Cessenon sur Orb, Woensdag 1 Augustus 2012
Wat valt te melden op deze eerste dag van de nieuwe maand?
Jupiter verscheen vanmorgen om 02:39, Aldebaran om 03:01, en Venus om 03:46. Dat was 15 dagen geleden respectievelijk 03:30, 04:01 en 04:05.
Je ziet, Venus is nog steeds de grote achterblijver, en Jupiter heeft zijn plaatsje in de sterrenhemel ongeveer behouden.
Je begrijpt ook dat ik veel wakker was vannacht. Helaas. Pindakaas.
Nu is het wachten op Orion. Verder is het morgen volle maan.
Het dagnieuws meldt dat ik mijn valappelen vanaf gisteren niet meer ongezien weggooi. Ze krijgen al wat smaak. Stoven of bakken is mijn toverwoord. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag 2 Augustus 2012
Jeroen stuurde mij een gedicht onder de titel 'Alles van waarde is weerloos', de dichtregel van Lucebert die je lange tijd vanuit Rotterdam-Blaak kon zien op een gebouw van een verzekeringsmaatschappij. Een heel pure regel, mits je niet dacht aan de commerciële bijbetekenis: Alles wat weerloos is, moet je bij ons verzekeren.
Ik zag die regel bijna iedere dag toen ik van 1976 tot 1994 tussen Eindhoven en Delft forensde. Ik meen dat De Blaak nu overdekt is. Die regel dus onzichtbaar geworden vanaf het perron of stilstaande trein. *)
Jeroen werkt met zijn filosofische gedicht die regel uit tot 'Alles heeft waarde, zolang je je verbeelding maar laat spreken'. Het komt dicht bij Spinoza's
--'Niet belachelijk maken, noch betreuren, noch verachten, maar verstaan'.
Het complete gedicht van Lucebert is de moeite van het ontcijferen waard, maar raadsels blijven. Waarom ook niet? Moet een gedicht dan alles uitleggen en transparant maken?

De zeer oude zingt

er is niet meer bij weinig
noch is er minder
nog is onzeker wat er was
wat wordt wordt willoos
eerst als het is is het ernst
het herinnert zich heilloos
en blijft ijlings

alles van waarde is weerloos
wordt van aanraakbaarheid rijk
en aan alles gelijk

als het hart van de tijd
als het hart van de tijd

Cessenon sur Orb, Vrijdag 3 Augustus 2012
Het wereldgebeuren eist alle ruimte in de kranten. De Eurocrisis, de Olympische Spelen, en nu is een nieuwe golf 'wereldgebeuren' op komst: Aanstaande Maandag landt het verkenningsvoertuig op Mars.
Ik wou nèt verslag doen van een mini-ervaring als Android leerling.
Ik heb woordenboeken van Kangas Bros geïnstalleerd. De nouveauté is dat ze 'gewoon' uit één lange alfabetische lijst bestaan. De 'app' herkent de taal, en ver'taal't het.
Heel gewoon.
Andere computerwoordenboeken handhaven de tweedeling van de ouderwetse papieren woordenboeken. Helemaal overbodig!
Goed voorbeeld van out-of-the-box denken. De generatie van de Petites Poucettes zal dat niet als 'wereldgebeuren' ervaren. Nix besonders.
(100 woorden)
________________________
Mijn eerste leerervaringen met Android staan in Mijn Dagboek van September 2011 [16 17 20 21].
Daar staat ook de herkomst van de uitdrukking Petites Poucettes [11 12]
15 Juni jl meldde ik nog een Android leerervaring.
Kangas Bros koop je via Google Play. ['Mijn spelen is leren, mijn leren is spelen' van Hieronymus van Alphen die ook schreef, weet-je-wel, Jantje zag een pruimen hangen, O als eieren zo groot... Zou dat weer de norm worden van Les Petites Poucettes?]
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag 4 Augustus 2012
Vandaag geen column.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag 5 Augustus 2012
Ik ben druk, gejaagd, voortdurend bezig, maar er komt niets uit mijn handen. In de tuin lukt het nog enigszins, maar aan de schrijftafel is het noppes. Ik ben druk met vechten om rust. Het 'bezig zijn' blijft zich opdringen. En ik wil helemaal niets doen. Liefst 'nietser dan niets'.
Wat je niet kunt bestrijden, moet je beschrijven, zeg ik altijd.
Bijvoorbeeld aldus:
--"Ik ben nerveus. Ik werk naarstig aan tot rust komen. Zo naarstig dat ik er hypernerveus van word. Dat is mijn Catch 22".
Misschien is het 'de overgang'. Die moet je niet bestrijden, maar ondergaan.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag 6 Augustus 2012
In mijn zoektocht die ik gisteren aantipte, kijk ik wel eens in de spiegel, en kijk mij vragend aan: Je weet maar nooit.
Mogelijk ben ik een te druk baasje en is stilleven [werkwoord] de oplossing.
Als ik dan maar geen stilleven [naamwoord] word.
Pierre Kemp had dat probleem ook lees ik in een van zijn gedichten.

Dat is een spiegel en dit ben ik,
glas en vlees van het ogenblik.
Ik ga er bloemen en kaarsen bij zetten
en om het recht een boek met wetten.
Dan een likeur en ik erken
dat ik zo langzaam een stilleven ben.

Cessenon sur Orb, Dinsdag 7 Augustus 2012
De Trijntje Fops in De Volkskrant behoren tot mijn dierbare jeugd- en middelbare-jeugdherinneringen. Nu ik met 'ouder worden' bezig ben, zowel filosofisch als in werkelijkheid, komt mij dezer dagen deze tweeregelige Trijntje Fop onder ogen:

Een nieuwe haring sprak te Dordt
Ik denk dat ik geen oude word.

De dierenversjes zijn bijzonder vormvast. Er wordt nooit met het metrum gesmokkeld: de versregels hebben zonder uitzondering vier heffingen. Het rijmschema is zonder uitzondering AABBCC (het zg. gepaard rijm). Net als in een limerick wordt meestal ergens in het vers, vaak in de eerste regel, een plaatsnaam genoemd. De meeste Trijntje Fops bestaan uit zes regels; af en toe zijn het er acht en bij uitzondering een nog hoger even aantal. Er bestaat er ook een van twee regels.

Een Franse muis uit Baccarat
had uit een blikje Petits Pois
een kleine camion gesleuteld.
Hij was al door Parijs gereuteld
en volgde nu in richting Tours
de rijweg voor Petits Pois Lourds.

Een kleine huismuis aan de Maas
hield niet van Nederlandse kaas.
Was het geen Camembert of Brie
dan huilde hij een dag of drie
totdat zijn moeder zei: "Mon cher,
hou op met je gecamemblèr."

Cessenon sur Orb, Woensdag 8 Augustus 2012
Het is nog vroeg, maar om zeven uur staat de tuinman voor de deur voor een grote klus met de doornenhaag die we samen moeten doen. Het zal zeker de hele ochtend duren. Wellicht vanmiddag schrijven.
----
Hij was precies op tijd en vertrok om 13:00. De thermometer wees toen 35 graden en liep later nog op 37. Nu, 20:30, staat hij nog op 30. Gelukkig koelt het 's nachts af, anders zouden we een heuse canicule hebben. Het was zes uur doorwerken met een korte koffiepauze. Goede voorbereiding op mijn 5-uur wandeling. Eerst afwachten hoe uitgerust ik morgen ben.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag 9 Augustus 2012
De voornaamste reden om de essays van Mother Time te lezen is mijn bewustwording dat ik mijn pensioenboek -- onontkoombaar -- van een mannelijk gezichtspunt schrijf. Wat te doen met het vrouwelijk gezichtspunt?
Om de beginnen ging ik op zoek naar dat 'vrouwelijke gezichtspunt': Bestaat het? Is het definieerbaar of beschrijfbaar? Mother Time met vijftien essays over de ouder wordende vrouw, en geschreven door vrouwen, leek mij een goed startpunt. Ik beperk mij vandaag tot het eerste essay: There Are No Old Venuses: Older Women's Responses to Their Aging Bodies, door Frida Kerner Furman.
De schrijfster heeft twintig vrouwen, van 65 tot 85, in een Beauty Saloon geobserveerd en geïnterviewd, en daarover een boek geschreven. Dit essay lijkt een samenvatting. Ze lette op de affectiegebaren, de gezelligheid, de ongeremde humor, en de 'sociodrama's' die zich ongewild afspeelden. Ook heeft zij die vrouwen apart geïnterviewd.
Furman verdeelt haar waarnemingen in twee groepen. Gevoelens van schaamte en onvolmaaktheid tegenover de culturele normen, al of niet geïnternaliseerd (1), een verzet tegen deze culturele idealen (2). Zo verdeelt zij ook de geïnterviewden, maar noteert dat 'women's responses to their aging bodies are not always of a piece: shame and inadequacy frequently coexist with resistance to cultural ideals'.
De mannencultuur is 'normaal', en meer en meer wordt ook de jeugdcultuur 'normaal' in die zin dat wat daarvan afwijkt als 'verwerpelijk' wordt beschouwd. De Beauty Saloon is niet zomaar een omgeving, het is het terrein van die dubbele verwerpelijkheid. Hoe gaan de insiders van die dubbele subcultuur daarmee om? Voor de sponsors van haar studie moet Furman verdedigen dat het cultureel 'niet triviaal' is, en aan het eind concludeert ze met een retorische vraag: 'Who says a beauty shop is a morally trivial space?'
Ter vergelijking haalt ze andere minderheden aan. Bijvoorbeeld de bekende analyse van W. E. B. du Bois over zwarte minderheden dat daarbij behorende individuen de realiteit zien door de ogen van de dominante cultuur, en tevens met een eigen alternatieve visie.
Van belang is dat de geïnternaliseerde visie even krachtig, zo niet krachtiger, kan zijn dan de die van de buitenwereld. In die zin zijn de twintig interviews twintig 'cases' -- narratives, zegt Furman -- van hoe de daarmee om kunt gaan.
Inderdaad zie ik dat vrouwen hun lijf, hun leven en hun ouderdom 'heel anders' beleven dan mannen. Dat is heel boeiend, en ik moet daarvoor een plaatsje zoeken in mijn pensioenboek. De opties daarvoor zijn op dit moment nog niet belangrijk.
Van belang is de wijze van waarneming van je eigen realiteit als je niet tot de -- of een -- meerderheidscultuur behoort, of niet langer de fantasie kunt volhouden daartoe te behoren. Wat zijn dan je opties? Ga je, zoals Lucy, ouderdom 'normaliseren'? En geloven dat alles alleen maar beter wordt als je leeftijd vordert? Of ga je, zoals Martha, de groeven in je gezicht als 'onderscheidingen' zien? Of durf je de 'Outsider Within' te zijn?
Per slot zijn niet alle mannen macho's, en niet alle vrouwen Beauty Saloon adepten.
_________________
Eerder schreef ik over Mother Time 8 en 13 Juli jl. Voor bronnen zie 8 Juli. Grote stukken van het boek zijn op Google Books te lezen. Wie het interesseert stuur ik specifieke ontbrekende pagina's. Hieronder staan twee verschillende selecties.
http://books.google.cl/books?id=HzuuAMoPeSQC&pg=PA43&source=gbs_toc_r&cad=4#v=onepage&q&f=false
http://books.google.fr/books?id=HzuuAMoPeSQC&printsec=frontcover&hl=fr#v=onepage&q&f=false
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag 10 Augustus 2012
Vanmorgen, om twintig over vijf, zag ik recht voor mij vanuit mijn bed, Orion staan. Dat is een bekend beeld ieder jaar. Zijn gordel verticaal langs mijn raamkozijn. Dat is mijn vertreksignaal. De langste tijd in Cessenon zit er op. Heel nostalgisch dus.
Ik had hem al een paar dagen eerder kunnen zien, maar met de slapeloosheid van de laatste tijd, zag ik Jupiter en Venus vaak opkomen tussen drie en vier, maar daarna sliep weer in.
Hij was helemaal compleet. Saiph, linksonder, de zwakste ster van de vierhoek, verscheen op het nippertje. Nèt voor de horizon te licht werd.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag 11 Augustus 2012
Het tweede essay in Mother Time gaat grondig in op wat in het eerste essay al aan de orde kwam als belangrijke levensvraag voor vrouwen: Hoe zie ik er uit?
De titel refereert aan het belangrijkste instrument daarvoor: De Spiegel. Miroir, Mémoire, Mirage: Appearance, Aging, and Women. Let op: Mirage is niet het bekende jachtvliegtuig maar 'luchtspiegeling'. Samen met 'Appearance' verwijst het naar wat de lezer te wachten staat.
Het is een grondige filosofisch - feministische analyse van de stelling dat het gezicht, Het Gelaat, Het Hele Voorkomen een uitdrukking zouden zijn van wie je werkelijk bent. Als je niet [meer] mooi bent, ben je dan nog iemand? .... als vrouw?
De schrijfster, Diana Tietjens Meijers, concentreert zich op de innerlijke beleving en de mythen, vooroordelen en [opgedrongen?] culturele waarden die deze vraag omgeven. Hoe grondig dat gebeurt, lees je in dit citaat: 'Born into and formed by misogynist, heterosexist, racist, ethnocentric, ableist, and classist societies as we are . . . ' enzovoort, waarna ze verwijst naar de boeken die ze daarover heeft geschreven -- en gaat schrijven 'for extended discussion' -- want ze weet er alles van!
In het eerste deel gaat ze in op -- en maakt de kachel aan met -- de keuzes die vrouwen maken om met die tegenstelling te kunnen leven. De tegenstelling tussen het innerlijke gevoel van eigenwaarde, en de [vaak verinnerlijkte] externe normen over wat 'mooi' is. In het tweede deel gaat ze in wat de ouder wordende vrouw [die 'dus' lelijker wordt] daarmee kan. En dat alles op basis van grondige observaties en streng-kritische logica. Niet gering. Het eist grondig lezen, maar de 'beloning' is groot. Het is ook verwarrend omdat nogal wat gebruikelijke inzichten en gebruiken 'voor de bijl' gaan. [Om de kachel mee aan te maken ;-)]
De achttien bladzijden van het essay bevatten echter ook enkele heel boeiende 'mental exercises' om je los te maken van dergelijke diep ingewortelde 'veroordelingen' van jezelf als vrouw; veroordelingen van je eigen lichaam, of aspecten daarvan. Een daarvan is de retorische vraag nadat Meijers een opsomming heeft gemaakt van bekende/ beroemde oude vrouwen waarvan foto's in de pers circuleren, schrijfsters en politieke vrouwen: 'Is het zo vreselijk om daar op te lijken?' Nee, dus.
Meer nog dan het eerste essay wijst deze studie mij op het diepgaande innerlijke conflict bij vrouwen die niet voldoen aan 'de' culturele normen. Vrouwen moeten 'mooi' zijn. Mannen mogen 'lelijk' zijn. [Hoewel de cosmetische industrie er hard aan werkt dat dat 'moeten' ook voor mannen geldig wordt. Het verdient zo lekker].
Voor mijn pensioenboek is het van groot belang in te zien waar Meijers ook op ingaat, namelijk dat 'ouderdom' omgeven is met 'dominante culturele vooroordelen', die, net als het 'mooi' zijn voor vrouwen, en het vrouw zijn in het algemeen, een handicap vormen voor een vrije en adequate persoonlijke ontplooiing.
Het zou natuurlijk prachtig zijn als veranderde wetten en maatschappelijke structuren dat allemaal zouden oplossen. Maar vóór het zover is, moeten ouderen leren omgaan met die realiteit, en leren van andere 'onderdrukte' minderheden. Zowel het essay van Meijers als dat van Furman geven daarvoor aanwijzingen. 'Onderdrukking' zit ook in je eigen hoofd.
_________________
Zie voor bronnen e.d. Mijn Dagboek van Donderdag 9 Augustus 2012
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag 12 Augustus 2012
Heel toepasselijk met deze hittegolf in Augustus -- we hadden deze week 40 °C luchttemperatuur -- is het gedicht van Thomas Hardy. Ik zit hier ook laat in de avond van de -- betrekkelijke -- koelte te genieten, schrijf in mijn dagboek, hoor de kerkklok in de verte, en insecten komen nieuwsgierig op bezoek. Ik had precies het beeld, maar niet dezelfde mijmering.

An August Midnight

A shaded lamp and a waving blind,
And the beat of a clock from a distant floor:
On this scene enter—winged, horned, and spined—
A longlegs, a moth, and a dumbledore;
While 'mid my page there idly stands
A sleepy fly, that rubs its hands...

Thus meet we five, in this still place,
At this point of time, at this point in space.
—My guests besmear my new-penned line,
Or bang at the lamp and fall supine.
"God's humblest, they!" I muse. Yet why?
They know Earth-secrets that know not I.

Cessenon sur Orb, Maandag 13 Augustus 2012
Vandaag geen column.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag 14 Augustus 2012, Piet jarig!
In het kielzog van het Olympische nieuws trof ik twee opvallende berichten. Nu de Fransman Renaud Lavilenie Olympisch Goud heeft gewonnen, bekent Le Monde dat dit de eerste Olympische titel in de atletiek is sinds 1996, en dat atletiek niet erg in tel is in Frankrijk. Dit soort stille éénpersoonsprestaties leggen het in Frankrijk -- meer dan elders -- af tegen spectaculaire teamsport.
Het andere is een observatie van BBC News-Magazine dat kleine stadjes en dorpen een broedplaats waren van de Amerikaanse Olympische atletiekkampioenen van dit jaar. De huidige Amerikaanse atletiekkampioenen komen uit stadjes van respectievelijk 5.019, 8.717. 22.244 en 3.714 inwoners: 'Dorpen' dus. Een van de reden schijnt te zijn dat je op die manier als plaatselijk 'kampioen' al vroeg ik de [regionale] pers bent, en op een soepele wijze wordt gestimuleerd door te gaan omdat je erkenning krijgt.
Maar de verrassing van die BBC reportage was een atletiektrainingscentrum in een sobere hal 'somewhere in the country' waar -- let wel -- twee van de drie Amerikaanse polsstokspringers die in Londen om de Olympische titels streden, waren getraind.
De eigenaar van dat trainingscentrum is Earl Bell [geb 1955]. Hij won in 1984 Olympisch Zilver met 'pole vaulting'. Geen slecht idee voor een Olympisch kampioen om zo je 'pensioenjaren' in te vullen, en je ervaring te verzilveren.
Het filmpje laat echter ook een oude man zien die een mooie sprong maakt van 2,18 meter. Dat is de vader van Earl, Dr William Bell. Hij is 90 jaar. Hij heeft in het verleden nooit spectaculaire medailles of kampioenschappen gehaald, maar hield gewoon van 'pole vaulting'. Hij heeft die liefde kennelijk op zijn zoon overgedragen, en is zelf doorgegaan met die sport. Hij springt nog drie keer in de week in de hal van zijn zoon. Gewoon omdat het lekker is. Hij doet mij denken aan het mailtje van Jet, een leeftijdsgenoot, ook 80-plusser:
--"Verder alles goed hier met mij. Ben op een cursus beeldhouwen. Lekker je kracht gebruiken, en mooie dingen bedenken".
Het is dus een kwestie van 'gewoon doorgaan' zo lang je kunt, en je niet laten afleiden door opmerkingen van anderen 'dat je daar nu toch eindelijk te oud voor bent'.
In een aparte YouTube zie je grandpa Bell nog eens springen. Daily Mail noemt hem "the current world record holder for his age group in pole vaulting".
Of het nou een 'record' is of niet, dat is 'mediagewauwel'. Dr William Bell laat zien dat 'gewoon doorgaan' een optie is die je niet moet versmaden om oneigenlijke reden, zoals je leeftijdsgetal. Daarom vind ik het een mooi voorbeeld voor mijn pensioenboek.
Kijk maar eens naar die YouTubes. Geen spatjes, gewoon 'dorpse kwaliteit'. Onverstoord doorgaan. En kijk ook eens naar die YouTube met de natuurkundige achtergronden van deze unieke sport.
________________________________
Le perchiste Renaud Lavillenie s'envole vers l'or, Le Monde, samedi 11 août 2012
http://www.lemonde.fr/jeux-olympiques/article/2012/08/10/le-perchiste-renaud-lavillenie-s-envole-vers-l-or_1744995_1616891.html
How small towns breed Olympic athletes, http://www.bbc.co.uk/news/magazine-19069206
Earl Bell: http://en.wikipedia.org/wiki/Earl_Bell
BBC News: The 90-year-old world record holder in pole vault
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=pX9h5PVNGaY
MailOnline, 3 August 2012, He may not qualify for the Olympics, but watch this 90-YEAR-OLD pole vaulter who is a world record breaker,
http://www.dailymail.co.uk/news/article-2183225/Dr-William-Bell-Meet-90-YEAR-OLD-pole-vaulter-holds-world-record-age-group.html
Natuurkundige achtergrond van polsstokhoogspringen: http://www.youtube.com/watch?v=LuTBMHCV3SQ
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag 15 Augustus 2012
Naar aanleiding van de discussie of oude-mensengezichten mooi zijn of niet, herinnerde ik mij een regel uit een liedje van Rod McKuen: "And to each season, something is special". Dat is het. Ieder 'seizoen' heeft zijn goede kanten, en die moet je leren zien.
Het liedje gebruikt als metafoor de seizoenen van het jaar en het refrein is aldus:

And to each season
something is special
lilac, red rose or the white willow.
Young men of fortune
old men forgotten
green buds renewing
the brown leaves dead and gone.

Welcome the winter
robed in its whiteness
bending down the willow
with it's snow blankets.
And the wild berries
hidden in the wood now
from all the creatures
lost in the darkness.

Cessenon sur Orb, Donderdag 16 Augustus 2012
Renier reageerde op mijn column van 2 Augustus over Lucebert's

Cessenon sur Orb, Vrijdag 17 Augustus 2012
In een boekbespreking in NYT uit 2003 wordt van Tony Hoagland (1953) gesproken van zijn 'insightful portraits of others' en zijn aforismen om dat te realiseren. Het onderstaande gedicht is daarvan een prachtig voorbeeld. Je kunt je de persoon vóór en na de verandering perfect voorstellen. Het is een dubbelportret. Misschien heb je zo'n 'tiep' wel onder je kennissen.

Quiet

Prolonged exposure to death
Has made my friend quieter.

Now his nose is less like a hatchet
And more like a snuffler.

Flames don't erupt from his mouth anymore
And life doesn't crack his thermometer.

Instead of overthrowing the government
He reads fly-fishing catalogues

And takes photographs of water.
An aphorist would say

The horns of the steer have grown straighter.
He has an older heart

that beats younger.
His Attila the Hun imitation

Is not as good as it used to be.
Everything else is better.

Cessenon sur Orb, Zaterdag 18 Augustus 2012
Vanmorgen werd ik wakker met de complete Orion recht voor mijn raam. De zwakste ster van de vierhoek, Saiph, linksonder, was er ook, maar Sirius, van de Grote Hond, werd niet zichtbaar vóór het licht werd. Dat kan iedere dag gebeuren. Dat geldt ook voor Procyon van de Kleine Hond. Als die opkomen, moet ik mijn vertrek ècht voorbereiden. Dat is voor mij verbonden aan het verschijnen van Orion: Afscheid in het verschiet.
Wat het vanmorgen 'extra' maakte waren Venus, Jupiter en Aldebaran die ik de laatste tijd in de gaten heb gehouden. Venus stond precies op het verlengde van de diagonaal van de twee helderste sterren van Orion, Betelgeuze en Rigel. Dat is dezelfde diagonaal waar je 'volgens het boekje' Castor en Pollux moet zoeken, maar een heel stuk verderop.
Wat ik nu ook zag op deze kraakheldere ochtendhemel was Jupiter precies in het verlengde van de 'zwakkere' diagonaal, Saiph en Bellatrix, waar je 'volgens het boekje' niets te zoeken hebt. De Aldebaran, waar Jupiter nu vlak bij staat, zoek je 'traditioneel' in het verlengde van de gordel, de drie heldere sterren die in Zuid Amerika, Las Tres Marías heten.
Kortom, het was weer feest vanmorgen. Uitstekend geslapen na een hele week sukkelen. Kraakheldere ochtendhemel, en de verrassing dat de dwaalsterren Venus en Jupiter zo mooi in het patroon waren opgenomen. Een mooi genotsmoment.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag 19 Augustus 2012
Vandaag geen column.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag 20 Augustus 2012
Op 5 Augustus schreef ik: "Ik ben druk met vechten om rust", en noemde het mijn 'Catch 22'. Badinerend noemde ik het 'de overgang' omdat dat het zich verder bij blakende gezondheid afspeelt.
--"Alles waar ik aan begin, wordt een zenuwslopende activiteit", klaagde ik.
Henk, pas terug van vakantie, wijst mij op de legendarische koning Midas die alles wat hij aanraakte in goud zag veranderen. Dionysos, de wijngod, had hem als beloning die kracht geschonken. Maar zijn eten veranderde ook in goud. Midas stierf van honger. Die gave was dus een 'Catch 22'.
Dankjewel Henk, voor dit nadenkertje. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag 21 Augustus 2012
Henk, die mij vergeleek met de legendarische koning Midas, hield mij ook de fabel van de Krekel en de Mier voor.
Jij ben de mier, schrijft Henk, en die mier wordt meestal positief afgeschilderd. Heel moraliserend ook: Wie niet werkt zal niet eten. Maar zou je die fabel niet eens op een andere manier kunnen lezen? Zo negatief is het leven van de krekel niet.
Hmm, dat is wat je noemt een nadenkertje. Wat mij te binnen schiet is het boekje van Augusta de Wit, God's Goochelaartjes dat ik hééél lang geleden in mijn boekenkast had. Ik ga er achteraan. (100 woorden)
________________
De versie van Joost van de Vondel: http://www.dbnl.org/tekst/vond001dewe01_01/vond001dewe01_01_0117.php#N3350
De versie van Jean de La Fontaine: http://www.la-fontaine-ch-thierry.net/cigale.htm
Augusta de Wit (1864 - 1939) is meest bekend van Orpheus in de dessa (1903), http://nl.wikipedia.org/wiki/Augusta_de_Wit
Korte boekbeschrijvingen van God's Goochelaartjes (1932):
http://boeken.marktplaats.nl/literatuur/586818601-gods-goochelaartjes-auteur-augusta-de-wit-1965-appart-bo.html
http://www.dbnl.org/tekst/knuv001hand04_01/knuv001hand04_01_0026.php
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag 22 Augustus 2012
Vandaag geen column.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag 23 Augustus 2012
Vanmorgen in de auto, terugkomend van Béziers, ter hoogte van Maraussan, hoorde ik op de radio opeens: 'Try to remember the kind of September // When life was slow and oh so mellow'.
Het was een heel oude stem, niet de bekende stem van Harry Belafonte, maar hij bleek het toch te zijn volgens de omroepster: Een meer recente opname. Hij is van 1927, dus nu 85. In 1911 heeft hij nog in Berlijn opgetreden. Hoe recent? Op de foto's van 2011 ziet hij er vitaal uit.
Maar ik smolt weg bij de woorden. Thuisgekomen heb ik het Internet afgespeurd voor die versie, maar ik vond er alleen een van de veel jongere Belafonte -- ook niet te versmaden -- en een samen met Nina Mouskouri, eveneens heel bekend.
En terwijl ik vecht tegen mijn supergejaagdheid waar ik al een paar keer over heb geschreven, hoor je opeens 'September, when life was slow, and oh so mellow'
Ook de regels uit het laatste couplet drongen diep tot mij door: 'Deep in December it's nice to remember' en 'Without a hurt the heart is hollow' en 'then follow .. follow'
Hier is het helemaal:

Try to remember the kind of September
When life was slow and oh so mellow.
Try to remember the kind of September
When grass was green and grain was yellow.
Try to remember the kind of September
When you were a tender and callow fellow.
Try to remember and if you remember
then follow follow.

Try to remember when life was so tender
When noone wept except the willow.
Try to remember when life was so tender
When dreams were kept beside your pillow.
Try to remember when life was so tender
When love was an ember about to billow.
Try to remember and if you remember
then follow follow.

Deep in December it's nice to remember
Although you know the snow will follow.
Deep in December it's nice to remember
Without a hurt the heart will hollow.
Deep in December it's nice to remember
The fire of September that made you mellow.
Deep in December our hearts should remember
and follow follow.

Cessenon sur Orb, Vrijdag 24 Augustus 2012
Toen ik een paar weken geleden op het internet de aankoop van een treinbiljet van SNCF wilde betalen met mijn creditcard van Crédit Agricole werd ik halfweg het proces geconfronteerd met de vraag om een 6-cijferig codenummer. Nooit van gehoord! Ten einde raad ging ik naar het station in Béziers, betaalde met die bewuste creditcard zonder problemen, en liet mij die 6-cijferige code uitleggen. En vooral: Hoe kom ik daar aan?
Het blijkt een nieuwe beveiliging van Internetbetalen te zijn onder de naam Kwixo. Crédit Agricole, mijn bank, doet er aan mee, want het is niet exclusief van Crédit Agricole. Het is een soort PayPal, dwz je machtigt PayPal. En die rekent het buiten het internet om af met de bank die je daarvoor hebt gemachtigd. Je creditcard verschijnt niet op het internet.
Maar bij Kwixo heb je die beveiliging niet. Om te beginnen vul je 'gewoon' het nummer van je creditcard in, en dan begint een heel ander proces dat zich "3D-security" noemt. Je bank wordt opgebeld, en die bellen jou meteen terug en dicteren die 6-cijferige code. Die vul je dan in, het betalingsproces gaat verder, en wordt afgerond.
Het lijkt eenvoudig, maar het heeft weken geduurd om het door te krijgen en te ontdoen van allerlei troelala die mij niet interesseert. Ik kan -- bijvoorbeeld -- per mobieltje geld sturen naar vrienden, en lid worden van de Kwixo-vrienden en chatten. Enzovoorts.
De bankemployée hier in Cessenon, de lieve onschuldig kijkende Bernadette, herhaalde op mijn vragen letterlijk dezelfde zinnetjes die ik niet begreep van de Kwixo website. Als een automaat, en de slogan dat Kwixo 'So Quick' is. Zij leek wel een commercial.
Intussen is het mij nog niet gelukt mij terug te laten bellen op mijn mobieltje of om een SMS te ontvangen met die code. Dat moet kunnen, maar ik ben er niet achter. Ik kan mijn creditcard dus alleen gebruiken als ik thuis naast de foon zit. De volgende week ben ik onderweg, en dan is mijn creditcard onbruikbaar voor internetbetalingen.
Mijn creditcardnummmer, en de code moet ik nog steeds openlijk op het internet zetten en in de wachttijd op die code krijg ik allerlei 'pub' voorgeschoteld. De website van Kwixo is bijna als die van de SNCF: Tjokvol met 'pub'. Kijk maar eens naar http://www.voyages-sncf.com/billet-train, het verkooploket van de SNCF
Net een jaar geleden, 23 Augustus 2011, maakte ik melding van een bericht in Le Monde zelve dat je als Fransman voor de dienstregeling van de SNCF beter naar de Deutsche Bahn kunt gaan [http://www.bahn.com], ook voor je Franse binnenlandse verbindingen!!
--"What a shame! Quelle honte! Welche Blamage!"
Kwixo heeft hetzelfde supergeile commerciële stijltje waardoor je door de bomen het bos niet meer ziet. Echt vervelend is dat ik nu mijn Crédit Agricole creditcard niet meer voor internetbetalingen kan gebruiken als ik niet 'thuis naast de foon' zit.
Lang leve de vooruitgang!!
Nu ik toch wat aan het kankeren ben kan ik meteen de superaanbiedingen onder vuur nemen die ik van de SNCF krijg. Inderdaad tegen fantastische prijzen kun je naar Londen, Madrid of Barcelona. Maar als je de [niet zo] kleine lettertjes leest, blijkt het "vanaf Parijs" te zijn. Van 'buitengewesten' hebben Parijzenaars nog nooit gehoord. Het lijken wel Amsterdammers.
Lang leve Frankrijk!!
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag 25 Augustus 2012
Het is vandaag mijn laatste volle dag in Cessenon. Morgen rijd ik naar Marseille en Aix-en-Provence voor een korte vakantie met Ghislaine. Het is daarom 'opruimdag'. De tuin moet het een week uithouden. Ik 'inundeer' de gazons, de borders en de bloemenbakken. Die zijn kurkdroog wegens de aanhoudende hitte. Van de drie Vlijtige Liesjes, die ook wel waterbalsemien worden genoemd omdat ze zoveel water nodig hebben, weet ik de afloop. Helaas. Daarom heb ik zojuist de laatste foto genomen. Per dag kregen ze een volle gieter van elf liter. En toch hingen ze vaak slap.
Hier staat de afscheidsfoto: http://flic.kr/p/cYhkwf (100 woorden)
________________
Aanklikken: Mijn Vlijtige Liesjes, alias 'Waterbalsemienen', in volle glorie: http://flic.kr/p/cYhkwf
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag 26 Augustus 2012, Theo's verjaardag
Het is dat Walt Whitman leefde van 1819 - 1892, anders zou de metafoor van zijn gedicht, Out of the Rolling Ocean, the Crowd, geïnspireerd kunnen zijn op de Twitter-cultuur van nu. De mens, als een druppeltje in de oceaan. Een kortstondige ontmoeting, en dan voorgoed uiteen met de illusie van 'contact'. Een druppeltje in de oceaan ontmoet een ander oceaandruppeltje.

Out of the rolling ocean, the crowd, came a drop gently to me,
Whispering, I love you, before long I die,
I have travel'd a long way, merely to look on you, to touch you,
For I could not die till I once look'd on you,
For I fear'd I might afterward lose you.

(Now we have met, we have look'd, we are safe;
Return in peace to the ocean, my love;
I too am part of that ocean, my love—we are not so much separated;
Behold the great rondure—the cohesion of all, how perfect!
But as for me, for you, the irresistible sea is to separate us,
As for an hour carrying us diverse—yet cannot carry us diverse forever;
Be not impatient—a little space—know you,
I salute the air, the ocean and the land,
Every day, at sundown, for your dear sake, my love.)

Ships that pass in the night, and speak each other in passing,
Only a signal shown and a distant voice in the darkness;
So on the ocean of life we pass and speak one another,
Only a look and a voice, then darkness again and a silence.

Aix-en-Provence, Hotel Cardinale, Maandag 27 Augustus 2012
Dit is onze eerste dag in Aix-en-Provence. We zitten in het voetgangerscentrum in een rustiek hotelletje. We hebben de onmiddellijke omgeving, het stadscentrum dus, al geïnspecteerd toen we gisteravond een restaurant zochten. Onze volgende verkenningen betroffen WiFi. Het hotel biedt dat voor 5 euro per dag. Belachelijk! De lucht in de hotelkamer zit vol met SRF-WiFi-Public, waarvan ik ADSL in Cessenon heb -- dus 'gratis' -- en andere providers. Zelfs Free-WiFi. Totaal gratis! Ghislaine kocht voor haar iPad voor negen euro voor vier dagen toegang op 3G; voor als er geen WiFi is. Zo werkt dat hier. We verkennen verder. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Aix-en-Provence, Hotel Cardinale, Dinsdag 28 Augustus 2012
De zoveelste verkenning bracht ons bij het pas gestarte zomerprogramma 'Musique dans la rue'. Het is Vrijdag begonnen en duurt totaal zestien dagen. Op zeven plaatsen in het stadscentrum, op openbare rustige pleintjes en op intieme binnenplaatsen van oude aristocratische 'optrekjes', zijn er in totaal honderd optredens van 35 ensembles en 128 muzikanten. Iedere avond zijn er vijf of zes. Het eerste is om vijf uur. Dan om zes, enzovoorts. Gisteravond haalden we er drie, want ze overlappen elkaar. Hollen dus! Vanavond gaan we natuurlijk weer. Vanaf morgen zijn hevige stortbuien en onweer voorspeld. Daarmee is deze nazomerpret wellicht afgelopen.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Aix-en-Provence, Hotel Cardinale, Woensdag 29 Augustus 2012
Aix-en-Provence werd ongeveer 100 v.Chr. gesticht door ene Sextius Calvinus wegens de warme bronnen. Daarom heet die plek in de stad nog THERMAE SEXTII. Daar is nog een warme bron zichtbaar die drieduizend liter water van 33 graden Celcius levert per uur. Dat is de laatste curiositeit want van de reputatie als 'Spa' is niet veel over. Gewoon door gebrek aan onderhoud. Toen laatste resten van de ruïnes werden weggebulldozerd voor een modern congrescentrum, werd Aix-en-Provence wakker. Met alle macht proberen ze nu weer een reputatie op te bouwen als Kurort. Een kuurgast heet dan ook een Curiste. Onleuk hè? (100 woorden)
________________
THERMAE SEXTII http://www.flickr.com/photos/hankzby/3212968756/
terug eerste dagboekregel

Aix-en-Provence, Hotel Cardinale, Donderdag 30 Augustus 2012
In het uitgestrekte voetgangersgebied in het centrum van Aix-en-Provence rijden alleen auto's van bewoners, taxi's en leuke klein taxibusje met vier zitplaatsen, waar met een beetje duwen zes mensen in kunnen. Er zijn drie rondlopende lijnen die samen dat gebied afdekken. Ze heten Diabline en zijn van de Compagnie des petits trains du sud. Het voetgangersgebied is afgesloten met dikke palen midden op de weg, maar bewoners en taxichauffeurs kunnen die met een code, een duivelse toverspreuk, even in de grond laten verdwijnen. Diabline is volgeschilderd met ideologische slogans voor La Piétonnisation, 'voetgangerisering' of 'voetgangerisatie' van het centrum. Leuk hè? (100 woorden)
________________
Compagnie des petits trains du sud: http://www.cpts.fr/
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag 31 Augustus 2012
Vanmorgen namen we afscheid van Aix-en-Provence. We zijn terug in Cessenon sur Orb. Mijn eerste verrassing was dat de waterbalsemien, waarvan ik Zaterdag afscheid had genomen, in volle glorie stond te pronken. Welke goede ziel heeft haar dagelijks water gegeven? De regenmeter meldde 35 mm, maar daar kan het niet helemaal aan liggen. Mogelijk heeft een van de buren, die van mijn 'verdriet' wisten, zich er over ontfermd. Morgen zullen we het horen.
In Aix kochten we bij een aanbieding bij de FNAC Gene Kelly's "I'm singing in the rain". Met die nostalgie gaan we onze voorlaatste avond doorbrengen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek augustus 2012