Mijn Dagboek 158

Dit is Dagboek 158. Het loopt van 1 tot 31 Juli 2013 en is een persoonlijk verslag geworden van een gewone hete Juli-maand in Zuid-Frankrijk, bloedheet, maar met enkele buien die mij telkens in staat stelden mijn irrigatiesysteem niet op te bouwen. Het is ook een Zuidfranse maand met zijn bloemen en vruchten die veel tijd eisen, maar ook dagelijks genot leveren. Vooral mijn rozen komen aan bod in dit dagboek. Heel landelijk en rustig allemaal. En dan komt er opeens Noordeuropees bezoek om van dat alles mee te genieten. Maar het wordt druk. Dat is een heel ander genot. Er komt helaas een ongepland, voortijdig, einde aan. Ik mediteer intussen op citaten van Krishnamurti waarmee ik op zoek ben naar het wezen van creativiteit. Is die er om De Economie rijker te maken? Of behoort creativiteit tot een andere wereld? Een wereld los van ons dwangmatige verblijf in het bekende? Zit het genoegen wellicht in die vrijheid als zodanig, en niet in de dwangmatigheden van 'innovatie'? Omdat het 'moet'? Of is het, bijvoorbeeld, als het gedicht van Emily Brontë met haar zoektocht naar "a chainless soul, with courage to endure".
Index Juli 2013
1,   2,   3,   4,   5,   6,   7,   8,   9,   10,   11,   12,   13,   14,   15,   16,
17,   18,   19,   20,   21,   22,   23,   24,   25,   26,   27,   28,   29,   30,   31.

Cessenon sur Orb, Maandag, 1 Juli 2013
Ik moet eens over mijn rozen vertellen. Ze staan weer stilletjes mooi te wezen. Ik heb zes struiken. Twee aan de voorkant, twee aan de achterkant, en twee opzij van het huis. Ze zijn nog van de vorige eigenaar. Die had ook de bomen geplant waarvan ze later teveel schaduw kregen. Die bomen zijn verdwenen, en nu hebben ze hun kansen weer. Behalve die aan de zijkant, die nooit onder bomen hebben gekwijnd, straalden ze niet toen ik ze beter ging verzorgen een paar jaar geleden. Maar dit jaar begint het zorgeffect door te breken. Heel bescheiden stralen ze nu. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 2 Juli 2013, Marc jarig!
Vanmorgen gingen de eerste roos open van een struik die ik jarenlang niet had zien bloeien. Het is een mooi helder soort donkerrood, niet dat diep-donkerrode van de struik ernaast. Meer dan een dozijn knoppen! Genot! Genot!
Verder zijn de Afrikaantjes weer armetierig dit jaar. Het schijnt dat ze door een ernstige crisis moeten na het aanplanten. Dit jaar kocht ik met opzet van twee verschillende handelaren ieder een dozijn. Het ene dozijn is voor de helft dood, en de andere helft 'op sterven na'. Van die van de tuinwinkel hebben er tien de crisis overleefd. Wat dacht je wat? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, 3 Juli 2013
Ik liep de laatste dagen te denken dat ik mijn zomer-irrigatie in orde moest maken. Die had ik in de herfst opgeruimd. Helemaal met druppelslangen zoals in de wijngaarden. Daarmee 'waterde' ik speciaal de haag zodat die niet het water voor het gazon zou wegslurpen. Dat zag ik aan de droge gazonrand langs de hagen.
Sinds ik hier aankwam hadden we telkens voldoende regen, en ik stelde die klus uit. De laatste week was het warm en droog, zodat ik er dezer dagen toch aan moest geloven. Maar vannacht regende het opeens. Zeven millimeter!
Die klus kan weer worden uitgesteld. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag, 4 Juli 2013
Ik heb al langer niet meer te klagen over aperte slapeloosheid; het gaat met ups and downs. Maar het èchte uitgeslapen gevoel bleef ontbreken. Bijna een maand geleden meldde ik het als 'voorval' toen ik middernacht opeens 'ouderwets uitgerust' wakker werd. Ik begon te geloven dat die hoge kwaliteit slechts in mijn fantasie bestond.
Maar vanmorgen was het er opeens. Het begon gisteravond 'matig'. Om twee uur was ik weer klaar wakker, maar daarna sliep ik in één ruk tot kwart voor zeven! Wakker met het super uitgeruste gevoel. Niks 'fantasie' dus!
Het bestaat echt. Mijn vertrouwen is er weer. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 5 Juli 2013
Dezer dagen speelt hier de afschaffing van de 'cumul', dat is de opeenstapeling van openbare functies. Parlementsleden zijn hier meestal tevens burgemeester en/of voorzitter van een regionale raad. Het loopt op tot negen functies, maar meestal is het twee à drie. Slechts negentien procent is enkel en alleen parlementslid. Het komt ook voor in andere Europese democratieën, maar veel-en-veel minder.
Er zitten nogal wat tegenstrijdigheden in de afschaffing. De burger is tegen opeenstapeling van macht in te weinig handen, maar desgevraagd in enquêtes, kiest hij/zij voor een parlementskandidaat die een 'sterke en bekende' man uit de regio is, met belangrijke lokale verantwoordelijkheden. Een soort lobbyist van de regio dus. Om gekozen — of herkozen — te worden als parlementslid, moet een kandidaat dus diverse regionale functies bekleden. Een neveneffect van dit systeem is dat de parlementsleden gemiddeld veel ouder zijn, en veel langer blijven zitten, dan elders in Europa, en dat het vrijwel 'automatisch' vrouwen uitsluit. De diverse salarissen worden niet zomaar opgeteld; er is een redelijk maximum, om het persoonlijk inkomen gaat het dus niet. Het gaat om de persoonlijke macht, met name om herkozen te worden. De plaatsvervanging is wettelijk geregeld door aanstelling van competente ambtenaren door het parlementslid op kosten van de overheid. Op die manier ontstaat een onverbrekelijk lokaal/regionaal machtsblok.
Het onderhavige wetsvoorstel voor afschaffing wordt door Gérard Courtois, in zijn column in Le Monde van Woensdag dan ook genoemd een 'uitnodiging tot hara-kiri', waarbij hij verwijst naar de definitie van hara-kiri in de Robert [de Franse 'van Dale']: 'un mode de suicide particulièrement honorable au Japon', een 'eervolle zelfmoord' in Japanse stijl. Dat is slechts één van de tegenstrijdigheden in dit probleem.
Hou het maar in de gaten!
_____________________
Gérard Courtois, Cumul des mandats, éloge du hara-kiri, LE MONDE 02.07.2013
http://abonnes.lemonde.fr/idees/article/2013/07/02/cumul-des-mandats-eloge-du-hara-kiri_3440160_3232.html
Helaas alleen voor abonnees, ik stuur je wel een PDF als je dat wil.

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag, 6 Juli 2013
Ik heb mij tot nu toe beperkt tot rondwandelingen van een uur. Daarin is nogal wat keus. Een kant wordt gedomineerd door wijnvelden, de andere kant is meer van het type 'maquis'.
Maar gisteren heb ik die routine doorbroken met een rondwandeling van twee uur. Ik had dat niet gepland. Ik wilde alleen maar een 'maquis' pad heen-en-terug lopen om mijn geheugen op te frissen. Aan het eind van dat pad herinnerde ik mij een 'leuk ommetje'. Dat heb ik er meteen bijgepakt, want mijn conditie is uitstekend met dat diepe slapen van de laatste dagen.
Zo is het gekomen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag, 7 Juli 2013
Net als het vorig jaar heb ik fantantische 'brevas', dat is de Spaanse naam voor de voorjaarsvijgen. In het Italiaans heten ze 'fioroni'. Helaas kan ik ze zelf niet vers opeten wegens die verdomde diarree die van geen ophouden weet. Ik heb al van een kilo jam gemaakt, en een kilo aan Annelies gegeven. Er ligt nog ruim een kilo te wachten.
Het vorig jaar hield de vijgenboom er na de 'brevas' opeens mee op. De hoofdoogst droogde uit. Toch had ik ze heel goed bewaterd. Ik ben benieuwd hoe het dit jaar afloopt.
Maar allereerst genieten van het NU!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag, 8 Juli 2013
Zeker zes jaar geleden had ik een nieuwe abrikozenboom geplant. De oude had het definitief begeven. Hij stond er toen ik het huis kocht, en droeg ieder jaar redelijk. Het was inderdaad een héél lekkere abrikoos.
Toen kreeg hij het opeens op de stuipen, en produceerde enorme hoeveelheden. Werkelijk enorm!! Het waren inderdaad zijn laatste stuipen, want na twee van die oogstjaren ging hij reddeloos dood.
Maar de nieuwe boom wilde niet groeien, en produceerde geen enkele vrucht. Ik liet alle hoop varen totdat ik de vorige week vier prachtige abrikozen zag hangen. Er is weer hoop. Da's mooi toch? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 9 Juli 2013
Precies een week geleden schreef ik van de eerste roos van de struik die ik jarenlang niet had zien bloeien. Hij zat vol knoppen, schreef ik erbij. De hele week heb ik genoten. Nu zijn er tien open, en ik moet er al een paar verwijderen omdat ze wat verdorren. Wat wil je? Met die bloedhete zon van de laatste dagen?
De oude struik ernaast, ook rood, maar dieper en donkerder, leefde deze week opeens op met twee rozen. Alsof hij wilde zeggen: 'Ik ben er ook nog!'
Op die manier genoot ik van de beide varianten donkerrood naast elkaar. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, 10 Juli 2013
Toen ik vanmorgen de planten water gaf dacht ik opeens 'barst!'
Ik dacht aan de wekenlange diarree waarvoor ik iedere maaltijd zorgvuldig kies en klaarmaak, maar die zich daar niets van aantrekt. Soms lijkt het even wat te worden, maar al een uur later is het weer onstuitbaar en waterig.
Dus ik dacht 'barst!'. Ik houd op met al die zinloze zorgen, en eet weer gewoon fruit en rauwkost zoals altijd. Ik laat mij niet meer koeioneren.
Gek genoeg voel ik mij helemaal niet ziek. Ik verlies geen gewicht. Ik heb nergens pijn. Alleen die oncontroleerbare uitlaat is verrekte lastig. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag, 11 Juli 2013
"Oorlog is de voortzetting van politiek met ander middelen", zei Clausewitz.
Nu krijg ik de affaire Lagarde-Tapie onder ogen; dat perfide mengsel van bedrog, fraude en misleidingsstrategie. "Marketing is oorlog", hoorde ik lang geleden al zeggen, en er kwamen marketingmanagementcursussen die zich baseerden op Clausewitz.
Nu is het zover gekomen dat je kunt zeggen "Misleiding, bedrog en fraude zijn de voortzetting van commercie met andere middelen".
Oorlog is niet meer een elegant spel van middeleeuwse edelen. Dat maakte Clausewitz duidelijk. Commercie is de kunst van het veinzen en voorspiegelen geworden. Vandaar naar fraude en bedrog il n'y a qu'un pas. (100 woorden)
_____________________
Een actueel overzicht: http://www.agoravox.fr/actualites/politique/article/mme-lagarde-se-prend-les-pieds-138071

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 12 Juli 2013
"De sociale rechtvaardigheid waarvoor de generatie van mijn vader heeft gevochten, en die ik heb zien toenemen, zie ik nu weer afnemen. Het was als een 'luik in de tijd', als een luik in de geschiedenis van de moderne tijd".
Deze tekst staat al lang in mijn kladboekje waar ik ideeën noteer die anders verloren zouden gaan. Na een tijd verdwijnen ze als 'onbelangrijk', of verschijnen in een column. Maar deze staat er al heel lang. Ik kan er niets aan toevoegen. Ik wacht op voortekens van De Nieuwe Sociale Rechtvaardigheid.
Die zal toch vroeg of laat komen. Nietwaar? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag, 13 Juli 2013
Vandaag begint een heel andere periode in mijn solitaire bestaan hier in Cessenon. Vanavond komt mijn zoon Peter met zijn vrouw Rinske een paar dagen logeren. Aansluitend, tegen het einde van de volgende week, komt Ghislaine. Dan komen ook nog Belgische vrienden.
Ik weet niet of het toevallig is, maar Maandag komt Joël, de man met de graafmachine. eindelijk zijn klus afmaken. Hij heeft mij een hele maand met toezeggingen aan het lijntje gehouden. En Woensdag komt Jacques, de tuinman sinds jaren. De heeft zich nog helemáál niet laten zien.
Opeens is het afgelopen. Zou het in de sterren staan?
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag, Quatorze Juillet 2013, Willy jarig!
Vanmorgen ben ik eerst naar het centrum gegaan om Quatorze Juillet te vieren. Ik had natuurlijk op TV de parade op de Champs Elysées kunnen bekijken. Nu zag ik voor het eerst de plaatselijke ceremonie. Het was een mini-parade met de 'gekozenen', de élus en de élues, met hun blauw-wit-rode sjerpen, de brandweer en enkele [heel oude] militairen. In unifom met hun képi, of in burger met rode baret. Veel onderscheidingen.
Na de mini-parade werd een krans gelegd bij het monument voor de gevallenen, toen een toespraak van de burgemeester, een minuut stilte, de Marseillaise, en tenslotte het apéritif républicain. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag, 15 Juli 2013
A-Poem-A-Day verraste mij gisteren met een gedicht van Emily Brontë (1818-1848), die ik alleen maar van Wuthering Heights ken, haar enige roman. De zussen Charlotte, Emily, en Anne Brontë publiceerden ook gedichten onder mannelijke pseudoniemen, met dezelfde voorletters: Currer, Ellis, en Acton Bell. Van dit gedicht troffen mij de stoïcijnse sfeer en vooral de laatste woorden: "a chainless soul, with courage to endure".
Je kunt je zulke woorden voorstellen van deze drie vrije vrouwen die zich in die tijd van hun 'eigenlijke vrijheid' bewust waren. Geen schijn van kans om dat waar te maken, anders dan in een gedicht. Mogelijk dat de huidige vrije vrouwen zich dat zelfs niet meer kunnen voorstellen.

The Old Stoic

Riches I hold in light esteem,
     And Love I laugh to scorn;
And lust of fame was but a dream,
     That vanished with the morn:

And if I pray, the only prayer
     That moves my lips for me
Is, "Leave the heart that now I bear,
     And give me liberty!"

Yes, as my swift days near their goal:
     'Tis all that I implore;
In life and death a chainless soul,
     With courage to endure.
_____________________
Emily Brontë, The Old Stoic, http://www.poets.org/viewmedia.php/prmMID/23631

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 16 Juli 2013
Opeens is de situatie veranderd. De komst van Peter en Rinske was het startschot. Het zal nog enige tijd zo doorgaan. Ik moet er nog aan wennen dat ik niet meer vanuit de blauwe lucht ieder tijdschema dat ik verkies kan realiseren. Op zichzelf is dat geen nieuws, noch verrassing. Maar van mijn langzamerhand heel verfijnde tijdschema's hangt mijn welbevinden af. Meer dan ooit, want daarmee had ik die verdomde diarree en mijn hyperaktiviteit in de klauw.
Eigenlijk is het zoiets als wat een spelend kind meemaakt dat in de grote-mensenwereld stapt. Opeens zijn niet meer alle zelfbedachte spelregels mogelijk. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, 17 Juli 2013,
Tania en Alexander jarig

De laatste weken, met die extreme warmte en droogte, kwam ik weer onder druk om de zomer-irrigatie in orde te maken. Ik heb gewoon geen zin om, zoals andere jaren, die klus enthousiast en vernieuwend aan te pakken. Ben ik misschien luier geworden? Maar gisteren begon ik toch aan de meest kwetsbare plekken.
De fruitbomen had ik al langer apart water gegeven, met name de vijgenboom omdat die overvloedig draagt, en de zomeroogst nog moet komen. Maar opeens, tegen de voorspelling, hadden we gisterenavond forse regen. Met onweer zelfs. En vanmorgen bleek er elf millimeter te zijn gevallen. Meevallertje toch? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag, 18 Juli 2013
Vanmorgen ging ik meteen met Peter en Rinske wandelen, en schreef zelfs geen aanzet voor de column-van-de-dag. Daarvoor zijn de vroege ochtenduren nog steeds de beste tijd. Later op de dag word ik afgeleid door allerlei huishoudelijke bezigheden, en ander noodzakelijks.
Met name was ik druk met Joël, de man van de graafmachine, die mij al weken aan het lijntje had gehouden. Hij zou Maandag de klus afmaken. Het werd vandaag, Donderdag. Eindelijk!
Toen we laat op de middag op het dorpsterras zaten, begon het opeens hard te regenen. Kort maar hevig. Met onweer. Totaal dertien millimeter. Da's heel mooi. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 19 Juli 2013
Vandaag was een drukke dag. Peter en Rinske vertrekken morgen. Daarom zijn er afscheidsrituelen en worden definitieve afspraken gemaakt voor wat we los-vast hadden besproken. Morgenvroeg komt Ghislaine. Ik ga haar afhalen van het vliegveld van Carcassonne, Salvaza. Dat is twee uur rijden. Ik moet om acht uur weg. Na mijn terugkomst zie ik Peter en Rinske nog, want die vertrekken pas in de middag. Het is dus een complete wisseling van de decors. We hebben dan nog even samen een 'feestje'. En dan begint er een heel nieuw feest. Twee volle weken met Ghislaine. Wat wil ik nog meer? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag, 20 Juli 2013
Het is al laat. Het was een drukke middag nadat ik met Ghislaine uit Carcassonne terugkwam. Peter en Rinske waren nog niet weg, en we lunchten samen. Ik hield mij stil, en liet anderen aan het woord. Ik was de toeschouwer; deelnemen zou mij meesleuren in een gejaagdheid die ik tot het uiterste wilde vermijden. Het lukte.
Na mijn siësta vertrokken Peter en Rinske. Toen ging Ghislaine slapen. Zij was vanmorgen al heel vroeg opgestaan om naar het vliegveld te gaan. Ik had toen de rust om aan de decorwisseling te wennen. Verder samen met Ghislaine twee weken.
Lekker rustig. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag, 21 Juli 2013, Finale van Le Tour
Ik heb slechts marginale belangstelling voor Le Tour. Ik heb, zeker nu, geen behoefte aan dat soort kunstmatige opwinding. Maar ja, vlak voor de siësta, wilde Ghislaine nog even de finale bekijken. Dus ik zet de TV aan. Noppes!
Vagelijk herinnerde ik mij de moeilijkheden die ik daarmee het vorig jaar had, in September, vlak voor mijn vertrek. Ik had een nieuwe TV-antenne moeten aanschaffen, maar die werkte niet goed. Geen nood! Dan maar internet-TV. Maar die werkte ook niet. Daar had ik het toen bij gelaten. Tot vandaag, vlak voor mijn siësta.
Ik raakte opgewonden. Niet van Le Tour. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag, 22 Juli 2013
Drie jaar geleden, 5 Juli 2010, schreef ik over Henry David Thoreau als de man die het in zijn hoofd haalde in het symbolische 'hutje op de hei' te gaan wonen. Hij schreef er een beroemd geworden boek over, Walden.
Een paar dagen geleden kreeg ik van A-Poem-A-Day zijn sceptisch gedicht over de nieuwe-uitvinding-van-toen, de trein. Dat hij sceptisch was wisten we al, want hij schreef eerder
--"We do not ride on the railroad; it rides upon us".
Vertaal dat eens voor het internet . . .
En dan even denken aan de moderne problemen met persoonsbescherming . . .
Hier is het gedicht:

What's the railroad to me?

What's the railroad to me?
I never go to see
Where it ends.
It fills a few hollows,
And makes banks for the swallows,
It sets the sand a-blowing,
And the blackberries a-growing.
_____________________
What's the railroad to me?: http://www.poets.org/viewmedia.php/prmMID/23638

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 23 Juli 2013, Martine jarig!
In het perkje aan de zijkant van het huis staan twee rozenstruiken die dit jaar om het hardst bloeien. Het zijn allebei varianten van diep-donkerrood. Na de betere verzorging van de laatste jaren, zijn ze als het ware een nieuw leven begonnen.
In dat perkje staat ook een Chinese Roos. Die is nu pas begonnen met bloeien. Wat laat, maar daarom wellicht weelderiger dan ooit. Met zijn bleek-lila kleurtje zou hij in het niet zinken bij dat diep-donkerrode. Maar zijn formaat helpt. De rozenstruiken halen ternauwernood kniehoogte, en de Chinese Roos komt ruim op schouderhoogte.
Zodoende ontstaat een contrastrijk evenwicht. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, 24 Juli 2013, Lizette jarig!
Vandaag heb ik eindelijk een oud plan aangepakt. Ik heb een ongeregeld pakket dekbedovertrekken in huis van allerlei herkomst en model, maar één ding hebben ze gemeen, dat ze allemaal 180cm lang zijn, en de 'diverse' dekbedden zijn allemaal 200cm. Maar zo precies wist ik het niet. Vandaar mijn ongedefiniëerde ergernis. Het zat nooit 'netjes'.
Zodoende gingen we vanmiddag naar Béziers en kochten zes identieke overtrekken van 200cm. Een bijpassende sloop zat erbij. Daarmee was meteen het slopenprobleem opgelost. Dat was ook zo'n 'ongeregeld' pakket. Wat nu over is, gaat naar de textielafvalbak. Mijn kasten zijn weer heel overzichtelijk geworden.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag, 25 Juli 2013
"Meditatie is onderzoeken of er een gebied bestaat dat nog niet door het bekende is aangetast". Dat lees ik vanmorgen bij Krishnamurti.
Let op het woordje 'aangetast', en kijk dan hoe 'De Economie' omgaat met de ontdekking van iets dat niet tot het bekende behoort. 'Creativiteit' heet het daar, en winst maken met die ontdekking krijgt dan alle aandacht. Dat iets wezenlijks wordt 'aangetast' valt buiten de gezichtskring van 'De Economie'.
Het lijkt wel het ouderwetse 'koloniseren'.
Mogelijk dat in de toekomst, als 'creativiteit' een versleten woord is geworden, de woorden 'meditatie' en 'mindfulness' dezelfde kant uitgaan. Net als 'Kunst'. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 26 Juli 2013, Jet jarig!
Het is bijna etenstijd. Dadelijk gaan we samen eten. Ik heb met volle teugen genoten van de aanwezigheid van de vrienden die ik zo lang niet had gezien; hooguit gehoord per telefoon, of gelezen per mail. En nu zijn ze al meer dan vierentwintig uur in levende lijve aanwezig. Heerlijk!
Maar opeens was ik tjokvol.
–"Wat ben ik toch een eremiet, een kluizenaar", zei ik tegen mezelf.
–"Ik kan opeens niet meer".
Maar gelukkig waren er intussen mooie wolken, en het was koeler. Toen heb ik rustig naar de wolken gestaard. Als meditatie. Dat heeft geholpen. Ik ben weer present. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Grisolles, Relais des Garrigues, Zaterdag, 27 Juli 2013
Het was een lange drukke dag. Eerst het vertrek van de Belgische vrienden. Toen inpakken voor ons eigen vertrek. Op het randje van doordraaien hield ik mij overeind door telkens kleine 'mentale pauzes' te maken, en opkomende gejaagdheid van mij af te schudden. Dat lukte. Aangekomen in dit hotel, gingen we eerst lekker eten. Dit restaurant staat er voor bekend. Het is van de oude keten 'Logis de France' waar we vroeger vaak gebruik van maakten. Morgenvroeg gaan we naar het Fête Vert van onze vrienden in Tournecoupe. Vijftig kilometer bij de tweehonderd van vandaag. Maar nu gaan we slapen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Grisolles, Relais des Garrigues, 28 Juli 2013, Miek jarig!!
Vandaag was weer een lange dag, maar veel rustiger dan gisteren. Om te beginnen was maar vijftig kilometer naar de feestplek. Een peuleschilletje dus vergeleken bij gisteren.
Onze vrienden vieren hun huwelijksdag iedere tien jaar. Dit was de vierde keer. Nu met een Fête Vert. Alle gasten verschijnen met iets groens als kleding. Anders dan voorgaande Fêtes, toen alle gasten op één Zondag werden uitgenodigd, hadden ze nu de hele zomer lang iedere Zondag een gezellige 'familiemaaltijd' met een dozijn gasten. Tien jaar geleden waren we op hun Fête Jaune, en daarvoor op hun Fête Rouge. Heel oude vrienden dus. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag, 29 Juli 2013, weer thuis!
Gisteravond besloot Ghislaine dat ze de warmte niet langer wilde trotseren. De voorspelling voor Cessenon is namelijk dat de hittegolf nog de hele week zou aanhouden. Geen pretje voor haar om de hele dag opgesloten in het huis te zitten met de airco op volle kracht. Dat was de hele afgelopen week ook al zo. Zodoende reden we vanmorgen 'niet' samen terug naar Cessenon, maar ik zette haar in Montauban op de TGV naar Parijs, Brussel en Eindhoven.
Het feest in Tournecoupe was gelukkig veel koeler. In Montauban vielen zelfs enkele frisse druppels regen. Hier is het nog steeds bloedheet. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 30 Juli 2013
De logé's zijn opeens weg. Ghislaine ook. Ik ben weer alleen. De drukte is voorbij. Ik maakte vanmorgen vroeg energieke plannen om meteen aan de slag te gaan met de rondslingerende extra lakens, slopen en handdoeken. Post-logé bezigheden dus.
Maar nu is het al laat op de ochtend. Ik ben nog bezig met marginale klusjes, en met mijmeren over wat voorbij is. Ik denk dat ik over het hoofd heb gezien dat ik zelf ook moet afkicken. Gewoon even lekker treuzelen om dan 'als vanzelf' op slag te komen.
Zo gaat dat. Een beetje meer geduld hoort er ook bij.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, 31 Juli 2013, Quique jarig!!
—"In meditatie moet men ontdekken of er een eind is aan kennis, en dus vrijheid van het gekende bestaat". Dat lees ik bij Krishnamurti. Let op 'vrijheid van het gekende'. In een eerder citaat van Krishnamurti ging het over 'een gebied dat nog niet door het bekende is aangetast'.
We beseffen eigenlijk niet hoe belangrijk het is om vrij te zijn van de kwellende drang om in het bekende te blijven. Het gaat er om er te zijn, te verblijven. Om het bekende van buitenaf te beleven. Niet om triomfantelijk terug te komen met oorlogsbuit.
Of om het te koloniseren. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek Juli 2013