San Sebastián de La Gomera, Zondag, 1 November 2015
Dat Haloween met heksen te maken heeft is iedereen duidelijk, maar je moet niet al te kritische vragen stellen over die samenhang, want dan kom je in de problemen. Toch stelt Stacy Schiff die in NYT in haar artikel First, Kill the Witches. Then, Celebrate Them.
Hoewel op meerdere plaatsen in Noord-Amerika heksenvervolgingen plaatsvonden, spant Salem wel de kroon met 19 vrouwen [opgehangen] en een man [met stenen platgedrukt] in 1692. Met enig 'recht' claimt Salem dus 'de' Haloween-stad van Amerika te zijn en plukt de toeristische vruchten.
Wachten we nu op 'de' Europese Holocaust-stad? Of kan dat [nog] niet? (100 woorden)
_____________________
Het pittige artikel van Stacy Schiff — die binnenkort ook een grondige studie publiceert onder de titel: "The Witches: Salem, 1692" — staat hier: http://www.nytimes.com/2015/10/25/opinion/sunday/first-kill-the-witches-then-celebrate-them.html
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 2 November 2015, Hans-Georg jarig!!
Hoewel het heel goed gaat met 'de buik', laat 'de heup' veel te wensen over.
Nog erger! Het lopen heeft een historisch dieptepunt bereikt. Vóór de operatie was mijn actie-radius groter. Zelfs heb ik mijn halfuurtje 'nul-fietsen' op de hometrainer moeten minderen. De heupspieren willen eenvoudigweg niet.
—"How come?"
Toen ik eind Augustus afscheid nam van de chirurg — met een felicitatie voor het bereikte, want ik kon een kilometer lopen — waarschuwde hij mij uitdrukkelijk dat ik stevig moest blijven dóórlopen. Om e.e.a. te consolideren. Dat lukte niet. Wegens die wekenlange super-spierzwakte.
En nu ben ik helemaal 'terug bij af'. Helaas. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 3 November 2015
—"Mijn leven begint weer normaal te worden", mompel ik af-en-toe tegen mezelf. Maar wat moet ik ermee?
Natuurlijk, ik slaap weer redelijk volgens een min of meer vast patroon, maar overdag moet ik vaak naar een 'langdurige siësta' grijpen om weer op mijn poten te komen. Onverwacht ben ik dan weggezakt in onbegrijpelijke moeheid.
Het eten — trouwens de hele 'digestive track, van mond-tot-kont — vertoont ook een begin van regelmaat; dat eveneens plotseling en raadselachtig wordt onderbroken.
Mijn opmerking in de aanhef bevat dus een grote portie optimisme.
Het blijft echter mijn 'visie-van-het-moment'.
Daarom notuleer ik het; vooralsnog geen verdere visies. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 4 November 2015
Vanmorgen om 07:20 precies kwam de zon op boven zee. Er was nogal wat 'aankondigend vuurwerk' via de wolken vlak boven de horizon, want de rest van de hemel was wolkenloos. Het is iedere keer een genot er naar te kijken: telkens 'anders'.
Ik merkte ook dat mijn interesse in mijn omgeving zich weer een beetje heeft uitgebreid. Dat is ook een goed teken; een teken van mijn 'herstel'. Ik zag — bijvoorbeeld — iets waar ik altijd op let in deze weken, namelijk of de zon opkomt 'boven zee' of 'boven land'. Boven zee dus.
Boven land hoort bij onze zomermaanden. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 5 November 2015
Vandaag geen column. De maanddagboeken van Augustus, September en Oktober, hebben voorrang gekregen.
Klik ze maar aan!
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 6 November 2015
Toen ik gisteren geconcentreerd werkte aan de maanddagboeken — die waren natuurlijk blijven liggen in die 'slappe tijd' — kreeg ik zelf ook een nieuwe kijk op wat mij in de maand September is overkomen. Niet zozeer de uitputtende diarree, maar vooral wat het emotioneel met mij deed.
Ik realiseerde mij goed dat ik 'kantje-boord' leefde. Wekenlang kleine ups-and-downs op een héél laag niveau. De hele dag voor pampus in de zon liggen. En vooral dat uitzichtloze: géén van mijn pogingen de buik te kalmeren lukte. Hoe lang gaat dat nog duren? Is het einde 'genezing'?
Of een definitieve duik naar beneden? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 7 November 2015
Ik schreef de vorige week Vrijdag dat ik opeens 'kooklustig' was geworden. Mijn oude stijl zou je die van een 'zwerver-verzamelaar' kunnen noemen: Minimaal kokkerellen en maximaal benutten van de eigen smaak van de ingrediënten: Niks 'toevoegingen'!!
Nu gaat het om het toevoegen van de meest uiteenlopende smaken en kruiden om de 'appetijt' te bevorderen. Dat heeft ingrijpende gevolgen voor mijn huishouding. Ik kom daar zeker op terug, want het is heel boeiend.
De mijlpaal van vandaag is dat ik twee plantenbakken op mijn balkon heb geïnstalleerd met een mini-kruidentuintje.
Ik zal er vlug een foto van maken. Mijn 'volkstuintje'!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 8 November 2015
Dit gedicht — Altitude van Lola Ridge (Dublin 1873 — New York 1941) — dat ik vandaag van A-Poem-A-Day kreeg, werkte voor mij als een tijdsspiegel, een tijdsomkering. Het is als het gesprek dat ik met mijn alter-ego voerde op de diepste momenten van mijn crisis de vorige maand. Mijn alter-ego was in mijn fantasie al op La Gomera, op grote hoogte, letterlijk en figuurlijk — en probeerde een gesprek aan te knopen met het 'fysieke ik' dat uitgeput in Cessenon sur Orb lag.
Het was als een liefdesrelatie, waarbij de gelieven elkaar niet konden bereiken.
Of toch?

I wonder
how it would be here with you,
where the wind
that has shaken off its dust in low valleys
touches one cleanly,
as with a new-washed hand,
and pain
is as the remote hunger of droning things,
and anger
but a little silence
sinking into the great silence.

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 9 November 2015
Op de markt worden verse kruiden in bosjes gebundeld onregelmatig aangeboden. Op Zaterdag staat er echter een marktvrouw die daarvan een specialiteit heeft gemaakt. Naast 'alle' gedroogde en gemalen kruiden heeft zij meestal ook een half dozijn bundeltjes 'vers'.
—"Ook als plant-in-potje?", vroeg ik.
—"Nee!", zei ze gedecideerd.
De supermarkt alhier heeft zoiets helemáál niet. Zodoende kwam ik terecht bij een bloemenzaak waarvan bekend is dat ze (bloemen-)planten in potten verkopen voor zelf-kwekers. Of ze ook kruiden in potjes hadden?
—"Soms wel", zeiden ze aarzelend.
Metéén even gekeken. Ze hadden één tijm en één pepermunt.
Die staan nu bij mij. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 10 November 2015
Vanmorgen wachtte ik tevergeefs op Maan. Ik zag Jupiter en Venus al ver boven de horizon staan. De laatste dagen stond Maan precies in het verlengde van die lijn. Een opvallend strakke rechte lijn met onderaan een mooie Oude Maan: bungelend als een bootje.
Maar ja, het was Nieuwe Maan, drong opeens tot mij door. Maan is zogezegd in de kleedkamer om zijn andere jasje aan te trekken om over een paar dagen de zonsondergang te vergezellen. Helaas kan ik de zonsondergang vanaf mijn balkon niet handig volgen zodat ik afscheid moest nemen.
Tot Maan weer in mijn gezichtsveld komt. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 11 November 2015, Sintermèrte in Venlo
Deze dag behoort tot het nostalgische kernpakket over mijn geboortestad Venlo. Met name de optocht met lampionnetjes en — voor de handige jongens — uitgeholde suikerbieten met een kaarsje. En natuurlijk het grote vuur op het Nolensplein. En niet alleen dáár, ook in de wijken was er een overvloed van materiaal dat zonodig moest worden verstookt. Per slot was Venlo een tuinders-stad; het was herfst en het land moest 'schoon' zijn voor de winter.
Die dag was ook het officiële begin van de Karnaval, de elfde van de elfde maand om elf uur elf.
Dat zit minder diep in mijn nostalgische kernpakket. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 12 November 2015
Dit gedicht van Robert Frost [1874-1963] werd genoemd in een necrologie van Helmuth Schmidt. Het was, volgens Jochen Bittner, een van zijn favoriete gedichten:
—"Wunderschön", zei Schmidt ervan als hij het weer eens voordroeg, of de laatste regels aanhaalde.
Ik werd nieuwsgierig, zocht het op, en las het een paar keer. Wat was de kern? Wat was de kern voor mij?
Ik weet niet wat Schmidt er in zag, maar ik was geraakt door het stoppen op een zinloze plaats [het paard vindt het ook] om dan naar iets eindeloos moois te kijken. Maar na de erkenning dat het 'eindeloos mooi' is, de teugels weer aan te halen en overgaan tot de orde van de dag.

Stopping by Woods on a Snowy Evening

Whose woods these are I think I know.
His house is in the village though;
He will not see me stopping here
To watch his woods fill up with snow.

My little horse must think it queer
To stop without a farmhouse near
Between the woods and frozen lake
The darkest evening of the year.

He gives his harness bells a shake
To ask if there is some mistake.
The only other sound's the sweep
Of easy wind and downy flake.

The woods are lovely, dark and deep,
But I have promises to keep,
And miles to go before I sleep,
And miles to go before I sleep.

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 13 November 2015
Ik slaap goed, maar ik word ongeveer iedere twee uur wakker uit een diepe slaap. Om weer in slaap te komen, moet ik méér doen dan mij zomaar 'even omdraaien'. Nee, ik moet eerst door-en-door wakker worden.
How come? Geen idee! Het is zo. Punt.
Ik sta dan altijd op, loop wat door de kamer om mijn heupspieren wat op te rekken [ongeveer] volgens de Alexander-methode, en naar de sterrenhemel te kijken. De laatste weken was het 's nachts kraakhelder. Ik genoot.
Maar vannacht opeens een dikke calima. Geen ster te zien. Balen!
Is dat het Vrijdag-Dertien Effect? Nee toch? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 14 November 2015
Mijn schoonvader [1888-1960] was beroepsofficier en bataljonscommandant in de Meidagen van 1940. Zijn bataljon lag in de voorlinie van de Grebbeberg. Er waren misverstanden over de precieze toedracht in de eerste van die 'vijf dagen'. Dat alles is 'officiële geschiedenis'.
Een koffertje met zijn persoonlijke documenten is boven water gekomen. Mijn zoon heeft ze gescand.
Deze bladzijden uit zijn dagboek als krijgsgevangene, en veel andere — veelal on-officiële — documenten, zijn onmiskenbaar documenten voor een boeiende microgeschiedenis. Ik ben ze gaan lezen. Het wekte herinneringen op aan wat hij mij — 55+ jaar geleden — zèlf vertelde over 'zijn oorlog'.
Dat is ook 'microgeschiedenis'. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 15 November 2015
De dood van Franco, a.s. Vrijdag precies veertig jaar geleden, heeft dit weekend in de pers tot verhevigde belangstelling geleid over 'het effect' van de burgeroorlog van 1936. Die belangstelling is overigens permanent hoog. Sommigen beweren dan ook — met enig recht — dat de burgeroorlog nog niet is afgelopen. Meestal gaat het over de 'politieke oneffenheden' in de tijd van 'La transición', de jaren van overgang naar een democratische staat.
Babelia van deze week gaat echter in op de sporen van verandering die al zichtbaar waren vóór de dood van Franco, met name in de literatuur. "1968-and-all-that" had Spanje stiekempjes niet onberoerd gelaten. Inderdaad, Babelia kan wijzen op enkele innoverende schrijvers die al in de laatste maanden voor de dood van Franco hun werk kunnen publiceren. Ze genieten ook later erkenning — en de eer van de grote literaire prijzen. Maar het publiek ontbreekt, het is 'eer' vanuit vakkringen/insiders.
Wat doet het publiek?
Het publiek gaat massaal over op het lezen van buitenlandse literatuur in vertaling. Boeken die nooit in het Spaans zijn verschenen of [stiekempjes] gecensureerd. Dat gold ook voor Spaanse boeken zoals het wereldberoemde boek van Ortega y Gasset, La rebellión de las masas. Het publiek begint aan een inhaalslag. (200 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 16 November 2015
Vandaag geen column.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 17 November 2015
Gisteren heb ik een mijlpaal bereikt. Ik heb één kilometer gelopen.
Waarom is dit een mijlpaal?
Het gaat om de weg naar de benedenstad waar na vijf honderd meter een kerkhof ligt. De laatste maanden voor de operatie lag dat kerkhof buiten mijn bereik, maar na de operatie — na de zes-weekse 'revalidatie' — kon ik weer één kilometer lopen. Dat was 31 Augustus. Ik rekende op snelle groei naar twee of drie kilometer, of méér.
Waarom niet?
Maar toen kwam die inzinking en die 10+ kilo gewichtsverlies. Terug naar af!!
Maar gisteren liep ik weer tot het kerkhof: En terug! Proficiat!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 18 November 2015
Bij de commentaren op de aanslagen in Parijs onderken ik twee types. Een die probeert de mensen — en de systemen — achter de gebeurtenissen te begrijpen. Dat vind ik de meest logische en beantwoordt aan het aloude motto:
—'Ken uw vijand!'.
Het andere type 'weet' het al en benoemt de IS als 'een Staat' die de oorzaak van dat alles is. Hollande, met in zijn kielzog Sarkozy, is zo iemand.
—'Oorlog verklaren aan dat land! Dat is de oplossing!!'
De Belgische schrijver David Van Reybrouck schrijft in een open brief aan Hollande:
—'In uw poging de natie te sussen heeft u de wereld onveiliger gemaakt'.
Hij vindt in de betrokken toespraak van Hollande een bijna woordelijke herhaling van wat GW Bush in het Amerikaanse Congres zei kort na de aanslagen van 11 september: 'De vijanden van de vrijheid hebben een oorlogsdaad tegen ons land gesteld.' Vervolgens analyseert hij 'het verkeerde' van Bush. Er werd in het Midden-Oosten een land aangevallen: De oorlog verklaard. Met reusachtige verliezen, zonder resultaat, met achterlating van een chaos die wellicht de IS mogelijk heeft gemaakt.
Wat Hollande — en Sarkozy — doen is wellicht goed voor hun 'carrière', want in tijden van nood verwacht het volk een leider die een duidelijke richting aangeeft, maar de oplossing van het probleem is een heel andere zaak.
Het gaat niet om een georganiseerde staat, althans dat is niet de 'organisatie' van deze aanslagen. Het is een netwerk van gemotiveerde mensen. Gemotiveerd door 'iets', en enkele malafide breinen maken een deelplan en voeren dat uit. Dat lijkt meer op [georganiseerde] misdaad dan op klassieke oorlogsvoering.
Die brief van Van Reybrouck is voor mij — tot nu toe — de beste analyse.
_____________________
David Van Reybrouck tot Hollande: 'In uw poging de natie te sussen heeft u de wereld onveiliger gemaakt’ http://www.standaard.be/cnt/dmf20151115_01971199
De NRC in het hoofdredactioneel commentaar van 16 November raakt aan hetzelfde thema: Aanslagen vergen krachtige maar ook rationele reactie... http://www.nrc.nl/handelsblad/2015/11/16/aanslagen-vergen-krachtige-maar-ook-rationele-rea-1557075
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 19 November 2015
Vandaag staat de maan precies in zijn Eerste Kwartier. Dat wil zeggen dat hij voor vijftig procent zichtbaar is, en dat hij precies zes uur op de zon is achtergeraakt. Ik ben erg geïnteresseerd of hij bij het verder afzakken de planeten Jupiter en Venus op dezelfde manier passeert als de laatste keer. Ook of hij zo mooi ermee op een 'opvallend rechte strakke lijn' zal staan zoals ik verleden Dinsdag schreef.
Misschien is dat wel mijn fascinatie met het ochtendgebeuren: Die ogenschijnlijke chaos waar af en toe een 'toevallige regelmaat' zichtbaar is.
Ik ga hem in de gaten houden!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 20 November 2015
Morgen is het twee weken geleden dat ik twee plantenbakken kocht als 'kruidentuintje' op mijn balkon. Ik kon vrij snel één tijm-plantje kopen en één munt, maar toen was het afgelopen. Ja, ja, zeiden ze wel, maar ook mañana, mañana. Dat betekent — volgens het Spaanse spraakgebruik — 'met Sint-Juttemis'.
Vanmorgen schuimde ik weer mijn adresjes af.
En ja hoor!! Twee peterselie en een koriander. Kassa!! Ik kocht ze alledrie.
Ik heb ze zojuist geplant. De bakken zijn bijna vol, want de munt is weelderig gegroeid, hij heeft al de halve bak met zijn wortels in beslag genomen.
Nu drink ik verse-muntthee. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 21 November 2015
Er verschijnen in Le Monde, en elders, artikelen over hoe te leven met de onzekerheid — en vooral de angst — voor nieuwe IS-aanslagen.
Ik weet het ook niet, maar ik herinner mij hoe ik het najaar van 1944 in dergelijke situaties leefde. Ik woonde toen in Venlo dat in twee maanden tijd dertien bombardementen meemaakte, en daarna — nòg minder voorspelbaar — maandenlang onder artillerievuur lag. Ik was toen 15. Ik ben er levend uitgekomen, maar diverse buren, vriendjes en vriendinnetjes niet.
Was ik angstig? Nee, dat herinner ik mij niet.
Ik herinner mij dat ik voortdurend alert moest zijn. Dat is alles. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 22 November 2015, Margarita jarig!
Dit gedicht van Ralph Waldo Emerson [1803-1882] kreeg ik gisteren precies nadat ik mijn herinneringen over 'angst' had geformuleerd. Dit gedicht heeft een veel bredere strekking, en wijdt maar één regel aan waar ik mee bezig was.
Om het gedicht te begrijpen moet je allereerst de betekenissen van 'forbearance' goed doorgronden. Het is een vorm van tolerantie: 'leven en laten leven' als het om anderen gaat, maar ook zelf-tolerantie, zelf-beheersing.
De dichter vraagt je in regel vier of je [ooit] — ongewapend — gevaar hebt ontmoet, en je hart vol vertrouwen hebt gehouden. Dat is een vorm van 'forbearance'. De andere voorbeelden verbreden dat begrip zodat 'rustige angstbeleving' in een groter kader wordt opgenomen. [Heb je ooit een vogel gezien, zonder die zo nodig te moeten schieten? Heb je ooit een mooie bloem gezien, en heb je die laten staan?]
Mocht je vastlopen in de verkenning dat moet je dit gedicht maar eens in Google zetten, dan ontmoet je meer mensen die er over hebben nagedacht. Twee zulke links heb ik in de voetnoot gezet.

Forbearance

Hast thou named all the birds without a gun?
Loved the wood-rose, and left it on its stalk?
At rich men's tables eaten bread and pulse?
Unarmed, faced danger with a heart of trust?
And loved so well a high behavior,
In man or maid, that thou from speech refrained,
Nobility more nobly to repay?
O, be my friend, and teach me to be thine!

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 23 November 2015
Gisteren was het storm. Met vlagen en rukken. Met onverwachte pauzes. Maar steeds krachtig. De zee had witte schuimkopjes. Intussen was het zonnig weer. Op mijn balkon merkte ik vrijwel niets, want dat kijkt uit op het Zuidwesten. Het was weer de Noordoostpassaat.
Inderdaad een merkwaardige combinatie, prachtige zon, storm en geen wolken.
Ik ging de straat op voor mijn oefenwandelingetjes. De balanceer-oefening met heel voorzichtige kleine stapjes speciaal gericht op de evenwichtspiertjes was niet zo geschikt. De andere, gericht op stevig doorstappen, met steun van Nordic Walking stokken, paste uitstekend bij die rukwinden.
Mijn armspieren werden zodoende extra geoefend. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 24 November 2015
Kennelijk had de storm [bij helder weer!!] van de laatste dagen invloed op mij want ik kwam tot klussen — stapels oude post — die al vanaf mijn aankomst lagen te wachten. Telkens, als het avond was, had ik de beste voornemens — voor 'morgen'.
En de volgende avond weer.
Ik weet niet of mijn energie-niveau is gestegen, of dat de verveling opeens keihard heeft toegeslagen. Voor dat laatste pleit het groeiend gevoel van de laatste weken dat ik mij 'eigenlijk' verveel. Ik doe geen zinvolle dingen. Ik klungel maar wat aan.
Maar gisteren ruimde ik alle oude post op. In een wip!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 25 November 2015
Mijn column van gisteren, over verveling, zinloosheid en ontbrekende werklust stimuleerde Els. Zij zag er haar eigen thema in van 'disconnect happiness from achievement' en vroeg zich af hoe ik wekenlang 'onaf werk' op mijn werktafel had liggen en iedere avond — ondanks herhaalde 'beste voornemens' — rustig kon slapen en het probleem naar 'mañana' kon verschuiven. In dergelijke situaties ging ze altijd met een vaag gevoel van onvrede slapen.
Tsja Els, ik denk toch dat je op het goede spoor zit. Ik noem het: "It's the road, not the pub". Ik geniet van wat ik — klaarblijkelijk — [nog] wel kan. Het werkt! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 26 November 2015
Vandaag is het Thanksgiving Day in de VS. Voor die gelegenheid heeft A-Poem-A-Day een lijstje gemaakt van gedichten met 'eten' als thema. Per slot is Thanksgiving Day een [vr]eetfestijn. Ik heb een aardige gekozen, eentje die het lijfelijke eetgenot zelf het meest benadert. Ik koos Artichoke van Richard Foerster [geb 1949].
De artisjok — op het menu — is voor mij heel 'lijfelijk'; ik sabbel, en ik pluk met mijn vingers er aan. Ik vind het ook een menu-item om niet alleen te genieten: sabbelen en babbelen horen bij elkaar.
Geniet er maar van bij het lezen van dit gedicht.

Artichoke

For all the bother, it's the peeling away
we savored, the slow striptease
toward a tender heart—

how each petal dipped in the buttery sauce
was raked across our lower
teeth, its residue

less redolent of desire than sweet restraint,
a mere foretaste of passion,
but the scaly plates

piled up like potsherds in a kitchen midden,
a history in what's now
useless, discarded—

so we strained after less and less as the barbs
perhaps drew a little blood
and we cut our way

into the core to rid us of the fiber
that would stifle every ut-
terance between us.

In our quest for that morsel,
how we risked silence,
risked even
love.

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 27 November 2015
Het lijstje van gedichten met het thema 'eten' dat A-Poem-A-Day maakte ter gelegenheid van Thanksgiving Day, waaruit ik gisteren dat 'lijfelijke' gedicht over artisjok koos, heeft nog een ander van dat kaliber: Het afkluiven van een kip-karkas. Het is — net als dat sabbelen aan die artisjok — niet iets om niet alleen te doen. Sabbelen en babbelen horen bij elkaar. Geniet maar mee!
Hier is Eating the Bones van Ellen Bass [geb 1947]

The women in my family
strip the succulent
flesh from broiled chicken,
scrape the drumstick clean;
bite off the cartilage chew the gristle,
crush the porous swellings
at the ends of each slender baton.
With strong molars
they split the tibia, sucking out
the dense marrow.
They use up love, they swallow
every dark grain,
so at the end there's nothing left,
a scant pile of splinters
on the empty white plate.

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 28 November 2015, Rinske jarig!
De allergrootste verandering in dit na-diarree tijdperk is dat ik geen rauwkost meer kan verdragen, en dat was juist mijn hoofdschotel vroeger. Uitgebreide salades waren mijn specialiteit. Gelukkig ben ik ook 'kooklustig' geworden zoals ik eerder schreef, maar het kost allemaal wèl veel tijd. Bovendien is het langdurige staan bij het kokkerellen niet zo best voor mijn heup-revalidatie. Het zij zo.
Het nieuwtje aan het kookfront is dat ik voor het eerst een roux heb gemaakt. Ik wilde een dikke saus bij mijn broccoli. Vandaar. Het lukte, en het smaakte uitstekend.
Ik ga het vaker doen. Ik mis nog rou(x)-tine. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 29 November 2015, Kurt jarig!!
De vorige week Dinsdag schreef ik dat een mijlpaal had bereikt: Ik kon weer een kilometer lopen. Dat was het peil van zes weken na de operatie. Dat kon ik daarna niet handhaven wegens die superslapte.
En nu het trappenlopen! Dat kon ik toen ook, maar mijn linkerbeen is zodanig achtergeraakt dat ik alleen nog met het rechterbeen de stijg- of daalbeweging kan maken; en daarna het linker bijtrekken.
Maar er komt verandering!! Met twee oefeningen had ik de laatste weken eindelijk wat vooruitgang.
Gisteren heeft de fysio mij een derde erbij geleerd. Prachtig! Nu recht op het doel af!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 30 November 2015
Ik schreef al eerder dat peterselie en andere keukenkruiden vrij regelmatig in verse bundeltjes te koop zijn, maar als plant voor mijn kruidentuintje bleef het zoeken. Munt is de enige die regelmatig te koop is. Inmiddels heb ik er daar twee van. Ik heb ze in een aparte bak gezet want ze hebben 'veroverings-zuchtige' wortels.
Ik zocht verder, en ja, Zaterdag bij een bloemenzaak, trof ik Reina Luisa (Aloysia triphylla), die in Nederland Citroen Verveine heet. Althans dat denk ik, want er is nogal wat naamsverwarring.
Volgens Yvonne is die uitstekend om gewone verse muntthee een extra smaakje te geven. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek November 2015