San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 1 Februari 2013
Vannacht was ik om vier uur wakker, en keek naar de sterren. Orion staat dan niet recht voor mij, maar ligt horizontaal, helemaal rechts. Klaar om onder de gaan. Sirius hing vlak boven de rotswand die de stad aan de Westelijke zijde afsluit, precies waar ik hem achttien December zag verdwijnen om 07:06. De rotswand is een kilometer hiervandaan, en er is geen nevelzone zoals aan de horizon. Nu ging hij precies om 04:10. Dat is 44 dagen geleden, en 176 minuten later. Dat is vier minuten per dag. Zoals het hoort. Mooi toch?
Te mooi om waar te zijn. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 2 Februari 2013, Desirée jarig!
Ik schreef gisteren 'te mooi om waar te zijn' omdat die mooie uitkomst aanéénhing van toevalligheden. De sterren gaan iedere dag een beetje vroeger onder. Na een jaar is dat 24 uur. Dan staan ze weer op dezelfde plek. Dat is vier minuten per dag als je rekent met twee uur per maand van dertig dagen. Die 'benadering' scheelt ongeveer drie seconden. Dat had zichtbaar kunnen zijn in mijn metingen over die periode van 44 dagen.
Maar ja, mijn metingen hebben ook hun fouten. De ene fout heeft 'toevallig' de andere weggepoetst.
En inderdaad, ik ben ook een beetje perfectionist. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 3 Februari 2013
Gisteravond was het tweede concert van het jaarlijkse Canarias festival waarover ik verleden Zondag ook schreef. A.s. Zondag, niet Zaterdag(!), is het derde en laatste. Gisteravond was de beurt aan het Tsjechische Kamerorkest, onder leiding van Jana Vlachová. Zij was niet alleen de meespelende dirigent, maar trad ook op als soliste, samen met haar bijna-naamgenoot, Dana Vlachová. De laatste is als soliste meer bekend, althans timmert meer aan de weg.
Beide vrouwen traden op als solist in het concert voor twee violen en orkest van Johann Sebastian Bach, BWV 1043. De twee meiden maakten er een heel mooie show van.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 4 Februari 2013
Hoe het met mij gaat?
Het nietsdoen begint te lukken. Mijn opstandigheid maakt plaats voor acceptatie, weemoed en regelrecht verdriet om het verlies, want herstellen heb ik afgeschreven. Zo'n concert als Zaterdag benadrukt nog eens de culturele schaarste en eenzaamheid gedurende de rest van het jaar. Ik compenseerde dat met ijverig lezen, studeren en schrijven. Wat komt daarvoor in de plaats? Wat zijn de 'plezierpuntjes' van dat 'Nieuwe Leven'? Ben ik in een vrije val naar Het Niets?
Ik genereer kleine momentjes van rust, en zet mij op een stoel om naar de zee te staren. Is dat mijn toekomst? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 5 Februari 2013
Vandaag hadden we Calima. Dat is een natuurverschijnsel typisch voor de Canarias, maar het kan overal voorkomen. Het ziet er uit als een mist, maar je hoeft geen kenner te zijn om het verschil te zien. Het zijn heel fijne stofdeeltjes die door wervelstormen boven de Sahara hoog zijn opgejaagd, en nu weer op aarde komen. Dat wij dicht bij de Sahara zitten is niet essentieel. Saharastof is tot in Barcelona waargenomen, en bij uitzondering ook wel in Nederland. Ik heb er zelf geen last van, maar "iedereen" heeft er wat mee. Variërend van rode ogen, diarree, verkoudheid tot depressie.
(100 woorden)
_____________________
Voor een beschrijving van het verschijnsel in een wat bredere context zie: http://en.wikipedia.org/wiki/Saharan_Air_Layer
Meer specifiek zijn: http://www.weatheronline.co.uk/reports/wind/The-Calima.htm en
http://tropic.ssec.wisc.edu/real-time/salmain.php
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 6 Februari 2013
A Poem A Day stuurt mij een gedicht van Patricia Spears Jones over slapeloosheid. De dichteres vindt kennelijk een hoofdkussen in een afvalbak, of ziet dat het uit een raam wordt gesmeten. Zij fantaseert daarbij een opstandige slapeloze waarvan het kussen slachtoffer is. Het zij zo. Ik ga anders om met mijn slapeloosheid. Boos worden op het hoofdkussen heeft geen zin. Boos worden helpt sowieso niet. Maar het is een troost dat ik met een 'betere' methode werk. Ik heb weer ietsje meer hoop dat die definitief resultaat gaat opleveren.

A pillow in the city

Ghostly falls from the fifteenth floor
Feathers leaking/ the pillow speaking

How the sleeper's nightly pounding
Made the pillow yelp and moan

Poor sleeper heard these comments
Angered threw said pillow into

An ugly summer night's air

The pillow had little choice
The sleeper's fists. The sleeper's mouth

Not kind, not soft, always angry
The sleeper always angry--even

Dreaming the sleeper could not
Stop rage, so the bed was a battlefield
The pillow, an enemy. And now

Said enemy slowly plunges towards
The courtyard deflated, a feral squirrel

Watches the fall, moves on towards
The overflowing garbage bins, nose open
Time to feast.

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 7 Februari 2013
Vlak voor Kerstmis had ik een wortelkanaalbehandeling. Dat ging fout; een pijnlijk abces ontstond. De genezing begon voorspoedig maar kwam tenslotte zó in de versukkeling dat de tandarts de kies wilde opgeven.
Aj!! Die kies zou het steunpunt van een brug moeten worden. Balen!!
Ik raadpleegde haastig mijn tandarts-van-vroeger in NL voor een second opinion. Die was positiever, en zijn hoopgevende inzichten kreeg ik gisteravond per e-mail.
Ik vanmorgen metéén naar een [andere] tandarts. Die overlegde ter plekke met een specialist op Tenerife: Morgenvroeg op tien uur heb ik daar een afspraak. Ik haal het nét met de eerste boot. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 8 Februari 2013
Vandaag was ik in Santa Cruz de Tenerife voor een nieuwe aanpak van de wortelkanaalbehandeling. Als je hier naar een specialist wordt verwezen, betekent dat meestal een reis naar het andere eiland dat zich 'hoofdstadeiland' laat noemen.
De reis duurt drie uur, maar omdat er maar drie boten per dag gaan, kost het je meestal een hele dag. De behandeling was kort; een goed half uur, denk ik. Gelukkig was ook deze specialist vol hoop over de goede afloop. Maar het blijft afwachten. Als complicaties uitblijven de eerste week, stijgen de kansen aanmerkelijk.
Nog even dagen tellen. Nog even volhouden. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 9 Februari 2013, Harry jarig!!
Vanmorgen was de horizon weer schoon genoeg om de zon boven de zee te zien 'flitsen'. Het is opletten geblazen, want bij zo'n schone horizon is er ternauwernood 'fanfare'. Hoe meer de horizon bewolkt is, hoe meer 'fanfare' aan de opkomst vooraf gaat.
Het 'kwakkelen rond het winterkeerpunt' is ook voorbij. Vandaag scheelde het tien minuten. Nu opletten wanneer hij niet meer boven de zee, maar boven Tenerife opkomt. Vanaf mijn balkon, tachtig meter boven zee, is de horizon ruim dertig kilometer. Dat is iets minder dan de afstand naar de Zuidpunt van dat eiland. Opletten dus de komende tijd! (100 woorden)
_____________________
Voor eenvoudige 'horizonwiskunde' zie: Distance to the Horizon Calculator: http://www.ringbell.co.uk/info/hdist.htm
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 10 Februari 2013, Dries jarig!!
Yvonne stuurde mij een stapel 'Puns for the educated' [Pun is the lowest form of wit]. De eerste daarvan zette mij aan het denken en Goochelen over de Griekse letter π -- ook modieus wiskunde symbool tegenwoordig. Hier is de eerste pun:
The fattest knight at King Arthur's round table was Sir Cumference. He acquired his size from too much π's. [π in de Engels/Amerikaanse uitspraak is als pie, pastei, taart]
Ik kwam terecht bij een website met π-gedichtjes in vele talen waarmee je een groot aantal decimalen gemakkelijk kunt onthouden. Maar ik trof de mijne niet. Ik ken die al vanaf mijn jeugd want die stond in 'de' Koenen Endepols, Verklarend handwoordenboek der Nederlandsche taal, dat wij gedurende de oorlog in huis hadden. Dat was toen mijn 'bijbel' van het Nederlands. Op die webpagina staat helemáál geen NLse variant.
Dit is de mijne. Ik ken 'm al zeker zeventig jaar uit mijn hoofd: 13 decimalen!!
Wie u kent o getal belangrijk en gepast,
bezit ook an'dre waarheên ankervast.
Tel maar na: π=3,14159 26535 89793 23846 26433 83279 50288
Tenslotte vond in een NLse wiki over π. Daar staan verschillende NLse varianten. Onder andere deze:
Wie π voor 't eerst berekende hij sterft nooit!: 9 decimalen
Of deze, die op de mijne lijkt, maar het nèt niet is:
Wie U kent o getal, belangrijk en gepast,
vindt een rijker waarheen, ankervast.
_____________________
Engelse site: http://en.wikipedia.org/wiki/Piphilology NLse site: http://nl.wikipedia.org/wiki/Pi_(wiskunde)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 11 Februari 2013
Carnavalsoptocht is hier in de Rio de Janeiro stijl: Met heel veel heupdraaiende 'dansmariekes', en veel blote buiken. Hele kleuterklassen lopen, nee dansen, mee in de optocht. Jong geleerd, oud gedaan. Verder zag ik veel stripfiguren van de TV en andere publiciteit. Ik zag een groepje notabelen verkleed als notabelen van driehonderd jaar geleden, en een groepje dat leek op de 'Beefeaters' van de Tower of Londen. Ook prachtige solisten, zoals de bediende van de boekhandel die zich had verkleed als The Tramp van Charlie Chaplin. Hij speelde het voortreffelijk. Vanmorgen ben ik bij hem binnengelopen, en heb hem gecomplimenteerd. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 12 Februari 2013
De Engelse dichter John Clare (1793-1864) was boerenzoon; hij is het meest bekend als dichter van het plattelandsleven, en zijn klachten over het verdwijnen daarvan. Een recente biograaf noemt hem "the greatest labouring-class poet that England has ever produced. No one has ever written more powerfully of nature, of a rural childhood ...".
Dit gedicht van Poem A Day is bijna een lofdicht op huisvliegen; nogal vreemd als je lang hebt gewoond in onze super-cleane huizen waar vliegen totaal onbekend zijn, en je ze alleen kent als irritante wezentjes. Toch kun je het ook bekijken als John Clare. Waarom niet? Het is een stuk rustiger.

House or Window Flies

These little window dwellers, in cottages and halls,
were always entertaining to me; after dancing in the
window all day from sunrise to sunset they would sip
of the tea, drink of the beer, and eat of the sugar,
and be welcome all summer long. They look like
things of mind or fairies, and seem pleased or dull as
the weather permits. In many clean cottages and
genteel houses, they are allowed every liberty to
creep, fly, or do as they like; and seldom or ever do
wrong. In fact they are the small or dwarfish portion
of our own family, and so many fairy familiars that
we know and treat as one of ourselves.

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 13 Februari 2013
Vanmorgen was de horizon zo scherp dat ik de Zuidelijke uitloop van Tenerife kon onderscheiden. Maar misschien ligt die uitloper deels achter de horizon want die afstand komt ongeveer overeen met de 30 km die ik Zaterdag noemde. Op die uitloper zijn geen heuvels van betekenis, helemaal vlak land.
Precies om 07u 46' 50'' kwam de zon op 'boven land'. Die mijlpaal is nu dus ook bereikt. Ik heb die nooit eerder meegemaakt, ik was dan op het Zuidelijk Halfrond.
Nu opletten op het zomerkeerpunt! Is dat vóór of voorbij de top van de Teide? Dat is de volgende mijlpaal. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 14 Februari 2013, Leny 85!!
Op deze Valentijn-dag, waarop 'liefde' geëxalteerd wordt door de publiciteit, en 'dus' vervormd, komt A Poem A Day met een nadenkertje over dat liefdesthema. Walt Whitman (1819 - 1892) denkt in het onderstaande gedicht na over zijn angst voor onbeantwoorde liefde.
--'Die bestaat niet', schrijft hij gedecideerd, 'want van liefde word je altijd een beter mens'.
Het vorig jaar*) schreef ik óók over een gedicht van Walt Whitman. Daarin vergeleek hij de ware ontmoeting met een druppeltje in de oceaan dat een ander oceaandruppeltje ontmoet. Daarop vergeleek ik het weer met "ships that pass in the night ... and speak to each other in passing" uit een gedicht van Henry Wadsworth Longfellow (1807 - 1882). Met andere woorden, de warmte van de ontmoeting blijft bij je en maakt je warm. Wat zeur je over 'onbeantwoorde liefde'? Het geheim is de ontmoeting zelf, het moment.

Sometimes with One I Love

Sometimes with one I love
I fill myself with rage
for fear I effuse unreturn'd love,
But now I think there is no unreturn'd love,
the pay is certain one way or another,

(I loved a certain person ardently
and my love was not return'd,
Yet out of that I have written these songs.)

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 15 Februari 2013
Ruim zes weken nadat ik melding maakte van mijn krampachtige pogingen tot Nietsdoen en Supernietsdoen, kan ik enige successen melden. Gisteren deed ik 'met smaak' een half uur niets. Ik werd niet geteisterd door het gebruikelijke:
--"Nu ik toch 'niets' doe, kan ik metéén wel even ... tussendoor doen".
Per slot ben ik een geboren multi-tasker. Zelfs het Nietsdoen wist ik aanvankelijk de combineren met 'allerlei leuke dingen'. Het viel mij niet eens op. Daarom vond ik de term Supernietsdoen uit.
Vandaag luisterde een uur naar de Swingle Singers, waarvan ik 'bijna alles' op mijn hard disk heb, en wéér werd ik niet geteisterd door wroeging, leuke achterstallige klusjes, en andere ongein van dat kaliber.
Het laatste nummer van de Swingle Singers was Beautiful Dreamer. Dat liedje ontroerde mij, want dat heb ik ooit in een jongenskoor gezongen. Ik herkende de regels:
Beautiful dreamer, queen of my song,
Gone are the cares of life's busy throng.
Ik mijmerde er over na. Toen moest ik huilen. Waarom? Hoezo? Afscheid? Herkenning? Thuiskomen?
Ik herhaalde de slotzin voor mezelf: Beautiful dreamer, awake unto me!
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 16 Februari 2013
Eergisteren deed ik 'met smaak' een half uur niets. Gisteren luisterde ik 'zomaar' naar muziek. Het nietsdoen gaat mij beter af. Ik heb zelfs moeite met tot actie komen voor zulke nuttige zaken als eten klaarmaken.
Normaal gesproken zou ik zeggen 'ik ben ziek', maar dat oordeel houd ik maar even voor mij. Laat ik maar een tijdje zo in de touwen blijven hangen, en mij erover geen zorgen maken.
Alleen:
De spreuken kalender van de Dalai Lama zei een paar weken geleden:
"Happiness is not something ready made. It comes from your own actions".
Ook van "my own non-actions"? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 17 Februari 2013
Ghislaine reageerde op mijn column van gisteren met die tekst van de Dalai Lama dat 'happiness' niet uit de lucht komt vallen, maar het resultaat is van 'your own actions'.
--"Hoe zit dat dan met mijn 'non-actions'", badineerde ik.
'Rust' kent veel 'werkwoorden' schreef ze troostend: Stilzitten, mediteren, luisteren, farniente, enzovoorts.
Gelukkig maar, want wat slapen betreft heb ik een station gepasseerd dat ik al vaker heb bereikt: Ik slaap weer redelijk.
Maar daarna ging ik metéén weer in de fout. Het gaat er nu dus om het juiste 'non action werkwoord' te vinden. Dat is de volgende opgave.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 18 Februari 2013
Vannacht was het meteen raak. Ik ontdekte een nieuw non-action werkwoord. Een geprogrammeerde gedachtemeditatie van mindfulness hielp mij aan een 'productieve'(!) metafoor voor gedachten. Het zijn wolkjes aan de blauwe hemel die voorbijtrekken. 'Voorbij laten gaan' is dus het nieuwe non-action werkwoord. Mooi toch?
Hoe anders dan mijn oude 'werk'woord. Ik behandelde een interessante gedachte uitputtend, zowel het onderwerp als mezelf. Daarna schreef ik een uitputtende column of essay. Dan was er rust tot de volgende 'gedachte'. Dat duurde nooit lang voor een nieuwsgierig mens als ik.
Ik geef toe, het is nog moeilijk. Interessante gedachten zijn erger dan kleefkruid. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 19 Februari 2013
Als ik 's nachts wakker ben, kijk ik altijd naar de sterrenhemel vóór ik een nieuwe slaappoging start. [Overigens, even tussendoor, het gaat beter met mijn slapen. Met veel aandacht, en, gelukkig zonder pillen. Dank, dank.]
De Zuid-Zuidoostelijke hemel, recht voor mijn balkon, ziet er totaal anders uit dan ik gewend ben. Orion, die daar vroeger domineerde, is dan ondergegaan in het Westen. Ik geniet van die onbekende patronen, en ik aarzel sterrenkaarten te raadplegen om die sterrenbeelden te kunnen benoemen. Ik zit niet verlegen om een klusje. Nietsdoen heeft alle prioriteit. Op die manier is het bovendien 'raadselachtig mooi'.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, 20 Februari 2013, Ghislaine jarig!!
Wat mijn ernstige slapeloosheid betreft is de druk van de ketel, of, zoals ze in Zuid Afrika zeggen 'die wa is deur die drif': de meest kritieke fase is voorbij. Mits ik overdag geen misstap bega, kan ik rekenen op vier uur slaap. Maar daarna, metéén om drie uur, ben ik klaar-klaar wakker, ....én ouderwets hyperactief.
Dat valluik begin ik ook onder de knie te krijgen op een andere manier dan vroeger. Toen ging ik 'eenvoudig' keihard aan de slag vanaf de vroege morgen. Daarom zoek ik nu naar "non-action werkwoorden", die tóch zinvol zijn. Dat wordt de volgende ontdekkingsreis. (100 woorden)
_____________________
Zie Mijn Dagboek 8 Maart 2009: wa=ossewa / ossewagen. drif=voorde / doorwaadbare plaats.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 21 Februari 2013
Een aantal jaren geleden vestigde zich een grote supermarkt in deze stad: Metéén een enorme assortimentsuitbreiding. Kort na die vestiging kocht ik daar een potje Marmite. Daar heb ik heel lang mee gedaan. Het is ook al héél lang leeg. Ik ging steeds vaker op jacht, want er zijn nu drie supermarkten met pretenties. Nul op rekest!!
Vanmorgen ging ik eens naar een kleine 'super' die bekend staat om zijn Duitse specialiteiten. Pompernickel bijvoorbeeld. Géén Marmite, maar ik kwam wél thuis met pindakaas, bittere sinaasappeljam en kastanjepuree. Dat hoort niet bij het Canariaanse assortiment, zelfs niet van die grote supermarkten. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 22 Februari 2013
--"Het is inderdaad een prachtige cluster sterren dicht bijeen", schrijft Henk over mijn raadselachtig mooie sterrenhemel waar ik Dinsdag over schreef, "Ik stuur je hierbij een paar foto's van wat jij volgens mij ziet".
Hij heeft La Gomera [lengte 17°W, breedte 28°N] en vijf uur 's morgens ingeklopt bij de Dynamische Sterrenkaart van spacepage.be. Het klopt inderdaad precies met wat ik van mijn balkon zie. Het is vooral Boogschutter en Schorpioen die hier om vijf uur in volle glorie staan te prijken. In Nederland zitten die sterrenbeelden grotendeels achter de horizon, schrijft Henk erbij, nog afgezien van de lichtvervuiling.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 23 Februari 2013
Naar de zee zitten kijken is een van de non-action werkwoorden die ik beoefen. Gewoon op een stoel op het balkon. Verder niets.
Wat zie ik?
De blauwe wolkeloze hemel, en de betrekkelijke windstilte maken het één diepblauw veld met achteraan een scherpe horizon waar van af de inkomende ferry een strakke witte diagonaal trekt van links naar rechts, en de uitgaande net zo'n diagonaal van rechts naar links.
Ik moet denken aan het gedicht van Herman Gorter:

De zee één blauwe weide,
Groenbleek maar zonder gras,
En in dat eindloos wijde
Eén witte golf - of het gebloemte was.

San Sebastián de La Gomera, 24 Februari 2013, Lucretia jarig!!
Het 'Niets Doen' kent veel gezichten en 'bezigheden'. Ik moet bij die 'bezigheden' wèl oppassen dat het niet in 'werken' ontaardt. Dat risico zit er zeker in bij 'actief nietsdoen', zoals het inkleuren van voorgeprinte mandala-achtige tekeningen uit Ruth Heller's Designs for Coloring. 'Geometrics' in dit geval.
Met een hyperactieve geest blijft het oppassen!!
Aan de andere kant is er 'passief nietsdoen'. Luisteren naar meditatie-MP3's, bijvoorbeeld. Ook dat komt is soorten die ik geleidelijk leer kennen. Het is een breed gamma. Ik zit in een leerproces. Het uiteindelijke doel is een leefstijl te vinden met gezonde gewoontes. Helemaal zonder kunstmiddelen. (100 woorden)
_____________________
http://www.amazon.com/Ruth-Hellers-Designs-Coloring-Geometrics/dp/0448401215, http://en.wikipedia.org/wiki/Ruth_Heller
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 25 Februari 2013
De zee is weer prachtig. Geen column vandaag.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 26 Februari 2013
Vannacht om twee uur keek ik op het balkon naar de sterren. Met de volle maan en de kraakheldere hemel waren alleen de allersterkste sterren overgebleven. Van de planeten kon ik alleen Saturnus determineren. Daar bleef het bij.
Nadat Henk mij er Vrijdag op had gewezen dat ik Boogschutter en Schorpioen in mijn gezichtsveld moest hebben, had ik kris-kras sterrenkaarten geraadpleegd. Ik zou Ossenhoeder moeten kunnen vinden, Waterslang, Leeuw en andere sterrenbeelden met enkele zeer heldere sterren. Ik zag inderdaad heldere sterren die het maanlicht trotseerden. Hun namen moest ik echter raden.
Afwachten tot de maan niet meer zo domineert. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, 27 Februari 2013, Stephan jarig!!
Het was vreemd vanmorgen dat de zon er niet meteen was. Gistermiddag was de lucht opeens betrokken, en het begon zachtjes te regenen. Vannacht zette dat door met rustig, ononderbroken, ruisen. Windloos.
Het was niet zozeer vreemd dat het regende, en dat de hemel potdicht zat, als wel dat ik wekenlang gewend was geraakt aan zonsopgangen bij heldere hemel. Hooguit een strookje wolken aan de horizon.
Of dit de 'zware regens' zijn die we in dit seizoen kunnen verwachten, is nog niet duidelijk. Daarvoor moet de wind veel krachtiger zijn, en uit een heel andere hoek komen. Dat wordt afwachten. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 28 Februari 2013
Het kwakkelde al een paar dagen, maar vannacht was de doorbraak. Rillend en klappertandend werd ik wakker in mijn, nochtans, warme bed. De verkoudheid die beperkt was gebleven tot een irritant hoestje, brak door met koorts en alle andere parafernalia. Bovendien tastte het mijn ego geweldig aan. Nog nooit zo erg meegemaakt. Ik kon niet meer, zoals gewoonlijk, rustig tegen mezelf zeggen: "OK, het zal wel overwaaien". Het werden nachtmerrie-achtige toestanden.
Nu is het laat in de ochtend. Ik ben in rustiger vaarwater. Buiten is het bewolkt met regen. Ik mis de zon. Die zou mij onmiddellijk beter hebben gemaakt. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek februari 2013