San Sebastián de La Gomera, Zaterdag 1 December 2012
Gisteren, op de geboortedag van Philip Sidney (1554-1586) verscheen op A Poem A Day een eenvoudig gedicht van hem onder de titel A Ditty. Volgens Merriam-Webster is ditty an especially simple and unaffected song. Dat geldt inderdaad voor dit eenvoudige liefdesgedicht, of 'vriendschapsgedicht'.

San Sebastián de La Gomera, Zondag 2 December 2012
Vrijdag was het niet alleen de geboortedag van Philip Sidney, maar hier in Spanje, speciaal op de Canarias, is het feest van San Andrés. In San Sebastián wordt er niet veel werk van gemaakt, maar in Hermigua, aan de Noordoostkant van het eiland waar het vochtiger is, was het een belangrijk feest van de gemeenschap dat gevierd wordt met gepofte kastanjes. Die groeien daar, net als de zwam 'nacida' of 'turma'. Dat is een soort truffel, Rhizopogon roseolus, die in NL 'geelroze vezeltruffel' heet. Die staan dan ook op het menu. Beide vruchten totaal onbekend aan onze droge [woestijn]kant.
Maar het gaat eigenlijk om de wijn. De most van een paar maanden oud is dan wijn geworden. Het rijmpje zegt "Por San Andrés, el mosto vino és", (met Sint Andreas is de most wijn). Dat moet worden gevierd, de wijnkelders gaan open. Het gaat dan om de oorspronkelijke wijn van het eiland. Die was ook maar een paar maanden houdbaar. Niemand vond dat een probleem. Nu is de wijnproductie gericht op houdbare wijnen in internationale stijl. Die speciale wijn bestaat praktisch niet meer. Toen ik in Hermigua woonde, heb ik die fruitig-geurige wijn nog wel geproefd, maar nu moet je een insider zijn om er aan te komen.
Margarita had Vrijdag een last minute idee om San Andrés te vieren en nodigde, ook op het laatste moment dus, mij en nog twee vrienden uit om bij haar gepofte kastanjes te komen eten. Maar voor de rest van het feest moesten we zelf een-en-ander meenemen.
Het werd heel gezellig met z'n vieren; en heel laat.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag 3 December 2012
Het gedicht van vanmorgen schijnt over de eeuwigheid te gaan; althans dat belooft de titel. Het gaat echter meer over het 'hier en nu'. Een beschrijving, een pleidooi bijna, van het 'nu': "Only there is now, and the wind in the grass".
De auteur, Archibald MacLeish, was een carrièreman die daarnaast ook dichtte. Hij sleepte intussen wel enkele Pulitzers in de wacht. Heel gevarieerd allemaal: In WOI, aan het westelijk front, zowel ambulance chauffeur als kapitein bij de artillerie.
Van 1923 tot 1928 onderbreekt hij zijn carrière en trekt naar Parijs en verkeerde met zijn vrouw in dezelfde kringen waar ook Gertrude Stein en Ernest Hemingway leefden.
Zijn ambtelijke carrière betrof de Amerikaanse nationale bibliotheek, de Library of Congress waar hij een van de meest markante "Librarian of Congress" was wegens de professionalisering die hij aanbracht. In de tijd van het McCarthyism kwam hij nog onder vuur als 'fellow traveller'. Inderdaad, heel gevarieerd. En dat alles slechts in het enkele ogenblik van het hier-en-nu.
Hier is het gedicht dat A Poem A Day van hem gisteren rondstuurde:

An Eternity

There is no dusk to be,
   There is no dawn that was,
Only there's now, and now,
   And the wind in the grass.

Days I remember of
   Now in my heart, are now;
Days that I dream will bloom
   White peach bough.

Dying shall never be
   Now in the windy grass;
Now under shooken leaves
   Death never was.

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag 4 December 2012
Ik moet vandaag mijn nood eens klagen over Yahoo. Een paar jaar geleden vond ik daar een betrouwbare agenda voor mijn verjaardagen. Zeven dagen tevoren kreeg ik een e-mail. Een paar maanden geleden bleven die meldingen uit, en ik ontdekte dat ze de jaarlijkse meldingen 'weggeorganiseerd' hadden. Braaf corrigeerde ik mijn 102[!] verjaardagen om nu te ontdekken dat de correcties wéér zijn verdwenen.
Nòg vervelender: Als ik de betrokken vakjes aanklik worden ze niet onthouden. Ik denk dat Yahoo naar de psychiater moet. Als ik de financiële persberichten lees ...
Maar intussen zoek ik een betrouwbare vervanger. Wie? Waar? Hoe?
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, 5 December 2012, Mineke jarig
De stormen die het eiland teisterden sinds mijn terugkomst, en die de oorzaak waren van het annuleren van de vluchten, zijn vrij snel verdwenen na het weekend. Toen regende het al niet meer, en na het weekend was het opeens windstil.
Ik heb zojuist een weer wandeling gemaakt langs de slingerende weg langs de zee die ik vaker heb genoemd. Lekker rustig opeens. Zondag nog moest ik optornen tegen harde wind met van die stoten die je bulderend hoort aankomen. Ik ben toen halfweg omgekeerd. Ik was toen ruim boven mijn 'energiebudget' voor een normale wandeling.
Zoals die van vanavond. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag 6 December 2012,
Hettie en Margreet jarig
In Augustus woedden er hevige bosbranden hier op het eiland die ruimschoots de wereldpers haalden, onder andere omdat het na twee weken opnieuw begon, nèt nadat de speciale militaire brigade voor zulke calamiteiten terug was op het vasteland. Het signaal 'vuur meester' was te vroeg gegeven. Opnieuw invliegen dus van mankracht, speciaal materieel en van de 'canadairs' zoals deze spectaculaire blusvliegtuigen in Frankrijk heten. Onofficiëel hier ook, maar de krant noemt ze 'hidroaviones'. [Engels: 'water bomber'.]
Vandaag is een nationale feestdag, en vrijwilligers kwamen bijeen voor herbeplanting. Overmorgen is een kerkelijke feestdag en het is gebruik om de tussengelegen 'brugdag' ook vrij te nemen. Ook de komende weekenden loopt de actie door. Ik dacht mee te doen, maar ik moet mij nog inperken met dat soort klussen. Maar Margarita deed mee en ik kreeg verslag.
Volgens de bosbouwers zal het allergrootste deel van het verloren bos zich vanzelf herstellen. De plekken waar dat waarschijnlijk niet zal gebeuren, omdat de wortels teveel vernield zijn, hebben de bosbouwers gemarkeerd. Op een van die plekken heb ik het vorig jaar November met Margarita en andere vrienden nog een grote wandeling gemaakt. Precies op die plek heeft zij vandaag gewerkt met 32 vrijwilligers. Ze hebben samen meer dat 300 'hayas' geplant, een soort haagbeuk. De bosbouwers hadden ook de precieze plekken gemarkeerd. Niet allemaal even gemakkelijke plekken want het is een sterk hellend terrein, met een rotsige ondergrond. Het was een hele klus, en de vrijwilligers gingen dan ook 'moe en voldaan' naar huis.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag 7 December 2012
Na zoveel maanden treurnis over mijn aanhoudende slapeloosheid [met een enkel succesje dat snel werd achterhaald], kan ik nu de verheugende mededeling doen dat het geleidelijk beter gaat en stabieler wordt. Er begint zich een nieuwe horizon af te tekenen. Het inslapen moet nog steeds 'bevochten' worden, en bij dat ritueel hoort ook naar het balkon gaan en naar de sterren kijken. Zes of acht keer per nacht. Maar ik krijg vaardigheid. Misschien wordt het wel een 'goede gewoonte'.
Het probleem van overdag is nog niet opgelost. Met 'zorgvuldig nietsdoen' zorg ik voor een totaal 'onthaast' gemoed. Dat is voorwaarde.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag 8 December 2012
Gisteren beschreef ik mijn nachtelijke successen, maar noemde een 'totaal onthaast gemoed' daarvoor als voorwaarde. Dat viel tegen, ik wist niet dat het zo diep zat. Overdag, en ook 's nachts, liet ik hele volzinnen vrolijk door mijn hoofd gieren. Dat was heel inspirerend en creatief. Die gewoonte zit heel diep. Met lange wandelingen waaide ik leeg, en werd fysiek lekker moe, zodat ik goed sliep. Nu moet ik voor alles meer agenda-tijd nemen. Ik noem dat macro-onthaasting.
Maar er is ook micro-onthaasting. Een andere dagorde is daarvoor niet voldoende. Het zit dieper. Daar weet ik nog niet goed raad mee.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag 9 December 2012
Een van de middelen die ik gebruik om het 'gekakel van de geest' te stoppen is tekenen. Tekenen is een woordloze bezigheid. Tekenen is mijn oude hobby, maar nu voel ik mij totaal onthand: "Hoe deed ik dat ook weer?" Zóóóó lang is het geleden dat ik gemakkelijk een 'nette krabbel' op papier kon zetten.
Maar iedere onhandige poging om nu een 'nette krabbel' op papier te krijgen, herinnert mij dan de uitspraak van een zelfleerder: "Als je aan het eind van een karwei weet hoe je het had moeten doen, dan heb je wat geleerd". Dat is heel troostend. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag 10 December 2012
Met het inperken van de grootte van de wandelingen omdat mijn uithoudingsvermogen nog niet 'je dat' is, moet ik wèl zorgen dat mijn wandelervaring op 'steile stenige bergpaden' intact blijft. En ook de juiste --snelle-- reactie als het bijna fout gaat. Anders ga je roetsjen ... of erger.
Mijn wandelingen vlak bij huis leveren dat niet, maar gelukkig kon ik gisteren het steile stuk van het ezelpad lopen dat door de oudste tunnel van het eiland buiten gebruik is gesteld.
Héél steil inderdaad. 2,7km. 40 minuten omhoog, 25 minuten omlaag, en toen terug door die tunnel van 514meter!! Prachtig! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag 11 December 2012
In het nogal verscholen gelegen Musée du Théâtre in Aix-en-Provence, dat ik in Augustus met Ghislaine bezocht, was een tentoonstelling van theaterkleding. Daar noteerde de volgende curieuze tekst, een echt nadenkertje:

San Sebastián de La Gomera, Woensdag 12 December 2012
Vannacht zag ik Canopus en het sterrenbeeld Carina weer vaak. Het was een terugslag in de nachtelijke successen waar ik Zaterdag over schreef. Niet alleen de sterrenhemel geeft mij steun, ook het lezen van enkele regels Krishnamurti helpen. In het ergste geval grijp ik naar een Sudoku, maar dat is een paardenmiddel.
Volgens Krishnamurti is er geen methode voor meditatie; hij beschrijft wat je overkomt als je stilstaat "bij wat is". Zoals ik vannacht las:
--"Het was schoonheid die denken en voelen te boven ging. Het had geen vorm gekregen op linnen, in woorden of in marmer".
Pure schoonheid. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag 13 December 2012
Vandaag geen column.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag 14 December 2012
De laatste dagen is de Zuidoostelijke horizon helemaal schoon, en rijst de zon direct uit de zee omhoog. Dat is een prachtig gezicht. Heel anders dan het kiekeboe spelen met de horizonwolken die er blozende gouden randjes van krijgen. Gisteren en vanmorgen zag ik het aankomen, en stond op wacht om de lichtflits te zien van het eerste segmentje zon dat boven de zee uitspringt. Prachtig en onfotografeerbaar. Een intiem genot.
Vanaf begin November komt de zon boven de zee op. In de vroege herfst en in de zomer komt hij op boven het buureiland Tenerife. Dat is wéér anders. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag 15 December 2012
Ik lees in de Sueddeutsche vanmorgen van de amokschutter in Newton, Connecticut. 26 doden. Er komt een debat over strengere wapenwetten.
Strengere wapenwetten? Jazeker!! Ik ken de uitkomst al: Alle leraren hadden gewapend moeten zijn. Zij hadden de kinderen kunnen verdedigen. Dat wordt de nieuwe wet. Inderdaad 'strenger'.
Tot een leraar amok maakt. Dan komt er wéér een debat over strengere wapenwetten.
Strengere wetten? Jazeker!! Ik ken de uitkomst al: Alle kinderen moeten gewapend zijn. Zij hadden die amokleraar op tijd kunnen doden.
Dat is pas goed voor de wapenindustrie!!
De neokapitalistische religie heeft daar geen problemen mee. Ik wel.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag 16 December 2012
Vanmorgen, vóór de zon op kwam, was de hemel wolkeloos. Aan de Zuidoostelijke horizon waren passaatwolken die een kiertje lieten boven de zee. Om precies tien voor acht brak de zon door dat kiertje. Zonder de flits die mij eergisteren zo had getroffen. Daarvoor was de horizon kennelijk niet schoon genoeg.
De rode zon bleef beperkt tot een streepje, want de bovenste helft verdween meteen achter de passaatwolk. Toen kwam er weer een gloeiend-rode zonnestreep die verdween achter de laatste passaatwolk.
Om 08:05 brak de zon door naar de wolkeloze hemel vanachter een wolk met stralende gouden franjes. Mooi toch? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag 17 December 2012
Vanmorgen om zeven uur was de hemel al behoorlijk licht, maar Venus was nog duidelijk zichtbaar. Dat is de nu de morgenster-van-dienst. Al vanaf de zomer. Ik keek naar mijn winterzeshoek, zoals altijd. In het Westen zag ik nog één heldere ster. Om 07:10 precies verdween die achter de horizon. Dat moet Jupiter zijn geweest.
Ik herinner mij de beschrijvingen die ik in Juli en Augustus deed over de 'dwaalsterren' Jupiter en Venus. Hoe Jupiter, Aldebaran en Venus bij elkaar stonden. Hoe Jupiter mooi dicht bij Aldebaran bleef, en Venus afzakte.
Nu is Jupiter avondster, en Venus [nog steeds] morgenster. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag 18 December 2012
Gisteren schreef ik al twijfelend of ik wel Jupiter zag verdwijnen achter de rotswand die de stad aan het Zuidwesten afsluit. Vanmorgen had ik geluk. De Westelijke hemel was schoner dan gisteren. Ik zag nog de helft van de winterzeshoek vóór het ondergaan. Zelfs Aldebaran en Jupiter. Daarvoor moest ik op het balkonmuurtje klauteren, want het uitzicht in die richting wordt belemmerd door het dak van mijn buurman.
Zo zag ik ook eens het ondergaan van "Orion, and all that", die ik 's avonds zo mooi zie opkomen. Sirius, [niet Jupiter!], verdween precies 07:06. Zoals het hoort; vier minuten vroeger. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag 19 December 2012
30 November schreef ik over het Woord Van Het Jaar, een verkiezing die door Van Dale wordt georganiseerd. Ik vond religiestress de aardigste, maar die heeft het niet gehaald. Zelfs niet bij de eerste drie. De winnaar was project X-feest met de weinig overtuigende meerderheid van 17%. De hoofdredacteur, in zijn toelichting, betwijfelde zelfs of dat woord lang zal overleven.
Nee dan in België. Daar vond ik frietchinees de aardigste en die heeft het gehaald met 36%. Dergelijke overtuigende meerderheden waren ook te vinden in de subcategorie jeugdtaal [whappen met 31%] en politiek [weglooppoliticus met 45%]
Heel boeiend. Vlug kijken!! (100 woorden)
______________________
http://woordvanhetjaar.vandale.nl/, http://woordvanhetjaar.vandale.be/
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag 20 December 2012
Gisteren was de horizon brandschoon. De zon kondigde zich slechts aan door het langzaam lichter worden van de hele hemel. Pas op het laatst was er een smalle donkerrode streep aan de horizon die tenslotte een paar keer flitste. Stilletjes rees een donkerrode bal boven de zee. Langzaam werd het een vuurbal die pijn deed aan mijn ogen.
Hoe anders vanmorgen. De horizon was bewolkt. Lang voor de zon verscheen kon je aan de stralend rode wolkenranden zien waar de zon tevoorschijn moest komen. De zon kwam op als een popzangeres op een festival. Met veel fanfare. Gisteren niet zó. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag 21 December 2012
Vandaag had de wereld moeten vergaan volgens een overtuiging die gedragen wordt door oude Maya-teksten, tachtiger jaren 'new age' spiritualiteit, en oude Christelijke opvattingen. Zo ongeveer staat het in een BBC-lezing [je kunt er podcasts van downloaden] waar soortgelijke voorspellingen van de laatste anderhalve eeuw de revue passeren. Het is mij niet helemaal duidelijk waarom het plaatsje Bugarach, of preciezer de Pic de Bugarach, gekozen is als plek die aan de wereldondergang van vandaag zal ontsnappen. Er is inderdaad een geologische eigenaardigheid die UFO-minnaars al veel langer inspireerde.
Een andere BBC-spreker zei: "People place significance on calendars even though they're a completely arbitrary concept invented by people themselves". Hij ziet echter over het hoofd dat deze mensen --anders dan hij, Descartes, en vele anderen-- geloven dat ze door bovennatuurlijke krachten worden gedreven; die uitvinding dus ook.
Het plaatsje Bugarach ligt dicht bij Cessenon sur Orb in ons buurdepartement Aude. Het is 123km bij ons vandaan, en 60km pal Zuid van Carcassonne.
Intussen wordt het dorp al een jaar bezocht door deze doemdenkers. De burgemeester vreesde massa-zelfmoorden of andere ongein, maar van dergelijke 'Haren'se toestanden' [of project X-feest toestanden] heb ik tot nu toe niet vernomen.
Ik zou het hele onderwerp niet hebben aangeraakt als ik vandaag bij A-Poem-A-Day niet een heel eenvoudig gedichtje had aangetroffen dat de redactie kennelijk voor deze dag had uitgezocht. Het is van Robert Frost (1874-1963) die bekend is om zijn eenvoudige taalgebruik. Ik heb eerder iets van hem aangehaald. Terloops laat hij nog een nadenkertje achter over de rol van 'haat' in deze wereld.

Fire and Ice

Some say the world will end in fire,
Some say in ice.
From what I've tasted of desire
I hold with those who favor fire.
But if it had to perish twice,
I think I know enough of hate
To know that for destruction ice
Is also great
And would suffice.

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag 22 December 2012
Wat mij gisteren had getroffen was het contrast tussen het 'zeker weten' van Maya-kalender aanhangers tegenover de simpele, maar reële speculatie van Robert Frost gebaseerd op eigen waarneming van de menselijke natuur.
Daarom kom ik er op terug met deze vertaalpoging.

San Sebastián de La Gomera, Zondag 23 December 2012
Ik word geteisterd door koorts en kiespijn. Donderdag had ik een wortelkanaalbehandeling, maar die moet mislukt zijn. Tegen de verwachting ging het fors ontsteken, krijg pijn, en tenslotte ook koorts. Vrijdagavond wilde ik de tandarts nog bereiken, maar het was te laat: Ik moest het weekend in zonder raad of bijstand. Van de 'Urgencia' van het ziekenhuis wist ik dat ze in zo'n geval maar één remedie kenden: Volstoppen met antibiotica. Dat zou averechts werken, en bovendien ben ik allergisch voor de meeste preparaten. Morgenvroeg zal ik de tandarts kunnen bereiken. Tot zolang nog volhouden met Asperine. Pappen en warmhouden!!
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, 24 December 2012, Nochebuena
Ik was gespannen of de tandarts niet een brugdag had genomen. Gelukkig! Ze was er! Ze stelde voor om op de bekende manier met de bus van half elf te komen, maar gezien mijn koortsigheid verkoos ik de taxi. In twee uur heen èn terug. Voor zestig euro. Dat was het mij wel waard na drie 'bange nachten'.
Ze was het met mij eens dat ik niet naar de 'Urgencia' was gegaan. Ze opende het kanaal. Het pus kan afvloeien. Heel opluchtend. Thuisgekomen nam ik de proef op de som, en ik had een èchte siësta.
Vanavond komt Ignacio eten. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Kerstmis 2012
Ignacio kwam gisteravond met superlekkere calamares volgens een aloud recept van zijn moeder. Het had anderhalf uur geduurd in twee pannen. Ik ga dat recept noteren. Ik had heerlijke gemengde salade en gestoomde groenten klaargemaakt waaronder spruitjes. Heel kleurig.
Mijn bakkes krijgt weer normaal formaat. Ik ben hees van dat droge hoesten. Ik merkte het toen ik vanmorgen voor de spiegel juichend 'Hoera!' probeerde te roepen voor de tandheelkundige overwinning.
Vanmiddag had ik een siësta van twee uur. Mooi zo! Het herstel is begonnen. Ik ben nog wisselend gloeiend van de koorts. Ik heb geen Witte, maar een Warme Kerstmis. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 26 December 2012
Een oplettende lezeres merkte op dat ik met die koorts en dat tandheelkundige probleem moest overstappen van mijn pogingen tot 'nietsdoen' van de laatste weken, naar pogingen tot 'super-nietsdoen'.
Inderdaad, nietsdoende kreeg ik langzaam kijk op mijn hyper-aktieve bestaan van vroeger, en het super-nietsdoen van de laatste dagen leert mij over mijn recente 'nietsdoen'.
Krishnamurti leerde mij het 'gekakel van de geest' te stoppen met 'keuzeloos gewaarworden'. Maar mijn handen en geest wilden nog steeds iets 'doen'!!
Nu herontdek ik de Tao van Wei Wu Wei: 'Niets-doende doe je'.
Ik doe dus iets, maar ... wat? Wil ik dat weten? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 27 December 2012
Ik stelde mij vragen over mijn hyper-aktieve bestaan van vroeger, en trachtte er het etiket 'calvinistische plichtbetrachting' op de plakken.
Nee dus! Ik leek meer het spelende kind dat onstuitbaar doorgaat tot het van oververmoeidheid in slaap valt. Ik heb dat nooit afgeleerd, alleen gekanaliseerd. Ik 'werkte' met diep genoegen, en werd door nieuwsgierigheid gedreven.
Tot de recente bezinning kwam.
Nu schrijft een andere oplettende lezeres: "Ik blijf een vette koorts heel louterend vinden. Jammer dat ik daarmee al snel een calvinist of gevaarlijk ouderwets ben".
Roerend mee eens!!
Mijn conclusie: 'Calvinisme' verrijkt de waarneming niet. 'Keuzeloos gewaarworden' is beter. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 28 December 2012
In dat hyper-aktieve bestaan van het spelende kind, zoals ik dat gisteren beschreef, was geen plaats voor gewoon 'rusten'. Ik had het ook niet nodig, want ik was altijd voldoende uitgerust, en vol energie.
Ja toch! Als ik mij een beetje moe voelde, dat vond ik dat prachtig, en deed er nog een schepje bovenop: "Dan slaap ik lekker". Ze werkte dat.
Vandaar mijn gewoonte, nu nog, om van iedere interessante klus te zeggen:
—"Dat kan er wel even bij: Interessant!"
Kijk, om van die gewoonte af te komen, om het begrip 'rusten' opnieuw uit te vinden, dat is lastig. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 29 December 2012
Ik heb nu de tweede nacht redelijk goed geslapen. Het telkens opnieuw inslapen gaat mij steeds beter af, want ik bewaak mijn gedachten zorgvuldig zodat ik niet meer door iets 'interessants' word meegesleurd. Het lukt. Maar wat een zombie-leven is dat! Daar moet ik eens een nachtje over slapen.
Eerder noteerde ik dat ik 24 uur per dag verantwoordelijk ben voor mijn nachtrust. Eenmaal afgedwaald kan ik mij slechts met de grootste moeite tot rust brengen, en moet ik doorgaan tot ik er bij neerval. Ik heb mezelf dus 24/7 onder bewaking gesteld.
Met 'succes': Ik vind niets leuk meer. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 30 December 2012
Ik ging de laatste nachten niet op het balkon om sterren te kijken. Het was bewolkt en winderig, en ik had koorts. Maar vannacht was het helder en windstil, alleen aan de horizon een smalle streep ochtendmist. Ik lette op de opkomst van de zon. Zonder wolken aan de horizon, was er geen duidelijke welkomstfanfare.
Ik keek precies om 08:00. De donkerrode schijf was half boven de horizon. Ik wachtte nog één minuut. Toen was hij er helemaal.
Maar al vlug deden mijn ogen pijn. Ik trok mij terug binnenshuis. Tandenknarsend dat ik deze prachtige ochtend niet kon gaan wandelen.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 31 December 2012, Oudjaar
Vannacht had ik spierpijn in mijn klim- en wandelspieren. Ik heb al meer dan tien dagen niet heen-en-terug naar de benedenstad gelopen. Dat is het equivalent van vierhonderd treetjes [een flat van twintig etages!] maar door de korte steile voetpaden waarmee het wordt onderbroken zijn het altijd nog zo'n tweehonderdvijftig 'echte'. Daar heb ik altijd 'gezonde spierpijn' van. Goede training!
Maar waarom nu? Van het nietsdoen? Van spiervezelafbraak? De fysieke pijn is ongeveer hetzelfde, maar het is of de spieren mij verwijtend aankijken:
—"Wij ondersteunen jou, waarom help je ons niet om in conditie te blijven?"
Dat doet geestelijke pijn. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek December 2012