Cessenon sur Orb, Woensdag, 1 September 2010
Ik krijg iedere dag een gedicht van The Academy Of American Poets. Niet iedere dag --zelden zelfs-- word ik zo getroffen dat ik het opzij leg om nog eens te lezen. Toch is dat nodig voor een gedicht. Het zijn vaak lange verhalende en beeldschilderende gedichten. Niet mijn smaak. Ik ben ook niet altijd in de juiste stemming als ik 's morgens mijn mail bekijk. Het zij zo.
Maar dit gedicht van Edward Hirsch heb ik meteen apart gelegd, geprint en tussendoor herhaaldelijk gelezen. Het duurde een tijd voor de wijdsheid en de stille eenzaamheid tot mij doordrong. En de 'gewoonheid'. Het èchte afscheid.
Mooi om deze herfstmaand mee te beginnen.

What the Last Evening Will Be Like

You're sitting at a small bay window
in an empty café by the sea.
It's nightfall, and the owner is locking up,
though you're still hunched over the radiator,
which is slowly losing warmth.

Now you're walking down to the shore
to watch the last blues fading on the waves.
You've lived in small houses, tight spaces—
the walls around you kept closing in—
but the sea and the sky were also yours.

No one else is around to drink with you
from the watery fog, shadowy depths.
You're along with the whirling cosmos.
Goodbye, love, far away, in a warm place.
Night is endless here, silence infinite.

Cessenon sur Orb, Donderdag, 2 September 2010
Eindelijk begint de zeer hete zomer voorbij te raken. De voorspellingen beloven regen --en stormen-- de hele volgende week. Nèt als de wijnoogst begint ... niet best! Vannacht was het licht bewolkt. Dat scheelde meteen in de ochtendtemperatuur. Zestien graden was het zojuist, tegen gistermorgen vijf!
We hebben geen regen gehad sinds 21 juni, maar wel de ene hittegolf na de andere. Op mijn wandelingen proef ik van de druiven. Ze zijn heel klein dit jaar, maar buitengewoon smakelijk. Het is te hopen dat de vendange gewoon kan doorgaan. Een paar jaar geleden was het één modderpoel. De oogstmachines stonden werkeloos. (100 woorden)
_______________________________
De volgende week Dinsdag zou het beginnen. Zie 'Tendances jours suivants'
http://france.meteofrance.com/france/meteo?PREVISIONS_PORTLET.path=previsions/20100906120000LET.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 3 September 2010
We zitten midden in de Ramadan, de periode van vasten voor Moslim. Dat is 'nogal' streng, en het is tegen de 'publieke orde' als je openlijk eet. Dat is strafbaar. Ook als je meent op een veilig plekje even wat te eten of te drinken, en je wordt betrapt, is dat strafbaar. In Biskra [Algerije] werden kortgeleden enkele jongelui in een stil hoekje betrapt met flessen mineraalwater.
Moslim, in de westerse landen, vasten in volle vrijheid, en geven daar op hun eigen manier zin en betekenis aan. Vasten is een van de vijf pilaren van de Islam [Geloofsbelijdenis, Gebed, Armenbelasting, Vasten en Bedevaart]. In de echte Moslimlanden kijkt de overheid er op toe. Met strenge straffen.
Maar daartegen komt verzet. Juist ook van gelovige Moslim. Men vraagt zich af wat de spirituele betekenis is van een --tot in details-- afgedwongen gedrag. De overheid hanteert ook het argument dat het de overige Moslim het vasten zou bemoeilijken als anderen zichtbaar eten --wegens de 'verleiding'-- maar dan zou vasten in westerse landen 'onmogelijk' zijn. Het tegendeel is bewezen. Gelovige Moslim in westerse landen vasten alom zonder speciale problemen.
De kritiek richt zich ook op het isoleren van deze ene 'pilaar'. In landen als Marokko, Algerije en Tunesië [want daar gaat mijn informatie over] is het algemeen geaccepteerd dat Moslim. niet bidden; niet thuis, en niet in de moskee. Waarom treedt de politie niet dáártegen op? En waarom treden ze niet op tegen de speculanten die kunstmatige schaarste 'organiseren', en voedselprijzen uit de pan laten rijzen?
Het verzet doet mij denken aan de 'alternatievelingen' en 'lieverdjes' uit de Provo-tijd in Amsterdam, toen 'activisten' krenten uitdeelden aan verbouwereerde voorbijgangers. Commissaris Kaasjager proclameerde de alarmtoestand!
Iets dergelijks gebeurde een jaar geleden in Marokko. Een actiegroep genaamd MALI [Mouvement Alternatif pour les Libertés Individuelles] kondigde een publieke picknick aan. De gealarmeerde politiemacht was groter dan de picknickers en de nieuwsgierigen tezamen! Dit jaar gaat MALI er tegenaan met bloggers, facebookers, twitters en dergelijke 'moderne middelen'. Zij gaan uit van gewetensvrijheid en vrijheid van godsdienst. Ook verschijnen er artikelen in de kranten, met name een hoofdartikel in Le Quotidien d'Oran: La liberté et le droit de ne pas jeûner [De vrijheid en het recht om niet de vasten]. De conclusie van dat artikel is niet gering:
--"De vraag omtrent het recht niet te vasten raakt een urgent probleem. Het wordt hoog tijd dat de Algerijnse gemeenschap zich ontdoet van de 'vodden' [oripeaux] van een obsessieve religie, en dat ze doorkrijgt dat gewetensvrijheid helemaal geen bedreiging voor Islam is. Integendeel, het toont dat die religie zeker is van zichzelf, dat ze niet in de verdediging is, en bovendien dat ze perfect overweg kan met niet-praktiserenden en ongelovigen ... ".
In Algiers is deze discussie al langer op gang. Dit gaat over het vervolg elders en in het (binnen)land. Voor mij is het een bericht te meer dat Islam in beweging is, en dat het niet De Bedreigende Moloch is die angstige Europeanen, en populistische politici, er van maken. Er zijn èchtere bedreigingen voor Europa en de wereld.
________________
Oran, tweede stad van Algerije, 700.000 inwoners, Biskra, Algerije, 250.000 inwoners
Akram Belkaid, La liberté et le droit de ne pas jeûner, Le Quotidien d'Oran, Mercredi 1 septembre 2010,
http://www.lequotidien-oran.com/?archive_date=2010-09-01&news=5142189
Ook in: http://www.courrierinternational.com/article/2010/09/02/du-droit-de-ne-pas-faire-le-ramadan
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag, 4 September 2010
Het was gisteren weer 'gewoon' onbewolkt zoals de rest van deze droge hete zomer. Maar toch is er iets veranderd na die lichte bewolking van Donderdagmorgen. De 'betovering' is doorbroken. De herfst hangt opeens in de lucht, ook al lijkt er niets veranderd.
Is de lucht opeens ietsje vochtiger?
Of is het mijn ziel die opeens doorkrijgt dat er afscheid moet worden genomen?
Ik denk dat het dàt is.
Ik werd opeens 'nostalgisch'; een beetje treurig misschien wel.
Ik keek naar mijn tuin, het dorp en de hele omgeving met afscheidsgevoelens.
Dat wàs het weer. Dat was 'Frankrijk 2010'. Wegwezen! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag, 5 September 2010
Een hoofdartikel in Le Monde van gisteren onder de titel La Belgique et les Pays-Bas malades du populisme , beschrijft hoe de Noorderburen maanden na de verkiezing nog worstelen met het vormen van een constitutionele regering. Dat is op zichzelf een onbekend fenomeen in zuidelijk Europa, te beginnen met Frankrijk. Net als in Afrika, Zuid-Amerika en andere dictatoriale landen worden de verkiezingen gebruikt om 'de volgende dictator' te kiezen.
Maar zodoende kijken de Fransen wat raar aan tegen ons 'coalitievormend overleg'. Hier in Frankrijk is het --bijvoorbeeld-- niet zo lang geleden gelukt om de zgn 'cohabitation' af te schaffen. Dat was een situatie waarin de president en de minister-president van verschillende partijen waren. Dat was 'lastig' voor die dictatorcultuur. Het is in NLse ogen alsof we bij iedere regering van de koningin zouden eisen dat zij partijdig en volledig achter de gekozen regering staat. Dáár kijken NLers weer raar tegenaan!!
Maar zodoende kunnen ze hier het NLse en Belgische overleg een 'ziekte' noemen. Interessanter is eens te kijken hoe ze daar [In NL en B] met populisme omgaan. Sinds de analyse van Ian Buruma, die ik kortgeleden nog eens aanhaalde, heb ik daar een andere kijk op gekregen. Populisme vindt zijn oorzaak niet zozeer in wrevels van het gewone volk dat ziet dat de regering 'iets' over het hoofd ziet. Dan zou het een gewone democratische actiegroep kunnen zijn. De diepere oorzaak is de stelselmatige 'miskenning' en 'ontkenning' door de 'elite' van het gewone volk. Het 'volk' genereert protest omtrent allerlei praktische zaken, maar de 'elite' heeft redenen daar niet inhoudelijk op in te gaan, maar doet dat met 'apaiserende' en 'kalmerende' strategieën. Dat zijn meestal 'hogere' principes. Religie was lange tijd heel erg bruikbaar, maar George Bernard Shaw[?] grapte al: "Religion is what keeps the poor from killing the rich", en Napoleon Bonaparte vond het Christendom "une possibilité de contrôler une masse importante de gens".
Maar religie heeft afgedaan [Atheism allows the rich to be greedy without guilt!!] en nu wordt het begrip 'tolerantie' te pas en te onpas uit de kast gehaald. En daarover gaat juist de door mij aangehaalde analyse van Buruma, dat is 'apaiserend' en 'onderdrukkend', en verkeert in zijn tegendeel, zo legt hij geduldig uit. Zeker nu gelijktijdig de verschillen tussen rijk en arm de pan uitrijzen. Niet alleen mondiaal [dat is een argument van de 'hogere kringen'] maar juist ook binnenlands.
Als je zo naar --bijvoorbeeld-- de veelbesproken "brief van Ab Klink" kijkt, dan zie je in de eerste alinea al dat hij een beroep doet op 'christelijke' en 'democratische' waarden. Maar dat zijn waarden van de 'elite'!! Aan het eind van de brief komen die waarden nog eens terug om samenwerking met Wilders c.s. af te wijzen, "juist ook rond gevoelige onderwerpen als asiel en migratie".
Dat afwijzen wakkert het populisme aan. We moeten dus wachten tot Wilders nòg machtiger is, en als 'dictator' wordt 'gekozen'. Ab Klink ziet nieteens hun 'steen des aanstoots', laat staan de onderliggende waarden daarvan, waar Buruma op wijst.
_______________________________
Edito du Monde, La Belgique et les Pays-Bas malades du populisme, Le Monde, 04.09.10
http://www.lemonde.fr/europe/article/2010/09/04/la-belgique-et-les-pays-bas-malades-du-populisme_1406652_3214.html
Mais, après la mort de Jésus, un groupe de politiciens, de Rome, a vu dans cette religion, une possibilité de contrôler une masse importante de gens. Extraits de Correspondance de Napoléon Ier Tome V pièce n° 4287 du 17/07/1799: profession de foi,
http://www.comlive.net/Napoleon-Bonaparte-Et-L-islam,122551.htm
Mijn Dagboek 17 februari 2008, 28+31 augustus 2010 voor de Buruma-discussie
De brief van Ab Klink: download.omroep.nl/nos/docs/010910_klink.pdf
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag, 6 September 2010
Het gedicht van Edward Hirsch van Woensdag jl, bracht Miek ertoe mij een gedicht van Gerrit Achterberg te sturen. Ook hier de wereld --de laatste stad-- achter de rug en --net als Hirsch-- het oneindige tegemoet. Ik zocht nog even bij Slauerhoff, maar nee, Slauerhoff wil ontdekken, Hirsch en Achterberg 'zijn'. Precies dat.
Dank je Miek.

Voorbij de laatste stad

Aan het roer dien avond stond het hart
en scheepte maan en bossen bij zich in
en zeilend over spiegeling
van al wat het geleden had
voer het met wind en schemering
om boeg en tuig voorbij de laatste stad.

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 7 September 2010
Eindelijk is de regen gekomen. Vannacht viel hier vijf millimeter. De weeromslag kwam geleidelijk. Volgens de météo komt er vandaag nog veel meer. Met storm en donder. We zullen zien.
De laatste regen viel hier 21 juni. Althans volgens de buurman, want ik heb zelf geen preciese aantekening gehouden. Een beetje noordelijker in de regio was het rampenweer. Ik herinner mij wel dat wij er een rustige regendag en -nacht aan overhielden waarin totaal vijftien millimeter viel. Daar hebben we het mee gedaan.
In de regio waren wel wat mini-regentjes, maar hier bleef het kurkdroog. Meer dan twee maanden!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, 8 September 2010
Het artikel in Le Monde dat ik Zondag aanhaalde, en waarin geschreven wordt dat NL en België 'ziek zijn van populisme', vormde maandag in de NRC de aanleiding voor een column van Bas Heijne. Dat Le Monde-artikel is aan het eind van zijn column [grotendeels] vertaald. Het is inderdaad een boeiende analyse die wijst op de oorzaken van dat populisme. Het gaat niet zozeer over de steen des aanstoots, maar over de miskenning en ontkenning van realistische feiten waar het 'klootjesvolk' mee zit. Die analyse komt van Ian Buruma en 'niet-zo-toevallig' had ik die 28 augustus aangehaald ivm het Wilders-fenomeen. Ik had die analyse van Buruma in 2008 ontdekt, en er toen over geschreven. Nu komt Heijne ermee. Mooi toch?
Ik trok het Heijne-fenomeen nog even na, en zag dat hij als 'writer-in-residence' in Utrecht Ian Buruma heeft uitgenodigd voor een openbare discussie op vijf oktober a..s. Hij heeft niet alleen Buruma ontdekt, want voor diezelfde bijeenkomst nodigt hij David Van Reybrouck uit die [ook in 2008!!] in de NRC een artikel schreef onder de titel 'Er is niets mis met een goede populist'.
Reybrouck gaf toen een sociaal-historische analyse van de gegroeide kloof tussen hoog- en laagopgeleiden. Hoe het kon gebeuren dat tot het midden van de vorige eeuw de 'hogere standen' met enthousiasme en aandacht aan 'volksverheffing' deden, en dat het nu in zijn tegendeel is verkeerd. Reybrouck is iets minder elitair dan Buruma. Hij lijkt meer 'natte voeten' te hebben. Boeiend!
Kortom, de serieuze studie van het Wilders-fenomeen wordt anno 2010 in NL ter hand genomen. Patrick schreef mij al dat er de laatste weken 'veel interessants' over verscheen in de NRC. Dus, òp naar de bijeenkomst op 5 oktober om 20:00 in het Academiegebouw, Domplein 29, Universiteit Utrecht!!
Misschien dat één element aanvulling behoeft. Het bovengenoemde Le Monde artikel is daar nogal slordig over, en wijt populisme aan "... electorale systemen die van parlementen echokamers ... maakten". Dat is maar half waar. Ik bewaarde uit Le Monde een artikel van 1 september: 'L'émotion contre l'opinion' waarin nauwkeurig de ontwikkeling in de media wordt beschreven die maakte dat de pers in plaats van een 'dempende' werking nu een 'opzwepende bijdrage' geeft aan de emotionele discussie. Of het artikel van gisteren waar Xavier Ternisien een Amerikaanse 'goeroe' op het gebied van de moderne media interviewt over een weg uit het moeras waarin de pers op dit punt terecht is gekomen. Inderdaad, de aloude 'goede' waarden van de pers zijn nu fataal. Hoe moet dat nu? De pers lijkt gevangen in zijn eigen waarden.
Misschien kan NL van F leren, per slot hebben wij hier al een Wilders-type als president. Hier in Frankrijk liggen wij dus een ronde voor.
Wilders als minister-president. Dat kan toch? Wij overleven Sarko toch ook?
____________________________
Bas Heijne, Wie populisme niet snapt, verliest het debat, NRC, 6 september 2010
http://archief.nrc.nl/index.php/2010/September/6/Overig/07/Wie+populisme+niet+snapt%2C+verliest+het+debat
Writer in residence Bas Heijne in gesprek met Ian Buruma en David Van Reybrouck
http://www.uu.nl/NL/faculteiten/geesteswetenschappen/Actueel/Agenda/Pages/20101005-heijne-in-gesprek-met-buruma.aspx
David Van Reybrouck, Er is niets mis met een goede populist
Gepubliceerd: 26 augustus 2008 15:20 | Gewijzigd: 11 september 2008 14:50
http://www.nrc.nl/opinie/article1962942.ece/Er_is_niets_mis_met_een_goede_populist
L'émotion contre l'opinion, http://www.lemonde.fr/idees/article/2010/09/01/l-emotion-contre-l-opinion_1405337_3232.html
Xavier Ternisien, Les journaux doivent montrer qu'ils ont une vision du monde et la défendre
http://www.lemonde.fr/actualite-medias/article/2010/09/07/les-journaux-doivent-montrer-qu-ils-ont-une-vision-du-monde-et-la-defendre_1407723_3236.html Interview met Jay Rosen, pour la leçon inaugurale de l’Ecole de journalisme de Sciences Po.
Mijn Dagboek 17 februari 2008, 28+31 augustus 2010 voor de Buruma-discussie en Ian Buruma, A War on Tolerance,
http://www.project-syndicate.org/commentary/buruma9/English [2008]
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag, 9 September 2010
'Ik weet het niet', daarom ga ik maar weer eens naar de dichters. Die weten het ook niet, maar ik weet dat het helpt. Ik snuffel dan gedachtenloos in de dichtbundels die op mijn stoffige boekenplank staan. Of op het internet, of ik word geïnspireerd door een gedicht dat ik toevallig onder ogen kreeg, en opzij had gelegd op de 'grote stapel' die ik altijd moet weggooien als ik mijn trekvogelkoffertje weer inpak. Zoals nu.
Ik kwam tenslotte terecht bij Szymborska, bij de regel die mij jaren geleden diep in de ziel schoot. Op onregelmatige, onverklaarbare momenten schiet hij omhoog.
Ik moet dan lachen. Ik denk dat dat gebeurt als zelfbeklag dreigt.

Iedereen wilde een vaderland zonder buren
en zijn leven leven
tussen oorlogen in.

We gingen accoord met de dood,
maar niet in elke gedaante.
De liefde trok ons aan,
dat wel, maar dan een liefde
die haar beloftes houdt.

Het is een groot geluk
om niet precies te weten
op wat voor wereld we leven.

Daarvoor zouden we
heel lang moeten bestaan,
beslist langer
dan de wereld bestaat.

Alleen al om te vergelijken
andere werelden moeten leren kennen ... .

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 10 September 2010
Van de week hadden we het einde van de Ramadan. Op France-Culture was een lang vraaggesprek met een Franse moslima over haar ervaringen, en die van de Franse moslim-gemeenschap. Ik lette daar speciaal op, omdat ik de vorige week Vrijdag had geschreven over het politietoezicht in Algerije, en het speels-provocatieve verzet wat daartegen rees. Ik vergeleek het met Provo.
Intussen had ik die berichten aan een vriendin voorgelegd die bekend is met moslim-kringen in Senegal. Zij kent land en zeden niet zozeer van logeren in 'internationale hotels', als wel van logeren in de familiekring. Wijselijk --zij is zelf niet-moslima-- had zij Senegal in die periode niet bezocht, maar in de frequente Skype-gesprekken met haar kennissen had ze mijn vraag alvast voorgelegd. Het eerste commentaar luidde dat het vooral een probleem van de Maghreb-landen was.
--"Daar zijn ze veel fundamentalistischer dan bij ons in Senegal.".
Ik weet niet precies wat ik hier onder 'fundamentalistischer' moet verstaan. Wellicht alleen het 'politietoezicht', want verder beluister ik in haar verhalen toch ook een grote strengheid en sociale controle, met weinig andere motivatie dan strikt religieuze. Dat was heel anders in het interview op France-Culture.
In de Franse moslim-gemeenschap --althans de praktiserende moslims waar de geïnterviewde vanuit sprak-- wordt er ook streng gevast, en is er ook sociale controle, maar van een heel andere orde. Moslims komen op hun werk niet-moslims tegen, en houden hun vasten-gedrag stilletjes. Dat is meestal niet moeilijk. Ze zijn daarover niet uitdagend, maar verlangen wel acceptatie in praktische sociale situaties, zoals 'afdelingsfeestjes'. In haar omgeving constateerde zij een groei van niet-religieuze motivaties die ze uit de 100% moslimlanden niet kende. Vasten is ook 'gewoon gezond', je denkt eens na over wat je eet, en je karakter wordt op de proef gesteld. Dat zijn 'natuurlijke' argumenten, en lacherig stelde ze vast dat de westerse maatschappij het kind met het waswater heeft weggegooid. Langs de achterdeur komt 'vasten' als gezondheidstherapie in de alternatieve sector binnen. Zie je wel!
Dergelijke ontspannen beleving tref ik niet aan in de berichten uit de Maghreb. Senegal is nog niet duidelijk, dat hoor ik nog wel eens. Maar toch komt er óók uit Algerije bericht van mogelijke ontspanning. Op 31 Augustus zijn in Ouzellaguène (Kabylie) tien jongelui gearresteerd die betrapt zijn op 'niet vasten'. Met 'snelrecht' verscheen de zaak 6 september voor de rechter die de zaak metéén verdaagde naar 8 november, en de in hechtenis verblijvende hoofddader in vrijheid stelde.
De daders hebben hun daad niet ontkent, en de 'gebeurtenis' vond plaats in een gesloten, niet-publieke, ruimte, en er was geen sprake van belediging [outrage] of demonstratief gedrag. De krant commentarieert dat de Algerijns grondwet alléén al zich zou verzetten tegen veroordeling, en constateert dat deze verdaging een teken is van het 'kalmeren van deze verkapte inquisitie' [un signe d'apaisement dans cette inquisition qui ne dit pas son nom].
In de slotregel vraagt Saïd Chekri zich af of het niet tijd wordt deze hypocritische en stompzinnige jacht op niet-vastenden af te schaffen. [n'est-il pas temps d'arrêter celle, hypocrite et stupide, qu'est la chasse aux non-jeûneurs?].
In de gaten houden, dus(!), deze ontwikkeling!
___________________
Saïd Chekri, En finir avec la chasse aux non-jeûneurs, Liberté [Algerie], 07.09.2010
http://www.courrierinternational.com/article/2010/09/07/en-finir-avec-la-chasse-aux-non-jeuneurs
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag, 11 September 2010
Het eerste wat ik vanmorgen vanuit mijn bed zag, was de fonkelende, twinkelende en sprankelende Sirius. Hij springt er iedere morgen uit, tenminste als er geen wolken zijn, maar vanmorgen was het heel bijzonder.
Heeft het te maken met de Nieuwe Maan?
Of was de hemel bijzonder helder?
Dat was het misschien, want het was ook buitengewoon koud.
Hogerop aan de hemel stond Orion ook prachtig te stralen. Zelden heb ik het zo gezien. Rustig kon ik al mijn vertrouwde sterren van de Oostelijke hemel bekijken.
Stralender dan ooit. Ik heb er geen woorden voor. Nou ja... deze honderd dan. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag, 12 September 2010
Het eerste wat ik vanmorgen heb gedaan toen ik achter mijn laptopje zat, was de speech van Wilders in New York van gisteren opzoeken. Ik had dat plan al in bed gemaakt. Ik zou die willen lezen zonder enig perscommentaar vooraf. Inderdaad is het vaak/meestal zó dat ik de originele tekst van een dergelijke gebeurtenis pas ga lezen als ik via de pers 'nieuwsgierig-naar-de-ware-toedracht' ben geworden. Maar dan heb ik onvermijdelijk al een soort 'vooroordeel'. Althans over deze speech. Over Wilders heb ik in de loop van de tijd ook 'onvermijdelijke vooroordelen' die ik hier kort samenvat als: Ik ben géén fan van hem. Integendeel!
Maar sinds ik meer begrip heb gekregen voor het fenomeen populisme, en de tragische cultuurkloof die zich in NL en Europa openbaart, neem ik de populist ook serieuzer. Is dit de goede weg? Is dit de enige weg? Van de ene kant vind ik daar goede argumenten, en van de andere kant misbruik van onze 'one-man-one-vote' democratie.
Dat fenomeen zag ik voor het eerst op de meest cynische wijze in Zuid-Afrika. Op mijn vraag welke invloed de sensibele en kritische discussie van zowel blanke als zwarte intellectuelen zou hebben op Zuma en diens verkiezingsstrijd, kreeg ik te horen dat het slechts om het "mini-groepje intellectuelen" ging. De grote massa [zwarten!] werd systematisch voorgehouden dat de blanken van alles de schuld waren. Ook al had 'zwart' het al vijftien jaar volledig voor het zeggen gehad, en was het corruptie, onverantwoordelijkheid, en bestuurlijke onkunde van zwarten alleen.
--"De overgrote massa van de stemmers lezen de Engels- en Afrikaanstalige kranten niet. Dat is voor dat "mini-groepje intellectuelen". Daarom kan de regering rustig 'persvrijheid' toelaten".
[Overigens, helaas, verandert dat ook volgens de allerlaatste berichten].
Deze tweedeling zag ik ook vanmorgen. De geschreven tekst van de speech is redelijk sensibel. Hier en daar tenenkrommend, want de feiten worden soms wel 'heel erg selectief' gebruikt. Maar toch. De strijdkreet "No mosque here!" komt pas aan het eind van een rustig opgebouwd betoog waarin pas aan het slot de heikele punten 'sharia', 'Mekka' e.d. worden genoemd.
Zo niet de YouTube van de toespraak! Als een soort begroeting begint die met:
--"Let me start with saying: 'No mosque here!'" [applaus natuurlijk]
Dat was de toonzetting, en het publiek herhaalde die 'strijdkreet' enthousiast. Snel daarna worden de heikele woorden genoemd. De hele toespraak wordt herhaaldelijk door die strijdkreet onderbroken omdat de spreker daar aanleiding voor geeft. Tussendoor komen --inderdaad-- de sensibele argumenten van de geschreven tekst aan de beurt. Ik heb die YouTube [14:47min] twee keer beluisterd/gezien met de geschreven tekst ernaaast. De laatste zin, conform de geschreven tekst, luidt:
--"In the name of freedom: No mosque here!"
Dat is de tweede keer in de 'geschreven' tekst, maar in werkelijkheid waren het herhaaldelijk spreekkoren. De sensibele zinnen van de geschreven tekst zijn --net als in Zuid-Afrika-- voor dat "mini-groepje intellectuelen" dat zich daar de komende dagen in de pers over zal buigen. De werkelijkheid was anders. Daar gaat het om.
________________________________
Toespraak: http://www.geertwilders.nl/index.php?option=com_content&task=view&id=1712&Itemid=1
YouTube: http://www.youtube.com/watch?v=a7zl9xwuVVc [was 312 keer bekeken toen ik zojuist de laatste keer keek]
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag, 13 September 2010
Vandaag geen stukje
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 14 September 2010
Heel vervelend! Ben ik druk en verward bezig met de laatste dingetjes voor mijn vertrek, komt daar nog de timmerman bij! De klus was al lang afgesproken, en zou vóór de vorige week zijn afgehandeld. Maar nee, uitstellen en èchte calamiteiten --zoals zijn knecht die op de fiets wordt aangereden-- zorgden ervoor dat hij mij gisteren de hele dag uit mijn concentratie haalde. Straks komt hij weer. Brrrrr.
Dat koffer inpakken is eigenlijk een klus-van-niets, maar met die vijftien kilo, geboren uit een chaos van vier maanden rommelig wonen, moet ik acht maanden overleven. Ik baal dus stevig! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, 15 September 2010, laatste dag
Afscheid nemen is een abstract proces. Je praat over losmaken van wortels, maar je ziet ze niet, je kunt ze niet in je handen nemen. Je kiest wat je als herinnering mee wil nemen... wat je niet loslaat... waarvan je geen afscheid neemt. Allemaal heel abstract. Een dagdroomfantasie over het inpakken van je rugzak is daarbij heel handig.
Maar nu moet ik heel concreet mijn koffertje inpakken. Vol is vol. Pas over acht maanden ben ik hier weer terug. Dat vergt grote aandacht en rustige bezinning.
OK, maar intussen loopt hier de verdomde timmerman rond.
Ik probeer niet te balen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Parijs, Paris Nord, Donderdag 16 September 2010
Ik zit op het perron van Paris Nord, zoals het aloude Gare du Nord tegenwoordig heet. Ik ben er heel lang niet geweest, behalve drie weken geleden toen ik er haastig binnenstapte, juist op tijd voor de trein naar Brussel.
Vandaag weer, maar nu heb ik ruim de tijd. Ik heb eerst flink rondgelopen, om de lange zit vanaf Béziers, van vanmorgen, uit mijn benen te jagen. Nu zit ik aan een tafeltje recht tegenover het vroegere perron 19 dat nu Voie 18 heet. Ik herinner mij dat zo precies omdat van daar af in mijn studententijd de nachttrein naar Amsterdam vertrok --en, dacht ik, later, toen ik als 'zakenman' reisde, ook de roemruchte TEE.
Bij dat perron hield ook het oude station op. Met kleine beetjes is dat veranderd. Aanvankelijk was het jarenlang een doolhof van schuttingen waarachter verbouwingen plaatsvonden. Maar nu is het mooi open en overzichtelijk. Misschien al een aantal jaren, want sinds er een TGV is die rechtstreeks van Brussel naar Béziers en Perpignan rijdt, kom ik hier niet meer.
Tussen de regenbuien door is het op dit moment even zonnig. Het zonlicht vanaf Rue de Dunquerque straalt prachtig tot diep in het nieuwe gedeelte. Zo zonnig is het in het oude gedeelte nog nooit geweest.
Ik heb nog een half uur, en ik zit hier lekkere nostalgische herinneringen te op te halen en te cultiveren. Heerlijk toch?
terug eerste dagboekregel

Noordwijk aan Zee, Hotel Zonne, Vrijdag 17 September 2010
Op mijn tocht naar NL, voor mijn verjaardag, ben ik aan de Noordzeekust geland. Hoezo? Heel eenvoudig. Ghislaine geeft vandaag een 'conferentie' in dit conferentiehotel. Vanavond reizen we samen door naar Eindhoven. We genieten van elkaars gezelschap. Daar gaat het om.
Ik heb vanmorgen een strandwandeling gemaakt. Het is nogal woest weer, met windvlagen, zon die af en toe doorbreekt, en zelfs een bui. Maar de wolken zijn prachtig. Zo ken ik ze niet van de Méditerranée. Hier domineert een breed gamma van contrastrijke grijstinten. Als de zon doorbreekt zijn er doorkijkjes naar wit en blauw. Naar de andere wereld. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Eindhoven, Lakerstraat, Zaterdag 18 September 2010
De reis is weer voltooid. Dit is de plek waar morgen mijn familie, vrienden en kennissen komen om mijn zoveelste verjaardag te vieren. Ik kijk er naar uit. Traditioneel is het die ontvangstdag zonnig weer, en zitten we een deel van de dag buiten, maar dat kon wel eens anders uitpakken dit jaar.
Mesullesien!
Intussen blijf ik verbaasd kijken naar de wolkenpracht. 'Ik ken dat niet van de Méditerranée', schreef ik gisteren als 'verklaring'. Tsalwel, maar de ontroering zit dieper. Het heeft iets van 'terugkeer naar mijn roots'. Kweetnie.
Het is gewoon mooi, heel mooi, prachtig, ontroerend! Kijk maar! (100 woorden)
________________________________
http://flic.kr/p/8BK24K en http://flic.kr/p/8BN7pd of mijn blogs van gisteren
terug eerste dagboekregel

Eindhoven, Lakerstraat, Zondag 19 September 2010, Feestdag!
Ziezo, het feest kan beginnen. Ik heb de traditionele Houwen's Vlaaien zojuist bij het station gekocht. Iedereen in huis slaapt nog. Ik heb even tijd. Straks worden Ghislaine en de logé's wakker, en wordt er ontbeten. Daarna zullen de eerste gasten wel komen. Ik heb even in de verjaardagsmail gegluurd, maar die laat ik even liggen. Eerst dit, en dan aan de slag met de voorbereidingen. Het ziet er naar uit dat het 'best wel' goed weer kan worden. Ik geniet nog even van de stilte, en neem mij voor om deze zielerust de rest van de dag te bewaren.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cadzand, Zeeuws-Vlaanderen, Maandag 20 September 2010
After the party is over . . .
De gasten zijn vertrokken. Wij hebben de herinnering aan hun aanwezigheid. Aan hun wensen, aan hun lach, en aan hun verhalen.
Ghislaine en ik hebben daarna de rommeligheid wat geordend, hebben de auto volgeladen, en zijn gisteravond nog naar Cadzand gereden. Onderweg vertelden we elkaar van onze indrukken en de gesprekken. Gespreksfragmenten waren het maar vaak, zoals dat bij een party past. Die hadden ons naar meer doen verlangen.
Maar zo was het geweest. En zo was het goed.
En nu zitten we aan kust. Om van elkaar, en van de zuivere zeelucht te genieten. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cadzand, Dinsdag 21 September 2010, vandaag ben ik ècht jarig!!
Vandaag is de èchte verjaardag. De rest is aanloop en franje. Laat ik meteen zeggen: belangrijke aanloop en franje. Nog sterker, de aanloop en franje zíjn de verjaardag, want de verjaardag zèlf is een abstract concept. Het verband tussen mijn geboorte en de dag van vandaag bestaat uit zoiets ondoorgrondelijks als tijdrekening. Dat is één en àl abstractie: Het concept tijd alleen al, en daarbij nog al die triviale tijdrekenconventies.
Daarom is het goed om dit moment tastbaar vieren. Zo tastbaar mogelijk. Zoals met Ghislaine, de geliefde. Met elkaar. Helemaal aanwezig.
Zonder franje tijdloos in het nu. Het eeuwige nu. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cadzand, Zeeuws-Vlaanderen, Woensdag 22 September 2010
Ik ben al een aantal dagen in NL. Langer dan sinds lange tijd, en nu zelfs op het supereenvoudige [gek woord hè? 'super-eenvoudig'] platteland van Zeeuws-Vlaanderen. Ik hoor het soort NLs wat ik lang niet heb gehoord, en, méér dan dat, ik hoor de gemoedelijke babbels in de winkels tussen mensen die elkaar niet alleen kennen, maar ook erkennen. Dat laatste is zeldzaam geworden in de anonieme sfeer van het 'zakendoen-volgens-het-boekje'.
Ik lees in de krant over de laatste Feyenoord-Ajax wedstrijd: 'Klassieker van de onvolwassenheid' en 'Mannetjes troeven de jongetjes af' staat er in vette letters.
Kan het be-'cacque'-ter?
Of probeert de schrijver de ploegen tegen elkaar op te stoken?
In hetzelfde katern van De Volkskrant wordt namelijk 'De Slag bij Beverwijk' heel gedetailleerd gememoreerd. Dat was het gevecht tussen Feyenoord- en Ajaxfans in 1997 waarbij een supporter fanatiek werd vermoord. En gisteravond hoorde ik een fragment van het TV-commentaar op wat Johan Cruijff van Ajax had 'gezegd': Niets had hij heel gelaten.
Zat hij ook te stoken?
En zo kijk ik met landelijke rust naar deze twee NLse subculturen met ongeveer dezelfde verbazing als ik begin dit jaar in Argentinië rondkeek. Héél interessant!
Zo bekeken beantwoordt Geert Wilders het meest aan de internationale norm. Hij moest maar minister-president worden. Dat zou het nóg interessanter maken. Dan zou er weer leven in de brouwerij komen. Een fanatiek 'gevecht-met-moord' in Beverwijkse stijl tussen VVD en CDA aanhangers ... bijvoorbeeld.
Hoe lang heeft NL al geen politieke moord meer gehad? Ik bedoel, met bloed en zo. Dat wordt toch hoog tijd?
terug eerste dagboekregel

Eindhoven, Lakerstraat, Donderdag 23 September 2010
Gisteren maakte ik melding van kleinerende opmerkingen over Ajax en Feijenoord: Ze werden 'mannetjes' en 'jongetjes' genoemd door de sportjournalist. Ik vroeg mij af of dat 'stoken' was. Provoceren dus. Per slot was de rel-met-moord in 1997 begonnen omdat Feijenoorders de Ajacieten 'mietjes' hadden genoemd. De 'Slag bij Beverwijk' was de escalerende 'revanche'. Ik vroeg mij ook af of de column van Johan Cruijff, die Ajax ongeremd afkraakte, tot datzelfde 'stoken' moest worden gerekend.
Nu zie ik dat ik zèlf door dat kwaad ben aangetast. Ik ironiseerde dat er maar eens een èchte politieke moord moest komen. Sorry. (100 woorden)
________________________________
http://nl.wikipedia.org/wiki/Slag_bij_Beverwijk
terug eerste dagboekregel

Eindhoven, Lakerstraat, Vrijdag 24 September 2010
Gisteravond heb ik een èchte grand opéra gezien. Als ik in NL ben, voel ik mij altijd een provinciaaltje als ik de luxe en de uitbundige cultuurconsumptie zie. Ik kan er hooguit af en toe een graantje van meepikken --dat doe ik dan ook-- maar mijn norm heb ik verlegd. Gelukkig is er zoveel andere 'cultuur'. Het meeste daarvan is er voor mij alleen om te zien en --alleen-- van te genieten.
Maar zo zat ik gisteravond met Ghislaine in de Stopera in Amsterdam. Ik had die nog niet eerder van binnen gezien. Toen die klaar was in 1986 stond ik op het punt het land te ontvluchten. Ik was er tijdens de bouw wel eens geweest. Nu keek ik mijn ogen uit. De architectuur, de voorzieningen, en vooral ook het publiek. Ik liep er rond als een Marsmannetje. Gretig geïnteresseerd, en denkend aan de super-eenvoud van de uitvoeringen van mijn eilandje in de oceaan. Ik noteerde de verschillen. Enkele malen per jaar komt er cultuur-van-buiten voor een 'groots evenement'. Verder is er veel en enthousiast eigen werk van de eilanders zelf.
Ik zag in dat deze grand opéra in dit milieu ook een 'groots evenement' is. Ik had bovendien ook niet vaak een èchte grand opéra gezien en meegemaakt in mijn leven. Ik liet mij dus meesleuren door Les vêpres siciliennes van Giuseppe Verdi uitgevoerd door alles wat het cultuurconsumerende NL daarvoor in huis heeft. Ik had er de laatste dagen gretig over bijgelezen om deze kans uit te buiten. Ik genoot.
terug eerste dagboekregel

Eindhoven, Lakerstraat, Zaterdag 25 September 2010, Jeroen wordt 50!
Gisteren, voor het eerst op bezoek bij een Internetvriendin die tevens oud-stadgenoot is uit Venlo, kreeg ik een stuk in handen van een andere Venloënaar, de journalist Matt Dings, die buurt- en schoolgenoot was van Geert Wilders. Dings schrijft niet speciaal over Wilders, maar vergelijkt het zeer terloops met

". . . de memorabele Venlonaar monseigneur mr dr Wiel Nolens, priester, leider van de Rooms-Katholieke Staatspartij, Minister van Staat, held van de mijnwerkers, mikpunt van rechtse katholieke intellectuelen, sfinx. De ándere beroemde Venlose politicus." [cursief van mij]

"Als modern Katholiek (niet te verwarren met modernistisch Katholiek) en als sociaal werkend priester is Dr Nolens in de Kamer gekomen; hij kon toen gerekend worden te behooren tot den uitersten linkervleugel van de Katholieke fractie, die zich geleidelijk zoodanig vervormd heeft, dat Dr Nolens niet alleen geacht kan worden thans tot het centrum te behooren, maar zelfs het middelpunt, de spil te zijn, waaromheen de geheele Katholieke fractie in het politieke strijkperk manoeuvreert en optrekt"

"Alle pogingen, hoe krachtig ze ook zijn, van het economische leven, gedurende enkele jaren onderbroken, maar gelukkig thans weer oplevend, blijven zonder resultaat voor het openbaar welzijn, indien de orde niet heerscht, indien de sociale vrede ontbreekt"

Eindhoven, Lakerstraat, Zondag 26 September 2010
Het Spaanse rechtse blad ABC had een interessante column over de 'gitanos' zoals de Roma daar heten. 'Het zijn eigenlijk de eerste Europeanen', zegt de schrijver. De Fransen, Italianen, Duitsers, Spanjaarden enzovoorts gingen altijd uit van hun eigen wetten en grenzen. Maar nu in Europa de grenzen vervagen, en er economische en wettelijke homogeniteit ontstaat, rijst er een probleem voor de Fransen, Spanjaarden enzovoorts dat de 'gitanos' hebben opgelost. Hetzij door hun 'fout', hetzij door hun 'kwaliteit': Ze kunnen en willen niet integreren in één land.
Net zoals de Fransen, Spanjaarden enzovoorts zullen sommigen kiezen voor een normaal huis en opvoeding voor hun kinderen, en anderen kiezen voor bedelen en maffia. Nou en? Daarom hoeven we ze toch niet telkens naar 'hun land' terug te sturen. Het begrip 'hun land' bestaat voor hun nieteens. In een toekomstig geïntegreerd Europa bestaat dat voor de Fransen, Spanjaarden enzovoorts toch ook niet?
Ik knipperde met mijn ogen. Worden we allemaal 'gitanos' door de Europese integratie? Waar zit hier precies de denkfout?
Of klopt het misschien toch? En willen we er alleen nog niet aan?
Dat laatste is wat de schrijver denkt. Het bovenstaande inzicht eist een gemeenschappelijke Europese politiek, en 'veel werk aan de winkel'. De slotregel van dat betoog is dan ook:
Es mucho más fácil echar mano de la hipocresía.
[Het is veel gemakkelijker toevlucht te nemen tot hypocrisie]
____________________
JOSÉ MARÍA CARRASCAL, Gitanos sin romance, Si todos los europeos nos parecemos cada vez más, no tiene sentido que los gitanos se empeñen en ser diferentes, ABC, 17/09/2010
http://www.abc.es/20100917/opinion-colaboraciones/gitanos-romance-20100917.html
Franse vertaling in Courier International:
Le particularisme gitan, Pourquoi les Roms seraient-ils les seuls Européens à être différents? Un chroniqueur d’ABC, quotidien espagnol monarchiste et conservateur, dénonce l’hypocrisie dont à fait preuve la gauche européenne.
http://www.courrierinternational.com/article/2010/09/20/le-particularisme-gitan
terug eerste dagboekregel

Eindhoven, Lakerstraat, Maandag 27 September 2010
Toen was het grote feest er eindelijk. Zondagmiddag in een gerestaureerde boerderij in een natuurgebied vlak bij Eindhoven. Het is wonderlijk dat zo dicht bij de stad nog zoveel natuur te vinden is. Dat is te danken aan het harde werk van 'ecologie-enthousiasten' die in 1998 ingrepen toen bouwondernemers [bijna] het laatste stuk van een prachtige beukenlaan opofferden. Dat was het begin van een project dat geleidelijk ook andere aansluitende 'terreinen-in-gevaar' onder zijn hoede nam tot het nu een prachtig --ecologisch-- wandelgebied is geworden. Daar vierde Jeroen zijn 50ste verjaardag. Met vrienden en familie.
Kon het aandachtiger? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Eindhoven, Lakerstraat, Dinsdag 28 September 2010, vertrekdag
Het verjaardagscadeau voor Jeroen was een mooi uitgevoerde bundel gedichten en verhalen van zijn eigen werk. De titel van dat boekje --'Gekomen om te gaan'-- noemde ik ooit 'een levensvisie in vier woorden', want het is een van mijn lievelingsgedichten.
Maar er is ook een profanere toepassing. Na enkele dagen NL sta ik weer op het punt van vertrekken, van wègwezen, en van wéér afscheid nemen, en ik zeg tegen mezelf: --'Je bent gekomen om te gaan. Blijven is niet van deze wereld'. Of ik citeer Jeroen:

Gekomen om te gaan
Begin klein
Aan de reis
Het einde is groots

Marrakech, Hotel Riad Jonan, Woensdag 29 September 2010
Aangekomen maar nog niks gezien. Althans … we hebben nog niets 'bezichtigd'. Toch tuimelden wij heel vroeg in bed. Zeker voor Marokko. Hier was het pas acht uur, maar onze binnenwekkers schreeuwden 'tien'! We waren dus al helemaal vol.
Het begon in Weeze met de mededeling dat het Belgische luchtruim staakte. Per saldo werd het een vertraging-bij-aankomst van ruim een half uur.
Vanuit de taxi kregen we nog enkele indrukken van de Medina, waar ons hotel ligt. Iets meer tijd besteedden we aan het prachtige interieur. Per slot kwamen we tot rust bij een verrukkelijke maaltijd. Dat heet 'niks gezien'. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Marrakech, Hotel Riad Jonan, Donderdag 30 September 2010
Het 'bezichtigen' is begonnen. Gisterochtend met een voorzichtige verkenningstocht in de onmiddelijke omgeving; 's middags voortgezet met een reusachtige wandeling-met-uitleg door een privé-gids. We hielden onze eerder bestudeerde reisgidsen en plattegronden bij de hand om het verband tussen e.e.a. te blijven zien, en onze openstaande vragen te stellen. Heel studieus dus.
En nu hebben we een overzicht van de oude stad, en kan het gerichte bezoeken-en-verkennen beginnen. We weten nu ook waar de onvermijdelijke opdringerige verkopers zitten. Dat zijn handelaars die de gids erbij haalt voor 'deskundige uitleg', maar die de discours metéén omkeren, en er persuasive discussion van maken. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek September 2010