Cessenon sur Orb, Donderdag 1 Juli 2010
Als je een 'goed' detail, van een overigens 'slecht' complex wil uitzoeken, stuit je op onverwachte problemen. Ik zal deze algemeenheid concreet maken door mijn situatie te beschrijven. Vlak voor mijn vertrek uit Zuid-Afrika, ruim een jaar geleden, las ik een interview met de minister van onderwijs, Mathews Phosa, over het reorganiseren van het onderwijs. Door de systematische sabotage daarvan als deel van de 'struggle' [Put liberation before education] is dat tot in zijn diepste wortels ontregeld.
Phosa zegt: " . . . Die vraag bly hoe om swart mense in die ekonomiese hoofstroom op te neem, en ons meen die NP se model van vaardigheids­ ontwikkeling vanaf 1948 is die beste".
Mijn oren klapperden. Die wetten van 1948 zijn precies de grondslagen van 'Apartheid'. Aangevuld met uitvoeringswetten vanaf 1950 zijn daarmee de allerzwartste bladzijden van Zuid-Afrika's geschiedenis geschreven. Hoe kan een huidige minister van onderwijs dat als 'het beste model' beschrijven?
Uit informele informatie blijkt wat er ongeveer moet zijn gebeurd, maar ik tref géén --of duidelijk verdraaide-- bronnen aan als ik dat wil natrekken. Het is kennelijk een 'taboe' onderwerp.
In de jaren dertig en veertig was er een 'ethische stroming' die ernst maakte met de opleiding van alle zwarten en gekleurden. Ik gebruik het woord 'ethisch' omdat toentertijd in Nederlands-Indië een dergelijke stroming optrad met die naam, en die ook de 'inboorlingen' serieus nam. Overigens vond ik in Zuid-Afrika die term niet.
Binnen die stroming werd aan de Universiteit van Stellenbosch onderkend dat jonge kinderen vóór alles in hun moedertaal de eerste stappen moeten zetten naar talige en wiskundige abstractie. Dat kende ik als 'modern inzicht' want het speelt de laatste jaren in de VS. Het voedde mijn nieuwsgierigheid nog eens extra dat 'moderne' idee "dáár-en-tóen" al aan te treffen.
Op de universiteit werden daartoe de tien 'bantoe-talen' beschreven die daarvoor in aanmerking kwamen, en werden schoolboekjes voorbereid. De kweekschool van het nabijgelegen Paarl, die ook een grote rol had gespeeld in de "her-uitvinding" van het Afrikaans vijftig jaar eerder, zorgde voor opleidingsmodellen voor leraren. Precies zoals dat voor Afrikaans was gedaan.
Dat alles komt terecht in die wetten van 1948, maar op hetzelfde moment is er een politieke omzwaai, en wint de Nationale Partij de verkiezingen. De periode van de 'blanke baasskap' breekt aan. De NP is bijzonder conservatief, en gebruikt die onderwijskundige inzichten om het onderwijs aan 'bantoes' te minimaliseren, selectief gebruikmakend van de klaarliggende onderwijsmodellen.
In het parlement zegt Verwoerd(?) dat opleiding gericht op wiskunde en talen overbodig is want de bantoe's zijn er slechts voor de lagere beroepen. [ik zoek nog het juiste citaat].
Bij deze uitzoekerij stuit ik op 'vooroordelen' zoals:
--"Je probeert Apartheid goed te praten", of
--"Die onderwijsmodellen waren zèlf al deel van het onderdrukkingsmodel".
Kom op! Waarom grijpt Phosa er op terug? Wil hij terug naar Apartheid? Nee toch?
________________________
Laat in die aand by Phosa, Interview, Die Burger 18 april 2009
http://152.111.1.87/argief/berigte/dieburger/2009/04/18/SK/4/forum18aprilOS.html
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag 2 Juli 2010, Marc jarig!
Volle maan is al bijna een week geleden. Zondag staat hij pas driekwart, dus gisteravond, tegen middernacht, toen het al heel donker was, kwam hij tevoorschijn. Het was kraakheldere hemel, en het was bloedheet geweest de hele dag. De avondkoelte begon door te zetten. Lang bleef ik genieten van dat beeld.
Later op de nacht was ik even wakker. De maan was krachtig, en stond bijna waar de zon om twaalf uur moet staan. Maar in plaats van de warmte van de dag, begon de kou van de nacht door te zetten. Vlug kroop ik weer in mijn warme bed. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag 3 Juli 2010
Roger Cohen is een van de meeste reflectieve observators van de World Cup. Hij heeft zijn jeugdjaren in Zuid-Afrika doorgebracht, en nu is hij er om verslag te doen over wat er allemaal rondom gebeurt. Hij heeft zijn informatie ook van familieleden, en op een familiedineetje constateert hij het verschil tussen de generaties. In Johannesburg is het een en al 'racisme' wat de klok slaat, en zijn leeftijdsgenoten bekennen dat ze 'vreemdeling' in eigen land zijn geworden, maar het jongere neefje zegt:
--"Is het racisme? Of is het stand? Ze willen huizen, scholen, riolering. Ze willen recht ... "
Op dat moment is Zuid-Afrika zelf uitgespeeld in de Cup, en Ghana zit nog op de rit, maar een jonge [blanke] meid in het gezelschap zegt:
--"I am so happy for Ghana and so proud to be an African".
Dat soort berichten weten de voelhoorns van Cohen op de vangen. Hij heeft oog voor de 'national consciousness' zoals die bij de Rugby World Cup van 1995 naar boven kwam; misschien wel ontstond. Zwart èn wit hadden het samen voor elkaar gekregen. Dat is de erfenis van Nelson Mandela.
En nu kijkt hij naar het 'sterke-mansyndroom' in Afrika. Hij 'leest' het in de voetbalteams, en in het enthousiast gezongen refrein "Ke Nako!", de FIFA-slogan die zoveel betekent als 'nu is het tijd!' en hij haalt daaruit aan:
--"Now it’s time to unite// as black and white// to be the pride of Africa’s might".
Dat was wat die jonge meid op dat familiedineetje bedoelde. Trots op Afrika!
Maar dat sterke-mansyndroom heeft in Afrika ook gezorgd voor dictators zoals Mobutu Sese Seko en Robert Mugabe die met westerse hulp gedurende de de-kolonisatie het begrip 'kleptocracy' waarmaakten.
Speciaal mineralen zijn wat dat betreft een vloek. Het is zo 'gemakkelijk'. Tot nu toe is Zuid-Afrika aan deze vloek ontsnapt met zijn 90% van de platina --en 40% van de goudreserves van de wereld. Maar Jacob Zuma is hard op weg zijn 'sterke-man kwaliteiten' uit te buiten. Hij heeft, naar eigen zeggen, als voorbeeld Shaka Zulu, de 'sterke man' die vlak voor de kolonisatie, rond de tijd van 'onze' Napoleon, een reusachtig rijk stichtte dat berustte op 'beroving'.
Kan Zuid-Afrika weerstand bieden aan dit "Big Man" syndroom, zoals V.S. Naipaul het beschreef? Zijn de instituten stevig genoeg? Zal de vrije pers het halen?
In Zuid-Afrika begint een bewustheid te ontstaan --ook in 'zwarte' kringen-- dat ze met een de-industrialisatie bezig zijn. De kapitalistische machten willen niet betalen voor 'toegevoegde waarde', en ontmantelen de perifere industrie zodat alleen het 'pure erts' wordt geëxporteerd. Gevolg: Lokale en regionale armoede.
Dat zijn allemaal beschouwingen die 'rondom de Cup' loskomen. Roger Cohen is een zeer reflectieve en leesbare columnist. Lees maar!
________________________
ROGER COHEN, Ozil the German, NYT, July 1, 2010,
http://www.nytimes.com/2010/07/02/opinion/02iht-edcohen.html
ROGER COHEN, The Black and the White of It, NYT, June 28, 2010,
http://www.nytimes.com/2010/06/29/opinion/29iht-edcohen.html
Voor Shaka Zulu lees Mijn Dagboek April 2009, met name Dinsdag 7 April.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag 4 Juli 2010, Ghislaine komt vandaag
Toen ik ruim een jaar geleden uit Zuid-Afrika terugkwam, was ik nogal pessimistisch. Ik schreef: '. . . Zuid-Afrika is weer een paar stapjes richting Zimbabwe opgeschoven', omdat de corruptieprocessen --nogal corruptief-- tegen Jacob Zuma werden gestaakt vlak voor zijn verkiezing [8 April].
Ik citeerde toen graag Die Burger van 23 maart: "Tot siens regstaat Suid-Afrika. Hier kom ons, Zimbabwe", dat in de Engelse pers werd herhaald als "Zimbabwe, here we come!!" [26 maart].
Maar misschien zijn er toch lichtpuntjes. Ik bedoel niet de kunstmatige 'veiligheid' tijdens de World Cup, want die bestaat uit een embargo op onveiligheids­signalen. Ik lees bijvoorbeeld dat het oud-politiechef, en vooraanstaand ANC-lid Jackie Selebi dezer dagen, na een negen maanden durend proces, toch is veroordeeld. Toen ik wegging duurde het 'tegenhouden' van dat proces al eindeloos. Selebi was een 'comrade' van de 'struggle', en die 'comrades' werden 'beschermd', zo niet onaantastbaar gemaakt. Daarvan volgde ik toen enkele gevallen gedetailleerd. Zuma was niet eens de ergste waarbij 'De Partij', ingreep, en de drie machten van de staat bespeelde alsof ze De Staat zelf waren.
Maar er zijn ook positieve berichten. Eerder meldde ik al de 'Postracial State' en het 'Green Skin Initiative' [24+26 april 2010] omdat Zimbabwe 'door de bocht' leek te zijn, maar nu lees ik Franse berichten van wijdere strekking. De historicus en econoom Nicolas Baverez schrijft in Le Point van 10 juni over 'L'Afrique, nouvelle frontière du développement' dat Afrika zich her en der loswerkt uit de duivelsspiraal naar economische stagnatie en armoede. Hij noemt de acht 'leeuwen' van Afrika [Zuid-Afrika, Algerije, Botswana, Egypte, Mauritius, Libië, Marokko en Tunesië] waar het inkomen per hoofd meer is dan 10 duizend dollar, en dat dat meer is dan de veelbesproken BRIC-landen met 8800 dollar per hoofd [Brazilië, Rusland, India en China]. Maar de verschillen binnen Afrika blijven groot: Botswana met 15 duizend dollar tegenover Congo met 330, bijvoorbeeld en 30% van 's werelds hydro-energie.
Ook ziet hij dat in sommige landen vrije verkiezingen en pluralisme vooruitgang boekt, waardoor er gemakkelijker vreedzame oplossingen voor de politieke problemen kunnen worden gevonden. Hij wijst er op dat Afrika [nog steeds!] 80% van de potentiële landbouwgronden heeft [Zimbabwe, bijvoorbeeld].
Als toekomstvisie --heel Frans!!-- ziet Baverez een 'speciale relatie' tussen Europa en Afrika. Europa met zijn duivelsspiraal van veroudering, diepe schulden, en onder-competitie, tegenover Afrika met zijn snelgroeiende bevolking.
Hmmm, het zij zo.
Maar de cijfers van de recente productiviteits-ontwikkelingen en andere indicatoren die Baverez op tafel legt, geven een hoopvolle kijk.
Hoopvoller in elk geval dan je blindstaren op corruptie en onveiligheid.
_____________________
Nicolas Baverez, L'Afrique, nouvelle frontière du développement, Le Point, 10 juin 2010, No 1969,
http://www.lepoint.fr/politique/l-afrique-nouvelle-frontiere-du-developpement-10-06-2010-1201264_20.php
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag 5 Juli 2010
Eergisteren kreeg ik onverwacht een citaat onder ogen van Henry David Thoreau, de man die het in zijn hoofd haalde in het symbolische 'hutje op de hei' te gaan wonen als 'experiment'. Hij schreef er een beroemd geworden boek over, Walden. Het citaat wat mij trof was uit het essay Walking, dat ik heel lang geleden had gelezen. Het citaat trof mij. Hier is het:
--"I think that I cannot preserve my health and spirits unless I spend four hours a day at least [ ...] sauntering through the woods and over the hills and fields absoutely free from all wordly engagements".
Ik zou tevreden & instemmend hebben moeten knikken, want het beschrijft precies het evenwicht in mijn leven.
--"Ik moet urenlange wandelingen maken om te kunnen schrijven", zeg ik wel eens.
Maar ik knikte niet instemmend, want juist in de dagen daarvóór --niets is toevallig!-- had ik een paar keer een bijzonder pijnlijke scheut in mijn linkerheup gevoeld. Het was een heel onbekende pijn, dus ik maakte mij ongerust, en lag ervan wakker:
--"Als dàt doorzet, is het afgelopen met mijn lieve leventje". Ik zag het al voor mij, een leven gekluisterd aan huis. Brrr ...
Permanent in het verkeerde klimaat. Fataal!
En toen dat citaat. Je begrijpt dat ik alles behalve tevreden & instemmend knikte. Terwijl ik op dat moment die pijn niet voelde, zag ik de hele ellende voor mij. Wat kon ik doen?
Ik vond de oplossing. Ik zocht het oorspronkelijke essay op het Internet. Ik printte het zorgvuldig, en fröbelde er een mooi boekje van. Dat leidde af.
Deze 'rituele bezwering' heeft geholpen. Ik heb vannacht goed geslapen.
Hoe het verder afloopt? Ach, ik zie wel. Komt tijd, komt raad.
_____________________
Het essay staat op verschillende plaatsen op het Internet. Ik heb het van http://thoreau.eserver.org/walking1.html
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag 6 Juli 2010
Geen stukje vandaag. Met de hele familie op bezoek. Wat had je gedacht?
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag 7 Juli 2010, Jeroen komt vandaag
Dat was gezellig gisteravond! Ghislaine en ik zijn geen van beiden voetbalfans, maar 'Oranje' in de halve finale was ruim voldoende om samen lekker voor de TV te gaan zitten. De overwinning met 3-2 verhoogde de feestvreugde, en was reden voor een glaasje Crémant de Limoux. Ondertussen had ik mijn nieuwe Windows 7 geïnstalleerd, want 'installeren' bestaat voornamelijk uit wachttijden.
De familiereünie begint compleet te raken. Vanavond haal ik Jeroen nog af in Béziers. Hij komt per TGV rechtstreeks uit Brussel. En dan hebben we weer een gezamenlijke maaltijd. Buiten onder de platane-mûrier. Zuid-Franser kan het niet. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag 8 Juli 2010
De 'gezondheidsindustrie' is in de VS de 'op-één-na-grootste' producent van afval. [De grootste is de 'voedingsmiddelenindustrie']. Binnen die medische sector blijkt 20 à 30% van de afvalproducten uit de operatiekamer te komen. Ik schrok even, want ik dacht dat het om afgezette benen, vingers of andere organen zou gaan. Maar nee. De afvalbakken van operatiekamers zitten vol met "perfectly good equipment, much of which was either barely used or never used", zoals een chirurg tot zijn ontsteltenis constateerde na een routineoperatie. Dáár heeft hij vervolgens eens wat beter naar gekeken, en een artikel over geschreven.
Het bleek dat het gaat om de niet-gebruikte onderdelen van 'operatie-sets'. Dat zijn vóórverpakte en gesteriliseerde gereedschappen en 'alle' andere benodigdheden voor één [1] operatie. Dat gebruik heeft een enorme omvang gekregen, en intussen is er al enige 'recycling' begonnen van kostbare onderdelen die best nog vaker kunnen worden gebruik, zoals speciale boren voor heup-operaties. Die worden opnieuw verpakt en gesteriliseerd.
Dat is allemaal heel 'logisch' en 'efficiënt' en --omdat de kosten betaald worden door de gezondheidsverzekeringen-- is er ternauwernood een plafond voor die uitgaven. Die wildgroei was dus voorspelbaar.
Interessanter zijn de sociale, politieke en [pseudo-]wetenschappelijke factoren die dat mogelijk maakten. Het begon namelijk in de jaren '80 toen het HIV-virus [ook al zo'n hype die nadere bestudering vraagt] iedereen bang maakte. Toen er tegenkrachten ontstonden, verenigde de toeleverings-industrie zich in de Advanced Medical Technology Association, en maakte 'wetenschappelijk' duidelijk dat hergebruik 'gevaarlijk' was. We hadden dus óók te maken met een streven naar 'zuiverheid' waarvan Nietzsche al zei: "Het streven naar zuiverheid is zelf onzuiver".
Ook hadden we te maken met een vorm van 'disease mongering', het uitvinden en in stand houden van 'nieuwe ziektes' dat een paar jaar geleden in het 1 April nummer van BMJ zo prachtig werd gepersifleerd in een artikel onder de titel 'Scientists find new disease: motivational deficiency disorder' en de fraaie eerste regel: 'Extreme laziness may have a medical basis, say a group of high profile Australian scientists'.
En waar komen de tegenkrachten nu vandaan? Van een groep 'Bezorgde Groenen' die milieubewust naar ons woest consumptiefeest kijken. Zij hebben de rol van de 'rei der engelen'. Dat zou betekenen dat we toe zijn aan de laatste bedrijven van dit werelddrama, van dit woeste consumptiefeest. Wie weet?
Wat blijft zijn de 'marketeers' die munt slaan uit iedere menselijke emotie. Zoals na de ontdekking /uitvinding door Freud, hele generaties psychiaters, psychologen en farmaceuten aan de kassa zitten bij de ingang van Het Onderbewuste. Kassa!
_____________________
INGFEI CHEN, In a World of Throwaways, Making a Dent in Medical Waste, NYT, July 5, 2010
http://www.nytimes.com/2010/07/06/health/06waste.html
Kwakye, Gifty MPH; en anderen, A Call to Go Green in Health Care by Reprocessing Medical Equipment
Academic Medicine: March 2010 - Volume 85 - Issue 3 - pp 398-400
http://journals.lww.com/academicmedicine/Fulltext/2010/03000/Commentary__A_Call_to_Go_Green_in_Health_Care_by.10.aspx
Ray Moynihan, Scientists find new disease: motivational deficiency disorder
BMJ 2006;332:745 (1 April), doi:10.1136/bmj.332.7544.745-a
Over zuiverheid : zie Mijn Dagboek 29 januari 2002
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag 9 Juli 2010
Zie 1 Juni en Mijn Reisbrief [blog]
Daar staan nu foto's van mijn fluweelboom en van de vruchtbomen die *niet* dragen dit jaar.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag 10 Juli 2010
Er is een interessant nieuw element verschenen in de discussie over de invloed van het Internet op het leren. En dát op basis van een wereldwijde studie: Family scholarly culture and educational success: Books and schooling in 27 nations.
De discussie draaide om drie factoren: goed geïnformeerd zijn(1), op de hoogte zijn van de dingen van alledag(2), en gecultiveerd zijn(3). In tegenstelling tot eerdere beweringen als zou het Internet leiden tot "a short-attention-span culture", kon toch worden aangetoond dat het Internet een belangrijke bijdrage geeft aan het leren; met name op punt een en twee.
Punt drie ligt anders. Het bovengenoemde onderzoek laat zien dat kinderen uit gezinnen met meer dan 500 boeken in huis langer op school blijven, en meer interesse tonen in dóórleren. Zij leven in een hiërarchische boekencultuur met 'strandlectuur' aan de basis, en 'betere boeken' hogerop in de hiërarchie. Dat is een belangrijk aspect van hun 'bevoorrecht' zijn.
Het Internet heeft geen boodschap aan deze 'cultuur' en 'hiërarchie'. Het kent geen 'deference', achting, of erkenning van het 'betere boek'. Het Internet is 'egalitair' als 'cultuur', en draagt die hiërarchische 'cultuurfactor' dan ook niet over, ondanks het feit dat het 'leren' op de twee bovenstaande factoren beter is.
Maar wat blijkt? Uit diverse experimenten met het weggeven van boeken aan kinderen uit minder bevoorrechte milieus blijkt hetzelfde effect te ontstaan. Onder de juiste omstandigheden bouwen ze daarmee een eigen bibliotheek(je) op, en leven zodoende in een andere wereld. Daar wijst het onderzoek op. Het gaat niet zozeer om de fysieke aanwezigheid van 'veel' boeken, maar om het zelfbeeld:
--"It's not the physical presence of the books that produces the biggest impact [...]. It's the change in the way the students see themselves as they build a home library. They see themselves as readers, as members of a different group".
David Brooks, in NYT van gisteren, concludeert:
--"The Internet culture may produce better conversationalists, but the literary culture still produces better students".
Hij zoekt naar een rol voor het Internet om die 'cultuurfactor' tóch over te dragen. Hij weet het ook niet, maar hoopt op een 'Internet counterculture that will better attract people to serious learning'.
Ik denk dat die counterculture er al is in kleine verborgen hoekjes. Ik denk met name aan die websites waar serieuze lezers en lezeressen 'gewoon' opschrijven wat ze hebben gelezen, en een 'eigen beoordeling' geven van het gelezene. Dat alles zonder exhitionistische publiciteitstrucs. Ik zal mijn vondsten op dat gebied eens bijelkaar zetten. Wie doet er mee?
_______________
M.D.R. Evans, Jonathan Kelley, Joanna Sikora and Donald J. Treiman, Family scholarly culture and educational success: Books and schooling in 27 nations, Research in Social Stratification and Mobility, Volume 28, Issue 2, June 2010, Pages 171-197
http://www.sciencedirect.com/ en dan zoeken met "M.D.R. Evans"
DAVID BROOKS, The Medium Is the Medium, NYT, July 8, 2010 http://www.nytimes.com/2010/07/09/opinion/09brooks.html
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag 11 Juli 2010
Ik koop altijd Lipton Yellow Label Tea in doosjes van 25. Ik keek eens naar de prijzen van de 50- en 100-verpakking, want ik ben een kleine grootverbruiker. Tot mijn verbazing waren de grotere verpakkingen duurder-per-zakje. De 25-, 50-, en 100-verpakking kosten respectievelijk 0,96, 2,07 en 4,20 euro.
Een dergelijke exercitie deed ik een paar jaar geleden met mineraalwater. De 5-liter verpakking was duurder-per-liter dan de anderhalve liter flessen. Dat was óók tegenintuïtief.
Slim van die marketeers om ons te belazeren met onze intuïtie-van-vroeger:
"Voordeliger Per Dozijn". Niet dus! Blijven opletten! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag 12 Juli 2010
Vandaag geen stukje.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag 13 Juli 2010
Gisteravond, in het interview met Nicolas Sarkozy, werd het gedrag van de franse pers 'fascistisch' genoemd, en de voorzitter van de regeringspartij, Jean-François Copé verweet de pers in een ingezonden brief aan Le Monde het opwekken van een 'algemeen wantrouwen'. Dat alles naar aanleiding van de 'affaire' Woerth-Bettencourt.
Sylvie Kauffmann, directrice van de redactie van Le Monde, zet puntjes op de i's, en trekt die diffamaties recht met een voorbeeld.
In 2005 vroeg de president van Indonesië Sri Mulyani om minister van financiën te worden. Zij was employé van het Internationaal Monetair Fonds, en haar man was bankier. Alvorens dat verzoek aan te nemen, had ze eerst een gesprek met haar man:
--"Er bestaat zoiets als een 'conflit d'intérêts', en zelfs als dat er niet is, wilde ik totaal boven alle verdenking verheven zijn", verklaarde Mulyani.
Haar man trekt zich terug uit zijn bankiers-verantwoordelijkheden, en wijdt zich aan sociaal ondernemerschap. Muluyani is vervolgens minister-boven-alle-twijfel, en is zeer actief en succesvol in het bestrijden van corruptie.
Als de ministers in Indonesië al die notie hebben van een 'conflit d'intérêts', zo gaat Kauffmann verder, waarom heeft Eric Woerth dan bij zijn aanstelling als minister geen gesprek gehad met zijn partij, zodat hij van zijn verantwoordelijkheden als penningmeester van de regeringspartij werd ontheven, en waarom heeft hij geen gesprek gehad met zijn vrouw zodat zij haar verbintenis zou verbreken met het bedrijf dat het vermogen van Liliane Bettencourt beheert?
Het beschuldigen van de pers van 'fascisme' en het genereren van 'algemeen wantrouwen' lijkt het meest op het beschuldigen van de boodschapper, zegt Kauffmann.
Kauffmann gaat in op de traditioneel slechte relaties die 'le pouvoir' in Frankrijk altijd al heeft onderhouden met de pers, maar tijdens het presidentschap van Sarkozy is dat nòg erger, juist door de openlijke relaties van Sarkozy met toppersonen van het grootkapitaal zoals, Bernard Arnault, Vincent Bolloré en Martin Bouygues.
Maar wat Kauffmann niet noemt is een 'structurele corruptie-factor' in Frankrijk waardoor de topbenoemingen bij de overheid volgens bepaalde schema's toevallen aan afgestudeerden van de Grands Écoles. Ik heb van nabij meegemaakt hoe de plaats op de promotie-lijst van de École prevaleerde boven alle andere elementen. De verklaring van de insiders was dat op die manier een 'broederschap' van top-afgestudeerden ontstond die ervoor konden zorgen dat alles 'gesmeerd' liep. Ook dat heb ik van nabij in werking gezien.
Daarmee kon het klootjesvolk, de niet-afgestudeerden dus, buiten worden gehouden. Die sfeer ken ik. Kauffmann noemt het niet. Maar in de ogen van die kringen zijn Sarkozy [gezakt voor Sciences-Po], Bolloré en Bouygues deel van het 'klootjesvolk', want ze zijn niet van de vijf Grote Scholen. [Alleen Bernard Arnault is van de École Polytechnique; hij is een 'X1969'].
Maar hoe 'gesmeerd' alles verloopt door deze 'structurele vriendjespolitiek', voor de buitenstaanders is het een onaantastbaar bolwerk dat met 'extreme middelen' moet worden benaderd. Dat noemt Kauffmann niet. Maar het verklaart veel.
_____________________
Sylvie Kauffmann, Politique, médias : les maux français et l'affaire Woerth-Bettencourt, LEMONDE 12.07.10
http://abonnes.lemonde.fr/idees/article/2010/07/12/politique-medias-les-maux-francais-et-l-affaire-woerth-bettencourt_1386789_3232.html
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, Quatorze Juillet 2010
Toen ik gisteren schreef over de 'extreme middelen' waarmee het onaantastbaar bestuursbolwerk in Frankrijk moet worden benaderd, dacht ik zeker ook aan de vele stakingen waarvoor Frankrijk bekend is in de wereld. Maar Philippe Askenazy, onderzoeksdirecteur bij het CNRS, laat zien dat die reputatie onterecht is. Andere Europese landen maken het soms nòg bonter. Hij neemt daarvoor het aantal stakingsdagen per 1000 werknemers over een tienjarige periode van 1998 tot 2007. Frankrijk blinkt niet uit. Even lijkt het dat de Zuid-Europese landen het gemiddeld bonter maken dan de Noordelijke, maar dan gaat Askenazy verder naar het noorden, en ontdekt dat Finland ook van wanten weet, en dat Denemarken wellicht 'Europees kampioen' moet worden genoemd.
Frankrijk, volgens Askenazy, zit gewoon in de middenmoot van de Europese stakingscultuur, het is een doodgewone 'gréviculteur'.
Askenazy probeert dat scheefgetrokken beeld te verklaren met toerisme. Frankrijk wordt veel meer bezocht dan andere landen. Misschien draagt daaraan bij dat het in Frankrijk ook altijd het openbaar vervoer betreft, dat het zo opvallend maakt.
Mijn eigen waarneming over het 'anders' zijn van de Franse 'gréviculture' betreft vooral de manier waarop stakingen beginnen. Met name die van de landbouwers. Zonder enige aankondiging beginnen die met 'boze boeren' die duizenden liters melk openbaar verspillen, of een vrachtauto mest voor de deur van de betrokken minister deponeren om de onderhandelingen te openen. Kortom, de 'stijl' van het overleg.
Misschien dat Askenazy daar ook eens naar kijkt.
Wat stakende voetballers betreft is Askenazy's conclusie duidelijk:
--"[La France] n'est pas championne du monde de la grève, seulement du ridicule en football".
_____________________
Philippe Askenazy, Les champions de la grève, LEMONDE 12.07.10
http://www.lemonde.fr/idees/article/2010/07/12/les-champions-de-la-greve_1386879_3232.html
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag, 15 Juli 2010, Jeroen vertrekt
Dinsdag schreef ik van het interview met de president dat aldaar het gedrag van de Franse pers 'fascistisch' werd genoemd. Dat was juist, maar het was niet Sarkozy die dat woord uitsprak. Het was de interviewer, David Pujadas, die vroeg of hij achter die woorden stond die gebruikt waren door Xavier Bertrand, de 'patron' van de regeringspartij. Sarkozy ontweek het antwoord door te zeggen:
--"Je suis chef de l'État, ce n'est pas mon rôle, faites votre travail le mieux possible, j'ai déjà assez de travail".
Bertrand had eerder gezegd van Médiapart, een blog die verwant is aan Le Monde, dat die 'méthodes fascistes' gebruikte door de verklaringen van de boekhouder van het gewraakte vermogen te publiceren, waaruit bleek dat er rechtstreeks --en illegaal-- contant geld [150 duizend euro] naar Sarkozy was gegaan. In het interview zelf gebruikte Sarkozy echter voortdurend de woorden calomnie en calomnier, wat 'laster' en 'lasteren' betekent. M.a.w. 'ten onrechte beschuldigen'.
Tot nu toe ziet het er niet naar uit dat om onwaarheden gaat die boven water zijn gekomen in verband met de onwettige fondsen die uit het vermogen van Liliane Bettencourt naar de partijkas van het UMP zijn gevloeid. Geen 'laster' dus, en zeker geen 'fascisme'.
De opvatting van Sylvie Kauffmann die ik eergisteren noemde, wordt aldus bevestigd. Zij legde de oorzaak bij Eric Woerth die de huidige problemen had voorkomen als hij zich gedragen had als de Indonesische minister die ze aanhaalde. Uitspraken zoals 'fascisme' en 'laster' zijn daarom het "beschuldigen van de boodschapper", en vinden geen grond in de feiten.
Het laatste nieuws is dat Eric Woerth aftreedt als penningmeester van de UMP, en dat Liliane Bettencourt een onafhankelijke 'audit' heeft voorgesteld. Het geheel bevindt zich echter 'onder de rechter' maar binnen Justitie zijn tegengestelde bewegingen waar te nemen. Intussen worden er wel gerechtelijke huiszoekingen gedaan bij personen en instituten in de naaste omgeving van 'la milliardaire'. Afwachten dus.
_______________________
Liliane Bettencourt essaie de protéger François-Marie Banier, LEMONDE, 03.07.10
http://www.lemonde.fr/societe/article/2010/07/03/liliane-bettencourt-essaie-de-proteger-francois-marie-banier_1382517_3224.html
Perquisitions au bureau de Liliane Bettencourt et au domicile de François-Marie Banier, LEMONDE, 12.07.10
http://www.lemonde.fr/societe/article/2010/07/12/les-domiciles-parisiens-de-liliane-bettencourt-et-francois-marie-banier-perquisitionnes_1387131_3224.html
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 16 Juli 2010
Als franse omroepers buitenlandse woorden uitspreken, rijzen je de haren ten berge. Ik heb ook veel ervaring met spaanse omroepers, want in beide landen luister ik veel naar de radio. Net als bij de NLse omroepers, blijft de misvorming beperkt tot overkomelijke 'accentverschillen'.
Bij de franse omroepers dacht ik lang dat het aan het vreemde-talenonderwijs lag. In Frankrijk staat dat op een laag pitje. Het zou 'onwetendheid' kunnen zijn, of 'ongeoefendheid'. Meer en meer ontdek ik dat het 'overtuiging' is.
Het is de norm! Alle gecultiveerde mensen spreken het zo uit!
En buiten Frankrijk wonen toch geen gecultiveerde mensen? (100 woorden)
_______________________
Zie ook Mijn Dagboek 29 Aug 2009 en http://abonnes.lemonde.fr/societe/article/2009/08/25/les-etudiants-francais-toujours-aussi-nuls-en-anglais_1231684_3224.html
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag, 17 Juli 2010
Het begon met een berichtje dat ik 'ergens' oppikte, als zou Steve Wozniak, medeoprichter van Apple, maar niet meer verbonden aan de onderneming, gezegd hebben dat gebruikers van de nieuwe iPod4 er goed aan zouden doen een gewoon mobieltje bij zich te dragen wegens de onbetrouwbaarheid van de antenne waarover op dat moment --en nog steeds-- nogal wat 'rumours' circuleerden.
--"Leuke grap", dacht ik, en liet het liggen.
Gisteren kreeg ik een interview van David Pough met de man van snopes.com onder ogen, David Mikkelson. In eerste instantie weinig verrassend, want ik kende die site een meer van dat soort-- waar ik te rade ga als ik iets 'ongeloofwaardigs' aantref.
Maar aan het eind kwam de verrassing. Mikkelson blijkt af en toe zèlf 'urban legends' te genereren! Zo heeft hij uit zijn duim gezogen dat een bepaald kinderliedje [Sing a song of sixpence] heel oud is, en dat het oorspronkelijk een geheime code bevatte over het recruteren van piraten. Mikkelson doet dat om te kijken of die geruchten zich verspreiden. En, inderdaad, het lukt!
Dat bracht mij op het 'urgente idee' om dat verhaal over Wozniak te verifiëren. Hoax.com, Snopes.com, en Urbanlegends.about.com, mijn 'eerste hulp' in dat soort zaken, vermeldden het niet. Toen ging ik rechtstreeks via Google zoeken.
Het lukte. Het bericht circuleerde 'overal', en met weinig moeite vond ik het originele interview via een korter bericht op Notebooks.com. Het blijkt een interview van Henk van Ess te zijn dat 'in zijn geheel' op http://www.mifieurope.com/2010/07/15/wozniak/ zou staan.
Daar staat inderdaad een lang gesprek waarin nogal terloops door Wozniak wordt gezegd:
--"If you can afford it, carry a second Verizon phone for backup".
Het is een klein stukje uit een langer gesprek waarin Van Ess en Wozniak hun reis-ervaringen uitwisselen met mobiel internationaal 'telefoneren en data-uitwisseling'. Het bericht, zo ontdek ik tenslotte, heeft ook NRC/Handelsblad bereikt.
Nu nog afwachten of het hele verhaal van Van Ess uit de duim is gezogen. Het past mij te mooi in de 'publiciteit' rondom de iPod4, en het verzinnen van 'urban legends' is helemaal à la mode d'aujourd'hui.
_______________________
DAVID POGUE, At Snopes.com, Rumors Are Held Up to the Light, NYT, July 15, 2010
http://www.nytimes.com/2010/07/15/technology/personaltech/15pogue-email.html
Mijn EHBO bij internet geruchten: http://www.hoax.com/, http://www.snopes.com/info/top25uls.asp, http://urbanlegends.about.com/od/internet/a/current_netlore.htm
Carter Sprunger, Apple Co-Founder Steve Wozniak Recommends Using Verizon Phone as iPhone 4 Backup, July 16, 2010
http://www.notebooks.com/2010/07/16/apple-co-founder-steve-wozniak-recommends-using-verizon-phone-as-iphone-4-backup/
Interview van Henk van Ess met Steve Wozniak, http://www.mifieurope.com/2010/07/15/wozniak/
Marc Hijink, iPhone 4-perikelen: ook Steve Wozniak heeft geen ontvangst, NRC, donderdag 15 juli 2010
http://weblogs.nrc.nl/hebben/2010/07/15/iphone-4-perikelen-ook-steve-wozniak-heeft-geen-ontvangst/
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag, 18 Juli 2010
De krant van Perpignan, l'Indépendant, maakte melding van '100 jaar' Carte Michelin in deze streek. 'La côte', was de eerste regio waar de gebroeders Michelin zich op richtten. In 1908 hadden ze in de Auvergne een succesvolle proef gedaan met een kaart van 1/100.000, en met 'pliage en accordeon', de bekende zig-zag plooiing die de kaart onderweg zo gemakkelijk toegankelijk maakt.
Na deze 'experimenten' in hun eigen omgeving --Clermont Ferrand-- gaan ze over op de definitieve vormgeving op 1/200.000, en beginnen in 1910 met de kaart die nu als 'N° 83' bekend staat, en waar Perpignan op staat. Snel volgen de andere kaarten van 'la côte'. In 1913 hebben ze heel Frankrijk compleet. In 1914 'pakken' ze Engeland, en vervolgens 'veel meer buitenland'. Nu verkopen ze jaarlijks vijf miljoen kaarten in Frankrijk en tien miljoen in de wereld.
Deze successtory is vrij algemeen bekend. Minder bekend is hoe deze bandenfabrikant op dit idee was gekomen. Al vanaf 1880 waren er kaarten voor fietsers bekend. Dat waren meestal getekende routes, rechtlijnig, en met weglating van de verdere omgeving. Wel was er veel aandacht voor wegsplitsingen, hellingen en de kwaliteit van de weg [pas na 1925 worden de wegen geasfalteerd].
Uit de verhalen van mijn ouders en ooms weet ik wat de introductie van de fiets op het platteland --in Noord-Limburg-- betekende. Terwijl er voor die tijd veel doelgericht werd gelopen, ontstond nu opeens de mogelijkheid om 'zomaar' een verkenningsrondje te rijden. De meest avontuurlijke en ondernemende dorpsgenoten waagden zich daar aan, en kwamen met hun verhalen thuis. Uit die tijd citeerden mijn ouders uitdrukkingen als: 'Hij kan het weten, hij heeft een fiets' om een al te snoeverige fietser tegengas te geven. Ook herinner ik mij verhalen van mijn vader over handgetekende kaartjes die werden gemaakt om 'fiets-ervaringen' uit te wisselen. Dat leidde tot een heel nieuwe verkenning van de omgeving. Die werd letterlijk in kaart gebracht. De ervaringen met auto's komen later. De oudste broer van mijn moeder vertelde mij van de eerste auto's die hij in Tegelen zag toen hij vijftien jaar was. En dat waren er meteen een heleboel, want het was de Rally Praag-Parijs van 1906. [De Rally Monte Carlo begint pas in 1911. Die heb ik minstens een keer met eigen ogen door Venlo zien komen. Vóór 1940 als 9- of 10-jarige].
Natuurlijk waren er in die tijd kaarten, maar die waren voor het volk praktisch niet toegankelijk. Dat waren militaire kaarten, en zeker geen typische wegenkaarten met speciale aandacht voor de kwaliteit van de weg en voor de hellingen.
André Michelin, een van de broers, werkt tijdens zijn militaire dienst tussen 1890 en '95 op het Ministerie van Binnenlandse Zaken waar op dat moment gewerkt wordt aan de 1/100.000 kaart van heel Frankrijk. Dat was een kaart voor militaire toepassing. Dáár moet hij het concept 'wegenkaart' hebben ontdekt. Hij had oog voor wat fietsers en automobilisten nodig hadden. Wat daaraan óók nog ontbrak waren goede 'naamplaatjes' bij de dorpen en steden. Ook de wegen kregen nummers en 'naamplaatjes'. Daaraan heeft hij de rest van zijn leven gewerkt.
Zo veranderde het wereldbeeld. Zo ontstond de wegenkaart.
_____________________________
Zoé Cadiot, Carte Michelin: 100 ans et la cote. l'Indépendant, 16 juillet, 2010, pag 32
Le début de Michelin dans les cartes routières, http://www.acgcm.com/cartes_routieres.html
Blog Bibimage, http://bibimage.blogspot.com/2010/03/histoire-de-la-carte-michelin-4.html
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag, 19 Juli 2010
Vandaag geen stukje.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 20 Juli 2010
Mel Gibson, de man van The Passion of the Christ, is in opspraak. De roddel daarover moet je maar elders lezen. Het 'geval' loopt al een paar weken, en Gibson is 'rijk' èn 'celebrity'. Dat vind je gemakkelijk op Google.
Zijn ex-vriendin, Oksana Grigorieva, heeft de scheldkritieken die hij door de telefoon op haar afvuurde, op de band opgenomen. Ze probeerde hem daarmee te chanteren, maar heeft die tenslotte gepubliceerd. Business Week probeert de zakelijke gevolgen voor Gibson te peilen. Veel interessanter zijn de commentaren van David Brooks en Frank Rich in NYT.
Rich gebruikt het als aanleiding om een verandering in het Amerikaanse politieke landschap te beschrijven. Zes jaar geleden was Gibson niet alleen een topster bekend voor zijn lomp gedrag en zijn dronkenschappen, hij was ook een sleutelfiguur, een icoon zelfs, van het Amerikaanse conservatisme. Dat hij door deze rel zo diep gevallen is, heeft zijn mede-oorzaak in het geringe belang dat het Amerikaanse conservatisme nu nog heeft. Het 'stootkussen' van een vitale cultuur bestaat niet meer. In de tijd van de controverses rondom The Passion [2004] werd Gibson daardoor gesteund. Nu heeft hij de 'verdedigers' uit die kringen niet alleen van zich vervreemd, het hele Amerikaanse conservatisme is in discrediet geraakt door een aantal gebeurtenissen die Rich opsomt. Bovendien is de 'signature movement' van dat conservatisme de Tea Party geworden, en die heeft geen boodschap aan Gibson.
Brooks gaat in op de extreem-narcistische persoonlijkheid van Gibson, en op de karakteristieken daarvan. Uit die telefoongesprekken haalt hij typische details. Gibson benadrukt bijvoorbeeld voortdurend zijn gelijk, zonder ook maar met één woord in te gaan op wat zij verkeerd zou hebben gedaan. Ook valt op hoe hij telkens teruggrijpt op waarden van 'zuiverheid' en 'afkeer', en het plezier dat hij heeft in het domineren als zodanig. Hij is belangrijk. Hij is de 'allerbelangrijkste'. Dat is voldoende argument. Vroeger waren er psychologische theorieën die de narcistische persoonlijkheid verklaarden uit diepe gevoelens van onwaardigheid of frustratie. Recenter onderzoek ondersteunt die hypothesen niet.
Brooks gaat ook in op de groei van het Narcissistic Personality Disorder in de VS. Totaal gaat het om 6,2% van de hele bevolking. Voor jongeren tussen 20 en 30 geldt 9,4%. Het gaat ook om een epidemie, getuige een boek wat Brooks aanhaalt onder de titel 'The Narcissism Epidemic'. Sinds 1970 is het 'self-esteem' enorm gegroeid. In 1950 vonden 12% van de teenagers zich 'belangrijk'. Einde '80 was dat 80% van de meisjes en 77% van de jongens. Het zijn niet allemaal Gibsons-in-spe, maar het is wel duidelijk dat de groei zit in de 'ikke-ikke-ikke'-cultuur.
Zo heeft deze 'Privé-roddel' aanleiding gegeven tot tenminste twee 'betere' beschouwingen. Ik blijf op de uitkijk, want ik heb mij mijn hele leven al verbaasd over het 'waarom' van de dominante persoonlijkheid. Misschien dat er nu wat meer loskomt. Ik ben benieuwd. De artikelen n.a.v. de dood van George Steinbrenner raken ook aan dat onderwerp. Hij was een schaamteloze doordouwer van zijn mening.
_____________________
Mel Gibson Outbursts Mean Summit May Postpone Film, July 19, 2010
http://www.businessweek.com/news/2010-07-19/mel-gibson-outbursts-mean-summit-may-postpone-film.html
FRANK RICH, The Good News About Mel Gibson, NYT, July 16, 2010, http://www.nytimes.com/2010/07/18/opinion/18rich.html
DAVID BROOKS, The Gospel of Mel Gibson, NYT, July 15, 2010, http://www.nytimes.com/2010/07/16/opinion/16brooks.html
DAVID BROOKS AND GAIL COLLINS, George Steinbrenner and His Ego, NYT, July 13, 2010
http://opinionator.blogs.nytimes.com/2010/07/13/george-steinbrenner-and-his-ego/
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 21 Juli 2010
Ik ga vanmorgen met kleindochter Lizette wandelen. Ze heeft langere benen dan ik, en stapt stevig door. Dat wordt voor mij dus een pittige marcheerwandeling. Het werd tijd. Door de drukte heb ik die al bijna een week overgeslagen.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag, 22 Juli 2010
Vandaag ga ik met zoon Peter wandelen. Lekker met z'n tweeën, ver van het familie-gewoel, eens lekker bijpraten.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 23 Juli 2010, Martine jarig!
Het einde van de familiereünie komt eraan. Vandaag hebben we een grote familielunch om de verjaardag van Martine te vieren. Morgen vertrekt de eerste ploeg NL-waarts. Zondag de rest.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag, 24 Juli 2010, Lizette jarig!
Vanmiddag hadden we weer eeen grote familielunch. Nu om de verjaardag van Lizette te vieren. Daarna vertrok Peter met gezin.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag, 25 Juli 2010
Zojuist, om 05:45, vertrok de laatste ploeg naar NL. Ik heb het rijk weer alleen. Ik 'zet mij neder' om overzicht te krijgen. Waarmee zal ik beginnen?
Met opruimen? Of meteen een stukje schrijven? Of gewoon dolce far niente namijmeren, starend naar het ongemaaide gazon, wachtend op de zonsopgang?
Of een lijst maken van wat ik liet liggen voor 'als-ze-weer-weg-zijn'?
Ik staar intussen naar de werktafel. Wat zie ik daar allemaal onder handbereik? Allemaal 'stapeltjes ongeregeld': kranten, tijdschriften.
Als ik daar nu eens één stapel van zou maken? Dat zou toch een mooi begin zijn. Nietwaar? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag, 26 Juli 2010
De affaire Woerth-Bettencourt had wel sappige details, maar ik miste het overzicht. Kennelijk was ik niet de enige, want Le Monde maakte vandaag een tussentijdse analyse, omdat de soap deze week wel weer hoogtepunten zal vertonen:
--'Les auditions de Liliane Bettencourt [ ... ] devraient rythmer une nouvelle semaine dominée par cette affaire'.
Le Monde reduceert de affaire tot 'cinq procédures judiciaires en cours'.
--"Bravo, pour cette synthèse claire", schreef viviane M om 17h13.
--"Le feuilleton continue", had Rudolf BKOUCHE om 16h27 al geschreven.
Voor mij was het een verrassing dat het in alle stilte begonnen was met een klacht op basis van een interessante wet die mij al was opgevallen toen die --jaren geleden, ten tijde van Jospin of eerder-- werd aangenomen. Het gaat om de wet tegen 'abus des biens sociaux'. Het interessante van die wet is de definitie van het delict, en de mogelijkheid dat 'iedereen' daarover een aanklacht kan indienen. In NL is dat veel ingewikkelder, en gaat het gemakkelijker in de doofpot.
De 'biens sociaux' [sociale goederen] zijn de eigendommen van een bedrijf, en die mogen niet zomaar voor andere doelen worden aangewend dat overeenstemt met de bedrijfsdoelen. Zo stond er op de loonlijst van L'Oréal het 'vriendje' van Liliane Bettencourt met een salaris van vier miljoen '... un contrat de travail de complaisance ... '. Een letterlijke 'sine cure'.
Omdat het 'biens sociaux' zijn, is dat ook een beetje van mij en van 'iedereen'. Een verder niet genoemde 'X' diende op grond daarvan de eerste aanklacht in. Toen dat 'vriendje' ook nog een eiland in de Seychelles cadeau kreeg, kwam de dochter in het geweer, en diende een verzoek in om haar moeder onder curatele te stellen omdat het 'vriendje' gebruik maakte van Liliane's zwakheid. [Ze is 87]. Dat leidde tot een rechtszaak die één rechter in de doofpot wilde stoppen, en een ander niet. Ondanks dat 'rumoer' werd die zaak geseponeerd. Maar de affaire 'stonk' intussen zó, dat het niet meer te remmen was. De huidige minister van arbeid Eric Woerth, vroeger van financiën, en [nu nog] penningmeester van regeringspartij, kreeg regelmatig geld voor de partijkas toegespeeld, en zorgde ervoor dat zijn echtgenote een functie kreeg in de beheersmaatschappij van het vermogen. [Mogelijk om dichter-bij-het-vuur te komen.]
Dat zijn --in het kort-- die 'cinq procédures judiciaires en cours' van het artikel.
Wat mijn aandacht trok was de toepassing van de wet op 'abus des biens sociaux'. Ik zie nog niet goed waar die is gebleven onder het geweld van al die 'Privé'-achtige onthullingen. Maar ik houd het van nu af in de gaten.
De minister neemt per einde van deze maand ontslag als penningmeester, en zijn vrouw heeft per 1 juli ontslag genomen bij de beheersmaatschappij. 'Nogal laat', dus.
Zijn baan als minister verdedigt hij met hand-en-tand. Misschien komen we er deze week achter of hij ècht zo stevig in zijn schoenen staat.
_______________________
Samuel Laurent, Les cinq enquêtes de l'affaire Woerth-Bettencourt, LE MONDE, 26.07.10
http://abonnes.lemonde.fr/politique/article/2010/07/26/les-cinq-enquetes-de-l-affaire-woerth-bettencourt_1392136_823448.html
L'abus de biens sociaux ou ABS (définition),
http://droit-finances.commentcamarche.net/contents/delits-et-infractions/l-abus-de-biens-sociaux-ou-abs-definition
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 27 Juli 2010
Ik luister meestal met veel genoegen naar de documentaires van France-Culture. Dat zijn doorwrochte kwaliteitswerkstukken. Maar vandaag raake ik hogelijk geërgerd. Het was een documentaire over Churchill. Natuurlijk kwamen daar nogal wat engelse teksten in voor; van beroemde toespraken en zo. De aanhef van zo'n fragment kwam goed door, want de vertaling werd erna uitgesproken. Maar vervolgens werd de franse tekst vrijwel tegelijk met de engelse uitgesproken. Op France-Musique doen ze dat ook zo bij interviews. Het gevolg is dat ik nòch de engelse, nòch de franse tekst kan volgen. Het doorwrochte werkstuk zakt dan in de poep. (100 woorden)
_______________________
Les Grandes Traversées / Churchill (archives), du lundi au vendredi de 9h05 à 10h Durée moyenne: 53 minutes, http://www.franceculture.com/podcast/2270361
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, 28 Juli 2010, Miek jarig! Proficiat!
Een echte morgenster is er niet op dit moment. Toen ik twee maanden geleden hier aankwam, was er wel Jupiter, maar die kwam al om twee uur op. Bij het eerste ochtendgloren was die al ver buiten het kader van mijn slaapkamerraam. Hij kwam bovendien steeds vroeger, en stond daarom iedere ochtend verder buiten mijn [denk]raam. Gisteravond zag ik hem precies om twaalf uur opkomen. Nu is het ècht geen morgenster meer. Niet leuk, zo'n lege ochtendhemel.
Venus en Mars zijn allebei 'avondster-van-dienst'. Ik weet niet wanneer die weer ochtenddienst hebben; ik kijk er wèl naar uit. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag, 29 Juli 2010
In een discussie programma op France-Culture een paar dagen geleden kwamen de begrippen 'agape' en 'eros' ter sprake. Een van de discussieleden vond het nodig om het verschil 'even kort' uit te leggen om verdere verwarring te voorkomen.
Nou, dat was even lekker-kort-door-de-bocht! De kernauteurs om die begrippen de onderscheiden zijn Plato en Paulus, zo begon de uitleg. Plato kende agape niet, en Paulus wist niet wat eros was. Eros leidt regelrecht naar sex, en agape is de liefde van God voor de mensen die ons naar onderlinge solidariteit leidt. Zo zit dat!
Een paar dagen eerder waren beide begrippen opgedoken bij het natafelen met vrienden hier in huis. Toen waren we er ook niet helemaal uitgekomen, want het moest en zou verbonden worden met het grootste probleem aller tijden, ze zorg --of beter de niet-zorg-- voor het milieu. Dat was vóór alles een probleem van menselijke solidariteit, en eros was daarbij de stoorfactor. Eros leidde namelijk naar hebberigheid en egoïsme. Oók lekker-kort-door-de-bocht!
Ik herinnerde mij dat ik niet zo heel lang geleden daarover e.e.a. had gelezen. En ja! Het was de encycliek Deus Caritas Est van paus Benedictus, een paar jaar geleden. Daaraan had ik zowel goede als 'tenenkrommende' herinneringen. Snel vond ik een handige 'summary'. Ik herinnerde mij weer details, met de passages over het Marxisme dat hij een 'faded dream' noemt. In hoeverre is de christelijke agape niet een 'dream', een droom zo krachtig dat het --volgens Luc Ferry, in zijn zoektocht naar de wèrkelijke betekenis van het Christendom-- een gat-in-de-markt vulde in de Romeinse samenleving waar slaven en soldaten [en vrouwen!] als 'vee' werden gezien en behandeld. Vandaar die explosieve verspreiding via de Romeinse buitenposten, terwijl de Romeinse centrale macht 'tegen' was. Agape is aldus een 'uitvinding' van Paulus in zijn brieven aan de Corinthiërs. De rol van Jezus is wellicht niet meer dan die van 'aangever', of 'innovator', met Paulus als 'change agent' om maar even wat termen te gebruiken uit de theorie over de maatschappelijke verspreiding van ideeën.
Benedictus gaat ook in op de christelijke liefdadigheid, en verdedigt die tegen de mensen die liefdadigheid 'systeembevestigend' noemen. Ik moest daarbij denken aan de kritiek van de neo-kapitalisten op de welvaartsstaat en de stellingname van Bush junior die vond dat 'achtergebleven' mensen geen recht hadden op 'sociale steun', hooguit op onze 'compassie'. Over die variant van agape heeft Benedictus het niet.
Nee, hij probeert eros en agape in elkaars verlengde te plaatsen: Dan wordt het pas èchte liefde. Ik moest denken aan dat meisje dat tegen haar vriendje zei --om hem een beetje jaloers te maken-- 'Ik hou meer van Jezus, dan van jou'.
Of dat zeer christelijke Zuid-Afrikaanse echtpaar dat ik ontmoette, waarvan de zéér kerkse vrouw haar man verweet niet altijd met haar mee naar de kerk te gaan:
--"Als je niet van Jezus houdt, kun je ook niet van mij houden".
Is het dàt wat Benedictus bedoelt?
Kortom, over eros vs agape zijn we nog wel even bezig. Kort-door-de-bocht helpt niet. Dan kom je in de sloot terecht.
____________________
Summary of Deus Caritas Est, L'Osservatore Romano, http://www.ewtn.com/library/doctrine/sumdeuscarit.htm
Deus Caritas Est, complete engelse vertaling
http://www.vatican.va/holy_father/benedict_xvi/encyclicals/documents/hf_ben-xvi_enc_20051225_deus-caritas-est_en.html
Luc Ferry, La Librairie Sonore, 3 CD, Réf. : FA5255
http://www.lalibrairiesonore.com/catalogue/philosophie/luc-ferry-christianisme.html
Religon.swf, Grafiek over de snelle verspreiding van het Christendom, http://www.box.net/shared/mfukm1usk0
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 30 Juli 2010
Je zou denken dat deze week in de krantenkoppen de affaire Woerth-Bettencourt zou domineren, zoals Le Monde verleden Maandag aankondigde: ' ... une nouvelle semaine dominée par cette affaire ... '. Mispoes! De Macht rukte een oude truc uit de doos, en begon over 'wat anders'. Het was kennelijk bedoeld om 'paleisgeheim' te blijven, want het gebeurde al 8 juli in het Elysée bij een 'feestelijke' bijeenkomst van Sarkozy met de prefecten en hun echtgenoten. Maar dat stond Maandag óók in de krant: 'Quand Sarkozy rudoie les préfets rassemblés à l'Élysée avec leurs épouses'. [rudoyer: grof bejegenen].
Het had een solidariteitsbijeenkomst moeten worden [agape!] maar de 'chef' valt tegen ze uit en verwijt hun laksheid op veiligheidsgebied. Hij eist: 'un engagement 24 heures sur 24, 7 jour sur 7'. Kortom, het thema veiligheid wordt aangepakt, want Sarkozy heeft daar niet zoveel van gebakken; ondanks zijn verkiezingsbeloften. De bal ligt nu bij de prefecten. Hij snijdt het probleem van de 'Roms' aan, de 'zigeuners'.
Dat wordt de dag erna door het Élysée aangevuld met enkele pittige maatregelen over 'deportatie'. Het zijn 'vreemdelingen' die zich misdragen en die moeten wij terugsturen naar hun land, is de kern van het verhaal.
Toen was er natuurlijk geen aandacht meer voor de affaire Woerth-Bettencourt.
--"Un festival de clichés les plus éculés", laat de voorzitter van SOS-Racisme weten. [des plaisanteries éculées: afgezaagde moppen], en andere organisaties rekenen hem voor dat die 'Roms' in hoofdzaak de franse nationaliteit hebben, en niet zoals Sarkozy op die bijeenkomst suggereerde 'slechts een toevallige enkeling'. Ook andere organisaties vallen over hem heen. Het is ook metéén internationaal nieuws: 'Les tsiganes roumains sont des Européens comme les autres', staat er, aldus vertaald door Courier International uit het Roemeense dagblad Adevarul.
--"En waar blijft de affaire Woerth-Bettencourt?"
Die kun je nog wel vinden als je goed zoekt, maar de journalisten hebben geen tijd om die berichten te analyseren. Er zijn inderdaad nieuwe huiszoekingen gedaan. Eric Woerth is inderdaad verhoord, maar de speculaties omtrent zijn relatie met de 150 duizend euro, die Liliane Bettencourt aan Nicolas Sarkozy heeft gegeven voor diens verkiezingscampagne, zijn uitgebleven. De journalisten zijn bezig met 'racisme' en 'veiligheid'.
Zo werkt dat. Je begint op het juiste moment over 'wat anders'.
--"Ander onderwerp, graag".
_______________________________
Quand Sarkozy rudoie les préfets rassemblés à l'Elysée avec leurs épouses, Lors d'une réception à l'Elysée, le 8 juillet, le président a expliqué aux préfets qu'ils seront "noté, jugé, muté, en fonction de leurs résultats" en matière de sécurité. Récit.
http://www.lemonde.fr/politique/article/2010/07/27/quand-sarkozy-rudoie-les-prefets-rassembles-a-l-elysee-avec-leurs-epouses_1392503_823448.html
Des mesures répressives au menu de la réunion sur les gens du voyage, A l'Elysée, on prépare davantage de surveillance pour les Manouches et des expulsions facilitées pour les Roms. http://www.lemonde.fr/politique/article/2010/07/28/des-mesures-repressives-au-menu-de-la-reunion-sur-les-gens-du-voyage_1392947_823448.html
Roms et gens du voyage : "Un festival de clichés les plus éculés", Les mesures très fermes annoncées par le gouvernement, mercredi 28 juillet, à l'issue de la réunion à l'Elysée consacrée aux gens du voyage et aux Roms suscitent l'indignation de l'opposition et des associations. http://www.lemonde.fr/societe/article/2010/07/29/roms-et-gens-du-voyage-un-festival-de-cliches-les-plus-ecules_1393397_3224.html
Adrian Halpert, [Adevarul], "Les tsiganes roumains sont des Européens comme les autres", Courier International, 29.07.2010
http://www.courrierinternational.com/article/2010/07/29/les-tsiganes-roumains-sont-des-europeens-comme-les-autres
Affaire Bettencourt : Woerth entendu par la police, Il doit s'expliquer sur les accusations de financement illégal de l'UMP, l'éventuel trafic d'influence exercé pour l'embauche de sa femme et son rôle dans le traitement fiscal de Liliane Bettencourt.
http://www.lemonde.fr/politique/article/2010/07/27/eric-woerth-devrait-etre-entendu-mardi_1392431_823448.html
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag, 31 Juli 2010, Ignacio jarig!
Het bericht in Le Monde dat Londen begonnen is met een witte-fietsenplan naar voorbeeld van Lyon met zijn Vélo'v, bracht mij ertoe weer eens de stand van zaken na te trekken. Toen ik de eerste keer over het Lyon'se plan schreef op 23 April 2005, heb ik uitgebreid gerapporteerd over de wederwaardigheden van dat idee. Het was hier-en-daar succesvol, maar de grote doorbraak was [toen] nog niet gekomen.
Mij was opgevallen dat in alle voorgaande plannen werd gerefereerd aan Luud Schimmelpennink, en het Amsterdamse witte-fietsenplan. Zo niet de burgemeester van Lyon bij de introductie. De 'mislukking' van Amsterdam werkt kennelijk negatief. In een interview in 2000, probeert Schimmelpennink nog eens die 'mislukking' te ontmythologiseren. Het ging niet om honderden fietsen die binnen een maand waren gestolen, of in de gracht waren gegooid. Het waren precies tien fietsen, laat hij weten, die dezelfde dag nog door de politie werden geconfisqueerd.
Je vraagt je af waarom deze mythe is gecreëerd, en waarom die in stand wordt gehouden. Mijn ervaring met het innovatie-fenomeen suggereert dat het gaat om een harde kern van 'tegen-denkers' of 'doem-denkers'. Héél 'Amsterdams' overigens, dat super-sceptische. Parijs heeft dat ook. Daar wist 'men' toentertijd te voorspellen dat het gescheiden huisvuilverzamelen 'nóóit' zou lukken in Parijs. Het tégendeel is nadien gebleken. Het is voorbeeldig geworden. Letterlijk.
Maar Amsterdam bijt zich nog steeds vast in zijn eigen vooroordelen over het 'Amsterdamse karakter'. Intussen missen ze de boot.
Als we het witte-fietsenplan Generatie Één noemen, dan begint Generatie Twee in 1995 in Kopenhagen waar fietsen werden ontworpen met onderdelen die in geen enkele andere fiets pasten. Dat element vinden we terug in alle latere plannen, behalve in schema's die tot een afgesloten terrein zijn beperkt [Universiteitscampus, Hoge Veluwe en dergelijke].
Dan komt in 2005 de derde generatie met Lyon, met technische en organisatorische verfijningen die het idee 'hanteerbaar' en 'haalbaar' maken voor grote steden. De wereld ligt open. Alleen Amsterdam is nog overtuigd van zijn eigen gelijk.
The Bike-sharing Phenomenon, heeft intussen al veel pennen in beweging gebracht. Er is veel en uitgebreid over nagedacht. Anders dan mijn zoektocht in 2005, waarover ik 23 April 2005 rapporteerde, is er nu veel meer te vinden. Wikipedia is heel gedetailleerd, maar ook de beschouwing in The Independent is heel informatief.
Nu Amsterdam nog. Jammer dat daar Amsterdammers wonen.
_____________________
Londres se met à l'heure du vélo en libre-service, Le Monde, 30-07-2010,
http://www.lemonde.fr/europe/article/2010/07/30/londres-se-met-a-l-heure-du-velo-en-libre-service_1393838_3214.html
Mijn Dagboek, 25 April en 13 Augustus 2005
The Independent: Paul DeMaio, The history of bike-sharing, http://www.metrobike.net/index.php?s=file_download&id=16
De site van het opdringerig persoontje Marcel Green pretendeert volledigheid, maar weet alleen te melden dat niet Lyon, maar La Rochelle de eerste stad in Frankrijk was. http://www.marcelgreen.com/lire/transport/les-autres-velib-dans-le-monde,1063
Wikipedia: http://en.wikipedia.org/wiki/Bicycle_sharing_system
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek Juli 2010