Santa Cruz de Tenerife, Zaterdag 1 Maart 2014
Vanmorgen vroeg wandelde ik door de stad. Ze waren al flink aan het schoonmaken en schoonspuiten. Grote stukken waren brandschoon. Sommige straten en pleinen lagen nog vol met bierblikjes en andere troep. Her-en-der liepen nog verklede carnavalsgasten. Bij McDonald's stonden er een paar te wachten tot de deur open zou gaan.
Gisteravond hadden we de optocht gezien met vooraan, op een reusachtige praalwagen, La Reina, de Carnavalskoningin. Dat was de opening van het feest dat nog enkele dagen gaat duren. Daarachter kwamen allerlei carnavalsverenigingen in prachtige kostuums. We raakten uitgekeken, en gingen tenslotte naar huis.
Het feestlawaai achter ons latend. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Santa Cruz de Tenerife, Zondag 2 Maart 2014
Ik was vanmorgen precies even vroeg op de been als gisteren. Ze waren de straten nog volop aan het schoonspuiten. Er liepen — net als gisteren — groepjes en eenlingen rond die overduidelijk de nacht feestend hadden doorgebracht.
Maar toen ik later met Ghislaine koffie had gedronken, kwam er steeds meer 'verse aanvoer'. Verklede ouders met kinderen, en andere Carnavalstypes bewogen zich in de richting van Plaza del Principe. Daar begon om elf uur een concert van een filharmonisch orkest met allemaal Carnavalshoempa. Om twaalf uur begon een beroemde DJ op Plaza de España.
Dat deed pijn aan onze oren. Wegwezen dus!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Santa Cruz de Tenerife, Maandag 3 Maart 2014
Vandaag is onze laatste volle dag. Morgen — nogal vroeg — nemen we de bus naar het vliegveld. Daar nemen we afscheid. Ghislaine gaat naar Eindhoven. Ik naar La Gomera. Ik heb al nagetrokken of de bussen normaal rijden met Carnaval.
—"Die naar het vliegveld wel", verzekerde de man van de info mij.
Ik heb ook nog even in de binnenstad gelopen. Het was allemaal keurig opgeruimd. De nachtbrakers hebben het kennelijk niet laat gemaakt. Ik zie maar één verklede figuur. Een oude man, met een cowboy hoed en twee pistolen, zit hier naast mij koffie te drinken.
Hij kijkt heel tevreden. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Los Cristianos, Dinsdag 4 Maart 2014
Het is elf uur. Op dit moment vertrekt het vliegtuig van Ghislaine vanaf Tenerife Sur naar het Noorden. Ik ben intussen aangekomen in Los Cristianos. Ik moet tot vier uur wachten op de boot naar La Gomera. Op het vliegveld hebben nog gezellig koffie gedronken voor we afscheid namen.
De stadsbussen reden niet wegens Carnaval, maar de buitenlijnen waren versterkt met extra bussen om de uitgeputte Carnavalsgekken naar hun dorpen terug te brengen. Onze bus zat tjokvol met dergelijke feestgangers waarvan de ene helft probeerde te slapen, en de andere helft de lol probeerde voort te zetten met rauwe kreten. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag 5 Maart 2014, Aswoensdag
Het overlijden van Leo Vroman bracht mij ertoe zijn gedichten nog eens te lezen. Jeroen stuurde mij Kathedralen dat mij erg aansprak omdat ik de laatste tijd vaak door mijn zéér oude geheugen dwaal. Mijn beelden zijn echter niet zo somber. Ik zie ook prachtige glas-in-lood ramen

Wij zijn kathedralen
vol duistere geuren
en duistere gangen
achter zware deuren
verborgene zalen
Van het beeldwerk hangen
versmolten spiralen
en treurige slangen
van kleurloze kralen
Daar zijn voelbare balen
verouderde stangen
verwaarloosde palen
Daar stijgen en dalen
verdwaalde gezangen
verdichte verhalen
van dood en verlangen
zichtbare gangen
geopende zalen
en zonlicht

San Sebastián de La Gomera, Donderdag 6 Maart 2014
Gisteren had ik een ouder gedicht van Leo Vroman. Jeroen stuurde mij ook zijn allerlaatste: veertien dagen voor zijn dood. Ik lees en herlees het. Ik tracht mij een voorstelling te maken van "die lief bijeengebrachte hoop spaanders van mijn gedachten". Wat zijn 'spaanders van mijn gedachten'?
Is dat alles wat hij schreef en tekende?

EINDE
Hij lijkt vast minder erg —
die lief bijeengebrachte
hoop spaanders van mijn gedachten —
op mij dan op een berg.

Waar zal die laaiende gestalte
van mij dan uit bestaan
en waar kwam die al te late
eerste vonk vandaan?

Fort Worth, 10 februari 2014

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag 7 Maart 2014
Ik ben al twee dagen terug op mijn plekje, en nu pas begin ik 'thuis' te komen. Geen idee waarom het zo lang duurt. Ik heb intussen Margarita en Ignacio al een paar keer ontmoet om bij te praten, maar mijn ziel is kennelijk nog onderweg. Morgen ga ik met Ignacio eten, en vanavond met twee NLse vakantiegangers die de rest van het jaar in Frankrijk wonen.
Ik wacht het 'thuiskomen' maar rustig af en hervat gewoon mijn rituelen zoals: Dagelijks naar de benedenstad lopen, kijken naar de zonsopgang, en genieten van de zon en de wolken op het balkon.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag 8 Maart 2014
Vanmorgen hing een dikke passaatwolk boven Tenerife, precies waar de zon moest opkomen. Tijdens mijn ochtendgym hield ik het in de gaten. Ik had wel behoefte aan een mooie zonsopgang. Boven die passaatwolk was de hemel helemaal schoon.
Tot mijn verrassing bleek de zon mooi donkerrood op de komen boven de rotsen. Precies om 07:27. Maar vóór die helemaal boven de horizon was, verdween hij achter die dikke passaatwolk. Daarna kwam hij opnieuw op. Precies om 07:32.
Zo kreeg ik twee prachtige zonsopgangen. Een donkerrode, en een verblindende. Het was als een welkomstgroet bij het thuiskomen.
Dat miste ik nog. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag 9 Maart 2014
Vanmorgen bladerde ik in een zeer oude uitgave van Het Verboden Rijk van Slauerhoff dat speelt rondom Hongkong en Macao. Ik heb dat boekje enkele jaren geleden op een tweedehandsmarkt op de kop getikt. Ik ga het misschien weer eens helemaal lezen, maar ik werd getroffen door Slauerhoff's definitie van havensteden. Aldus:

"... havensteden, waar de uitwisseling van de afscheidingsproducten van Europa en Azië plaatsheeft en de mensen niets anders zijn dan fermenten die het proces bespoedigen"

San Sebastián de La Gomera, Maandag 10 Maart 2014
Een monody is een lied dat door een enkele stem wordt gezongen. Dit gedicht, dat ik gisteren van A Poem A Day kreeg, is daarvan een prachtig voorbeeld. Kay Boyle (1902-1992) laat in haar eerste gepubliceerde gedicht — in 1922 — zien dat er voor een jonge meid meer te vinden is op de wereld dan een 'minnaar'. Mogelijk was ze geïnspireerd door haar eerste luddevudduh. Mogelijk heeft ze haar eerste liefdesverdriet ermee verwerkt. Wie weet? Wat nu voor ons overblijft is een catalogus van wereldse genietingen die alleen toegankelijk is voor de stille genietster — of genieter — die er voor open wil staan. Gewoon op haar — of z'n — eentje.

Monody to the Sound of Zithers

I have wanted other things more than lovers ...
I have desired peace, intimately to know
The secret curves of deep-bosomed contentment,
To learn by heart things beautiful and slow.

Cities at night, and cloudful skies, I've wanted;
And open cottage doors, old colors and smells a part;
All dim things, layers of river-mist on river—
To capture Beauty's hands and lay them on my heart.

I have wanted clean rain to kiss my eyelids,
Sea-spray and silver foam to kiss my mouth.
I have wanted strong winds to flay me with passion;
And, to soothe me, tired winds from the south.

These things have I wanted more than lovers...
Jewels in my hands, and dew on morning grass—
Familiar things, while lovers have been strangers.
Friended thus, I have let nothing pass.

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag 11 Maart 2014
Vandaag geen column.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag 12 Maart 2014
In de Spaanse cultuur zijn veel resten te vinden van het dictatoriale verleden die door bepaalde bevolkingsgroepen worden gekoesterd. Dat Spanje, bijvoorbeeld, bij de Europese tijdzone is aangesloten, blijkt voort te komen uit een 'vriendschapscontract' in 1942 tussen de twee toenmalige dictators. Het is deel van de uiterst 'slimme' politiek van Franco om met Hitler vriendschap te sluiten toen die aan de winnende hand was. Toen die begon te verliezen speelde Franco het zodanig dat Spanje na de oorlog toch aan de tafel van de overwinnaars zat.
Het zijn buitenlandse historici die deze duistere plekken openbreken. Opdat zij niet vergeten. (100 woorden)
_____________________
Over deze onthullingen, met name over de Blauwe Divisie [La División Azul]die Franco aan Hitler schonk voor zijn strijd in Rusland, schreef ik eerder 1+2 december 2004; 7 november 2009 en 18 maart 2011 [zie documentatie aldaar]
De verwijzing naar de tijdzone is nu object van 'brieven aan de redactie' ivm de zomertijd.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag 13 Maart 2014
Vanmorgen, kort voor zonsopgang, zag ik dat de horizon vrijwel brandschoon was boven Tenerife. Het gaat om de rechterflank van El Teide waar de zon iedere dag een stukje meer naar links opkomt. Dezer dagen, rond de dag-en-nachtevening, de 'equinox', gaat de verplaatsing snel.
Die rechterflank is als een onregelmatige zaag. Ik zou iedere dag het opkomstpunt kunnen onthouden.
Of fotograferen! En er dan een hele reeks van maken!
Leuk toch?
Maar ik besloot om mijn leven eenvoudig te houden. Om gewoon te genieten van de opkomst op het punt-van-vandaag. Om dat fotograferen aan anderen over te laten.
Rustig toch? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag 14 Maart 2014
Het is vandaag precies tien jaar geleden dat de socialisten aan de macht kwamen. De conservatieve partij gaf de schuld aan de bomaanval op het station van Madrid drie dagen eerder — de beruchte 11-M — die 191 doden en 1800 gewonden veroorzaakte. Rechtse politici, samen met enkele topjournalisten wezen — tegen beter weten in — dagenlang naar de Baskische bevrijdingsbeweging als de dader.
Nu is een grondige analyse van die bewuste volksverlakkerij verschenen onder de titel 'Desalmados' [gewetenloze schurken]. El País verscheen gisteren een column die erop wijst dat de daders van deze verlakkerij zijn nog steeds actieve hoge politici zijn. Waarvan akte. (100 woorden)
_____________________
De column: Jorge M. Reverte, Desalmados, Todos ellos tienen nombres y apellidos, y ninguno ha pedido perdón, sobre todo a las víctimas, El País, 13 MAR 2014, http://elpais.com/elpais/2014/03/11/opinion/1394536215_578779.html
Het boek: Fernando Reinares, ¡Matadlos! Quién estuvo detrás del 11-M y por qué se atentó en España http://www.galaxiagutenberg.com/libros/¡matadlos!.aspx
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag 15 Maart 2014
Hier noemen zich 70% katholiek, maar slechts 20% bezoekt met enige regelmaat kerkdiensten. Politiek is de macht van De Kerk nog steeds groot. Speciaal als de conservatieve partij aan de macht is. Voor abortus, homo's en vrouwenemancipatie bestaat geen tolerantie. Het beleid van de nieuwe paus ontmoet slechts wantrouwen.
Dezer dagen is een nieuwe voorzitter van de raad van bisschoppen gekozen. De vorige, kardinaal Ruoco, stond bekend om zijn harde houding. De nieuwe, aartsbisschop Blázquez, werd aanvankelijk beschreven als toleranter, maar nadere analyse laat zien dat hij net zo 'principieel' is. Hij is meer aimabel als mens.
Politiek slimmer dus. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag 16 Maart 2014
Gisteravond was ik bij een toneelstuk dat ik eerder had gezien: Cat on a Hot Tin Roof van Tennessee Williams. Lang geleden, in mijn studententijd, of vlak daarna. Ook een keer in een theatertje bij de Haymarket in Londen in de jaren zestig, waar ik toen vaker kwam. Héél lang geleden dus. De film heb ik nooit gezien.
De enscenering, gisteren, was heel sober. Ik kon de bitse, en vaak ruzie-achtige, taal natuurlijk niet in alle details volgen. Ook niet de subtiele psychologiserende. Het werd echter heel expressief gespeeld. Ik kende de plot.
Dat is ruim voldoende voor mijn theatergenot. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag 17 Maart 2014
Vervelend. Gisteren zette ik een nieuw boek op mijn e-Reader. Een Spaanse klassieker, Platero y yo van Juan Ramón Jiménez, die voor dit lieve kleine boekje in 1956 de Nobel kreeg. Dat lukte, maar daarna was mijn kopie van Á la recherche du temps perdu niet meer geldig.
Balen!! Alles geprobeerd. Urenlang. Allemaal verloren tijd.
De licentie bij Adobe Digital Editions is OK. Bij de Fnac, waar ik Proust kocht, ook nog steeds. Maar mijn eReader blijft weigeren dat te erkennen. Ik moet dus voorlopig zonder Proust leven. Héél vervelend.
—"Tijd brengt raad", denk ik nu maar. Rustig afwachten dus.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag 18 Maart 2014
Ik heb goed geslapen vannacht; uitstekend zelfs en diep, maar ik ben niet uitgerust, en ik ben verward.
—"Geen column dus", dacht ik eerst.
—"Een verward mens is ook een mens", dacht ik toen, en vervolgens dat ik die verwarring wel kon uitéénrafelen door er over te schrijven.
—"In honderd woorden zeker", hoonde opeens een ander stemmetje.
Uiteindelijk zag ik die hele verwarring voor mij in de lucht hangen; als een ongeregeld takkenbos.
—"Als ik eens hard blaas ... of er een schop tegen geef ... "
...
Het is gelukt!!
Heel in de verte zie die kluit nu zweven. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag 19 Maart 2014
Iedere morgen kijk ik geïnteresseerd naar het opkomen van de zon. Ik geniet altijd, want iedere keer is het anders. Soms komt de zon direct vanachter het rotsige buureiland omhoog, andere keren wordt de opkomst gefilterd door wolken.
Behalve dat, ben ik dezer dagen speciaal geïnteresseerd in het juiste punt van opkomst op de 'onregelmatige zaag', zoals ik de vorige week Donderdag de rechterflank van El Teide noemde.
De opkomst — volgens Bartjens — op 21 Maart is namelijk precies in het Oosten. Dat is een heel stuk preciezer dan mijn kompas. Ik zou er mijn kompas op kunnen ijken.
Leuk toch? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag 20 Maart 2014
Ik was vanmorgen heel nieuwsgierig of ik de 'onregelmatige zaag' onbewolkt zou aantreffen. De hemel was wolkeloos. Het begon licht te worden. Venus stond hoog aan de hemel. Dat zag ik vanuit mijn bed.
Maar nee! Precies boven Tenerife hing een dikke wolk. Geduldig wachtte ik of de zon misschien door een kiertje zou kunnen doorpiepen tussen die wolk en de rotsige horizon.
En ja! Dat was het geval, maar de 'onregelmatige zaag' zag ik niet. Ik weet dus niet waar de zon precies opkwam. Het was alsof Venus mij uitlachte en zei:
—"Waarom moet je dat zo precies weten?" (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag 21 Maart 2014
Kim jarig! en Lente!
Wat een geluk! Vanmorgen, precies op de eerste dag van de lente, was de 'onregelmatige zaag' voldoende zichtbaar om vast te stellen waar de zon zou opkomen. En ik heb er een reeks foto's van gemaakt. Ik heb daarvoor geen speciale camera of filters, gewoon met mijn Samsung Galaxy. Dat is dus gelukt.
Van die 'onregelmatige zaag' heb wel foto's van het vorig jaar toen ik het opkomen van de zon in gaten hield in een latere fase. Ik was namelijk nieuwsgierig of de zon nog vóór de zomerzonnewende voorbij de top van El Teide zou opkomen.
Leuke ochtendbezigheid hè? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag 22 Maart 2014
Ik heb inderdaad het voorjaar in mijn kop. Heel concreet speelt onstuitbaar een oude Carnavals-schlager door mijn hoofd. Het is een romantische walsmelodie. Ik hoor alleen het refrein; in het Venloos:

San Sebastián de La Gomera, Zondag 23 Maart 2014
Charlotte 16!!
Ik ben benieuwd waar die 'faux pas' van Wilders op uitdraait. Gaat hij net als Berlusconi — en in diens kielzog naar het schijnt ook Sarkozy — in de slachtofferrol zoals Françoise Fressoz zo perfect heeft beschreven?
—"Je suis attaqué injustement, il faut me soutenir!"
Even opletten dus!
Heel helder — maar oh zo pijnlijk — is de analyse van Ebru Umar, de geboren en getogen Nederlandse met een Turkse naam. Zij vindt dat Wilders de Nederlanders een spiegel voorhoudt over hun huichelachtige gedrag over het zogenaamde tolerante Nederland:
—"Alles mag!" [Maar niet heus]
Mogelijk leidt deze 'faux pas' tot de nodige zelfreflectie.
(100 woorden)
_____________________
Ebru Umar, Marokkanen? Niks Marokkanen! Nederlanders!
http://www.nrc.nl/verkiezingen/2014/03/22/marokkanen-niks-marokkanen-nederlanders/
Françoise Fressoz:
http://www.dailymotion.com/video/x1iq1cn_nicolas-sarkozy-utilise-t-il-la-meme-strategie-que-berlusconi_news
Françoise Fressoz et Philippe Ridet, La berlusconisation de Nicolas Sarkozy, LE MONDE 11.07.2013
http://abonnes.lemonde.fr/idees/article/2013/07/11/la-berlusconisation-de-nicolas-sarkozy_3445978_3232.html
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag 24 Maart 2014
In mijn column van gisteren haalde ik Ebru Umar aan die vond dat Wilders niet zozeer de Marokkanen maar de Nederlanders de spiegel voorhoudt. Daarbij refereert zij — opvallend 'terloops' — aan die "Nederlanders die — al dan niet na de oorlog — in het verzet hebben gezeten".
Bas Heijne, in zijn column van gisteren, refereert aan hetzelfde verschijnsel: Wilders is [mond]dood, "En iedereen, dat was een feestelijke ontdekking, had in het verzet gezeten".
OK, Wilders ligt onder de tafel, maar gaan we nu ècht aan de slag met de onvrede die voedsel gaf aan de Wilders-successen?
Of ligt dat óók onder de tafel? (100 woorden)
_____________________
Bas Heijne, Zelfmoord, http://www.nrc.nl/heijne/2014/03/23/zelfmoord/
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag 25 Maart 2014
We hebben al een paar dagen harde wind bij helderblauwe lucht. Het is onze gewone Noordoostpassaat, maar veel harder, ook wat kouder dan gewoonlijk. Mijn meditatieplekje op het balkon is echter heel beschut. Zó beschut dat ik mij meer dan eens vergis: Als ik buiten op straat kom, moet ik metéén terughollen voor een windjack.
Vanaf dat meditatieplekje zie ik alleen zee en lucht. Vanmorgen zag ik schuimkopjes tot aan de horizon. Af en toe neemt een windvlaag zo'n schuimkopje mee, en jaagt de waterdruppels ver weg over de andere golfjes. Dat waren mijn beelden van vanmorgen.
Lekker rustig hè? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag 26 Maart 2014
Dezer dagen stond in El País een kwalitatief-historische analyse die de toenemende macht van 'het kapitaal' sinds het feodale tijdperk op een rijtje zet. De auteur is Ignacio Sotelo (1936), een politiek-socioloog van formaat.
Eerst hadden we drie eeuwen 'commercieel kapitaal'. Daarna twee eeuwen 'industrieel kapitaal', dat aanvankelijk heel veel mankracht nodig had, maar inmiddels niet meer. Tegelijkertijd groeide de macht van het kapitaal in de politiek. 'Alles' is 'te koop'.
Nu, in fase drie, komt de macht helemaal bij het 'pure kapitaal'. Sociale voorzieningen worden het laatste doelwit van winstgevende investeringen.
Waar blijft de democratie? Dat is het probleem. (100 woorden)
_____________________
Ignacio Sotelo, La tercera fase del capitalismo, El poderío financiero necesita poca mano de obra y amenaza a la democracia, El País, TRIBUNA, 11 MAR 2014
http://elpais.com/elpais/2014/02/21/opinion/1392988034_229568.html
Wie is Ignacio Sotelo? http://es.wikipedia.org/wiki/Ignacio_Sotelo
Mijn Dagboek van 1 en 2 Februari 2014 verwijst naar een kwantitatief-historische analyse met overeenkomstige uitkomsten.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag 27 Maart 2014
Stefan jarig!
—"Interessant", schrijft Henk, "dat idee van Ignacio Sotelo dat we nu belanden in een tijdperk van 'puur' kapitalisme. Van die ene abstracte God die de wereld beheerste in het feodale tijdperk, komen we nu — full circle — bij een even abstracte Mammon die de wereld gaat beheersen".
Ik schrok even, maar intussen zie ik het helder voor me. Voor 'God' was democratie geen probleem. Dat Het Kapitaal nog moet werken met zulke fysieke realiteiten als papiergeld en munten, is binnenkort ook afgelopen met de uitvinding van Bitcoin.
En armoede? Daar weet onze Nieuwe God ook wel raad op.
Heb maar vertrouwen!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Vliegveld Tenerife Zuid, Vrijdag 28 Maart 2014
Ik zit bij 'Llegadas', op het vliegveld. Met een kopje koffie wacht ik op de vlucht uit Amsterdam waarmee Martine zal aankomen. Volgens het aankondigingsbord komt de vlucht ruim op tijd, dus ik heb nog een uurtje. Zeker als ik meereken dat ze nog op haar koffer moet wachten.
Ik ben vanmorgen met de boot van half acht uit La Gomera vertrokken en vanaf Los Cristianos rustig met de bus hierheen gekomen, want ik had alle tijd. Een snelle taxi was overbodig.
Ik kijk op mijn gemak naar de andere afhalers. Allemaal in hoopvolle verwachting van een weerzien.
Heel boeiend. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag 29 Maart 2014
Ziezo, dat was de eerste dag met Martine. Ik had natuurlijk lang uitgekeken naar dat bezoek. Natuurlijk hebben we alle tijd om bij te praten; om alle andere plannen uit te voeren. 'Alle tijd', dat wil zeggen alle komende tien dagen. Dat moet toch genoeg zijn? Om vandaag rustig-aan te kunnen beginnen?
Maar zo was het niet.
Althans het was maar schijn, want ik moest mij herhaaldelijk bewust voorhouden dat ik — dat we — 'alle tijd' hadden. Ik betrapte mij er iedere keer op dat ik alles ineens wilde. Het was dus chaotisch. Heerlijk chaotisch.
Vanaf morgen doen we het rustig-aan. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag 30 Maart 2014
Martine heeft een inslaappuzzel. In gedachte snijdt zij vier hoekpunten van een kubus zodanig af dat er vier piramides ontstaan en de resterende hoekpunten 'verdwijnen'. Stel je dat eens voor! Je valt erbij in slaap, en dat is precies haar bedoeling.
Gisteren, wegens het vakantiegevoel, kreeg ze opeens zin om dat eens precies uit te zoeken, en ging aan de slag met bordpapier, schaar en plaksel. Ik puzzelde gezellig mee. Er ontstond een perfecte tetraëder.
Vannacht droomde ik ervan. Ik wilde nagaan welke kleuren die piramiden kregen als ik de kubus in drie kleuren had geverfd.
Ik lag ervan wakker. (100 woorden)
_____________________
Mocht je vastlopen in deze verbale uitleg, Martine heeft een visuele uitleg op haar blog gezet.
http://stapvoorstapgezonderenfitter.nu/meditatie-voor-nerds/
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag 31 Maart 2014
Gisteren was het prachtig weer, en we zijn metéén van start gegaan met een pittige wandeling van drie uur. Rustig over verharde wegen met niet teveel klimmen en dalen. Per slot is Martine ook hier om eens lekker bij te praten, en dat komt er niet zo van als je bijna buiten adem samen loopt te 'sporten'.
Voor Martine is 'lekker sporten' het andere vakantiedoel. Onze heerlijke zon in volle glorie, en de zee vlak naast de deur, is in Nederland geen dagelijkse kost. Daarom is ze vandaag alleen op stap, en ik maak er een rustdag van.
Mooi toch? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek Maart 2014