Eindhoven, Vrijdag, 1 Augustus 2014
Dit lijkt een voet-voor-voet reisverslag te worden. Waar ik wás, waar ik bén, en waar ik heenga zijn de belangrijkste ervaringen. Pas als ik langer op één plek ben, is er ruimte voor andere waarnemingen.
Maar zo is het niet. Er is genoeg ruimte voor waarnemingen. Gisteren in de trein, bijvoorbeeld, boden zowel het landschap buiten — alsook de reisgenoten binnen — ruim voldoende stof. Zeker voor een street observer zoals ik.
Het zijn dan ook niet de waarnemingen waarvoor de tijd/ruimte ontbreekt. Het is de tijd/ruimte om ze op te schrijven. Dat heb ik zelf in de hand.
Zo zit dat. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Eindhoven, Zaterdag, 2 Augustus 2014
Door mijn column van gisteren werd ik mij bewust van de gejaagdheid waarin ik 'woon' sinds mijn vertrek uit Cessenon. Ik ging uit eigen vrije wil op reis, maar nu tref ik mij aan als een halfbewuste meegesleurde. 'Meegesleurd' in de betekenis van zo snel verplaatst worden dat ik de omgeving niet helemaal tot mij kan laten doordringen.
—"Wat doe ik ermee?"
Ga ik mij verliezen in nostalgische gevoelens over mijn ideale plekje in Cessenon? (Een soort vluchten dus.) Of ga ik bewust passen-op-de-plaats maken zodat ik weer 'woon' waar ik 'verblijf'?
Zo zie ik nu het ongeveer. Mooi toch? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Eindhoven, Zondag, 3 Augustus 2014
De relatie tussen de 'staat' Israel en de Joodse 'religie' zit mij dwars. Al jaren. Dat de staat Israel de Joodse religie op haar territorium verplicht heeft gesteld zou je nog een vrije keuze kunnen noemen, al staat die op gespannen voet met de 'normale' godsdienstvrijheid elders op de westerse wereld.
Maar dat de duidelijke misdragingen van de staat Israel afgedekt worden met 'Ja maar, het Joodse geloof mag je niet vervolgen', zit mij dwars. Dat is een oneigenlijke koppeling. Het claimt dat alle Joden [als religie] dat gedrag steunen.
Waarom nemen — bijvoorbeeld — de Nederlandse Joden [als groepering] geen afstand?
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cadzand-Dorp, Maandag, 4 Augustus 2014
Het ziet er niet naar uit dat de staat Israel een vreedzame oplossing nastreeft voor de samenleving in haar regio. Het oversized reageren — bijvoorbeeld — op die 'vermiste' soldaat die, per slot, niet ontvoerd was door Hamas, maar 'gewoon' gesneuveld, is slechts een van de voorbeelden. Net als het overhaast onderbreken van een overeengekomen wapenstilstand.
Het ziet er eerder naar uit dat de staat Israel 'hardhandig en consequent' met een Totalkrieg streeft naar een Endlösung.
—"Hé! Totalkrieg en Endlösung? Waar heb ik die woorden meer gehoord?"
De Joodse religie — waar blijft die? — zou kunnen wijzen op:
Alle Konzequenz führt zum Teufel. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cadzand-Dorp, Dinsdag, 5 Augustus 2014
De relatie tussen de 'staat' Israel en de Joodse 'religie' blijft mij dwarszitten. Roger Cohen in NYT heeft er ook problemen mee en constateert dat anti-Zionism geleidelijk overgaat in anti-Semitism, waarbij het onderscheid tussen die twee al bijna niet meer wordt gemaakt. Althans in Europa, waar het gedrag van Israel reeds tot openlijk anti-semitisme aanleiding heeft gegeven.
Genuanceerd legt hij uit dat de Amerikanen dat anders zien. Zij geven volle steun aan Israel, en leggen de volledige schuld voor de slachtoffers bij Hamas:
—"Eigen schuld, dikke bult!"
Cohen legt niet uit waarom, maar ziet jongere Amerikanen anders denken.
Opletten dus! (100 woorden)
_____________________
Roger Cohen, Why Americans See Israel the Way They Do, NYT, aug. 2, 2014 http://www.nytimes.com/2014/08/03/opinion/sunday/roger-cohen-why-americans-see-israel-the-way-they-do.html
Belangrijk is ook deze visie vanuit de Arabische wereld:
Ali Jarbawi, Israel's Colonialism Must End, NYT, aug 4, 2014,
http://www.nytimes.com/2014/08/05/opinion/ali-jarbawi-israels-colonialism-must-end.html
terug eerste dagboekregel

Cadzand-Dorp, Woensdag, 6 Augustus 2014
Mijn hoofdbezigheid kan ik nog steeds het beste omschrijven als 'zorgvuldig nietsdoen'. Maar ik boek vooruitgang!! Naast het 'zeer rustige' À la recherche du temps perdu, heb ik nu eens een 'wilder' boek aangepakt en uitgelezen. En met plezier!!
Het gaat over poep en pies, en alleen Midas Dekkers kan daar gezellig en deugdelijk een boek over volschrijven. Vòòr de seksuele revolutie kon seks alleen in medische termen of scabreuze grappen worden beschreven. Voor poep-en-pies is dat nu nog precies zo. Dekkers laat zien wat we missen. Van nuchtere kennis, tot heerlijke geneugten.
Een heel cultuurgebied wordt zodoende — eindelijk — ontsloten. (100 woorden)
_____________________
Midas Dekkers, De kleine verlossing of de lust van het ontlasten,
Atlas Contact Amsterdam/Antwerpen, 256 blz, feb 2014, !SBN 978 90 450 2648 0
terug eerste dagboekregel

Tussen Brussel en Béziers, Donderdag, 7 Augustus 2014
Vanmorgen heeft Ghislaine mij bij het station in Knokke achtergelaten. Intussen ben ik al een eind voorbij Parijs. Het is nog bijna twee uur voor ik in Lyon Part Dieu moet overstappen. Ik ben onderweg naar mijn 'stille stekkie' in het Zuiden. Dat contrast voel ik nu duidelijk. De drukte is voorbij.
Voor onderweg heb ik een dikke pil bij me waarvan ik telkens enkele bladzijden lees, en dan weer zorgvuldig mediteer. Ik ben namelijk begonnen aan het recente boek van Peter Sloterdijk: 'Je moet je leven veranderen'.
Ik ontdekte het kortgeleden, en nu gaf Ghislaine het mij opeens cadeau. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 8 Augustus 2014
Toen ik gisteravond hier aankwam, werkte mijn WiFi niet. Ik was te moe om er serieus naar de kijken. ¡Mañana!, dacht ik, en ging slapen. De column, die ik in de trein had geschreven, bleef liggen tot vanmorgen.
De WiFi doet het intussen, maar ik vertrouw het niet. Ik weet niet wat er aan mankeerde. Ik zou het vertrouwen als de router er normaal zou uitzien, maar géén van de gebruikelijke (knipper)lichtjes brandt. Het kan dus (eigenlijk) niet.
Een niet-technisch persoon heeft daar geen moeite mee. Ik wel.
Ik moet op mijn oude dag alsnog met 'technische magie' leren leven. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag, 9 Augustus 2014
Mijn vijgenboom had veel gele blaren. Een groot deel daarvan was al afgevallen. Dat zag ik Donderdag bij aankomst. Heel desolaat allemaal. De boom had het zonder mijn zorgen moeten doen. Kennelijk had het niet geregend tijdens mijn afwezigheid. Ik heb hem natuurlijk onmiddellijk water gegeven. De hele tuin trouwens ook. Het is hier een bijzonder droge zomer. Gelukkig brak gisteravond een fiks onweer los. Het regende even pittig.
Verder gaat het goed met de boom. Mogelijk gestimuleerd door de droogte zijn de vijgen opeens aan het rijpen. Ik oogstte vanmorgen twintig mooie exemplaren.
Lekker voor de lunch straks. Hmmmm!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag, 10 Augustus 2014, Lorenzo jarig!!
Tegen het einde van WOI doen de Amerikanen mee. Het is alsof het hele westelijk front opleeft. Er is nieuwe energie. Er is een cultuurschok. Zo beschrijven de historici het later. Ella Wheeler Wilcox was een dichteres die de frontsoldaten kwam 'entertainen'. Van haar is de dichtregel: "Laugh, and the world laughs with you; weep, and you weep alone". Het onderstaande gedicht schreef zij in Frankrijk. Het is inderdaad een cultuurschok, zo werden Duitse, Engelse en Franse frontsoldaten niet aangesproken.

American Boys, Hello!

Oh! we love all the French, and we speak in French
As along through France we go.
But the moments to us that are keen and sweet
Are the ones when our khaki boys we meet,
Stalwart and handsome and trim and neat;
And we call to them—"Boys, hello!"
"Hello, American boys,
Luck to you, and life's best joys!
American boys, hello!"

We couldn't do that if we were at home—
It never would do, you know!
For there you must wait till you're told who's who,
And to meet in the way that nice folks do.
Though you knew his name, and your name he knew—
You never would say "Hello, hello, American boy!"
But here it's just a joy,
As we pass along in the stranger throng,
To call out, "Boys, hello!"

For each is a brother away from home;
And this we are sure is so,
There's a lonesome spot in his heart somewhere,
And we want him to feel there are friends
right there

In this foreign land, and so we dare
To call out "Boys, hello!"
"Hello, American boys,
Luck to you, and life's best joys!
American boys, hello!"

Cessenon sur Orb, Maandag, 11 Augustus 2014
Ik ben begonnen aan het boek van Peter Sloterdijk: "Je moet je leven veranderen". Na het eerste hoofdstuk was ik meteen verliefd. Het past helemaal in mijn straatje. Het lijkt zelfs een beetje op Marcel Proust. De overeenkomst is dat ik na enkele bladzijden genoeg stof om zèlf over te denken. Ik word niet opgejaagd naar de bladzijden van de ontknoping — zoals de auteur die mij voorkauwt. Ik kan het lezen in mijn tempo.
Sloterdijk werd geïnspireerd door Archaïscher Torso Apollos, een sonnet van Rilke. De laatste regel luidt: Du mußt dein Leben ändern.
Daar was ik sowieso mee bezig. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 12 Augustus 2014
Dat 'ongevalletje' van verleden Donderdag blijkt een muis met een lange staart te zijn. Tot de andere dag leek het beperkt tot enkele schrammetjes, maar Zaterdag zette de pijn in mijn ribbenkast door. Gisteren bevestigde mijn huisarts dat een rib was gebroken. ["Niets aan doen", zei ze. "Geneest met geduld+aspirine"]
Nu is dat 'schrammetje' aan mijn grote teen links uitgegroeid tot pijnlijk gezwel dat ik met koude kompressen en ijsblokjes tegemoet treed. En met succes. Dat wel gelukkig.
Maar intussen zakt mijn moreel tot het nulpunt. Waar blijven de leuke dingen in het leven? Daar wachtte ik al langer op. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, 13 Augustus 2014
Opeens schoot mij Muriel Spark te binnen, en haar boek dat ik lang geleden las met als eerste zin:
—"Long ago in 1945 all the nice people in England were poor, allowing for exceptions".
De titel wil mij niet te binnen schieten, maar ik denk dat ik verliefd was op haar — of op dat boek — of op die regel.
Deze rare gedachtensprong komt omdat ik zojuist van Françoise Sagan een audio heb gedownload die mij "Bonjour tristesse" gaat voorlezen. En dat komt weer omdat ik op het INA [Institut National des Archives] een aanbieding zag. Dat bracht mij op het idee voor het probleem dat ik 'de leuke dingen van het leven ging missen' zoals ik gisteren schreef. Nietsdoen is nog steeds een uiterst moeilijk kunst.
Zo kwam dat.
Op "Bonjour tristesse" was ik ook verliefd. Het speelde zich af in dezelfde periode — althans in mijn herinnering. Het was mijn studententijd of kort daarna.
Oh ja, nu schiet mij de titel van dat boek van Muriel Spark ook te binnen: "Girls of Slender Means". Ik ga eens uitkijken of ik daarvan een audio kan downloaden.
Ik experimenteer verder met de Kunst Van Het Nietsdoen.
Me laten voorlezen — bijvoorbeeld. (200 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag, 14 Augustus 2014, Piet jarig! 81!!
De verrassingen zijn de wereld nog niet uit. Zo dacht ik dat die gezwollen voet, waar ik Maandag over schreef, hoorde bij het 'ongevalletje' van Donderdag. Ik ging die lijf met ijsblokjes en koude kompressen. Maar omdat de pijn 'overkookte' moest ik toch weer naar de huisarts.
—"Niks ongevalletje", zei ze, "je hebt een complete jichtaanval. Heel pijnlijk inderdaad, zeker als je nog nooit jicht hebt gehad. Ik zal je een pittige pijnstiller geven".
Inderdaad, op de verpakking las ik 15 mg opium!
Het kan ook zonder zware medicatie — weet ik nu. Dat ga ik bestuderen.
Voor het geval dat. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 15 Augustus 2014
Venus is al langer de morgenster van dienst. Ik rapporteerde al over haar ontmoetingen met Oude Maan. Nu gaat ze Jupiter ontmoeten. Het wordt een heel speciale ontmoeting, want Maandag zullen Venus en Jupiter vrijwel samenvallen. Vanmorgen was de aanloop. Om 05:41 verscheen Venus boven de bosrand, om 05:57 verscheen Jupiter. Het scheelt niet veel meer.
Ik hoop dat mijn ochtendhorizon de komende dagen ook zo helder is als vanmorgen. Ik geniet altijd als ik 'zwerfsterren' in dergelijke bijzondere ontmoetingen aantref.
Daarna wachtte ik nog even op Sirius. Sirius is geen zwerfster, maar zijn verschijnen is wel belangrijk voor mij. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag, 16 Augustus 2014
Vanmorgen was de horizon brandschoon, en ik kon Venus en Jupiter goed volgen. Gisteren hadden ze nog een afstand van zestien minuten. Nu nog maar tien: Venus verscheen om 05:43; Jupiter om 05:53. Afwachten dus.
Intussen let ik ook op het verschijnen van Sirius. Die komt op dezelfde horizon een eindje naar rechts. Orion is al helemaal zichtbaar. Zijn gordel wijst precies naar de plek waar Sirius moet verschijnen. Ook afwachten dus.
Het verschijnen van Orion in Augustus — en vervolgens Sirius — zijn voor mij de onmiskenbare voortekens dat mijn tijd hier in Frankrijk er weer bijna op zit.
Nostalgie dus. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag, 17 Augustus 2014
In het onderstaande gedicht, Dancing Adairs van Conrad Aiken (1899-1973), gaat het niet alleen om een ontroerende ontmoeting van twee 'vreemde' bewoners van deze planeet, maar ook om een interessante dichtvorm — een soort beurtzang — die de dialoog accentueert. Op mijn reizen door Zuid-Amerika trof ik die vorm herhaaldelijk aan in lange samenzangen — meezingers van het kampvuurtype, bijvoorbeeld.
Het kenmerk is dat de laatste regel van de eerste zanger/spreker vrijwel letterlijk wordt herhaald door de volgende, maar die geeft daaraan vaak een heel andere betekenis. Daarmee kunnen allerlei effecten worden bereikt, vaak hilarisch.
In dit geval is het een intiem gesprek tussen de dichter en een vuurvlieg. Het is onmiskenbaar kortstondig en voorbijgaand, maar daarom niet minder emotioneel.

Behold me, in my chiffon, gauze, and tinsel,
Flitting out of the shadow into the spotlight,
And into the shadow again, without a whisper!—
Firefly's my name, I am evanescent.

Firefly's your name. You are evanescent.
But I follow you as remorselessly as darkness,
And shut you in and enclose you, at last, and always,
Till you are lost,—as a voice is lost in silence.

Till I am lost, as a voice is lost in silence. . .
Are you the one who would close so cool about me?
My fire sheds into and through you and beyond you:
How can your fingers hold me? I am elusive.

How can my fingers hold you? You are elusive?
Yes, you are flame, but I surround and love you,
Always extend beyond you, cool, eternal,
To take you into my heart's great void of silence.

You shut me into your heart's great void of silence. . .
O sweet and soothing end for a life of whirling!
Now I am still, whose life was mazed with motion.
Now I sink into you, for love of sleep.

Cessenon sur Orb, Maandag, 18 Augustus 2014
Ik heb zojuist de ontmoeting van Venus en Jupiter gezien. Uniek!!
Venus kwam om 05:46 en Jupiter om 05:48. Gisteren had ik — for the record — ook even gekeken. Toen was het respectievelijk 05:44 en 05:50. De planeten hebben elkaar nog niet gepasseerd. Jupiter staat rechts onder Venus. Dat is anders dan de [gemonteerde] foto's van earthsky.org suggereren. Mogelijk is dat zo op het Amerikaanse vasteland waar de zon vele uren later opkomt.
Als ik mijn 'metingen' extrapoleer — op basis van vier minuten 'naderen' per dag — dan zal morgen de afstand tussen beide planeten precies zijn als vandaag.
Maar dan omgekeerd. (100 woorden)
_____________________
http://earthsky.org/tonight/closest-planetplanet-conjunction-before-sunrise-august-18
http://earthsky.org/astronomy-essentials/visible-planets-tonight-mars-jupiter-venus-saturn-mercury
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 19 Augustus 2014
Jammer genoeg was de horizon vanmorgen bewolkt. Ik kon mijn 'theorie' van gisteren niet verifiëren. Dat was aanleiding om de beweging van de 'zwerfsterren' nog eens goed te bekijken. Venus en Jupiter zijn allebei zwerfsterren, maar Jupiter heeft deze maanden een vrij vaste positie. Hij komt, net als de vaste sterren, iedere morgen vier minuten vroeger op. [Reken maar uit, 24 uur in 365 dagen ;-)]
Venus daarentegen is wispelturiger, en gaat regelrecht tegen de keer in. Deze laatste dagen kwam zij iedere morgen ongeveer een minuut later(!) op.
[Ik heb het zelf gezien!!]
Nu is het 'wachten op Sirius'. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, 20 Augustus 2014
In dit gedicht van Hazel Hall (1886-1924), Hours, werd ik getroffen door de metafoor van een tapijt dat is samengesteld uit de uren die je hebt meegemaakt. Leuke uren, saaie uren, eenzame uren, en uren met veel pijn. Uiteindelijk gaan ze allemaal op in het grote geheel.
Als je goed kijkt kun je de details nog zien, maar daar gaat het niet meer om. Het tapijt als geheel — forever mellowing in tone — domineert.
Over het persoonlijk leven van de dichteres las ik in Wikipedia dat ze vrij jong in een rolstoel terecht kwam tot het eind van haar leven. Dat maakt de laatste regel extra begrijpelijk — the longing for hours I have never known.

I have known hours built like cities,
House on grey house, with streets between
That lead to straggling roads and trail off,
Forgotten in a field of green;

Hours made like mountains lifting
White crests out of the fog and rain,
And woven of forbidden music—
Hours eternal in their pain.

Life is a tapestry of hours
Forever mellowing in tone,
Where all things blend, even the longing
For hours I have never known.

Cessenon sur Orb, Donderdag, 21 Augustus 2014, Rodrigo 7 jaar!!
Vanmorgen was de horizon mooi helder. Jupiter, de vroegerik, verscheen al om 05:39. Venus moest kennelijk uitslapen en kwam pas om 05:54. Een vol kwartier tijdsverschil. De vorige week Vrijdag was het tijdsverschil zestien minuten, maar dan omgekeerd. Intussen staat Oude Maan klaar om zich bij het gezelschap te voegen. Overmorgen kijken hoe dat uitpakt.
Maar het grote feit van vanmorgen was het verschijnen van Sirius.
—'Even geduld', zei ik tegen mezelf na het verschijnen van Venus. En ja, om 06:05 kwam hij tevoorschijn. Sirius is mijn nostalgisch vertreksignaal.
Van nu af word ik iedere ochtend aan vertrekken herinnerd: Vertrekken! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 22 Augustus 2014, Carla gedenken
Ik las zojuist een boeiend [kort!] artikel van iemand die uit Facebook is gestapt. Hij heeft geen probleem met de 'aanslag' op zijn privacy, een vaak gehoord argument. Nee, hij baalde er geleidelijk van; en hij baalde nog meer omdat hij er niet mee kon stoppen. Kortom, hij was verslaafd.
Dan stelt hij zich verhelderende vragen.
Waarom zit 'men' in Facebook?
We zijn narcistisch, en willen in het centrum van de belangstelling staan.
Waarom zit 'ik' in Facebook?
Voor mijn behoefte aan 'Keeping up with the Joneses'. Hij noemt het 'jonesing for a fix'.
Ieder keer opnieuw. Niet te temmen! (100 woorden)
_____________________
https://www.linkedin.com/pulse/article/20140821183914-5002630-why-i-just-quit-facebook
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag, 23 Augustus 2014
Precies drie weken geleden kon ik melden dat mijn vijgen opeens begonnen te rijpen, en dat ik meteen 'twintig mooie exemplaren' had geoogst. Dat is zo doorgegaan; iedere dag kon ik wel een dozijn oogsten. Teveel voor mijn eigen lunch.
Mijn achterbuurvrouw stikt zelf van de vijgen, en ze houdt er bovendien niet van. Ik keek uit naar de overburen die met twee kleuters wel van een portie zouden genieten. Maar die waren alsmaar 'niet thuis'. Per slot heb ik wat vijgenjam gemaakt voor mezelf. Vanmorgen zag ik dat de oogst op z'n eindje loopt.
Nu nog even lekker genieten!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag, 24 Augustus 2014, Gijs wordt 4!!
President François Hollande en minister-president Manuel Valls zijn op een nieuw dieptepunt beland met hun populariteit. Ze zetten zich allebei in voor wat Hollande in een recent interview noemde: "je veux accélérer les reformes".
Dat is een riskante uitspraak in een land dat bekend staat om zijn grenzeloos conservatisme. Geen wonder dat hun populariteit een deuk kreeg.
Ik vraag mij af wat hun alternatief is. Moeten ze nu als kamikaze-piloten doorzetten, en hun doel — desnoods met verlies van 'populariteit' — alsnog proberen te bereiken, of 'les reformes' maar weer eens uitstellen. Vox populi, vox Dei?
Hoe belangrijk is die 'populariteit' eigenlijk? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag, 25 Augustus 2014
Erik stuurt mij een krantenbericht dat perfect aansluit bij mijn columns van 3, 4 en 5 Augustus over het verwerpelijke gedrag van de staat Israël waarin ik mij afvroeg waarom de Nederlandse Joden — als groepering — geen afstand daarvan nemen.
Dat krantenbericht meldt het overlijden van Hajo Meyer, een actief lid en bestuurder van Een Ander Joods Geluid. Het overlijdensbericht geeft al details van deze groepering die zegt: Spreek Israël aan als gewoon land.
Dat is inderdaad wat mij deert. Israël 'koketteert' met de Holocaust om zijn gedrag tegenover Palestina te rechtvaardigen. Gedrag als dat van de Nazi's.
Dàt is verwerpelijk. (100 woorden)
_____________________
Antizionist en Auschwitz-overlever Hajo Meyer (90) overleden, NRC, 24 augustus 2014
http://www.nrc.nl/nieuws/2014/08/24/antizionist-en-auschwitz-overlever-hajo-meyer-90-overleden/
In memoriam Hajo Meyer, Een Ander Joods Geluid, 24 Augustus 2014 http://www.eajg.nl/node/752
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 26 Augustus 2014
Er is Een Ander Joods Geluid, maar de publiciteitsmacht ligt bij Israël. Met name Elie Wiesel — bekend als Nazi-jager — heeft kortgeleden in advertenties de Holocaust uitgespeeld om Israël's gedrag te rechtvaardigen.
Dat ging te ver!!
Zaterdag verscheen in NYT een advertentie van meer dan 300 Holocaust-overlevers die uitdrukking gaven aan hun onbehagen dat Israël spreekt en handelt namens — en in het belang van — alle Joden wereldwijd.
Hajo Meyer wees in dit verband eerder op Exodus: "Gij zult ook den vreemdeling geen overlast doen, noch hem onderdrukken; want gij zijt [zelf] vreemdelingen geweest in Egypteland."
Gelukkig krijgt Israël tegenstoom. Hoogst noodzakelijk! (100 woorden)
_____________________
Er is veel gebeurd de laatste dagen. Hieronder de belangrijkste internetbronnen, zie ook links van gisteren.
1) Persbericht van 25 Augustus waarin zowel de brief van Elie Wiesel en die van 'de 300' worden beschreven: http://www.breitbart.com/Big-Peace/2014/08/24/Holocaust-Survivors-Take-Elie-Wiesel-to-Task-for-Defending-Israel
2) Persbericht van 24 Augustus van International Jewish Anti-Zionist Network over de brief van 'de 300' en de tekst van die brief/advertentie/: http://ijsn.net/gaza/survivors-and-descendants-letter/ http://ijsn.net/press-release-jewish-holocaust-survivors-from-around-the-world-call-for-justice-in-gaza/
3) Missie en visie van Een Ander Joods Geluid: http://www.eajg.nl/missie-en-visie
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, 27 Augustus 2014
Dit gedicht, Canticle, van William Griffith (1878-1936), is een nostalgische smeekbede van vogeltjes dat de zomer maar lang mag blijven: Praying the summer to be long, en Praying the golden age to stay.
Nostalgisch omdat de zomer bijna voorbij is

Devoutly worshipping the oak
Wherein the barred owl stares,
The little feathered forest folk
Are praying sleepy prayers.

Praying the summer to be long
And drowsy to the end,
And daily full of sun and song,
That broken hopes may mend.

Praying the golden age to stay
Until the whip-poor-will
Appoints a windy moving day,
And hurries from the hill.

Cessenon sur Orb, Donderdag, 28 Augustus 2014
Ik heb dit gedicht, Bound, van Aline Murray Kilmer (1888-1941), al een paar dagen liggen. Het fascineert mij, want ik weet er geen raad mee. Ik zie er alleen maar de negatieve, revanche-achtige kant van: 'Omdat ik jou die kus niet heb gegeven, moet je voor altijd aan mij denken. Lekker puh!'.
—"Wat is daar de lol van?", vraag ik mij af.
Misschien kan ik het beter in de poubelle gooien. Maar ja, misschien is er toch nog een verborgen 'positieve' betekenis waarvan ik kan leren.

If I had loved you, soon, ah, soon I had lost you.
Had I been kind you had kissed me and gone your faithless way.
The kiss that I would not give is the kiss that your lips are holding:
Now you are mine forever, because of all I have cost you.

You think that you are free and have given over your sighing,
You think that from my coldness your love has flown away:
But mine are the hands you shall dream that your own are holding,
And mine is the face you shall look for when you are dying.

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 29 Augustus 2014
—'Ik experimenteer verder met de Kunst van het Nietsdoen', schreef ik 13 Augustus. Wat kan ik er van zeggen? De veranderingen tekenen zich maar geleidelijk af. Daarom is er nooit 'baanbrekend nieuws'.
Niettemin, terugkijkend over de laatste maanden, tekenen zich toch een paar verschuivingen af. Zo besteed ik meer tijd aan het consolideren in soliede gewoontes van ontdekte 'betere kunstjes', dan aan experimenteren.
Leuk nietsdoen was namelijk zo'n ontzettend onbekend terrein. Als kleuter vond ik het al jammer als de dag weer voorbij was. Zo diep moet ik mij uit mijn roots losrukken.
Was ik 'bevlogen nieuwsgierig'? Of 'maniakaal nieuwsgierig'? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag, 30 Augustus 2014
Gery tipte mij om naar Zomergasten op de NLse TV te kijken omdat daar over de 'rivaliteit' tussen de alfa- en bêtacultuur was gesproken. Daar hadden we het juist over. Het was Ionica Smeets, een 'wiskunde-vrouw' die wetenschapsjournaliste is geworden. Alfa-bêta dus.
Nu ik eenmaal de weg wist via Programma Gemist, heb ik meteen ook gekeken naar de volgende gast, David van Reybrouck. David raakt niet uitgekeken op eenvoudige dag-dagelijkse schoonheid. Dat sprak mij aan. Met name aan het eind trof mij de volgende uitspraak:
—"Wolken zijn de meest democratische vorm van schoonheid".
Dat is mijn dag-dagelijkse meditatie-kost. Mooi toch? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag, 31 Augustus 2014
Vanmorgen was de horizon brandschoon. Dat was voor het eerst sinds de ontmoeting van Venus en Jupiter. Om 06:00 zag ik Sirius ruim boven de horizon. De hele Winterzeshoek was er nu, compleet met Jupiter die daar 'zijn plekje' heeft gevonden.
Venus ontbrak nog.
Toen ik om 06:40 weer keek, brak de zon al een beetje door. Venus was nog nèt zichtbaar, en Jupiter, hoog aan de hemel, was een moeilijk te ontwaren stipje.
Sirius kon ik niet meer vinden.
Venus is iedere dag zoveel afgezakt dat ze nu door de zon wordt ingehaald.
Zij wordt er binnenkort door opgevreten. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek Augustus 2014