San Sebastián de La Gomera, Zondag, 1 December 2013
Voor vandaag is regen voorspeld. Een fikse bui voor vanmiddag; morgen nog een beetje. Niet van die wissewasjes die ons wel bereiken met de Noordoostpassaat. Nee, het kan flink nat worden want we hebben onze zeldzame Zuidenwind. Vannacht was de hemel al bedekt. Ik kon geen sterren zien.
Vanmorgen was er mooi morgenrood. De horizon zèlf was onbewolkt. De zon kwam roodgloeiend uit de zee, en kleurde de wolken van onderop met zijn rode stralen.
Nu is de zon verdwenen. De kier tussen de donkerblauwe zee en de wolken is nog zacht rood.
Goed om mij dat straks te herinneren. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 2 December 2013
Het regent hard. Dat kan alleen bij Zuidenwind. Dezelfde wind die ook zulke grote stofwolken uit de woestijn mee kan nemen dat het zicht lijkt op wat je hebt met mist. Calima heet dat verschijnsel. Meestal duurt dat niet lang omdat dezelfde Zuidenwind ook de regen meeneemt die de lucht weer prachtig schoonspoelt.
Maar ja, soms blijft de regen lang uit, en duurt de Calima zo lang, dat mensen er ziek van worden.
En nu is het nóg weer andersom. De vorige week hadden we een Calima-van-niks, maar de zware regens zullen nog de hele week duren.
Een klimaatverrassingtje zogezegd. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 3 December 2013
De hele nacht regende het. Als ik even wakker was, luisterde ik er naar tot ik weer in slaap viel. Ik luisterde naar de wind die met de regen speelde. Het waaide niet hard. De wind varieerde van richting en van kracht. Dat was wat ik hoorde: het spel van de wind en de regen.
De balkondeuren moest ik gesloten houden, anders zou het naar binnen regenen. De vuurtoren zelf valt buiten mijn gezichtsveld. Hij staat schuin achter het huis, maar de stralen werden gereflecteerd door de regen.
De regen hield pas op toen ik naar de benedenstad wilde gaan.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 4 December 2013
De zware regens houden iedereen bezig. Het moet nog tot Zondag duren ... volgens de voorspelling. Vannacht regende het inderdaad weer 'met bakken' tot het licht begon te worden. In de benedenstad was het een modderpoel. Als het water in de straten snel kan afvloeien, is er 'niks-aan-de-hand'. Met zulke superbuien als gisteren en vannacht, duurt het afvloeien te lang, en bezinkt de modder. Sommige winkeliers maakten ijverig hun stoepje schoon, maar anderen wachtten kennelijk tot een 'rustig buitje' dat voor hun zou doen.
Hoe dan ook, de zon schijnt, en grote donkere regenwolken komen alweer uit het Zuiden opzetten. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 5 December 2013, Mineke jarig!
Gisteren las ik in de NRC dat op een huis in Leiden een plaquette is aangebracht om te gedenken dat de dichteres M. Vasalis (1909-1998) daar heeft gewoond als student geneeskunde van 1927 tot 1934. Op dat adres woont nu een bevriende ex-collega. Ik heb hem meteen gefeliciteerd.
Ik houd van haar gedichten. Haar eenvoudige directe waarneming, en het onbevangen opschrijven-wat-je-ziet, spreken mij aan.
Snel heb ik een bekend gedicht van haar opgezocht.

Afsluitdijk
De bus rijd als een kamer door de nacht
de weg is recht, de dijk is eindeloos,
links ligt de zee, getemd maar rusteloos,
we kijken uit, een kleine maan schijnt zacht,

Vóór mij de jonge pas-geschoren nekken
van twee matrozen, die bedwongen gapen
en later na een kort en lenig rekken,
Onschuldig op elkanders schouders slapen.

Dan zie ik plots, als water waar 't een droom, in 't glas
ijl en doorzichtig aan de onze vastgeklonken,
soms duidelijk als wij, dan weer in zee verdronken
de geest van deze bus; het gras
snijdt dwars door de matrozen heen.
Daar zie ik ook mezelf. Alleen
mijn hoofd deint boven het watervlak,
beweegt de mond als sprak
het, een verbaasde zeemeermin.
Er is geen einde en geen begin
aan deze tocht, geen toekomst, geen verleden,
alleen dit wonderlijk gespleten lange heden

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 6 December 2013
Hettie en Margreet jarig!
Gisteren moest ik op reis. Naar Tenerife; naar de tandarts. Ik zag er tegenop. Ik had het al een paar keer uitgesteld. Ik zag niet op tegen de behandeling; ik zag op tegen de reis. Dat bleek toen ik daar eens goed over nadacht. Ik had nog een kater van de laatste reis van Frankrijk naar hier.
—"Wat heb ik nou aan mijn fiets hangen?", vroeg ik mij verbaasd af. Ik was altijd zo reislustig. En nu opeens zo honkvast?
Of zit dat nòg anders?
Ik weet het niet. De reis viel mee. Ik had géén kater van deze reis. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 7 December 2013
Mandela is overleden. Ik was voor de eerste keer in Zuid-Afrika toen hij juist was opgevolgd door Mbeki als president. De afschaffing van de Apartheid was nog heel vers. Het grote bloedbad — dat iedereen vreesde — had niet plaatsgevonden, maar hoe zou de 'samenwerking' tussen blank en zwart uit de verf komen?
Ik las toen Die Burger, de belangrijkste Afrikaanse krant naast de Engelstalige pers. Ik las hoe sommigen — zwarten èn blanken — het erfgoed van Mandela met voeten traden. Ik las hoe de armen arm bleven. Dat is geen rassenprobleem. Dat is het probleem van het ongebreidelde kapitalisme. De Nieuwe Apartheid.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 8 December 2013
We hebben nog steeds Zuidenwind, maar de regens vielen mee. Als het valt, valt het inderdaad met bakken. Er zijn nu lange zonnige periodes, met prachtige wolken. Vanaf mijn balkon zie ik dat ze vaak hun regen loslaten boven de zee. Dat gaat dan ook vanjewelste terwijl ik het op een afstand rustig kan bekijken.
Er van genieten zelfs.
Ik wandelde vanmorgen lekker in de zon. De hellende voetpaden waren schoongespoeld tot op de rotsige bodem. Op de horizontale delen lag de modder. Ik had paraplu en regenjack bij me. Maar het bleef lekker zonnig tot ik weer thuis was. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 9 December 2013
Het commentaar op Mandela's overlijden was meestal een herhaling van loftuitingen die we al zo lang horen. Een genuanceerder commentaar komt van Bas Heijne in de NRC. Hij wijst er op dat we Mandela zodanig ophemelen dat het een man hors catégorie wordt. Aan zijn norm van ethiek hoeven we ons daarom niet te meten.
Dat kunnen wij in onze zak steken.
In NYT schrijft een insider hoe Mandela niet verhinderde dat er een enorme vriendjespolitiek ontstond.
Wat is daarvan de les?
Dat Mandela niet volmaakt is? Nou en?
Zijn opvolgers, en heel Zuid-Afrika, kunnen dat in hun zak steken.
(100 woorden)
_____________________
Bas Heijne, Mens, NRC, 8 december 2013, http://www.nrc.nl/heijne/2013/12/08/mens/
ZAKES MDA, The Contradictions of Mandela, NYT, December 5, 2013
http://www.nytimes.com/2013/12/06/opinion/the-contradictions-of-mandela.html
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 10 December 2013
Het einde van de Zuidenwind is in zicht. De wind is al iets naar het Oosten gedraaid, maar de grootste verandering is het ontbreken van de prachtige stapelwolken en de krachtige regenbuien. En natuurlijk ook de pauzes met de blauwe lucht.
De wind zal verder draaien en stormachtiger worden. Donderdag, als we onze vertrouwde Noordoost-passaat terugkrijgen, zal de storm en de regen definitief voorbij zijn. Wij, op de Zuidwestelijke helft van het eiland, worden dan beschermd door de bergen. Wij zitten dan in de regenschaduw. De Noordoostelijke helft zal de regenbuien voor ons opvangen.
Voor acht-en-negentig procent van het jaar. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 11 December 2013
De Zuidenwind heeft het kennelijk leuk gevonden zo lang te kunnen blijven, want het vertrek gaat 'onder protest'. Vannacht was het zwaar onweer, en het regende tegelijkertijd met bakken. Het stormde zodanig dat de veerboten vanmorgen nog niet zijn uitgevaren. Dat komt zelden voor, want in dat wereldje is men voor geen kleintje vervaard. Op het moment is het rustiger. Ik verwacht ieder moment de boten langs te zien komen.
Voor de komende nacht is hetzelfde weer voorspeld. Het zou de laatste Zuidenwinddag moeten zijn. Hopelijk stormt het dan minder hevig, want ik moet morgenvroeg naar Tenerife voor de tandarts.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Santa Cruz de Tenerife, Donderdag, 12 December 2013
Ik zit 'gevangen' in Santa Cruz de Tenerife. Ik kwam vanmorgen hierheen met de boot van half acht voor een afspraak met de tandarts om tien uur. Het vertrek was onzeker, want het was niet duidelijk hoe zwaar deze laatste Zuidenwinddag zou worden. Het regende vannacht nog hevig, maar tenslotte voer de veerboot nagenoeg op tijd uit. Dat viel dus lekker mee.
Wat niet meeviel was de behandeling bij de tandarts. Ik moest de boot van twee uur laten schieten. En nu wacht ik op de boot van zeven uur.
De zon schijnt, en ik vermaak mij best. Mooi toch? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 13 December 2013
Gisteren, in Santa Cruz de Tenerife, had ik onverwacht de gelegenheid de stadsvernieuwing in de buurt van het centrum en de haven te bezichtigen. Jarenlang was dat verborgen achter schuttingen, want er moest — onder andere — een grote ondergrondse parkeergarage komen.
Wat ze toen ook ontdekten waren de fundamenten van de fortificaties die de stad moesten beschermen tegen piraten als Drake, O'Daly en ook 'onze' Zeeuwen Van Dale en Van Der Walle. Op La Palma zijn er zelfs straatnamen aan gewijd. Hier niet, maar ik kon mooi het fort van binnenuit bekijken terwijl mijn landgenoten — toentertijd — alleen de buitenkant konden bezichtigen.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 14 December 2013
Geen column vandaag.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 15 December 2013
We zijn weer helemaal terug bij 'ons eigen weer': Een strakke Noordoostpassaat. Soms soms zo hard — en zou aanhoudend — dat je er simpel van wordt. Dat komt vooral voor tijdens de zomermaanden. Ik heb dat echter van 'horen zeggen', want dan zit ik in lekker Zuid-Frankrijk.
Bij 'ons eigen weer' horen ook de streepwolken die op elfhonderd meter hangen; soms wat meer, soms wat minder, maar nooit ontbrekend. Altijd een strakblauwe lucht. Vanaf mijn balkon zie ik ook altijd El Teide, de hoogste berg van heel Spanje. Sinds de regenachtige Zuidenwinddagen is die getooid met een forse sneeuwkap.
Heel mooi! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 16 December 2013
De laatste dagen waren onverwacht 'hectisch'. [Niet zò, ik bedoel verhoudingsgewijs, ha! ha!]. Ik moet mij weer terugtrekken in dat raadselachtige nietsdoen. Ik weet er nog steeds geen raad mee. Maar dit gedicht van Vasalis geeft mij een hint.

Eb
Ik trek mij terug en wacht.
Dit is de tijd die niet verloren gaat:
iedre minuut zet zich in toekomst om.
Ik ben een oceaan van wachten,
waterdun omhuld door 't ogenblik.
Zuigende eb van het gemoed,
dat de minuten trekt en dat de vloed
diep in zijn duisternis bereidt.

Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd?

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 17 December 2013
Ik babbelde met Margarita over de uitdrukking

with the exquisite perfection of hindsight

Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd?

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 18 December 2013
Dat gelegenheidsfilosofie-tje van gisteren over tijd, heeft twee pennen in beweging gebracht. Yvonne deed het herinneren aan een tekst van Godfried Bomans 'Als je alles van te voren wist, dan kon je met een kwartje de wereld rond'. Volgens mij is ook van Bomans 'Voorspellen is moeilijk, vooral van de toekomst'.
Henk had het gedicht van Vasalis er nog eens bijgehaald, en las daar: 'tijd gaat niet verloren; ieder minuut zet zich in toekomst om'.
Waar blijven onze 'duidelijke' observaties over het 'absolute' voorbijgaan van de tijd?
Vroeger, na een drukke huishouddag riep mijn moeder vaak:
—"Waar blijft de tijd?" (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 19 December 2013
Vandaag is het precies vijf jaar geleden dat mijn broer Jan overleed. Het ging allemaal heel snel. Hij was op mijn verjaardag, eind September: 'niks aan de hand'. Drie weken later belt hij op:
—"Ik heb een kwaadaardige hersentumor; vlak bij het spraakcentrum. Mijn spraak is nog niet erg gestoord. Kom vlug voor een laatste babbel".
Ik was er meteen. Mijn zus vierde dat weekend haar verjaardag. Het werd een familiereünie. Ik wandelde door mijn geboortestad. Ik had lange gesprekken met Jan. De zeer riskante operatie liet hij schieten. Negentien december is hij gestorven.
Ik zie alles weer voor me. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 20 December 2013
Heeft Parijs — en heel Frankrijk — zijn gastronomische reputatie verloren?
Als we "The World's 50 Best Restaurants" bekijken, dan zien we daarbij niet één Frans restaurant.
Maar Le Monde distantieert zich daarvan. De 'molecular gastronomy' die daar de norm is, geldt niet meer in Frankrijk, ook al is het daar begonnen.
—"Paris a inventé la bistronomie", een samentrekking van bistrot en gastronomie.
—"A Paris, on mange. On ne classe pas", zegt Le Monde ervan. Wèl gastronomische kwaliteit, maar niet de onnodige rimram. Gewoon Ikea meubilair bijvoorbeeld.
—"Ambiance bistrot et assiette gastro!" en
—"Ici on fait auberge, pas labo"
Zo zit dat!! (100 woorden)
_____________________
http://www.lemonde.fr/le-magazine/article/2013/12/20/cocobistrot_4337000_1616923.html
Le Figaro le 26 mai 2011: http://scope.lefigaro.fr/liste/les-meilleurs-bistronomiques-de-paris-19634011/
http://www.theworlds50best.com/
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 21 December 2013, de kortste dag?
Vandaag is de kortste dag van het jaar. Ik zie de zon nog steeds iedere morgen later opkomen. Dat gaat om hele minuten. Dat klopt dus. Maar de zonsondergang is ook al een paar weken iedere dag 'later'. Dat gaat óók om hele minuten; ik heb daarvoor geen speciale klokjes nodig. Hoe zit dat?
Ik heb een site gevonden met het juiste antwoord. Morgen is de kortste dag, maar het gaat bijna drie weken lang om verschilletjes van seconden. De opkomst en de ondergang schuiven allebei naar 'later'. Allebei enkele minuten per dag.
Tsja, om die kleine verschilletjes gaat het. (100 woorden)
_____________________
http://www.timeanddate.com/worldclock/sunrise.html, Het bestaat, dacht ik, ook als app voor Android en iPad
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 22 December 2013
Toen ik vanmorgen voor het eerst naar de wolken keek, was de zon nog niet opgekomen, en het leek of de hemel totaal dicht zat met alleen wat rood aan de horizon. Toen de zon doorbrak bleek al vlug dat het om overdrijvende passaatwolken ging. Later zaten de passaatwolken alleen nog maar aan de horizon in de verte. Hier was de hemel stralend blauw met enkele vederwolken hoog in de lucht.
Vanmiddag veranderde het patroon alweer. Boven mijn hoofd, en in de verte, zag ik ongeveer alle wolkenvormen die ik ooit had gezien. Ik zat stil te kijken en genoot. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 23 December 2013
Ik ben met mijn traditionele Nieuwjaarsbrief in de laatste ronde. Samen met de beste wensen, geef ik een compact overzicht van mijn wederwaardigheden. Het concipiëren, het drukken en het schrijven van de enveloppen is gedaan. De foto's liggen klaar. Nu nog een persoonlijk woordje voor iedereen.
Het vorig jaar moest ik overslaan. Dit jaar heb ik de adreslijst een grote schoonmaakbeurt gegeven. Vroeger stuurde ik die brief alleen per post aan vrienden zonder e-mail, maar geleidelijk is die lijst groter geworden, en vooral, rommeliger. Maar een echte brief is zoveel gezelliger.
Vanaf dit jaar gaat daarom alles per Tante Pos. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 24 December 2013
—"Als je leven geen nut heeft, heeft het dan ook geen zin?"
—"Is het dan zinloos?"
Dat vraagt de dichter, Carl Dennis, zich af. Hij gaat niet in op onze dwangmatige culturele context waaruit die vraag telkens opnieuw voortkomt. Nee, hij verfijnt het begrip nut o.a. met zonaanbidders, surfers en amateurpogingen met een viola da gamba die nooit het podium zullen bereiken ergens op een kamertje 3-hoog achter.

Meaning
If a life needn't be useful to be meaningful,
Then maybe a life of sunbathing on a beach
Can be thought of as meaningful for at least a few,
The few, say, who view the sun as a god
And consider basking a form of worship.

As for those devoted to partnership with a surfboard
Or a pair of ice skates or a bag of golf clubs,
Though I can't argue their lives are useful,
I'd be reluctant to claim they have no meaning
Even if no one observes their display of mastery.

No one is listening to the librarian
I can call to mind as she practices, after work,
In her flat on Hoover Street, the viola da gamba
In the one hour of day that for her is golden.
So what if she'll never be good enough
To give a concert people will pay to hear?

When I need to think of her with an audience,
I can imagine the ghosts of composers dead for centuries,
Pleased to hear her doing her best with their music.

And isn't it pleasing, as we walk at dusk to our cars
Parked on Hoover Street, after a meeting
On saving a shuttered hotel from the wrecking ball,
To catch the sound of someone filling a room
We won't be visiting with a haunting solo?

And then the gifts we receive by imagining
How down at the beach today surfers made sure
The big waves we weren't there to appreciate
Didn't go begging for attention.
And think of the sunlight we failed to welcome,
How others stepped forward to take it in.

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, Kerstmis 2013
Ik heb mijn kerstmannetjesmuts opgezet, en kijk vaak in de spiegel. Dan moet ik glimlachen, hartelijk lachen zelfs. Om mezelf. Om de vindingrijkheid waarmee ik dit probleem probeer op te lossen. Ik ben namelijk alleen met Kerstmis. Dat was ik vroeger ook altijd, maar tóen was het geen probleem, want tóen dook ik in de immense jaaroverzichten van de wereldpers. Een uitstekende afleiding.
Dat heb ik mij dit jaar verboden. Ik denk ook dat ik het niet meer kan. Vandaar dat ik een probleem heb dat ik op moet lossen.
—"Werkt het?"
—"Ik kijk nog maar eens in de spiegel". (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 26 December 2013
Zo dadelijk ga ik naar Tenerife, naar het vliegveld, om Ghislaine af te halen. Heel onverwacht komt ze mij opzoeken voor een paar dagen. Een extraatje dus. Ik kijk er naar uit, want het begon wel heel erg lang te duren voor we elkaar weer zagen.
Het zijn juist deze midwinterfeestdagen dat ik mijn feitelijke fysieke eenzaamheid het meest voel. Met nostalgie denk ik dan aan 'de donkere dagen voor Kerstmis' van vroeger. Dan zie ik de strakblauwe lucht met slechts een paar streepjeswolken. Gewoon in deze streken. Dat is het verbanningsgevoel.
Maar straks op Tenerife zal ik Ghislaine ontmoeten. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 27 December 2013
Yvonne vond het gedicht van Dinsdag prachtig. Henk analyseerde het voorbeeld van de viola da gamba speelster. Zij beleeft er gouden uurtjes mee, en de vraag of ze ooit het podium zal bereiken is niet belangrijk voor haar.
Tegelijkertijd constateert de dichter dat hij van het vioolspel genoot toen hij over de donkerende Hoover Street op weg was naar zijn geparkeerde auto. Dat vioolspel met al zijn onvolkomenheden straalde namelijk uit wat de speelster zelf niet kon vermoeden: Een eenzame vreemdeling, die dat geluid onbedoeld opving, raakte er door geraakt. Hij zag die eenzame speelster helemaal voor zich.
Mooi toch? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 28 December 2013
Gisteravond heb ik weer meegedaan aan de jaarlijkse 'kerst-volks-stadsloop': Carrera Popular de Navidad. Dat doe ik al jaren. Jong-en-oud doet mee in een van de onderverdelingen van kinderen, jeugd, volwassenen en ouderen.
Ik had een T-shirt met 1929, mijn geboortejaar, laten printen. Er waren geen andere deelnemers van boven de 60 dan Klaus (1937) en ik.
Het rondje door de stad was zo'n 500 meter. Wij moesten het vier keer doen. Klaus kreeg de beker, ik een medaille.
Tot onze verrassing kregen we allebei een nouveauté: een trofee als erkenning van onze meerjarige deelname. Dat joekel domineert nu mijn prijzenkast. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 29 December 2013
Naast Mijn Dagboek, waar ik weloverwogen één gedachte of observatie neerzet, heb ik nog zo'n klassieke Moleskine waar ik spontaan — vele malen per dag — neerkwak wat in mij opkomt. Ik lees dat zelden na, het gaat er maar om dat ik het kwijt ben. Vaak onleesbaar voor mezelf, maar daar gaat het óók niet om. Het gaat er om dat ik de rust neem te noteren wat er door mijn hoofd warrelt.
Het is dus een 'hygiënische maatregel'.
Mij valt op dat ik mijn Moleskine ternauwernood gebruik nu Ghislaine er is. Alsof die 'mentale hygiëne' opeens vanzelfsprekend is. Mooi toch? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 30 December 2013
En toen ... toen zaten alle foto's en video-tjes die Ghislaine gemaakt had van de Carrera Popular de Navidad op haar mobieltje. We bekeken ze met genoegen.
Als halve Android-analfabeten, gingen we aan de slag om ze op een ander 'medium' te krijgen vóór Ghislaine's terugreis .
De foto's kon ik 'sharen' door ze naar mijn e-mail adres sturen. De video's werden geweigerd: Te zwaar!
Eindelijk had ik ze toch op mijn laptop. Het formaat klopte niet.
Paniek!
Tenslotte kon ik ze zien op Google+ Maar toen bleken al mijn foto's op het mobieltje van Ghislaine te staan.
Opnieuw paniek! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 31 December 2013
Het einde van het jaar was altijd al een moment van terugblikken. Nu meer dan ooit omdat het voor mij een jaar was van grote veranderingen. Zonder wroeging kijk ik — bijvoorbeeld — terug op diverse keerpunten in mijn leven: de momenten waarop ik deze weg koos, en niet die andere:
—"Sorry I could not travel both".
Robert Frost drukt dit prachtig uit in zijn gedicht:
The Road Not Taken.
Dat gedicht is het rustig herlezen waard. Speciaal vandaag.

Two roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;

Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim
Because it was grassy and wanted wear,
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,

And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way
I doubted if I should ever come back.

I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I,
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.

Einde Mijn Dagboek december 2013