Cessenon sur Orb, Zondag, 1 September 2013
Nèt in een tijd dat ik moeite heb om mij niet te laten meesleuren door allerlei 'leuke' ideeën, nèt als ik de kunst van het nietsdoen probeer te beoefenen, verschijnt dit sonnet van Alice Meynell in mijn mail. Het illustreert nog eens hoe moeilijk het is om niet aan iets te denken. Met name iets dat je fascineert tot je erbij neervalt als je er aan toegeeft. Heel troostend, dit gedicht.

Renouncement

I must not think of thee; and, tired yet strong,
I shun the thought that lurks in all delight —
The thought of thee — and in the blue heaven's height,
And in the sweetest passage of a song.

Oh, just beyond the fairest thoughts that throng
This breast, the thought of thee waits hidden yet bright;
But it must never, never come in sight;
I must stop short of thee the whole day long.

But when sleep comes to close each difficult day,
When night gives pause to the long watch I keep,
And all my bonds I needs must loose apart,
Must doff my will as raiment laid away, —
With the first dream that comes with the first sleep
I run, I run, I am gathered to thy heart.

Cessenon sur Orb, Maandag, 2 September 2013
Vandaag geen column.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 3 September 2013
Vanmorgen verscheen Sirius om half zes. Het oude maansikkeltje kwam even later boven de horizon. Meer links; precies op de verticale lijn in het verlengde van Castor en Pollux. Mars staat ook op die lijn zodat ik het viertal mooi op een rijtje zag.
Ik was vroeg wakker en had matig geslapen, maar na dit rustgevende tafereel sliep ik weer in. Gelukkig, want ik had het hard nodig. Toen ik wakker werd stond de zon op doorbreken. Op mijn gemak luierde ik tot ze in mijn kamer scheen.
Ik douchte, poetste mijn tanden, zette thee en schreef meteen dit stukje. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, 4 September 2013
Gisteren is de vendange begonnen. Gisteravond lag aan de achterkant van de coopérative een grote grijs-groene keutel van uitgeperste witte druiven. Witte druiven zijn altijd het eerst aan de beurt. Die ruiken ternauwernood. Dan komen de blauwe. Het hele dorp ruikt er naar. Aan de achterkant van de coopérative ligt dan niet één grijs-groene keutel van twee meter hoog, maar uit de 'anus' van het gebouw stroomt meer dan twee weken lang een dikke zwart-paarse worst die door grote vrachtauto's gretig wordt afgevoerd. Het is namelijk een kostbare grondstof voor de cosmetische, de farmaceutische, kortom, voor de hele fijn-chemische industrie. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag, 5 September 2013
De blauwe-druivenlucht overheerst het dorp nog niet. Het is buitengewoon droog geweest in Augustus. Dat zou de kwaliteit van de wijn ten goede moeten komen. Maar ... de œnologen hebben het laatste woord. Die zwijgen. Er speelt kennelijk meer. Sinds de coopérative het roer weer in handen heeft na de herrijzenis uit de bestuurscrisis, is het laatste woord niet maar aan de gut feelings van het coöperatielid met de grootste mond, maar aan ingehuurde deskundigen.
Zo legde een ervaren 'arbeidster in de wijngaard' mij uit dat de tractoren nog niet volop ronken door het dorp. Nog een weekje wachten. Voorlopig. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 6 September 2013
Ik ben verward, dus dit wordt een verwarde column. Mogelijk helpt het, want mijn devies is: "Wat je niet kunt bestrijden, moet je beschrijven". Strijden met de pen dus, zonder dat het 'strijden' lijkt. Gecamoufleerd strijden dus.
Het probleem is dat ik mij verveel. Dat is nieuw voor mij. Dat komt door het voortdurend 'nietsdoen' en 'afhaken' van leuke dingen, want die blijken ongezond te zijn. Dat lukt.
Er zijn genoeg dingen om te toen, maar in plaats dat ik verlang die aan te pakken, wil ik nu 'nietsdoen'. Omdat het gezond is.
Maar het voelt helemaal niet gezond. Balen! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag, 7 September 2013
Vannacht heeft het voor het eerst weer geregend. Op 17 en 18 Juli viel totaal vier-en-twintig millimeter. Dat was lekker veel, maar daarna was het nul-komma-nul. Dat is nu meer dan 7 (zeven!) weken geleden. Er waren wel voorspellingen voor regen, maar het bleef bij een beetje bewolking. Geen druppeltje!!
Zodoende ben ik steeds systematischer en selectiever gaan beregenen om planten en bomen te redden. Het leven 'des gerusten landmans' was voorbij.
Voor vannacht en de komende dagen kwamen weer regenvoorspellingen.
–"Tsalwel", dacht ik.
Maar vanmorgen om vijf uur kwam een fikse stortbui. Twee-en-een-halve millimeter, zei mijn regenmeter. Mooi toch? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag, 8 September 2013, Elvire jarig!
Gisteren zette de regen rustig door. Met bijna-droge onderbrekingen bleef het aan de gang. Het bleef ook helemaal bewolkt. Dat was een eigenaardige gewaarwording na zoveel weken strakblauwe lucht van de vroege morgen tot de late avond. Ik kon de hele dag mijn draai niet vinden; zo ongewoon voelde ik mij.
Het bleef regenen. Niet hard of wild, maar rustig-gestadig. Pas vannacht kwamen opklaringen. Volgens de regenmeter is er twaalf millimeter bijgekomen. Daar zal het gazon wel groener van worden. Nu is het egaal lichtbruin. Behalve een strookje langs de haag rondom. Die heb ik de hele zomer goed bewaterd. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag, 9 September 2013
Helemaal volgens de voorspelling schijnt vandaag de zon volop. Het regenweekend is voorbij. Maar het is niet de zomerzon die terugkomt. Niet die diepblauwe lucht. Het is haast niet bewolkt.
Wat opvalt zijn de condensstrepen van verkeersvliegtuigen. Die zijn opeens terug. Het is hier een knooppunt van vliegroutes. In Juni en Juli zat het hier altijd vol met strepen. In Augustus opeens niet meer. Toen werd de lucht diepblauw. Strepen kunnen dan niet ontstaan.
De zon schijnt dus wel weer, maar het is niet meer dezelfde als die van de voorgaande weken. Het wordt opeens herfst.
The spell is broken. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 10 September 2013
Met de vijgen is het goed afgelopen. Na de voorjaarsoogst stond de boom vol met kleine vruchten voor de hoofdoogst. Dat was het vorig jaar ook, maar géén van die vruchtjes haalde de eindstreep. Uitgedroogd vielen ze voortijdig af. Nu volgde ik het advies van Gery zoals ik 14 augustus schreef, en verwijderde driekwart van die kleintjes. En met succes! De oogst is zó voortreffelijk dat ik iedere dag vijgen eet, een kilo aan de buurvrouw heb gegeven, en vandaag een kilo apart kon houden om zelf vijgenjam te maken volgens het recept van Jet dat ik 8 augustus vermeldde.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, 11 September 2013
Vannacht heb ik opeens heel goed geslapen. Ik kon de laatste tijd niet zeggen dat ik slecht sliep, maar 'goed' was toch wat anders.
Af en toe gebeurde het onverwacht dat ik opeens 'goed' sliep, of zelfs 'uitstekend'. Zodoende had ik een referentiepunt over hoe het kon zijn. Zodoende had ik een prikkel om mijn feitelijke slaapkwaliteit 'niet' als 'normaal' te gaan beschouwen. Met aandacht en experimenten bleef ik bezig.
En ziet!! Vannacht opeens resultaat. Is dat weer zo'n onverklaarbare toevalstreffer? Of heb ik vat op het probleem gekregen?
Ik houd het op het laatste. Dat houdt de moed erin. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag, 12 September 2013
Ik kan niet zeggen dat ik iedere morgen wordt overstroomd met ideeën voor mijn column-van-de-dag, maar dat ik al de hele morgen totaal 'blank' ben, en ideeënloos, is nog niet voorgekomen. Als ik mijn column oversla, dan is dat omdat een andere taak mij overweldigt. Niet gebrek aan ideeën.
Vanmorgen tastte ik aldus mijn gevoelens af over wat mij bezighoudt.
–"Waarover ik wil schrijven?"
Maar lukte niet. Ik maakte een wandeling. Nog steeds niet.
Toen vroeg ik mij openlijk en hardop af:
–"Wat houdt mij bezig?"
–"Wat houdt mij nú bezig?"
Toen wist ik het: Precies wat ik hierboven schreef. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 13 September 2013
The spell is broken, schreef ik Maandag. Na het regenweekend was de Augustuszon opeens Septemberzon geworden. En die diepblauwe wolkenloze lucht was ook weg. Dat begon zelfs saai te worden. Dat dringt nu tot mij door.
Het is nu licht- tot halfbewolkt. Maar wat een levendigheid aan wolkenvormen!! En wat een veranderingen de hele dag. Echte cumulus van het stapelmodel ontbreekt. Er zijn zowel hoge vederwolken als lage verwaaide cumulus. De hemel is nooit helemaal bedekt. De variatie is verrassend en snel.
Het is kouder, en 's avonds lekker buiten zitten tot het donker wordt, is er niet meer bij. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag, 14 September 2013
Ik heb 'L'élégance du hérisson' uit. Toen viel ik in een leegte. Het boek was, geloof ik, niet de oorzaak. Het was een boeiend boek, en het slot ontroerde mij hevig. Het was niet het boek. Het broeide al langer. Het boek hield tegen wat stond te gebeuren.
Zo ongeveer ... denk ik.
Wat? Ik weet het niet.
Het is alsof mijn wereldbeeld ineenstort. Het begon gisteren.
Maar wat kan ik van wereldbeelden zeggen als ik alleen mijn wereldbeeld ken?
Ik stap in de donkere tunnel. Nieuwsgierig naar de uitgang.
En ik ben heel moe; ik wil héél lang slapen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag, 15 September 2013
Dat ik gisteren opeens, op het eind van mijn column, dat zinnetje over die donkere tunnel schreef, verraste mij zelf. Dat was de juiste stap. Het was de enige weg.
Maar deze laatste twee zinnetjes zijn wijsheid achteraf. Ze weerspiegelen "the exquisite perfection of hindsight" die negeert wat zich allemaal heeft afgespeeld voordat het zover was. Daar waren geen woorden voor, en als ik er nu toch woorden aan geef, is het niet méér dan 'hindsight'. Dat ga ik dan ook niet proberen.
Wat dan?
Nu is er de stilte van de donkere tunnel. Daar ging het toch om?
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag, 16 September 2013
Toen ik vanmorgen de zon zag opgaan, realiseerde ik mij opeens hoe ver naar rechts dat 'opeens' was. Natuurlijk was het geleidelijk gegaan. Toen ik eind Mei hier arriveerde was de zon nog niet helemaal op het meest noordelijke punt aangekomen en bewoog nog enkele weken naar links. Bij dat keerpunt ging het langzaam. Het was bijna stilstand.
Maar nu gaat het steeds sneller. Iedere dag een duidelijk stuk, want ik kan het afmeten aan mijn kenmerken op de horizon. Dat drong vanmorgen opeens tot mij door. Over een week passeert de zon alweer de evenaar. Ik moet hier weg!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 17 September 2013
"Ik moet hier weg", schreef ik gisteren, maar die realiteit dringt maar langzaam tot mij door. Ik heb een week geleden de reisbiljetten gekocht, en daar is het bij gebleven. Een andere realistische stap zou het bezoek van de tuinman zijn geweest, waarmee ik ieder jaar kort voor mijn vertrek de platane mûrier snoei vóór de blaren vallen en er een hopeloze troep van maken. De tuinman is niet komen opdagen.
Maar het tijdstip van vertrek nadert toch. Ik moet niet treuzelen in de donkere tunnel. Ik moet iets aanpakken. Iets doen. Anders maak ik van mezélf een hopeloze troep. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, 18 September 2013
Dit gedicht – Marriage van William Carlos Williams (1883-1963) – ligt al een paar dagen in mijn Inbox. Hoe kort het ook is, het blijft mij fascineren.
Ik haalde mij verschillende huwelijken voor de geest die ik van min-of-meer nabij kende. En vaak kwam die fascinatie: Zo verschillend, en toch zo ...

So different, this man
And this woman:
A stream flowing
In a field.

Cessenon sur Orb, Donderdag, 19 September 2013
Vandaag is mijn laatste volle dag. Morgen is het reisdag. Morgenavond ben ik in Brussel, en als het meezit haal ik Eindhoven ook nog wel. Dat is het probleem niet. Het gaat vooral om het achterlaten van huis-en-tuin. Het – bijvoorbeeld – opruimen van de zomerspullen in de winterberging, want als ik terugkom is daarvoor geen tijd meer. De tuinman, die mij de vorige week in de steek liet, heeft nu beloofd na mijn terugkomst de platane mûrier aan te pakken. Dat doen we altijd samen. En de nieuwe haag aan de achterkant wordt geplant. Dat heeft hij mij verzekerd.
Mooi toch? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 20 September 2013, reisdag
Het is bijna tien uur. Over twee uur moet ik aanrijden. Het inpakken is grotendeels gedaan. Het gaat trouwens niet om inpakken alleen, het is tevens een Grote Schoonmaak. Alle ditjes-en-datjes die in mijn reiskoffer zitten gaan weer grondig en kritisch door mijn handen.
Dat ritueel is deel van mijn éénkofferconcept. Dat koffer pak ik nooit uit, behalve op momenten als deze als het weer tijd is voor een Grote Schoonmaak. Dat koffer is eigenlijk mijn hele huishouden. In de huizen waar ik verblijf liggen alleen de extra's. In hotelkamers niet. Daar gaat mijn huishouden ook verder. Zo zit dat.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Eindhoven, Zaterdag, 21 September 2013, ikke 84!!
Vandaag is het feest!!
terug eerste dagboekregel

Cadzand, Zondag, 22 September 2013
Mijn feest begon al Vrijdagavond toen Ghislaine mij in Antwerpen afhaalde, en we gezellig – 'saamtjes' – naar Eindhoven reden. Mijn treinreis was 'gewoon-vlot' verlopen. In Brussel haalde ik zonder wachten – zelfs met even hollen – een aansluiting.
Zaterdagochtend bereidden we ons voor op de gasten. De verjaardagport [Messias 1970] werd gedecanteerd. Vanaf twaalf uur stroomden de gasten binnen. Snel was de huiskamer vol. De zon scheen, en we konden ook buiten zitten.
En dan maar babbelen, babbelen, en babbelend bijpraten.
En afspreken om vaker per telefoon bij te babbelen.
Na het vertrek van de gasten reden Ghislaine en ik naar Cadzand. Lekker!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cadzand, Maandag, 23 September 2013
We hebben gisteren en vandaag ons eigen feest voortgezet: Napraten, cadeaux bekijken, neuzen in de boeken, luisteren naar de muziek, en bezoeken aan het strand van Cadzand-Bad. Allemaal met het prachtigste weer dat je je voor eind September kunt voorstellen. Morgen beginnen de drukke afspraken weer, want mijn flitsbezoek heeft zoals altijd een tjokvolle agenda.
Vanmiddag gingen we naar Knokke. Weer om naar de zee te kijken, zo heel anders dan de Atlantische Oceaan die ik de komende acht maanden vanaf mijn balkon op La Gomera zal zien. Op het strand zagen we de zon rood en wolkenloos ondergaan.
Ontroerend. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Eindhoven, Dinsdag, 24 September 2013, Nasionale Braaidag
Vandaag maakte ik de lange terugreis van Cadzand naar Eindhoven met een tussenstop in Utrecht. In Zeeland was het nogal mistig. Zo'n lange autorit met tweehonderd meter zicht had ik lang niet meer meegemaakt. En vervolgens dat diepe groen van de Brabantse bossen. Allemaal oude herinneringen.
In Utrecht ging ik op bezoek bij mijn dochter Martine die juist twee Zuid-Afrikaanse vriendinnen op bezoek had die daar hun Nasionale Braaidag vierden met een geïmproviseerde braai [Afrikaans voor barbecue].
Officieel heet die dag 'Erfenis', en wordt door alle kleuren van deze Regenboognasie gevierd. Zodoende deelde ik tenslotte mijn nostalgische herinneringen aan Zuid-Afrika. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Eindhoven, Woensdag, 25 September 2013, Jeroen jarig!!
Niet alle oude herinneringen zijn 'nostalgie'. Nu ik zo heftig met oude herinneringen bestookt wordt, zie ik het verschil. De ene keer is het een hartverwarmende gloed: de echte nostalgie.
De andere keer is het verwarrend, want het doet mij aan 'alles tegelijk' denken.
–"Wat moet ik ermee?", vraag ik mij zelf half-afwijzend.
–"Wat kan ik ermee?", zeg ik tegen mezelf, als ik er de tijd voor neem.
Meestal gaat het om afscheidsgevoelens van afscheid dat al lang is genomen; dat al bijna is vergeten, maar waarvan de echo – of is het de vingerafdruk? – nog steeds in de lucht hangt. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Eindhoven, Donderdag, 26 September 2013
De klussen waar ik deze week mee moet klaarkomen zijn een heftige bron van oude herinneringen. Eigenlijk op zich niet zo heftig, maar het is zoveel! Het houdt niet op!
Wat is het geval?
Hier op zolder ligt een kast vol met mijn oude kleren. Niet de gewone, maar de gelegenheidskleding, smokings en andere sjieke pakken die ik nooit meer zal dragen. Ieder stukje dat door mijn handen gaat zit vol herinneringen. Maar er is geen tijd dat rustig te verwerken; om 'even wat langer' afstand te nemen.
Dat maakt het zo hectisch. Ik zoek oplossingen. Ik zoek mijn weg.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Eindhoven, Vrijdag, 27 September 2013, promotie Jarmila
Vandaag ging het bombardement met emotionele indrukken verhevigd verder. Geen tijd om adem te halen, laat staan om tot rust en bezinning te komen. Alle reserves moet ik aanspreken. Wat is het geval?
Ik ging naar Delft naar de promotie van een ex-collega. Zij was pas gepensioneerd, en zet haar studieus leven voort met een indrukwekkende academische promotie.
Weer nieuwe indrukken terwijl de vorige nog niet zijn verwerkt. Het gaat maar door. Vandaar mijn vergelijking met een bombardement.
Opeens kwam in mijn herinnering op hoe ik precies negen-en-zestig jaar geleden veertien bombardementen overleefde. Dat gaf troost.
Nog even volhouden dus. (100 woorden)
_____________________
Zie Mijn Dagboek van 1 Februari 2011 en
Geschiedenis van de Venlo's brandweer: http://brandweer.venlo.nl/?n0=3&p=3
terug eerste dagboekregel

Eindhoven, Zaterdag, 28 September 2013
Vandaag was het tweede hoogtepunt van mijn bezoek aan NL. Ik was in Venlo op de tachtigste verjaardag van mijn zus Tini en zwager Piet. Het gonsde dus van oude herinneringen die ter plaatse werden opgefrist. Het restaurant kende ik als boerderij beheerd door nonnen temidden van akkerland aan de rand van een bos. Het akkerland was industrieterrein. Dat bos was er nog. Mijn (nonnen-)kleuterschool was er niet ver vandaan.
Met mijn zus herinnerde ik mij hoe wij daar als kleuter met de hele klas naar toe liepen, in het bos speelden, en van de nonnen een glas limonade kregen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Eindhoven, Zondag, 29 September 2013
Vandaag wordt de laatste volle dag in het koude Noorden. Morgen is reisdag. Het normale "inpakken-en-wegwezen" kan beginnen. De Grote Klus van deze week is ongeveer klaar. Resten nog de bekende "laatste loodjes" en de "puntjes op de i's". Ik hoop dat die niet tegenvallen. Vannacht droomde ik bijvoorbeeld dat ik weliswaar in Cessenon aankwam, maar mijn hele bagage "per ongeluk" in Eindhoven was "vergeten". Zelfs mijn mobieltje had ik niet bij me om Ghislaine op te bellen.
Een nachtmerrie dus.
Hoe het afloopt weet ik nog niet, maar vanmiddag gaan we samen nog eens gezellig uit. Naar een lunchconcert. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag, 30 September 2013
Na het lunchconcert ging het hard. Allereerst omdat het geen lunchconcert was, maar een middagconcert dat tot half zes duurde. Dat hakte stevig in het tijdsbudget voor het normale "inpakken-en-wegwezen", want gisteravond moesten we naar Cadzand rijden zodat Ghislaine mij vanmorgen in Knokke op de trein kon zetten naar Brussel Zuid. Met een strakke planning — en niet zenuwachtig worden!! — is het gelukt, en we hebben onze laatste uurtjes samenzijn gelukzalig kunnen doorbrengen.
Onderweg veranderde het zonnige Zeeland in een regenachtig Noord Frankrijk. Voorbij Lyon werd de bewolking lichter, en brak de Zuidfranse zon door.
Nu is het laat; morgen verder. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek September 2013