Cessenon sur Orb, Dinsdag, 1 Oktober 2013
Vandaag was de start up dag. Na zoveel afwezigheid van dit domein, geografisch en mentaal, begon ik met een rustige terreinverkenning. Mijn vingers jeukten om meteen aan de slag te gaan, maar ik hield mij in. De ochtend bracht ik heel beschouwelijk door, en aan het eind maakte ik eerst nog een wandeling door de maquis.
Dat was niet alleen om de beschouwelijkheid, de spanning in mijn spieren kwam los, en ik had 'overal' spierpijn. Pas na de siësta ging ik aan de slag. Héél hard aan de slag, want ik deed per saldo veel.
Nu ben ik lekker moe. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, 2 Oktober 2013
Vandaag was het wéér start up dag.
Dat was niet de bedoeling, maar het was wel zo. Wat is het geval?
De klussen van de vorige week waren niet alleen afscheidsklussen, al waren die emotioneel het meest opvallend. Het andere deel van De Klus betrof de voorbereiding van een verhuizing. In Eindhoven stonden namelijk een aantal design meubeltjes die ik daar 20 jaar geleden had achtergelaten. Het bestelbusje met dat alles komt hier aanstaande Maandag aan. Dat betekent dat ik hier plaats moet maken. Ik peins dus veel over mijn nieuwe inrichting.
Het gaat heel mooi worden. Héél erg mooi!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag, 3 Oktober 2013, Jet jarig!
Vannacht heeft het geregend. Twee millimeter. Volgens de buurvrouw was er tijdens mijn afwezigheid een trage bui van drie millimeter geweest. Een maand geleden regende het één keer: kort maar hevig. Daarna bleef het kurkdroog. Met de regen van de laatste dagen is de herfst definitief. Op dit moment is het bewolkt. Het druilt zelfs een beetje.
De vijgenboom – die zoveel heeft geproduceerd de hele droge zomer lang – houdt het voor gezien. Zijn blaren waren al geel toen ik aankwam. Vanmorgen lagen ze in een mooie kring op het gras. De platane mûrier begint ook te gelen. Ik moet weg! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 4 Oktober 2013
Deze zomer ontdekte ik een goed verzorgde complete uitgave van "Á la recherche du temps perdu" van Marcel Proust. Een oude liefde, al had ik er in het verleden slechts een deel van gelezen. Ik moest eerst nog een goede e-Reader uitzoeken en aanschaffen.
Maar nu is het zover. Zonder die vier duizend bladzijden mee te moeten zeulen kan ik iedere dag een stukje lezen; wáár ik ook ben. Het is geen boek waarin je hijgend van de ene plot naar de andere wordt gedreven. Integendeel. Iedere bladzijde is warming-up en plot tegelijk: "It 's the road, not the pub". (100 woorden)
_____________________
Deze uitgave: http://www.editions-humanis.com/best-seller.php#979-10-219-0005-9
Wiki Nederlands: http://nl.wikipedia.org/wiki/Á_la_recherche_du_temps_perdu
Wiki Frans: http://fr.wikipedia.org/wiki/Á_la_recherche_du_temps_perdu
e-reader: http://www.bookeen.com/fr/cybook-odyssey-2013-edition
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag, 5 Oktober 2013
Tijdens mijn afwezigheid had het een beetje geregend, maar Dinsdag heb ik alles toch maar goed bewaterd, want enkele planten hadden het onderwijl begeven. Woensdag betrok de lucht een beetje, en gedurende de nacht regende het flauwtjes. Maar het was als een druppel op een gloeiende plaat. Donderdag druilde het verder, en 's nachts vielen wat meer druppels. Gisteren was het zo donkerbewolkt dat ik er treurig van werd.
Geleidelijk veranderde het druilen in duidelijk regenen. Laat in de middag brak het werkelijk los. De late avond bracht nog een herhaling. Mijn regenmeter liep over.
Meer dan veertig millimeter! Kassa!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag, 6 Oktober 2013
Vanmorgen scheen de zon weer voluit in mijn kamer toen ik wakker werd. Wat een genot opeens!! Gisteren scheen de zon ook al, maar ik moest kennelijk nog bijkomen van de zeer donkere regendagen.
Maar misschien was er meer aan de hand dat ik zo treurig werd van dat donkere weer. Niet alleen treurig, ook energieloos, lusteloos. Daarom denk ik dat ik nog aan het afkicken was van de uitputtende dagen in NL. Ik hoop dat dat met deze zonnige dag óók voorbij is. Ik ga lekker in zon zitten. Dat lijkt mij een goede start.
Zo zit dat ongeveer. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag, 7 Oktober 2013
Ik ben niet in een beste stemming. Toch heb ik vannacht buitengewoon goed geslapen. Ik voel me zelfs uitgeslapen na lange tijd. Wat mankeert er?
Na zo'n goede nacht wil ik met volle energie aan de slag. Maar met wat?
Er eens flink tegenaan gaan is zo langzamerhand met allerlei taboes omgeven. Ik draai ervan door ... de slapeloosheid gaat weer terugkomen ... en meer van dergelijke ongein. Ik heb allemaal van die veeleisende interessen ... studieus ... diepgravend. Ik moet eens uitkijken naar minder veeleisende interessen. Ik zit in een wantij. Ik voel mij stuurloos.
Zo zit dat ongeveer. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 8 Oktober 2013, Albert jarig!
Het bestelbusje met de designmeubeltjes is gistermiddag gearriveerd. Ze staan nu wat verdwaasd in mijn haastig leeggeruimde woonkamer. Ik sta er ook wat raar bij te kijken. Het is duidelijk dat ze niet zomaar op de plek van de oude meubels kunnen worden gezet. Er moet veel meer worden omgegooid om er een "leuke" inrichting van te maken. Maar ik laat het zo staan; voor de broodnodige bedenktijd.
En dan zijn er nog de dozen met spullen. Ook die gun ik bedenktijd, want mijn volgende urgentie is slechts het huis ordelijk achterlaten voor over acht maanden.
Zo zit dat precies. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, 9 Oktober 2013
Vandaag had een dag van een heel ander kaliber moeten worden dan de verhuispleziertjes na de aankomst van de verhuiswagen: het gezellig uitpakken van de dozen. Mijn agenda meldde namelijk dat de tuinman om zeven uur voor de deur zou staan met de struiken voor de nieuwe haag aan de achterkant, en dat we samen de platane mûrier de wintersnoei zouden geven. Zoals altijd.
Maar zo was het niet.
Ik begon vroeg aan de voorbereidingen, maar hij kwam niet. Gelukkig heb ik een nieuwe afspraak voor a.s. Vrijdag, maar lekker rustig de verhuisdozen uitpakken ...?
Nee, dat lukte niet meer. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag, 10 Oktober 2013
Toen ik mij vanmorgen klaarmaakte om boodschappen te doen, stond opeens monsieur Jacques, de tuinman, voor de deur. We hadden een afspraak voor morgenvroeg, en gelukkig trof hij mij thuis.
Ik liet mijn boodschappen in Béziers schieten, evenals als mijn plannen om verder rustig de dozen open te maken, en geleidelijk aan een plekje te zoeken voor al die nostalgie.
Ik dacht: "Binnen is binnen, wie weet wat er morgen tussenkomt?"
En zo hebben we hard gewerkt, de hele ochtend lang. Ook de vijgenboom kreeg een extra beurt, maar lekker rustig de verhuisdozen uitpakken ...?
Nee, dat lukte niet meer. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 11 Oktober 2013
Vanmorgen had ik de laatste moet-klus: Ik moest naar Montpellier voor een noodzakelijk onderhoudsmiddel voor de leren design-meubeltjes. Tweehonderd kilometer. Ochtendvullend. En meer dan dat, ik moet oppassen, ik ga brokken maken. Het einde van mijn overlevingsreserves is in zicht. Maandag moet ik mijn huurauto inleveren, vanmorgen was het nul graden, ik moet weg!!
Dat van dat nostalgisch genieten van de inhoud van de verhuisdozen ...?
Dat zit er niet meer in.
Ik moet eerst tot mijn zinnen komen, geen brokken maken vooral. Over acht maanden ben ik hier terug. Ik ga over tot "inpakken en wegwezen".
Dat is urgent. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag, 12 Oktober 2013, Ad en Sylvia!
Vandaag leefde ik in de stilte na de storm. Wat een genot! Ik sliep opeens weer goed. Dat kwam mooi uit, want toen ik de resterende berg 'noodzakelijke' karweien goed bekeek, werd mij duidelijk hoe lang ik iedere dag -- om te overleven -- tegen mezelf had gezegd: Eerst dit ene, de rest komt later.
Wat een berg is het geworden!! Voetje-voor-voetje ben ik begonnen met de grootste en de gemakkelijkste brokken er uit te vissen. En lijstjes te maken. Het venijn zit dan in de staart. Al die kleintjs die nadenkwerk eisen.
Ook dát zullen we overleven. Ja zeker! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag, 13 Oktober 2013
Vanmorgen maakte ik een goede start met het lijstje van mails en klusjes die ik mij voor vandaag had voorgenomen. Vóór de middag was de geplande portie afgewerkt, en de deur uit.
Maar toen schoot mij te binnen dat ik morgen niet alleen de auto moet inleveren, maar dat die óók gewassen moest worden. En toen kwam er nog theevisite. Dat is 'nooit weg' voor zo'n eremiet als ik. Het was gezellig.
En nu is het avond. Het halve restlijstje kijkt mij bezorgd aan.
Of is het verwijtend?
Hoe dan ook, ik mompel: "Dan nóg maar een dagje later vertrekken". (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag, 14 Oktober 2013
—"Dan wordt het nóg maar een dagje later", moet ik vaak in mezelf mompelen als ik ontdek dat ik meer tijd nodig heb dan ik dacht. En dat terwijl ik mij tot het allernoodzakelijkste beperk. Wat een rol speelt is dat ik totaal ben doorgedraaid, en telkens de grootste moeite heb om tot voldoende rust te komen, zodat ik niet zenuwachtig word van al die klussen die langer duren. Maar om een week helemaal af te haken zit er niet in.
Gelukkig is het zonnig weer, en niet zo koud als verleden week toen het 's morgens onder nul was. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 15 Oktober 2013
Vandaag kwam het einde van de tunnel geleidelijk in zicht. Wat op tafel ligt is overzichtelijk geworden. Ik ben al begonnen om het reiskoffer in te pakken en de spullen die daar niet in kunnen klaar te maken voor een postpakket.
Ook elders in huis begint het overzichtelijk te worden. Angstvallig zorg ik ervoor dat ik niet nerveus word. Ik ga telkens een kwartiertje afhaken om weer bij mijn zinnen te komen. Dat helpt ook voor het overzicht. Misschien dat ik straks nog op het internet ga kijken voor een trein naar Barcelona.
Daar kan ik pas echt afstand nemen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, 16 Oktober 2013
Na lange tijd sliep ik vannacht weer eens uitstekend. Ik voelde mij echt uitgerust. Dat was lang geleden. In die hectische tijd was dat uitrusten maar 'zo-zo', ook al sliep ik soms wel 'redelijk'.
En toen meteen aan de slag.
De spullen die niet in mijn reiskoffer passen, veelal boeken, stuur ik altijd als postpakket. Dat lag om elf uur bij La Poste. Wat een opluchting! Ik trakteerde mij met een kopje koffie op het zonnige dorpsterras.
Nog vóór ik aan de siësta begon had ik mijn hotel in Barcelona gereserveerd, en bij de SNCF een biljet gekocht.
Maandag dóórvliegen!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag, 17 Oktober 2013, laatste dag!
Het koffer en de reistas staan ingepakt. Morgenvroeg nog even de tandenborstel er uit gebruiken, en dan "Hop!" Albert brengt mij naar Béziers voor de trein van 08:08 naar Barcelona. Daar kan ik verder afkicken van deze knettergekke zenuwendagen. Daarvoor heb ik het hele weekend in Barcelona uitgetrokken. Vandaag alleen was duidelijk niet genoeg. Maandag vlieg ik naar Tenerife. Het biljet moet ik nog kopen. Geen probleem.
Vanmiddag heb ik nog een afscheidswandeling gemaakt. Door de garrigue vlakbij het dorp. Het was prachtig zonnig weer. Volgens de voorspelling de laatste van de reeks. Ik ben dus net op tijd weg.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Barcelona, Hotel Condal, Vrijdag, 18 Oktober 2013, reisdag
Ik ben goed in Barcelona aangekomen. Albert bracht mij naar het station met zoveel reservetijd —waar ik om had gevraagd— dat het weigeren van de 'borne' niet tot ernstige problemen leidde. Ik moest naar het loket in de wachtrij voor mijn treinbiljet. Het was even spannend. Dát wel.
In de Talgo —wellicht voor de laatste keer— kwam ik tot rust. Het was een letterlijke vorm van afstand nemen. Dat werkt goed bij mij.
Vanmiddag heb ik bij Café Zürich in de zon gezeten, en kocht een kaartje voor een guitaarconcert in het Palau de la Música Catalana. Ik ben benieuwd. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Barcelona, Hotel Condal, Zaterdag, 19 Oktober 2013
Het concert van gisteravond miste de soberheid die ik gewend was in de basiliek van Santa María del Pi. Het waren bovendien vier guitaristen; twee mannen en twee vrouwen. De grand old man —maar klein van stuk— van de klassieke guitaar, Manuel Gonzales, was vergezeld van guitaristen van de opkomende generatie. Van Xavier Coll had ik eerder een soloconcert meegemaakt, maar Ekaterina Zaytseva en Belisana Ruíz kende ik nog niet.
Geheel in de stijl van Manuel Gonzales, die dat ook vaak bij zijn solo-optreden doet, waren verschillende stukken met hilarisch pantomime-theater opgesmukt.
Dat benadrukte nogmaals de virtuositeit van deze top-performers. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Barcelona, Hotel Condal, Zondag, 20 Oktober 2013
In Barcelona had je vroeger, ergens bij Estació de França en Santa María del Mar, iets als Les Halles in Parijs. In 1977 ging dat dicht. Ze delibereerden sindsdien over de bestemming.
—"Platvegen en torenflats? Nee!"
—"Het gebouw restaureren, en er een culturele bestemming aan geven? Ja!"
Het werd een superbibliotheek, maar de eerste bulldozers ontdekten de perfecte resten van de stad zoals die in 1713 was verwoest door de Spanjaarden: Het einde van Catalonië. Zo'n tien jaar is er aan gewerkt. De vorige maand ging het open. Prachtige archeologie. Drie eeuwen oud.
Vanmorgen heb ik het eens rustig bekeken. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Hotel Laguna Nivaria, Tenerife, Maandag, 21 Oktober 2013
Vanmorgen was mijn laatste ochtend in Barcelona. Ik heb nog eens rustig geslenterd in de directe omgeving van het hotel. Lekker door de oude wijk rondom de kathedraal en het paleis.
Ik slenterde ongericht. Pas bij een straathoek nam ik de beslissing —aarzelend zelfs— welke kant ik zou kiezen. Op mijn gevoel. Ik hoefde pas om 16:50 te vliegen. Ik had alle tijd. Mijn bagage lag in het hotel.
Nu ben ik in La Laguna. Half negen lokale tijd; half tien in mijn lijf. Ik ga vlug naar bed. Morgen de eerste boot naar La Gomera. Voor de laatste etappe. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, 22 Oktober 2013, Joep jarig!
Ziezo, de jaarlijkse reis van Mediterraan Cessenon sur Orb naar Atlantisch La Gomera is weer eens gemaakt. Compleet met Tussenstop Barcelona. Langzaam liet ik de cultuurverschuiving over mij komen.
Ook het uitzicht is wezenlijk veranderd. Ik geniet weer van het weidse uitzicht op de oceaan, en ik zal de nachtelijke stilte van Cessenon missen. Hier stopt de branding nooit. Cessenon kan echt stil zijn.
Op Tenerife ontmoette ik al Xavier, een vriend van Margarita; hier haalde Ignacio mij af.
Morgen ga ik naar het plein waar iedereen iedereen ontmoet. Dan zal ik mij snel thuisvoelen. Dan ben ik echt "hier". (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 23 Oktober 2013
Ik laat het thuisvoel-gevoel rustig op mij af komen. Ik geniet van de herkenningen: Alles is nog net als vier maanden geleden. Dat het weer óók nog steeds hetzelfde is, vervulde mij vanmorgen met gemengde gevoelens.
—"Wat de mensen hier missen is af-en-toe een pittige winter met een glorieus voorjaar daarna", dacht ik opeens. Voor mij is dit 'perfecte' weer een heel verstandige, weloverwogen en rationele keuze. Ideaal voor de klimaatvluchteling die ik ben.
Maar ... stilletjes verlangt mijn hart nog steeds naar een pittige winter of een glorieus voorjaar. Het zijn niet alleen 'de mensen', ik mis het ook. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 24 Oktober 2013
De hitsige stimulansen van de van de jachtige weken zijn voorbij. Ik heb heel goed geslapen. Gisteren trouwens ook. Ik ben in rustiger vaarwater gekomen.
—"Waarheen nu?"
Dat vroeg ik mij vanmorgen af na het bad, het tandenpoetsen en het theezetten.
—"Wat is mijn plan?", voegde ik er vervolgens aan toe.
Het is nu laat in de middag. Ik heb inkoopjes gedaan in de benedenstad. Ik ben nog steeds in rustig vaarwater. Te rustig, want ik verveel me. De vorige keer was "ooit-ik-weet-niet-hoe-lang-geleden".
Maar nu heb ik een kater. Waarvan eigenlijk?
Alles is toch OK? Rustig vaarwater is toch ideaal? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 25 Oktober 2013
Dat ik gisteren mijn verwardheid en mijn richtingloosheid beschreef, was allereerst het gevolg van mijn wapenspreuk met zeer oude wortels:
—"Wat je niet kunt bestrijden, moet je beschrijven".
—"Met milde open aandacht kijken", heet het in de moderne vormen van Zen.
En ik kreeg steun. Anna beschreef al eerder wat haar overkomt na hyperdrukke dagen: "Dat zijn lastige dagen want ik heb dan nergens energie voor. Ik moet nu vertrouwen dat de energie vanzelf terug komt. Ik weet gelukkig dat dit ook zo is".
Yvonne noemde het vol vertrouwen afkickverschijnselen.
Mijn nieuwe 'plan' is:
—"Mezelf overeind houden" [en blijven vertrouwen].
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 26 Oktober 2013
Geduldig heb ik vandaag het verdwijnen van mijn richtingloosheid en verwardheid afgewacht. "Overeind blijven!", had ik mij voorgenomen. Het was een goede oppepper dat ik vannacht, de Winterzeshoek in volle pracht zag staan. Compleet met Maan en Jupiter.
Eind Augustus had ik in Cessenon het verschijnen van Sirius vlak voor zonsopkomst beschreven. Dat completeerde de Winterzeshoek. Nu zag ik ook Canopus, de tweede helderste ster van het firmament waar Bruno mij precies een jaar geleden op had gewezen toen ik een paar maal had geschreven over 'die onbekende ster' vlak boven de horizon.
Met die oppepper startte ik deze Zaterdag. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 27 Oktober 2013
Begin van deze maand schreef ik dat ik een e-reader had gekocht, en dat ik was begonnen aan "Á la recherche du temps perdu" van Marcel Proust. Ik heb nu de eerste honderd pagina's gehad. Het is een heel ontspannende vorm van lezen. Ik moet mij helemaal op de tekst concentreren, want het zijn lange zinnen met veel tussenzinnen. Hij geeft [gefantaseerde ?] beschrijvingen van de gevoelens, en vermoede gevoelens, van zijn tantes en oudtantes waarmee hij als tiener samenwoont.
Er is geen plot die mij ongeduldig maakt. Zijn verhaal kabbelt kalm verder. Ik kijk rustig over de schouder mee. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 28 Oktober 2013
Ik weet niet of deze droom het einde betekent van mijn periode van richtingloosheid, maar ik had vannacht een droom waarin ik in een klein geel autootje rondreed op een heel groot particulier terrein. Ik kriskraste er maar wat op los, en kreeg diepe krassen in de lak.
Ik voelde mij verdwaald, en ik reed een groot en ingewikkeld gebouw binnen. Ik kon de trappen oprijden.
Maar daar verdwaalde ik ook. Ik liet het autootje op een binnenplaats achter, en ging te voet verder. Wéér verdwaalde ik, maar werd wakker. Langzaam drong tot mij door dat het een droom was. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 29 Oktober 2013
Ik heb gisteren een documentaire gezien over de Afrikaanse vluchtelingen die op Fuerteventura, een van de Canarische Eilanden, in de loop van de jaren zijn geland. Vooral de recente gebeurtenissen in Lampedusa gaven een extra accent aan deze documentaire van ruim een jaar geleden.
Het waren de persoonlijke geschiedenissen van vijf vrouwen vóór ze een boot bereikten om over te steken. De laatste bootdagen of -weken vertegenwoordigen maar een fractie van de gevaren. Tochten van meer dan duizend kilometer door de woestijn, en de chicanes van de Algerijnse en Marokkaanse kustwachten reduceren de boottocht tot het topje van een ijsberg. (100 woorden)
_____________________
IMDb: Madres bajo la piel (2012) Documentary, (Spain) http://www.imdb.com/title/tt2167576/
Trailer Madres bajo la piel YouTube 6min 36sec www.youtube.com/watch?v=mJEYnND32B8
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 30 Oktober 2013
Paul Krugman, de NYT-columnist, vertelt in zijn column van gisteren onder de titel Poetry and Blogging niet alleen dat hij weinig of geen poëzie leest —hij vraagt zich verwonderd af 'waarom eigenlijk?'— maar ook dat hij met smaak een boek leest dat laat zien dat onze populaire 'sociale media' niet van gisteren zijn. Cicero en Romeinse staatslieden circuleerden handgeschreven papyrusrollen om van elkaars inzichten op de hoogte te blijven. Dat is niet anders dan Twitter of Facebook, beweert Tom Sandage. De drukkunst en de massale opkomst van de krant in de 19de eeuw waren slechts fasen in dat groeiproces. (100 woorden)
_____________________
Paul Krugman, New York Times Blog, Poetry and Blogging, October 28, 2013
http://krugman.blogs.nytimes.com/2013/10/28/poetry-and-blogging/
Tom Standage, Writing on the Wall: Social Media - The First 2,000 Years
http://www.amazon.com/Writing-Wall-Social-Media-ebook/dp/B00CIR9856/
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, 31 Oktober 2013, Lambert jarig!
La Gomera is in een onverwachte feeststemming. In de komende weken stroomt vijf miljoen euro binnen op het niveau van horeca en hand- en spandiensten. Een Amerikaanse filmmaatschappij heeft namelijk besloten om een baai aan de zuidkant te kiezen als locatie voor de 'zogenaamde' verfilming van "Moby Dick".
Daar worden alle truc-opnamen gemaakt.
In feite gaat het om de ondergang van de walvisvaarder Essex in 1820 die de schrijver Herman Mellville in 1851 o.a. heeft geïnspireerd tot zijn beroemde boek Moby Dick. Die Essex-historie is pas in 2000 in een gedetailleerde romanvorm verschenen.
Maar dat mag de p(r)et niet drukken. (100 woorden)
_____________________
De geschiedenis van de Essex: http://en.wikipedia.org/wiki/Essex_(whaleship)
Lokaal nieuws (Engels): http://www.tenerife-weekly.com/local-news/ron-howards-film-set-la-gomera-encounters-bureaucratic-obstacles/
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek Oktober 2013