Mijn Dagboek 65

Dit is Dagboek 65. Het loopt van 1 tot 31 Oktober 2005 en begint met een correctie op mijn eerdere ideeën over Intelligent Design. Twintig keer beperk ik mij tot "100 woorden", en ��n keer tot "g��n stukje". Als een 'vertraagde trekvogel' loop ik rond in mijn Franse dorpje, wachtend op genezing van mijn spit-in-de-rug, mijn ziel bewakend tegen balen, teveel nostalgie, en eenzaamheidsgevoelens. Ik steek de draak met The Invisible Hand, met een smartlap van Mayte Martin, en met het Deense Model à la Villepin. Het buitengebeuren dringt tot mij door in de vorm van de ramp van New Orleans, een studie over sociale mobiliteit, en wetenschappelijke feiten over de potentie van fietsers. Eén keer schrijf ik vanuit Barcelona. De laatste vijf dagen vanuit La Gomera.
Index Oktober 2005
1,   2,   3,   4,   5,   6,   7,   8,   9,   10,   11,   12,   13,   14,   15,   16,
17,   18,   19,   20,   21,   22,   23,   24,   25,   26,   27,   28,   29,   30,   31.

Cessenon sur Orb, Zaterdag 1 Oktober 2005
Op 12 juni schreef ik enthousiast over Intelligent Design. Ik zag het toen als een interessante uitdaging aan "de twee heilige koeien van onze cultuur": Begon het met zes vingerknipjes 4000 jaar geleden? Of was het de Big Bang gevolgd door de Darwiniaanse evolutie? Dat is over.
De spreekbuizen van die beweging, die ik toen aanhaalde, verzekerden:
--"Het is g��n religiously based idea ofschoon godvruchtige lieden het gebruiken als argument voor hun geloof".
Daarom legde ik toen twee andere schrijvers terzijde die Intelligent Design beoordeelden als ware het een verlengstuk van het creationisme. Dat leidde namelijk af van wat ik juist het 'leuke' vond van Intelligent Design, namelijk dat het 'onze' twee dominante scheppingsverhalen wat zou relativeren. Het idee, schamperend geuit door een van die schrijvers, dat we dan netzogoed de scheppingsverhalen van de Navajo-Indianen en van de Inuit kunnen onderwijzen, zag ik daarom wèl zitten.
Maar stapsgewijs versleet de leukheidsfactor van Intelligent Design. Allereerst omdat ik het sleuteldocument* las van de organisatie** die er achter steekt, en die zich met veel geld richt op "nothing less than the overthrow of materialism and its cultural legacies" ten dienste van een "broadly theistic understanding of nature". (Zie inleiding van het Wedge Document) . Dus wèl een "religiously based idea"!!
De volgende klap kwam door een analyse*** van Daniel C. Dennet**** die zich afvroeg:
--"Is 'intelligent design 'a legitimate school of scientific thought'?"
Op zich is 'ongeloofwaardigheid-op-het-eerste-gezicht' geen probleem. Einstein's theorieën, evenals de ideeën over koude fusie*****, vielen in die categorie, maar wat in beide gevallen gebeurde, was een wereldwijde aktie van wetenschappers die de theorie --of het tegendeel daarvan-- probeerden te bewijzen, en eventueel de Nobelprijs probeerden te winnen.
Dat ontbreekt bij Intelligent Design volkomen. Ondanks het feit dat het Discovery Institute over ongelofelijk veel geld beschikt --en het ook besteedt aan stipendia voor wetenschappers-- is de activiteit beperkt tot de produktie van materiaal voor niet-wetenschappers: Een pure media-gerichte techniek dus. Je kunt raden wat d��rvan de doelen zijn.
Er is niets dat wijst op experimenten die de fundamenten van het gangbare denken aantasten, zoals bij Einstein en 'koude fusie'. Er is ook geen financiering voor een peer-reviewed tijdschrift over het onderwerp.
--"Kortom", concludeert Dennet, "Intelligent Design is een lege doos"
____________________
*) Wedge Document: http://www.antievolution.org/features/wedge.html
**) Discovery Institute: http://www.discovery.org/csc/
***) Edge, The Third Culture: http://www.edge.org/3rd_culture/dennett05/dennett05_index.html
****) Dennet: http://www.edge.org/3rd_culture/bios/dennett.html, http://ase.tufts.edu/cogstud/~ddennett.htm
*****) Koude fusie: http://www.observant.unimaas.nl/default.asp?page=/jrg21/obs18/art10.htm

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag 2 Oktober 2005
Vandaag geen stukje.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag 3 Oktober 2005
Het wordt wat 'melig' --dat is het tegendeel van 'cool'-- hier in huis. Al die voorzorgen om niet te verkleumen. Oppassen dat mijn rug in beweging blijft, maar niet teveel. Wat de SUDOKU-verslaving heb ik mij op rantsoen gezet: Met het keukenwekkertje geef ik enkele malen per dag 20 minuten. Per slot is het ��k heel functionele hersengymnastiek.
Maar vandaag wordt het 'cool'. Het amusement wordt mij thuisgebracht. Ik zit hier op ongeveer 500 km van de ringvormige zonsverduistering die precies over Valencia loopt. Ik zal het voor meer dan 80% meemaken. Onze météo voorspelt weinig of geen bewolking. Proost! (100 woorden)
_____________
Webcam van Pic du Midi: http://helios.obspm.fr/malherbe/eclipse.html

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag 4 Oktober 2005
Gisteren kwam de bewolking pas toen de zonsverduistering voorbij was. Ik had geen speciale zonsverduisteringsbril gekocht, en ik had besloten om wat te experimenteren in de verduisterde slaapkamer. Inderdaad, de kieren in de louvres waren voldoende voor mooie beelden, maar nogal saai om te fotograferen. Buiten zag ik onder de platane-mûrier heel fraaie zonnesikkels dansen op de grond, want er stond wat wind. Maar helaas slecht fotografeerbaar.
Toen kwam ik op het lumineuze idee de tuintafel op z'n kant te zetten; min of meer haaks op de zon. Toen was het amusement compleet. Je kunt het resultaat bij fototime.com bekijken.
(100 woorden)
___________________
De hele serie 'solar eclipse without hassle' http://www.fototime.com/inv/E32B0F15F047166
De afzonderlijke foto's
de sikkel acht minuten voor het hoogtepunt: http://www.fototime.com/EC9983C20BC16F6/orig.jpg
de sikkel achttien minuten na het hoogtepunt; http://www.fototime.com/EC9983C20BC16F6/orig.jpg
de sikkel zeven minuten na het hoogtepunt: http://www.fototime.com/EC9983C20BC16F6/orig.jpg
de proefopstelling negentien minuten na het hoogtepunt: http://www.fototime.com/EC9983C20BC16F6/orig.jpg
de sikkel dertig minuten na het hoogtepunt: http://www.fototime.com/EC9983C20BC16F6/orig.jpg

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag 5 Oktober 2005
Naar aanleiding van de ramp in New Orleans, vond ik de beschouwingen van Joel Kotkin, waarover ik 13 en 14 september schreef dat die het "noodzakelijk complement" van die van Richard Florida zouden zijn. Florida, schreef ik, zou de voorwaarden noemen voor het ontstaan van regionale innovatie, en Kotkin die voor het voortzetten en realiseren daarvan.
Ik schreef daarover aan mijn vriendin Julie, die zich vanuit de VZW Arteconomy in België druk maakt over de relatie kunst-economie, dat ik hier een heel andere relatie kunst-economie aantrof. Verrast antwoordde ze dat ze dat in de studies van de VZW zou betrekken.
Intussen verscheen een artikel van Kotkin in Prospect Magazine waarin hijzelf zijn relatie met Florida als een 'nietes-welles' debat ziet: Florida's ideeën berusten slechts op de einmalige dot.com-boom in Californië, hebben diverse stadsbesturen op het verkeerde been gezet, en zijn verder waardeloos. Punt uit!
Jammer, want ik geloof dat een creatief debat tussen beide "observaties-plus-nadenken" hoogst interessante doorkijkjes geven in de groei-bloei-en-neergang van een regio. Geen óf-óf, maar én-én.
Vanmorgen vind ik in Wired News, een beschouwing over Venetië, een stad, net als New Orleans, omringd door bedreigend water, waar verder 'niets' gebeurt behalve "het ene congres na het andere over creativiteit". De stad is een museum geworden. Nòg meer dan New Orleans.
--"Kijkt deze stad vooruit of achteruit? Is Venice sinking or thinking?"
Zonder Kotkin te noemen komt diens hele argumentatie tevoorschijn: Alle (produktie-)economie is uit de stad verdwenen; de glasblazers zijn performance artists geworden voor toeristen. Volgens Pierre Bourdieu heeft de stad veel "cultural capital", en volgens Florida heerst hier "the creative class". Kan dat zo doorgaan?, vraagt Wired News.
--"Creativity for its own sake is something that ends up in a museum", geeft Michelangelo Pistoletto desgevraagd toe, maar houdt vol dat creativiteit toch de problemen zal oplossen. Pistoletto is de leider van Cittadellarte, een 'bedrijf' in hetzelfde vaarwater als Arteconomy, en als zodanig een van de weinige think tanks in Europa (in de wereld?) die zich hiermee bezighouden.
Daarna komt Francesco Bernabei, het economisch geweten van Cittadellarte, aan het woord. Hij heeft een achtergrond in ethisch bankieren, en zoekt het in de "ethics of production":
--"Finally, though, the problem is not production", zegt hij, "The problem is money. The way money is distributed, and the way people accept that distribution".
Nu moet ik even nadenken!! Bedoelt hij met 'produktie' dat rijke mensen dure feestjes komen vieren in zinkende steden? Iedereen is er straatarm en werkeloos. De loonkosten voor de bediening zijn dus lekker laag. Heeft de "creative class" daarom "lage-lonensteden" gecreëerd? Is dat wat Bernabi bedoelt met the way people accept that distribution? Een grotere kloof tussen arm en rijk leren 'aanvaarden'? Niet alleen met de derde-wereldlanden, maar ook binnen de 'rijke landen'?
Ik citeer wat cijfers van Kotkin (uit Prospect) over New Orleans:
--"De blanken in New Orleans, 27% van de bevolking, zijn rijker en hebben meer opleiding dan hun soortgenoten elders in de VS. De kloof tussen zwarte en blanke inkomens is in de VS $9.000, in New Orleans is het $20.000".
Dat is dus heel leuk voor de creative class.
Ik denk echter dat het misverstand schuilt in de betekenis van "creative class" zoals Florida ermee begon, en wat het is geworden nu creativiteit opeens in de mode is. Creativiteit is plotseling een rage. Het 'moet'. Iedereen 'moet'. [Naar mijn bescheiden mening het einde van creativiteit.]
Oudere --pre-Florida'se-- analyses van het verschijnsel 'booming region' berustten op de begrippen Inner Oriented People (IOP) en Outer Oriented People (OOP). IOP genereerden in stilte een creatieve cel, wijk of regio, en OOP kwamen er op af met geld, structuur en 'organisatie', waardoor IOP werden verdreven of omgeturnd. De analyse van Florida sloot daarbij aan, en beschreef hoe je IOP (door hem creative class genoemd) beter niet moest verjagen, maar 'tolereren'. Zijn analyse berustte op Technology, Talent en Tolerance (TTT), maar met Tolerance hebben OOP weinig op. Integendeel, er moet orde komen, en voorspelbaarheid.
Om zijn Tolerance-argument kracht bij te zetten gebruikte Florida zelf de provocerende Gay-factor. Toen werden de waarden omgekeerd: Alsof homo=creatief. In een TV-interview in Auckland hoorde ik Florida nog zeggen dat gays gemiddeld even oncreatief waren als gemiddelde straights. Het hielp niet. De toestromende OOP tooiden zich met de titel creative class, het tegendeel van wat Florida bedoelde.
Als Kotkin --in Prospect-- zich dus afzet tegen homo=creatief, en tegen de (nieuwe betekenis van) creative class, heeft hij groot gelijk, maar hij sluit wel de toegang af naar creatieve samenwerking tussen deze twee prachtige analysen van het verschijnsel van de "groei-bloei-en-neergang" van een regio. Jammer.
_________________________
• Arteconomy: www.arteconomy.be Voor eerdere stukjes zie 26 Mei en 4 April 2005
• Kotkin, Uncool cities, Issue 115, October 2005, http://www.prospect-magazine.co.uk/
• Venice Is Deep in Thought, http://www.wired.com/news/culture/0,1284,69070,00.html
• Michelangelo Pistoletto, http://www.cittadellarte.it/
• Eerder over Kotkin: 12, 13 en 14 september 2005
• Eerder over Florida, IOP en OOP: 22+26 feb 2003, 16 feb 2004, 31 mei 2004, 6 aug 2004

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag 6 Oktober 2005
Ik ben al een week 'overtijd' in dit Franse dorp. De vendange is in full swing als ik vertrek, maar nu is die ruimschoots voorbij. De zakelijke drukte, het transport, en de gastarbeiders verzorgden het slotaccoord van de zomerse toeristendrukte. Het is weer een stil dorp. De bladeren vallen. De zon schijnt waterig. De twee bars hebben hun openingstijden weer ingesteld op eigen volk. Ik loop hier rond als een displaced person. Ik word aangekeken alsof ze willen zeggen:
--"Vanaf Oktober kennen we weer iedereen. Maar jij? Wie ben jij?"
Ik ben een vertraagde trekvogel. Hoe leg je dat uit? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag 7 Oktober 2005
New York Times
is begonnen met geld te vragen voor de toegang tot zijn meest populaire rubrieken: Sports en Business. Maar ook de top-commentatoren, zoals Paul Krugman en Maureen Dowd zitten achter de $-muur. (Het dubbele van het gebruikelijke in de VS: $49.95!!).
NYT
gaat er bovendien juridisch h��l hard tegenaan wat 'misbruik' en 'achterdeurtjes' betreft. Andere kranten die dezelfde commentaren (enkele dagen later) publiceerden worden onder druk gezet om deze commentatoren ��k achter de $-muur te zetten.
Een aktief journalist-blogger, John Tabin, die als 'service' op zijn site dergelijke verwijzingen publiceert, wordt eveneens onder druk gezet, maar kan zich vooralsnog indekken achter de muur van "for research en educational purposes". Maar hij is bang dat dat niet lang zal duren omdat die kranten zullen bezwijken. De 'onofficiële' archiefsite van Krugman is inmiddels bezweken. Ze mogen niets meer publiceren, ook niet oude stukken. Een website met archief van "eigen werk" is heel gebruikelijk voor journalisten en commentatoren. Slate vindt dat NYT Krugman en collega's daarmee tot "tweede-rangs Internet burger" heeft bestempeld:

"Times columnists are so privileged they must be made second class citizens in the blogosphere! ( . . . ) I don't see why the Times can't let Krugman (or a designated acolyte) maintain an archive that posts his columns 30 days or 60 days or 90 days after the Times (exclusively) publishes them" Het is vooral de archief-functie waar de waarde zit. Daarom zijn digitale kranten de eerste dag meestal gratis.
Le Monde
en El País (allebei betalend, en een stuk duurder dan NYT) lonken nogal naar NYT, en publiceren wekelijks een aparte bijlage met vertalingen van belangrijke stukken. Ook Le Monde en El País nemen onderling nogal wat van elkaar over.
Wellicht daarom kreeg ik kortgeleden van Le Monde een aanbieding voor gratis toegang tot El País. Gratis voor betalende Le Monde inschrijvers die buiten Spanje wonen.
Leuk, nu hoef ik El País niet meer te betalen, want voor Le Monde heb ik een frans adres. Het is nu maar te hopen dat Le Monde --of El País-- binnenkort komen met een aanbieding voor gratis toegang op New York Times, want ik zie het somber in met de internetvrijheid in de VS. Achterdeurtjes, zoals dat van John Tabin, zullen ook verdwijnen.
__________________
John Tabin, http://www.johntabin.com/neverpayretail/
The Unofficial Paul Krugman Archive: http://www.pkarchive.org/
Slate commentaar: http://slate.msn.com/id/2126671/&#newcoke
Prijsvergelijking: http://www.johntabin.com/archives/000768.html (Comparison shopping)

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag 8 Oktober 2005
Het goede nieuws is dat mijn heupen weer helemaal bewegelijk zijn, en dat ik alleen nog op de resterende spierpijn moet wachten. Het slechte nieuws is dat het verrekte koud is, en dat er herfsttuin-klussen wachten.
Het goede nieuws is óók dat ik dit jaar het ouderwetse slotfeest van de vendange kan meemaken. Morgen is het traditie-beladen feest waarvan ik vaker heb gehoord, maar nog nooit meegemaakt: Het "Fête des VENDANGES d'ANTAN".
Er is een traditionele tocht naar de wijngaarden, het terugkeren met de oogst, de zegening op het kerkplein, en daarna een markt met traditionele ambachten, en veel wijn. (100 woorden)
___________
Alvast één foto, morgen wellicht meer: http://static.flickr.com/33/50282997_d65a53a646.jpg?v=0

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag 9 Oktober 2005
Ik werk urenlang aandachtig aan het opruimen en organiseren van mijn harde schijf: De foto's en de 'interessante artikelen'. Ik maak korte wandelingen als deel van mijn spit-therapie. Een zomerlang 'dumpen' eist zijn tol. Ik tel de uren niet. Recht-toe, recht-aan naar een onbekende horizon. Efficiënt. G��n herhalingen.
Intussen luister ik naar mijn CD's, en ontdek dat herhaling de kern is van muziek. Fraaie toonreeksen worden eindeloos herhaald. Beethoven en Bach evenals de franse chansons en andere deuntjes. Die ontdekking gaf mij gevoelens van thuiskomen, van rust, en van troost.
Wat? Van troost? Van wat zou ik getroost moeten worden? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag 10 Oktober 2005
Het was gisteren prachtig weer bij het "Fête des VENDANGES d'ANTAN". Op mijn Spaanse blog kun je alvast wat foto's zien. Het was een feest voor ouderen: Herinneringen, en oude gereedschappen konden weer even uit de kast. Ook grootmoeder's kleerkast was leeggehaald of gecopiëerd.
Maar het was ook een prachtig kinderfeest. In nostalgische kleren gingen ze met paardekarren naar de wijngaarden. Plukken was meisjeswerk. Met de blote voeten dabberen in de druiven deden de jongetjes. Maar ik was vooral gefascineerd door de dromerige blikken van de kinderen. Alsof ze dachten: "Is dàt nu hoe het voelt als je groot bent?" (100 woorden)
___________________
Mijn Spaanse blog http://www.van-eyk.net/gerardblog
Mijn complete album: http://www.fototime.com/inv/87AB4E1F5B35A12
Peter over de echte vendange Cessenon 2005: http://www.flickr.com/photos/pve/sets/1097853/

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag 11 Oktober 2005
Ik wist niet "Van de Schoonheid en de Troost", de zeven-en-twintig interviews van anderhalf uur van de megalomane Wim Kayzer op de VPRO, die Ghislaine verbond met mijn vraag van eergisteren:
--"Van wat moet ik getroost worden?".
Ook niet van wat Martine schreef, dat het ritme van de muziek de orde der dingen weerspiegelt, en dat het zo moet zijn.
Ik schreef alleen op wat ik ontdekte --met honderd woorden moet je zuinig zijn-- en stelde een vraag. Ik was "rechtd��r" bezig, en eiste "g��n herhalingen", en toen kwam die ontdekking. Ik tòch ben blij dat ik die heb opgeschreven. (100 woorden)
_____________________
http://www.vpro.nl/programma/schoonheidentroost/
http://www.catharinablaauwendraad.nl/2005-08-21.htm

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag 12 Oktober 2005
Er is hier een wet in aanmaak waarover nogal wat mensen boos zijn. In feite is deze wet al 3 augustus in de Journal Officiel gepubliceerd, maar de decreten die ze in werking moeten stellen ontbreken nog. De overheid aarzelt kennelijk.
Het gaat over het 'reguleren' van de ongeregelde vlooienmarkten die hier vide-greniers of petits-profits worden genoemd. De wet noemt ze 'ventes au déballage', "uitpakverkoop". De aanstichter van de wet is de goed georganiseerde reguliere handel in tweedehands en 'antiek'.
--"We hebben niets tegen de gepensioneerde of werkeloze die een voor een paar stuiver zijn of haar eigen spullen verkoopt, maar wèl tegen de 80% die zijn handel inkoopt. Dat is d��rverkoop. Dat is ons terrein".
--"Hooguit 1 of 2%", reageert de Fédération du Bénévolat Associatif [Federatie van Vrijwilligersverenigingen], strijdvaardig.
Echte harde cijfers blijken er echter niet te zijn, maar dit soort 'markten' zouden zijn opgelopen van 1500 naar 50.000 per jaar in 25 jaar tijds. Niet alleen de would-be verkopers verdienen er aan, het zijn ook de winkeliers, de bakkers en de café's die van de ontstane drukte meeprofiteren.
De nieuwe wet wil deze "particuliere verkoop" beperken tot ��n, hooguit tw��, keer per jaar onder voorwaarde het om 'eigen' gebruikte spullen gaat, èn dat 'de particulier' zijn domicilie --of tenminste zijn 'tweede verblijf'-- in de betrokken gemeente of arrondissement heeft. Dat is om te voorkomen dat het massa-markten worden waar deelnemers van heinde en ver naar toe komen.
--"Dat laatste is de doodsteek voor deze informele verzamelaarsbeurzen", protesteert de Fédération, en voorspelt dat er 'fors verzet' zal komen tegen deze "vrijheidsbeperking".
Bovendien zou daarmee een belangrijke voedingsbodem voor particulier zaken-initiatief de nek om worden gedraaid, juist nu Frankrijk behoefte heeft aan het "dereguleren" van zijn oversized bureaucratische structuren, zowel bij de overheid, als bij het bedrijfsleven.
Daar heeft de politiek de mond van vol: 'Deregulering' van de staatsbedrijven, La Poste, les Autoroutes, de Electricité de France, en --heel actueel-- de veerboot naar Corsica. Dat is wat 'big business' wil. Diezelfde 'big business' heeft echter aan de onderkant geen behoefte aan 'deregulering'. Integendeel. Kleine luiden moeten --v��r alles-- braaf in de pas lopen en geregistreerd handel drijven of thuisblijven.
________________
http://vide-greniers.org/petition.php geeft nogal wat argumenten pour et contre

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag 13 Oktober 2005
Het leek een extreme baaldag te worden, die dag van gisteren. Het regende pauzeloos, en de voorspelling zei dat het zo tot Vrijdag zou duren. Het gevangenisgevoel van de laatste dagen begon mij wèrkelijk te bevangen. Het internet leek stil te staan; er kwam geen bitje door. Totaal isolement!!
Het begon mijn vindingrijkheid aan te tasten. Ik kon niets leuks meer bedenken behalve:
--"Wat je niet kunt bestrijden, moet je beschrijven"
--"Il pleut sans cesse à Cessenon", schreef ik, en toen kon het mij allemaal niets meer schelen, de onaffe tuin niet, vertraging niet, de regen niet. Zo werkt dat. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag 14 Oktober 2005
Het heeft iets: Om onduidelijke reden opgesloten zitten in een Frans dorpje lang na de wijnoogst. Het Internet is verstopt. Alleen de TV komt door. Die laat zien dat er in deze regio een "alerte orange" is voor zware regens.
Dat klopt, gistermorgen mat ik 3cm over de voorafgaande 24 uur; vanmorgen 4cm. En het regent ruisend verder uit egaal-donkergrijze wolken. Vertikaal. Zonder wind. Het lijkt wel de aanloop van een ouderwetse film.
Ik ga er eens goed voor zitten, en wacht de gebeurtenissen af. Het heeft inderdaad iets: Opgesloten te zitten in een donker-herfstig dorpje. Het wordt vast spannend. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag 15 Oktober 2005
Er was een kleine storm bij bloggers --'blogeurs' in het Frans-- en ingezonden-brievenschrijvers. De sleutelwoorden waren niets minder dan "fiets" en "potentie". [Ik vond g��n blog-sters of blogeuses. Vind je dat raar?]
De inzet was een artikel in Le Monde van 7 oktober "Les mordus de la petite reine risquent-ils l'impuissance?" [Les mordus vertaal je gevoegelijk met 'fanaten' en 'la petite reine' is een verouderd koosnaamtje voor de fiets: 'Het Stalen Ros', is wel aardig als vertaling.]
Het refereerde aan een artikel in het septembernummer van Journal of Sexual Medicine waarin de Boston'se uroloog Irving Goldstein wat nieuwe studies over het onderwerp publiceerde. Al in 1997 verdeelde hij fietsers in twee groepen: De impotenten, en die het zullen worden. Fietsfanaten kennen dat gevoel van versuftheid tussen de benen, maar er is een hoge graad van 'nietes!'-antwoorden. Die moeten op slimme wijze worden omzeild door de wetenschappelijke onderzoekers. Gelegenheidsfietsers hoeven zich geen zorgen te maken, maar als je een paar uur per week op de fiets doorbrengt, zit je al in de gevarenzone.
Veel briefschrijvers en blogeurs zitten ook op dat 'nietes!'-niveau, maar anderen geven saillante details en oudere publicaties die deze publicatie bevestigen. Sinds 1997 zijn er wat slappe pogingen [pun intended] ondernomen voor veilige zadels. Noch technisch, noch commerciëel waren het successen. Het is kennelijk een taboe-produkt.
Een ingezonden-stukkenschrijver --Eric Souffleux-- in Le Monde van gisteren komt met een alternatief. Hij maakt melding van een Hollandse oplossing waarvan hij, en zo'n vijfhonderd ander Fransen gebruikmaken: De ligfiets die hier vélo couché heet. Vandaar dat de redaktie er "Pédalons couché!" [sic!] als titel boven zette.
Volgens de schrijver is de ligfiets z��r onbekend in Frankrijk wegens de "pollution mentale" die door de Tour de France wordt veroorzaakt. G��n erectieklachten, evenmin als de andere 'beroepskwalen' van fietsers: Pols- en nekklachten. Omdat het hart evenhoog ligt als de benen is iedere hartslag veel efficiënter. Totaal zo'n 30% betere lichaamsefficiëntie. In NL zouden er 25000 rondrijden volgens Souffleux.
Maar dat weerhoudt vele blogeurs om 'nietes! nietes!' te roepen tegen Goldstein en de andere --ook Franse-- onderzoekers.
Fietsen heeft toch ècht iets van een religie.
__________________
NVHPV
- Nederlandse Ligfietsvereniging www.ligfiets.net
FAQ
: "Waarom rijdt dan niet iedereen op een ligfiets? Omdat in de jaren '30 een destijds onbekende rijder op een ligfiets alle toenmalige kopstukken er uit fietste heeft de UCI, de Internationale Wielerbond, de ligfiets verboden".
AFB
- Association Française des Bentrideurs www.bentrideurs.com
IHPVA
- International Human Powered Vehicle Association http://www.ihpva.org/
Regen
: Vanmorgen vond ik 3cm over de laatste 24 uur in mijn regenmeter.
Voor regenfoto's zie mijn franse blog: http://brouillonsdegerard.blog.lemonde.fr/brouillonsdegerard/

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag 16 Oktober 2005, mijn naamdag, 'Mi Santo'
Gisteravond was kennelijk het slotaccoord van deze regenweek. Vanmorgen zag ik 8cm over de laatste 24 uur in de regenmeter. Dat bracht de score sinds Dinsdag op 24cm. Niet slecht in vergelijking met de "storm+regen" begin september, toen in drie dagen 36cm viel. De TGV Parijs-Montpellier moest toen meer dan een dag overslaan.
Het slotaccoord ging gepaard met veel vuurwerk. Een pittig onweer bleef tot laat in de nacht boven Cessenon hangen. Daarna zag ik even een heldere sterrenhemel, maar vanmorgen was het weer grijs.
Volgens de météo moet vanaf vandaag de zon doorbreken. Daar reken ik dan maar op.
(100 woorden)
_______________________
"Sfeervolle" regenfoto's op beide blogs: http://brouillonsdegerard.blog.lemonde.fr/ en http://www.van-eyk.net/~bloggerard.

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag 17 Oktober 2005
Mayte Martin, de flamenco-zangeres uit Barcelona die haar flamenco-verleden achter zich heeft gelaten, beluister ik vaak. Een van haar canciones is Obsesión, van haar CD Tiempo de Amar, 'Minnetijd'. Daar frappeert mij telkens het refrein omdat het melodisch zo uit de toon valt:

Amor es el pan de la vida,
amor es la Copa Divina,
amor es un algo sin nombre
que obsesiona al hombre por una mujer.
Het wordt gezongen op het vrolijke verteltoontje van de 'vrouw-met-veel-levenservaring'. Nèt niet cynisch. Crypto-cynisch misschien. Ik vertaal: Liefde is het levensbrood
Liefde is de Goddelijke Beker
Liefde is een iets-zonder-naam,
dat een man gek maakt op een vrouw.
De coupletten zijn heel wat smartelijker, tekst èn melodie. Het eerste couplet zet de toon aldus: Por alto que esté el cielo en el mundo,
por hondo que sea el mar profundo,
no habrá una barrera en el mundo
que mi amor profundo no rompa por ti.


Hoe hoog de hemel is boven de aarde
Hoe diep de diepste zee ook is
Er is geen hindernis in deze wereld
Die mijn liefde voor jou niet zal doorbreken.
Zo gaat dat nog even door. Daar kan niemand tegenop. Zo'n liefde is onverdragelijk. Dat soort zwarigheid móet je wel wegspoelen. Met een gew��n glas wijn. Desnoods met jenever.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag 18 Oktober 2005
De hele zomer kon ik handenwrijvend naar het météo-plaatje kijken. In ons hoekje, Languedoc-Rousillon, en met in name 'onze' Hérault stond vrijwel altijd een stralende zon, ook al was de rest van Frankrijk gehuld in zwarte wolken, bliksem en donder. Ik ben er van overtuigd dat wij beter scoorden dan de Provence, maar dat kan chauvinisme zijn.
Gedurende 'onze' natte week van verleden Dinsdag tot Zondag was het precies omgekeerd. Stralende zon in heel Frankrijk, maar zwarte wolken bij ons. Gisteren hadden wij even zon. Hoera!!
Maar volgens de météo van vanmorgen wordt vanaf vandaag heel Frankrijk kletsnat.
Wij w��r. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag 19 Oktober 2005
Toen ik gisteren een selectie maakte uit het September-dagboek voor mijn preferente lezers [dat zijn lezers die 'prefereren' op die verzendlijst te staan] zag ik een behoorlijke scheut nostalgie in nogal wat 'stukjes'. Het begon al in Eindhoven met "Vorbei, Vorüber, It's all so long ago", als ik door mijn oude stad wandel.
Natuurlijk heb ik al vele rationele, spirituele en zieleknijperige analyses gemaakt van mijn niet-kunnen-vertrekken-gevoel, maar de magische had ik over het hoofd gezien. Spit en regenbuien speelden mij goed in de kaart. Prachtige smoesjes om mijn vertrek uit te stellen.
Heb ik die regen misschien zèlf getoverd? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag 20 Oktober 2005
Sociale mobiliteit is een weinig begrepen fenomeen, maar het staat wel op veel politieke agenda's. John Goldthorpe schrijft er een degelijk artikel over in het Novembernummer van Prospect Magazine.
Allereerst zijn er twee soorten sociale mobiliteit die het beste worden geïllustreerd met een model van Joseph Schumpeter die het beschreef als een hotel dat altijd vol is. Boven zijn de betere kamers, en beneden de mindere. Iemand kan alleen stijgen als er van boven iemand naar beneden zakt. Dat is het eerste mechanisme. Het twee wordt zichtbaar als de hoteleigenaar het pand verbouwt om m��r betere kamers ten koste van de mindere te realiseren. Dat is er ook een sociale opgang, maar op grond van andere structuren en oorzaken.
Dat laatste is gebeurd gedurende de industriële expansie van de vorige eeuw toen veel handarbeiders en ongeschoolden --met behulp van studie en opleiding-- in de betere standen terecht konden komen.
Daardoor werd o.a. een relatie gelegd tussen opleiding en sociale vooruitgang, maar dat verband is er in de toekomst niet meer zo. De opleidingen en de titels zijn door de popularisering ervan minder 'uniek' geworden. Bovendien is --ondanks het gepraat over "knowledge economies"-- de belangrijkste groei in de banen van de dienstverlening die niet kunnen worden vervangen door "technology". Zulke banen eisen minder cognitieve en technische kennis [die typisch door opleidingen wordt verkregen] dan die van de middelbare en hogere 'salariaat' van vroeger. Boven een zeker minimum daarvan gaat het nu om "lifestyle attributes" die veel meer van de sociale achtergrond afhangen. Dat belemmert op een andere manier de sociale mobiliteit. Daarbij komt dat de welgestelde klassen veel meer middelen hebben dan vroeger om 'sociale neergang' van hun kroost te vermijden.
De middelen om --politiek-- de sociale mobiliteit te verhogen moeten dus ook heel anders zijn dan in de vorige eeuw. Het is te hopen dat "de politiek" dat ook begrijpt en --vooral-- er naar handelt.
Uit een heel andere hoek raakt een artikel in Wired News van 18 oktober aan dit onderwerp. Badinerend vertelt het van de meer dan 50 'Biennales' die in 2006 hun stad op de wereldkaart willen zetten. Met overheidsgeld, maar volgens Kotkin verhoogt dat de welvaartskloof in die stad/regio als ze er in slaagt een Internationaal Kunstcentrum te worden.
Het artikel besluit laconiek:
--"Yes, culture can save a city, and art can change the world"
Maar Kotkin en Goldthorpe zetten daar pittige vraagtekens bij.
_____________________________
"Around the World in 80 Biennials" http://www.wired.com/news/culture/0,1284,69242,00.html
"Perpetuum Mobiile?" http://www.prospectmagazine.co.uk/article_details.php?id=7085
Kotkin enz: Mijn Dagboek 12 & 13 sep en 5 okt 2005

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag 21 Oktober 2005
Toen Adam Smith The Wealth of Nations schreef, legde hij 'onbedoeld' de grondslag voor de moderne economie. Hij was eigenlijk op zoek naar het innerlijke conflict tussen 'passie' en 'redelijkheid' zoals hij uitlegde in The Theory of Moral Sentiment. Een 'logisch' thema in die tijd.
Als de menselijke passies in "perfect liberty" hun gang konden gaan, zo concludeerde hij, zou dat maatschappij 'onbedoeld' in een commerciëel evenwicht brengen, en de algemene welvaart bevorderen.
Hij wist ook niet hoe, en voerde een 'magische' factor in: The Invisible Hand. Deze 'magie' is nog steeds de grondslag van de moderne 'rationele' economie.
--"Onbedoeld?" (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag 22 Oktober 2005
Gisteren was ik geïnspireerd door een 'interessant' gevolg van de 'onzichtbare hand', namelijk de 'lousy software'. Dat was het betoog van Wired News. Daarin wordt een voorstel besproken om de fabrikanten van die 'lousy software' aansprakelijk te stellen voor hun fouten zodat die de lasten niet afwentelen op de klant en diens onkosten voor 'veiligheid'.
Voor de fabrikant zijn die kosten een 'externality', dwz door hem veroorzaakte kosten waarvoor hij *niet* opdraait. Luchtvervuiling bijvoorbeeld. Door de monopoloïde structuur van de markt heeft de klant niet dezelfde "perfect liberty", waardoor voor hem de 'onzichtbare hand' niet werkt.
Foei toch, Adam Smith! (100 woorden)
___________________________
Sue Companies, Not Coders, Bruce Schneier, http://www.wired.com/news/privacy/0,1848,69247,00.html
Merriam-Webster: "externality (...) a secondary or unintended consequence <pollution and other externalities of manufacturing>"

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag 23 Oktober 2005
De schok dat ik niet meer zou kunnen reizen heeft mij "tot nadenken gestemd", schreef ik.
--"Het is allemaal mooi meegevallen", schreef Wim meelevend, "Ik stel mij vaak dezelfde vragen. Maar ik heb geen antwoorden".
Ik ook niet, maar toen ik mijn grote wandelingen moest opgeven, begon ik met kleine therapeutische wandelingetjes tot op de hoek. Nu wandel ik door onbekende dorpswijken uit de industriële hausse van honderd jaar geleden. Opeens totaal verdwenen. Ook geen treinverbinding meer.
Ik maakte foto's van die dorpsvreemde huizen. Boeiend.
Misschien is dat wel het antwoord:
--"Overeind krabbelen, doorlopen en verdergaan met leven".
Niks vragenstellen! (100 woorden)
_________________
Zie mijn Franse en Spaanse blog voor de foto's met wat commentaar.
Respectievelijk: //brouillonsdegerard.blog.lemonde.fr en //www.van-eyk.net/~bloggerard

terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag 24 Oktober 2005
Ik heb een mini-wereldontvangertje waarmee ik op eenzame nachten de wereld-ether afstroop. Zeker op plekken waar het 'genot' van de lokale FM beperkt is tot de Top-Tien en schreeuwerige advertenties van de plaatselijke middenstand. Ik hoor dan 'een iemand' normaal praten. Of ik hoor klassieke muziek.
Wat muziek betreft ben ik niet meer aangewezen op dat ontvangertje sinds ik 2302 'songs' bij de hand heb in een kastje zo groot als twee luciferdoosjes. Toch luister ik nog vaak naar France Musique. Dan zegt 'iemand' er wat bij. Dat is hartverwarmend. Het is niet zo clean, anoniem en tijdloos als CD's. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag 25 Oktober 2005, vertrekdag
Gisteravond zag ik het opeens zitten. Wegwezen! Genoeg getreuzeld!
Op het internet zag ik interessante aanbiedingen voor Woensdag, maar ik liet het rusten tot vanmorgen. Nu is alles geregeld: Vanavond de trein naar Barcelona, en morgenvroeg verder naar Tenerife. Mooi op tijd voor de boot naar La Gomera.
Ik kijk terug op een maand 'aantrutten' met het vertrek. Om goede reden, zoals die spit. Om zwakke, zoals het afwachten van de regen om de tuin in orde te kunnen maken, of nutteloze omdat herfstig Cessenon zo 'leuk' was.
Ik denk dat de werkelijke reden magisch zijn. Dat lijkt mij redelijk. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Barcelona, Luchthaven Del Prat, Woensdag 26 Oktober 2005
Ik wacht op mijn vlucht naar Tenerife. Alles is orde. Het leek even spaak te lopen toen ik gisteravond niet op Estación Sants terecht kwam v��r laatste trein naar het vliegveld. Estación Sants zit in een reusachtige verbouwing. We werden gedropt op het prachtige Estació França, het oude kopstation voor de treinen naar Frankrijk.
Ik kende het alleen van het internationale cartoonfestival, concerten en wat lokale treinen. Zo miste ik laatste trein naar het vliegveld met twintig minuten.
Toen w��r in de metró om de ��n na laatste bus te halen vanaf Plaça Catalunya. Ik dommelde niet al te slecht. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag 27 Oktober 2005
De luchthaven van Barcelona heeft WiFi!! Vroeger hadden ze --net als Madrid-- een lamentabel systeem met muntjes dat niet werkte. Zodoende kon ik dit dagboek ter plekke opladen.
Na de landing op Tenerife voelde ik mij gelukkig. Hoezo? De zon, de wolken, de helderheid van de lucht, en toen de bootreis naar La Gomera. Allemaal herkenningen.
Maar het was niet alleen de zuivere lucht. Het waren specifieke geuren die ik herkende. Geleidelijk. Het begon gisteravond bij de avondwandeling, toen ik terugkwam van het eten bij Ignacio en familie. Vanmorgen op het balkon weer. Ik ga vandaag mijn eiland verder terugvinden. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag 28 Oktober 2005
--"Hoe is het met je Sudoku-verslaving? Daar hoor ik niets meer van. Ben je een crypto-maniak geworden, of is het over?", las ik van Wim in Barcelona.
--"Geen van beiden", antwoordde ik e-mailerig-haastig.
Ik was onderweg nèt bezig met de laatste puzzles van het boekje van Joop. Een kleine honderd Sudoku's in klimmende moeilijkheidgraad. Twintig minuten was precies de optimale tijd, had ik inmiddels ontdekt, daarna ging ik malen. Van de toenemende moeilijkheid merkte ik weinig, dat liep kennelijk in fase met het leerproces. Ik wil 'alleen nog' de verschillende oplossingsstrategieën beter begrijpen.
Of is dat verslaving van hogere orde? (100 woorden)
__________________________
Eerdere stukjes over mijn Sudoku-"verslaving": 26-29 Sepember en 3 Oktober

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag 29 Oktober 2005
In de laatste Le Monde die ik nog op Franse bodem kocht, kwam de aap uit de mouw over dat "Deense Model", waar Villepin c.s. de werkgevers mee heeft versierd. Die hebben wel oren naar dat DM, want dan hebben ze geen ontslagvergunning meer nodig. Niemand krijgt meer een vaste aanstelling, iets wat het de werkgever 'alleen maar' verhinderde om in "perfect liberty" zijn arbeidskrachten in te kopen en af te stoten.
De vakbonden waren al direkt sceptisch --of botweg 'tegen'-- en wezen er op dat een dergelijk systeem uitgebreide voorzieningen vergt om de andere helft van de Deense Sprookje waar te maken, namelijk dat een dergelijk liberaal ontslagbeleid tot lage werkeloosheid zou leiden. "Flexsécurité" werd het Franse woord.
--"Flexsécurité", zeggen de voorstanders, "beschermt de werknemer, niet de baan. Dat is beter voor de economie, èn beter voor de werknemer".
Het 'hoe' van die 'bescherming' was niet duidelijk, en werd voortdurend onder het tapijt geveegd door Villepin c.s.
De hele zomer lang druppelden er verslagen van studiereizen binnen die beschreven hoe in Denemarken (maar ook in NL, Zweden en UK) naarstig werd gewerkt aan de begeleiding van 'werkelozen' bij het zoeken naar werk, en het stimuleren van (her)opleiding. Dergelijke 'zorg' is in Frankrijk totaal onbekend, maar Villepin c.s. stelden wel enige budgetten ter beschikking om dat 'ook bij ons' op gang te brengen. Dat maaide alvast het gras weg voor de voeten van de tegenstanders.
Nu komen er meer grondige studies van dat DM op tafel. Het vereist o.a. een 'esprit civique' die de bewoners van Noord-Europa in hoge mate hebben, maar de zuidelijken veel minder. Dat argument was op een "literair-culturele" manier al vaker aangedragen, maar een "harde onderbouwing" leek te ontbreken. Die 'esprit civique' is een cruciale factor bij de beveiliging tegen misbruik van het systeem.
Sociologen onderzoeken al sinds 1980 'de cultuur' met gecoördineerde longitudinale studies in een groot aantal landen. Een relevante kernvraag, ingebed in een aantal andere contrôle-vragen, luidt:
--"Vindt u dat het onder omstandigheden wel eens gerechtvaardigd is om geld uit de publieke kas op te eisen waarop u eigenlijk geen recht hebt?" [qu'il peut être quelquefois justifié de reclamer des transferts publics ...]
De Denen antwoorden voor 88% "nooit". De Fransen voor 38%. Daarmee stonden ze op de 23ste plaats van de 25 onderzochte landen. Achter Mexico (40%), v��r Slowakije (36%) en Griekenland (22%).
Dat betekent dat "flexsécurité" slechts een theatertruc is van Villepin c.s. om het liberale ontslagrecht in te voeren. Dat is intussen gelukt. Over die culturele factor hebben Villepin c.s. gezwegen. Dàt is de aap die uit de mouw komt. Jammer voor de Franse economie.
__________________________
Eerder over het Deense Model: 29 Juli ["Per slot heeft ��n van de vijf Fransen g��n opleiding"]

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag 30 Oktober 2005
Heel lang geleden, toen ik mij bezighield met de toentertijd modieuze PLC (Product Life Cycle), kreeg ik de opdracht eens uit te zoeken of het einde van die PLC misschien als een mathematisch model kon worden beschreven. Kort daarv��r had men met succes een zeer leerzaam mathematisch model weten te maken, waarmee het introductie-proces van een nieuw produkt van nogal wat geheimzinnigheid en 'alchemie' kon worden ontdaan. Waarom het einde van de PLC nèt zo?
Dat waren mathematische modellen waarmee toen --en nu nog-- de verspreiding van een (griep-)epidemie kon worden beschreven.
In dezelfde business-bijlage van Le Monde, die ik gisteren aanhaalde, vond ik een verwijzing naar een artikel van twee wetenschappers van de Universiteit van Genève. Dat artikel heb ik inmiddels, en dat begint ��k met een onderzoek naar het einde van de levenscyclus. Niet van produkten, maar van bedrijven. Het begrip levenscyclus is later te pas en te onpas op vanalles toegepast. Op zich is het een 'lege doos'.
Net als ik toen, constateren beide onderzoekers dat het 'begin', de 'groei' en het 'succes' in het brandpunt van de belangstelling staan, maar dat je studies over de (slechte) afloop op de vingers van één hand kunt tellen.
De studie analyseert het onverwacht instorten van succesvolle bedrijven die nog een kwartaal v��r de crash als leidend en 'voorbeeldig' in hun sector werden beschouwd. ["Althans hun PR-façade", denk ik erbij.]
Er zijn ook NLse bij: "Koninklijke Ahold" en "Koninklijke KPN".
Van de eerste komt de toenmalige topman op de onderzoektafel:
--"Ahold�s CEO Cees van der Hoeven ( ... ), "the Dutch Napoleon"
De alom geroemde vier succesfactoren: high growth rate(1); ability to change continuously(2); highly visionary company leadership(3); success-oriented company culture(4) hadden deze bedrijven in hoge mate. Daaraan lag niet. Het lag aan het tevéél daarvan.
Dat leidde tot een crisis, waardoor --volgens de Hitler-truc-- de topman zéér uitgebreide bevoegdheden kreeg. Toen was het kennelijk gedaan met de 'visie'. De topman accepteerde geen feedback meer, en werd steeds autoritairder. De "visie" raakte los van de realiteit.
Dat kun je concluderen uit het lijstje van de faalfactoren. Dat zijn namelijk tè snelle groei(1), tè grote verandering(2), autoritair leiderschap(!), tè veel 'succes-orientatie'(4) waardoor de medewerkers elkaar het mes op de keel zetten.
Wat de oplettende lezer zal opvallen is dat je deze lijstjes naast elkaar kunt leggen. Alleen 'visie' is ingeruild voor 'autoritair leiderschap'.
__________________________

http://www.sku.ch/_seiten/absolventen/alumnibiblio/downloads/biblio_fuehrung/probst_ame_orgacrisis.pdf.
Gilbert Probst and Sebastian Raisch, Organizational crisis: The logic of failure, Academy of Management Executive, 2005, Vol. 19, No. 1

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag 31 Oktober 2005
Als ik 'over' iets wil schrijven wat mij frappeert of ontroert, dan blijkt soms dat alles al gezegd is; zoals bij een gedicht. Dan rest mij alleen maar te zeggen:
--"Kijk, zie jij dat ook?"
Nu gaat het over een interview met de Britse schrijver Ian McEwan die in Babelia van Zaterdag werd geïnterviewd over zijn nieuwe boek dat onder de naam Sábado (Zaterdag) in het spaans werd vertaald.
Ik beperk mij tot minimale toelichting en vertaal:
[In het interview komt de "meest irrationele van alle religies" ter sprake, "de radicale islam". Wat moeten wij doen, vraagt McEwan zich af:].

"Moeten wij ons verliezen in zelfbeschuldiging? Moeten wij onze wetten strenger maken? Moeten wij ons buurland binnenvallen? Met andere woorden, raak schieten is heel moeilijk."
Vraag: "Gaat het meer om een religieuze vraag dan om een etnische?"
Antwoord: "Ja, de religie, en niet alleen de islam, veroorzaakt veel problemen. De belangrijkste vraag is of wij er ooit in zullen slagen de religie te elimineren, of dat we er eeuwig mee moeten leven."
[Tot zover ontstijgt dit antwoord niet het huis-tuin-en-keuken atheïsme] "Ik ben bang dat het [de religie] deel is van de menselijke geest. Maar ik denk dat er een andere weg is. Een van de ambities van de roman Sábado was om na te gaan of het vanuit een atheïstisch en materialistisch perspectief mogelijk is om een wereldbeeld te presenteren dat veel rijker, interessanter, warmer, hartelijker is, en met alle transcendente en emotionele elementen waar we op gesteld zijn. Transcendentie, zelfs spiritualiteit, is niet onverenigbaar met rationaliteit". [ ... ] "Ik wilde schrijven over het geluk binnen een context, en het idee onderzoeken van een levensfilosofie deels gebaseerd op de wetenschap, en tot leven gewekt met liefde, voor de familie, voor muziek . . . Ik wilde laten zien dat vergeving en medeleven geen exclusieve christelijke deugden zijn; dat we geen god nodig hebben die ons opdrachten geeft; een alternatief voor het religieuze perspectief bieden en aantonen dat, zelfs deze visie, niet vrijgesteld is van problemen." Inderdaad, atheïsme is OK, maar als het slechts is gebaseerd op 'balen' van religie --of erger, op 'haten' van religie-- komt het niet verder dan radicale islam. Het zinnetje wat ik zal onthouden is:
--"Transcendentie, zelfs spiritualiteit, is niet onverenigbaar met rationaliteit".
Zo zie ik ook de recente studies over de 'god gene', en wat ik eerder las bij Paul Bloom in zijn Descartes' Baby.
________________________
Ik schreef eerder n.a.v. Descartes Baby en de 'logica' van transcendentie en spiritualiteit op 12+14 sep, 2, 3 en 7 nov 2004 en 8 feb 2005.

terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek Oktober 2005