Mijn Dagboek 179

Dit is Dagboek 179. Het loopt van 1 tot 30 April 2015 en begint met mijn navraag over 1 April grappen in Spanje waarbij ik ontdek dat de cultuur van het foppen niet alleen begint met Alva die zijn bril verloor. Onder het thema 'cultuur' valt niet alleen de viering van Semana Santa, maar ook het bezoek van een balletgroep uit Moskou en toneelstuk over het vluchtelingendrama [1 3 9 30]. De 'politiek' komt aan de orde wegens mijn onderliggende vraag naar de wereld waarin wij leven [23] en is aanleiding voor zes andere columns [2 11 19 22 24 27]. Een aparte groep in deze categorie vormt het thema aforismen over vrijheid van meningsuiting voor fanaten, heel spits! [12 13 14]. Het mediteren over wolken, maan en de opkomende zon komt zeven keer aan de orde [4 5 15 16 17 18 19 29]. Het mediteren over mijn eigen toestand, zelf-reflectie, heeft drie keer een plek [21 28 29]. Ondanks de dominantie van het heupprobleem gedurende de hele maand komt het slechts twee keer aan de orde onder andere omdat ik een 'elektrische driewieler' aanschaf om boodschappen te kunnen doen in de buurtwinkel [7 8]. Vier keer gebruik ik een gedicht met de niet zo verrassende thema's geduld, gewoonte, maan en mediteren [6 10 25 26]. Het vertaalproject, dat tussendoor stilletjes doorloopt, komt een keer aan de orde als ik heel professionele hulp krijg voor mijn Engelse vertaling [20]
Index April 2015
1,   2,   3,   4,   5,   6,   7,   8,   9,   10,   11,   12,   13,   14,   15,   16,
17,   18,   19,   20,   21,   22,   23,   24,   25,   26,   27,   28,   29,   30.

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 1 April 2015
Ik heb voor de gelegenheid eens nagevraagd of hier in Spanje 'onze' April grappen bekend zijn. Inderdaad, degenen die wat buiten de grenzen hebben gekeken weten dat er zoiets als een April Fool's Day is. Ook heb ik de historische context van "Op 1 April verloor Alva zijn bril" begrijpelijk kunnen maken.
Maar pas als je over Aprilgrappen praat, komt er herkenning. Onnozele Kinderen, hier genoemd Día de los Santos Inocentes, lijkt er het meest op.
Het lugubere er aan is dat de populaire oorsprongs-geschiedenis wil dat Herodes op die dag werd 'gefopt', want Jesus wat nèt gevlucht naar Egypte. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 2 April 2015, Witte Donderdag
Wegens het overlijden van Lee Kuan Yew, de stichter van de stadstaat Singapore, staan de kranten vol van de karakteristieken van die 'stadstaat'. Mij treffen de enorme overeenkomsten met 'onze' Republiek waar om commerciële redenen [V.O.C.!!] godsdienstvrijheid met vaste hand werd gehandhaafd. Ongeveer hetzelfde gebeurde in Singapore waar geleidelijk-aan strenge wetten ontstonden tegen 'hate-speech' tussen de godsdiensten:
—"Je mag wel immigreren, maar je godsdiensthaat laat je buiten!!"
Dat is iets anders dan 'respect' voor elkaar, maar het werkte wel. Je moet alleen veel aan 'grensbewaking' doen, en zorgvuldig waken dat je niet tegelijkertijd de persvrijheid de nek omdraait. Oppassen dus!
(100 woorden)
_____________________
Op 12 Januari 2015 documenteerde ik de discussie tussen Habermas en De Moor over het verschil tussen 'respect' en 'tolerantie':
Citaat: "onze multiculturele samenleving kan niet enkel bestaan uit elkaar respecterende religies en andere ideologieën"
Op 19 April 2010 bespreek ik de verdere bronnen over de samenhang met de ouderwets-gedegen oud-Hollandse 'tolerantie' en de Amerikaanse vrijheidsgedachte.
Juist dezer dagen speelt in het Franse parlement de discussie over een wet in die richting waarop NYT fel reageert met de stelling dat hier de persvrijheid wordt aangetast: THE EDITORIAL BOARD, The French Surveillance State, NYT, March 31, 2015
http://www.nytimes.com/2015/04/01/opinion/the-french-surveillance-state.html
Le Monde, L'éditorial à charge du "New York Times" contre la loi française sur le renseignement, 02.04.2015: 'un éditorial au vitriol'
http://www.lemonde.fr/pixels/article/2015/04/02/l-editorial-a-charge-du-new-york-times-contre-la-loi-francaise-sur-le-renseignement_4607771_4408996.html

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 3 April 2015, Goede Vrijdag
Goede Vrijdag is het hoogtepunt van de viering van de Semana Santa, maar hier op ons eiland bepaald niet met zulke indrukwekkende processies als in de daarvoor bekende steden Granada, Sevilla en Malaga. Maar hier is het wel 'fiesta', dat wil zeggen dat de winkels gesloten zijn zoals op Kerstdag.
Ik heb er een 'feestje-voor-mezelf' van gemaakt. Zonder de beslommeringen en inspanningen om tegelijkertijd boodschappen te doen — die doe ik morgen wel — heb ik mij per taxi naar het dorpsplein laten brengen en laten afhalen. Uitsluitend voor een lekker kopje koffie en een paar toevallige ontmoetingen.
Dat is helemaal gelukt!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 4 April 2015, Paaszaterdag
Rustig naar de wolken kijken is een perfecte meditatie-methode. Het gaat er namelijk om alle aandacht te geven aan iets rustigs en eenvoudigs. Dat 'verveelt' natuurlijk vrijwel onmiddellijk, en allerlei andere gedachten komen binnenvallen. De 'spelregel' is dan om die 'andere' gedachten 'rustig-doch-beslist' slechts voor kennisgeving aan te nemen: Je er niet door te laten meesleuren. Ook niet 'boos' worden als het toch gebeurt.
Maar de wolken zelf zijn vaak zo interessant dat je erdoor geboeid raakt, en je er over gaat nadenken. Oók niet doen! Want als je er over nadenkt, kijk je niet meer echt.
Zo zit dat. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 5 April 2015, Pasen
De interessantste wolken zijn die kleintjes, liefst half uiteen gewaaid. En dat tegen een staalblauwe achtergrond. Voor mediteren moet je ermee oppassen, want ze zijn zó interessant dat ze je hele meditatie bederven. Althans bij mij.
Dergelijke wolkjes groeien, worden kleiner, splitsen zich of verdwijnen geleidelijk in het onzichtbare. Het allermooiste is als je er opeens eentje ziet ontstaan. Zomaar!
Bij mij komen dan allerlei verklaringen op; herinneringen aan mijn ingenieurs-studie waar ik aerodynamische en thermodynamische wetten leerde kennen.
Heel interessant, maar van mediteren komt dan niets meer.
Ik moet leren weer gewoon als kind naar de wolken te kijken. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 6 April 2015
Hoe mijn heupproblemen zich zullen ontwikkelen moet ik 'gewoon afwachten': met 'geduld'. Dat zijn mijn sleutelwoorden van deze dagen.
Daarom was ik getroffen door dit gedicht van Elizabeth Barrett Browning (1806-1861), Patience Taught by Nature.
Vraag je niet af hoe 'natuurlijk' de natuur nog is, want dan kom je nergens.
Kijk liever, zoals de dichteres, maar het grassprietje dat " . . . grows by, contended through heat and cold." Dit gedicht rustig een paar keer lezen, hielp mij om moed te putten uit dat grassprietje.

"O Dreary life!" we cry, "O dreary life!"
And still the generations of the birds
Sing through our sighing, and the flocks and herds
Serenely live while we are keeping strife
With Heaven's true purpose in us, as a knife
Against which we may struggle. Ocean girds
Unslackened the dry land: savannah-swards
Unweary sweep: hills watch, unworn; and rife
Meek leaves drop yearly from the forest-trees,
To show, above, the unwasted stars that pass
In their old glory. O thou God of old!
Grant me some smaller grace than comes to these;—
But so much patience, as a blade of grass
Grows by contended through the heat and cold.
_____________________
http://www.poets.org/poetsorg/poem/patience-taught-nature

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 7 April 2015
Precies twee weken geleden schreef ik over het hoopgevende bezoek aan mijn huisarts waar we de diverse 'second opinions' evalueerden. Daarna heb ik er heel bewust het zwijgen toe gedaan, want vandaag was die afspraak die voor de lichtpuntjes zorgde die ik toen zag.
—"Eindelijk is een meer subtiele diagnose op komst", schreef ik toen.
Vandaag was ik bij die revalidatie-arts waar ik mijn hoop op had gevestigd. Het ging niet van een leien dakje, maar tenslotte opende ze haar arsenaal van mogelijkheden.
Veelbelovend.
Jammer dat er een reusachtige wachtlijst is. Ik moet rekenen op zes weken of meer.
Helaas! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 8 April 2015
Mijn vooralsnog niet geheel doorzichtige heupproblemen hebben wel geleidelijk mijn actie-radius verkleind. Met de taxi naar de supermarkt, en daarna gezellig door de binnenstad lopen tot aan de taxi-standplaats — minder dan duizend meter — is er niet meer bij. De stapjes binnen die markt maken de maat ruimschoots vol.
Jammer van de sociale contacten.
Ook naar de buurtwinkel 'strompelen' is er niet meer bij. Maar voor die [bijna] duizend meter heb ik een elegante oplossing, een elektrische driewieler. Heel leuk speelgoed, maar wèl praktisch.
Maar de èchte oplossing is dat ik weer gewoon kan lopen.
Die kans is er nog steeds. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 9 April 2015
Gisteravond hadden we misschien wel het hoogtepunt van het 'cultuurleven' van ons eiland. We hadden een heuse uitvoering van The Moscow Ballet dat dit voorjaar op toernee is in Spanje. Zo te zien zijn wij de eerste van de reeks die tot Mei voortduurt.
Er waren twee voorstellingen: om zes uur en om negen uur. Ondanks de hoge prijs — misschien wel dank zij, want dat speelt hier — was de zaal vol bezet.
Een grote uitvoering in een erg kleine ruimte. Ze hadden kennelijk moeten woekeren met de beperkte accommodatie. Ik heb genoten van deze volledige uitvoering van De Schone Slaapster. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 10 April 2015
Zoals ik ruim twee weken geleden schreef, lees ik het boek van Gretchen Rubin dat op een prachtige manier onze gewoontes beschrijft, en ons een [leerzame!!] spiegel voorhoudt. Ik heb het bijna uit. Het laat zien hoe wij soms vaste gewoontes hebben waar we graag vanaf zouden komen. Maar ja, hoe? En dan heeft ze het nog niet over de 'zware jongens' op dat gebied: drank, suiker en roken.
Ik kreeg gisteren een heel toepasselijk gedicht. De dichteres 'bidt en smeekt' om van haar gewoonte om e-mail onmiddellijk te beantwoorden af te komen.
Haar gedicht is een vermaning aan haarzelf. (100 woorden)

Next Time Ask More Questions
Naomi Shihab Nye, 1952

Before jumping, remember
the span of time is long and gracious.

No one perches dangerously on any cliff
till you reply. Is there a pouch of rain

desperately thirsty people wait to drink from
when you say yes or no? I don't think so.

Hold that thought. Hold everything.
When they say "crucial" — well, maybe for them?

Hold your horses and your minutes and
your Hong Kong dollar coins in your pocket,

you are not a corner or a critical turning page.
Wait. I'll think about it.

This pressure you share is a misplaced hinge, a fantasy.
I am exactly where I wanted to be.
_____________________
http://www.poets.org/poetsorg/poem/next-time-ask-more-questions

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 11 April 2015
Om de hand in eigen boezem te steken vergeleek Obama kortgeleden de executie van de Jordaanse piloot met wat 'wij in het Westen' zelf hadden gedaan tijdens de Inquisitie: Op de brandstapel ermee!!
Dat schoot de Spaanse schrijver Luis Goytisolo in het verkeerde keelgat. Niet omdat de Inquisitie niet massaal 'ongelovigen' verbrand zou hebben, maar omdat deze executies niet typisch Spaans zijn. Over heel Europa in die jaren werden 'ketters' verbrand.
Het is een boeiend en gedetailleerd overzicht van wat 'wij' — de Christenen — op dat gebied presteerden, maar Goytisolo spitst zijn verhaal toe op de 'onrechtvaardige' beschuldiging van alleen Spanje. Dat is een stereotypering die vaak voorkomt tussen volkeren, rassen en religies. Ook zou dat komen, volgens hem, omdat de Inquisitie, zo 'perfect bureaucratisch' was, en alle processen met naam en toenaam registreerde. Daarvan maakten moderne onderzoekers — dit terzijde — gebruik om een nauwkeurige geschiedenis van de vervolging van de Katharen te schrijven.
Maar Goytisolo verwijst naar een veel betere vergelijking die Obama had kunnen maken. Met name met het lynchen van zwarten in de VS. Dat zou meer van de eigen tijd en omgeving zijn. En ook gegrond in dezelfde — nog steeds bestaande — vreemdelingenhaat.
Zo wordt Obama hier terecht gewezen. (200 woorden)
_____________________
LUIS GOYTISOLO, El Califato y la Inquisición, El País, 3 Abril 2015, http://elpais.com/elpais/2015/03/23/opinion/1427142949_868531.html

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 12 April 2015
In Babelia, de Zaterdagse culturele bijlage van El País, van de vorige week trof ik een artikel over vrije meningsuiting en vrijheid van denken; twee aparte — noodzakelijke — vrijheden volgens Socrates.
Dat was een mooie opmaat voor die herdenking van het einde van de Franco-dictatuur precies veertig jaar geleden in Babelia van deze week.
Dat artikel — 'Vrijheid in Aforismen' — bestaat uit vier-en-twintig boeiende aforismen.
Ik kies er twee:
—"Vrijheid van meningsuiting, zonder vrijheid van denken is goed voor een democratie waar iedereen hetzelfde denkt"
—"Scheldwoorden willen beledigen, en richten zich op personen. Vrije meningsuiting richt zich op ideeën, en zoekt kritiek" (100 woorden)
_____________________
Jorge Wagensberg, La libertad en aforismos, El insulto busca la ofensa y apunta a las personas; la libertad de expresión apunta a las ideas y busca la crítica, Babelia, 4 abril 1015, http://cultura.elpais.com/cultura/2015/04/01/babelia/1427897352_803076.html

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 13 April 2015, Michaël jarig
Het artikel waaruit ik gisteren citeerde bestaat voornamelijk uit vier-en-twintig 'leuke' aforismen over vrijheid van meningsuiting en -expressie. Enkele zijn gewijd aan de fanaat, de fanaticus. Hier zijn er een paar:
—"Je kunt alleen fanaat zijn van een idee dat niet getest kan worden".
—"De illusie van ieder fanaat is het altijd te blijven".
—"Beledigen is uitgevonden door een fanaat in het nauw gebracht door een glimlach".
—"Ik ken geen fanaat die meer dan drie talen spreekt".
—"Tegenover fanate opinies rest ons slechts de satire. Wellicht is dat het enige".
Inderdaad, glimlach, satire en aforismen houden ons weg van fanatisme. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 14 April 2015
De aforismen die ik gisteren citeerde, hebben verschillende lezers geamuseerd. Ook Henk. Hij heeft echter kritiek op "Ik ken geen fanaat die meer dan drie talen spreekt".
—"Geert Wilders zal toch echt meer dan drie talen spreken", schrijft hij.
Ik denk dat Wilders geen fanaat is. Hij is een nieuw type politicus die fanaten — mensen die on-testbare ideeën aanhangen — weet te managen. De oude Le Pen in Frankrijk was zelf nog 'fanaat', maar zijn dochter is slimmer. Zij is ook manager van fanaten, maar heeft voor zichzelf het testbare ideaal van een grote machtige partij.
'Kan-niet-schelen' voor welke [on-testbare] idealen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 15 April 2015, zus Tini 82!
Toen ik vanmorgen om zes uur op het balkon stond, zag ik de maansikkel helder in de zee weerspiegelen. De hemel was wolkenloos, en het buureiland Tenerife tekende zich nog niet als een 'zaag' af tegen te horizon. Dat komt pas later, bij het eerste ochtendgloren. De straatverlichtingen daarentegen waren helder zichtbaar.
Het was een heel rustgevend tafereel. Niet dat ik dat nodig had, want ik had heel goed geslapen, maar het is heerlijk een dag zo ontspannen en rustig te kunnen beginnen. In mijn pyjama bleef ik lekker staan genieten.
Toen werd ik koud, en begon aan mijn ochtendgym. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 16 April 2015
Ik was vanmorgen vóór vijf uur klaar wakker. Dat is eigenlijk mijn normale tijd, althans vroeger, vóór de burn out, vóór mijn Nieuwe Leefstijl. Ik ging dan metéén aan de slag. Ik had dan een heldere kop, en de beste ideeën.
Nu wil ik mij de gewoonte aanmeten om pas om zeven uur op te staan, en ik probeerde weer in slaap te komen met een leuke meditatie techniek. De kunst is om alleen te luisteren — aandachtig luisteren, meer niet — naar geluiden van buiten: wind ruisend door de palmboom, kattengejank en zelfs een kraaiende haan in de verte. Het werkte. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 17 April 2015
In mijn column van gisteren schreef ik van mijn plan om een gewoonte te maken van opstaan om zeven uur, terwijl ik, traditioneel, om vijf uur klaar wakker word. Een lezeres las tussen de regels mijn stille twijfels daarover.
—"Nee", schreef ze, "als je biologisch ritme zegt dat je een vroege opstaander bent, moet je dat niet onnodig doorkruisen".
Inderdaad, die twijfel is er. Ik heb nog levendige herinneringen aan de tijd dat ik het 'gewoon' vond om mijn werklusten ongeremd te volgen. Een beetje 'angst' dat ik weer in dat gat val, speelt zeker een rol bij mijn 'twijfel'. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 18 April 2015
Net toen ik aan dit dagboek wilde beginnen, keek ik toevallig op mijn horloge en zag dat de zon binnen twee minuten zou opkomen. Ik ging vlug naar het balkon om het feest weer mee te maken. De hemel was wolkenloos, en boven het silhouet van het buureiland Tenerife lag een zware strakke wolkenbank waarvan het bovenrandje al zilverig begon te kleuren. Het was prachtig, met het bekende abrupte einde toen de oogverblindende lichtflits doorbrak.
Dit soort zonsopgang heeft zijn eigen charme. Het is meer de emotie van het verschijnen dan een langzaam groeiende kleurenpracht zoals bij een gevarieerd wolkenpakket. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 19 April 2015
Als je Cuba wil bezoeken in zijn originele staat, moet je vlug zijn. De politieke toenadering moge op lange termijn belangrijk zijn, als eerste verschijnsel zal het straatbeeld van Havana snel door McDonalds en Starbucks worden 'gemoderniseerd'. De Amerikaanse kapitalisten staan vast en zeker in de startblokken te trappelen.
Die discussie is er — gelukkig — ook in Cuba zelf. Een van de blogs daarover is zelfs uitdrukkelijk optimistisch en verwacht dat Cuba 'Cuba' zal blijven. Het zal zo'n vaart niet lopen! Ik help het hopen, maar ik denk toch dat je beter vlug naar Havana kunt gaan voor leuk een afscheidsbezoekje. (100 woorden)
_____________________
http://hereishavana.com/category/cuban-phrases/ Let op!! Dit is de blog van een Amerikaanse, een gringa, die in Havana woont.

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 20 April 2015, nicht Tini 86!!
Ik heb de laatste weken een grote stap kunnen zetten in het vertaalproject waarover ik eerder schreef. Mijn bundel 'Reisontmoetingen' — die binnenkort naar de drukker gaat — vertalen 'we' in het Spaans. Ik heb als tussentaal Engels gekozen, want de 'native' Spaanse vrienden, die mij helpen, kan ik mijn Nederlands niet aandoen. Wel mijn Engels.
Opeens vond ik, heel onverwacht, hier op het eiland een gepensioneerde 'native speaker' die in zijn professionele leven 'technical writer' was. Die maakt er nu prachtig Engels van.
Het begint lekker te lopen. Kijk alvast maar uit naar een twee-talige uitgave.
Die komt eraan! Zeker weten. (100 woorden)
_____________________
Eerder schreef ik hier over 25/26 November, 15 December en 19 Maart j.l.

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 21 April 2015
Ik merk dat ik al te gemakkelijk 'mañana' zeg als een klus op mij afkomt.
—'Het hoeft niet meteen', zeg ik dan. Dat was goed om van die burn out af te komen, maar nu zit ik vaak met de gebakken peren omdat iets in het 'vergeetboek' terecht is gekomen.
Dat is het omgekeerde van het gedicht dat ik verleden Vrijdag voor een week aanhaalde waarin de dichteres 'bidt en smeekt' om van haar gewoonte af te komen om e-mail onmiddellijk te beantwoorden.
Next Time Ask More Questions, was de titel.
Ik zal dat nu ook tegen mezelf moeten zeggen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 22 April 2015
Vanmorgen lees ik in Le Monde een verrukkelijk voorbeeld van Franse 'caque'. Marine Le Pen is door Time uitgenodigd voor een bijeenkomst van de 100 invloedrijkste personen van het moment. Thomas Piketty is er ook bij.
Le Pen maakt er een 'caque'-punt van dat ze geen Engels spreekt:
—"Ah non, je ne parle pas anglais, moi. Je suis française!"
Later zegt ze nog:
—"Je fais partie de la majorité des Français, qui parlent peu l'anglais. En cela je suis très gaullienne: I speak very badly."
Die laatste vier woorden spreekt ze uit zoals Fransen vinden dat Engels moet worden uitgesproken. 'Un accent à couper au couteau', noemt de correspondent van Le Monde het.
Het ontbreekt er nog aan dat Le Pen de Franse 'grap' aanhaalt dat Engels 'eigenlijk' verkeerd uitgesproken Frans is. Daarbij wordt verwezen naar coronation / coronation en dergelijke woorden die nog uit de tijd van Willem de Veroveraar stammen: Guillaume le Conquérant / William the Conqueror / Guillaume le Bâtard / William the Bastard.
Ik denk dat haar populariteit in Frankrijk ermee geholpen is, ze kent haar pappenheimers. Die zullen verrukt zijn van deze nationale 'caque'.
Toch ben ik niet afwijzend. Het zet mij aan het denken. (200 woorden)
_____________________
Stéphane Lauer, Marine Le Pen à New York : Je ne parle pas anglais, moi. Je suis française !, LE MONDE 22.04.2015
http://www.lemonde.fr/politique/article/2015/04/22/marine-le-pen-a-new-york-en-francais-dans-le-texte_4620265_823448.html

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 23 April 2015, Sint Joris!
De blog van Enno maakte mij attent op twee artikelen in de NRC die helemaal in de roos zijn van mijn 'zorgjes'. Ik vraag mij namelijk af welke wereld ik 'eigenlijk' achterlaat. Toen ik daar 'pittig' over schreef, had ik de indruk daar vat op te hebben.
Nu is dat gevoel veranderd. Wegens mijn houding? Of loopt de samenleving nu echt uit de hand?
Enno's blog heet 'Als smeltende poolkappen'. Dat is de metafoor die hij gebruikt voor onze afbrokkelende samenleving, desintegrerend als smeltende poolkappen. Zijn verwijzingen naar Geert Mak en Sebastien Valkenberg hebben mijn inwendige discussie nieuwe energie gegeven. (100 woorden)
_____________________
http://enno-nuy.blogspot.com.es/2015/04/als-smeltende-poolkappen.html
http://www.nrc.nl/handelsblad/van/2015/april/18/wijde-elites-van-nu-missen-noblesse-oblige-1486017
http://www.nrc.nl/handelsblad/van/2015/april/18/geert-mak-elite-zonder-noblesse-oblige-1486022

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 24 April 2015
Het parlement hier in Spanje staat op het punt een wet aan te nemen die demonstraties bij overheidsgebouwen zal verbieden. De 'ley mordaza', de mondklem- of bankschroefwet, zoals die al wordt genoemd, zet hoge boetes op deelname aan protestmarsen. Ook het fotograferen of filmen van het politieoptreden daartegen wordt na 1 Juli zwaar beboet.
—"Spanje is terug in de Franco-tijd", schrijft een Editorial in NYT.
De huidige conservatieve regering, die de meerderheid heeft in het parlement, heeft die wet ingediend.
Precies wat Zuid-Amerikaanse dictators altijd deden: Direct na de machtsovername de (Grond) wet zo wijzigen dat je dictatorschap 'eeuwig' wordt. (100 woorden)
_____________________
THE EDITORIAL BOARD, Spain's Ominous Gag Law, NYT, APRIL 22, 2015
http://www.nytimes.com/2015/04/23/opinion/spains-ominous-gag-law.html

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 25 April 2015
Bij dit gedicht van Rita Dove, Trans—, kun je wellicht denken aan 'transgender', wie weet? Of aan de maatschappelijke of sociale vooroordelen die samenhangen met man of vrouw zijn. Ik weet óók niet of de maan een 'hij' of een 'zij' is. In Duitsland is het der Mond und die Sonne, en in Frankrijk la lune et le soleil.
Wat ik wél weet is dat ik iedere keer blij ben als ik de maan zie. Ik raak er niet op uitgekeken. Het hoort bij de duurzame genietingen van mijn leven.

The moon is in doubt
over whether to be
a man or a woman.

There've been rumors,
all manner of allegations,
bold claims and public lies:

He's belligerent. She's in a funk.
When he fades, the world teeters.
When she burgeons, crime blossoms.

O how the operatic impulse wavers!
Dip deep, my darling, into the blank pool.
_____________________
http://www.poets.org/poetsorg/poem/trans

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 26 April 2015
Toen ik vanmorgen dit gedicht — By the Stream van Paul Laurence Dunbar (1872-1906) — definitief had gekozen ging ik eerst zelf nog eens een halfuurtje op het balkon mediteren. Ik liet mij meenemen door de wolken en het kabbelende water (de zee was uitermate rustig) waarin Dunbar white-robed maidens herkende, en armored knights with silver helmets.
Ik begon natuurlijk met zijn beelden, maar al gauw nam mijn fantasie het over en ik liet mij gaan in mijn eigen wondrous mysteries.

By the stream I dream in calm delight, and watch as in a glass,
How the clouds like crowds of snowy-hued and white-robed maidens pass,
And the water into ripples breaks and sparkles as it spreads,
Like a host of armored knights with silver helmets on their heads.

And I deem the stream an emblem fit of human life may go,
For I find a mind may sparkle much and yet but shallows show,
And a soul may glow with myriad lights and wondrous mysteries,
When it only lies a dormant thing and mirrors what it sees.
_____________________
http://www.poets.org/poetsorg/poem/stream

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 27 April 2015
Edhem Eldem doceert geschiedenis in Istanbul. Hij is specialist in de economische/ sociale geschiedenis van de XIXe eeuw. In 2005 slaagde hij erin de eerste conferentie over het lot van Armeniërs in het Ottomaanse Rijk te organiseren. Sindsdien is het onderwerp 'bespreekbaar'. Maar voor de overgrote meerderheid is erkenning van de genocide een vorm van verraad, zoals de titel van het interview in Le Monde zegt.
Eldem heeft met name het massale vermoorden van de Armeniërs in 1896 bestudeerd. Voordien bleef het bij lokale onderdrukking van niet-moslim minderheden. Het Ottomaanse Rijk was in de XIXe eeuw al aanzienlijk verwesterd. Dat leidde eensdeels tot emancipatie van niet-islam gemeenschappen, maar anderzijds groeide de kloof tussen de gewone mensen en de elite. Niet-islamieten kregen formeel gelijke rechten, maar als gelijk en gelijkwaardig werden ze niet gezien.
Zo is het nog steeds. Ook al is er geen enkele wet die dat verbiedt, is het voor een niet-Islamiet onmogelijk een openbare functie te verwerven of een plaats in het leger.
Het interview gaat in op dergelijke nuances waardoor het begrijpelijk wordt dat met het ontstaan van de Turkse republiek een geschiedenis-verkrachting ontstond die maakt dat het als 'verraad' wordt gezien.
Ik vond het heel verhelderend. (200 woorden)
_____________________
Gaïdz Minassian, Pour les Turcs, reconnaître le génocide est une trahison, Interview met Edhem Eldem, LE MONDE 22.04.2015
http://www.lemonde.fr/europe/article/2015/04/22/pour-les-turcs-reconnaitre-le-genocide-est-une-trahison_4620613_3214.html

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 28 April 2015
Ik was vanmorgen lusteloos, ook al had ik goed geslapen. Ik baalde van de nog-steeds-niet verdwijnende diarree. Ook van de heupproblemen, hoewel deze er steeds hoopvoller uitzien. 'Ik heb geen zin', mompelde ik in mezelf. Lusteloosheid troef!
Toen kwam mijn moeder opeens in mijn herinnering. Als ik mij als kleuter verveelde, de suggesties van mijn moeder in de wind sloeg, en zei: 'Ik heb geen zin', dan zei zij heel gedecideerd: 'Als je geen zin hebt, moet je zin maken'. Alsof het aardappelen waren die ik op tijd had moeten poten. Zo vanzelfsprekend is het.
Zo kwam ik op slag. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 29 April 2015
Ik heb zojuist anderhalf uur gemediteerd. Dat was hard nodig. Ik was de tel kwijt. Het loopt al langer. Ik hield dapper vol. 'Mañana komt alles in orde', zei ik dan. De tijd vloog voorbij. De weken zelfs. Het glipte mij door de vingers. Zelfs dat ik een week geleden tegen mezelf zei [zelfs er over schreef in Mijn Dagboek] dat ik te gemakkelijk mañana zei. Ik voelde dat iets niet klopte, maar toch maar doorgaan.
Zo werkt dat.
Wat weerhoudt mij? Wat weerhoudt mij eigenlijk?
Ik hoop dat dit de goede vragen zijn. Ontkennend doordraven is het zeker niet. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 30 April 2015
Gisteravond ben ik naar een toneelstuk geweest. Of was het geen toneelstuk? Het was een lange monoloog ondersteund door geprojecteerde beelden van andere personen op de achtergrond, die soms bewogen. Ook werd de toneelspeelster vaak in dat beeldenspel betrokken. Het stuk heette Me llamo Suleimán, ik heet Suleiman.
Het is het verhaal van een jongen die uit Mali vlucht en eindelijk op de Canarische Eilanden terecht komt waar hij op school met de nek wordt aangekeken. Althans in het begin. Het loopt toch goed af. Heel emotioneel en indringend. Dit maken duizenden jongeren mee. Nog steeds. Weinigen bereiken de eindstreep.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek April 2015