San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 1 Januari 2016, Nieuwjaar!!
De verrassing dezer dagen was voor mij de ontmoeting met een neef uit Nederland, een oomzegger die hier sobrino heet. Hij was met zijn familie in een catamaran op rondreis in de Canarias. Lang niet gezien, dus veel te vertellen. Gisteren maakten ze een taxi-tocht over het eiland, en vanmorgen reizen ze verder.
Ik heb mij gisteravond rustig geamuseerd met een boek en wijn. Tegen middernacht maakte ik een wandeling naar een plek waar ik het vuurwerk in de benedenstad goed kon zien. Dat was een heel goed idee. Ik was niet de enige.
Toen wandelde ik terug naar huis. (100 woorden)
PS, de zon kwam vanmorgen op om 07:59, weer haarscherp.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 2 Januari 2016
Le Monde heeft van alle 130 slachtoffers van '13 November' een necrologie gemaakt. Dozijnen journalisten hebben daarvoor familieleden en vrienden geïnterviewd. Ze noemen deze — door-de-bank-genomen — dertigjarigen la génération Bataclan. Je zou ze ook wel kunnen noemen de génération easyJet et Erasmus.
Ze zijn 'Europees' georiënteerd. Dat is sowieso heel on-Frans. Ze zijn niet van de banlieues rebelles, noch van de CAC 40 Français, noch van de Franse bling-bling. Het is een boeiend portret geworden. Het is de journalisten niet in de kouwe kleren gaan zitten. Normaal zijn ze kritisch op het cynische af.
Deze ervaring noemden ze echter journalisme d'empathie. (100 woorden)
_____________________
Het recente overzichtsartikel: Sylvie Kauffmann et Aline Leclerc, En mémoire du 13 novembre, LE MONDE 22.12.2015
http://abonnes.lemonde.fr/attaques-a-paris/article/2015/12/22/en-memoire-du-13-novembre_4836254_4809495.html
Interactieve toegang tot alle biografieën: http://www.lemonde.fr/attaques-a-paris/visuel/2015/11/25/enmemoire_4817200_4809495.html
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 3 Januari 2016
Mijn diarree komt en gaat op eigen houtje. Onverklaarbaar. Nu is 'verklaring' niet waar het mij om gaat. Ik heb er zojuist een Frans boek over aangeschaft: 'Soignez le côlon irritable naturellement'. Dat staat boordevol 'verklaring'. Het is mij helemaal klaar-en-helder.
Maar wat doe ik ermee?
Het zoeken naar voeding waarvoor ik allergisch of intolerant ben, loopt dood in subtiliteiten en complexiteit. Dat ik er zenuwachtig van word draagt — aantoonbaar — bij aan die 'irritation'. Nu blijkt ook de huisstofmijt er aan bij te dragen. Interessant!
Misschien dat de victorie begint met mediterend tot rust komen en het huis super-schoon maken. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 4 Januari 2016
Nu ik over het algemeen een stuk 'beter' ben, kan ik het gevoelsmatige excuus dat ik 'niet in orde ben' niet meer gebruiken als ik iets moet laten liggen — of tot mañana uitstellen. Ik wil dat excuus ook niet meer gebruiken, want dat hoort bij [tijdelijk!] ziek en/of zwak zijn; en dat is 'voorbij'.
Maar ja, dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Al nadenkend — navoelend — hierover kwam ik op het spoor van een soort schuldgevoel. Niet dat 'anderen' mij ter verantwoording kunnen roepen, nee, het is helemaal naar mezelf. Het zijn mijn bloedeigen normen. Kennelijk moet ik die ook veranderen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 5 Januari 2016, Zus Ria jarig!
Nu ik mij een stuk 'beter' voel, probeer ik er een gewoonte van te maken om op tijd af te haken van waarmee ik bezig ben. Dat klinkt logisch, nietwaar?
Maar nu komt het.
Zodra ik rustig zit om af te haken schieten mij meteen allerlei [vaak 'leuke'] dingen te binnen die ik 'nog vlug even' kan doen. Als ik geconcentreerd met iets bezig ben, kunnen zulke dingen mij niet te binnen schieten.
En dan ben ik al mee bezig vóór ik doorheb dat ik 'eigenlijk' wilde rusten.
Met het 'beter' voelen komt ook mijn oude hyperactiviteit terug. Weg ermee! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 6 Januari 2016, Driekoningen!
Van de gedichten die ik aanhaal ken ik de dichters niet persoonlijk. Het zijn op z'n best papieren ontmoetingen met ander werk van dezelfde dichter(es). Maar vandaag is een uitzondering. Ik ken Miek al meer dan tien jaar, en na de kennismaking via het Internet, hebben we elkaar meer-dan-eens persoonlijk ontmoet. We bellen, schrijven en e-mailen regelmatig. Nu, met de feestdagen, kreeg ik een prachtig sfeergedicht.
Ik haal vaker gedichten aan die mij opvallen om het een-of-ander. Ik probeer een gedicht ook altijd hardop te lezen. Dan vallen heel wat gedichten door de mand, alle 'muziek' die de woorden suggereren is dan verdwenen.
Dit gedicht stond op haar kerstkaart met daarbij een foto van een klassieke kerstboom plus -stal. Ik begon het hardop te lezen en de 'muziek' van dit gedicht kwam metéén. Daarom heb ik het gekozen voor Mijn Dagboek.
Je moet het hardop lezen en je achteraf pas vragen stellen over hoe het komt. Misschien ontdek je dan een onderliggend rustig ritme, het rustgevende ritme van het woorden, en van de accenten die het samenhang geven. Daarbij komt het rijm, wat je om de paar regels extra rustpunten geeft.
Maar allereerst 'hardop lezen'! Doen!

Ik kan je glanzend flonkeren niet missen,
bezwijk elk jaar weer voor de zilveren droom
van 't lichtfestijn tussen je groene takken,
door engelenhaar versluierd. — Denneboom.

ik weet het wel, je bent van oorsprong heidens,
hebt met ons christen-kerstfeest niets van doen;
je voelt je thuis in noordelijker streken —
was vreemdeling in 't Bethlehem van toen.

En toch! En toch kan ik jou niet ontberen.
Dus maak ik je tot drager van de ster
die teken is van vrede, vriendschap, aandacht
voor wie mij dierbaar is, nabij en ver.

En als je dan weer roerloos staat te pronken,
je zilveren tooi draagt als een kind zijn schat,
dan weet mijn hart opnieuw van alle rijkdom
om wie ik liefheb — en heb liefgehad.

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 7 Januari 2016
Vandaag geen column.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 8 Januari 2016
We hebben nog steeds van dat prachtige heldere weer. De horizon is soms méér soms minder bewolkt, maar vrijwel iedere dag kan ik 'op-de-seconde' het verschijnen van de zon boven de kim — of kimme — waarnemen. Zo kan ik mijn nieuwsgierigheid naar de èchte zonnewende bevredigen: de zon komt nog steeds iedere morgen ietsje (!) later op. Vanmorgen was het precies 08h 00' 00". Wel begint het verschil met de vorige dag af te nemen.
Andere jaren — als ik deze nieuwsgierigheid probeerde te bevredigen — werd die reeks onderbroken door dagenlange wolkenblokkades van de kim.
Nu niet. Ik vind het natuurlijk prachtig. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 9 Januari 2016
Vanmorgen heb ik een bijzondere TED-talk gezien. Hij werd mij in NYT onder ogen gebracht in een rubriek waar redacteuren hun 'bijzondere' ervaringen melden. Deze TED-talk gaat over een heel apart onderzoek naar 'wat is een gelukkig leven?'.
Vanaf 1938 jaar werd jaarlijks een groep van 724 mannen hierover ondervraagd. Er zijn er nog 60 over, grotendeels over de 90 jaar inmiddels. De helft was toen Harvard student, de andere helft kwam uit een arme probleemwijk in Boston.
De conclusie is dat een rijk palet van 'sociale relaties' centraal staan. Dat wordt met de bekende TED-kwaliteit helder geïllustreerd. Een must! (100 woorden)
_____________________
Robert Waldinger: What makes a good life? Lessons from the longest study on happiness, TEDxBeaconStreet, Filmed November 2015
https://www.ted.com/talks/robert_waldinger_what_makes_a_good_life_lessons_from_the_longest_study_on_happiness
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 10 Januari 2016
Gisteren ben ik te kort-door-de-bocht gegaan. Henk maakte er al een opmerking over.
—'Wat raakte je werkelijk?', schrijft hij, 'dit is niet je stijl'.
Inderdaad, Henk, je hebt gelijk, zo'n reusachtig onderzoeksproject met drie generaties onderzoekers is natuurlijk technisch uniek, maar niet 'touching'. De conclusie als zodanig — 'sociale relaties zijn super-belangrijk' — is niet verrassend. Wat mij wérkelijk trof was de confrontatie met mijn eigen situatie. Wat zijn mijn sociale relaties? Ik bedoel niet die per correspondentie, ik bedoel dagelijkse warme ogen.
Daar moet ik hard aan blijven werken.
Het probleem van de derde leeftijd is dat er geen vierde is. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 11 Januari 2016
Vandaag geen column.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 12 Januari 2016, Dorien jarig!
Nu ik mij 'iets duurzamer' 'iets beter' voel — méér dus dan die oplevingen van enkele dagen — moet ik eens werk maken van mijn achterstand met de mail. De 'stapel' is inmiddels opgelopen tot 200+. Ik houd wel regelmatig 'kleine schoonmaak', maar dat betreft de 'vluggertjes', mails waarover ik maar kort hoef na te denken.
Nee ik moet terug naar mijn oude 'norm', en dat is vijftig. Deze zomer lukte dat, maar met de inzinking van September, met al de verjaardagsmail die ik serieus wil beantwoorden, rees het de pan uit. Tegen de 200!!
Ik ga er weer eens flink tegenaan!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 13 Januari 2016, Lizette komt vandaag!
Vanmorgen was ik laat. Ik had diep geslapen. Het wakker worden duurde wat langer. Ik was laat met ontbijten en zat laat aan de computer waar ik een paar heel interessante artikelen aantrof die ik alle voorrang gaf. Allereerst het Duitse [Sueddeutsche] en Engelse [NYT] commentaar op de State of the Union van Obama.
Maar de kroon spande een artikel aangeraden door een redacteur van NYT. Ik keek op mijn horloge.
—"Dadelijk moet ik naar de fysiotherapeut. Ai!!"
—"Vandaag geen column" had ik al bijna besloten, maar toen bedacht ik dat ik het wel kon laten bij dit brokje ochtendrealiteit. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 14 Januari 2016
Op een dag als deze ontdek ik pas hoe weinig 'drukte' ik nog aankan. Helemaal op m'n eentje — met mijn eigen programma en tijdschema dat maar af en toe wordt onderbroken door afspraken met anderen — lijk ik een hele [energieke] Piet.
Maar vandaag, met twee jongelui over de vloer waaraan ik 'alle tijd' wil besteden, merkte ik pas hoe snel ik 'vol' was. Gelukkig gaf ik vrijwel metéén toe aan dat gevoel en trok mij terug.
Het is heerlijk om in eenzaamheid te leven: "ver van het gewoel der grote steden". Dat werd weer eens bevestigd.
Evenals de noodzaak daarvan. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 15 Januari 2016
Gisteren schreef ik over "het gewoel der grote steden" dat ik met mijn leefstijl verre van me kan houden. Dat was gisteren anders omdat mijn kleindochter Lizette hier logeert met haar vriend. Haar had ik deze zomer in Nederland weer een paar keer ontmoet, maar haar vriend kende ik alleen uit de verhalen.
Heerlijk die drukte en de persoonlijke verhalen om bij te praten. Daar gaan we vandaag mee verder, maar, met het lesje van gisteren nog helder voor de geest, pak ik het 'verstandig' aan.
Dadelijk staan ze voor de deur om samen naar onze gezellige markt te gaan. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 16 Januari 2016, Pieter jarig!!
Toen ik gisteren De Standaard las, werd ik getroffen door "Iran en Saoedi-Arabië zijn de Bourbons and Habsburgers van nu" in de rubriek 'Ongehoord' waar opmerkelijke uitspraken worden genoteerd. Ik zocht naar de bron. Het bleek een artikel van Ian Buruma in de NRC te zijn: 'Hou op, Raqqa is geen Dresden', met als ondertitel: 'Te vaak vergelijken we de conflicten in het Midden-Oosten met nazi-Duitsland'. (Kijk liever naar de Dertigjarige Oorlog, zegt hij verderop.)
De 'ongehoorde' uitspraak wordt in het artikel gevolgd door : " . . . en worden gesteund door landen als Rusland en de VS die weer hun eigen belangen verdedigen. Natuurlijk zwepen beide kanten het religieus fanatisme opzettelijk op. Maar theologische conflicten verklaren niet waarom er geen einde lijkt te komen aan de catastrofe."
Ik heb dat artikel met groeiende interesse gelezen. Het is niet alleen een historische vergelijking met de Dertigjarige Oorlog, maar het geeft ook inzichten in de rol van religie in dat soort conflicten. Die rol blijkt 'van alle tijden' te zijn. Het is niet de oorzaak, en zelfs niet de belangrijkste drijfkracht. Dat is kort gezegd 'macht'. Maar religieuze sentimenten spelen wel een grote — tevens camouflerende — rol.
Citaat: Vaak wordt aangenomen dat de Dertigjarige Oorlog, net als de huidige burgeroorlogen, in wezen ging om een religieus conflict, tussen katholieken en protestanten. Maar de werkelijkheid was gecompliceerder — net als nu trouwens.
Toen ik de smaak te pakken had zocht ik verder naar de rol van de Bourbons en de Habsburgers bij al die [oude] oorlogen. Ik kwam terecht bij een heel informatieve discussie-blog [Stormfront.org] die veel breder over die 'religieuze' oorlogen gaat. De titel van het betrokken onderwerp is: 'De oorzaken achtergronden van de Eerste Wereldoorlog' waarin ook de tweedeling Bourbons-Habsburgers een belangrijke rol heeft gespeeld. De discussie-blog wordt voornamelijk interessant door de bijdrage van een goed geïnformeerde deelnemer onder de naam Cicero die ook lekker schrijft.
Hoe dan ook, ik heb lekker zitten lezen, en ik beperk mij hier tot een lekker-makend citaat:
De zwaarste oorlogen in de Islam tussen 1500 en 1900 waren tussen het Ottomaanse Rijk, het Safawidische rijk in Perzië en Marokko, waarvan de heersers allemaal aanspraak maakten op de Opperheerschappij van de Kalief.
[ . . . ] Die 3 belangrijke Islam-rijken werden bevoorraad door vooral Nederland en Engeland, en sloten bondgenootschappen met alle Europese vorsten als het zo uitkwam in het geopolitieke spel. Tijdens de Tachtigjarige oorlog 1568-1648 werd het Spaanse leger vooral bevoorraad door Nederland. Nederland werd dan dik betaald door Spanje voor het bevoorraden van een leger dat tegen Nederland vocht.
Enzovoorts. Veel leesplezier!
_____________________
Ian Buruma, Hou op, Raqqa is geen Dresden, NRC, 9 januari 2016
http://www.nrc.nl/handelsblad/2016/01/09/hou-op-raqqa-is-geen-dresden-1574066
De betrokken discussie op Stormfront.org: https://www.stormfront.org/forum/t305146-2/
Heel verhelderend over de achtergronden van dat probleem vond ik ook: https://nl.wikipedia.org/wiki/Staatsgodsdienst
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 17 Januari 2016
Op 21 December, de 'officiële' kortste dag, schreef ik dat de 'zonnewende' nog wel even op zich zou laten wachten. Die dag verscheen de zon precies 07 54' 00". Ik wist ik dat van vorige jaren, maar ik had dat nooit precies kunnen meten wegens de wolken op de horizon in de kritieke periode.
Maar dit jaar was de horizon bijna iedere dag perfect. Met een meetnauwkeurigheid van enkele seconden zag ik dat de opkomst 'stilstaat' van 9 tot 13 januari en dat ervóór en erná de opkomst verschuift met 10" cq 15" per dag en méér. Zo zit dat. (100 woorden)
_____________________
De zonsopkomsten waren als volgt:
6/1 07 59' 40"; 9/1 07 59' 57"; 10/1 08 00' 00"; 12/1 08 00' 03"; 13/1 08 00' 05"; 14/1 07 59' 50"; 17/1 (vanmorgen) 07 59' 00".
Op de niet genoemde tussengelegen dagen was geen [precieze] meting mogelijk.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 18 Januari 2016, Neil jarig!!
—"Het zonsopgang verschijnsel dat je beschrijft is interessante astronomie," schreef Peter naar aanleiding van mijn column van gisteren over de verschuiving van de zonnewende. Dat hoofdstuk van de sterrenkunde heet 'analemma'. Ik kende het begrip niet. Het betreft de 'schijnbare onregelmatigheden' van de beweging van de zon. De verschuiving van de zonnewende is één daarvan.
Voor hobby-fotografen is het een eldorado waar veel geduld voor nodig is, want je moet een jaar lang de zon op een vast uur fotograferen. Als je 'goechelt' met de woorden 'analemma pictures' krijg je de prachtigste foto's en video's.
Heel interessant en bovenal decoratief. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 19 Januari 2016, Willeke jarig!
Door de aandacht die ik de laatste weken gaf aan het juiste tijdstip van de zonsopgang, heeft jullie misschien de indruk gegeven dat ik geen oog meer had voor 'het mooie' van de zonsopgang. Ik ervaar het als een dagelijkse troost, al weet ik niet of 'troost' het goede woord is. Het is een vertrouwenwekkend signaal dat zoiets zegt als: 'Het is OK tussen jou en deze nieuwe dag'.
Een recent artikel in NYT van David Brooks onder de titel 'When beauty strikes gaat in op de emotionele rol van 'beauty'. Kunst, in onze cultuur, is de gedoodverfde aandrager van 'beauty', maar daarbinnen zijn — wat dat betreft helaas — stromingen die Brooks karakteriseert met 'Some regard all that aesthetics-can-save-your-soul mumbo jumbo as sentimental claptrap'.
Nee, Brooks ontwikkelt een kijk op schoonheid als 'troostend' — al gebruikt hij dat woord niet — en als middel tegen dodende verveling. (By arousing the senses, beauty arouses thought and spirit.)

. . . the view that beauty is a big, transformational thing, the proper goal of art and maybe civilization itself. This humanistic worldview holds that beauty conquers the deadening aspects of routine; it educates the emotions and connects us to the eternal.

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 20 Januari 2016
Het Festival Internacional de Música de Canarias 2016 is weer begonnen. Daarvan pikken wij ook een graantje mee. Gisteravond kwamen de Trondheim Soloists, een Noors strijkorkest, met een programma waarvan ik ontroerd raakte door hun speciale versie van de Ballade van Grieg geschreven door hun artistiek leider Øyvind Gimse. Die ballade bestaat uit variaties op Noorse volksliedjes. Deze uitvoering door uitsluitend strijkers was nieuw voor mij. Ik werd erdoor meegesleept. Ik voelde mijn lijf tot rust komen van een half-bewuste nervositeit die mij de laatste dagen stiekemtjes had beheerst. Het was puur lijfelijk genot waar ik nu zalig op terugkijk. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 21 Januari 2016, Gabriela jarig!
Gisteren was het feest op het eiland. De patroonheilige van de stad, San Sebastián, zorgde voor een vrije dag, en gisteravond was er vuurwerk. Het oorspronkelijke feest hield bovendien in dat de mensen van de dorpen in hun klederdrachten naar hun hoofdstad kwamen. Dat feest is echter verplaatst naar de voorafgaande Zaterdag. Daarom hadden we afgelopen Zaterdag die kleurrijke optocht die Romería wordt genoemd. Daar ben ik natuurlijk met kleindochter Lizette en haar vriend Nicolas naartoe geweest. Morgen vertrekken ze; dat wordt dus een afscheidsetentje vanavond.
Het vuurwerk heb ik samen met Margarita bewonderd.
Met een glaasje cava, lekker feestelijk!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 22 Januari 2016
'Van een burn-out herstel je niet op een paar weken', was de titel van een krantenartikel dat mij mijn eigen burn-out in herinnering bracht. Ik ben daarvan genezen, maar-niet-heus, want ik moet voortdurend opletten er niet opnieuw in te tuimelen. Als ik eens niet zoveel zin heb om aan de slag te gaan, dan bevangt mij vaak een twijfel: 'Zit ik mij weer te forceren?', vraag ik mij dan af.
Gewoontes als 'effe doorbijten' en 'dit-kan-er-nog-wel-effe-bij' zitten heel diep. Ik zoek nog steeds naar 'luie' bezigheden. Bezigheden die zèlf ontspannend zijn.
Zodat ik niet telkens — bijna-angstig — moet 'afhaken' en 'pauzeren'. (100 woorden)
_____________________
Van een burn-out herstel je niet op een paar weken, http://www.standaard.be/cnt/dmf20160121_02081408
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 23 Januari 2016
Als 'oude rot' op het gebied van 'trendwatching' zit ik al een tijd te letten op signalen dat de 'trend' of 'mode' om alle wissewasjes van je leven te delen met je 'vrienden' op 'de sociale media' zijn keerpunt bereikt. Achter zo'n mode of rage steekt een soort angst die tegenwoordig fomo [fear of missing out] heet. Dat werkt aanstekelijk.
Ik herinner mij van indertijd [jaren zestig] dat de mini-mode ontstond, die vervolgens steeds meer super-mini werd, en zijn omslagpunt pas bereikte toen ook de hotpants — die de rage nog intenser hadden gemaakt — ook 'vervelend' begonnen te worden. Overigens was de verwarring in de mode toen groot. Pogingen om die omslag te kanaliseren in halflange rokken van een wollige stof in de kleur aubergine mislukten. De vrouwelijke politieagenten — speciaal de controleuses van parkeermeters — in Parijs heten nu nog 'aubergines' want die kregen toen uniformen in die mode. Het mondde overigens uit in de massale acceptatie van jeans, heel verrassend toen, maar intussen 'gewoner dan gewoon'.
Volgens de Britse krant The Guardian is het niet langer bon ton om alles uit je leven te delen op sociale media, weet De Standaard te melden. Steeds meer mensen distantiëren zich er van om verschillende reden.
Zo ontstaan er mensen met foji [fear of joining in], die liever ver weg blijven van de sociale media omdat ze niet meer weten wat te posten, en bang zijn dat ze 'geen' volgers zullen krijgen.
De jomo's [joy of missing out] gaan een stuk verder: zij scheppen plezier in het feit dat het hun eigenlijk niet zoveel kan schelen of ze er altijd-en-overal bij zijn. Kortom, het einde van de trend is in zicht. Waar zal het op uitdraaien? Of krijgen we eerst nog een nòg intensievere fase, zoals met die hotpants indertijd? De stap naar Instagram lijkt mij zoiets. Let er maar eens op in je omgeving, en in je eigen zieltje.
_____________________
Het artikel in De Standaard, 'Momo' en 'slomo' zijn het nieuwe 'fomo', http://www.standaard.be/cnt/dmf20160121_02081754
Dit is het artikel in The Guardian:
http://www.theguardian.com/fashion/shortcuts/2016/jan/18/fomo-five-more-feelings-angst-social-media-acronyms
Ook Daily Mail doet mee:
http://www.dailymail.co.uk/femail/article-3410074/Forget-FOMO-FOJI-MOMO-JOMO-new-anxieties-caused-social-media.html
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 24 Januari 2016
Naast mijn bed ligt een blocnote met een potlood om 'belangrijke' invallen te noteren. Niet altijd doe ik er iets mee, want de volgende dag — bij nader inzicht — stelt het niets voor. Het belangrijkste effect is — per saldo — dat het me 's nachts niet wakker houdt omdat ik erover ga malen.
Woensdag schreef ik hier over de 'half-bewuste nervositeit die mij de laatste dagen stiekemtjes had beheerst'. Ik merkte die pas tijdens het concert. Ik heb daar nog over nagedacht, maar ik kwam niet verder dan deze notitie op mijn blocnote:
—'Ik ben IST: In Stilte Turbulent'. Dat was genoeg. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 25 Januari 2016
Gisteravond zag ik de volle maan opkomen. Het was licht bewolkt, een tikkeltje nevelig zelfs, maar de maan straalde daar makkelijk doorheen. Vanmorgen zag ik de maan in het Westen, nog steeds vergezeld van Jupiter en nog steeds doorheen diezelfde lichte bewolking als gisteravond.
Het gedicht Aware dat juist gisteren was binnengevallen van A-Poem-A-Day, gebruikte het beeld van de maan 'rising out of the ruddy haze'.
Inderdaad een prachtig beeld om bij te dromen. De dichter, D. H. Lawrence (1885-1930), droomde daarbij over een vrouw. Ik niet, maar hij is — per slot — de schrijver van Lady Chatterley's Lover.

Slowly the moon is rising out of the ruddy haze,
Divesting herself of her golden shift, and so
Emerging white and exquisite; and I in amaze
See in the sky before me, a woman I did not know
I loved, but there she goes and her beauty hurts my heart;
I follow her down the night, begging her not to depart.

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 26 Januari 2016, Michel jarig!
Soms ben ik mijn eigen 'zielenknijper'. Zoals nu, bijvoorbeeld. Ik vraag me af wat er nú met mij aan de hand is. Ik wilde mijn dagelijkse column schrijven, maar ik kon niet tot ordelijke gedachten komen — laat staan tot hele volzinnen.
Ik tastte wat in mijn binnenste om er achter te komen, en plots schoot mij het woord 'zielenknijper' te binnen. Een scheldwoord voor psychiaters. Nu doe ik het zelf.
Ik knijp in mijn zieltje als in een pijnlijke knie als ik ben gevallen.
—'Wat je niet kunt bestrijden, moet je beschrijven', verschijnt opeens in beeld.
En kijk! Het werkt! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 27 Januari 2016, Annalise jarig!
Vanmorgen om twintig over zeven — ruim een halfuur voor de zon op zou komen — was de horizon al helemaal rossig. De hemel was onbewolkt en nog donker. De kleine sterren waren allemaal verdwenen. Pal recht voor mijn balkon stond Venus nog volop te stralen. Géén probleem met die rossige, opbloeiende, horizon.
Helemaal naar rechts was de maan aan het ondergaan. Ook daar geen kleine sterren, maar de maan was wel vergezeld van Sirius — dacht ik, maar wegens gebrek aan kleine sterren kon ik mij niet oriënteren. Het had ook Jupiter kunnen zijn.
Ze begroetten mij allemaal. Dat is toch heerlijk? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 28 Januari 2016
Mijn wereld wordt kleiner. Nu ik de 'deuk' van September te boven kom, wordt dat duidelijk. Het was geen voorbijgaande ziekte, waar ik stiekem op hoopte. Nee, het is zoals ze hier zeggen, El calendario se nota. Letterlijk: de kalender laat van zich horen.
En dat ondanks — of wegens(?) — de goede berichten van diverse fronten. Niet alleen van het revalidatiefront, ook de cardioloog, waar ik Maandag was, feliciteerde mij met mijn perfecte hart. En gisteren bij de oogarts die mijn retina nakeek: Ook prachtig!
Conclusie: El calendario se nota: De jaren gaan meetellen.
Dus beperk ik mij. Tot wat eigenlijk? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 29 Januari 2016
Vanmorgen — en gisteren trouwens ook — hadden we niet die totaal wolkenloze hemel van de laatste weken. Er hing een luchtig laagje schapenwolkjes boven mijn hoofd waardoorheen je de hemel kon zien. Dat heeft een heel bijzonder effect. Dat betekent een uitbundige 'fanfare' die de opkomst aankondigt, vooral als de zon 'rood' opkomt.
Zonder die wolken wordt alleen de horizon 'rossig'; de wolkenloze hemel blijft 'zwart'. Maar de schapenwolkjes reflecteerden de zon al toen die nog kilometers te gaan had om boven 'onze' horizon te komen. Het was een feestelijke fanfare: niet alleen die rossige horizon, maar vooral die stralende wolken. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 30 Januari 2016
Ik koop nog maar een keer per week El País. Ik beperk mij dus, zoals ik eergisteren schreef, maar de vraag blijft: 'Tot wat eigenlijk?'
'El País ééns per week', is een van de concrete grenzen die ik trek. Mijn keuze is gevallen op El País van Zaterdag, want daarbij zit de culturele bijlage Babelia. Dáár gaat het mij om. In de loop van de week spel ik die uit.
Een andere grens — of discipline — is dat die in de prullenmand verdwijnt vóór de nieuwe binnenkomt. Nu dus.
Dadelijk ga ik naar de benedenstad. Ik koop de nieuwe El País/Babelia. (100 woorden)
_____________________
Een artikel hieruit wil ik ooit kunnen herlezen. Ik noteer het hier: Eva Borreguero, Modernizar el islam, El País, Sábado 23 de enero de 2016, http://elpais.com/elpais/2015/11/30/opinion/1448915295_206637.html 'We moeten het radicale islam bestrijden, alleen dan krijgen we hulp van alle islamieten. Zoniet krijgen we de hele islam tegen ons. Hopeloos!' En: El objetivo del radicalismo es establecer un orden teocrático gobernado por la 'sharía'
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 31 Januari 2016
Ik zal eens de balans opmaken van mijn project 'Zonnewende in Januari'. Op de officiële dag, 21 December, kwam de zon precies om zes minuten vóór acht op. Daarna bleef ze later opkomen. Aanvankelijk met halve minuten per dag, maar al gauw met sprongetjes van tien seconden of minder. Op 1 Januari precies één minuut vóór acht. De sprongetjes worden kleiner. Van 9 tot 13 Januari is er nagenoeg stilstand op enkele seconden ná acht uur. Vanaf 14 Januari is de opkomst telkens stabiel — ietsje — later. Gisteren was het precies vier minuten vóór acht.
Dat was het: Quod erat demonstrandum. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek januari 2016