San Sebastián de La Gomera, Nieuwjaar 2014
Het vorig jaar — in dit geval gisteren — kreeg ik van Jeroen een gedicht over 'tijd'. Niks — à la Vasalis — over tijd die troostend terugkomt: Voorbij is voorbij!
—"Gebruik de tijd op tijd", is zijn oordeel.
Hoe zit dat?
Misschien heb je wel twee menstypes. Het ene type kan niets uitstellen. Geen uur! Alles moet meteen!! Het andere type — meer het Spaanse mañana-mañana-type —doet dat met het allergrootste gemak. Het is hun misschien wel aangeboren.
Maar misschien is er nog een derde type. Dat zijn de mensen van 'last in, first out': alleen oog voor wat bovenop de poststapel ligt. Al het andere is goed voor mañana-mañana.
Hoe dan ook, het is een mooie gedachte om de rest van 2014 over te peinzen. Een nieuw jaar heeft heel veel mañanas.
Dat is een troost voor de een, een nachtmerrie voor de ander.

Wacht op de dag

De dag moet komen
Ik heb alle tijd
Ik heb een dag extra
Ik neem de tijd

Het klopt niet
Ik krijg nooit extra tijd
Het is de strijd
Buigzaam als riet

Nee, niet dralen
Ik kom een dag te kort
Haast is geboden
Ga ik het halen.

Nee, de dag komt niet terug
Een zoektocht naar het verloren
Het besef komt
Gebruik de tijd op tijd
(29-12-2013jve)

San Sebastián de La Gomera, Donderdag 2 Januari 2014
Vanmorgen heb ik weer eens goed van de zonsopgang genoten. In mijn hoofd zie ik daar altijd de 'beloften-voor-de-dag' in. Nu had het bijna de waarde van 'beloften-voor-het-jaar'.
De lucht was helemaal helder, alleen boven de oostelijke horizon hing een enkele — tamelijk dikke — passaatstreepwolk. Beneden was er alleen de scherpe scheiding van hemel en zee. Daar verscheen in een flits de zon. Het deed pijn aan mijn ogen.
Snel verstopte de zon zich achter die passaatwolk. Ik kreeg de tijd om rustig van de grillige gouden randen te genieten. Tenslotte steeg de zon ook daarbovenuit.
Toen was de dag begonnen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag 3 Januari 2014
Vanmorgen was ik vroeg wakker. De zon was nog lang niet op. Ook nog niet toen ik was aangekleed. Ik ging op het balkon zitten om nog eens zo'n prachtige zonsopgang mee te maken als gisteren.
Net als gisteren was de horizon brandschoon. Met alleen één passaatstreepwolk een stukje erboven. Die streepwolk was veel dunner dan gisteren.
Het voorspel voor de lichtflits was weer prachtig. Ik genoot.
Daarna verstopte de zon zich niet achter die wolk. Nee! De zon overstraalde alles!! Zonder enige overgang begon de dag.
Ik vluchtte naar binnen. Mijn ogen deden pijn.
De natuur kent geen herhalingen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag 4 Januari 2014
Vanmorgen was de dageraad nog niet begonnen toen ik op het balkon ging zitten. De Oostelijke horizon begon grijzer te worden, en het profiel van Tenerife met El Teide tekende zich zwart af. Ook die ene streepwolk was nog zwart. De meeste sterren waren nog zichtbaar tegen de wolkeloze hemel. Behalve de branding was het doodstil. Het was een wonderlijke stilte. Alsof de natuur de adem inhield.
Langzaam werd de horizon lichter. De sterkste sterren bleven zichtbaar toen de horizon al lichtelijk rood begon te kleuren. Toen de dageraad doorzette ging ik naar binnen.
De zonneflits kon mijn gestolen worden. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag 5 Januari 2014
Zus Ria jarig!
Er was meer bewolking vanmorgen. Een dikke streepwolk in de verte. Daarbeneden was er rijkgeschakeerd morgenrood. De vederwolken die hoog boven die dikke streepwolk afstaken tegen de grijsblauwe hemel, reflecteerden het morgenrood van de opkomende zon. Hogerop waren er geen wolken. De hemelkoepel reageerde nog niet op de opkomende zon.
Meer naar links staken El Teide en Tenerife donker-zwart af tegen de effen donker-grijze hemel waar de laatste sterren nog zichtbaar waren.
En wéér was er die wonderlijke stilte; alsof de natuur de adem inhield. Lang zat ik stil te kijken.
Naar de glinsterende zee, het morgenrood en de vederwolken.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag 6 Januari 2014
Ik was al heel vroeg even op het balkon. Behalve de intense stilte was er nog geen spoor van dageraad. Was het nog nacht? Of was die toch voorbij?
Ik ging terug in mijn bed, en luisterde naar de stilte. Ik overwoog om op het balkon te gaan zitten om de eerste sporen van de dageraad af te wachten. Precies als de voorgaande nachten was de hemel klaar helder bezet met sterren.
En wéér was er die wonderlijke stilte.
Een eindje verderop kraaide opeens een haan. Het was alsof hij de dageraad smeekte.
Maar hij accentueerde slechts die wonderlijke stilte. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag 7 Januari 2014
De hemelkoepel is kraakhelder; de horizon is veel meer bewolkt als de laatste dagen, maar ik ga vandaag niet wéér de zonsopgang beschrijven. Het was mijn Nieuwjaarsvoornemen om dat vijf keer te doen als opening van het jaar. Dat is gelukt.
Nieuwjaarsdag zag ik opeens de zonsopgang niet alleen als 'belofte voor de dag', maar ook als 'belofte voor het jaar'.
Overigens is de zee nog even rustig als de laatste dagen. Als ik dat vergelijk met de storm op de Atlantische kust van Frankrijk, Spanje en Portugal. Of met de koudegolf in Noord-Amerika ...
Dan ben ik heel gelukkig. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag 8 Januari 2014
Ik ben gevorderd tot pagina 309 van de 2831 van mijn reuze-leesproject À la recherche du temps perdu van Marcel Proust. Het gaat helemaal volgens verwachting. Het verhaal kabbelt rustig voort met uitgebreide beschrijvingen van de société bourgeoise van toen. De weinig spectaculaire gebeurtenissen, worden omringd met de monologues intérieurs van romanfiguren die zorgvuldig moeten afwegen of het wel in hun 'stand' past wat ze doen of nalaten. De bourgeois-cultuur-van-toen had zo zijn eigen normen over wie 'hoger' en wie 'lager' was. Op het moment is een hoofdfiguur verliefd op zijn maîtresse.
Mijn street-observersziel krijgt komt goed aan zijn trekken.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag 9 Januari 2014
Toen ik gisteravond bij de fysiotherapeut de deur uitstapte bedankte ik hem weer. Ik heb geen bepaalde kwalen op zijn vakgebied, maar hij zet alles weer eens goed op zijn plaats zodat ik dubbel van mijn gezondheid geniet.
Tot mijn eigen verbazing flapte ik er opeens uit:
—"Oud worden is niet gemakkelijk, ook niet met 120% gezondheid zoals ik".
Waarom opeens die opmerking over oud worden? Ik voel mij extra heerlijk als ik bij hem de deur uitstap. Het was niet klagerig. Integendeel. Toen ik er over nadacht zag ik de pure uitdaging van [gezond] oud worden.
Dáárover ging het. (100 woorden)
_____________________
De kern van oud worden probeerde ik ook in mijn Nieuwjaarsbrief 2014 te benaderen.
Zie ook: http://www.van-eyk.net/gerard/biblio/nlrbri83.htm
of http://perso.wanadoo.es/ghavaneyk/biblio/nlrbri83.htm
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag 10 Januari 2014
Gisteravond heb ik na lange tijd weer eens een lange TV-film gezien. Ik ga nog steeds streng naar bed om half tien, en ik vermijd alle 'opwinding' na de avondmaaltijd. Allemaal 'zorgjes' om mijn nervositeit in toom te houden, en om goed te slapen. De schrik zit er nog goed in van de tijd dat ik bijna ten onder ging aan slapeloosheid en hyper-activiteit. Het zij zo.
Het was een documentaire op de Spaanse TV over Vicente Ferrer die armoede projecten in India realiseerde voor paria's, de untouchables, de laagste kaste, de Dalit kaste. Ik sliep uitstekend. Voor herhaling vatbaar. (100 woorden)
_____________________
Wikipedia: http://en.wikipedia.org/wiki/Vicente_Ferrer_Moncho
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag 11 Januari 2014
Gisteravond hadden we weer eens een concert van internationale kwaliteit. Dat dankten we aan het dertigste Festival Internacional de Música de Canarias. De charme van dat Festival is dat er werk gemaakt wordt van concerten op de kleine eilanden. Het rijke cultuuraanbod op de 'hoofdstadeilanden' Tenerife en Gran Canaria staat in schril contrast met wat op de vijf 'overige eilanden' wordt aangeboden. Dat werd nu weer eens rechtgetrokken. Natuurlijk bleven de grote orkesten daar waar de grote zalen zijn, maar acht leden van het Orchestra of the Age of Enlightment kwamen naar ons bescheiden concertzaaltje.
Prachtig!! Het smaakte naar meer. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag 12 Januari 2014, Dorien jarig!!
Vandaag geen column.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag 13 Januari 2014
Waarom schreef ik gisteren geen column? Die vraag houdt mij bezig, want er was een nieuw verschijnsel bij al die andere 'nouveautés' die me overkomen. Sinds ik mijn onderwerp in het 'hier-en-nu' zoek, is gebrek aan 'thema' geen probleem. Ook niet gebrek aan energie, want met een beetje geduld komt dat wel.
Maar zo ging het gisteren niet.
Om vijf uur gaf ik het op, schreef "Vandaag geen column", en maakte mijn maaltijd klaar. Daarna ging ik 'even' rusten. Ik sliep laveloos tot na negen uur. Ik heb kennelijk iets belangrijk over het hoofd gezien. Nu nog ontdekken wat precies. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag 14 Januari 2014
Wim stuurde mij als Nieuwjaarsgroet een haiku. Dat is zijn specialiteit. Ik heb van hem ooit een aardig boekje cadeau gekregen met een selectie uit eigen werk.
Maar dit is een speciale haiku die ik daarom hier niet helemaal kan reproduceren. Het is een tekening van een kale tak met knoppen, en daar onder staat:

Aan de kale tak
wachten de dikke knoppen
klaar voor de Lente

San Sebastián de La Gomera, Woensdag 15 Januari 2014
—"Kun je van gedroogde abrikozen thee zetten?"
Nee, maar Martha Rose Shulman, de 'health' blogger van NYT deed er leuke dingen mee. Ze vond het altijd al zonde om het weekwater zomaar weg te gooien:
—"Al die prachtige ingrediënten!!"
Opeens kreeg ze inspiratie en bedacht vijf stimulerende drankjes die je moeilijk 'thee' kunt noemen van ze gaan allemaal uit van gedroogde vruchten. Bij die abrikozen kwamen nog cranberry en zure kersen; daarbij smaakmakers als kaneel, kruidnagel en nog zo wat. Samen opkoken, laten trekken en afronden met honing. En zo nog vier andere 'theeën'. Zij noemt het 'Tonics and Teas'
(100 woorden)
_____________________
MARTHA ROSE SHULMAN, Tonics and Teas, Recipes for Health, NYT, January 10, 2014
http://nyti.ms/1c0ftmn Of http://well.blogs.nytimes.com/2014/01/10/tonics-and-teas/
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag 16 Januari 2014
Pieter en Elleke jarig!!
De term "3D-printing" was mij al langer opgevallen als beschrijving van een innovatie die steeds populairder werd, maar ik had mijn brandende nieuwsgierigheid steeds weten te bedwingen. Ik had ook geen idee wat ik kon verwachten.
Gisteren, ontspannen liggend op de bank, bladerde ik losjes door TED-presentaties en trof daar een primer over dat onderwerp. Mijn hart ging open, want het sloot aan bij mijn ingenieursstudie waar ik mij had verdiept in metaalbewerking. Digitale besturing begon te ontwaken en micro-onderdeeltjes maken stond in de kinderschoenen. 3D-printing is van beide stromingen 'het laatste nieuws'. Ik ben weer helemaal op de hoogte. (100 woorden)
_____________________
http://www.ted.com/talks/lisa_harouni_a_primer_on_3d_printing.html
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag 17 Januari 2014
Vannacht had ik weer eens een verdwaaldroom. Het begon in een dorp dat ik van mijn kinderjaren ken. Al bij het inslapen herinnerde ik mij opeens kleurrijke details. Alsof ik er weer zelf als kind rondliep. Heel herkenbaar.
Maar in de droom was alles verdraaid. Grote bulldozers veranderden de buitenwijken in industrieterrein of havengebied. Totaal desoriënterend.
Het 'nieuwe' in deze droom was dat ik er mensen tegenkwam waar ik zelfs enig contact mee had. Tenslotte ontbeet ik in een hotel. Ik had een warm-vriendelijk gesprek met de hotelhouder. Maar hij kon mij niet vertellen waar ik mijn auto had achtergelaten.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag 18 Januari 2014
Neil King jarig
De 'kou' is dit seizoen al in December ingevallen, met die zware regens. Normaal is dat pas in Januari. Dan moet ik 'wegwezen' als klimaatvluchteling. Mijn auto-immuniteit krijgt dan een forse deuk. Oprukkend eczeem is de onmiskenbare graadmeter. Ik vluchtte dan altijd naar de woestijn. Daar trok het vanzelf bij.
Maar nu ben ik niet gevlucht. Ik blijf. Het eczeem rukt dus op. Niet erg als dat achter mijn oren blijft, maar nu zit het tussen mijn wenkbrauwen en wimpers. Het jeukt verschrikkelijk. Als een paar dagen. Ik lig er wakker van.
Zal ik toch maar naar de woestijn vluchten? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag 19 Januari 2014
Willeke jarig!
Jeroen stuurde mij een gedicht dat hij schreef na wat hij noemde "een moeilijke zoekdag". Er is verschil tussen het zoeken van je mobieltje of je leesbril en het zoeken dat Jeroen beschrijft. Daarvan hoorde ik iemand ooit zeggen:
—"Ik weet niet wat ik zoek, pas als ik het vind weet ik: dát is het!!".
De laatste drie regels inspireerden mij tot een andere kijk op mijn verdwaaldromen van de laatste tijd. Niet passief afwachten tot de tijd het voor je doet.
—"Wandel, en vind een weg!"

Een dag zoekend

Een moment van zorgen
De tijd gaat langzaam voort
Een dag van zorgen
Ik wil alles doen

Niets komt uit mijn benen
Mijn vingers schrijven doelloos voort
Ik lees van alles
Maar onthoud niets

Ik wil het liefst schrijven
Maar ik moet zoveel doen
Alles kost tijd
Ik zoek mezelf terug

Waar ben ik ?
Wie ben ik?
Wie laat ik toe?
Wat blijft, wat gaat?

Ja, ik weet het
overal is een oplossing
Het is fijn er te zijn
Het is fijn anderen te ontmoeten

Langzaam ik voel me beter
Is het de tijd die heelt?
Nee, het is een zoektocht
Vind een weg en wandel.

San Sebastián de La Gomera, Maandag 20 Januari 2014
Ik schreef ooit over de Chinese filosoof die had gedroomd dat hij een vlinder was, en de rest van zijn leven twijfelde of hij een Chinese filosoof was die had gedroomd dat hij een vlinder was, of een vlinder die nu droomde dat hij een Chinese filosoof was.
Aan dat verhaal van Chuang-Tze moest ik denken toen ik gisteren van Poem-A-Day een gedicht van Edgar Allan Poe kreeg: A Dream Within a Dream.
Dit soort overwegingen passen mooi bij de verdwaaldromen van de laatste tijd. Het helpt droom en werkelijkheid te relativeren: Was al het voorgaande een droom? En begint nu de werkelijkheid?

Take this kiss upon the brow!
And, in parting from you now,
Thus much let me avow:
You are not wrong who deem
That my days have been a dream;
Yet if hope has flown away
In a night, or in a day,
In a vision, or in none,
Is it therefore the less gone?
All that we see or seem
Is but a dream within a dream.

I stand amid the roar
Of a surf-tormented shore,
And I hold within my hand
Grains of the golden sand--
How few! yet how they creep
Through my fingers to the deep,
While I weep--while I weep!
O God! can I not grasp
Them with a tighter clasp?
O God! can I not save
One from the pitiless wave?
Is all that we see or seem
But a dream within a dream?

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag 21 Januari 2014
Gabriela jarig!
Gisteravond hadden we het tweede concert van het dertigste Festival Internacional de Música de Canarias. Over het vorige schreef ik 11 Januari. Nu was het Kremerata Baltica, een gezelschap dat Gidon Kremer rondom zich heeft verzameld van voornamelijk jong toptalent uit de Baltische staten. Zelf was hij ook al jong 'top', want, geboren in 1947 in Riga, behaalde hij in 1967 de derde prijs in het Concours Reine Elisabeth in Brussel.
Ik heb genoten, want niet alleen was er prachtig gespeelde klassieke muziek — en kwamen ook jongere componisten aan de bak — de verhelderende kijk op alternatieve interpretatiemogelijkheden werkte heel verfrissend. (100 woorden)
_____________________
http://www.kremerata-baltica.com/p/introduction.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Gidon_Kremer
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag 22 Januari 2014
De muziek van eergisteravond had mij diep geraakt. Precies als die muziekavond van tien dagen eerder. Daarna had ik een uitputtingsgevoel dat pas wegtrok toen ik de nacht daarna laveloos had geslapen. Ik bleef met raadsels achter, en had het gevoel dat ik iets belangrijks over het hoofd had gezien.
Vannacht sliep ik weer laveloos, maar nu maakten de dromen mij duidelijk waar het om draaide. Die muziekuitvoeringen herinnerden mij aan de muziek- en theaterabonnementen die ik voor mijn eerste pensioenseizoen — '94-'95!! — had gekocht. Klimaatvluchteling worden was niet mijn plan. Hélemaal niet!
Vannacht maakte ik dat nog eens helemaal mee. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag 23 Januari 2014
Het langer worden van de dagen is 's avonds al goed merkbaar, maar 's morgens was het lang alsof niets veranderde. Dat is intussen ook in beweging gekomen. Het is altijd een verrassing hoe le moment suprême uitpakt. Soms flitsen de eerste stralen pijnlijk in mijn ogen. Dat is alleen als de horizon tot op de zee brandschoon is. Soms is de flits getemperd, en lijkt het op een gloeiende infra-roodlamp die boven zee verschijnt.
Andere keren weerkaatsen de wolken met weelderige kleurschakeringen het zonlicht al lang voor de opkomst. Die prachtige taferelen verdwijnen zodra de zon doorbreekt.
Einde voorstelling! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag 24 Januari 2014
Ansie jarig!
Ansie woont nabij de Zuidpunt van Zuid-Afrika, en kijkt vanaf haar balkon naar de zee, het strand, en vooral naar de zonsondergang. Zij was gecharmeerd van mijn beschrijvingen van de zonsopkomst vanaf mijn balkon, en stuurde mij de tekst die haar altijd inspireert als ze op haar balkon naar de zonsondergang kijkt.

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag 25 Januari 2014
Ik had niet goed opgelet, maar Venus is al een week verschenen als morgenster. Mogelijk omdat ik zoveel aandacht had voor de zonsopkomst, mogelijk omdat ze ver links van de zon opkomt, en daar staat de palmboom van de buren in de weg.
Ik was blij haar weer te zien. Ze is onbehoorlijk lang afwezig geweest. Venus is een zeer actieve dwaalster. Ik beschreef in de zomer van 2012 hoe Venus, Jupiter en Aldebaran dicht bij elkaar stonden, hoe Venus afzakte en morgenster-van-dienst werd. Daarna verdween ze. Nu is ze terug. Als morgenster. Prachtig stralend.
Tot de zon haar overstraalt. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag 26 Januari 2014
Michel jarig!
Laatst maakte mij iemand opmerkzaam op het World Happiness Report 2013. Hij was zelf gefascineerd door de persoonlijke gevoelens van dankbaarheid die ten grondslag liggen aan 'tevredenheid' en aan het 'geluksgevoel'.
Toen ik het natrok werd ik allereerst gefrappeerd door de ranglijst van "gelukkige landen": Denemarken(1), Noorwegen(2), Zwitserland(3), Nederland(4), Zweden(5), Canada(6) en Finland(7) in de top. Verderop staan VS(17), België(21), Frankrijk(25), Duitsland(26) en Spanje(38).
Je kunt er uren mee zoet brengen. Mij fascineerden de beschouwingen in Huffington Post over de VS versus Denemarken, en hoe het nastreven van collectieve geluksgevoelens de positieve tegenhanger kan zijn van ziektebestrijding.
Ben ik gelukkig? (100 woorden)
_____________________
Het complete rapport: http://unsdsn.org/files/2013/09/WorldHappinessReport2013_online.pdf
Op pag 22-24 staat de hele ranglijst van 156 landen
Journalistieke introduktie en overzicht van inhoud: http://unsdsn.org/happiness/
Detailbeschouwingen: Sunnie Toelle, The Happiness Tipping Point
http://www.huffingtonpost.com/sunnie-toelle/happiness-tipping-point_b_3375580.html
Jeffrey Sachs, What the US Can Learn from Denmark About Happiness!
http://www.huffingtonpost.com/jeffrey-sachs/what-the-us-can-learn-fro_b_3894802.html
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag 27 Januari 2014
Annalise jarig!
Toen ik Vrijdag die inspirerende tekst aanhaalde waarin de woorden 'the clouds as the gently caress the waters of the sea', beschreef ik bepaald niet de toestand zoals die op dat moment was. Vanaf Donderdag tot gistermorgen werd de zee opgezweept door keiharde rukwinden, terwijl de hemel kraakhelder bleef.
Dat weertype kennen we hier wel, maar zó krachtig — en bovendien dagenlang — is uiterst zeldzaam. Wij hadden hier windstoten van 90 km/u, en in Valle Gran Rey werd zelfs 110 km/u gemeten. Daar lagen dan ook Vrijdag alle dakpannen van het gezondheidscentrum in één ruk op straat.
Volgens een ooggetuige: 'Overweldigend!' (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag 28 Januari 2014
Gisteravond was het derde en laatste concert van het dertigste Festival Internacional de Música de Canarias op La Gomera. Het was in Valle Gran Rey.
De TAK-NARA Percussion Group, bestaande uit Veronica Cagigao en Carlos Castañeda was de moeite dubbel-en-dwars waard. Een groot deel van het programma werd uitgevoerd op twee chromatische marimba's, maar er waren twee andere 'drumstellen' waarop nummers werden uitgevoerd. Sommige speciaal geschreven voor 'percussie', andere speciaal voor dit duo. Maar ook muziek van Manuel de Falla was voor percussie gearrangeerd.
Ik heb wel eens indrukwekkende drumsolo's gehoord, maar dit spant de kroon. Een heel bijzondere ervaring. (100 woorden)
_____________________
Over de voorgaande concerten schreef ik 11 en 22 januari.
Deze YouTube uitvoering stond gisteren op het programma:
Tak-Nara plays Danza Española nº1 by Manuel de Falla,
http://www.youtube.com/watch?v=_7xExdjK4eI
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag 29 Januari 2014
Gisteren was ik voor de laatste keer bij de tandarts. Het was de laatste stap van een lange revisie die meer dan een jaar geleden begon. De 'revisie' van ruim twintig jaar geleden had zijn tijd gehad. Het is allemaal soepel verlopen, zelfs de gewaagde implantaten.
Maar dat ik bijna een jaar geleden voor die implantaten antibiotica moest slikken, was fataal. Mijn oude vertrouwde en solide darmflora ging compleet naar de haaien!! Een onstuitbare diarree begon. Ik bezocht nog een arts in Frankrijk: Noppes!
Tenslotte vond ik soelaas in NL. Gelukkig!
En sta ik met mijn mond vol [nieuwe] tanden. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag 30 Januari 2014
Ik had mijn column willen schrijven over wat ik gisteravond in NYT las. Er stond een leerzame inschatting van wat de welvaartskloof zal meebrengen. Het analyseerde hoe minderheidsgroepen, ondanks alles, toch succesvol zijn. Heel 'ouderwets' stelde ik mij voor dat ik hierover op de bekende wijze commentaar zou geven door er 'van alles' bij te halen.
Maar ... dat staat haaks op mijn nieuwe — zéér noodzakelijke — leefstijl van abstinentie, van negeren van mijn brandende nieuwsgierigheid en van mijn creatieve werklust. Ik lag er van wakker. Vanmorgen, vlak voor het opstaan vond ik de oplossing.
—"Ik maak er een voetnoot van!" (100 woorden)
_____________________
AMY CHUA and JED RUBENFELDJAN, What Drives Success?, SundayReview, Jan 25, 2014
http://www.nytimes.com/2014/01/26/opinion/sunday/what-drives-success.html
Het gaat over het boek: The Triple Package: How Three Unlikely Traits Explain the Rise and Fall of Cultural Groups in America.
Deze drie onwaarschijnlijke kwaliteiten zijn:
The first is a superiority complex — a deep-seated belief in their exceptionality. The second appears to be the opposite — insecurity, a feeling that you or what you've done is not good enough. The third is impulse control. In isolation, each of these three qualities would be insufficient.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag 31 Januari 2014
Een paar dagen geleden, in een waakdroom, zag ik opeens een man voor mij die ik lang geleden in een stadje in Zuid-Chili ontmoette. Het korte gesprekje bij een krantenkiosk kwam mij kraakhelder voor de geest. Behalve zijn gezicht weet ik niets van hem. Ik kreeg een enorm verlangen die man nog één keer te ontmoeten.
Er is geen schijn van kans om dat waar te maken. Hoe ik ook fantaseer. Hij was een druppeltje in de oceaan. Ik het andere.
Langzaam dringt de oplossing tot mij door: Nóg dieper aanvaarden dat het Verleden Tijd is.
Net als deze maand. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek Januari 2014