Cessenon sur Orb, Maandag 1 Augustus 2005
Voor veel 'black americans' was het moeilijk om hun familiegeschiedenis verder door te trekken dan eind 19e eeuw omdat tot die tijd negerslaven niet bij naam in de volkstelling werden opgenomen. Maar ook andere immigranten weten niet altijd waar ze vandaan komen. Daar is nu verandering in gekomen door de 'ancestry industry' die is gebaseerd op DNA-monsters. Iedereen kan voor $219 een DNA-plaatje laten maken, en daarmee (laten) bepalen welk percentage van de verschillende 'wereldrassen' in zijn bloed zitten. Het is de 'hype' van het moment.
Slechts één derde van de totnutoe bepaalde plaatjes blijkt voor 100% uit een van de hoofdsectoren te komen: Indo-Europees, Sub-Sahara, Oost-Aziatisch of oorspronkelijk Amerikaans. Verdere verfijningen van Indo-Europees en Oost-Aziatisch zijn er ook, want "Indo-Europees" betekent vooralsnog óók Skandinavisch en Mediterraan. Een derde heeft onbetekenende 'menging', en bij één derde is het substantiëel. Er is nog wat wetenschappelijke onzekerheid, maar zeker is dat rassenvermenging veel omvangrijker is dan op het (eerste) gezicht valt af te lezen.
Mij deed het denken aan het homerisch gelach toen ik in Zuid-Afrika argeloos vroeg waarom ze geen DNA-tests deden gedurende de Apartheid. Ik had daarvóór nogal wat kleurrijke verhalen gehoord over triviale testen --o.a. of een ballpoint in het krulhaar bleef steken-- en verbaasde mij over de onwetenschappelijkheid daarvan.
--"Dan zou blijken dat de helft van de 'blankes' gevuld is met 'zwart' bloed", legden ze mij gierend uit, "Dat zou het einde zijn van Apartheid!"
Samuel Richards, een sociologie-prof bij Pennsylvania State University, geeft college over "race and ethnic relations". Hij zit niet met die onzekerheden. Integendeel. Voor hem is het voldoende dat de sociale begrippen 'blanke' en 'zwarte' --dus beoordeling op het (eerste) gezicht-- door deze hype onderuit worden gehaald.
Hij is op het idee gekomen om alle studenten van Penn State zo'n test te laten doen (90% vrijwillige deelname). De verrassingen waren natuurlijk niet van de lucht. De bedoeling is om de diepgewortelde sociale vooroordelen over 'ras' te ondergraven, zodat een bredere en diepere discussie zal ontstaan over onze verbondenheid als mensen.
NYT vindt dat een goed idee en schrijft in een hoofdartikel --onder de titel "Debunking the Concept of 'Race'"-- dat deze 'genetic testing fad' van deze 'ancestry industry' zodoende tenminste nog èrgens voor dient.
Het wordt pas ècht leuk als zou blijken dat de Bush-clan, waar volgens recente berichten de klassieke negerhaat nog stiekem wordt beoefend, óók nogal wat zwart bloed in de stamboom heeft.
_____________________________
http://www.csmonitor.com/2005/0428/p14s02-stct.html
http://news.bbc.co.uk/1/hi/sci/tech/4435009.stm
https://www5.nationalgeographic.com/genographic/atlas.html
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag 2 Augustus 2005
Toen Ghislaine aankwam had ze het tijdschrift Santé onder de arm dat ze enkel en alleen had gekocht voor het aangehechte promo-boekje met twaalf koude maaltijdsoepen. Maaltijdsoepen? Erwtensoep, linzensoep en nog zo wat zwaars, horen bij de hollandse winterkost, niet bij zomers Frankrijk. "Koude maaltijdsoepen" klinkt zodoende heel geheimzinnig.
Intussen hebben we er een paar geprobeerd. De recepten zijn bedoeld voor een lichte maaltijd voor twee personen. Wij hebben het ook aan gasten aangeboden als frivool openingsgerecht in vier glaasjes.
Succès fou!
Alleen de namen al maken maken nieuwsgierig:

Cessenon sur Orb, Woensdag 3 Augustus 2005
Vanmorgen vond ik in de mail al een "bon appetit"-bericht van Erik na mijn 12-soepenstukje van gisteren en: "ben benieuwd naar vertaling".
Dat is dan duidelijk. Niet meer 'misschien' maar metéén de "Zachtgecitroneerde rode-bietjessoep" vertalen:

Cessenon sur Orb, Donderdag 4 Augustus 2005
Ik ga nog maar even door met onze soepervaringen. De eerste die Ghislaine uit het 12 koude-maaltijdsoepenboekje maakte --ik heb slechts de rol van proever, aanvuurder, bijstaander, en inkoper van ingrediënten-- was de "Frisse broccolisoep met watermeloen". Dat was een mislukking omdat we de rol van de textuur in deze recepten niet hadden begrepen. De broccoli was te fijngemalen en de watermeloen was niet 'bijterig' genoeg. Die hebben we overgedaan, en nu kan ik het recept met een gerust geweten aanbevelen:

Cessenon sur Orb, Vrijdag 5 Augustus 2005
De media zitten vol met berichten over hoe "Het Christendom" en "De Islam" proberen te leven op één wereldbol. Behalve imperialistische opvattingen die "De Ene" er toe zet om "Alle Anderen" hardhandig van de wereldbol te verwijderen, zoals in Londen, zijn er ook stromingen gericht op vreedzaam samenleven.
Een daarvan is de blog van Xavier Ternisien. Hij is een franse Islamiet en rapporteert over de gebeurtenissen binnen de Islam voor Islamieten, maar met open ogen voor de relaties van Islam met niet-Islam. Een van zijn hobby's is het zoeken naar de gemeenschappelijke wortels van "De Geloven Van Het Boek". [Zie bv 26 juli.]
Dezer dagen schreef hij over Johannes de Doper, een heilige die in beide geloven als zodanig wordt erkend. Per slot was hij het die Jezus doopte.
Het hoofd van deze Johannes --zoals bekend afgehakt namens Herodes om zijn dochter Salomé te gerieven-- is een bekend relikwie. Het bevindt zich op nogal wat plaatsen om te worden vereerd. Kenners beweren dat er wel tien Johanneshoofden zijn.
In Frankrijk heeft in Amiens het 'èchte' hoofd, maar de Cathédrale de Perpignan claimt het hare als het 'ware'. De Moskee van Damascus gooit ook hoge ogen, want dat is een "verbouwing" van een christelijke kerk ter ere van Johannes de Doper die toentertijd 'het enige' hoofd van Johannes als relikwie bezat. Die verbouwing gebeurde in 635 toen Damascus door de Islam werd veroverd. De relikwie en de verering van deze heilige bleven echter gehandhaafd conform de Islam cultuur.
Het vereren van relikwieën vierde hoogtij in de middeleeuwen bij alle geloven-van-het-boek, alleen de nuchtere protestanten van Noord-Europa zetten daar bewust een punt achter. Ik denk wel eens dat de opkomst van de musea-cultuur daarmee te maken heeft, want het is gebaseerd op dezelfde onderliggende gevoelens. Musea --in die zin-- zouden aldus een westers-rationele vorm van voorouderverering zijn.
Die kerk in Damascus was overigens een "verbouwing" van een tempel ter ere van Jupiter tot in 379 Theodosius aan de macht kwam en het Christendom staatsgodsdienst van de Romeinen was geworden.
Commentaar op de blog van Ternisien maakt melding van de verering van Johannes de Doper als Sidi Yahya in Oujda waar zich óók 'het' graf van [het hoofd van] Johannes bevindt. Oujda is een Marokkaans stadje dicht bij de grens met Algerije. Het interessante van dit heiligdom is dat het Vrijdags door Islamieten wordt bezocht, Zaterdags door Joden, en Zondags door Christenen. En dat alles kennelijk in volkomen "pais en vree". In Londen lukt dat nog niet zo, maar dit geeft hoop.
_______________________________
http://ternisien.blog.lemonde.fr/ternisien/2005/08/jean_baptiste.html
http://www.soufanieh.com/stjeanbaptiste.htm [kathedraal in Damascus+geschiedenis]
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag 6 Augustus 2005
Vandaag, straks, vertrekt Ghislaine. Ik breng haar naar de trein in Béziers, en ga dan terug naar huis. Hoe zal dat zijn? Na die dagen samen?
Ik wil het nog niet weten zoek bij voorbaat troost bij de dichters.
Albert leende mij zojuist de laatste van Cristina Branco, Ulisses.
Ik blader, en luister, en blader weer.
Ik kom bij "Zeven zuchten wind":

Cessenon sur Orb, Zondag 7 Augustus 2005
Vandaag geen stukje.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag 8 Augustus 2005
Toen ik Ghislaine Zaterdag in de TGV had achtergelaten, ging ik niet terug naar een leeg huis waar ik eens rustig over de voorbije weken zou kunnen mijmeren. Integendeel, mijn dochter Martine met man en kinderen waren in aantocht. Op de terugweg deed ik weekend inkopen om die invasie met volle provisiekasten af te kunnen wachten. Ik maakte de bedden klaar, en kookte alvast de rijst en de ratatouille zodat mijn handen en mijn hoofd vrij zouden zijn om de lieverds de verwelkomen. Sindsdien had ik nog nèt tijd om "geen stukje vandaag" te schrijven.
De turbulentie van een grootgezin. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag 9 Augustus 2005
Dochter met twee kleindochters logeren hier. We babbelen over economie.
--"Opa, wat is economie?"
--"Kijk, ik heb géén stuurbekrachting, en jouw papa wel. Daarom heeft hij een duurdere auto, en moet ook van die halters kopen om zijn armspieren te oefenen. Dat verhoogt de omzet van de autofabrikanten en de halterfabrikanten. Zodoende hebben we meer welvaart".
--"Ja", valt mijn dochter bij, "met eten en drinken gaat het net zo. Bier, limonade, toetjes en hartige worstjes. Steeds meer eten verkopen verhoogt de winst, en de omzet van de zuurremmers stijgt ook. Dat is ook welvaart".
--"Is welvaart en economie hetzelfde, Opa?" (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag 10 Augustus 2005
De turbulentiefactor stijgt verder. Alle heilige huisjes van mijn éénpersoonshuishouden komen aan de beurt. 'Waarom dit?' en 'Hoezo dat?' Ook mijn dagelijkse wandelingen, die voor 'leegmaken' en 'meditatie' zorgden, veranderen nu ik ze maak met mijn wandel-kleindochter. Ze loopt een even pittig tempo als ik, maar maakt vaker stops. Dan staat ze stil bij uitzichten, of planten of miertjes waar ik haar *niet* op had gewezen, of we beklimmen die heuveltop die ik altijd rechts --of links-- laat liggen.
Ik leer opnieuw kijken naar mijn eigen wereldje. Als ze morgen weg zijn, is mijn huis blijvend veranderd. Mijn wandelingomgeving ook. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag 11 Augustus 2005
Vannacht is hier de eerste regen gevallen sinds twee maanden. Meteen goed. Flink onweer, bliksem en donder. Het begon kort na middernacht. Ruim vier centimeter zag ik vanmorgen in mijn provisorische regenmeter. Maar de discussie over de droogte wordt er niet door aangetast:
--"Druppels op een gloeiende plaat", is het commentaar.
Klagende boeren met beelden van verdorde landerijen is geen TV-nieuws meer. De vinger wordt gewezen naar de 68% van het totale Franse waterbudget dat de landbouw opsoupeert. Dat de ergst getroffen departementen samenvallen met de watervretende maiscultuur. En dat een groene golfbaan evenveel water kost als 3000 stadse mensen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag 12 Augustus 2005
De wolken na het onweer van gisternacht zijn vannacht verdwenen. Toen ik opstond --tegen vijven-- zag ik de Orion, de jager, boven de horizon komen. Vanuit mijn bed zie ik de helderste ster: De Rigel. [Rechts-beneden, als die 'zandloper' vertikaal staat, zoals op winteravonden].
Als ik mijn hoofd naar rechts beweeg, zie ik de drie sterren van de gordel vertikaal staan; strak langs het linkerraamkozijn. Voor de Betelgeuze, linksboven op winteravonden, moet ik opstaan.
De Grote Hond, met de Sirius, komt pas met de zon. Onzichtbaar dus. Juist daarom heten deze dagen de hondsdagen. De Grote Hond is dan los. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag 13 Augustus 2005
Op 23 April berichtte ik over "Vélo'v", het witte-fietsenplan van Lyon dat 19 Mei van start zou gaan.
--"Het is een succes!", bericht Libération van Donderdag, "Het systeem wordt intensief gebruikt en er zijn al 15.000 abonné's".
Zo groot is het succes dat steden als Montpellier, Marseille, Genève en Barcelona al zijn komen kijken. Zelfs Amsterdam --"capitale du vélo"-- kwam zich op de hoogte stellen. Wat 'het geheim' is, weet nog niemand. Op het oog is er (nog!) geen verschil te zien met minder succesvolle plannen. Gedurende de ontwikkeling had men een grote angst voor het 'ludieke', het moest vooral geen speelgoed worden; het moest vóór alles nuttig zijn: Het stadse autoverkeer moest omlaag! De fiets ziet er heel on-Frans uit. Niet-sportief. Een beetje stoer-Hollands.
Het gemiddelde gebruik is twintig minuten en 2,8 km. 90% valt binnen de 30 minuten, de grens voor gratis gebruik. Het volgend uur, of deel daarvan, kost 0,5 euro. De verdere uren hangen af van het abonnement. Bij een jaarabonnement (5 euro!) betaal je daarvoor 1 euro, en bij een weekabonnement (1 euro!) kost ieder extra uur 2 euro. Daarnaast wordt er een garantiebedrag van 150 euro van je creditkaart gehaald zolang je een fiets in gebruik hebt. Dat zijn heel schappelijke prijzen, maar kenners vinden dat het daar niet helemaal aan kan liggen. Waar het wèl aan ligt blijft voorlopig speculeren. De vraag "Waarom werkt dit ontwerp zo goed?", is heel moeilijk: "Succes heeft altijd vele vaders".
Een belangrijke factor lijkt mij dat het leven in Lyon nog een beetje bruist. (Of opnieuw bruist?) Frankrijk is het meest pessimistische land van Europa volgens een recent onderzoek dat iedereen citeert, maar waarvan ik de bron nog niet heb gevonden. Het is vastgelopen in zijn verouderde successtructuur van de jaren dertig. Verder oplappen helpt niet meer. Malaise dus, ondanks positieve kretologie van Villepin cs.
Zo meldt dezelfde Libération op de voorpagina (plus reportage verderop) dat jongeren massaal het land verlaten. Frankrijk is versteend en vastgelopen, vinden ze. Met je diploma kun je alleen maar 'dit', terwijl in Londen of Berlijn vrijheid bestaat om met 'petits boulots' (kleine baantjes) aan de slag te komen en door de groeien. In Frankrijk is dat 'not done', en een doorgerijpt systeem van uitzendbureaux en parttime werken, bestaat niet. Evenmin als interne bedrijfsopleidingen.
Maar de hoger-opgeleide jongeren van 18 tot 30 wachten niet langer en worden cosmopolitisch. Dat het in sommige regio's --zoals Lyon-- weer wat bruist, nemen ze voor kennisgeving aan.
______________
Fotoos van de Lyon-fiets op http://www.grandlyon.com/index.php?id=1504
Mijn Dagboek van 23 April 2005 geeft links over witte-fietsenplannen elders in de wereld.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag 14 Augustus 2005
Ik ben nu even moe- en volgelezen over Islam, al beperk ik mij tot wat Islamieten over zichzelf schrijven. Zo trof ik in Prospect van deze maand een artikel van Ayaan Hirsi Ali ['A Somali-born Dutch MP', zegt Prospect en 'born and bred a Muslim', zegt ze zelf]. De titel is "Muhammad's example": 'Doorsnee Islamieten' moeten worden geholpen om helder en in vrijheid over het voorbeeeld van de Profeet na te denken, is het betoog.
Zij verdeelt daartoe de Islamieten in Europa in drie groepen, die verschillen van mening over hoe dat 'lichtende voorbeeld' moet worden gevolgd. De terroristen --en degenen die hun met ideologie en geld steunen-- willen een perfecte nabootsing, ook van de maatschappij waarin De Profeet zijn voorbeeld gaf. De tweede groep, ook een kleine, is die van de hervormers. Daartoe rekent ze zichzelf. Zij gaan uit van een open maatschappij, en zij willen een debat over de kernwaarden van het voorbeeld van De Profeet. Beide groepen richten zich op de 'grote groep', die van de wijfelaars: Die moet worden geholpen.
Het is een interessant betoog, maar het is reeds gesorteerd door één persoon die op haar manier de zaken op een rijtje heeft gezet.
Een andere 'vertelling' is de blog van Xavier Ternisien. Daarin commentariëert hij nieuws uit de Islamwereld: Zijn lezers doen de rest. 'Alle' islam-opinies zijn er. Voor een buitenstaander is het soms moeilijk leesbaar. De vergelijking met 'Le Canard Enchainé' dringt zich op: Als je geen 'born and bred' Fransman bent, ontgaat je "e.e.a.".
Maar dapper volhouden, accepteren dat je soms verzuipt in raadsels, en genieten van gevonden juweeltjes, helpt uitstekend. Je waant je in een journalistencafé na de Hoogmis, maar dan op z'n Islamietisch. Korte betogen, flitsende chat-opmerkingen, humor, venijn en wijsheid. Héél leerrijk, maar het tegendeel van het betoog van Ayaan Hirsi Ali.
Van de week berichtte Ternisien over de groene band die de politie in Nottingham draagt als teken van solidariteit met de Islamieten in die regio omdat, helaas wegens de bomaanslagen, racistische relletjes toenemen.
Hij voegde er nog wat foto's bij van vrouwelijke Londense 'bobbies'. Naast de hoofddoek voor de Sikh-politiemannen, kunnen Islam-politievrouwen de hoofddoek en --eventueel-- een enkellange jurk dragen.
--"Zou dat in Frankrijk kunnen?", is de 'stoute' vraag.
En dan is de beer los. Islamieten onder elkaar over wat ze van de Fransen, de Engelsen en van zichzelf vinden. Van intelligent tot plat en dom. Van kwaadaardig tot begripsvol. Van serieus tot spottend en ridiculiserend. En ik vaak het gevoel dat ik een pointe mis. Het zij zo, maar ik geniet.
___________
http://www.prospect-magazine.co.uk/
http://ternisien.blog.lemonde.fr
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag 15 Augustus 2005
Ik heb al eens eerder de site "Passie voor Poëzie" genoemd.
Vanmorgen dwaalde ik er weer eens en las:

Cessenon sur Orb, Dinsdag 16 Augustus 2005
Ik denk wel eens na over wàt ik denk, en vraag mij ook wel eens af waaròm ik schrijf wat ik schrijf. Het is altijd een vorm van waarheidszoeken, maar toch geloof ik niet dat er Één Waarheid is. Laat staan Dè Waarheid.
Was het de Big Bang? Of waren het zes vingerknipjes 4000 jaar geleden? Het kan mij eigenlijk niet schelen; ik struikel alleen over ficties die als waarheden worden gepresenteerd, en over intellectuele luiheid om af te rekenen met tegenstrijdige observaties en redeneringen.
Doodgaan is de enige zekerheid. Dat houdt ons in leven.
De rest moet worden betwijfeld. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag 17 Augustus 2005
Vandaag geen stukje.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag 18 Augustus 2005
De dagelijkse routine kan mij vandaag de pot op. [Ik maak een uitzondering voor tandenpoetsen en dit stukje.]
De tuin kan ook wel een dagje voor zichzelf zorgen. Ik vraag mij niet af waaróm dit zo is. Althans niet in woorden. Er borrelt wel iets omhoog uit de oersoep in de loop van de dag. Mijn innerlijke rust en zelfvertrouwen zijn er gewoon.
Misschien begin ik wel aan Harry Potter of aan de andere boeken die de gasten voor mij als geschenk hebben achtergelaten, of neem ik de draad weer op van Don Quichot. Ik zit tussen eb en vloed. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag 19 Augustus 2005
Ik moest mijn handen als vuisten diep in mijn broekzakken stoppen om niet in de 'routine' van de tuinklussen te vluchten:
--"De dagelijkse routine kan mij vandaag de pot op", had ik gistermorgen geschreven.
Doelloos liep ik rond, en weerstond verleidingen. Harry Potter boeide mij maar enkele hoofdstukken, en Don Quichot met moeite één. Per saldo vond ik rust bij het zomerniemandalletje van Jan Wolkers, het Boekenweekgeschenk van 2005. Tussendoor lag ik doelloos op bed, en vroeg mij af of ik mij een depressie op de hals had gehaald, of ik niet teveel zekerheden overhoop had gehaald in mijn overmoed. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag 20 Augustus 2005
En ik maar denken dat het een teveel aan existentiële vragen was waardoor ik van slag raakte. Waardoor de dagelijkse routine mij de pot op kon, of die andere treur- en melancholiegevoelens eerder deze week. Het was de maan! Het was gewoon de volle maan. En gisteren was die er.
Het bewijs is dus geleverd dat menselijke gevoelens van sterrenstanden afhangen en --a fortiori-- van planeet- en maanstanden.
Het had dus helemaal niets te maken met existentiële twijfel, en nog minder met het vertrek van Ghislaine voor twee weken, en van Martine met kinderen zeven dagen later.
Eenzaamheidsgevoelens? Nee hoor! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag 21 Augustus 2005
Gisteravond met vrienden, en eerder deze week om mezelf te behagen, heb ik weer een paar koude-maaltijdsoepen gemaakt. [Zie ook 2, 3 en 4 van deze maand]:
Kipsoep met zomergroenten en kerrie:

Cessenon sur Orb, Maandag 22 Augustus 2005
Instemmend citeert Aldert de dichtregel van Herman De Coninck uit mijn stukje van 2 juli: "Vroeger was er alleen maar nu. Nu is er ook toen".
Hij mijmert:

Cessenon sur Orb, Dinsdag 23 Augustus 2005
Ik hou er wel van als een gevestigde mening een stootje krijgt. Zo genoot ik vanmorgen van een reportage in het Amerikaanse Wired-News waarin de ouderwetse dóórtrapfiets wordt aangeprezen als de 'betere' en de 'ware'. Ik kwam er op omdat vandaag over het succesvolle witte-fietsenplan van Lyon wordt gesproken waar ik 23 maart en 13 aug over schreef.
Dat bevatte weinig nieuws behalve dat het als sleutelfactor van het succes het onderliggende computersysteem aanwijst.
-- "Succes heeft altijd vele vaders", schreef ik, dus ik blijf sceptisch.
Verder tilt Wired-News een tip van de sluier die over de financiering hangt. Het blijkt dat JCDecaux, een zeer groot Frans reclamebedrijf, de volledige investering heeft betaald, en daarvoor nu het recht heeft voor reclame op alle abri's van het openbaar vervoer in Lyon tot 2013.
Deze inkomsten zouden normaal in de zakken van een [geprivatiseerd] vervoersbedrijf vloeien. Zo'n bedrijf zou ook geen behoefte hebben aan het genereren van een 'concurrent' zoals een witte-fietsenplan. Deze financiering verklaart wellicht ook de uitnemende --alles overstralende-- publiciteit voor dit plan zodat het zelfs in Wired-News terecht kon komen.
Misschien melden zich nog meer 'vaders' van dit succes.
Dóórklikken bracht mij bij de dóórtrapfiets. Het blijkt dat de dóórtrapfiets weer in opkomst is. In de sport, althans in de wielerbaansport, is die nog steeds favoriet. Alternatieve fiets-freaks gebruikten hem al langer voor straatverkeer, maar een super-freak uit die kringen heeft er wetenschappers bij weten te halen.
Inderdaad blijken de wetenschappelijke studies over fiets-energie zich te concentreren op de topprestaties in wedstrijden, terwijl er voor het gewone stadsverkeer heel andere normen en waarden gelden. De nieuwe dóórtrappers wijzen op het genot. Het geeft het gevoel van fietsbeheersing die de freewheeler onthouden blijft. Het is ook spier-efficiënter.
Belangrijke stukken van de fiets-theorieën blijken niet op echte "data" te berusten maar op "anecdata". Of, zoals mijn dochter in haar signature schrijft 'the plural of anecdote is not data'. Enkele 'frappante observaties' zijn leuk, maar niet voldoende.
Er is nu de "1st International Fixed Gear Symposium" in Michigan. [Fixed Gear, of 'Fixie' is Amerikaans voor dóórtrapper]. Het artikel is goed leesbaar voor [fietsende!] leken, maar een beetje werktuigkundig gevoel is wel handig om het spier-trapper systeem te begrijpen.
_______________
• A P2P Network for Bikes: [www.wired.com/news/culture/0,1284,68576,00.html?tw=wn_5culthead]
• Fixed-Gear Bikes an Urban Fixture http://wired-vig.wired.com/news/culture/0,1284,67149,00.html
• Fixed Gear Central http://www.sheldonbrown.com/harris/fixed.html
• JCDecaux, N° 1 in Frankrijk, N° 2 wereldwijd, buitenreclame. [www.jcdecaux.com]
• A Theory of Holonomic Scleronomous Gyrators, or The Virtues of Riding Fixed by James Bernard Lee, Portland, Oregon; Prepared for 1st International Fixed Gear Symposium Traverse City, Michigan. [www.fixedgeargallery.com/articles/lee/lee.pdf]
• Een NLse site over het genot van een dóórtrapper: http://www.m-gineering.nl/techdex.htm
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag 24 Augustus 2005
--"Hoe kan je aan alles twijfelen", belde Wim over het stukje van een week geleden: "Je hebt toch meer zekerheden in je leven dan doodgaan? Kom nou!"
--"Jazeker, maar die heb ik zelf gekozen. Dat moet ik wel, want èchte zijn er inderdaad niet".
--"Je kunt toch fout zitten?"
--"Tja, dan is het crisis. Je moet ze daarom wel verstandig kiezen"
--"Dat is toch onmenselijk, telkens zo'n crisis in je leven?"
--"Onmenselijk? Kom nou! Je hebt toch ook overleefd dat je pappie niet het eeuwige leven heeft, en dat Sinterklaas niet bestaat?"
--"Hm, en nu dat rot stukje van jou". (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag 25 Augustus 2005
Met de grote droogte in Zuid-Frankrijk, Spanje en Portugal en heftige regens in Oost-Frankrijk, Zwiterland en verderop, komt de vraag op naar de "system behind the madness". Bestaat er enige orde of regelmaat in de afwisseling van droge of natte zomers?
Aan de Stille Zuidzee kennen we het verschijnsel dat de Peruvaanse vissers al langer El Niño noemden, het 'Kerstkindje', wegens het verschijnen van bepaalde vissoorten dichter bij de kust dan gewoonlijk rond de Kerst in bepaalde jaren. Dat bleken min of meer regelmatige veranderingen van de zeewatertemperatuur te zijn over periodes van 3 à 7 jaar. Inmiddels is dat mechanisme grondig bestudeerd en --ondanks een aantal raadselachtigheden-- een instrument geworden lange-termijnweersvoorspelling. De Niño-jaren worden afgewisseld met Niña-jaren, en bij allebei horen typische regen- of droogteperiodes in Chili, maar ook in Nieuw-Zeeland en Australië.
De vraag was natuurlijk of wij in Europa ook zoiets hebben. Naarstig zoeken, met als lichtend voorbeeld 'het kerstkindje', heeft de weerkundigen op het spoor gebracht van de North Atlantic Oscillation, de NAO, waarbij bepaalde weertypes in Europa samenhangen met 'NAO-plus' en 'NAO-min' jaren.Maar van een regelmatige afwisseling zoals het Niño-Niña gebeuren is geen sprake. We beschikken over eeuwenlange reeksen op basis van --curieus genoeg-- de heffing van de 'tienden' want die NAO+ en NAO– jaren hebben een duidelijk effect op de graanoogsten, en daarvan bestaat een goede 'boekhouding'.
Hoewel we nog(?) niet weten waar zo'n +jaar of –jaar vandaan komt, hebben wij door de intensieve bestudering sinds einde '80 een steeds gedetailleerder beeld van de gevolgen voor het weer, of het weertype van een jaar. Zo zijn zowèl de droogte als de regens van 2005 duidelijke kenmerken van NAO+: Noord-Europa heeft dan zachte maar natte winters, en Zuid-Europa kampt dan met droogte.
De grote onregelmaat van de NAO maakt het moeilijk een verband te leggen met de effecten van 'global warming'. We hebben in het recente verleden nogal wat NAO+ jaren gehad en de effecten daarvan lijken wat op wat wij van 'global warming' verwachten. Dat is lastig.
De kern van het NAO-verschijnsel is het luchtdrukverschil tussen de Azoren en IJsland. Is dat gemiddeld groot, dan wordt het NAO+. Is dat gemiddeld klein, dan wordt het NAO–.
Maar het waarom dáárvan is voorlopig(?) Het Grote Raadsel.
_____________________
Vanaf 1920 zijn er al wetenschappelijke vermoedens over NAO, maar pas na 1970 kon echte vooruitgang worden geboekt. Vanaf eind '80 wordt er op grote schaal aan gewerkt. Een leuke informatieve slideshow staat op: [geschikt voor eenvoudige modemsurfers zoals ik]
http://www.ldeo.columbia.edu/~visbeck/nao/presentation/html/NAO.htm
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag 26 Augustus 2005
Uit pure nieuwsgierigheid heb ik weer eens twee soepen gemaakt uit het boekje met die intrigerende koude maaltijdsoepen. [Zie ook 2, 3, 4 en 21 van deze maand]. Het zijn allebei wortelsoepen, maar hoe verschillend! Nog meer dan bij warme wortelsoepen, is het van belang op de "beet" te letten; ofwel de "krokantheidsgraad". Dáár zit het spel. Bij deze koude soepen is dat nog duidelijker --èn fataler, als je er niet op let.
Allereerst de Rinse wortelsoep met kiwi:

Cessenon sur Orb, Zaterdag 27 Augustus 2005
Villepin is terug van vakantie en zet zijn 100-dagenregering voort met een verrassende maatregel. Zonder het erbij te zeggen grijpt hij terug op een plan van de socialist Jospin dat door Raffarin onmiddellijk werd afgeschaft. Het was kennelijk een goed plan, en Villepin verdient lof dat hij zich niet door partij-kinne-sinne daar van af heeft laten houden.
Het ging om hulpkrachten bij het onderwijs die door de staat voor 90% werden gesubsidiëerd zodat de onderwijzers zich op het echte werk konden concentreren. Het ging om extra hulp bij achterblijvers of gehandicapten, en huishoudelijke of administratieve taken. Het waren meestal ouders die zich voor dit matig betaalde [part time] werk inzetten.
Toen Raffarin het afschafte, was er grote ontsteltenis bij de onderwijzersvakbonden die o.a. betoogden dat de aanwezigheid van meer volwassenen op de school een heilzame werking had op de leermotivatie van de leerlingen, en op de veiligheid. Terecht, want het bewijs daarvoor werd in de laatste jaren geleverd door toenemend geweld op de scholen.
Maar Raffarin hield voet bij stuk. Zijn ideologie fluisterde hem in dat werkgelegenheid vanzelf ontstaat in de industrie als de belastingen maar laag genoeg zijn. Daarvoor moeten overheidsuitgaven coûte-que-coûte worden geschrapt.
Het hoeraatje voor Villepin heeft echter een bijsmaak. Het nieuwe plan heeft bijbedoelingen. Het gaat om werkgelegenheid 'hoe-dan-ook'. Dàt wil Villepin in 100 dagen wáármaken.
Het plan Jospin richtte zich op 'wie-dan-ook' die bereid wat zo'n klus te klaren, en veelal waren dat ouders. Het nieuwe plan richt zich uitsluitend op jongeren die niet aan de slag kunnen komen. Dat komt neer op voortijdige schoolverlaters zonder opleiding of kwalificatie, waarvan Frankrijk er zoveel heeft. [1 op 5 van de hele beroepsbevolking is 'ongekwalificeerd', maar voor jongeren is het nog erger. Het gemiddeld stijgende opleidingsniveau zit vooral in een spits van hogere opleidingen]
Het is daarom de vraag of die stabiliserende factor van meer aanwezige volwassenen, de leermotivatie van de leerlingen, en de veiligheid óók terugkomen als de ouders vervangen worden door jongelui met een 'matig' schoolverleden en aanpassingsmoeilijkheden om op gewone manier aan de slag te komen.
Het gaat om 45.000 van die banen tot Kerstmis en nog méér als het goed gaat daarna.
Als het goed gaat. Laten we het hopen voor de Franse kindertjes.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag 28 Augustus 2005
De eerste keer schreef ik dat deze koude maaltijdsoepen voor vermageraars wel eens averechts konden uitwerken: Zó lekker zien ze er uit. Dat valt heel erg mee. Het zijn 'vullende' en 'verzadigende' schotels. Toch is het maar 200kcal per portie. Het idee dat vermageringskost er onsmakelijk uit moet zien, en dat je met overvulde verlangens van tafel moet gaan, wordt goed onderuit gehaald. Ook de adviezen om de maaltijd te completeren --die ik niet altijd bij de vertalingen heb opgenomen-- zijn heel doordacht.
Uit de soepen van vandaag blijkt dat het 'eigenlijk' geen eenvoudige recepten zijn. Het bespelen van de smaaktegenstellingen --en niet te vergeten die van de textuur-- eist kookervaring om aan te voelen en te 'regelen' hoe e.e.a. uitwerkt op de tong en in de mond.
Voor de Lichtgebonden spercieboontjessoep, met drie kleuren paprika en twee hammen moet je --bijvoorbeeld-- kiezen voor hoe 'grof' of hoe 'vermalen' je het wil hebben. Ik had gekozen voor 'mooie grote stukken'. Inderdaad héél fraai, maar het idee 'soep' was verdwenen.

Tournecoupe, Gers, Maandag 29 Augustus 2005
Ik zit op een bed in een logeerkamer. Ik ken het van voorgaande jaren. Het is nog vroeg in de ochtend. Het huis is stil. Tournecoupe ook. Ik heb Cessenon en mijn zomerse honkvastheid achter mij gelaten, en logeer bij Henri en Laurence, NLse vrienden. Tachtig km NW van Toulouse in de Midi-Pyrénées. Gisteren aangekomen. Vandaag vertrekken. Om weer eens bij te praten. De Gasconse maaltijd en de gesprekken zijn slechts voertuigen om nog eens van elkaars aanwezigheid te genieten. Gewoon om nog eens 'How do you do' zeggen.
Waarom zou je daar niet twee keer 300 km voor rijden? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag 30 Augustus 2005
Vandaag zijn de laatste van de twaalf koude maaltijdsoepen aan de beurt. Eentje heb ik nog niet gemaakt omdat ik geen tuinkers kon krijgen, omdat het radijsloof wat ik aantrof er onsmakelijk uitzag, en omdat spinazie alleen in die grofbladige donkergroene versie was te krijgen. Ik vind het wel ooit, maar ik wilde deze soep-serie afmaken deze maand. Probeer het eventueel zelf, en laat het mij weten. Misschien is lamsoor of veldsla wel geschikt. Ik ga het in elk geval proberen, en hou jullie op de hoogte.
Hier is de vertaling van de Gebonden tuinkerssoep met cocosmelk:

Cessenon sur Orb, Woensdag 31 Augustus 2005, vertrekdag
Vandaag maak ik de lange reis naar het noorden. In 6 uur en 35 minuten word ik als een buispostpakketje dwars door Europa geschoten: Van Béziers naar Brussel; 1250 kilometer. Overstappen overbodig. We stoppen maar een enkele keer. Daarna begint het gewone reizen weer, want Ghislaine staat op de Zuidstatie te wachten. Daar kijk ik naar uit.
Maar nu sta ik voor meer huishoudelijke zorgjes. Inpakken niet alleen, maar de tuin achterlaten óók. Als een zeer honkvaste tuinier heb ik plantjes gekweekt die mijn dagelijkse zorg nog niet kunnen missen. Hoe moet dat? Kan ik ze een week alleen laten? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek Augustus 2005