Cessenon sur Orb, Zondag 1 Juni 2014
Gisteren heb ik mijn nieuwe Macbook Air aan de praat gekregen. Ghislaine had hem uit NL meegebracht, maar ik wilde er niet uitgebreid tijd aan besteden toen het niet ineens lukte. Ik wilde natuurlijk wèl mijn nieuwsgierigheid bevredigen. Zodoende bleef het bij enkele malen een half uurtje.
Maar dat werkte bijna averechts. Ik liep telkens vast in dezelfde uitgebreide gesproken inleidingen en illustraties. Ik dreigde er zenuwachtig van te worden.
Toen ik er gistermiddag echt tijd voor uittrok, moest ik nog een aantal puzzels oplossen voor ik de startpagina's te zien kreeg.
Nu is de weg open voor verdere verkenningen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag 2 Juni 2014
Dit gedichtje, From the Telephone van Florence Ripley Mastin (1886-1968) is van vóór 1922. Hou die datering maar in je hoofd. De telefoon was al uitgevonden, maar het menselijk contact op afstand was nog beperkt tot geschreven brieven die vaak lang onderweg bleven. Hoe ontroerend is het dan — zo opeens — de stem van je geliefde te horen. Als een bloem die je gezicht streelt.
Als je wil, kan het nu nog. Probeer het!

Out of the dark cup
Your voice broke like a flower.
It trembled, swaying on its taut stem.
The caress in its touch
Made my eyes close.

Cessenon sur Orb, Dinsdag 3 Juni 2014
Het gedicht van Rae Armantrout, dat ik verleden Woensdag aanhaalde, blijft mij bij. Met name de slotzin: I may want to lie still and think about my choices.
Het gaat om twee processen, zoals ik 11 Mei schreef: Enerzijds het afscheid nemen van oude realiteiten. Anderzijds het onderkennen en aanvaarden van nieuwe toestanden. Allebei leiden ze tot een overweldigende hoeveelheid 'choices'.
Soms ligt het accent op afscheid nemen, dan weer op een nieuwe toestand. Die afwisseling geeft gelukkig wat structuur, al is het slechts een tweedeling.
Er zijn zoveel 'choices' dat ik ternauwernood tijd heb voor "eten en de boodschappen". (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag 4 Juni 2014
Vanuit mijn mediteerplekje hier in Cessenon, zie ik boven de hoge haag van mijn tuin alleen de hemel met wolken in vele soorten. Heel anders dus dan diepblauwe oceaan met altijd dezelfde passaatwolken aan de verre horizon. Zoals op La Gomera.
Heel anders is ook de rijkdom van de wolkenvormen. 'Gewone' prachtige cumulus zie ik daar nooit ... hier wel. Gistermiddag — bijvoorbeeld — zag ik schaapjeswolken. Ze waren wat grijzig en aaneengesloten. Niet op zijn mooist dus.
Maar terwijl ik mediteerde weken ze langzaam uiteen, en tenslotte staken ze stuk voor stuk af tegen de blauwe hemel. Prachtig! Net als vroeger. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag 5 Juni 2014
Ik moet heel zuinig zijn met mijn tijd.
Zo zuinig als een drukbezette manager voor wie iedere minuut telt.
Managementcursussen gericht op 'personal efficiency' — en 'personal coaches' — leren je om bij iedere minuut jezelf af te vragen:
—"Is dit belangrijk?"
—"Moet het nu?"
—"Kan ik het uitstellen?"
Wat brengt mij ertoe om mij te verdiepen in diezelfde vakliteratuur?
Volg ik de modetrend?
Nee, het is zoals ik eergisteren schreef: Het mediteren kost zoveel tijd dat ik minuutjes bijeen moet schrapen voor "eten en de boodschappen".
Dus ik vraag ik mij ook af:
—"Is dit belangrijk?"
—"Moet het nu?"
—"... enzovoorts" (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag 6 Juni 2014
Ik moet eerlijk toegeven dat ik de kunst van het nietsdoen onder de knie begin te krijgen. Door de vele mislukte pogingen krijgt deze positieve ervaring mogelijk niet voldoende aandacht. Met 'nietsdoen' als trefwoord heb ik Mijn Dagboek er op nagetrokken.
Het begint twee jaar geleden als ik ontdek dat ik in een burn out zit, en dat een van de remedies 'nietsdoen' is. Dat raadselachtige begrip lag ver-van-mijn-bed. De positieve effecten genoot ik echter langs een omweg; dat had mij gezond gehouden. Ik maakte grote — urenlange — dwaalwandelingen. Die waren opeens niet meer mogelijk.
Toen moest ik alsnog 'nietsdoen' leren. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag 7 Juni 2014
Nu ik deze week eens rustig — 'nietsdoend'!! — de tuin heb kunnen bekijken, en de verzorging ter hand heb genomen, zie ik pas hoezeer we in een droogteperiode zitten. Bovendien is er groot watertekort, en het is verboden tuinen te sproeien. Althans met kraanwater, drinkwater. Daar zijn de meeste particuliere tuinen echter op aangewezen.
Gelukkig heeft dit huis een aansluiting op het irrigatienetwerk dat gevoed wordt met water uit de Orb. De appelbomen zien er armetierig uit; die ga ik eens lekker bewateren. De haag, en vooral de nieuwe aanplant, heb ik al een flinke portie gegeven.
Heel zorgvuldig 'nietsdoend'. Jazeker!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag 8 Juni 2014
Ik ben tegenwoordig erg vlug klaar met de kranten die ik — nog steeds — op het internet krijg, want ik beperk mij tot 'koppensnellen'. Ik kies vervolgens héél zorgvuldig tussen de verleidingen die opdoemen. Allemaal 'hoogst interessant'. Vroeger dacht ik dan 'dat kan er nog wel even bij', maar dat heb ik afgeschaft.
Gisteren kocht ik Le Monde. Ik koos één artikel. Het was een beschouwing over de mogelijke politieke gevolgen van het aftreden van Juan Carlos. Hoe 'links' èn 'rechts' verward zullen achterblijven. Dat durven ze in Spanje niet hardop te zeggen.
Dat lees je alleen in een 'buitenlandse' krant. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag 9 Juni 2014, Peter 55!!
Ik werd getroffen door de beelden die dit gedicht uit 1916 — The Line-Gang van Robert Frost — opriep. Een ploeg lawaaiige lijnwerkers die levende bomen kapt en dode bomen plant en die verbindt met levende draad waardoorheen gedachten gaan "as hushed as when they were thought". Het landschap is intussen wel veranderd. Het bos is gekapt en het telefoongeheim is ook een illusie gebleken.

Here come the line-gang pioneering by.
They throw a forest down less cut than broken.
They plant dead trees for living, and the dead
They string together with a living thread.
They string an instrument against the sky
Wherein words whether beaten out or spoken
Will run as hushed as when they were a thought
But in no hush they string it: they go past
With shouts afar to pull the cable taut,
To hold it hard until they make it fast,
To ease away—they have it. With a laugh,
An oath of towns that set the wild at naught
They bring the telephone and telegraph.

Cessenon sur Orb, Dinsdag 10 Juni 2014
Lisa 21, Erik 55, Truce 83 !!!
Het verdrietige van al dat 'nietsdoen' — hoe succesvol dan ook — is dat zich stapels unfinished business vormen. Als ik daarover mediteer, dan krimpt die stapel. Per slot doe ik het daarvoor.
Met dat urenlange mediteren schiet de dag ook lekker op, zeker nu ik het 'nietsdoen' geleidelijk geen corvee meer ga vinden. Ook dat is duidelijk.
Helaas blijkt aan het eind van de dag — als ik de balans opmaak vóór ik ga slapen — dat de krimp van de stapel unfinished business niet meer opweegt tegen de groei van de stapel tijdens het mediteren.
Dáár moet ik vanavond eens op mediteren. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag 11 Juni 2014
Hoewel ik Le Monde slechts 'koppensnellend' lees, zie ik toch dat hier spannende dingen staan te gebeuren in de politiek. Het ultra-rechtse Front National, dat zulke fantastische winsten behaalde bij de Euroverkiezingen, lijdt nu aan een ouderwetse anti-semitische uithaal van de oprichter en ere-voorzitter. Wat gaat de huidige voorzitter — zijn dochter Marine — doen om een splitsing in de partij te voorkomen?
En dan heb ik het nog niet over Sarkozy, die cynische aarts-intrigant, en de leidende rechtse partij die door een naamsverandering afstand wil nemen van haar corrupte verleden waarin Sarkozy 'de leiding' had?
Sarkozy meldt zich nu als voorzitter. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag 12 Juni 2014
In een blog vond ik honderd manieren om "nee" te zeggen.
—"Hoezo?", vroeg ik mij af, "is dat zo moeilijk?"
Inderdaad, de managementliteratuur staat vol met boeken hoe je iemand kunt verleiden "ja" te zeggen. Al was het maar voor de verkoop. Ik herinner mij van vroeger boeken en trainingen als "Getting to Yes" en "Getting past No". Heel professioneel allemaal, maar intussen loopt iedereen overbelast en gestrest rond; overladen met afbetalingslasten.
Van niet "nee" kunnen zeggen!!
En daar sta je dan als amateurtje. Ga maar vlug naar die blog. Misschien ben je nog te redden. Zeker is het inspirerend.
(100 woorden)
_____________________
https://www.linkedin.com/today/post/article/20130501190655-52397036-100-ways-to-say-no
http://www.williamury.com/books/getting-to-yes
http://www.williamury.com/books/getting-past-no
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag 13 Juni 2014
Het is al vijf uur. Ik begin nu pas aan mijn column. Ik ben helemaal ontregeld. Omdat het goed met me gaat. Ik slaap veel-en-veel beter, zodat ik dat dwangmatige uitslapen tot acht uur "om tot rust te komen" probeer af te schaffen. Sinds deze week sta ik op als ik mij uitgeslapen voel. Om zes uur, of om zeven. Aan het vroegere "om-vijf-uur-aan-de-slag!!" waag ik mij nog niet. Na de ochtendgym maak ik aansluitend mijn pittig-korte ochtendwandeling.
Maar vervolgens raak ik de draad kwijt. Vroeger ging het dan vanzelf. Nu niet meer.
Verlang ik naar de vleespotten van Egypte? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag 14 Juni 2014
Ik ben geen voetbalfanaat, maar een 'mooie' wedstrijd mag ik graag zien. Het winnen/verliezen komt voor mij op de tweede plaats. Gisteren kwam ik op beide fronten goed aan mijn trekken met de ontmoeting Spanje-Nederland van de World Cup. Gery en Paul hadden mij uitgenodigd om samen in het dorpscafé te gaan kijken.
Wat een prachtige goals werden gemaakt! Vooral die ene met die spectaculaire snoeksprong maakte veel indruk. Maar ook een andere die als een heel professionele en "rücksichtslose battle run" recht op het doel af ging ... en slaagde!
En natuurlijk, die 5-1 overwinning streelde mijn NLse ziel. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag 15 Juni 2014
De hele afgelopen week was het bloedwarm. Persoonlijk geniet ik daarvan; eindelijk 'mijn' weer! De meeste mensen rondom mij vinden het 'niet leuk'. Het zij zo. Later in de week was er wat onweersdreiging, het rommelde in de verte.
Waar ik vanaf mijn meditatieplekje het meeste van genoot was de grote variëteit van wolkenvormen! Vooral tijdens die onweersdreigingen. Vederwolken, buitengewoon hoge stapelwolken [het leek de Kalahari-woestijn wel] en donderkoppen. Op de achtergrond nevelwolken die snel van vorm veranderden.
Het is een rijkdom van heel andere orde dan 'onze' passaatwolken. Dat zijn alleen maar 'strepen aan de horizon'.
Verder diepblauwe lucht. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag 16 Juni 2014
Dit weekend hadden we de weeromslag die langer uitbleef dan we verwachtten. Het dreigend gerommel in de verte had alleen maar geleid tot nóg meer benauwdheid en warmte. Hier bleef de zon domineren. Ook het mini-regenbuitje van Zaterdagnacht bracht de omslag niet.
Maar gisteravond werd het opeens koud. Een stuk kouder dan de verfrissende kou van een gewone late zomeravond. Ik had mijn draai niet meer, en ging vroeg naar bed.
Vanmorgen was de lucht egaal grijs, en het regende iets of wat. Slechts één millimeter constateerde mijn regenmeter. Heel rustig allemaal.
De zon gaat deze week weer schijnen. Rustig. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag 17 Juni 2014
Het nieuwe leven begint zich af te tekenen, maar waar is de leukheidsfactor? Het is duidelijk dat ik mijn acties tot het allernoodzakelijkste moet beperken. Goed slapen is inmiddels 'normaal' geworden, maar dat lost het probleem van overspanning overdag niet op. Het komt er op neer dat ik heel veel stil zit om naar de wolken te staren. Dat geeft inderdaad rust. Van de 'leuke dingen' die mij dan te binnen schieten moet ik afblijven. Alleen de allernoodzakelijkste — zoals eten kopen en klaarmaken — kan ik honoreren. De rest verloedert dan maar.
Waarom doe ik nog ochtendgym en eet ik gezond? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag 18 Juni 2014
Geleidelijk-aan heb ik mijn Macbook Air leren kennen. Ik ben bijna zover dat ik er mijn column mee kan maken. De noodzakelijke extra programma's zijn geïnstalleerd. Wat nog ontbreekt zijn enkele (on)handigheidjes die ik nog niet door heb, en zeker nog niet "in mijn vingers". Hoewel ik een keer met Erik — een zeer ervaren Mac-gebruiker — heb gebeld, heb ik verder alles uit geschreven instructies, en vooral uit proberen! proberen! proberen!
Maar nu ben ik ècht toe aan een 'ervaren gebruiker' waarbij ik over de schouder mee kijk. Die mij het onbeschrijfbare laat zien.
Een beeld zegt meer dan duizend woorden. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag 19 Juni 2014
Gisteren pasten opeens alle bouwstenen en bouwsteentjes zodat ik vandaag mijn column voor het eerst op mijn Macbook Air maak. Het is nog wat ongewoon. Ik mis nog de vanzelfsprekendheid die ik op Linux heb opgebouwd. Wat had ik gewild?
Wat gebeurde?
Els, een ervaren Mac-gebruikster, las in mijn column van gisteren dat ik toe was aan 'over de schouder meekijken'. Zij was toevallig in de buurt … en dus … keek ik even over haar schouder.
En zo lukt het. Als een tocht door een onbekende stad. Heel goed opletten bij al die nieuwe kruispunten en afslagen.
Mooi toch? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag 20 Juni 2014
Morgen ben ik 'al' vier weken hier. Ik kan het mij haast niet voorstellen. Het is alsof ik hier pas de eerste verkenningen doe. Mijn ziel is nog niet helemaal hier. Trouwens ook niet op La Gomera; dat heb ik haar gevraagd.
—"Nee", zei mijn ziel op besliste toon.
Het drong vannacht tot mij door toen ik naar de Maan keek. Die is al bijna weer zo'n sikkeltje als toen ik vertrok uit La Gomera. Hij komt al dichter en dichter bij Venus, de morgenster. Dat is mijn gevoelsmatige tijdrekening voor de korte termijn.
—"Hoever is het met de Maan?" (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag 21 Juni 2014
Toen ik hier aankwam, vier weken geleden, vielen nèt de laatste blaadjes van de uitgebloeide rozen. Zowel van de rode als van de roze. Al vlug waren er nieuwe scheuten met fris blad. Vanmorgen werd ik verrast. Ik zag bloemknoppen. Bij de rode piepte de donkerrode kleur er al door; de roze was nog niet zo ver.
Het ontroerde mij.
Ik vroeg mij af waarom. Ik had deze vier weken wetens en willens alle 'verzorgingsdrang' moeten onderdrukken. Ik voelde mij schuldig. Alsof de tuin mij verwijtend aankeek. En nu zeggen de rozen onverwacht: "Jij bent OK voor ons."
Ontroerend toch? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag 22 Juni 2014, Julie jarig!!
Gisteren was het 'zonnewende' — solstice in het Frans. Met de slogan 'faites de la musique' wordt in heel Frankrijk het Fête de la Musique gevierd. Het is nog een erfenis van Jacques Lang toen hij in 1982 minister van Cultuur was. Ik ken het programma van de rest van de dag niet, maar ik hoorde van mijn buurvrouw dat ook in kleine clubjes faites de la musique werd gepleegd.
Ik was om zes uur in de kerk waar een amateur koor en een amateur orkest hun beste beentje voorzetten. Daarna ging het verder op het dorpsplein.
Met meer jeugdige muziek. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag 23 Juni 2014
Het lijkt wel of ik deze dagen balans zit op te maken van mijn eerste maand. Zaterdag waren het die rozen; vanmorgen viel mij de platane mûrier op. Mogelijk is de hectiek van het arriveren weggeëbd, mogelijk is mijn tuin niet meer de 'inspirator' — lees opjager! — voor mijn dagelijkse klussen. Soms kijk ik met genoegelijke gevoelens naar dat 'groene gedoe', soms kijk ik tenenkrommend naar de 'verwaarlozing' die ik mezelf opleg.
De platane mûrier is 'opeens' potdicht. Er komt geen straaltje zon meer door. Hoe anders was dat vier weken geleden. Opeens? Nee natuurlijk niet opeens.
Kijk, dat bedoel ik. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag 24 Juni 2014
Het is altijd spannend hoe dicht de afgaande maan de morgenster Venus passeert. Ik houd het al langer in de gaten. In Februari heb ik er nog eens over geschreven. Een paar dagen geleden zag ik het weer aankomen, en vanmorgen was het al een beetje licht toen ik wakker werd. Toch kon ik het fijne maansikkeltje goed onderscheiden en met wat moeite Venus ook. Per saldo is Venus helderder dan de maan.
En ja, het maansikkeltje was als een boogschutter die zijn pijl op Venus richt. De toenadering gaat dus nog verder.
Ik zal morgen nog eens goed opletten. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag 25 Juni 2014
Het werd niks met die ontmoeting van Maan en Venus, want het had de hele nacht geregend. De lucht was vanmorgen effen-grijs bewolkt.
Die regens — plus onweer — waren overigens pas voor vandaag voorspeld, maar gistermiddag kwam al een "chute d'eau" van nog geen kwartier waarna mijn regenmeter 12mm aanwees. Daarna was het niet 'frisjes' wat je zou verwachten, maar tropisch benauwd.
Laat op de avond kwam er weer zo'n "chute d'eau", en voor de rest van de nacht bleef het druilen. Resultaat: 28mm. Daar kan mijn tuin wel even mee vooruit.
Maan en Venus zien elkaar weer over 29 dagen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag 26 Juni 2014, Anna jarig!!
Dit gedicht, To America van James Weldon Johnson (1871-1928), is gepubliceerd in 1917. Johnson was een van de eerste voorvechters van 'civil rights' voor negers. De slavernij was al langer afgeschaft, maar de maatschappelijke rol van negers moest nog bevochten worden. (Trouwens nu nog steeds!)
In dit gedicht trof mij de perfecte uitbeelding van de ambivalente houding van de blanke Amerikanen.
—"Hoe had je ons willen hebben? Accepteer je ons zoals we zijn? Of moet de rest bij het oude blijven?"

How would you have us, as we are?
Or sinking 'neath the load we bear?
Our eyes fixed forward on a star?
Or gazing empty at despair?

Rising or falling? Men or things?
With dragging pace or footsteps fleet?
Strong, willing sinews in your wings?
Or tightening chains about your feet?

Cessenon sur Orb, Vrijdag 27 Juni 2014, Renier jarig!!
Mijn 'enige lust' is vooralsnog dat ik niet doordraai. Ik zou het beter mijn 'enige zorg' kunnen noemen, want het is meer een 'zorgplicht' dan een bezigheid waar ik naar verlang, eentje die in mij opkomt als 'spontaan verlangen'.
Het is ook heel cerebraal. Ik wéét dat — het is zorgvuldig overwogen — het is 'goed' om vóór alles te zorgen dat ik nìet word meegesleurd. Vandaar dat urenlange mediteren en afhaken terwijl mijn lijf wat anders wil.
Het goede nieuws is niet alleen dat ik er beter van slaap, maar dat 'af-en-toe' een beetje heuse levenslust doorschemert.
Zo zie je maar! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag 28 Juni 2014
In het kielzog van het goede nieuws dat ik gisteren meldde, kon ik mijn 'opruimlusten' eens de ruimte geven. Die opruimnóódzaak stond al heel lang ongeduldig te trappelen. Ik gaf alleen aandacht aan het allervoornaamste. Voor de rest dwong ik mij — tenenkrommend — tot verwaarlozing.
Het gaat dan ook niet om die opruimlusten — die waren er voortdurend — maar dat het mij lukte die ruimte te geven met De Nieuwe Kalmte.
Gisteren speurde ik cool naar dingen die weg konden, oude kleren en prullaria. Ik mediteerde daar rustig over, en met De Nieuwe Kalmte bracht ik ze naar de container.
Mooi toch? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag 29 Juni 2014, Els jarig!!
Het is allemaal goed-en-wel om zoveel te mediteren zoals ik deze weken doe in mijn splendid solitude. De eenzaamheid van de woestijn is het stereotype voorbeeld. Ik heb alleen met mijn eigen oprispingen te maken die bijvoorbeeld zeggen dat opruimen 'moet'. Dat beschreef ik gisteren. En zo zijn er meer die ik aldus zonder problemen de nek omdraai.
Maar overmorgen moet ik op reis. Dat heb ik zelf besloten, en nu kan ik opeens niet meer alle 'moetens' negeren. Ik moet reispapieren hebben. Ik moet mijn koffer inpakken. En de trein vertrekt op tijd.
Op zijn tijd. Niet de mijne. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag 30 Juni 2014
Vandaag is de definitieve inpakdag. Morgen, héél vroeg, is het aanrijden!! De laatste dagen was ik er zenuwachtig over. Zó zenuwachtig dat ik extra veel mediteerde om dat te temmen, maar toen werd ik nerveus van de tijd die ik tekort kwam.
Een vicieuze cirkel dreigde.
Maar gelukkig heb ik alles rustig door mijn handen kunnen laten gaan, en kon ik beslissen wat wèl en wat nìet mee moet. Ik reis namelijk niet met mijn complete bagage zoals gewoonlijk — daarmee ben ik vertrouwd. Ik heb besloten met een mini-versie op pad te gaan. Dat is de 'innovatie'.
Vandaar die zenuwen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek Juni 2014