San Sebastián de La Gomera, Zondag, 1 Februari 2015
—"De maand Januari is voorbij, en de verwachte Januari-regens zijn uitgebleven".
Zo ongeveer beklaagde de taxichauffeur zich.
—"Flauwekul!", kon ik zeggen, "We hadden enorme regens in December, en de stuwmeren in de bergen waren allemaal tjokvol".
—"Ja maar", zei hij, "we moeten nu regen hebben, want als we aan de stuwmeren beginnen zijn ze opgesoupeerd als we ze vanaf April/Mei echt nodig hebben. Dan valt er zeker geen regen meer".
Zo ging onze weerbabbel nog even verder.
—"Ook in Februari komen wel van die zware Januari-regens", probeerde ik nog.
Maar nee, het lukte mij niet hem ietsje optimistischer te maken. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 2 Februari 2015, Désirée jarig!
Ik ben er nog niet achter waar Mijn Nieuwe Leefstijl op uitdraait. Ik probeer dat als Het Nieuwe Avontuur te zien, maar dat lukt nog niet zo best. Ik hou mezelf heel kort als het op kranten lezen aankomt. Dat helpt, want ik slaap beter, maar het doet telkens pijn als ik 'interessante' cultuurtrends en politieke ontwikkelingen moet negeren. Het voelt alsof ik niet meer bij deze wereld hoor, of ik al afscheid aan het nemen ben.
Ben ik nu 'voortijdig' aan het afscheid nemen? Dat is een van mijn 'zorgen'.
Ik probeer in 'het nu' te blijven. Zoals 'nu'. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 3 Februari 2015
In de tijd van Plato — toen woorden werden 'uitgevonden' — verdween veel uit het zicht dat 'geen naam' had. Het reduceerde ons waarnemingsvermogen.
Ik krijg de indruk dat zoiets nu met geld gebeurt. Met name als ik zie hoe het 'sprookje' wordt verkocht dat 'zuinigheid' van de lage- en middenklasse de economie zal doen opleven.
Ik besprak eerder "Economie is de voortzetting van alchemie met andere middelen" een analyse die op dat sprookjes-achtige wees. Ik citeerde toen;
—"Economie richt zich volledig op de verleiding van de toekomst".
Kortom, voor 'niet-economie' hebben we geen woorden meer.
Precies als met Plato's verhullende uitvinding. (100 woorden)
_____________________
Zie Mijn Dagboek 18 en 19 November 2009. Dit zijn de belangrijkste links
http://nrcboeken.vorige.nrc.nl/recensie/economie-is-voortzetting-van-alchemie-met-andere-middelen
http://www.nrc.nl/handelsblad/van/2009/oktober/15/economie-is-voortzetting-van-alchemie-met-andere-middelen-11797402
http://www.faz.net/s/Rub58241E4DF1B149538ABC24D0E82A6266/Doc~E10569058E50A4F888BFCCAD3B5A4648C~ATpl~Ecommon~Scontent.html
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 4 Februari 2015
Ik las gisteren in de NRC dat de 'zwartspaarders' die hun geld in Luxemburg hadden verstopt opeens vrijuit gaan en dat de navorderingen door de Belastingdienst moeten worden terugbetaald.
—"Wat gebeurt hier?", vroeg ik mij af, "is belastingontduiking opeens legaal?"
Het bleek dat in de rechtszaak de Belastingdienst weigerde de naam van de tipgever te noemen. Toen had ik opeens nog meer vragen.
—"Wordt de tipgever bedreigd, zoals de auteurs van Charlie Hebdo, met de dood?"
—"Moeten we dan niet de bedreiger straffen?"
We hebben hier te doen met anonieme(?) chantage.
Dat moet voor de draad komen. Niet belastingontduiking legaliseren. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 5 Februari 2015
Lucretia, Antwerpse vriendin sinds meer dan dertig jaar, en jaargenoot — ze wordt 86 in Maart — stuurde mij haar Nieuwjaarsgedicht.
We hebben daarna meteen weer eens bijgepraat door de telefoon.
Over wat we allemaal nog leren. Vooral dáár over.

? . . . ! . . .
Blauw dooraderde winterkoepel
En in ons zovele vragen
Zelden volledig beantwoord
Alle zwakke uitroeptekens ten spijt
Hoop en wens ik
—en voor al wie of wat je lief is!—
Dat we vrede kunnen hebben
Met wat ons deel was in dit leven
En nog kan worden
En dat we simpelweg "kontent"
Durven, leren, zijn!

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 6 Februari 2015
In Die Süddeutsche stond vanmorgen een artikel van een soort dat ik graag lees. Een historicus wordt geïnterviewd over de Pegida-beweging.
Zulke artikelen zijn relativerend en verhelderend. Hij wijst er op dat Duitsland na de oorlog miljoenen 'vreemdelingen' uit het Oosten 'goed' verwerkte. Ook veel eerder 'gehate' Polen. En na de Val-Van-De-Muur nog eens.
Het is de [anonieme!] angst die gepaard gaat met alle grote maatschappelijke veranderingen. Dan moet er een 'zondebok' komen. Handige volksmenners weten daar raad mee.
—"Mijn 'vreemdeling-buurman' is OK, maar de hele soort [anoniem!] deugt niet".
Dat is het foute denkmechanisme. Daar moeten we het aanpakken. (100 woorden)
_____________________
Lars Langenau, Sigmar Gabriel und das Problem mit "deutschnational", Die Süddeutsche, 5. Februar 2015,
http://www.sueddeutsche.de/politik/aussage-von-spd-chef-sigmar-gabriel-und-das-problem-mit-deutschnational-1.2337780
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 7 Februari 2015
Het wachten is op regen, liefst zware, want van die paar miezerige druppeltjes eergisteren moeten we het niet hebben. Iedere dag zie ik zwaardere wolken aan de horizon: de opkomst van de zon was vanmorgen zelfs niet zichtbaar aan roodgekleurde wolkenrandjes. De wolken zijn er wel, maar de weergoden hebben het commando: "Regen! Nu!" nog niet gegeven.
—"Wat is er aan de hand? Kunnen ze het niet eens worden?"
Intussen genieten wij — het klootjesvolk — van andere prachtige verschijnselen.
In plaats van met 'morgenrood' breekt de zon later door het wolkendek met 'gloeiend-gele' stralen, en vormt zonnige eilandjes op de zee. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 8 Februari 2015
Hier vind ik een gedicht naar mijn hart. Inderdaad op kunstmatige dingen, raak ik uitgekeken, hoezeer door de industrie 'krachtig' wordt geïnnoveerd om aan onze 'behoefte' te voldoen. Nog daargelaten dat 'behoeften' even krachtig worden aangepraat.
Robinson Jeffers (1887-1962), in dit gedicht Wonder and Joy, begint met de kernvraag: raakt een vogel ooit uitgekeken op zijn vleugels?
De gang van de seizoenen, het komen en gaan van de sterren, en het dagelijks opkomen van de zon . . . . ik raak er niet op uitgekeken.

The things that one grows tired of — O, be sure
They are only foolish artificial things!
Can a bird ever tire of having wings?
And I, so long as life and sense endure,
(Or brief be they!) shall nevermore inure
My heart to the recurrence of the springs,
Of gray dawns, the gracious evenings,
The infinite wheeling stars. A wonder pure
Must ever well within me to behold
Venus decline; or great Orion, whose belt
Is studded with three nails of burning gold,
Ascend the winter heaven. Who never felt
This wondering joy may yet be good or great:
But envy him not: he is not fortunate.

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 9 Februari 2015, Harry 65!!
Julian Assange en Edward Snowden pasten het woord 'internetvrijheid' toe op een voor "autoriteiten" onwelgevallige manier. Ze zitten allebei in een soort zelfgemaakte gevangenis, op de vlucht voor de Amerikaanse geheime dienst.
Intussen is het voorbeeld grootschalig nagedaan door Le Monde. Gebaseerd op gegevens verworven door Hervé Falciani — die geheime gegevens van het Zwitserse filiaal van HSBC Private Bank bemachtigde — heeft Le Monde in een paar jaar tijd 154 journalisten van 47 media wereldwijd in het spel betrokken. En nu hebben we de Swiss Leaks. Nog steeds "onwelgevallig" voor (veel) "autoriteiten", maar eindelijk komen de bankiers met hun billetjes bloot. (100 woorden)
_____________________
Le Monde publiceerde haar bekendmaking ook in het engels.
Serge Michel, Fabrice Lhomme et Gérard Davet, "SwissLeaks" : the backstory of a worldwide investigation, Le Monde.fr, 08.02.2015
http://www.lemonde.fr/economie/article/2015/02/08/swissleaks-the-backstory-of-a-worldwide-investigation_4572334_3234.html
Citaat 1: On a Monday in September 2014, 40 journalists from around the world gathered in a room at Le Monde's offices.
Citaat 2: International Consortium of Investigative Journalists mobilised 154 journalists from 47 media outlets in various countries.
Citaat 3: Sa Majesté Mohammed VI, client numéro 5090190103 chez HSBC
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 10 Februari 2015, Dries 55!!
Vandaag geen column.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 11 Februari 2015
Ik had eigenlijk zin om te schrijven dat er vandaag 'geen column' komt. Maar dat zat mij niet lekker.
Bij nader inzien drong tot mij door dat ik 'gejaagd' ben. Te gejaagd om een column te schrijven.
Onmiddellijk rees toen de vraag: Kan ik dan geen 'gejaagde' column schrijven? Of over dat opgejaagde gevoel schrijven? Waar dat vandaan komt, bijvoorbeeld.
Maar dat is precies wat ik niet weet, en ook niet stante pede kan uitzoeken.
—"Wat je niet kunt bestrijden, moet je beschrijven", denk ik nu opeens.
Inderdaad, dit is geen 'gejaagde' column maar een 'verwarde' column.
Een verwarde momentopname. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 12 Februari 2015
Vanmorgen ben ik voor de tweede keer naar een fitness center geweest. Hoewel er nog steeds — oude en nieuwe — lichtpuntjes aan de horizon zijn, schiet het niet op. Intussen begon het mij te ergeren dat ik mijn algemene spierconditie moest verwaarlozen. De gebruikelijke 'pittige wandelingen', speciaal die over bergpaden, maakten dat ik voor mijn algemene spierconditie geen speciale oefeningen nodig had.
Maar nu is mijn 'beweging' beperkt tot het geringe aantal stapjes dat mijn heup- en dij-spierprobleem toelaat. Zodoende.
Daarom doe ik nu 'pittige spieroefeningen' voor het bovenlijf — met halters en machines.
Het is surrogaat, maar het werkt. Althans voorlopig. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 13 Februari 2015
Ziezo, dat fitness center is OK. Nu de logistiek: hoe kom ik er iedere dag?, althans vier keer per week? Het ligt een eind buiten het centrum, vanaf mijn huis een half uur pittig doorlopen. Dat is ver buiten mijn bereik. Er is een bus, maar de haltes liggen zo ongelukkig dat de loopafstand bijna hetzelfde blijft. Twee keer 'taxi' dus.
Het fitness center ligt zo ver weg van het centrum waar ik mijn inkopen doe dat ik 'eigenlijk' daarvoor óók een taxi nodig heb. Drie taxi's dus.
De voor-de-hand-liggende conclusie is dat ik weer snel gewoon moet leren lopen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 14 Februari 2015, Leny 87!!
Ik was vannacht op het balkon om uit te puffen van een wilde droom. Ik trof het, want er was geen wind, en dat terwijl het de hele avond hard had gewaaid.
Ik trof het ook omdat de hemel kraakhelder was, en de zee heel rustig.
Maar het was vooral de maan die op dat uur hoog aan de hemel stond die mij rust gaf.
Hij is in zijn vierde kwartier, en als stevige sikkel nog licht genoeg om de zee te laten spiegelen tot aan het buureiland Tenerife. Zodoende ontglipte die wilde droom mij meteen.
Da's toch heel mooi? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 15 Februari 2015
Op de vooravond van Valentijnsdag — mooi gekozen moment!! — startte in Parijs een cursus — meer een soort workshop — over "l'Amour". 'Amour pour toujours' rijmt wel prachtig, maar klopt dat?
De School of Life Paris, die nu bijna een jaar bestaat, nam het initiatief onder het motto: 'Il y a une méconnaissance autour du fonctionnement de base du sentiment'.
Deze uitspraak komt van de psychiater-psychotherapeute Stéphanie Hahusseau die ook opmerkte dat bij 'de Fransen' de relatie met emoties 'oscille entre diarrhée et constipation émotionnelle'.
De aanpak lijkt niet te verzanden in 'praten over'.
Nóg zo'n vooroordeel dat we over 'de Fransen' hebben. (100 woorden)
_____________________
Marlène Duretz, A l'école de l'amour, LE MONDE 13.02.2015
http://www.lemonde.fr/m-perso/article/2015/02/13/a-l-ecole-de-l-amour_4576199_4497916.html
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 16 Februari 2015
Het Valentijn-seizoen nodigt uit tot bespiegelingen over liefde, of, zoals mijn column van gisteren meldde, een workshop over dat onderwerp.
Het onderstaande gedicht verscheen bij A Poem A Day. Ik vond het heel ontroerend hoe Paul Laurence Dunbar (1872-1906) zijn hart verlangend open zet; niet voor een geliefde, maar voor De Liefde.
Heel eenzaam en hartverwarmend-romantisch tegelijk.

Invitation to Love

Come when the nights are bright with stars
Or come when the moon is mellow;
Come when the sun his golden bars
Drops on the hay-field yellow.
Come in the twilight soft and gray,
Come in the night or come in the day,
Come, O love, whene'er you may,
And you are welcome, welcome.

You are sweet, O Love, dear Love,
You are soft as the nesting dove.
Come to my heart and bring it to rest
As the bird flies home to its welcome nest.

Come when my heart is full of grief
Or when my heart is merry;
Come with the falling of the leaf
Or with the redd'ning cherry.
Come when the year's first blossom blows,
Come when the summer gleams and glows,
Come with the winter's drifting snows,
And you are welcome, welcome.

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 17 Februari 2015, Carnaval
Vanmorgen zag ik een smal maansikkeltje boven de horizon. Hoera!, binnenkort is het Nieuwe Maan!!
Dan begint — volgens de weerprofeten van het eiland — het aftellen naar het warme weer. Dit is een extra 'koude' winter. Iedere eilander loopt in dikke kleren. Dat onderscheidt hen van de toeristen in hun luchtige sportbroekjes.
Wegens mijn Nieuwe [Vereenvoudigde] Leefstijl blijf ik nu voor de derde keer de winter op La Gomera. Ik verrek van de kou. Als mijn heup-probleem mij niet had tegengehouden, zat ik nu lekker in de Atacama- of de Kalahari-woestijn. Al was het maar voor twee weken.
Nog even volhouden!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 18 Februari 2015
NYT publiceerde dezer dagen een interessant artikel over 'rommel in je huis'. Het is een wereldwijd probleem. Volgens Pamela Druckerman startte het vijf-en-twintig jaar geleden toen China massaal goedkope kleren, speeltjes en electronica begon te produceren. Wij werden aangemoedigd dat allemaal de kopen.
Daar trapten we in.
Wereldwijd, blijkt uit haar onderzoek, liggen garages, zolderkamers en ongebruikte logeerkamers tjokvol.
Wij pareerden dat met de slogan: "Minder is meer!".
Dat werkt; zelfs in sommige subcultuurtjes wordt 'niets' — of 'vrijwel niets' — bezitten 'fanaat' nagestreefd. Druckerman's twijfel is mooi geformuleerd:
—"Less may be more, but it's still not enough".
Een nadenkertje voor fanaten!! (100 woorden)
_____________________
Pamela Druckerman, The Clutter Cure's Illusory Joy, The Opinion Pages, NYT, FEB. 15, 2015
http://www.nytimes.com/2015/02/16/opinion/the-clutter-cures-illusory-joy.html
De volledige slotzin van dat redelijk onderbouwde artikel luidt:
I'm starting to suspect that the joy of ditching all of our stuff is just as illusory as the joy of acquiring it all was. Less may be more, but it's still not enough.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 19 Februari 2015
Een van de werkelijke pleziertjes die zijn overgebleven is het kijken naar de opgang van de zon; met perioden noteer ik die zelfs dagelijks. Op die manier zie ik op de meest natuurlijke manier de seizoenen voortschrijden. Natuurlijk kan ik het ook aan de bomen, planten en bloemen zien, maar de seizoensveranderingen op deze breedtegraad halen het niet bij de kleurrijke felheid van mijn geboortestreek.
Natuurlijk lees ik nog wereldkranten, maar met de gedwongen oppervlakkigheid mis ik daar het werkelijke plezier dat ik had in het precies volgen van cultureel-politieke trends.
Ik moet naar heel andere dingen gaan (uit)kijken. Helaas. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 20 Februari 2015, Ghislaine jarig!!
Hartje-winter komt de zon op ten Zuiden van Tenerife; boven de zee. Nu is de 'midwinter' voorbij. De opkomst is langzaam in de richting van het vasteland geschoven. In het begin is dat nooit goed te zien. De Zuidelijke punt van Tenerife is tamelijk vlak, en ligt precies op de horizon.
Maar Woensdag bereikte de zon een markant punt: een kale rots van zo'n 150 meter hoogte. Dat is op die afstand de helft van de zonnediameter. Die ochtend tekende die driehoekige rots zich haarscherp af tegen de donkerrode zon.
Ik kon het niet fotograferen. Ik heb het koesterend onthouden. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 21 Februari 2015
In 1975 maakte de fotograaf Nicolas Nixon een foto van zijn jonge vrouw met haar drie zussen. Zij herhaalden dat ieder jaar in dezelfde onopgesmukte pose, en in dezelfde volgorde. Het vorig jaar was de veertigste keer. Toen zetten ze een punt achter deze serie zwart-wit foto's.
NYT Magazine publiceerde in Oktober de hele serie. Ik begon er argeloos naar de kijken, en het ontroerde mij steeds meer. Ik kan niet peilen waarom. Het is of mijn hele leven nog eens voorbijgaat. Misschien moet je minstens zestig-plusser zijn om het te waarderen. Ik ben benieuwd hoe mijn lezers het beleven.
(100 woorden)
_____________________
SUSAN MINOT, Forty Portraits in Forty Years, Photographs by NICHOLAS NIXON, OCTOBER 3, 2014
http://www.nytimes.com/interactive/2014/10/03/magazine/01-brown-sisters-forty-years.html
Je kunt de foto's als geheel overzien, maar ook als slide-show laten verschijnen. Heel boeiend!!
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 22 Februari 2015
Een van de vervelende bijkomstigheden van mijn 'huisarrest' — vooral nu mijn actie-radius zo beperkt is geworden dat ik niet meer 'zomaar' naar het dorpsplein kan gaan, of over de hoofdstraat lopen — is dat ik mij onvoldaan, zo niet eenzaam, voel de rest van de dag. Als ik thuiskom heb ik niet de bekende gezichten gezien. Ik mis dan de hoofdknikken van herkenning, en de min-of-meer uitgebreide begroetingen.
Dat is geen eenzaamheid-met-hoofdletters, maar onbevredigend is het wel. Ik moet mijn handboek EEM [Effectief Eenzaamheidsmanagement] weer eens voor de dag halen.
Daar moet een oplossing voor zijn: voor uitgevonden worden. Nu!! Meteen!! (100 woorden)
_____________________
Ik formuleer het begrip EEM voor het eerst in Mijn Dagboek van 19 November 2002 als ik op de Kaapverdische Eilanden verblijf. Ik noteer dan: "EEM is soms management van de overvloed, soms van de schaarste: Altijd is het 'hard werken'".
Ik kom er later vaker op terug. Mijn Dagboek van 15 November 2003 is een uitgebreid gesprek er over met een vriend. De relatie met echte eenzaamheid komt ter sprake. Er staat onder andere: "EEM zegt niets over eenzaamheid als zodanig".
Zie ook 17 December 2003 en 15 April 2004.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 23 Februari 2015
Het gaat nu hard met de steeds vroegere zonsopkomst. Nu de zon boven land opkomt is het dagelijkse opschuiven naar links, naar het Noorden, het meest fascinerend. Het is een klim naar de top van het eiland, El Teide. Het is een zigzag stijgende lijn — met ups and downs — die zich als horizon aftekent.
Voorgaande jaren noemde ik dat 'de zaagtand', want die puntige rotsen lijken wel een [heel] onregelmatige zaag. Leuk om te volgen welk topje de zon morgen — al of niet — zal bereiken.
Tja, sommige ochtenden is El Teide helemaal in de wolken.
In trance. Onzichtbaar voor stervelingen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 24 Februari 2015, Lucretia jarig!
Ik gebruik het eufemistische 'huisarrest' al wekenlang om mijn hoofdprobleem aan te duiden. Dat begint mij de keel uit te hangen. Het is zo onecht. De 'zes weken' dat de oplossing van het 'heupspierprobleem' zou duren zijn allang voorbij. Ik kan steeds minder. De kruidenier op de hoek is definitief 'te ver' geworden. Alles moet nu per taxi, en er is geen uitzicht op verbetering. Integendeel.
De rest van mijn leven zal ik invalide zijn met een actie-radius van vijftig stappen. Dat valt mij zwaar. Ik beschrijf het, want ik kan het niet bestrijden.
Dat is een heel oude overlevingstruc. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 25 Februari 2015
Dit gedicht viel gisteren binnen, precies nadat ik in mijn column had geschreven dat het mij zwaar viel 'invalide' en 'oud' te zijn, na een leven lang 'niet-invalide' en 'niet-oud'. Het was het hoogtepunt — of dieptepunt ;-) — na een wekenlang proces van aanvaarden en accepteren van De Realiteit. De dichteres Jane Hirschfeld zou het "protest tegen het noodlot" noemen. [Ik meen dat er in de hippy-tijd een liedje was dat protesteerde tegen het weer.]

A Person Protests to Fate:

"The things you have caused
me most to want
are those that furthest elude me."

Fate nods.
Fate is sympathetic.

To tie the shoes, button a shirt,
are triumphs
for only the very young,
the very old.

During the long middle:

conjugating a rivet
mastering tango
training the cat to stay off the table
preserving a single moment longer than this one
continuing to wake whatever has happened the day before

and the penmanships love practices inside the body.

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 26 Februari 2015
Precies een week geleden schreef ik over de 'gedwongen oppervlakkigheid' waarmee ik cultureel-politieke trends in het wereldgebeuren volg. Ik mis daardoor het plezier dat ik daar vroeger in had. Ik kan geen details meer zien — zeker niet speuren naar de hoopvolle — want die worden door de krantenkoppen met de grootste zorg verstopt.
"Kommer en kwel" verkoopt beter dan subtiele sprankjes hoop.
Het is daarom dat ik soms zwartgallige gedachten krijg over de toekomst. Zodoende mompelde ik laatst tegen mezelf 'dat ik de huidige jeugd niet benijd' die in de komende wereld moeten leven.
Dat is wel heel erg zwartgallig, nietwaar? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 27 Februari 2015, Stephan jarig!
Dat liedje uit de hippie-tijd — dat protesteerde tegen het weer, zoals mij onverwacht inviel tijdens mijn column van Woensdag — was eigenlijk niet meer dan het ritme van een volzin met de sfeer van 'protest-tegen-alles'.
Het ritme van die zin bleef aanhouden en tenslotte — vannacht — waren de woorden er!
En ook de auteur! Herman van Veen zong het; zelf gehoord!:
—"De schilders staken want ze willen inspraak in de kleuren van de regenboog"
Op het internet vond ik zonder bronvermelding het onderstaande gedichtje:

De schilder
is gestopt
met verven

Hij wou
inspraak
in de kleuren
van de regenboog.

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 28 Februari 2015
De verdere inperking van mijn actie-radius dwingt tot nieuwe maatregelen.
—"Alle boodschappen per taxi", was de eerste. De aanschaf van een 'elektrische autoped' om de boodschappen bij de kruidenier op de hoek te doen, wordt de tweede. Maandag staat dat ding hier voor de deur.
Ook de oorzaken van de ellende zijn opnieuw onder de loep genomen: Waarschijnlijk speelt de artrose in het heupgewricht een grotere rol dan aanvankelijk gedacht. Ik heb binnenkort consulten bij heupchirurgen. Mogelijk draait dat uit op een heupprothese.
Ik bereid mij mentaal daar op voor. Aan een definitieve diagnose wordt gewerkt.
Wat dacht je wat? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek Februari 2015