San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 1 Juni 2016, Simon 5 jaar!
Misschien dat ik dezer dagen een jarenlange nieuwsgierigheid kan bevredigen naar het uiterste opkomstpunt van de zon. Dat verschuift in de voorjaarsmaanden steeds verder naar de top van El Teide. Maar of het de top bereikt, heb ik nooit kunnen waarnemen. Meestal ben ik dan al naar Frankrijk, of de top is in wolken gehuld.
Maar vanmorgen kon ik een foto nemen met de zon juist rechts van de top.
Misschien over twee of drie dagen? Wie weet?
Ik heb — vanaf mijn balkon — de zon nog nooit links van de top zien opkomen.
Misschien lukt het dit jaar. Duimen dus! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 2 Juni 2016
Ik trof 'baby roof' om politieke reden allereerst in Argentinië; later ook in Spanje. Nu lees ik in La Provincia de Tenerife — een regionale krant — een interview met de sociale wetenschapper/onderzoeker Francisco Gonzáles de Tena waarin hij zegt dat de georganiseerde kinderroof door kindertehuizen in de Canarias waanzinnig [aberrante] was, waarbij wat op het vasteland gebeurde slechts 'amateurisme' was.
Dat interview was naar aanleiding van de aanname van een wet in het parlement van Canarias om deze gevallen te onderzoeken als misdaden tegen de mensheid.
Mogelijk komt er nu beweging waar tot nu toe een soort zwijgplicht leek te heersen. (100 woorden)
_____________________
Flora Marimón, Entrevista a Francisco González de Tena, El robo de niños organizado por las casas cuna fue aberrante en Canarias, La Provincia 27/05/2016
http://www.laprovincia.es/canarias/2016/05/27/robo-ninos-organizado-casas-cuna/826255.html
In 2011 werd Gonzáles ook over zijn historische studies geïnterviewd
Entrevista-chat con Francisco González de Tena
http://comunidad.laprovincia.es/entrevista-chat/3045/encuentro-digital/francisco-gonzalez-tena/entrevista.html
La Provincia, Diario de La Palmas, Jueves, 30 de junio de 2011
Ik schreef er eerder over [+documentatie] in Mijn Dagboek: 26 Maart 2011 [Argentinië], 11+13 Maart 2011 [Spanje]
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 3 Juni 2016
De kogel is door de kerk! Ik heb mijn reis vastgelegd en reisbiljetten gekocht. Dinsdag vlieg ik naar Barcelona. De volgende dag met de sneltrein naar Béziers. Daar komt Albert mij afhalen.
Die beslissing is een 'pak-van-mijn-hart'. Het probleem is dat ik mij de laatste tijd vaak zenuwachtig maak en het overzicht verlies. De beste remedie daartegen is 'alles' heel rustig doen, meditatieve pauzes nemen, géén tijdslimieten stellen, zoals een vastgelegde reisdatum.
Dat lukte redelijk, en ik genoot van de opluchting toen Dinsdag de laatste klus klaar was. Gisteravond had ik weer overzicht. Toen ging de kogel door de kerk!
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 4 Juni 2016
Nu de reisdatum vastligt, is Het Grote Opruimen En Inpakken begonnen. Gisteren was het vooral opruimen, of beter, het vóórsorteren van de chaos die het laatste jaar is ontstaan. Toen ik in Oktober terugkwam, was ik nog heel slap van de 'deuk van September'. Om het leven toch zin te geven, moest ik mij tot het allernoodzakelijkste beperken. Ik had gewoon de energie niet.
Dat is veranderd toen ik vanaf Kerstmis een bekwame werkster had die ook verder keek. Maar allerlei 'ongesorteerde' papieren en spullen bleven onaangeraakt. Met genoegen wroet ik daar nu in. Dat is een heel opluchtende bezigheid!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 5 Juni 2016
Gisteravond kon ik onverwacht naar een muziekuitvoering. Met Margarita. Aankondigingen voor 'cultuur' zijn altijd heel laat hier, maar dit spande de kroon. Pas gistermorgen werd het aangeplakt bij de supermarkt.
Maar het was — hoe dan ook — een prachtig concert van de Franse fluitist Jean-François Doumerc met als gelegenheidsbegeleider Sigfredo Rosales.
Het was een heel gevarieerd programma waarin de virtuositeit van de fluitist goed uit de verf kwam. Ik was bijzonder getroffen door een fantasie met thema's uit de opera Carmen van Bizet. Ook speelde Doumerc variaties op een thema van Rossini door Chopin. Het was een mooi afscheidsconcert. Ik genoot. (100 woorden)
_____________________
El concierto del flautista francés JEAN-FRANÇOIS CLAUDE DOUMERC y del pianista canario SIGFREDO S. ROSALES
El Auditorio Insular acoge este sábado el espectáculo pinceladas musicales, GomeraVerde.com, 5 de junio de 2016
http://gomeraverde.es/not/56837/el-auditorio-insular-acoge-este-sabado-el-espectaculo-pinceladas-musicales/
Ik heb weinig kunnen vinden op het internet over de muzikanten.
Rosales treedt veelal op als begeleider. Doumerc (Toulouse 1970) is muziekdocent -pedagoog op Gran Canaria.
http://www.ofgrancanaria.com/index.php/es/orquesta/musicos/item/402
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 6 Juni 2016
Afgelopen Woensdag schreef ik over mijn jarenlange nieuwsgierigheid naar het uiterste opkomstpunt van de zon. Met het naderen van de langste dag verschuift dat punt steeds langzamer. Vandaar mijn twijfel of hij de top zou halen.
Maar vanmorgen was het zover!! Haarscherp verscheen hij een tikkeltje links van de top van El Teide. Ik maakte er een foto van. Gisteren moest ik nog twijfelen wegens een wolkje dat het licht extra verstrooide.
Hoe dan ook, leuk dat ik dat nog nèt voor mijn vertrek meemaak. Ik heb dit voorjaar meer zonsopkomstfoto's gemaakt. Die ga ik op Flickr zetten als slide-show.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 7 Juni 2016, eerste reisdag
Vandaag is het weer 'reisdag'. Na lange tijd. Het lijkt wel of ik het reizen was ontwend, zo zenuwachtig was ik. Maar sinds gisteren, toen het koffer voor 99% klaar stond, werd ik rustiger. Straks de boot naar Tenerife en daarna met Ryanair naar Barcelona. Morgen verder naar Béziers waar Albert me afhaalt.
Hier laat ik het bij. Misschien vul ik dit nog aan met aantekeningen van overdag.
terug eerste dagboekregel

Barcelona, Estación Sants, Woensdag, 8 Juni 2016 13:40 MET, tweede reisdag.
Ik zit te wachten op de trein van 16:20 naar Béziers. Met Ryanair liep het gisteren lekker, alleen na aankomst was de hotel-shuttle onvindbaar. Ik moest het hotel een paar keer bellen. Laat, moe en hongerig stapte ik de ontvangsthal binnen.
Vanmorgen — bij het ontbijt — zat ik aan tafel met een interessante Nederlander. Hij vertelde dat hij ooit een solo-fietstocht door Nederland had gemaakt in de winter. Bewust 'anders-dan-anders'. Om even af te zijn van 'dat toeristische'. Het was hem opgevallen dat de mensen veel opener stonden. Ik vond zijn verhaal heel 'ontmoetingsgevoelig' en bood hem mijn boekje 'Reisontmoetingen' aan.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag, 9 Juni 2016, Zoon Peter jarig!!
Het was gisteravond laat toen ik mijn huis binnenstapte. Maar de zon scheen nog volop. In San Sebastián verdwijnt de zon achter een rotswand, betrekkelijk dichtbij. Hier achter een verre horizon. Dat was het eerste wat mij opviel.
Albert had mij afgehaald, en mij uitgenodigd bij hem thuis 'even' mee te eten voor hij mij naar huis bracht. De 'zorg-voor-het-eten' kon ik tot vanmorgen uitstellen. Ik verkende daarna rustig het huis en de tuin na acht maanden afwezigheid.
De kersen zijn rijp en de boom hangt lekker vol!
Daarna heb ik goed geslapen, en vanmorgen heb ik mijn verkenningen voortgezet.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 10 Juni 2016, Erik, Truce en Lisa jarig!!!
Mijn tweede dag is al begonnen, maar het 'thuisvoelen' is er nog niet. Ik loop nog als een vreemde door mijn huis, en de herkenningen dringen maar langzaam tot mij door. Waar ligt dit? Waar ligt dat? Waar staat mijn theepot?
Gelukkig gaat het 'sociaal' veel sneller. Gistermorgen kwam Gery langs. Dat werd 'even-lekker-lang' bijpraten. Ze nodigde mij uit om 's avonds mee te eten, Albert en Annelies waren ook uitgenodigd. Het werd een heel sociale avond.
Vanmorgen ging het meteen verder. Ik babbelde met twee buurvrouwen.
Waar mijn theepot staat kan mij op het moment geen barst meer schelen.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag, 11 Juni 2016
Dat de moderne — agressieve — publiciteit een groot deel van onze attentie opslorpt is bekend. Hoe moet dat?, vragen filosofen, sociologen en practici zich af. Ik schreef er eerder over.
Nu las ik op het internet een interessant citaat van een scherpe waarnemer:
"Lorsque l'on se retrouve bombardé par le marketing, la réaction consiste à ouvrir une tablette, un roman, un téléphone portable. Ce que nous perdons c'est l'espace public, dans lequel on peut rencontrer des gens par hasard."
Met andere woorden: 'Gebombardeerd door de marketing trekken we ons terug in ons eigen wereldje en verliezen daarbij het vanzelfsprekende contact met andere mensen; met gezelligheid'.
De eigenaresse van een koffie-terrasje in San Sebastián — een Cubaanse — had dat door en sloot haar terras-WiFi definitief af. Ze zei tegen mij: Ze moeten hier komen voor de gezelligheid en niet om te navelstaren.
De publiciteit wekt de indruk dat we wat krijgen, maar we worden beroofd. We moeten ons verdedigen, ons terugtrekken en afzien van 'gezelligheid'. Dat is de prijs.
_____________________
Caroline Broué, Notre attention est-elle une ressource limitée ?
http://www.franceculture.fr/emissions/la-grande-table-2eme-partie/notre-attention-est-elle-une-ressource-limitee
Ik schreef er 17 Februari 2016 over n.a.v. een artikel: 'What if we don't need advertising at all?' Diverse bronnen.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag, 12 Juni 2016
Ik begin vat de krijgen op de omgeving. Dat is een vorm van thuisvoelen. Ik zie in dat mijn verlangen om mij hier 'ouderwets thuis te voelen' sowieso niet realiseerbaar is, want ik ben zelf veranderd. Het vorig jaar was ik hier alleen in September; heel kort en weinig omgevings-bewust.
Nu zie ik het zo: Ik woon in het huis van iemand die ik heel goed ken. Ik kijk weer — net als vroeger — naar de veranderende wolken: Veranderlijker dan op La Gomera.
Gisteren hadden we een buitje, en daarna weer volle zon.
Ik vind mijn draai wel hier. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag, 13 Juni 2016
Toen Ghislaine hier een paar weken geleden logeerde, stuurde ze mij foto's van mijn rozen in volle bloei. Prachtig! Toen ik hier de vorige week aankwam, waren ze natuurlijk helemaal uitgebloeid.
Wel werd ik bij mijn aankomst verrast door mijn kersenboom, vol met gave donkerrode vruchten. Precies op tijd! De foto prijkt vandaag op deze pagina. Linksboven. Vanmiddag komt de buurvrouw met haar koters mij helpen met plukken.
Maar de grootste verrassing kreeg ik vanmorgen. De 'uitgebloeide' rozen beginnen aan een nieuwe ronde. Eentje is al helemaal open, en ik telde meer dan een dozijn knoppen die op springen staan. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 14 Juni 2016
Dit gedicht van Stephen Crane (1871-1900) — A Man Said to the Universe — wordt in filosofische analyses beschouwd als een van de eerste verwoordingen van het Existentialisme, het idee dat de mens niets te verwachten heeft van het universum of van een God. Alleen met zijn eigen wil en bewustzijn kan hij zich een weg banen in deze onkenbare werkelijkheid. De man in dit zeer korte gedicht verwacht kennelijk enige steun of hulp, of tenminste erkenning:

A man said to the universe:
"Sir, I exist!"
"However," replied the universe,
"The fact has not created in me
A sense of obligation."

A man said to the universe:
"Sir, I exist!"
"So what?" replied the universe.

Cessenon sur Orb, Woensdag, 15 Juni 2016
Vandaag geen column.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag, 16 Juni 2016
Vanmorgen, terwijl ik mijn ochtend-koffietje genoot op het dorpsplein, lag opeens een oudere vrouw op haar rug aan de overkant. Vermoedelijk gestruikeld. Omstanders probeerden haar overeind te helpen. Noppes! Kennelijk een ernstig verstuikte enkel.
Een vrouw kwam met een kussen en een plaid. Een andere vrouw kwam met haar zoontje voorbij, stopte, voelde de pols van het slachtoffer, en haalde tenslotte een stethoscoop tevoorschijn. Geruststellend knikkend nam ze daarna afscheid, en liep haastig door met haar zoontje. Met loeiende sirene kwam tenslotte de Urgence. Vakkundig werd het slachtoffer op een brancard bevestigd.
Het slachtoffer bleef glimlachen en praten. Einde voorstelling. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 17 Juni 2016
Volgens Van Dale is 'balen' in 1979 ontstaan uit 'ik heb er tabak van' waaruit het 'superlatief' 'ik heb er balen tabak van' ontstond. Ik weet dat nog precies. Ik heb naar vertalingen gezocht.
Frans: en avoir ras-de-bol en en avoir plein de bottes. [ras-de-bol, boordevol.]
Engels: I got a belly ful of en be fed up to the back teeth.
Spaans: estar hasta el gorro, las narices, of la coronilla: vol tot mijn pet, mijn neusgaten of mijn kruin.
Duits: die Nase (gestrichen) voll haben.
Heel lijfelijke metaforen zoals je ziet.
Mijn neus is er ook hartstikke vol van. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag, 18 Juni 2016
Gisteravond was ik au théâtre. Het was de eerste dag, en het was tjokvol. Er komen nog drie voorstellingen van dit 'betere-amateurtoneel' dat het resultaat is van een gericht opleidingssysteem hier in de regio voor amateurs, van jong tot oud.
Het was een hilarisch stuk met op de achtergrond de [her]verkiezing van een burgemeester. Er was een prachtige — sexy — meid in de campagne voorzien, maar de vrouwen werden jaloers — en de mannen bronstig — al vóór de campagne begon.
Het werd met verve gespeeld zodat ik ook zonder alle details van het rappe regionale Frans te verstaan, mij kostelijk heb geamuseerd. (100 woorden)
_____________________
Opleiding amateurtoneel: http://www.stimuli-theatre.fr en http://www.grand-rond.org/index.php/grandrond/ateliers
Tekstboekje: http://www.librairie-theatrale.com/pieces/3016-operation-cousine-ou-ma-cousine-est-un-chic-type-9782844226426.html
Aankondiging van de voorstellingen in de regionale pers:
http://www.midilibre.fr/2016/06/09/cesssenon-operation-cousine-pour-la-troupe-theatrale,1346548.php
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag, 19 Juni 2016
Deze week ben ik langzaam tot mijn zinnen gekomen. De eerste dagen na mijn aankomst was hier alles 'vreemd'. Ik schreef er Zondag over, en noemde het 'vat krijgen op mijn omgeving'.
Natuurlijk, als ik in een nieuwe — vreemde — stad aankom, is dat gevoel van 'vat krijgen' heel natuurlijk en vanzelfsprekend. Ook is het 'gewoon' dat je — thuiskomend na een afwezigheid van enkele weken of maanden — even tijd nodig hebt voor dat 'thuisvoelen' of 'vat krijgen'.
Deze week zag ik de afstand afnemen tussen wat ik kon 'zien-en-aanraken' en wat ik mij — zwakjes — herinnerde. Een dikke wolk werd langzaam transparant.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag, 20 Juni 2016
Gisteren vond ik een Vaderdag-gedicht, Father's Song van Gregory Orr (1947-), dat — heel uitzonderlijk — door een vader was gemaakt. Meestal zijn het loftuitingen gericht aan een vader, of aan vaders in het algemeen.
Hier beschrijft de vader een 'opvoedingsmoment'. Hij laat zien dat niet alleen zijn dochtertje wordt opgevoed, maar hijzelf ook. Hij laat zien dat 'opvoeding' wederzijds is: I try to teach her caution / she tries to teach me risk.

Yesterday, against admonishment,
my daughter balanced on the couch back,
fell and cut her mouth.

Because I saw it happen I knew
she was not hurt, and yet
a child's blood so red
it stops a father's heart.

My daughter cried her tears;
I held some ice
against her lip.
That was the end of it.

Round and round: bow and kiss.
I try to teach her caution;
she tries to teach me risk.

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 21 Juni 2016
Overmorgen zullen we weten of de Engelsen in de Europese Unie blijven of er uit willen stappen. Veel publiciteit hier in Europa is gericht op 'blijven', maar Joris Luyendijk vindt dat het tijd is om afscheid te nemen. Het wordt toch geen echte positieve relatie, want de meningen daarover in UK staan keihard tegenover elkaar.
        Jaren heeft Londen dubbelspel gespeeld: het profiteerde
        van het lidmaatschap van een club om deze tegelijkertijd
        van binnen uit te ondermijnen en zelfs te chanteren.
Met dat dubbelspel zullen ze doorgaan, is zijn voorspelling.
Engeland is op zijn best in zijn 'splendid isolation'. Houe zo!! (100 woorden)
_____________________
Joris Luyendijk: het is tijd om afscheid te nemen van de Britten. NRC 20 Juni 2016
Dit is een boeiende analyse van de huidige Britse mentaliteit door een kenner. Lezenswaard!!
http://www.nrc.nl/handelsblad/2016/06/20/ja-de-tijd-is-daar-om-afscheid-te-nemen-van-2830095
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, 22 Juni 2016, Julie jarig!!
Le Monde gaat een serie van vier artikelen wijden aan 'Brexit'. Gisteren was het eerste. Het is een 'Bataille de générations' zegt de titel. De ouderen willen er uit, de jongeren willen blijven. De schrijver constateert ook dat de kranten massaal en indringend — hij geeft interessante details hoe de journalisten gemanipuleerd worden — de jongeren ondersteunen. Hij geeft geen verklaringen, maar in het artikel van Joris Luyendijk — dat ik gisteren aanhaalde — is verhelderend:
        "Besef ook dat de eurofobische kranten in handen zijn van een handjevol
        miljardairs. De belangrijkste is Rupert Murdoch. Hij werd laatst aldus
        geciteerd: 'Als ik naar Downing Street ga, doen ze wat ik zeg.
        Als ik naar Brussel ga, negeert iedereen me.'"
Luyendijk schrijft dat in de UK de publieke opinie is 'gegijzeld door eurofobe miljardairs'. Murdoch moet dan dus naar 'Brussel' om zijn opvattingen door de drukken en hij weet, naar zijn eigen woorden, dat ze hem daar niet zien staan.
Het spannende is nu of de (welke precies?) jongeren — die uit andere informatie die Le Monde aandraagt — wel degelijk verlangen dat de UK in de EU blijft (voor studie en carrière, bv.) aan de manipulatie door de eurofobische kranten weten te ontsnappen.
_____________________
Philippe Bernard (Birmingham - envoyé spécial.) Bataille de générations autour du Brexit, LE MONDE, 20.06.2016
http://www.lemonde.fr/referendum-sur-le-brexit/article/2016/06/20/bataille-de-generations-autour-du-brexit_4953761_4872498.html
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag, 23 Juni 2016
In mijn Nieuwjaarsbrief schreef ik:
—'Ik vind de wereld chaotisch. Ligt dat aan mij, of is dat zo?
Ik bleek niet de enige te zijn, maar dezer dagen kreeg ik een recensie onder ogen van een boek dat die 'chaos' niet alleen bevestigt, maar op een tijdperk in de geschiedenis (±1450-±1550) wijst waarin grote technologische veranderingen de wereld ook op z'n kop zetten.
De impact van de uitvinding van de boekdrukkunst, die het isolement van kennis binnen de muren van schrijvende monniken openbrak en 'eenvoudige-toegankelijkheid-voor-iedereen' mogelijk maakte wordt door de schrijvers naast 'onze' communicatiesprong van gedrukte pers naar 'digitaal' gezet. (100 woorden)
_____________________
Beschrijvende recensie in NYT: Thomas L. Friedman, Another Age of Discovery, NYT, JUNE 22, 2016
http://www.nytimes.com/2016/06/22/opinion/another-age-of-discovery.html
Het boek: Ian Goldin, Chris Kutarna, Age Of Discovery, Navigating the Risks and Rewards of Our New Renaissance, 2016
http://us.macmillan.com/books/9781250085108
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 24 Juni 2016
De kogel is door de kerk! 'Brexit' heeft gewonnen. Het zal nog wel een heel gezeik zijn voor de 'scheiding-als-vrienden' rond is, maar de eerste stap is gezet.
De Britten weten waar ze aan toe zijn: Ze moeten nu op eigen poten gaan staan. Dat hebben ze altijd al gewild, maar de 'verleiding' om daarbij door 'Europa' gesteund te worden was groot. En — bovendien — het lukte lange tijd om van de voordelen de profiteren en de lasten te ontlopen.
De Standaard kopt met: 'Brexit dompelt Europa in ongeziene crisis'.
OK, maar die 'permanente chantage' van de Britten was 'permanente crisis'.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag, 25 Juni 2016
Vandaag kwam Ina* met de persconferentie van De Gaulle van 14 Januari 1963 waarin hij zich tegen het toetreden van 'Engeland' tot de Europese Unie [Toen 'De Zes' genaamd]. De Gaulle's argumentatie is vooral politiek-cultureel. Engeland is "insulaire, maritime, et lié par ses échanges, ses marchés, son ravitaillement aux pays les plus divers et souvent les plus lointains" en "la nature, la structure, la conjoncture qui sont propres à l'Angleterre diffèrent profondément de celles des continentaux".
Drie-en-vijftig jaar zijn sindsdien verlopen. Deze karakterisering is nog geldig. We moeten samenwerken met Engeland-als-buitenstaander, als handelspartner, als concurrent, maar niet als politiek-economische partner. (100 woorden)
_____________________
*Ina is een publieke onderneming die de zorg heeft voor het 'Franse patrimoine audio-visuel'.
De persconferentie is op verschillende manieren gedocumenteerd op het internet:
Als korte YouTube van 3'54' ':
http://www.ina.fr/video/I16172201/charles-de-gaulle-et-la-candidature-de-l-angleterre-video.html
En: http://fresques.ina.fr/de-gaulle/fiche-media/Gaulle00085/conference-de-presse-du-14-janvier-1963-sur-l-entree-de-la-grande-bretagne-dans-la-cee.html
Als complete transcriptie: http://www.cvce.eu/obj/conference_de_presse_de_charles_de_gaulle_14_janvier_1963-fr-5b5d0d35-4266-49bc-b770-b24826858e1f.html
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag, 26 Juni 2016, Anna jarig!!
Tachtig-plussers schrijven niet vaak, zeker niet over hun ervaringen als tachtig-plusser. Maar in NYT vond ik een uitzondering. Een vitale 85-er ergerde zich dat hij op zijn treadmill in zijn fittness centre alleen vergelijkende gegevens aantrof tot zeventig jaar. Tachtig-plussers komen daar toch niet?
Een gesprek daarover aanknopen met leeftijdgenoten mislukte: met 'grappige opmerkingen' werd een serieus gesprek afgewezen. 'Such things are just not done'.
Tenslotte ontmoet hij jongeren — slechts tien jaar jonger! — die er geen probleem mee hebben om over hun veranderingen in lijf en geest openlijk te praten.
Verbazing! Hoe kan tien jaar verschil zoveel uitmaken?
Hij komt op een verklaring die ik helemaal herken — al zie ik ook andere.
Hij is zelf gevormd in de jaren vijftig; 'zij' in de jaren zestig. Hij in een autoritaire cultuur, 'zij' in een cultuur die daar een punt achter zette. Kortom 'sixty-eight and all that' vormen het breekpunt.
Dat herken ik volkomen. Niet zozeer in het heden, maar 'toen' speelde het voor mij een belangrijke rol. Ik was bijna veertig en ik hoorde [volgens mijn leeftijdgenoten en collega's op kantoor] 'sixty-eight and all that' af te wijzen. Dat was een gril van jeugdigen/jongeren. Maar ik koos bewust voor het tegendeel. [Mogelijk omdat mijn uiterlijk en mijn jaren toen — net als nu — nogal uiteenliepen/ -lopen ;-)]
Het kwam mij op een breuk met mijn beroeps-omgeving te staan. Ik hoorde er niet meer bij en moest mijn referentiekader elders zoeken. Dat lukte zonder al te veel problemen.
De schrijver noemt 'sixty-eight and all that' niet met zoveel woorden. Ook niet de Vietnam-protesten van Berkeley van Maart 1968. [Vóór Parijs '68; daar denken ze nog dat ze de eersten waren]. Hij illustreert de breuklijn met Frank Sinatra's 'September Song', George Shearing's 'I'll Remember April' en Margaret Whiting's 'Moonlight in Vermont.' En niet te vergeten met 'Woodstock' en de komst van rock 'n' roll.
De 'babyboom-generatie' weet helemaal nergens van. Die vonden het bedje gespreid door 'sixty-eight and all that'. En vergeet niet, wat Nederland betreft, 'Provo' en de happenings rondom 't Lieverdje vanaf '64 die weer het bedje spreidden voor 'sixty-eight and all that'.
Kortom de breuk die in Talking to Younger Men About Growing Old door Robert W Goldfarb wordt beschreven zou wel eens de oorzaak kunnen zijn in grote veranderingen in het 'ouder worden' de komende jaren. Veranderingen waar het probleem-vermijdende Zwitserlevengevoel* niets bij is.
_____________________
Robert W Goldfarb, Talking to Younger Men About Growing Old, Well, NYT, 22 June 2016
http://well.blogs.nytimes.com/2016/06/22/talking-to-younger-men-about-growing-old/
't Lieverdje: http://www.isgeschiedenis.nl/nieuws/het-lieverdje-beroemd-standbeeld-sinds-de-provo-happenings/
*Van Dale: zwitserlevengevoel, genoemd naar de Nederlandse verzekeringsmaatschappij Zwitserleven, onbekommerd gevoel, m.n. t.a.v. de postactieve levensfase, gebaseerd op het vertrouwen dat men een in financieel opzicht onbezorgde oude dag tegemoet gaat. Elders wordt dit ideaal bekritiseerd als verouderd, onrealistisch en armoedig: https://www.doorneweerd.nl/ongecategoriseerd/de-armoede-van-het-zwitserlevengevoel. Ook: F. de Lange, Pleidooi voor beter ouder worden, (voorheen: De armoede van het Zwitserlevengevoel),ISBN: 9789021142746
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag, 27 Juni 2016, Renier jarig!!
Vannacht om twee uur was ik zo klaar wakker dat ik dreigde te gaan malen over een onbenullig onderwerp. In zo'n situatie is er maar één oplossing: een krachtige afleiding zoeken. Ik stapte 'dus' uit bed om naar de sterren te kijken.
En wat zie ik? De maan komt juist op. De reflectie op de zeer lichte bewolking had mij al nieuwsgierig gemaakt.
[Nieuwsgierigheid is — voor mij — een 'krachtige afleiding'.]
Maan bleek precies in zijn Laatste Kwartier te zijn: Een Halve Goudse Kaas.
De eerste lichtflits van een zonsopgang doet al pijn.
Nu kon ik rustig genieten tot het einde. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 28 Juni 2016
De laatste dagen heb ik een lang interview met Michel Rocard (1930) uitgespeld dat ik aantrof in Le Point, Hebdomadaire d'information, van 23 Juni. Rocard was op vele fronten actief in de politiek, o.a. als minister-president onder Mitterrand. Hij hoorde tot de generatie studenten — die ik aantrof toen ik in 1954 drie maanden op de Cité Universitaire woonde — die brak met de traditie om 'krom Engels' [franglais] te spreken en daarom minstens enkele maanden naar Engeland of de VS gingen om écht Engels te leren. Chirac hoorde daar ook bij, en studeerde in Harvard. Rocard zat twee lange zomers in Engeland als stagiaire.
Hij hoorde ook bij de initiatiefnemers die braken met de traditionele politiek — al vanaf Philip le Bel! — van centralisatie, in stand gehouden door de angst voor terugvallen in een feodale staat. Juist dezer dagen zien we daarvan de laatste stappen. De nieuwste samenklontering van onze regio gaat Occitanie heten.
Ik genoot van de herkenningen in dit interview met een leeftijdgenoot.
Een enkele observatie over de toekomst zette mij aan het denken. Hij is bezorgd over de 'digitalisatie' van de taal. Met SMS — en dergelijke — is er geen orthografie meer, geen nuances, en vooral geen twijfel. De twijfel is echter de onvermoeibare begeleider van vooruitgang: Le doute est l'accompagnateur infatigable du progrès.
Dat is mij uit het hart gegrepen!! In dit beperkte systeem van harde feiten — un système limité à la transmission de fait brutaux — is geen plaats voor l'éthique, la générosité, la noblesse, l'intégrité. Rocard gelooft dan ook niet aan de baratin (mooie verhalen) dat de wereld democratischer zal worden door het Internet.
_____________________
Michel Rocard : son testament politique , Le Point, 23 Juin 2106, "Notre gauche est la plus rétrograde"
http://www.lepoint.fr/chroniques/michel-rocard-son-testament-politique-23-06-2016-2048991_2.php
Wikipedia: https://fr.wikipedia.org/wiki/Michel_Rocard
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, 29 Juni 2016, Els jarig!!
In het interview met Michel Rocard — waarover ik gisteren schreef — kon het niet missen dat gespannen relatie met vluchtelingen en immigranten ter sprake kwam. Wederzijds respect zou de sleutel zijn tot de oplossing.
Nee, zegt Rocard, respect eist teveel, en daar draait het in wezen niet om. Empathie structureert de samenleving veel meer dan respect. Hij verwijst daarvoor naar een voor mij oude bekende, Jeremy Rifkin, die daarover een boek heeft geschreven: Vers une civilisation de l'emphatie.
Ik trek dat na en kom bij een prachtige TED-presentatie van Rifkin waarin het diep-menselijke daarvan helder uit de doeken komt. Een aanrader!! (100 woorden)
_____________________
Empathie [Van Dale]: het zich inleven in de belevingswereld van anderen, het zich kunnen verplaatsen in de gevoelens en de gedachtengang van een ander.
Engelse versie van het boek:Jeremy Rifkin, The Empathic Civilisation, Zie: http://www.empathiccivilization.com
PDF met samenvatting van het boek: https://www.coe.int/t/dg4/cultureheritage/CWE/EmpathcCIV_EN.pdf
De TED-presentatie: https://www.ted.com/talks/jeremy_rifkin_on_the_empathic_civilization
Mijn Dagboek van 23 November 2001 is naar aanleiding van diens artikel in El País / The Guardian:
Jeremy Rifkin, Dialogue is a necessity. Only by honestly addressing the cultural schism with Islam can we reach accommodation. https://www.theguardian.com/world/2001/nov/13/september11.afghanistan
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag, 30 Juni 2016
Gisteren heb ik een mijlpaal bereikt. Het uithoudingsvermogen van mijn spieren stuitte op een grens die mij ernstige rugpijn bezorgde. Naar het dorp lopen voor een kopje koffie — of voor boodschappen — was gelukkig ruim binnen die grens.
In de zomer van 2014 — toen de pijn begon die later leidde tot de heupprothese — kon ik grotere wandelingen niet meer aan. Maar ik maakte altijd nog een 'leuke' omweg van een uurtje over een bergpad om naar het dorpsplein te gaan. Dat is gisteren voor het eerst weer gelukt. 'Gelukt' omdat ik vanmorgen geen verontrustende extra spierpijn had. Die mijlpaal is gepasseerd!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek Juni 2016