San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 1 Januari 2013, Nieuwjaar
Vanmorgen, op deze Nieuwjaarsdag, zat de horizon potdicht. Verder was het vrij bewolkt zodat tien minuten voor acht nog geen enkele aanduiding zichtbaar was. Precies om acht uur verschenen er opeens bescheiden gouden randjes aan de spleet tussen de horizonwolken en de rest. Even later gaven de ochtendstralen aan waar de zon zich moest bevinden. En nog even later was er een tintelende zonnestreep over de rustige zee vanaf de horizon tot aan mijn balkon. Maar van de zon zelf nog geen spoor.
Pas om tien over acht brak de zon even door het spleetje, en liet het toen afweten. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 2 Januari 2013
A Poem A Day stuurde mij een mooi Nieuwjaarsgedicht dat lekker lopend en pretentieloos onze wisselende gevoelens over het nieuwe jaar beschrijft: The Year van Ella Wheeler Wilcox (1850-1919). Sommigen vinden haar dan ook geen echte dichteres, meer een rijmelaarster: 'A popular poet rather than a literary poet'.
Wat heet? Zij is intussen ook de auteur van de overbekende regel die eveneens een ontnuchterende kijk op de mensheid geeft:

Laugh and the world laughs with you,
Weep, and you weep alone;

What can be said in New Year rhymes,
That's not been said a thousand times?

The new years come, the old years go,
We know we dream, we dream we know.

We rise up laughing with the light,
We lie down weeping with the night.

We hug the world until it stings,
We curse it then and sigh for wings.

We live, we love, we woo, we wed,
We wreathe our brides, we sheet our dead.

We laugh, we weep, we hope, we fear,
And that's the burden of the year.

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 3 Januari 2013
Ik zit veel thuis, en luister meestal naar Radio Clásica van de Spaanse nationale omroep. Het valt mij op dat er 'nog steeds' veel stichtelijke Kerstmuziek te horen is. Hele programma's gewijd aan Duitse kerstliederen bijvoorbeeld. Ik heb daar nog nooit zoveel Duits gehoord. Maar ook Engelse Christmas Carols. Steeds met veel toelichting. Heel interessant.
Ik vroeg mij af 'Hoezo?', De Kerstijd is toch voorbij?'
Maar nu herinner ik mij de culturele eigenaardigheid van de Spaanse Kerstviering. Het hoogtepunt daarvan is niet, zoals in het Noorden, 25 December, maar 6 Januari, Driekoningen, Los Reyes. Het hoogtepunt moet dus nog komen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 4 Januari 2013
--"Het zijn niet de 'watjes' die een burn-out krijgen maar juist de vasthoudende en volhardende mensen die niet opgeven, en het maar blijven proberen". *)
Dat schrijft Henk.
--"Ik heb jouw columns van de laatste tijd gevolgd, en volgens mij is het burn-out", schrijft hij erbij, "Jij bent zo'n typische hardnekkige doorbijter. Dat had ik al lang begrepen, precies het type dat voor burn-out in aanmerking komt".
Tsja, Henk, dat begin ik ook door te krijgen. Ik denk dat ik op het goede spoor zit met mijn pogingen om 'Nietsdoen' en 'Supernietsdoen' te cultiveren.
Heel vasthoudend, en heel volhardend. (100 woorden)
______________________
*) Deze regel komt uit: http://www.deopening.nl/burnout-in-prive-situatie/
Zie óók: http://nhg.artsennet.nl/kenniscentrum/k_voorlichting/NHGPatientenbrieven/NHGPatientenbrief/PBP9b.htm
Advies op: http://www.burnoutplein.nl/
Algemene info op: http://lerenslapen.nl/page/1487/slapen-wakker-slapeloosheid.html
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 5 Januari 2013, zus Ria 75!!
Precies nu, nu ik mij druk maak met mijn ontembare geest, komt A-Poem-A-Day met The Balloon of the Mind, van de Ierse dichter William Butler Yeats (1865-1939).
Het lijkt een kõan, een Zen-vraag waarop geen antwoord mogelijk is, maar die je dwingt tot nadenken.

Hands, do what you're bid:
Bring the balloon of the mind
That bellies and drags in the wind
Into its narrow shed.

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 6 Januari 2013, Los Reyes
Toen ik gisteren door de stad liep, zag ik mensen lopen met rollen cadeaupapier en grote gebaksdozen met een Rosco de Reyes, een ringvormige versierde cake, de traditionele traktatie op de vooravond. In het gebak is een baby-Jesus verstopt die de vlucht naar Egypte symboliseert. Althans in de huisbakken versie. De commerciële versie bevat een andere traditie, namelijk drie tuinbonen. Wie zoiets aantreft in zijn stuk rosco, heeft weer bepaalde verplichtingen en rechten. Kortom een stapel rituelen die per familie en per streek wisselt. Wat niet verandert is het ritueel voor kinderen om cadeautjes te krijgen. Als bij 'onze' Sinterklaas. (100 woorden)
______________________
Foto van een typische Rosco de Reyes: http://www.historiacocina.com/es/wp-content/uploads/2013/01/rosco.jpg
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 7 Januari 2013
De vorige week Woensdag had ik een Nieuwjaarsgedicht van Ella Wheeler Wilcox die voor sommigen geen echte dichteres, maar een rijmelaarster is. Het zij zo. Dat een gedicht 'lekker loopt' vind ik een genoegen. Van Sara Coleridge (1802-1852) wordt dat niet gezegd, maar haar Nieuwjaarsgedicht loopt als een tierelier. Je moet het hardop lezen. Het is het soort gedicht dat je bij je Engelse les op de middelbare school van buiten had willen leren. Nu vind ik het ook nostalgisch, de seizoenen zijn hier veel tammer. Die contrasten, warm-koud nat-droog, die mis ik hier soms.

The Garden Year

January brings the snow,
Makes our feet and fingers glow.

February brings the rain,
Thaws the frozen lake again.

March brings breezes, loud and shrill,
To stir the dancing daffodil.

April brings the primrose sweet,
Scatters daisies at our feet.

May brings flocks of pretty lambs
Skipping by their fleecy dams.

June brings tulips, lilies, roses,
Fills the children's hands with posies.

Hot July brings cooling showers,
Apricots, and gillyflowers.

August brings the sheaves of corn,
Then the harvest home is borne.

Warm September brings the fruit;
Sportsmen then begin to shoot.

Fresh October brings the pheasant;
Then to gather nuts is pleasant.

Dull November brings the blast;
Then the leaves are whirling fast.

Chill December brings the sleet,
Blazing fire, and Christmas treat.

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 8 Januari 2013
Al om half acht was het duidelijk waar de zon opkwam. Er was een duidelijke rode zone aan de verre horizon, en de lichte bewolking dichtbij was donkerrood gekleurd. Als een prachtige fanfare die de komst aankondigde! Schuin rechtsboven stond Maansikkel toe te kijken. De dagen van de Oude Ma(a)n zijn geteld. Onverstoord zag hij het spektakel aan.
De rode reflectie op de wolken dichtbij minderde. De rijke schakering van rood, oranje en geel eiste nu alle aandacht. Precies 08:01 piepte het eerste vuurrode streepje boven de zee. Twee minuten later zweefde de vuurbol boven de horizon.
Maansikkel bleef toekijken. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 9 Januari 2013
Ik kreeg een Nieuwjaarskaart van Luc. Luc is precies zes maanden ouder, en heeft er plezier in mij voortdurend schertsend voor te houden dat zij niet alleen ouder maar ook wijzer is, en voor mij moet zorgen als een jonger broertje. Leuke scherts! Maar haar Nieuwjaarswens bevatte een wijsheid die mij 'juist nu' heel welkom is:

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 10 Januari 2013
Vanmorgen was het kwart voor acht nauwelijks duidelijk waar de zon moest opkomen. De hemel en de horizon waren brandschoon. Géén fanfare zoals eergisteren 'dus'. Hoewel de zon al duidelijk meer naar het Oosten opkomt [dat zie ik omdat vlakbij dat punt een palmboom mijn uitzicht blokkeert] is de opkomsttijd nog onveranderd volgens de officiële tabellen van het ministerie. Omdat ik eergisteren het doorbreken zo precies had vastgesteld, was ik benieuwd. Opletten dus!
Precies om 08:00:20 zag ik het eerste streepje. Veertig seconden vroeger!
Gisteren stond Maansikkel nog toe te kijken. Vandaag niet meer.
Alleen Venus, en ik, waren getuige. (100 woorden)
______________________
Officiële tabellen: http://www.fomento.gob.es/MFOM/LANG_CASTELLANO/DIRECCIONES_GENERALES/INSTITUTO_GEOGRAFICO/ Astronomia/publico/efemerides/sol-2013.htm
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 11 Januari 2013
Goed nieuws van het slapeloosheidsfront!! Gisternacht sliep ik voor het eerst, na hééél lange tijd, ononderbroken. Dat geeft hoop. Hoewel één zwaluw nog geen lente maakt, bevestigt het de komst. Daar zit de hoop.
Wim, schoolvriend van vroeger, ex-missionaris in Nieuw Guinea, schrijft heel medelevend van zijn slapeloosheidservaring:
—"Als ik een echt goeie dag heb, en enorm veel werk klaar krijg, kan ik geheid niet slapen. Als ik urenlang wat zit te bidden of dromen of naar de bloemen te kijken, dan komt er een gezonde nacht slaap".
Wat een werkezels zijn we toch. Om dat af te leren ...... (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 12 Januari 2013, Dorien 16!!
Het gedicht van A Poem A Day van gisteren is van Ellen Hinsey. Zij is Amerikaanse, doceert in Parijs literatuur, reist veel door Europa, en heeft een open oog voor de grenzen van onze 'democratie'; zo ongeveer als Sywert van Lienden die zich in nrc.next wekelijks gaat afvragen 'of Nederland nog wel een democratie is'. Dit gedicht gaat over 'de 99%' die politiek worden ontkend. ... Voor zolang het nog duurt.
Maar dit is een gedicht, daar mogen ze [... al? ... nog?] beschreven en/of genoemd worden.

The Multitude

Standing at the edge is the great Multitude.

They inch forward in their rags and hunger.
   Their movement along the ground lifts
   the sound of ancestral migrations.

They are carrying the dark water of need
   in their eyes; they are carrying the first
   vowels, the first consonants,

But their mouths are silent, and watchful.

And the great scavenging wings hang over them;
   the raven eyes hunting among the muteness
   of the winding cortege.

Beside them are the pools filled with the specters
   of famine, civil war, drought--

They become one body, a muscle of need.
   A testament of want.

And night--which is always upon them-rides them
   like the wild horses of the storm-filled plains.

They will inherit the earth only when the final
   pilgrimage is done.

For in this life, the crystal lake and the great sword
   of understanding, raised high, will not show
   them mercy.

Far off, in the West, a light burns brightly. But
   it is not for them.

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 13 Januari 2013
Ik kreeg een interessant artikel onder ogen over vergeetachtigheid: "10 Memory Tips for Handling Life's Little Lapses". Je ziet, de titel is al wat relativerend. De stelling van de schrijfster, Bea Mackay, is dat we ons dat voor een groot deel zelf aandoen. Allereerst zijn jongeren óók vaak 'vergeetachtig', het is geen exclusief domeinvoor ouderen, ga jezelf maar na. Als je echter meteen zegt: 'Het zal wel Alzheimer zijn', of iets dergelijks, concentreer je je op het 'vergeten', terwijl het gaat om het 'onthouden'.
Haar tip nummer 1 is dan ook 'Be kind to yourself', en nummer 2 is 'Take deep breath'. Dat laatste helpt tegen 'angst', 'bezorgdheid', want 'Anxiety is the biggest culprit'.
Behalve even diep ademhalen helpt ook nummer 3: 'Stop. Look. Wait'.
Met andere woorden: Een Beetje Geduld en Maak Je Niet Zenuwachtig!
Dan volgen wat praktische tips voor als je midden in een gesprek de draad kwijtraakt. Even 'achteruit te denken' helpt. Wat zei ik? of wat dacht ik? vóór ik de draad kwijtraakte? Dat is op zichzelf de meest bekende methode, maar toegepast met geduld en 'aardig zijn voor jezelf', gaat het beter.
Andere tips gaan over de sociale kant. Als het gebeurt in gezelschap met anderen. Eén daarvan vind ik heel speciaal. Niet alleen kun je de ander helpen met je geduld en meelevendheid, Mackay stelt óók dat zo'n gedrag je ook 'aardiger' voor jezelf maakt. 'When you are patient with others in this way you will more likely to be patient with yourself when you forget'.
Opeens zag ik dat dit ongeveer het omgekeerde is van ons bekend gezegde: 'Wat gij niet wilt dat U geschiedt, doe dat ook een ander niet'.
Voor de aardigheid zocht ik nog even naar de herkomst. Ik meende dat die uit het Nieuwe Testament kwam. Per slot blijf ik een 'leergierig persoontje'. En wat vind ik? Dat daar juist die positieve versie staat. Het grote boek van F.A. Stoett, Nederlandsche spreekwoorden, spreekwijzen, uitdrukkingen en gezegden, meldt:
Mattheus VII vs. 12 en Luc. VI, 31: En gelijk gij wilt dat u de menschen doen zullen, doet gij hun ook desgelijks.
Mackay gebruikt niet alleen die positieve versie, maar voegt er aan toe dat je er zelf ook meteen 'beter' van wordt. Mooi toch?
Even goed ontspannen lachen als het iemand in je omgeving overkomt, helpt ook, vindt Mackay. Dat sluit aan bij die bovengenoemde 'anxiety', maar Mackay waarschuwt dat een ander, die in de stress zit, dat volkomen verkeerd kan opvatten: "Good-natured laughter helps people relax. [ ...] Avoid teasing others as they more likely to take the negative side to a joke than the fun side".
Alles bij elkaar een heel leesbaar stuk. Om op anderhalf A-viertje te printen, en op je prikbord zetten. Het is de moeite waard die tekst af en toe te herlezen.
--"Concentreer je op onthouden, niet op vergeten!"
Dat houd ik er aan over. Dat is mijn 'leerervaring'.
_____________________
Het artikel van Bea Mackay: http://decisionquiz.com/articles/10-memory-tips-for-how-to-handle-lifes-little-lapses/
F.A. Stoett, Nederlandsche spreekwoorden, spreekwijzen, uitdrukkingen en gezegden. W.J. Thieme & Cie, Zutphen 1923-1925 (vierde druk). http://www.dbnl.org/tekst/stoe002nede01_01/stoe002nede01_01_2708.php
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 14 Januari 2013
Erik heeft gelezen van mijn verwoede pogingen tot nietsdoen en super-nietsdoen, en vraagt zich af hoe dat de rijmen met mijn 'wapenspreuk' die ik al jaar en dag aan mijn e-mail toevoeg: "Le grand secret de l'action, c'est de savoir s'y mettre".
Maar hij heeft ook een oplossing: " ... nu is 't dus zaak om geen action als action te hebben ... ", voegde hij er aan toe.
Inderdaad Erik, zo werkt het. Ik zet mij op het balkon, staar naar de zee, en pleeg 'pas de l'action'. Van binnen uit heb ik dat niet, maar het kan komen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 15 Januari 2013
Nietsdoen is een kunst die ik hoop te baren met oefenen:
--'Oefening baart kunst', nietwaar?
Maar ja, er is toch van alles dat ik niet op de lange baan kan schuiven. Voor de minder leuke dingen valt het mee, maar de leuke dingen --die natuurlijk ook in grote getale langskomen-- is dat anders. Behalve schuldgevoel over niet-vervulde taken, heb ik wat een afkickende alcoholicus moet meemaken als je die verplicht af en toe één slokje van een borrel te nemen.
Zoiets maakte ik gisteren mee, met een 'hoogst interessant' artikel.
Ik dacht: 'Dat kan wel even'. Nee, dus. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 16 Januari 2013, Pieter jarig!
Vandaag geen column.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 17 Januari 2013
Een maand geleden schreef ik over het ondergaan van Sirius achter de rotswand die de stad aan het Zuidwesten afsluit. Dat was de 17e precies om 07:10. Vanmorgen, tegen vijven, bekeek ik de sterren even. Sirius hing vlak boven de rotswand. Dat klopte. Met vier minuten vroeger per dag, is dat twee uur in een maand.
Maar het was mij iets te koud in mijn pyjama om het precieze tijdstip af te wachten. Om acht uur was de horizon net iets de dicht bewolkt om de zon boven de zee te zien flitsen.
Het gaat goed met mijn slapeloosheid. Nietwaar? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 18 Januari 2013
Geleidelijk vorder ik met de Kunst Van Het Nietsdoen. Het onmiskenbare positieve effect is dat ik geleidelijk ietsje beter slaap. Maar de prijs is hoog.
'Alles' schuif ik op de lange baan, en de chaos op mijn werktafel neemt toe.
Hoe moet dat "tzt"?
Een diepere bezorgdheid is dat 'doen' onderhoud van lichaam en geest is, en dat 'nietsdoen' verwaarlozing en 'verloedering' betekent. Het loslaten van kranten en tijdschriften --niet om de nieuwtjes, maar om het commentaar-- geeft mij het gevoel dat ik de wereld loslaat. Dat ik afscheid neem. Dat ik vereenzaam en geestelijk verloeder.
Zo voelt het. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 19 Januari 2013, Willeke jarig!
Gisteren beschreef ik hoe het voelt om in Niemandsland te verblijven. Het Oude Leven, dat mij zolang energie en zin gaf, draineerde al mijn krachten en ideeën. Ik moest het daarom van mij afduwen. Het Nieuwe Leven wordt een ontdekkingsreis in Terra Incognita. Dat ken ik alleen van verwarde en tegenstrijdige verhalen.
Het is als wachten op het einde van de oorlog. [Ik was 15 in 1944.] "Na de oorlog", was een begrip van de volwassenen dat mij niets zei.
Maar ik ben niet zonder hoop. Het is 'cerebrale hoop'. En, ik ben wel eens eerder een onbekende toekomst binnengestapt. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 20 Januari 2013
Gelukkig komt de zon iedere dag op in Niemandsland. Dat geeft houvast. Ik kan de opkomst precies in de gaten houden, want het verschijnen van het eerste lichtstreepje boven de zee kan ik 'op de seconde' vaststellen. Mits de horizon voldoende schoon is natuurlijk. Zo heb ik de afgelopen weken op het keerpunt gelet. Tot 8 Januari kwam de zon nog steeds ietsje later op. Tenslotte om 08:01. Daar bleef het hangen. Maar Vrijdag en vanmorgen zag ik dat ze een halve minuut vóór achten opkwam. De dagen beginnen te lengen. Er komt meer licht in Niemandsland. Da's mooi toch? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 21 Januari 2013
Vanmorgen heb ik de zon nog niet gezien. Ik keek er naar uit, maar de horizon, en de hele hemel, waren bewolkt. Niet zo zwaar al ik van NL ken, zodat je niet eens weet waar de zon staat. Daar zorgen oplichtende wolkenranden en de weerspiegeling in de zee wel voor. Maar de zon zelf? Nee! Onzichtbaar!
Het is al bijna tien uur. Aan de horizon verschijnen kleine grijs-blauwe plekjes tussen de kierende wolken, maar daar staat de zon niet. Die staat hogerop, nog zorgvuldig bedekt door wolken. Maar het ziet er wel naar uit dat hij straks doorbreekt. Gelukkig! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 22 Januari 2013
Jeroen, die mijn tocht door het Niemandsland, en mijn pogingen om de Kunst Van Het Nietsdoen onder de knie te krijgen, aandachtig volgt, stuurde mij dit meelevende gedicht. Ik vond de slotregel heel troostend: 'De scherven vormen een geheel': Het is dus een kwestie van me weer bijeenrapen. Zoals na een pittige griep, bijvoorbeeld.
Bedankt Jeroen.

De vreemdeling

Dag in
Dag uit
Dagen tellen
Wensen tellen

Spring in het onbekende
Zwem naar het ongekende
Wacht op de stilte
Zoek contact

Alleen
Zoek jezelf
De scherven
Vormen een geheel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 23 Januari 2013
Henk heeft een paar weken gelezen dat ik mijn burnout wijt aan ongeremde [kinderlijke] nieuwsgierigheid.
—"Daar moet je niet zo negatief over denken", schrijft hij, "ken je de uitspraak van Einstein niet?: I have no special talents. I am only passionately curious".
Dat kan wel wezen. Ik ben Einstein niet, en ik houd het voorlopig bij Winnie the Pooh:
—"Don't underestimate the value of Doing Nothing, of just going along, listening to all the things you can't hear, and not bothering".
Misschien had ik eerder moeten denken aan: "Entre les deux mon cœur balance".
Welke chansonnier zong dat ook weer? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 24 Januari 2013
Vanmorgen zag ik het zonnestreepje weer boven de zee flitsen. Als een rode bal kwam hij boven water. Dat is één hele minuut vroeger sinds Zondag. Dat kwakkelen rond het keerpunt is afgelopen.
Wat die hele periode uitdrukkelijk niet kwakkelde was de verschuiving van het punt van opkomst. In de tuin van de benedenburen staan twee slanke palmen in mijn gezichtsveld. Eerst kwam de zon rechts daarvan op. Nu links. Duidelijk dus. Het volgende referentiepunt wordt het eiland Tenerife. Dat staat binnenkort te gebeuren, Ik heb dat nog nooit gezien. Ik zat dan al op het Zuidelijk Halfrond. Opletten dus. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 25 Januari 2013
Vandaag geen column.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 26 Januari 2013, Michel jarig!!
Na het spectaculaire vertrek van Gérard Dupardieu en Brigitte Bardot uit Frankrijk, met mogelijk gevolgd Nicolas Sarkozy en zijn vriend Bernard Arnault, de rijkste man van Frankrijk, zet een directeur van CNRS, Philippe Askenazy, een paar feiten op een rijtje.
Dat 'France Bashing' slaat nergens op, vindt hij. Onze researchinstituten hebben geen probleem met wereldwijd aantrekken van toptalent. Tegenover de 120 rijke Fransen, die in 2012 de Belgische nationaliteit hebben aangevraagd, dat is 0,0002% van onze bevolking, staan 10x zoveel Belgen die de Franse nationaliteit hebben aangevraagd. Dat is 0,006% van de Belgische: Dertig keer zoveel!!
"Allemaal theater", vindt hij. (100 woorden)
_____________________
Philippe Askenazy, directeur de recherche au CNRS, Ecole d'économie de Paris, Arrêtons le "France bashing", LE MONDE ECONOMIE, 21.01.2013, http://abonnes.lemonde.fr/economie/article/2013/01/21/arretons-le-france-bashing_1819897_3234.html
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 27 Januari 2013, Analise jarig!!
Gisteravond was het eerste concert in het jaarlijkse Canarias muziekfestival waarbij wereldbekende groepen worden uitgenodigd op te treden op 'de kleine eilanden'. De onderliggende veronderstelling is dat 'de groten', Tenerife en Gran Canarias, al voldoende internationale cultuur bieden. De beurt was aan het Brentano String Quartet, dat zijn thuisbasis op Princeton University heeft. Zij hebben een project waarbij ze componisten de opdracht geven onafgemaakt werk van 'klassieke' componisten af te maken. In dit geval was het werk van Henry Purcell en Joseph Haydn. Zodoende hoorden we 'onbekend' werk van deze componisten. Héél geavanceerd voor zo'n achteraf eilandje als het onze. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 28 Januari 2013
Een naamdicht of een acrostichon, is een gedicht waarvan de eerste letters van iedere regel een naam, of een andere betekenisvolle uitdrukking, laat lezen. Ons Wilhelmus is een klassiek voorbeeld, maar dan moet je wel alle vijftien coupletten lezen op, bijvoorbeeld, www.wilhelmus.nl.
Gisteren was de verjaardag van Lewis Carroll, de schrijver van Alice in Wonderland. A Poem A Day stuurde mij een bijpassend gedicht. De naamgever van de hoofdpersoon was Alice Liddel, en haar zusjes heetten Lorina en Edith. Dat vind je allemaal terug in dit gedicht: De Liddel maidens zijn hier de little maidens LORINA ALICE EDITH. Verder is het een leuk moraliserend verhaaltje. Zo'n beetje als 'Mijn spelen is leren, mijn leren is spelen' (1778), van Hiëronymus van Alphen.

Acrostic

Little maidens, when you look
On this little story-book,
Reading with attentive eye
Its enticing history,
Never think that hours of play
Are your only HOLIDAY,
And that in a HOUSE of joy
Lessons serve but to annoy:
If in any HOUSE you find
Children of a gentle mind,
Each the others pleasing ever--
Each the others vexing never--
Daily work and pastime daily
In their order taking gaily--
Then be very sure that they
Have a life of HOLIDAY.

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 29 Januari 2013
Zondag hield ik een super-super nietsdoendag. Ik haalde alle trucjes uit de kast om die nacht goed te slapen.
–'Nee!!', zei mijn lijf, dat nooit iets uitlegt, maar alleen 'ja' of 'nee' knikt. En dan moet je nog heel goed kijken.
In plaats van inslapen ging ik onstuitbaar malen. Pas na vier uur kreeg ik een korte sluimer, en na zessen nog een. Daar moest ik het mee doen.
Bij de siësta sliep ik enigszins. Om zeven uur ging ik op de divan ging liggen en sliep non-stop tot vier uur. Ik voelde mij voor het eerst werkelijk uitgeslapen. Heerlijk!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 30 Januari 2013, Beatrix jarig!
Ik zal eens beschrijven wát ik niet doe. Allereerst vervelende klussen die ik sowieso graag 'niet doe', zoals het huis schoonmaken. Dit inzicht dank ik aan een meelevende mail van Erik die zich afvroeg of enige handenarbeid of timmerklus mij wellicht zou helpen.
Ik zette mij aan een gewetensonderzoek: Ik ben intussen begonnen aan het zwabberen van de hele etage.
Veel moeilijker is de Annual Question van Edge, waarop 154 wetenschappers antwoordden: "Waar moeten we bang voor zijn, en we zijn het niet". Het gaat over boeiende politieke, natuurlijke en sociale ontwikkelingen. Te meeslepend. Dat gaat mij aan het hart. (100 woorden).
_____________________
Edge Annual Question 2013 : WHAT *SHOULD* WE BE WORRIED ABOUT? Introduction: http://www.edge.org/annual-question/q2013
Contributors: http://www.edge.org/contributors/q2013, All Responses [154]: http://edge.org/responses/q2013
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 31 Januari 2013
Als ik weer eens goed heb geslapen [dat komt gelukkig weer voor], ga ik meteen 'gewoon' doen, en neem zaken ter hand die zijn blijven liggen, of ik stort mij in een 'interessant' artikel. Fataal!! Ik lijk wel een verslaafde.
Maar die vergelijking met een verslaafde is zo gek nog niet. Het is [was!!] zó diep bevredigend zoals ik leefde. Ik kende ook geen moeheid.
Nu leer ik de kleine momenten zien van 'ik voel mij moe'. Die negeerde ik vroeger stelselmatig. Dáár moet ik in duiken, niet in een 'interessant' artikel, of in een achterstallige klus. Héél raar allemaal. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek Januari 2013