de kringen van de 'Vrienden van Zuma' hadden ook wel eens voor een maandbetaling opgedraaid.
Zijn vorige functies waren ook in 'a cloud of financial irregularities' geëindigd. Je vraagt je af waarom zo iemand überhaupt in de functie werd aangesteld.
Het geheim is dat hij óók een 'comrade' van de oude 'struggle' is.
De werkgever, het ANC hoofdbestuur, reageert niet met ontslag, maar Niehaus krijgt een overbruggingslening, debt counselling, en het zoeken van een andere plaats binnen de organisatie. [Het lijkt Rome wel met zijn pedofiele bisschoppen].
De secretaris-generaal van het ANC, Gwede Manthase, volgens Sunday Times, zei letterlijk: "My emphasis is on cadre of the movement who suffered a great deal because of ANC activities"
Die 'activities' zijn de illegale activiteiten gedurende de 'struggle'. Daarom wordt de 'comrades' eindeloos de hand boven het hoofd gehouden. 'Dat is geen rechtvaardiging', zo vervolgde Manthase, 'but it imposes responsibility on the movement to counsel such cadres'.'
In deze berichtgeving over Niehaus komt dus het interne probleem van het ANC naar boven met corruptie en ander 'marginaal gedrag' waarbij Zuma het grote voorbeeld is, en nu Niehaus. "Zij hebben zoveel 'geleden' ... je moet wat door de vingers zien ... " Het is duidelijk dat daar gemakkelijk misbruik van wordt gemaakt. Dat is het decor van 'ons koningsdrama'.
President Montlanthe, in het interview dat ik de 11de gebruikte, had het over leden die pas na de Apartheid waren toegetreden. Die zochten 'comfort'. Maar hij zei ook:
"Some people with impeccable struggle credentials became comfortable ... "
Daarbij hoort Carl Niehaus. Hij heeft gedurende de Apartheid drie jaar in de gevangenis gezeten voor zijn 'wandaden'. Dat waren zijn 'impeccable struggle credentials'.
Om die reden wordt Zuma niet als 'aangeschoten wild' terzijde gezet omdat 'Realpolitik' dat zou eisen. Het is niet als met Ceasar en Pompeia.
Montlanthe stelde het dilemma scherp: "ANC heeft de keus tussen Realpolitik en het bedrijven van een onrechtvaardigheid tegen een van de leden. Wat doe je dáármee?"
OK, begrepen! Maar dan is mijn vraag:
--"Waar ligt het punt waar je je als ANC niet langer moet laten chanteren door impeccable struggle credentials van je leden"?
terug eerste dagboekregel

Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Dinsdag 17 Februari 2009
De 'ontheffing' van Carl Niehaus uit zijn functie, is als een steen in een vijver.
Dat is een mooi moment voor een pauze in ons koningdrama.
--"De klap is gevallen. Wat nu?"
Het lacherige commentaar van de briefschijvers kun je beschouwen als een 'Rei van Duiveltjes' die Zuma aanraden om óók schuld te bekennen, dan krijgt hij --net als Niehaus-- een andere baan in de organisatie, en gratis debt counseling.
--"Dit is een nieuwe stok om ANC te slaan", zingt de 'Rei van Journalisten', "dit wordt de lang verhoopte doodklap"
--"Of nee? Komt onze protagonist overeind met nieuwe kracht? Eindelijk?" (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Woensdag 18 Februari 2009
De ontheffing van 'Dr' Carl Niehaus uit zijn functie als spreekstalmeester van het ANC-circus concentreert zich niet zozeer op hem en zijn leugenachtigheid, maar op de politieke gevolgen die het zal hebben voor het ANC. Pas enkele maanden geleden had het ANC zich 're-born' verklaard, en zou de corruptie en de misdaad [waarvoor Thabo Mbeki de zondebok was] krachtig gaan bestrijden. En nu dit!!!
De aartsbedrieger Niehaus, om nog maar niet de spreken van de 'aangeschoten' Zuma, wordt nu weer de hand boven het hoofd gehouden. Dat onderwerp laat ik daarom nog even rijpen-op-het-vat om aandacht te geven aan wat 'ZAse zakelijkheden'.
De broer van ex-president Thabo Mbeki, Moeletsi Mbeki, is politiek analyst. In de Sunday Argus rekent hij voor dat het ANC de vereiste twee-derde meerderheid, om 'ongestoord' grondwetswijzigingen door te voeren, *niet* zal halen. Dat laatste is namelijk deel van het 'plan' om Zuma definitief van rechtbanken weg te houden. [Het lijkt Chávez in Venezuela wel!] Die inschatting baseert Mbeki op de geleidelijk afnemende belangstelling voor ANC wegens gebrek aan resultaten, waarbij de afsplitsing van Cope nog eens een extra domper zal geven.
--"Het zwarte blok is verleden tijd", zei hij, "Het is daarom onwaarschijnlijk dat ze meer dan 55% halen. Bovendien zullen er coalities van oppositiepartijen ontstaan waardoor Zuid-Afrika, veel eerder dan verwacht, een twee-partijenstaat zal worden".
Moeletsi Mbeki put ook uit andere feiten en statistieken om 'de toestand' te beschrijven. In 1997 stierven de meeste mensen als midden-zestiger. In 2002 "the bulk of the deaths were recorded for people in their early 40s". De levensverwachting van een Zuid-Afrikaner is nu 30 jaar minder dan van een Chinees of een Zuid-Afrikaan geboren onder het Apartheids-regime. AIDS tikt veel harder aan dan de hogere politiek --en de storytellers-- ons willen doen geloven.
En dan gaat Mbeki in op iets wat ik hier al tussen de regels had gelezen. Sinds 2007 is Zuid-Afrika een netto-importeur van landbouwprodukten. Speciaal deze streek, de Westkaap, was een 'graanschuur'. In Morreesburg, vlakbij, staat een van de drie graanmusea ter wereld en de grootste graansilo's van het Zuidelijk halfrond. En nu deze afgang!
De grote handelsfirma's hebben geen belangstelling voor het investeren in eigen produktie. Importeren is 'goedkoper' en 'transparanter'. Dat proces, volgens de gegevens van Mbeki, werkt ook voor de mijnindustrie. Meer en meer exporteert ZA de grondstoffen, en niet meer de [half-]fabrikaten. Later importeren ze het afgewerkt produkt. De toegevoegde waarde ligt dan in het buitenland. [En de kolonie blijft arm].
Dit probleem hebben alle post-koloniale landen omdat de toegevoegde waarde zoveel mogelijk in het 'moederland' moet blijven. De 'kolonie' is er alleen maar voor de ruwe grondstoffen. Bij een van mijn vorige bezoeken aan ZA legde Niels King mij uit hoe gedurende de economische blokkade in ZA allerlei industrieën hadden kunnen ontstaan, die echter in de na-Apartheid geen belangstelling meer kregen van de financiers. Hijzelf was chartered accountant geweest bij zo'n zeer grote financier.
Moeletsi Mbeki wijst er ook op. Hij noemt het 'de-industrialising'. Ik noemde het toen 're-colonialisation'. Maar het effect --en de oorzaak-- is hetzelfde. 'Handel' is overzichtelijker, en leidt tot korte-termijnwinst. Investering in industrie --laat staan in infrastructuur-- is iets waar de moderne kapitalist 'een broertje aan dood' heeft.
terug eerste dagboekregel

Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Donderdag 19 Februari 2009
Aldert was altijd een van de eersten om te reageren op mijn dagboek. Met een literatuurverwijzing, of een woordspeling, want dat was zijn specialiteit.
Hij was een goede vriend van Ghislaine, van lang voor ik haar kende, en dát is al meer dan 35 jaar. Zo leerde ik Aldert kennen.
En nu is hij er niet meer. Vorig jaar November, belde hij. Hij had die ochtend de uitslag gekregen van een medisch onderzoek.
--"Weken of maanden, niet langer", had hij begrepen.
--"Het grote 'Nooit meer slapen', zie Hermans en Shakespeare, gaat beginnen", schreef hij vorige week. Aldert wordt vandaag begraven. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Yzerfontein, Zuid-Afrika, Vrijdag 20 Februari 2009, Ghislaine jarig!
Het gerommel rondom Carl Niehaus, de teruggeroepen spreekstalmeester, duurt nog voort met nieuwe ontmaskeringen, en reakties van het ANC, pers- en publieks-commentaren. Het gaat mij om het effect op de politiek en de verkiezingen, niet om de laatste schandaaltjes. Daarom laat ik het nog wat rijpen.
Het interview met Montlanthe dat ik al een paar keer aanhaalde, blijft een interessante bron van informatie over de interne en externe problemen van het ANC. In de pers wordt het interview vaak aangehaald om zijn tegenstrijdigheden [Mooie woorden, maar geen dáden, bijvoorbeeld], maar dat neemt niet weg dat er interessante observaties in staan.
Op 11 februari haalde ik zijn opmerking aan dat de mensen die in de na-Apartheid bij het ANC waren gekomen 'uit ander hout' waren gesneden, want daarvóór was er geen sprake van " ... inmediate personal rewardsDat is natuurlijk een bron van interne wrijving en 'kinnesinne'. De moderne trucs om jezelf 'belangrijk' te maken weten wel raad met 'oude roem'.
Dat sluit aan bij het verschijnsel van 'ingezonden brieven' met 'puntjes' die worden gezet op historische 'i's', waaruit blijkt dat er 'grote heren' zijn die met de eer van de 'stille werkers van toen' zijn gaan strijken.
Het punt dat Montlanthe ook aanroerde is niet alleen een bron van 'kinnesinne', maar wijst ook op een fundamentele zwakheid.
--"In dit na-Apartheid klimaat", zo zei hij, "komen de leiders niet altijd bovendrijven zoals vroeger; op basis van verworven respect in een bepaalde gemeenschap. Wij zitten nu in een tijd dat je gekozen wordt ... 'purely because you are political en not because you've proved yourself with the community as well'. Leiders zouden naar voren moeten komen zonder colporteren [canvassing] omdat de gemeenschap je al kent en weet wat je waard bent, in tegenstelling tot 'positioneren', claimen en manoeuvreren".
Met andere woorden, het ellebogenwerk speelt zich af in het luchtledige. Niemand heeft èchte politieke kwalificaties en ervaring, dus de grootste schreeuwer, of de slimste 'storyteller' wint. De zwakheid zit in de breuk tussen de basis en de top. Tussen de 'celebrities' en het klootjesvolk. Dat is een algemeen maatschappelijk probleem, waarbij het ANC, met zijn historisch-ideologische claim om altijd 'vanuit de basis' te werken extra in de kijkerd staat.
Maar hier speelt de Tsaristisch-Communistische stijl van de ANC-besluitvorming een rol. Binnenskamers wordt er vast wel veel en grondig overlegd, dat wil ik best geloven, maar het blijft binnenskamers. Montlanthe beklaagt zich over de gevolgen daarvan in datzelfde interview als hij zegt dat sommige ANC-ers mededelingen doen en 'statements' maken die niet in overeenstemming zijn met de enige èchte ANC-politiek: "... unfortunately the media does not make distinction between what some individual ANC-people say as opinion, and the policy of the ANC"
Ze laten zich een loer draaien door wannabee celebrities zoals Zuma en Niehaus. Juist omdat Montlanthe zelf géén president wil zijn, ziet hij die dingen beter.
Of ... misschien moet ik zeggen dat hij het wellicht niet beter ziet, maar hij heeft de innerlijke vrijheid zijn waarnemingen ter sprake te brengen.
De wannabee celebrities praten daar niet over. Mógen dat ook niet. Die dóen.
terug eerste dagboekregel

Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Zaterdag 21 Februari 2009
Ik heb nog nooit geschreven over de herkomst van de naam van Yzerfontein. Die herkomst is ook niet helemaal duidelijk. Dat woorddeel '-fontein' is wel eenduidig. Dat betekent 'bron'. Al hoeft het niet te spuiten, zoals in de moderne betekenis, kan het wel verbonden zijn met 'krachtig opborrelen', want dát natuurverschijnsel is in deze streken heel bekend. In een wat lager gelegen duinvallei, die hier 'pan' wordt genoemd, kan seizoensgewijs een meertje ontstaan rondom zo'n 'artesische put', of 'artesische bron', zoals dat 'wetenschappelijk' heet.
Het woorddeel '-fontein' komt dan ook in veel plaatsnamen voor. Logisch! De aanwezigheid van water is een van de eerste reden om je ergens te vestigen.
In een boekje met geschiedkundige gegevens over deze streek vond ik een aantal 'plaas'namen uit de tijd van de Verenigde Oost-Indische Compagnie, 'onze' VOC, de eerste 'bezetter' van deze streek. Tenminste, als je de mislukte pogingen van Vasco da Gama in 1488 om hier handel te drijven met inboorlingen buiten beschouwing laat. Daarvan getuigt een granieten kruis dat hij vlakbij heeft achtergelaten.
Uit een register van 46 van het VOC uit 1729 selecteer ik Palmieten Fonteijn, Carnmelks Fonteijn, Oranje Fonteijn, Drie Papefonteijnen, Lange Fonteijn, Alexander Fonteijn, Doorn Fonteijn, Rebocke Fonteijn, Schiltpats Fonteijn, Sonquas Fonteijn, Vier Fonteijnen, Swarte Bergs Fonteijn, Lange Fonteijn, IJser Fonteijn, Spring Fonteijn, d'Drie Fonteijnen, Buffels Fonteijn, en Clip Fonteijn.
Aan die lijst van de 'Kompanjie' is te zien is 'Fonteijn' het meest populair. 'Valleij', 'Cloof', 'Post', 'Padt', 'Berg', 'Duijne', 'Rivier', 'Sant', 'Clip', en 'Water', verdelen de rest. Die lijst bevat overigens de eerste vermelding van IJzer Fonteijn.
Die lijst was gemaakt om de 'slagters' hun plaats te wijzen. 'Slagters' hadden een leenkontrakt met de Kompanjie voor een 'plaas', telkens voor een periode van vier jaar, om [gezouten] vlees te leveren voor de bevoorrading van de VOC-schepen. Die lijst bevatte geen kadastrale gegevens. De lokaties waren kennelijk bekend.
Gedurende de Eerste Britse Bezetting van de Kaap, in 1795, is er een verzoek van een burger genoteerd om de 'plaas Yzer Fonteijn' te kopen. [De Kompanjie verkocht niet-en-nooit]. Die koop gaat niet door, en pas in 1842, als die grond voor het eerst verkocht wordt, komen nadere kadastrale gegevens op papier, en blijkt dat het om '2000 morg' gaat. [Ik dacht 3 'morg' in een HA??]
Dat 'Yzer-' gedeelte van de naam is niet zo eenduidig. Het meest waarschijnlijke is dat het water roestbruin is geweest, en naar ijzer smaakte. Dat is overigens niet meer zo. Mogelijk is ook dat het genoemd is naar de roesbruine kleur van het ijzerhoudende gesteente van de uitstekende rotspunt bij de haven van Yzerfontein. Plaatnaamdeskundigen en -piekeraars houden het óók voor mogelijk dat het 'ysig koud' water daarvoor aansprakelijk is, of dat de toen voorkomende familienaam Eijser er achter steekt. In de loop van de jaren zijn verschillende spellingen in de documenten verschenen: IJser Fonteijn, Eijzerfonteijn, Ijzerfonteijn, Yzer Fonteyn, Eyserfontein en Ysterfontein.
Tot zover mijn 'heemkundig onderzoek'.
___________________________
Matilda Burden, Yzerfontein - Weskuswonder, 1996, ISBN 0 621 17491 2, Universiteit van Stellenbosch.
Gebaseerdop een studie van het Departement Afrikaanse Kultuurgeschiedenis van de Universiteit van Stellenbosch op verzoek van de Yzerfontein Belastingbetalersvereniging in 1993.
terug eerste dagboekregel

Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Zondag 22 Februari 2009
Mijn huisarrest begint magische dimensies te krijgen. Eerst 'gewone vertragingingen' bij het aktiveren van de vertegenwoordiger van mijn RIMOWA-koffer om de vernielde cijfersloten te vervangen. Toen die eindelijk onderweg waren, en het 'nogal lang' duurde, kreeg ik na telefonades met Johannesburg een 'vertraagde' fax met het Track-And-Trace nummer zodat ik op het internet kon kijken. Maar precies op dat moment ging die website dagenlang down. Ook de info-desk en de postkantoordame waren onthand. Zaterdag, na sluitingstijd van het postkantoor, werkte die opeens, en ik weet dat de zending in Somerset-West ligt. Totáál verkeerd! Magisch toch? (100 woorden)
______________________
Zonder de magie van deze fantastische gebeurtenissen te begrijpen, vertelde ik al in alle onschuld van deze lotgevallen in Mijn Reisbrief 38, 39 en 40 van resp 6, 12, en 20 februari. Zo lang duurt het al. Zie mijn blog http://mijnreisbrief.blogspot.com/
Op verzoek zet ik je op de verzendlijst van Mijn Reisbrief per e-mail als .pdf. Gebruik anders RSS.
terug eerste dagboekregel

Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Maandag 23 Februari 2009
Het wordt hoog tijd dat ik terugkom bij het 'koningsdrama', want 'er gebeurt' nogal wat. Allereerst aanvullende leugenachtigheden van Carl Niehaus met iedere dag 'verse aanvoer', maar, zoals ik al vaststelde, dat wordt bijna-lacherig afgedaan.
De aandacht gaat --terecht-- naar wat het ANC ermee doet.
Vragen als: 'Gelden voor 'comrades of the struggle' andere morele waarden?' en: 'Ziet het ANC dan niet dat zij hun gezicht verliezen?', domineren de discussie.
Dat wordt aangevuld met vroegere gevallen van 'corruptie-bevordering'.
Donderdag liet het ANC weten dat ze Niehaus hadden ontslagen 'om het onderzoek te vergemakkelijken'. Dát riep vragen op over de halfslachtigheid van die maatregel, en over de 'andere' en 'grotere' bedriegers die nog steeds op de loonlijst van het ANC staan, en er een 'publieke functie met verantwoordelijkheid' hebben.
--'Waarom wèl Niehaus, een blanke, en niet 'die èrgere', een zwarte'? Enzovoorts.
Maar nu is er een andere gebeurtenis die óók dreigt terug te slaan op het ANC. Dat is de aanwezigheid van Nelson Mandela op een ANC-bijeenkomst verleden Zondag.
Niemand wist daar eigenlijk raad mee. Men vermoedde een chantage-situatie waarbij Mandela zich niet openlijk kon distanciëren van ANC/Zuma, en zijn aanwezigheid 'dus' als een steun vóór moest gelden. Die slag hebben ANC/Zuma gewonnen, maar de 'rekening' begint zich al af te tekenen.
Het was al snel duidelijk dat die hele aanwezigheid niet 'kosher' was. De Stichting Nelson Mandela, die als 'bureau' van de ex-president functioneert, liet Dinsdag weten dat het om een 'familie-aangelegenheid' ging. Een kleinzoon van Mandela, Chief Mandla Mandela, is 'hoofdman' in de regio waar Zuma zijn verkiezing-rally hield. Later kwam die Stichting er uitgebreid op terug met verklaringen dat Mandela al in Juni 2004 had gezegd dat hij slechts als 'gepensioneerde' moest worden beschouwd.
Maar gisteren kwam Sunday Times met een gedetailleerd verslag van de gebeurtenissen die meer lijken op een kidnap dan op een familiebezoek. De normale bewakings- en beveiligingsteams, noch de Stichting, waren op de hoogte; zij werden de avond tevoren 'geinformeerd'. Hij reisde *niet* met het speciale vliegtuig van de luchtmacht, maar met een privé vliegtuig van een ongenoemde zakenman. De gebruikelijke veiligheidsverkenningen van de route waren achterwege gelaten. De gebruikelijke lijfarts reisde *niet* mee.
Chief Mandla en Fikile Mbalula, het hoofd van de verkiezingscampagne, haalden hem Zondagmorgen vroeg af. Op de plaats van de rally wordt hij begroet door een lachende Zuma. Dat zijn de foto's die ze nodig. Die slag hebben ze gewonnen.
Dit voorpagina-verhaal is gemaakt door drie research-journalisten, Brendan Boyle, Chandré Prince en Mpumelelo Mkhabela en heeft als kop: "ANC risked Madiba's health by parading him at Zumarally" [Madiba is Zoeloe voor 'The Old Man'].
Een tussenkop luidt: "Winnie Madikizela-Mandela and his daughter, Zindi, were 'livid' about the way he had been press-ganged into a political endorsment of Zuma and the ANC". ['livid' = hels, des duivels].
Het artikel geeft een lijst van de 'violations of the usual protocols that protect South Africa's most famous citizen'. Dat onderstreept het kidnap-karakter van de operatie.
Een familie-vriend liet weten: "Shame, the old man really doesn't deserve this kind of nonsense at this time of his life. It's a very sorry story". Dat was de headline.
Zuma heeft één slag gewonnen. Nu de terugklap? Ik hou jullie op de hoogte.
terug eerste dagboekregel

Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Dinsdag 24 Februari 2009
Er is een belangrijke rol in het 'koningsdrama' die ik nog niet ter sprake heb gebracht: Dat is die van de Hofnar. Macht heeft 'tegenmacht' nodig: Countervailing Power. In een democratie is dat het parlement, maar daar domineert de machtige ANC zèlf.
De moderne Hofnar is niet langer de zich verkneukelende briefschrijver die 'feiten' laat contrasteren met de 'politieke waarheid' in het 'intellectuelenhoekje' van de [kwaliteits]pers. De moderne Hofnar moet massaal overkomen. De pers is daarvoor het aangewezen instrument, maar een onafhankelijke pers is 'gevaarlijk'. De moderne diktator heeft daarom de pers in zijn macht', zoals Berlusconi --en tot op zekere hoogte ook Sarkozy.
Maar aan Berlusconi komt 'de eer' toe daarmee een heel nieuw spel te spelen. Hij eigende zich de rol van Hofnar óók toe. De eerste die daarop wees was Rafael Argullol, met zijn artikel El rey-bufón [De Koning -Clown] in El País van bijna een jaar geleden.
Ik schreef toen: "Op deze manier kan Berlusconi burleske grappen maken over zijn eigen rijkdom, zijn relatie met vrouwen laten 'uitlekken', en wat er al niet méér nodig is om macht te handhaven". Deze Hofnar hoeft ook geen beroep meer te toen op 'waarheid' en 'feiten' zoals zijn middeleeuwse voorgangers, of de briefschrijvers in het 'intellectuelenhoekje'. Dat kan nu ook met 'story telling'. Véél gemakkelijker!!
Iets dergelijks speelt zich hier af, al wordt de analyse van Argullol er niet bij gehaald. In Rapport, het wekelijkse analyseblad van Die Burger, wordt 'onze' Hofnar vergeleken met 'kind-soldaten' die verwoesting zaaien met hun AK 47's elders in Afrika. Ze zijn politiek totaal onervaren, en worden door volwassen bevelvoerders gebruikt en misbruikt. Maar ze zijn dood- en dood- gevaarlijk.
In dit geval gaat het om de flamboyante president van de ANC-YL, de Youth League, de Jeugd Liga van het ANC, Julius Malema. Hij beledigt andere politici aan de lopende band. Erger dan Theo van Gogh en Geert Wilders, maar met dezelfde rechtvaardiging [vrijheid van meningsuiting] en hetzelfde effect [haat zaaien].
De modelpersoon, Julius Malema, moet weliswaar herhaaldelijk zijn excuses aanbieden. [Peuleschilletje!! Routinegebaar!!] Zijn volgelingen imiteren zijn beledigende stijl. En boven alles: Het 'bericht' komt over.
Zo verspreiden ze een tijdlang een T-Shirt met "Ons sal doodmaak vir Zuma". Dat is teruggenomen, maar de bloedige mentaliteit blijft. Zuma, officiëel, roept daarna op tot een 'vredige verkiezingstrijd'. De gotspé!
Het artikel in Rapport noemt hem 'de buikspreker van het Zuma-kamp'. Intussen woont hij even chic als de Inner Circle van het ANC, en rijdt een super-auto.
Hij verdedigt Zuma's corruptheid en ongeschooldheid aldus: [Z heeft de lagere school niet afgemaakt, heeft geen ander 'bewijs van opleiding, zelfs geen bestuurservaring]
--"If Zuma is corrupt, then we want him with all his corruption. We want him with all his weaknesses. If he is uneducated, then we want him as our uneducated president"
Zuma, volgens Malema, begrijpt de Zuid-Afrikaanse economie want die komt neer op:
--"Put a bread on the table. We don't want sophistication".
Dat soort 'clownerie' krijgen we van onze 'Omgekochte Hofnar'. Kind met AK 47.
____________________________________
Mijn Dagboek, 24 Mei 2008 over Berlusconi en het artikel van Agullol, El rey-bufón, El País, 23 de marzo 2008, pág 37.
Johan Maarman, Malema meer als net 'n hofnar en is 'n Leier in luiers, Rapport, 22 februari 2009
terug eerste dagboekregel

Yzerfontein, Zuid-Afrika, Gastenhuis Kaijaiki, Woensdag 25 Februari 2009
In ons 'koningsdrama' begint zich een andere Countervailing Power af te tekenen. Als we die van gisteren, dat "kind met AK47", de 'omgekochte hofnar' moeten noemen, komt er nu een voor de dag die niet alleen 'struggle credentials' heeft, maar ook 'moral credentials'.
Het gaat om de afgesplitste --zich nog afsplitsende-- COPE, Congress of the People. Na de interne rel in September vorig jaar toen Mbeki werd 'teruggeroepen' ontstond COPE. Het was aantrekkelijk wegens het alternatief voor het Zuma-kamp dat binnen de ANC de slag had gewonnen en de verliezers terroriseerde. Er was zelfs even sprake van Mbeki als zou die meegaan naar COPE. Dat zit er niet in, maar COPE wordt wel bevolkt met kopstukken met een erkend 'struggle' verleden. Dat is voorwaarde voor acceptatie bij een groot deel van de ANC aanhang. Helaas zijn er daarbij een aantal die --net als Zuma-- ook een corruptie- en zelfverrijkingsverleden hebben. De voorzitter van COPE, een ex defensie-minister van Mbeki, Mosiuoa Lekota, is weliswaar 'corruptievrij'', maar zijn bestuursresultaten als minister waren niet overtuigend.
De laatste weken was er een belangrijke discussie over de presidentscanditaat die COPE naar voren zou schuiven. De eerste namen die genoemd werden waren bepaald niet 'corruptievrij'. COPE leek op die manier een vluchtpartij te worden voor wie door de Zuma-clan was verdreven. Maar verder van 'hetzelfde laken een pak'.
Daar is Maandag verandering in gekomen. De lang-verwachte presidentscanditaat is benoemd. Als het lukt die naam aan COPE te verbinden, dan kan de partij het verzamelpunt worden waar morele waarden hun plek krijgen.
Het gaat om bisschop Mvume Dandala, de voorzitter van de Zuid-Afrikaanse Raad van Kerken. Zijn politieke en morele leiderschap kan worden afgelezen uit de jaarlijkse toespraken die hij in die functie hield en altijd raakpunten hadden met die van Mbeki. Waar Mbeki stelselmatig het AIDS-probleem onbesproken liet, en nooit over corruptie, zelfverrijking, en armoede sprak, was Dandala degene die op de morele kanten daarvan wees, ook . In zijn verbanningsjaren [=struggle-jaren] haalde hij een meestergraad aan de Universiteit van Cambridge. Internationaal is hij een erkende kerkleider. Kortom, een 'struggle' verleden, maar met behoud van 'moral values'. Dat is de andere Countervailing Power in 'statu nascendi'.
Het commentaar tot nu toe is heel positief. Vanaf 'het is een slimme politieke zet van COPE tegen ANC' tot de erkenning dat hier 'een partij ontstaat die de echte ANC waarden vertegenwoordigt.
ANC ziet zijn eigen corruptie niet meer. Ze verheerlijken zelfs de corruptie-cultuur zoals Julius Malema, het kind met AK47, in Durban Zondag zei:
"If Zuma is corrupt, then we want him with all his corruption". Ofwel:
"As Zuma korrup is, dan wil ons hom hê met al sy korrupsie"
Nee dus, bij COPE.
terug eerste dagboekregel

Calvinia, Zuid-Afrika, Gastenhuis Carmel Villa, Donderdag 26 Februari 2009
De magie van Zondag zette door. Het pakje lag inderdaad in Somerset West. De verzender had het adres perfect van mijn fax overgeschreven. Behalve de plaatsnaam! Dinsdagmorgen kreeg ik het. Precies 13(!) dagen na de terpostbezorging.
Maar ik kon de cijfersloten niet monteren!! De vereiste schroefdraad ontbrak!!
Toen heb ik een e-mail-met-foto's naar de fabriek in Keulen gestuurd.
Ik hóór het wel. Ik ben vertrokken.
Gisteren reed ik 435 km tot hier, de rand van de Kalahari-woestijn. Straks de resterende 600 tot Upington. Het was een prachtige route met hartverwarmende herkenningen.
Vandaag gaat dat zo verder. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Upington, Zuid-Afrika, B+B Die Bult, Vrijdag 27 Februari 2009
Eergisteren, direkt na Yzerfontein, reed ik door een geel-bruin duinenlandschap, en zijn vlakke achterland met trage rivieren. Opeens kwam de steile Piekenierskloofpas met fantastische terugblikken; ik kwam in het warm-groene gebied van de snelstromende Olifantsrivier, de levensader. Het leek op Cessenon sur Orb, mijn dorp in Zuid-Frankrijk, het róók er zelfs zo. Maar niet die allesoverheersende wijnvelden. Ook eindeloze boomgaarden, Perziken en appelen. Met verkoopstalletjes langs de weg.
Met de Van Rhynspas, kort voor Calvinia, was het afgelopen. Half-woestijn met schapen. Gisteren, de hele lange dag. Tot Upington. Daar was het weer groen. Van de Oranjerivier.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Upington, Zuid-Afrika, B+B Die Bult, Zaterdag 28 Februari 2009
De ophanden zijnde afscheiding van Cope van ANC heeft ook "interessante" gevolgen voor het interne gebeuren van ANC. Behalve degenen die openlijk zijn uitgetreden, zijn er veel 'sympathisanten' en 'twijfelaars'. Zij zitten onopvallend in interne think-tanks, en praat- en werkgroepen. Zij gebruiken --al of niet kwaadaardig-- gevoelige interne informatie om aan Cope door te spelen.
Het ANC kan zich niet permitteren om gevoelige informatie te laten uitlekken, vooral niet in de verkiezingstijd --cq '-strijd'. Maar ze kunnen zich ook niet permitteren dat er intern een heksenjacht ontstaat. Toch hebben ze impliciet voor dat laatste gekozen.
De secretaris-generaal, Gwede Mantashe, heeft een paar weken geleden in een brief aan de regio-secretarissen aanwijzingen gegeven hoe te handelen. Het criterium moet zijn --volgens die brief-- of partijleden 'werk voor andere partijen' doen. Zulke mensen 'moeten worden behandeld alsof ze zich zelf hebben geschorst'. Als een 'kleine nagedachte' staat in die brief dat er natuurlijk 'concrete bewijzen' moeten zijn.
Maar dan moet je nèt die mentaliteit van die rücksichtslose baantjesjagers kennen. Tot in de dagelijkse krantenkoppen kun je daar staaltjes van lezen.
President Montlanthe, in dat zeer leerzame interview dat ik vaker heb aangehaald, noemde al "het klimaat [...] waarin ambitieuze personen hun 'advancement' alleen maar zien in het elimineren van anderen" [13feb]. Hij vond dat niet constructief. Hij weet het o.a. aan het ontbreken van natuurlijke leiders: "Leiders zouden naar voren moeten komen zonder colporteren [canvassing] omdat de gemeenschap je al kent en weet wat je waard bent, in tegenstelling tot 'positioneren', claimen en manoeuvreren" [20feb] In die sfeer van ellebogenwerk en verdachtmakingen komen nu de 'mollen van Cope'.
Het doet mij denken aan de verhalen over het hof van de Zonnekoning in Versailles in de eeuw voor de Franse Revolutie. De 'hofadel' had het contact met zijn regionale herkomst totaal verloren, en was in pure baantjesjagerij verwikkeld. Daarmee ging de laatste positieve functie van de adel verloren. Dat maakte de weg vrij voor de revolutie.
En nu hebben we de interne kinnesinne van het ANC. Volgens berichten komt de geheime inlichtingendienst al lang niet meer toe aan zijn gewone werk want politici --of wannabee celebrities-- gebruiken die om elkaar in de gaten te houden.
ANC heeft pas de groslijst voor de verkiezingen gepubliceerd. Volgens de krantencommentaren zit die vol met mensen met een corruptie of misdadig verleden, en er wordt spitsvondig gediscussieerd of die-of-die waarvan de celstraf is uitgesteld al-of-niet een 'strafblad' heeft. Of moet je echt vrijgesproken zijn? Dat is belangrijk, want Zuma zelf probeert aan een 'strafblad' de ontkomen door de rechtszaken uit te stellen --en liefst af te stellen.
Er zijn óók al geruchten dat deze-of-gene eigenlijk een 'Cope-mol' is. Kortom, de heksenjacht is al begonnen. Eens afwachten welk paranoia-niveau dit gaat bereiken. Het McCarthy-tijdperk is in elk geval ingeluid.
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek februari 2009