Mijn Dagboek 156

Dit is Dagboek 156. Het loopt van 1 tot 31 Mei 2013 en begint met te constateren dat de prachtige winter op La Gomera opeens voorbij is, om vervolgens een NYT-artikel aan te halen over 'onze' top-wetenschapsfraudeur Diederik Stapel [2]. De maand begint op La Gomera, eindigt met mijn eerste dag in Cessenon sur Orb, en wordt gekenmerkt door "verandering op alle fronten". Tussen Spanje en Frankrijk ben ik acht dagen in Eindhoven en Cadzand samen met Ghislaine. Het karakter van Mijn Dagboek is nu ook definitief veranderd. Niet alleen bestaat het helemaal uit honderd-woordenstukjes, ook de thema's komen nog maar bij uitzondering van buiten zoals het NYT-artikel, twee citaten van de Dalai Lama [10 15], en een gedicht [13]. Meditatieve stukjes waarin ik naar de zee, de sterren of de natuur kijk voeren de boventoon [1 5 9 19 26 27 28 29]. Vier keer rapporteer ik over leerervaringen op mijn ontdekkingsreis [4 18 21 22]. Met name rapporteer ik over de ups and downs in de onmiskenbaar verbeterende kwaliteit van het slapen, de sleutelfunctie [5 14 18]. Ik vraag mij op momenten wel af: "Is de burn out voorbij?". Ik weet het niet. "Prijs de dag niet voor de avond", zegt de voorzichtige oude wijsheid, maar genieten is niet uitgesloten. Dat doe ik dan ook als ik op deze maand terugkijk. De klim uit het dal is voorgoed begonnen.
Index Mei 2013
1,   2,   3,   4,   5,   6,   7,   8,   9,   10,   11,   12,   13,   14,   15,   16,
17,   18,   19,   20,   21,   22,   23,   24,   25,   26,   27,   28,   29,   30,   31.

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 1 Mei 2013
Zaterdagavond is het weer opeens omgeslagen. Het was wekenlang warm en windstil. De hemel werd al meer bewolkt, maar de wind bleef uit, en de temperatuur daalde niet. Als dat soort weer hier 'standaard' zou zijn, hoefde ik niet iedere winter naar een woestijn op het Zuidelijk Halfrond te vluchten, de Kalahari in Zuid Afrika, de Atacama in Chili, of naar West Australië ten Noorden van Perth.
We hadden dus een buitengewone winter. Met die stevige koude bries van Zaterdagavond, was het opeens afgelopen. Mijn lijf reageerde onmiddellijk. Het werd een heuse koudeaanval, met slecht slapen, en doordraaien 'zonder reden'. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 2 Mei 2013
Ik heb mij eens gewaagd aan het lezen van een wat langer 'interessant' artikel nadat ik mij lang heb ingehouden, het krantenlezen beperkt tot koppensnellen, en mijn stukjes tot dicht-op-de-huid ervaringen.
In NYT-Magazine verscheen namelijk een artikel over 'onze' Diederik Stapel die nu tot de top-wetenschapsfraudeurs wordt gerekend. Het leest als het slot van een detective als 'de misdaad' is opgelost, en er wordt nagepraat over hoe het precies is gebeurd, en kon gebeuren. Hoe zijn omgeving maar langzaam bewust werd van de omvang van deze fraude omdat het op kleine schaal 'eigenlijk' heel normaal was dat gegevens werden geknuffeld. (100 woorden)
_____________________
YUDHIJIT BHATTACHARJEE, The Mind of a Con Man, NYT Magazine, April 26, 2013. 432 Comments.
Diederik Stapel, a Dutch social psychologist, perpetrated an audacious academic fraud by making up studies that told the world what it wanted to hear about human nature. Yudhijit Bhattacharjee is a staff writer at Science magazine and a contributor to Wired,
http://www.nytimes.com/2013/04/28/magazine/diederik-stapels-audacious-academic-fraud.html

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 3 Mei 2013
Opeens is er werk aan de winkel. Het rustig voortkabbelen van de tijd, en het min-of-meer geslaagde temmen van de burn out, maakt opeens plaats voor aktie. Oppassen is nu het sleutelwoord. Oppassen dat ik niet al te enthousiast en 'ouderwets' aan de slag ga. Wat is het tijdschema? Donderdag 23 vlieg ik naar NL en Donderdag 30 'trein' ik naar Béziers en Cessenon sur Orb.
Wat ik 'daar' ga doen denk ik nog niet over, maar ik probeer wel ordelijk te denken over wat er hier nog moet gebeuren. Op die manier kan ik die burn out ook achterlaten. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 4 Mei 2013
Het was een wilde week. Het begon met de weeromslag, en vervolgens doken allerlei haastkarweitjes op. De reisplannen moesten worden gedetailleerd. Het rustige afstand nemen van de burn out kwam in het gedrang. Toch waagde ik het een wat langer "interessant" artikel te lezen. Fataal!!
Nu ik op de week terugkijk met de ogen van een ontdekkingsreiziger, moet ik toegeven dat ik een paar stomme dingen heb gedaan 'tegen-beter-weten'.
Maar de rest, deze samenloop van omstandigheden, dat 'schijten op de grote hoop', zoals ik Dinsdag schreef, reken ik tot de gewone 'perils of the road'. Dat is het gewenste leerproces. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 5 Mei 2013
Ik slaap opeens een stuk slechter zoals je wellicht hebt begrepen. Niet helemaal 'terug naar af', maar toch ... Zodoende kijk ik vaker naar de sterren; dat is nog steeds de beste afleiding en rustbrenger.
Gelukkig was de bewolking de laatste dagen minder geworden. Mogelijk in verband met de weeromslag waarover is schreef, maar het kwam mooi uit. Bovendien was er geen maan. Die is al flink aan het afzakken, en verscheen pas lang na de kleine uurtjes. Zodoende kon ik uitgebreid genieten van de opeenhoping van sterren waarvan ik alleen de Schorpioen en de Melkweg met zekerheid kan onderscheiden.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 6 Mei 2013
Normaal zit ik niet verlegen om een idee voor mijn column van de dag. Vroeger niet, toen ik een veellezer was; nu ook niet sinds ik vooral dicht-op-de-huid ervaringen als thema kies. Maar wat gebeurt van vanmorgen? Ik denk even na over het thema van vandaag, en maak een briljante keuze. Althans, dat herinner ik mij vagelijk. Maar ik dacht daarna ook 'eerst even tandenpoetsen en scheren'. En nu weet ik het niet meer. Nog sterker, de schaduw van dat briljante idee overstraalt mijn mijn hele gemoed. Nu sta ik voor de keuze, helemaal afhaken, of gewoon deze ervaring opschrijven. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 7 Mei 2013
Ik kom tot meer dan de allernoodzakelijkste taken. Het pensioenboek laat ik nog liggen; dat lijkt mij nu te belastend, maar ik werk aan het uitgeven van wat ik lang geleden heb geschreven. Ik probeer een uitgave te realiseren van alle 'portretten', of 'reisontmoetingen' waarvan er een paar in Het Kado zijn verschenen. Ik lees mijn hele dagboek er nog eens speurend op na. En wat vind ik?
In 2001 ben ik opeens bevangen door zeer gedetailleerde jeugdherinneringen over mijn lagere schooltijd. Ik had het compleet opgeschreven. Het lijkt mij een prachtig zelfportret dat wel bij de 'reisontmoetingen' mag staan. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 8 Mei 2013
Vandaag heb ik een klus geklaard die mij het hele nacht had achtervolgd. Vrijdag kreeg ik een aangetekende brief van de Belastingdienst. Eerst dacht ik dat het ging over de aangifte die ik dezer dagen moet doen, maar gisteren zag ik dat het over 2008 ging.
Ra-ra.
Het zei niet meer, en niet minder, dat ik een valse aangifte had gedaan, en dat ik die kon goedmaken met een schikking van ruim 8000 euro.
Vanmorgen stond ik op hun kantoor. Ik ontdekte dat zij een fout hadden gemaakt. Ik moet nu alleen nog een 'moeilijke brief' schrijven binnen tien dagen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 9 Mei 2013
Nu ik weer wat vaker wakker ben, sta ik natuurlijk ook vaker op het balkon naar de sterren kijken om de 'maal'gedachten van mij af te schudden. Ik ga die prachtige opeenhoping van sterren tegenover mijn balkon voorlopig niet compleet determineren, maar een paar glanzende sterren waarvan ik vermoedde dat het planeten zijn, heb ik opgezocht.
Inderdaad. In de loop van de nacht passeren Saturnus, Mercurius, Mars, Venus en Jupiter. Maar er is één glanzende ster die géén planeet is: De Formalhaut in het sterrenbeeld Vissen. Dat is volgens de kenners een heel planetenstelsel met een zon in het midden. (100 woorden)
_____________________
Ik doe dat met "Genereer de sterrenhemel voor elk moment van het jaar". Heel handig.
http://www.spacepage.be/waarnemen-tools/sterrenkaarten/generator

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 10 Mei 2013
Dit trof ik aan bij Insight from the Dalai Lama van een week geleden:

We must find a way to present basic human values to everyone;
and present them not as religious matters but as secular ethics
that are essential whether you are religious or not.
De 'moraal' was lange tijd een mooi voorbeeld van koppelverkoop met 'religie'; zodanig dat toen de godsdiensten verdwenen, we dachten dat ook de moraal verdween. Gelukkig is er het werk van Jonathan Haidt en enkele anderen die - met succes - op zoek zijn naar de natuurlijke en biologische wortels van onze morele waarden. (100 woorden)
_____________________
10 Mei 1940 was ook een Vrijdag. Ik herinner mij dat nog goed. De Duitsers marcheerden voor onze voordeur langs het land binnen op de vroege morgen.

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 11 Mei 2013
Gisteren was opeens een zenuwendag, maar die liep supergoed af. Ik moest Telefónica bellen voor een nieuwe router, want mijn WiFi werkte niet meer. Om te beginnen moest ik door het bekende 'automatische oerwoud' van snel uitgesproken vragen, en dan op een knopje zus-of-zo drukken. Een crime! Ik liep vast. Opnieuw! En nòg eens!!
Per slot kreeg ik een 'ècht mens' met een echte stem aan de haak. Een technicus. Ik kwam tot rust. Die ontdekte meteen dat er een ernstige fout in mijn telefoonaansluiting zat. Nóóit iets van gemerkt. Hij kwam meteen, en nam bovendien de nieuwe router mee. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 12 Mei 2013
Gisteravond was ik met Margarita naar een hilarisch toneelstuk, helemaal in de stijl van commedia dell'arte, en gebaseerd op een stuk van Lope de Vega uit 1604. Het was een waarlijk 'Spel Der Vergissingen' waarin moeder en dochter verwarrend verliefd zijn op vader en zoon. Het stuk dat tien personages telt, werd door drie acteurs gespeeld, als 'symbool van het permanente bankroet' waarin Spanje verkeert. Het grote aantal snelle verkledingen en decorwisselingen verhoogde het gehalte van de 'vergissingen'. Prachtig! Een theatergroep uit Tenerife had het gemaakt, en bracht het. Het was een mooie afsluiting van ons magere muziek- en theaterseizoen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 13 Mei 2013
Toen mijn column van gisteren al was opgeladen, kreeg ik dit gedicht van A-Poem-A-Day. Het is een mooi gedicht van Christina Rossetti voor Moederdag; lang voor Moederdag commercieel werd. Gisteren was het Moederdag in NL, de vorige week Zondag in Spanje.

To My Mother

To-day's your natal day;

Sweet flowers I bring:
Mother, accept, I pray
My offering.

And may you happy live,
And long us bless;
Receiving as you give
Great happiness.

Christina Rossetti (1830-1894) wordt pas de laatste tijd gezien als een van de grote Victoriaanse dichteressen. Ze wordt bijvoorbeeld vergeleken met Emily Dickinson maar toch 'heel anders'
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 14 Mei 2013
Ik doe allerlei interessante observaties nu ik [héél] langzaam weer beter slaap. Afgezien van de flitsende ups- en downs, is het een slow motion film: Het hele slaaplandschap verandert langzaam van karakter. Het gevoel van moe zijn is iets anders dan me slaperig voelen. De laatste tijd voelde ik mij altijd moe, en vooral uitgeput, maar slaperigheid was ver weg, héél ver weg. Onbereikbaar!
Maar nu ik beter slaap, ben ik slaperig zonder moe te zijn. Gisteren bijvoorbeeld. Na een super-goede slaap was ik uitgerust als nog nooit, maar de rest van de dag was ik telkens slaperig. Pure slaperigheid.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 15 Mei 2013
De Dalai Lama stelt in zijn Insights, waaruit ik vaker citeer, een goede vraag over onze 'kindness' voor elkaar. Als baby en kind zijn we geheel afhankelijk van de kindness van anderen. Als we oud worden, of als we ziek worden, zijn we opnieuw afhankelijk van de kindness van anderen.
Hoe is het mogelijk, schrijft hij, 'that in the middle we neglect kindness toward others?' Dat is een 'goede vraag', en een ècht nadenkertje. Probeer maar eens een lijstje te maken van de oorzaken, van redenen. Zijn we het vergeten? Ontkennen we dat? Of denken we het te kunnen kopen? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, 16 Mei 2013, Mirjam al 4!!
Ben ik eenzaam? Of ben ik 'alleen maar' vaak alleen? Vanaf 1959, bij het verschijnen van de autobiografie van Koningin Wilhelmina, maar misschien ook al eerder, heeft deze scheiding van die begrippen een rol gespeeld in mijn denken.
Eenzaam, maar niet Alleen. Of was het Alleen, maar niet Eenzaam?
—"Wat heeft eenzaamheid met alleen zijn te maken?"
Dat vroeg ik mij af.
De oplossing kwam met de erkenning dat ik, en ieder mens, altijd eenzaam is. En dat mensen rondom je dat niet veranderen. Maar dat je wel moet zorgen regelmatig mensen te ontmoeten; ècht ontmoeten. Dat is ècht broodnodig. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 17 Mei 2013
Gisteren was er weer het jaarlijkse belasting betalen. In tegenstelling tot NL waar een bureau het voor mij doet, en het minstens één jaar, maar vaak langer duurt, duurt het hier twintig minuten. Een paar maanden geleden kreeg ik pas de definitieve NLse afrekening van 2009!
Maar dit jaar waren er een paar complicaties, want de procedure was gewijzigd. Ik moest bijvoorbeeld mijn huurcontract tonen. Ik had op alles gerekend: dát niet. Gelukkig kon het zonder nieuwe afspraak. Ik mocht deze onderbreken met een haastige taxirit naar huis. Per saldo stond ik binnen één uur klits-en-klaar buiten. Da's mooi toch?
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 18 Mei 2013
Een onverwacht probleem met mijn geleidelijk beter wordende conditie is dat ik mijn super-zorgvuldige waakzaamheid verlies. Het wordt allemaal weer zo 'gewoon' dat ik, net als vroeger, er niet angstvallig op let na iedere klus (uitdrukkelijk en grondig) rust te nemen. Bijvoorbeeld door 'twintig minuten' te gaan 'zitten', en 'niets' te doen.
In december, en zelfs eerder, noteerde ik: "dat ik 24 uur per dag verantwoordelijk ben voor mijn nachtrust. Eenmaal afgedwaald kan ik mij slechts met de grootste moeite tot rust brengen". Die oplettendheid is een van de belangrijkste 'sleutels'. Die moet ik niet verliezen nu het 'beter' gaat. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 19 Mei 2013
Op Zondag vertrekken beide ferry's naar Tenerife op dezelfde tijd. Door de week gaat Olsen om half acht, en Armas om zeven uur. Vanmorgen om zeven uur zag ik ze dus broederlijk naast elkaar. Er was geen wind, zelfs geen witte kopjes op de licht gerimpelde zee.
Nu is het nèt negen uur geweest; er is meer wind. Geen zware golven, maar tot aan de horizon zie ik schuimkoppen. Daar is de donkerblauwe zee scherp gescheiden van de grijsblauwe lucht. Erboven een smal streepje passaatwolken. Boven mij diepblauwe lucht met slechts een paar vederwolkjes. Zo rustig is deze Zondag begonnen.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 20 Mei 2013
Waar dat heen moet weet ik niet, met die gedetailleerde dromen over mijn allervroegste jeugd: de kleuterschool, maar ook de verkenningswandelingen door de velden en bossen rondom het huis. Ik kan dat dateren, want direct in 1940 blokkeerden de Duitsers een prachtige heide om er een vliegveld van de maken, evenals mijn wandelingen door de binnenstad vóór de Engelsen die totaal verwoestten in 1944.
De gevoelens die ik zodoende krijg kan ik met niemand delen. Is het nostalgie? Is het heimwee? Of moet ik opnieuw afscheid nemen van al die herinneringen? Om met een schone lei verder te kunnen gaan?
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 21 Mei 2013
Morgen laatste dag. Ik zit nu acht maanden op dezelfde plek. Naar eigen keuze. Twee jaar geleden moest ik omdat ik 'gewond' was. Nu omdat ik meer rust wilde. Het is wonderlijk hoe zaken die mij vroeger rust gaven, nu jachtigheid veroorzaken. De jaarlijkse reis naar het Zuidelijk Halfrond is er een van. Dat is het gevolg van een grondige verlegging van de norm. Het geldt niet alleen die grote reis, maar ook veel kleine zaken, zoals het aanzetten van de radio, of verschillende andere 'kalmeringstrucs'.
Maar nu heb ik het wèl druk met 'inpakken en wegwezen'. Precies als altijd. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, 22 Mei 2013, laatste dag hier
Vandaag is de laatste dag. Ik heb nèt niet de zenuwen. Bovendien heb ik vannacht buitengewoon goed geslapen. Het koffer en de reistas zijn gisteren al 'grosso modo' ingepakt, en een eerste inventarisatie van de 'resterende kleinigheden' heb ik zojuist gemaakt. Dat is de opgave voor vandaag. Het kan dus.
Toch zit ik vol met allerlei nieuwe afscheidsgevoelens. Is het omdat ik hier zo lang ben gebleven? Ben ik gevoeliger geworden?
Dat laatste is zeker aan de orde. Met het ontsnappen aan de levensstijl van de burn out, merk ik dat op allerlei fronten. Gevoeliger, soms op het hypergevoelige af. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Eindhoven, Donderdag, 23 Mei 2013, 1ste reisdag
Ik ben goed aangekomen. Dat is het belangrijkste nieuws. De reis liep voorspoedig. Met de boot van zeven uur van La Gomera naar Tenerife. Metéén met een taxi naar het vliegveld. Mooi op tijd. Toen met Ryanair in één ruk naar Weeze. Daar haalde Ghislaine mij af met een warme begroeting waarvoor ik [heel natuurlijk toch?] geen woorden heb.
De boze voorspellingen ten spijt waren er geen zware regenbuien en donkere wolken. Voor de landing al kon ik het groene zonnige landschap zien. Tenslotte reden we door het zonnige, mooi bewolkte, en mooi groene landschap van mijn jeugd naar Eindhoven.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Eindhoven, Vrijdag, 24 Mei 2013, 2de reisdag
We hebben deze dag doorgebracht met sjoppen en andere gezellige dingen. Vanavond bekijken we nog een film voor het slapen gaan. Dat is een onbekend genot voor mij. En zeker als gemeenschappelijk genot. Gisteravond genoten we van "Et si on vivait tous ensemble?", een hilarische film van vijf vrienden sinds veertig jaar, twee echtparen en een vrijgezel, die rond hun vijf-en-zeventigste besluiten om te gaan samenwonen. Tégen de eenzaamheid en vóór onderlinge bijstand. Onder de spelers zijn bekende namen: 'oudjes' zoals Jane Fonda en Geraldine Chaplin. Dat was anderhalf uur genot. Wat we vanavond bekijken moeten we nog beslissen. (100 woorden)
_____________________
Official trailer: http://www.youtube.com/watch?v=mFx1rbY8tGg
http://www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=124055.html

terug eerste dagboekregel

Eindhoven, Zaterdag, 25 Mei 2013, 3de reisdag
Ik waag mij niet aan een beschrijving van de geneugten van gisteren. Ik beperk mij tot de film die we hebben gezien voor het slapen gaan. We kozen The King's Speech, het verhaal van de vader van de de huidige koningin van Engeland, George VI. Onverwacht moest hij koning worden omdat zijn oudere broer met een niet-adelijke dame trouwde. Maar hij stotterde ontzettend, en de film verhaalt van de vriendschap met een totaal ongediplomeerde spraakleraar, die ervaring had opgebouwd met beschadigde frontsoldaten van WOI. Dat lukte. Het is een goed verteld verhaal van de ups en downs van dat genezingsproces. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cadzand, Zondag, 26 Mei 2013, 4de reisdag
Gisteren maakten we de prachtige rit door het Brabantse en Zeeuwse landschap naar Cadzand aan de kust in Zeeuws-Vlaanderen. Metéén maakte ik een strandwandeling. Het was zwaar bewolkt, maar er was geen regen, en de zon brak af en toe door.
Kan het Nederlandser?
Vóór het beddegaan wilden we een oude film van Ingmar Bergman zien, maar we kregen de VHS-speler niet aan de praat. Zodoende kwamen we terecht in het laatste half uur van de UEFA-finale: Borussia Dortmund tegen Bayern München. We zagen 'de' drie goals, inclusief die dramatische in de laatste minuut.
We hadden het niet kunnen verzinnen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cadzand, Maandag, 27 Mei 2013, 5de reisdag
De zon brak gisteren vaker door. De middag was gewoon 'zonnig' volgens NLse begrippen. Ik had fantasieën dat ik hier wandelde met mijn Spaanse vrienden, en dat ik hun dit prachtig-vlakke polderlandschap kon laten zien, en de lijnrechte horizon. Zij kennen dat alleen van de zee, want op ons eiland is geen vierkante meter horizontaal; behalve de woonkamers, de huizen en de lapjes grond tegen de berghellingen die ze irrigeren. Dat was mijn vorm om van mijn roots te genieten.
Later maakten we nog een autotochtje naar Sluis, naar een visrestaurant. De zon ging langzaam onder. Nóg zo'n nostalgisch genot. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cadzand, Dinsdag, 28 Mei 2013, 6de reisdag
De voorjaarszon was er de hele dag. Zeeuws-Vlaanderen is dan op z'n mooist. De vlasakkers zijn al duidelijk groen, andere akkers laten pas kleine sprietjes opkomend groen zien, en weer andere, waar prachtige voren in zijn getrokken, laten me raden wat er is geplant. Uien wellicht, want dat herinner ik mij van een herfst dat ik hier verbleef.
Dat soort dingen gaan mij door het hoofd als ik door die akkers naar de duinen en het strand wandel, want een dagelijks bezoek aan de zee wil ik niet missen.
Zo dadelijk is het afgelopen, dan rijden we terug naar Eindhoven.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Eindhoven, Woensdag, 29 Mei 2013, 7de reisdag
Dit wordt de laatste dag in Het Noorden. Straks brengt Ghislaine mij naar Antwerpen; dan hebben we nog een extra uurtje samen. Om mijn afscheid te vergemakkelijken is Eindhoven opeens "een land van mest en mist en kille koude regen" geworden. Het druilt, en het is koud. En verder ben ik vol. Overvol van indrukken. Ik probeerde nog aansluiting te vinden bij wat ik mij van vroeger herinner. Nee dus. Ik kan beter als een vreemdeling rondkijken. Dan wordt het weer overzichtelijk. Dan kan ik gewoon genieten van dit flitscultuurtje. En ook van de prachtige nostalgiemomenten van de laatste dagen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Brussel, Donderdag, 30 Mei 2013, 8de, en laatste, reisdag
Vandaag begint het laatste traject van mijn achtdaagse reis. Gisteravond ben ik in dit hotel aangekomen. Ik had in Antwerpen heerlijk en uitgebreid geluncht met Lucretia, een leeftijdsgenoot die ik jaren niet had gezien. En natuurlijk hebben we bijgepraat zoals dat per foon of mail niet mogelijk is. Heerlijk!
Toen ik in de trein naar Brussel zat, begon het echte afscheid nemen. Het weer was nog steeds druilerig en koud. Dat maakt het eenvoudig. Dat druilbeeld kan ik gemakkelijk loslaten. Nu orden ik mijn herinneringen. De metafoor van afstand nemen met de trein, letterlijk bovendien, zal mij vast daarbij helpen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 31 Mei 2013, weer 'thuis'
Ik weet niet waar ik moet beginnen, maar dat is het juiste probleem niet. Dat begin ik in te zien. Ik ben gisteravond aangekomen, en ik trof het huis 'in goede orde' aan. Verkennend en herkennend liep ik rond. De kersen zijn nog groen. Wegens het koude voorjaar denk ik, net als de platane mûrier die nog erg kaal is.
–"Morgen ga ik meteen aan de slag", dacht ik, en ging slapen.
En nu weet ik niet waar te beginnen. Maar dat is het juiste probleem niet. Ik moet eerst maar eens 'thuiskomen'. Gewoon nog even nietsdoen. En rustig kijken. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek Mei 2013