San Sebastián de La Gomera, Maandag, 1 December 2014
Van 'leren Nietsdoen' evolueerde ik naar 'leren Ietsdoen', en nu komt de volgende fase in zicht. Ik heb er nog geen naam voor, maar het gaat er om dat ik niet alleen strenge pauzes maak tussen de klussen, maar dat ik ook de klus zèlf met een Ontspannen Interesse blijf doen. Dat ik mij niet laat meeslepen. Zodat de klus zèlf ontspannend wordt.
Hoe dat uitpakt weet ik nog niet, maar — niet toevallig(!) — vind ik een inspirerend gedicht dat Willy mij stuurde bij een vroegere verjaardag.
Dit gedicht, Ich wünsche dir Zeit van Elli Michler is eigenlijk langer, maar Willy maakte deze selectie voor mij:

Ich wünsche Dir Zeit für dein Tun und dein Denken
Nicht nur für dich selbst, sondern auch zum Verschenken

Ich wünsche dir Zeit nach den Sternen zu greifen
Und Zeit um zu wachsen, das heisst um zu reifen.

Ich wünsche dir Zeit, zu dir selber zu finden
jeden Tag, jede Stunde als Glück zu empfinden.

Ich wünsche dir: Zeit zu haben zum Leben!

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 2 December 2014
Gisteren meldde ik al dat — naar mijn gevoel — mijn kijk op De Tijd verandert.
Beter: bezig is te veranderen. Dat is verwarrend en ingrijpend. Ik had vrij 'objectieve' en 'zekere' gevoelens over tijd. Met de horloge in de hand, of kijkend naar de sterren, was er niets zekerder dan het vergaan van de tijd.
Opeens komt het ook van buiten op mij af. 'Toevallig?'
Dat gedicht van gisteren? Of nu, zappend op TED, een indringende beschouwing over The Art of Stillness? Stillness is oude wijsheid, zeker, maar het woord mediteren staat niet centraal. De moderne technologie is het verrassende referentiekader. (100 woorden)
_____________________
Pas verschenen op TED: Pico Iyer, The art of stillness, http://on.ted.com/s0GyI
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 3 December 2014
Mijn veranderende kijk op De Tijd spreekt lezers kennelijk aan. Ik krijg stimulerende ideeën en meelevend commentaar toegestuurd. Gery stuurde dit gedicht van de pas-overleden Gerrit Kouwenaar (1923—2014). Kouwenaar beschrijft het zenuwachtig makende spanningsveld tussen de gevoelstijd en de klokketijd.
En hoe een uitweg te vinden.

Het is laat zoals ieder jaar,
de tijd zit krap in zijn heden,
vandaag is steeds weer geweest
steek dus het licht aan dat de toekomst nog uitspaart,
spreek het brood aan dat nog niet doof is,
maak de taal waar achter zijn tekens,
spel het vlees, stil de tijd, leef nog even —

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 4 December 2014
Het is moeilijk te beschrijven wat er precies verandert in mijn kijk op De Tijd. Toch werd mij tenminste één inzicht-stapje duidelijk. De recente TED toespraak van Pico Iyer zette mij op een spoor.
Ik beluisterde nu ook zijn toespraak van een jaar eerder: "Where is home". Als frequente — ontheemde — reiziger zegt hij daarin:
—"My home would have to be whatever I carried around inside me".
Vervolgens bleek dat 'stillness' zijn 'home' was.
Mijn Nietsdoen is niet 'stillness' als zodanig; als 'home'. Voor mij is het 'reculer pour mieux sauter'. Daar zit het wezenlijk verschil.
Dat is het Nieuwe Nadenkertje. (100 woorden)
_____________________
http://www.ted.com/talks/pico_iyer_where_is_home, http://www.ted.com/talks/pico_iyer_the_art_of_stillness
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 5 December 2014, Mineke en Paul jarig!!
Voor mijn vertrek in Mei — en trouwens de hele winter — zaten de palmbomen links van mijn balkon vol met levendige vogeltjes. De bekende 'kanaries', maar ook ander speels kleingrut. Een drukte van jewelste!
Na mijn terugkomst — zes weken geleden — heerste er doodse stilte. Alleen een paar koppels duiven maakten sierlijk hun dagelijkse rondjes, maar die gingen nooit in de bomen zitten; die hadden andere rustplekken.
Tot opeens gisteren de drukte was weergekeerd. Wéér dat vertrouwde stoeiende in- en uitvliegen. Ik denk dat het komt van de weeromslag. Het was ze te warm.
Waar zouden ze de hele zomer hebben gestoeid? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 6 Dec. 2014, Hettie en Margreet jarig!!
Van één kruk ben ik bevorderd tot twee Nordic Walking Poles!!
De complicatie van de artritis is voorbij. De probleemspieren worden nu rechtstreeks aangepakt. Dat wil nog niet zeggen dat ik gewoon kan lopen. Allerlei houdingsspieren moeten opnieuw hun plaatsje vinden. Dat vereist [nogal!] pijnlijke massages, maar het is 'positieve pijn'; pijn die ergens voor dient.
Of, zoals ik die noem, 'pijn waarmee ik kan praten'.
Mijn oefengebied is vooralsnog beperkt tot 'in huis', en de straat voor het huis. Voor de 'kruidenier op de hoek' heb ik nog burenhulp nodig — of een taxi.
Gelukkig zit er nu schot in. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 7 December 2014
Dit gedicht, Willow Poem van William Carlos Williams (1883-1963), vertelt geen verhaaltje, maar roept een beeld op. Dat beeld spreekt mij extra aan omdat ik jarenlang bijna iedere dag langs zo'n treurwilg-aan-de-waterkant kwam als ik in Eindhoven van mijn huis naar het station liep. Wilgen verliezen als laatste hun blad. Ze doen dat ook niet met spectaculaire kleuren zoals andere bomen. De blaren vinden het wel lekker om zo te blijven hangen: 'so drunk with the swirl of the wind', dat ze de winter lijken te vergeten: 'oblivious to winter'.
Helaas is de treurwilg geen 'evergreen'. Vroeg of laat vallen de blaren.

It is a willow when summer is over,
a willow by the river
from which no leaf has fallen nor
bitten by the sun
turned orange or crimson.
The leaves cling and grow paler,
swing and grow paler
over the swirling waters of the river
as if loath to let go,
they are so cool, so drunk with
the swirl of the wind and of the river—
oblivious to winter,
the last to let go and fall
into the water and on the ground.

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 8 December 2014
We zitten hier in Spanje weer in een fraai probleem dat regelmatig terugkomt. Zaterdag 6 Día de la Constitución: Dag van de Grondwet van 1978. Na het verdwijnen van Franco in 1975 was dat zo'n belangrijke staatkundige gebeurtenis dat het een nationale 'vrijaf'-feestdag werd. Als zo'n 'vrijaf'-feest in het weekend valt, dan is de Maandag daarop 'vrijaf'. Als compensatie.
Maar nu, Maandag 8 is een kerkelijke 'vrijaf'-feestdag. Komt de compensatie nu morgen? Eigenlijk wel.
En kijk eens wat er gebeurt als 6 December op Vrijdag valt; of op Donderdag!
Dan kun je een superlang weekend ervan maken. Da's toch leuk! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 9 December 2014
Het is nog vroeg, en het is doodstil buiten. Gisteravond begon een stil rustig regentje. Nu is er nog wat bewolking, maar het is totaal windstil. Aan de horizon begint het donker-rood te worden. Het gaat snel. Boven mijn hoofd beginnen de wolken zich af te tekenen. Ik zie al door de gaten waar straks de blauwe hemel zichtbaar zal worden. De horizon wordt steeds licht-roder.
Nu hoor ik in de verte een haan kraaien. Zo ver en zo helder dat het de stilte benadrukt. Nu een andere haan; van ver weg; vanuit diezelfde stilte.
Ook mijn balkon is doodstil. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 10 December 2014
Vandaag is het precies twee maanden geleden dat ik in Barcelona — op doorreis naar La Gomera — niet meer kon lopen. Althans opeens veel-en-veel pijnlijker dan de maanden daarvóór; in Cessenon. De avond ervoor was ik 'normaal' aangekomen met mijn volledige bagage. Die spierpijn bij de linker-heup was al van voor de zomer bekend; en ook de oorzaak. De behandeling kon worden uitgesteld tot ik hier weer terug zou zijn.
Maar behalve die spieren bleek toen opeens artritis een rol te spelen; en jicht. Het zag er een paar weken 'uitzicht-loos' uit.
Toen begon dat 'huisarrest' waarvan nu het einde nadert. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 11 December 2014
Over mijn slaapkwaliteit kan ik niet klagen. De dramatische slapeloosheid tijdens de burn out zit alleen nog als 'schrik-in-mijn-benen'. Als het een beetje meezit slaap ik snel in, en slaap dan 3 à 4 uur diep. Kassa! Dus.
Maar daarna moet ik soms compleet wakker worden — en 'iets doen' — voor ik de slaap weer kan pakken. Dan stap ik op het balkon, en kijk naar de sterren en de maan. Vannacht was het licht bewolkt. De volle maan was weliswaar voorbij, maar de zee weerspiegelde de maan net zo. De lichtjes van Tenerife waren helder zichtbaar.
Dat was heel rustgevend. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 12 December 2014
Twee weken geleden kreeg ik een prachtig idee. Ik zou de bundel reisportretten die wacht op de vormgever/illustrator vertalen in het Spaans. Ik kan dat niet zelf met voldoende kwaliteit. Hoe dan wel?
Daarover beginnen zich ideeën af te tekenen. Ik begon met een paar portretten in het Engels te vertalen zodat ik Margarita kon laten zien wat die 'portretten' inhielden. Geen Engels van publiceer-kwaliteit, maar voldoende om het verhaal te doorzien.
Toen kreeg ik ze in het Spaans terug om te checken of ze het wel goed had begrepen.
De feedback-cirkel is opeens rond. Waar draait die op uit? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 13 December 2014
Vannacht stond de halve maan al hoog aan de wolkenloze hemel toen ik op het balkon kwam. Jupiter stond er precies tegenover te gloriëren. Ik zocht naar Canopus in het verlengde van Orion, maar die was bijna onzichtbaar omdat boven de horizon een soort 'grondmist' lag.
Het was geen 'mist' wist ik, maar weer een Calima, zo'n stofwolk uit de Sahara. Vaak wordt die meteen gevolgd door forse regens. Zo niet vandaag. Het is al na de middag, en de Calima is weggespoeld door een paar lichte buitjes.
De horizon is weer helemaal helder, maar nu is de hemel bewolkt. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 14 December 2014
Ik was vroeg vanmorgen. Daarom was ik al lang beneden toen de zon opkwam. In feite was ik er al aan toe om rustig op het balkon weer een korte 'nietsdoen-pauze' te nemen. Met thee!
Ik zat nèt toen de passaatwolken aan de horizon rode randjes begonnen te krijgen. Heel pril nog. Ik kon de langzame verkleuring van de horizon goed volgen. Ik ging er eens goed voor zitten. Ik genoot.
Gedurende deze 'korte-dagen-rond-Kerstmis' komt de zon op boven de zee. Om precies tien voor acht piepte het eerste streepje zon boven het water.
Opeens is de dag begonnen. Ineens! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 15 December 2014
Het idee om mijn reisontmoetingen in het Spaans te vertalen krijgt opeens handen-en-voeten. Ik schreef al dat ik er Margarita over vertelde, en sommige stukjes in het Engels vertaalde om dat te verduidelijken. En dat ik ze terugkreeg in het Spaans.
—"Het is goed voor mijn Engels", had ze erbij gezegd.
Nu hebben we afgesproken stap-voor-stap zo verder te gaan. Ik staak het zoeken naar bijstand bij mijn rechtstreekse Spaanse vertaling. Zij zoekt een 'native speaker' met vertelkwaliteit als 'sparring partner'. En ik voor mijn Engels zodat we misschien(?) op een twee-talige uitgave afstevenen. Hou het maar in de gaten. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 16 December 2014
Ik heb vannacht bijzonder goed geslapen. Ik slaap trouwens vaker 'heel goed' de laatste tijd. Dat tekent het definitieve afscheid van de burn out periode. Goed slapen begint gewoon te worden.
Daarom verbaasde het mij extra dat ik behoefte had aan uitslapen. Na zo'n goede nacht ga ik 'als vanzelfsprekend' fiks aan de slag.
Ik dacht erover na. Ik 'voelde' erover na. Wat betekent dit?
Wat betekent die 'onredelijke' behoefte aan uitslapen?
En toen wist ik het. Ik had lekker doorgestoomd de laatste dagen. Leuk!
Maar nu moest ik 'toch' een kalm-aan dag kiezen.
Dat zei opeens mijn wijze lijf. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 17 December 2014
Mijn 'huisarrest' verandert voortdurend van karakter. Gelukkig maar. Ik kom al langer buiten, maar mijn actieradius is nog beperkt tot de straat voor mijn huis. De kruidenier op de hoek is 'eigenlijk' teveel. Als ik met de taxi naar de benedenstad ga, moet ik heel zuinig zijn met mijn stapjes.
Intussen loop ik al drie weken zonder kruk, maar met de Nordic Walking Poles omdat het 'evenwichtige' lopen nu aan de beurt is: de 'heropvoeding' van álle spieren.
Heel pijnlijk meestal.
Over tien dagen kan ik aan de Kerst-stadsloop deelnemen. Dat vindt mijn fysio.
Ik hoop het stiekem. Mooi toch? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 18 December 2014
Het definitief achterlaten van de 'burn out', en het aannemen ván — en vooral ook het wennen áán — een nieuwe leefstijl heeft gevolgen op allerlei fronten. Soms vraag ik mij vertwijfeld af hoe dat nou moet met mij, nu ik niet maar alle internationale politieke commentaren uitspel. Hoe kan ik dan 'de wereld' begrijpen?
Maar afgezien van zulke diepe twijfels is er gewoon 'nieuw werk' aan de winkel. Mijn oude laptop met Windows 7, bijvoorbeeld. Die dank ik af, maar de documenten moeten nog worden overgeheveld. Allemaal verwaarloosd archief.
'Opruimen en schoonmaken', "dus".
Typisch voor de start van een nieuw leven. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 19 December 2014, broer Jan, 2008
Mijn automatische agenda vertelt mij al een hele week dat mijn broer Jan vandaag precies zes jaar geleden is overleden. Al zes jaar! Hij is tachtig geworden, en ineens was het afgelopen. Drie maanden voor zijn dood was hij op mijn 79ste verjaardag: Niets aan de hand.
Daarna ging het snel. Ik bezocht hem nog voor een lang weekend 'bijpraten'.
Wat kan ik met deze herinnering?
Ik mis hem nog vaak. Even bijpraten bijvoorbeeld.
Toen schoot mij dit oude gedicht te binnen:

Egidius waer bestu bleven
Mi lanct na di gheselle mijn
Du coors die doot du liets mi tleven

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 20 December 2014
Gisteravond is Martine aangekomen: andere prioriteiten!
Geen column vandaag.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 21 December 2014
Ik heb vanmorgen speciaal op de zonsopkomst gelet. Het is per slot 'de kortste dag', 'een dezer dagen'.
Maar de natuur heeft lak aan onze berekeningen.
Je kunt zeggen dat het benoemen van 'de 21ste' niet meer is dan een gemakzuchtige vuistregel: 'betere' berekeningen voorspellen dit evenement 'juist'.
Ja, ja, zo ken ik er meer. Zoals het naarstige zoeken naar het 'juiste' economische model, dat ons vertelt wanneer de crisis komt of gaat. Dat is ook zo'n bron van vermaak, zowel voor de populaire als voor de wetenschappelijke pers.
—"Lâmaar".
—"Ik heb vanmorgen weer lekker genoten van een prachtige zonsopkomst".
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 22 December 2014, Derde Lustrum!!
Vandaag is het precies 15 jaar geleden dat ik mijn eerste 'blog' publiceerde. Het woord 'blog' was pas in het voorjaar van 1999 'uitgevonden'. Ik kende dat woord toen niet. Voor mij was het de voorzetting van mijn reisbrieven die ik toen op mijn website van Compuserve zette. Ik noemde het Mijn Dagboek, en zette het — voor de veiligheid, want mijn reisbrieven waren in 1998 grotendeels verloren gegaan — bij enkele providers. 'Blog hosting services' bestonden toen nog niet. Ik maakte de website met HTML en FTP. Dat doe ik nog iedere dag.
Helemaal ambachtelijk. Je kunt ze allemaal nog bekijken. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 23 December 2014
Vandaag was een lange dag. Martine en ik zitten nu op de retourboot naar La Gomera voor het laatste traject van een haastig bezoek aan een tandarts-specialist in Santa Cruz de Tenerife. Om negen uur zullen we thuis zijn. Vanmorgen om zeven uur stond de taxi voor de deur. Dat alles voor een beter-niet-uit-te-stellen implantaat. De behandeling duurde ruim anderhalf uur. De 'reis' tien keer zo lang.
Martine ging mee voor de gezelligheid. Zodoende besteedden we de 'nutteloze' uren aan een nieuw museumtje, in een nieuw park en aan het gezellig samenzijn.
Ik denk dat ik vannacht heel goed slaap. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 24 December 2014
We hebben wolkenloos zonnig kerstweer, maar er is een kanttekening. We hebben 'calima' die er voor de leek uitziet als lichte nevel of 'heiig-heid'. Recht boven mijn hoofd zijn er geen wolken. Aan de horizon weet ik het niet. Ik schat ik dat het zicht minder dan 30 kilometer is, want ik zie de kustlijn van Tenerife niet. Midden overdag kon ik het aan de zon niet merken, maar nu zie ik ook aan de zon dat ze door die 'calima' wordt beperkt; het is al vier uur geweest.
We gaan ondanks deze 'kanttekening' een zonnige Kerst tegemoet.
Mooi toch? (100 woorden)
_____________________
Op 20 November 2006 en 22-23 Januari 2008 heb ik ook over de calima — ook wel gespeld calina — geschreven; met bronvermeldingen.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Kerstmis 2014
Ik lees nog steeds Marcel Proust. Voetje voor voetje, want de charme zit in het uiteenrafelen van zijn lange zinnen met veel tussenzinnen, bijstellingen en verklarende teksten tussen haakjes. Het duurt altijd even voor je zo'n zin in één adem kunt lezen en begrijpen. Zo schildert Proust een beeld van het einde van de bourgoisie-van-toen.
De hele À la recherche du temps perdu telt ruim vierduizend bladzijden. Het tellertje van mijn e-reader zegt dat ik nu op 21% ben. Het zij zo.
In mijn zoektocht naar Mijn Nieuwe Leefstijl — juist in deze bezinningsdagen aan het einde van het jaar — trof mij het volgende citaat:

San Sebastián de La Gomera, Tweede Kerstdag 2014
Het is een spannende dag vandaag. Wat is er aan de hand?
Ik heb al vaker over mijn 'huisarrest' geschreven, en ook dat het er beter-en-beter mee gaat. Hoewel het in Oktober ernstiger leek, kwam het er vervolgens nog op neer dat mijn linker dij- en heupspieren moesten worden gedisciplineerd. Dat betekende: Oefenen! Oefenen! Oefenen! Daarbij ondersteund door vakkundige massage.
Het spannende is dat ik "ongeveer" in staat ben om vanavond aan de traditionele Kerstloop mee te doen. Zoals voorgaande jaren.
Maar ik beslis pas op het laatste moment. Als het vandaag "goed" is gegaan.
Dat is "nu" het spannende. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 27 December 2014
Het is gelukt!! Ik heb de Carrera Popular de Navidad — zoals die Kerstloop hier heet — uitgelopen. Heel rustig in mijn eigen tempo.
Ik had de laatste weken duchtig geoefend om die rare spierpijnscheuten onder controle te krijgen. Dat oefenen lukte steeds beter, maar dan ging het om traject-jes van vijfhonderd meter; meestal minder.
Nu moest ik in mijn categorie — Veteranos D — bijna drie kilometer volmaken. Er zijn vier klassen 'veteranen'. Het begint bij vijftig jaar. Klasse D zijn de 70-plussers. Martine liep mee bij de Veteranos A. Die moesten twee keer zoveel.
We vielen allebei in de prijzen. Mooi toch? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 28 December 2014
Vanmorgen keek ik speciaal naar de opkomst van de zon. De laatste dagen lag een calima op horizon, zodat de zon pas laat helemaal boven de horizon uitsteeg. Vanmorgen was de lucht echter helder. Ik kon El Teide zien, en zag dat op de plek waar de zon moest opkomen de calima nog aanwezig was. Spannend dus.
Zou ik hem nu als een pril donkerrood streepje zien verschijnen?
Of zou het — zoals zo vaak — een oogverblindende flits worden.
Om precies zes voor acht verscheen een fijn rood stipje.
Ontspannen zag ik de donkerrode zon compleet boven de horizon stijgen.
Mooi!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 29 December 2014
Ik heb al meer dan een week gezelschap van mijn dochter Martine. Ze blijft nog precies een week. We genieten van het samenzijn. Straks gaat ze met vrienden een bergwandeling maken, want daarvoor ben ik [voorlopig?] geen partij.
Intussen heb ik weer eens rustig naar de zonsopgang gekeken. Gisteren was die prachtig — met die donkerrode 'slow motion'. Nu lag een donkergrijze passaatwolk met gouden randjes op de horizon. De zon bleef onzichtbaar. De zonnestralen wezen naar zijn plekje. Ik kon het helemaal volgen. Precies elf minuten later dan gisteren werd hij met een flits zichtbaar. Pijnlijk aan mijn ogen. Wegwezen!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 30 December 2014
Het leek niks te worden met de zonsopgang vanmorgen, want de hele hemel was betrokken. Dat klopte, want voor vandaag is 'enige regen' voorspeld.
En dàt 'klopte' omdat na een calima vrijwel altijd een al-of-niet fikse regenbui komt die de lucht definitief schoonspoelt.
Op de plek waar de zon zou moeten verschijnen zag ik geen wolken.
Even extra opletten 'dus'.
Precies zes-voor-acht verscheen daar door een kiertje boven de zee een donkerrood streepje. De zon!! Dat kiertje was aan de bovenkant afgesloten door een dikke donkergrijze passaatwolk.
Precies een-voor-acht was de zon daarachter verdwenen.
De zon speelde een "vijf-minuten kiekeboe-tje". (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 31 December 2014
Dichters hebben vaak het einde van het jaar vergeleken met een oude man of — zoals in When the Year Grows Old door Edna St. Vincent Millay (1892-1950) — met een oude vrouw. Meestal wordt dan snel overgeschakeld op het frisse perspectief van Het Nieuwe Jaar, maar Edna borduurt voort op de ervaringen van het oud zijn.
Dat herken ik. Zij kijkt naar de buitenkant; ik beleef de binnenkant.
Dit leek mij een mooi gedicht voor de laatste dag van het jaar.

I cannot but remember
  When the year grows old―
October―November―
  How she disliked the cold!

She used to watch the swallows
  Go down across the sky,
And turn from the window
  With a little sharp sigh.

And often when the brown leaves
  Were brittle on the ground,
And the wind in the chimney
  Made a melancholy sound,

She had a look about her
  That I wish I could forget―
The look of a scared thing
   Sitting in a net!

Oh, beautiful at nightfall
  The soft spitting snow!
And beautiful the bare boughs
  Rubbing to and fro!

But the roaring of the fire,
  And the warmth of fur,
And the boiling of the kettle
  Were beautiful to her!

I cannot but remember
  When the year grows old―
October―November―
  How she disliked the cold!

Einde Mijn Dagboek December 2014