Mijn Dagboek 66


Dit is Dagboek 66. Het loopt van 1 tot 30 November 2005 en begint met Rosa Parks die in 1955 weigerde haar plaats af te staan aan een blanke, en vervolgt met Arteconomy, een stichting die zich o.a. vragen stelt over de social responsibility van de kunst. De relatie tussen Ratio en Religie kom opeens uit drie verrassende invalshoeken aan de orde. Tien keer beperkte ik mij tot 100 woorden. Enkele malen kom ik terug op de rotfoefjes van Sony op zijn handel te beschermen. In het laatste gedeelte van de maand schrijf ik in korte stukjes mijn In Memoriam over Carla: Twintig jaar lief en leed, en drie kinderen. Dat is een groot stuk van mijn leven, en van het hare.
Index Maand 2005
1,   2,   3,   4,   5,   6,   7,   8,   9,   10,   11,   12,   13,   14,   15,   16,
17,   18,   19,   20,   21,   22,   23,   24,   25,   26,   27,   28,   29,   30.

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag 1 November 2005
De vorige week overleed Rosa Parks, die in 1955 weigerde voor een blanke op te staan toen de 'whites only' afdeling van de bus vol was. De geschiedenis, en de schoolboekjes, hebben haar leven gereduceerd tot 'dàt alleen', als een moraliserend verhaaltje. In het kielzog daarvan kon een Amerikaanse humorist succes oogsten met een act dat zij "alleen maar op haar kont was blijven zitten".
De zuidelijke staten leefden in dezelfde waanzin als "apartheid", maar verergerd door 'strafexpedities' van de Klu Klux Klan, ad hoc lynchpartijen en brandstichtingen die zelfs op het hoogtepunt van de ZA-se apartheid geen regel waren.
Dat was het klimaat waarin Rosa Parks opgroeide, maar ��k in een subcultuur van moedige zwarten. Ze wist wat ze deed. Ze riskeerde ter plaatse gelyncht te worden. Maar ze wist ook dat ze niet alleen stond.
Die 'subcultuur' van moedige zwarten richtte zich op persoonlijkheidsvorming. In stilte --en v��r alles low profile-- werd gewerkt aan de algemene bevrijding op lange termijn, maar op korte termijn aan valse beschuldigingen van verkrachten, en andere systematische onrechtvaardigheden die door de blanken als 'absoluut rechtvaardig' werden ervaren.
Dat daarna een 381 dagen durende boycott van het openbaar vervoer kansen gaven aan de jonge Martin Luther King, en dat toen een nieuwe victorie begon, die alle publiciteit naar zich toe trok, mag niet overstralen hoe het 'spading work' gedaan werd door die subcultuur van moedige zwarten. Het is goed daar eens wat op na te lezen, zeker nu het neo-kapitalisme langzaam maar zeker een nieuw net van structurele onrechtvaardigheden over ons dichttrekt. Het verzet daartegen bestaat niet 'alleen maar' op je kont blijven zitten, en wachten op één 'dapperling' die het allemaal voor ons zal regelen als een soort Batman of Super Hero.
______________________________
http://www.grandtimes.com/rosa.html
http://www.achievement.org/autodoc/page/par0bio-1
http://en.wikipedia.org/wiki/Rosa_Parks

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag 2 November 2005
Over de relatie tussen Kunst en Economie, waar mijn vriendin Julie en stichting Arteconomy zich druk maken, schreef ik 5 oktober naar aanleiding van een artikel over Venetië als "zinkende stad". Letterlijk, wellicht ook figuurlijk, maar met de glorie van topcreativiteit. Het artikel vroeg zich dan ook terecht af: "Is Venice sinking or thinking?"
Pistoletti, van de Italiaanse stichting Cittadellarte, werd geïnterviewd, en ik schreef daarvan dat die in hetzelfde vaarwater zat als Arteconomy: Beiden maken zich zorgen --en hoofdbrekens-- over die relatie.
Julie schrijft mij nu over de verschillen tussen beide benaderingen. Ik vind haar zoeken verhelderend, omdat het laat zien dat het probleem van beide stichtingen veel verder reikt dan 'sponsoring' of een 'creatief produktje', waar de niet-geïnitieerde wellicht bij stil blijft staan als die kunst en economie met elkaar probeert te verbinden.
Pistoletti plaatst de kunst --in zijn denken, maar ook in zijn logo-- in het centrum, en stelt dat de kunst 'social responsibility' teweeg brengen t.a.v. de economie, de politiek en andere entiteiten van de maatschappij.
--"Wie zorgt voor 'social responsibility'?", vragen beiden zich af.
Inderdaad een goede vraag nu de bestaande normen daarvoor, socialisme, christendom en humanisme, en wat al niet meer, geen algemeen aanvaarde richtlijnen meer uitstralen.
Dat het 'ergens' iets met creativiteit en kunst te maken heeft voelen beide stichtingen wel aan. Een uitspraak als "Creativity is a tool to identify the issues that we need to be competent", draagt dan ook de goedkeuring weg van beide vors-groepen of 'think tanks'.
In een lange brief legt Julie mij uit waar voor haar de schoen wringt als zij het betoog van Pistoletti probeert te volgen. Het centraal stellen van kunst en creativiteit zit haar dwars, terwijl ze het toch met Pistoletti eens is dat beide entiteiten een centrale rol spelen bij het gestelde probleem.
--"Creativiteit is geen alleenrecht meer van kunst", schrijft ze, "iedereen --ook economie-- heeft creativiteit in huis. Bovendien is dat centraal plaatsen van kunst en creativiteit mij veel te dominant en paternalistisch".
Dan gaat zij verder met iets wat ik het beste de mannelijke versus de vrouwelijke vorm van probleemoplossen kan noemen.
In elk geval is het een nadenkertje, zowel qua inhoud als methode.
--"Wat Arteconomy doet is 'de verbinding' in het centrum zetten van die verschillende (maatschappelijke) entiteiten. Door ons te concentreren op 'die verbinding' komen we meer tot een geheel".
De een stelt 'een oplossing' centraal, de ander het 'samen zoeken naar'.
Is dat niet typisch mannelijk-vrouwelijk?
____________________________________
• Arteconomy: www.arteconomy.be
• Michelangelo Pistoletto, http://www.cittadellarte.it/

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag 3 November 2005
Het 'Amerikaanse KIVI' heeft in een rapport aan het parlement geconstateerd dat de dijkbreuken in New Orleans slechts op enkele plaatsen waren ontstaan wegens 'water over de top'. De 'dozijnen'(!) andere breuken waren veroorzaakt door slecht onderhoud, slecht materiaal, en slechte coördinatie van de gehanteerde normen.
Het zij zo.
Waar ik echter mijn ogen bij uitwreef, was het advies om de dijkhoogte af te stemmen op de overstromingskans "eens per 500 jaar", ipv de huidige "eens per 100 jaar".
Ik heb toen even de NLse 'deltahoogte' nagetrokken. 1/4000 is het uitgangspunt, maar Rotterdam en de Westerschelde gaan uit van 1/10000. (100 woorden)
_____________________
http://news.bbc.co.uk/go/pr/fr/-/2/hi/americas/4401692.stm Published: 2005/11/02 22:35:23 GMT
http://www.scheldenet.nl/?url=/nl/veiligheid/overstroming/

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag 4 November 2005
Er zijn verschillende technieken voor een CD-producent om zijn CD's tegen copiëren te beveiligen. Maar het gaat hard-tegen-hard met hackers, en andere slimmerikken, die dat proberen te ontduiken.
Nu is aan het licht gekomen dat Sony een techniek gebruikt die virus-makers gebruiken. Op zichzelf is dat niet verbazingwekkend, ware het niet dat de computer besmet wordt met een heel gevaarlijk virus: Een zgn rootkit. De rootkit is op zichzelf niet gevaarlijk. Het opent "alleen maar" de weg voor kwaadaardig gebruik. In dit geval veroorzaakt het argeloos spelen van een officiële Sony CD dat alle files die met $sys$ beginnen volledig verborgen blijven, ook voor anti-virus programma's. Dat is een invitatie. Zelfs de allerdomste hacker kan nu een anti-virus programma in de luren leggen. Als hij er $sys$ v��r zet, blijven zijn duistere praktijken verborgen; ��k voor anti-virus programma's.
Sony heeft inmiddels toegegeven dat ze deze techniek al acht maanden gebruiken, maar geen klachten hebben gehad.
Nogal wiedes! Het duurt even voor deze 'nieuwe kans' in de virus-penoze bekend wordt Het kostte de ervaren computerveiligheidsspecialist Mark Russinovich heel wat speurwerk om de herkomst deze 'storing' op zijn computer vinden, om tenslotte te ontdekken dat hij een keurige, officiële, "veilige" CD van Sony had gespeeld: Get Right With the Man van Van Zant Brothers. Het leest als een spannende detective!!
Sony reageerde onmiddellijk op die onthulling. Niet met verontschuldigingen, maar met een 'patch', en de belofte de anti-virus bedrijven op de hoogte te stellen.
Dat schoot Wired News in het verkeerde keelgat. Niet van één van hun columnisten, maar de Wired News Staff hoogstderzelve.
Sony, schrijven ze, heeft de regels van het fair play geschonden. Sony heeft de grens overschreden van verantwoorde programma's en computermisdrijf. Het betrokken misdrijf staat helder in Computer Fraud and Abuse Act: "Het 'knowingly', zonder toestemming toestaan of veroorzaken dat een gevaarlijk programma wordt geladen".
De slotzin van Wired luidt:
--"Honest programs have no need to conceal themselves or their actions from users. Honest companies, too".
Je strijdmethoden aanpassen aan die van je tegenstander heeft zijn grenzen. We herinneren ons nog te goed hoe de Fransen een 'vuile oorlog' voerden in Algerije, of Spanje tegen de ETA. Ook 'het goede' gaat er tenslotte aan ten onder. Dat is CD-piracy niet waard.
__________________________
Wired News: http://www.wired.com/news/rants/0,2350,69467,00.html
Mark Russinovich: http://www.sysinternals.com/blog/2005/10/sony-rootkits-and-digital-rights.html

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag 5 November 2005
Vandaag is het in Engeland Guy Fawkes' Day, wat traditioneel wordt gevierd met rotjes, ontploffingen en andere stoutigheid-op-straat. Het "waarom" daarvan ligt precies 400 jaar geleden. Dat was voor Prospect een gelegenheid om leuk artikeltje te wijden aan die mislukte opblazing van het Parlement. Er was een tunnel gegraven tot onder het Parlement en er lagen minstens '20 barrels of gunpowder'.
Prospect
vertelt het verhaal echter vanuit het perspectief van Ben Jonson, die altijd al theater en politiek door elkaar wist te halen, en hier een rol in de zijlijn had. Leuke opfrisser van dit bekende verhaal. Vier pagina's pdf. (100 woorden)
__________________________________

Liefhebbers stuur ik de pdf op verzoek (33kB), of ga naar
http://www.prospect-magazine.co.uk/article_details.php?id=7118&AuthKey=2736c1e03aff725c37b5dd08275dc063&issue=512

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag 6 November 2005
Ik heb laatst nog eens wat nagelezen over die twintigste eeuw. Het Humane Tijdperk, zoals ze dat noemden. Alles moest zo nodig 'humaan' zijn. In de negentiende was de slavernij afgeschaft, en iedereen was opeens gelijk. Zelfs vrouwen!! Onvoorstelbaar!!
En Kunst voor Iedereen!!
Het leidde per slot tot eindeloze stakingen en verstoring van de groei naar wèrkelijke rijkdom en Cultuur. Het was interessant om dat nog eens te lezen. De Bijbel en de Koran hebben ons geholpen de oude orde weer te herstellen. Met Gods hulp bestaat de wereld nu gelukkig weer uit rijken en armen. De goede oude slavencultuur. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag 7 November 2005
Vandaag geen stukje.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag 8 November 2005
Fujimori, de Peruaanse ex-president, die eerder naar zijn geboorteland, Japan, vluchtte omdat hij in Peru werd vervolgd voor corruptie en schending van de mensenrechten, is onverwacht in Santiago de Chile geland met een privé-vliegtuig. Iedereen heel verrast, maar de hotelkamers waren al een paar weken geleden besproken.
Peru eist uitlevering, liefst snel, dus 'administratief'. Maar Chili is allergisch daarvoor omdat Pinochet zulke dingen ��k buiten de rechterlijke macht 'regelde'.
Nu zit Chili in hetzelfde parket als Londen toen Chili uitlevering van Pinochet eiste, met die Law Lords en zo.
Dat wordt dus 'Grieks Drama': Hoe zal Chili zijn trauma's verwerken? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag 9 November 2005
Van een brug-in-aanbouw in nieuwe Autovía del Mediterráneo in de buurt van Granada is een 'vooruitgebouwd' pre-fab wegdek van 60 meter lang en 12 meter breed afgebroken en naar beneden gestort. Zes doden. Onverwacht. Er was geen speciale weerconditie.
De pennen komen los over de toenemende onveiligheid van de werkplek. Daar zitten forse stijgingen in, en Spanje, met Portugal nóg erger, bungelt achteraan in de Europese rij.
Het is een hoge brug als die bij Millau, maar veel kleiner. [Millau heeft slanke kolommen van 380m en is van staal. Deze heeft kolommen van 80m en is van beton.] Men tracht de schuld dóór te schuiven naar de Portugese onderaannemer. Maar Spanje zelf heeft t.o.v. het vorig jaar óók een stijging van 12,4% in arbeidsongevallen. Intussen wordt gewezen op de bewezen relatie tussen onderaanneming en bedrijfsongevallen: Hoe meer onderaannemers, hoe meer ongevallen.
Diverse autoriteiten wassen publiekelijk hun handen in onschuld. De 'technische berekeningen waren correct'. De arbeidsinspecties hebben 'niets abnormaals' gezien. De vakbonden, gealarmeerd door de stijgende arbeidsongevallen, hadden intussen ook inspecties gehouden: 'Geen bijzonderheden'. Het Ministerie heeft een technische onderzoekscommissie ingesteld. Niets wijst er op dat er naar sociale factoren wordt gezocht.
Deze zomer in Frankrijk las ik een analyse over de stijgende ongevallen in de Franse 'bouw'. Ook schrikbarend. Daar had men ontdekt dat de toename van de 'tijdelijken' en 'uitzendkrachten' tot een vermindering van onderlinge solidariteit leidde. Een sociale factor dus. De 'ouderen' lieten gevaarlijke klussen over aan 'argeloze' nieuwelingen en 'ongeschoolden' die nog geen 'instinct' hadden ontwikkeld voor veiligheid en gevaarlijke situaties. In dat artikel werd gewezen op NLse wetgevingen die uitzendbureaux verplicht om uitzendkrachten te voorzien van een opleiding+diploma "Veiligheid In De Bouw". Ook werd gewezen op Deense initiatieven in de 'sociale sfeer' van het hele arbeidsteam, de uitzendkrachten, de 'vasten' en de meer ervarenen. In beide gevallen met klinkende resultaten op het gebied van arbeidsongevallen.
Frankrijk begon zich de ogen uit te wrijven, maar die hebben nu andere zorgen aan hun kop. Spanje stelt een "technische commissie" in. De minister lichtte daarbij toe dat de "papieren allemaal in orde" waren: "todos los papeles en regla", en dat de commissie moest onderzoeken waarom de mechanismen van de veiligheid niet werkten: "por qué no funcionaron los mechanismos de seguridad".
Misschien moesten ze toch eens naar het Noorden kijken. Of naar de Fransen, als ze de 'laaglanders' te boers en te onbeschaafd vinden.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag 10 November 2005
--"Waar ga je van de winter heen?"
--"Tja, dat vraag ik mezelf ook af"
--"Terug naar Chili? Het was je zo goed bevallen"
--"Nù zeker niet, wèl later weer eens. Ik had mijn zinnen gezet op Venezuela --'Klein Venetië'(!!)-- om van daar uit naar de ABC-eilanden te gaan; Bonaire speciaal. Daar heeft Theo wat terreinverkenningen voor mij gedaan. Heel positief, maar de gegevens over Venezuela warmen mij nog niet echt op"
--"Hoezo? Het heeft toch goedkope verbindingen met La Gomera?"
--"Dat klopt, maar het is tropisch; niet bepaald mijn klimaat"
--"En nu?"
--"Misschien alleen een tussenstop, en dan die kusteilanden" (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag 11 November 2005
[Sinter Mèrte in Venlo]

Met het idee van Google om de hele wereldliteratuur op het internet te zetten is niet iedereen het zomaar eens. Zeker, het is "een goede zaak".
Het is ook niet nieuw. Het Gutenberg-project is al 34 jaar oud, en omvat 16.000 boeken, hoofdzakelijk Engels. Cervantes Virtual, met Spaanse teksten, heeft 15.700 complete boeken op het internet, en Gallica, van de Franse Bibliothèque Nationale, meldt 70.000 ouvrages numérisés.
Ciberpaís
, de donderdagse internetbijlage van El País wijdt er een hele bladzijde aan. Het gaat om miljoenen boek als het plannetje van Google doorgaat, en Ciberpaís babbelt verder over problemen met auteursrechten, copyright, en dat dat in de VS anders ligt dan in Europa.
Wired News
gaat wijst echter op de zeer principiële gevolgen van wat daar aan de hand is.
(1) De Amerikaanse schrijvers en uitgevers protesteren.
(2) Google zegt 'OK, we zullen alle boeken waartegen bezwaar wordt gemaakt uitsluiten van scannen, en desgewenst ook van indexing'.
(3) De schrijvers en uitgevers roepen verontwaardigd: 'Google draait de rollen om, en legt de verantwoordelijkheid voor copyright-schending bij de eigenaar in plaats van bij de gebruiker'.
(4) De schrijvers/ uitgevers hebben gelijk, zegt Wired, maar het is niet Google die de rollen omdraait, het hele Internet berust op de vrijheid van indexing. In dat geval zit Google niet alleen fout, maar ook Yahoo!, MSN Search en Internet Archive, kortom iedere technologie die kennis bruikbaar en toegankelijk maakt in onze "digital age".
Indexing
werd tot totnutoe beschouwd als 'fair use of copyright': Het maken van een kaart in een kaartenbak die iedereen kan consulteren.
Als Google zou betalen voor dat 'recht', is dat even fataal voor het Internet. Een groot stuk van wat nu nog gemeenschappelijk bezit is, gaat over in privé-handen. "Fair use" betekent dan "afblijven!". "Fair use" is dan tot nul gereduceerd.
Volgens het imperatief van winstmaximalisering op korte termijn voor de aandeelhouders is er helemaal geen ruimte voor de overweging dat het toegankelijk maken "een goede zaak" is voor de cultuur,of voor de wereld. Voor het nut-van-het-algemeen zorgt --binnen de neo-kapitalistische opvatting-- de 'onzichtbare hand'. [En de rest kan barsten.]
Zo wordt het Internet weer een beetje geprivatiseerd.
Die discussie is dus h��l belangrijk.
_________________________
Google's Tough Call, November 2005, http://www.wired.com/wired/archive/13.11/posts.html?pg=8,
GALLICA: http://gallica.bnf.fr [alleen 1250 docs 'searchable' als txt, de rest is 'facsimilé', met 'searchable' index en samenvattingen]
CERVANTES VIRTUAL: http://www.cervantesvirtual.com
GUTENBERG (van Illinois University): http://www.gutenberg.org

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag 12 November 2005
Verleden Vrijdag berichtte ik over het schandalige gebruik van hacker-technieken door Sony om zijn CD's tegen copiëren te beveiligen: Het opende een 'koninklijke weg' voor virus-ontwerpers.
De reaktie van Sony was allereerst laconiek: Ze beloofden een patch voor wie er om zou vragen. Een lapje-voor-het-bloeden zogezegd.
Het was geen loos alarm. BBC-News van gisteren meldde de eerste virussen die daarvan gebruik maakten, al bleek ��n daarvan een ontwerp-foutje te hebben waardoor die niet werkte. BBC-News van vanmorgen meldt dat Sony zegt te stoppen met deze "beveiligings-techniek".
Geen wonder! Er zijn intussen ook zes principiële processen (class-action lawsuits) tegen Sony aangespannen. (100 woorden)
_________________________
Viruses use Sony anti-piracy CDs http://news.bbc.co.uk/go/pr/fr/-/2/hi/technology/4427606.stm
Published: 2005/11/11 11:11:05 GMT
Sony stops making anti-piracy CDs http://news.bbc.co.uk/go/pr/fr/-/2/hi/technology/4430608.stm
Published: 2005/11/12 06:05:16 GMT
The Sony Boycott Blog http://www.boycottsony.us/ volgt het nieuws op de voet

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag 13 November 2005
In december 1999 schreef ik over het werk van Agacinski en Héritier, twee franse wetenschapsters die betoogden dat in alle bestuursorganen van onze maatschappij 50% vrouwen 'moesten' zitten.
Als een 'plicht', omdat alleen op die manier de wezenlijk verschillende inbreng kan worden gerealiseerd.
De Noorse wetgeving uit 2002 komt daar in de politieke praktijk het dichtste bij:
--"Binnen drie jaar 40% vrouwen in de topbesturen van bedrijven!"
Nu is die periode voorbij en de minister kondigt 'sancties' aan:
--"I don't want to wait 20 or 30 years until sufficiently intelligent men finally appoint women to the boardrooms"
Lees maar na. (100 woorden)
_______________________
BBC NEWS: 2005/11/11http://news.bbc.co.uk/go/pr/fr/-/2/hi/business/4429408.stm
BBC NEWS: 2003/06/13 http://news.bbc.co.uk/go/pr/fr/-/2/hi/business/2988992.stm
Mijn Dagboek, 10 november 2002 en 8 augustus 2004 met samenvatting en verwijzingen.
Mijn Reisbrief N� 8, 5 dec 1999, http://www.van-eyk.net/gerard/biblio/nlrbri08.htm
Artikel van mij: De Èchte Ongelijkheid, http://www.van-eyk.net/gerard/biblio/heritier.htm

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag 14 November 2005
In October publiceerde Prospect een artikel Opiate of the masses, waarin de drug Gerin Oil [lees 'religion'] werd beschreven als highly addictive maar zelfs overheden bevorderden het!!
Metaforisch beschrijft de "committed atheist" Richard Dawkins het kwaad dat daardoor in de wereld werd aangericht: Zelfmoordterroristen zitten tjokvol met dat spul, maar ook de kruistochten worden genoemd. In lage dosis, geeft de schrijver toe, is het largely harmless en kan het zelfs een functie hebben als social lubricant. M��r positiefs kan er kennelijk niet van af.
Religie heeft eeuwenlang de oppermacht gehad, en is daardoor blind geworden voor wat er op andere levensterreinen voor positiefs aan de orde 'zou kunnen zijn'. Dit soort atheïsme is er het begrijpelijke gevolg van. Terecht. Maar nu er is het gevaar dat het kind met het waswater wordt weggegooid.
Dit 'magere' atheïsme is gebaseerd op "balen van religie", zoals ik 31 Oktober schreef. Dit soort atheïsme vindt dat transcendentie en spiritualiteit niet verenigbaar is met rationaliteit. Dat zou een verarming van onze cultuur betekenen. Terecht stellen andere atheïsten dat religie niet het alleenrecht mag claimen op ethische waarden [alleen die kruistochten al!!] en dat er ruimte is voor secular ethics.
Maar intussen komen er ook van de andere kant nieuwe geluiden. 31 Oktober citeerde ik van Ian McEwan:
--"Transcendentie, zelfs spiritualiteit, is niet onverenigbaar met rationaliteit".
Tenzin Gyatso
(de 14de Dalai Lama) schreef in 12 November in NYT een artikel waarin hij de wetenschap en de religie wijst op het serieus nemen van elkaar. Kardinaal Paul Poupard, hoofd van de Pauselijke Raad voor Cultuur liet laatst op een persconferentie weten dat het maar eens afgelopen moet zijn met dat "wederzijdse vooroordeel". Hij citeerde de vorige paus die in 1992 zei dat de affaire Galileo berustte op een 'tragisch misverstand'.
Van ��n kant denk ik: Als de vos de passie preekt . . .
Maar misschien is er toch wat in beweging. Alledrie de teksten zijn de moeite van het lezen ruimschoots waard. Dat is al heel wat.
__________________________________
Richard Dawkins, Opiate of the masses, Prospect, Issue 115, October 2005, www.prospect-magazine.co.uk
Vatican: Don't Knock Science, 4 Nov 2005 http://www.wired.com/news/culture/0,1284,69485,00.html
Tenzin Gyatso, Our Faith in Science, The spiritual and the empirical can learn from each other. NYT 12 nov 2005.
www.nytimes.com/2005/11/12/opinion/ 12dalai.html?incamp=article_popular

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag 15 November 2005
Ik heb die persconferentie van Kardinaal Poupard, waar ik gisteren over schreef naar aanleiding van een BBC-News bericht eens nagetrokken. De persconferentie was op 3 november in Rome het presenteerde het eerste internationale congres van STOQ (Science, Technology and the Ontological Quest). "Ontological Quest" zou je kunnen vertalen als: "zoektocht naar de algemene eigenschappen van de dingen".
Dat is boeiend, want vroeger haalde je dat uit de bijbel en de openbaring. Nu ga je het zelf zoeken. Daarvoor zijn nogal wat pioniers van de huidige wetenschap in de ban gedaan of erger: Paracelcus en Galileo prefereerden eigen waarneming. H��l revolutionair toentertijd.
Het congres heeft inmiddels plaatsgevonden van 9-11 november in Rome aan de pauselijke universiteit van Lateranen. Het thema dit jaar was: "Het begrip oneindigheid in de wetenschap, de filosofie en de theologie". Het is de bedoeling iedere twee jaar een dergelijk congres te houden.
Kardinaal Poupard, op de persconferentie, zei dat het initiatief een nieuw 'klimaat van dialoog' moest bevorderen tussen de Katholieke Kerk, de wetenschappelijke cultuur, en ons dagelijkse leven. Het uiteindelijke doel, zo voegde hij er aan toe, is een bijdrage te leveren aan de veranderende houding van gelovigen tegenover de wetenschap.
Dat is ��k boeiend. Bedoelt hij dat de gelovigen 'bekeerd' moeten worden tot 'eigen waarneming' in tegenstelling tot 'vastklampen aan de openbaring'? Of wil De Kerk, bekend om haar bemoederende, zo niet imperialistische, neigingen, de gelovigen 'begeleiden' naar de wetenschap zodat die altijd onder contrôle van De Kerk zal blijven?
De wetenschappelijke basis, zo gaat het verhaal verder, zal geleidelijk worden uitgebreid door samenwerking met andere pauselijke universiteiten in Rome, en met andere Europese universiteiten. Met name die van Navarra (Spanje), Lublin (Polen) en Namen (België).
Vreemd. Waarom Leuven niet?
Het antwoord is waarschijnlijk dat Opus Dei daar niet erg sterk is vertegenwoordigd. Navarra, dat is algemeen bekend, is een bolwerk van Opus Dei.
Interessante ontwikkeling, maar, lieve lezers, ik hou ze in de gaten.
--"Als de vos de passie preekt '. . . . "
__________________________
STOQ - Science, Theology and the Ontological Quest, www.stoqnet.org/index_e.html
Vatican Information Service: http://www.ewtn.com/getstory.asp?number=6207

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag 16 November 2005
Ik heb natuurlijk ��k even nagetrokken wat Tenzin Gyatso (de 14e Dalai Lama) in NYT schreef op 12 November over het wederzijds serieus nemen van wetenschap en religie of spiritualiteit. [Hier hebben we meteen al een 'opletpuntje'. Is religie wat het oorspronkelijk betekende, het 'verbinden' als bezigheid, als werkwoord, als zoektocht? Of zijn het de panklare regels die autoriteiten of sociale dwang ons door de strot trachten te stoppen? Spiritualiteit heeft dat 'dubbele' nog niet zo, maar ik zie de bui al hangen zodra --als een vorm van 'balen van religie'-- de populariteit van "spiritualiteit" toeneemt]
Het NYT-artikel was de toespraak die Gyatso hield bij de opening van de tweede grote bijeenkomst van (neuro-)wetenschappers en mensen gevormd in de spirituele tradities van het boeddhisme, met name de enorme kennis en ervaring die daar is verzameld over mediteren. "Science and Clinical Applications of Meditation", was het thema van deze bijeenkomst.
Het was ��n van de aktiviteiten van het Mind and Life Institute, in 1987 mede opgericht door Gyatso met het doel de moderne wetenschap met de 'religieuze' en spirituele traditities van het boeddhisme met elkaar te verbinden. Deze doelstelling is vergelijkbaar met het recente initiatief van De Kerk waar ik gisteren over schreef. D��r was het doel "een bijdrage te leveren aan de veranderende houding van gelovigen tegenover de wetenschap", en "dat het maar eens afgelopen moet zijn met het wederzijdse vooroordeel".
Het Mind Life Institute formuleert zijn visie anders: To establish a powerful working collaboration and research partnership between modern science and Buddhism - the world's two most powerful traditions for understanding the nature of reality and investigating the mind.
Heel concreet voegde de Dalai Lama er de volgende uitdaging aan toe:
--" . . . explore the means by which people can create and maintain a healthy mind"
In de openingstoespraak voegt hij daar nog aan toe:
--"After all, if practices from my own tradition can be brought together with scientific methods, then we may be able to take another small step toward alleviating human suffering"
Hier staat het menselijke lijden centraal, de compassie. De Kerk wil echter "een bijdrage te leveren aan de veranderende houding van gelovigen tegenover de wetenschap". Dat is wat anders. Opletten dus!
____________________________
The Mind and Life Institute, www.mindandlife.org
The Importance of the Encounter with Buddhism for Modern Science, www.mindandlife.org/encounter.html,
The Science and Clinical Applications of Meditation, www.investigatingthemind.org
Ik schreef eerder over de 'logica' van transcendentie en spiritualiteit op 12+14 sep, 2+3+7 nov 2004, 8 feb, 31 okt 2005, en gisteren en eergisteren.

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag 17 November 2005
De Nieuw-Zeelander Robbie Robertson bestudeert als historicus het modewoord "globalisatie".
--"Het is niet nieuw", zegt hij, "zelfs de oudste Chinese cultuur legde banden met omliggende naties".
Afgezien van ordinaire rooftochten zoals de kruistochten, en de verspreiding van ziekten zoals de pest, zoals nu HIV, en SARS, kwam de wereldomspannende stroomversnelling rond 1500 met het 'monopolistisch mercantilisme'.
Van 1800 tot 1945 hadden we het 'industriële monopolisme', en na 1945 de huidige 'globalisatie', die als een monopolisme van de VS moet worden gezien. Dat zijn de drie recente golven. Daar heet het boek naar.
Zij hadden ��n ding gemeen. Het waren "asymmetrische interakties" tussen domineerders en gedomineerden, waarbij de verworven welvaart niet werd "ge-redistribueerd". Dat doet een stamhoofd wel. Daar liepen ze op stuk. De moraal is duidelijk.
Dat is intussen een h��l andere kijk op die ontwikkeling als degenen die bekering-tot-iets-beters als onderliggende motivering menen te zien. Toen was het de bekering tot de weldaad van het Christendom, nu moet de hele wereld bekeerd worden tot een soort stembusdemocratie.
Rudyard Kipling
beschreef de tweede golf als "the white man's burden": Het lot --zo niet noodlot-- dat Het Westen en De Blanken had getroffen omdat d��r de technologie was ontdekt, en dat de blanke mens de morele plicht had om de rest van de wereld daartoe op te voeden. De analyse van Robertson ontmaskert de rol van die ideologieën.
Het is bijzonder leerzaam je eens in een paar andere "vertellingen" te verdiepen over zo'n modewoord als "globalisatie".
____________________
Een goed leesbaar essay van Robertson is: "Globalization Is Not Made in the West",
http://www.globalpolicy.org/globaliz/define/2005/0413notmadeinthewest.htm
Ik heb het van een boekbespreking in Babelia, bij de vertaling in het Spaans van:
Robbie Robertson, The Three Waves of Globalization, 2004, ISBN 1-85649-861-1

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag 18 November 2005
De Sony-story wordt steeds spannender. Als een soort David tegenover Goliath staan de technische bloggers tegenover Sony. Niet alleen het geheim wordt onthuld, maar ook de halve --en onjuiste-- maatregelen van Sony komen met��n op de snijtafel van deze deskundigen.
Venijnig en hilarisch.
Ook de anti-virusbedrijven krijgen een veeg uit de pan. Niet alleen omdat ze deze malware niet hebben gezien, maar ook om hun halve --en onjuiste-- maatregelen.
Ze zijn geburocratiseerd. Zodoende. Maar zou er niet toch een paar 'functionarissen' rondlopen met een echte hackers-ziel die kat de bel kunnen aanbinden?
Kennelijk niet. Of zijn zij juist die techno-bloggers? (100 woorden)
____________________
Real Story of the Rogue Rootkit, http://www.wired.com/news/privacy/0,1848,69601,00.html
Eerder schreef ik er over op 4 en 12 van deze maand. Het leest allemaal als een spannende detective.

terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag 19 November 2005, Ghislaine komt vandaag
Dit is geen gewone Zaterdag. Ghislaine komt vandaag. Ik ga haar afhalen van het andere eiland. Dat is een halve dagreis, want ik moet de boot van 12.00 hebben. Het vliegtuig landt (hopelijk!) om 16.05. Dan met de laatste boot terug. Reken maar op "vaak geen stukje" de komende week. (50 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag 20 November 2005
Ik ben de laatste week gebombardeerd met doodsberichten. De vrouw van een studievriend uit Delft, nu verre buren in Frankrijk. Een vriend van de padvinderij die ik een paar jaar geleden nog in Nieuw-Zeeland opzocht. Een lange lijst van mensen die mijn schrijfvriendin en leeftijdsgenoot opsomde. Ik deelde haar pijn.
En nu is Carla dood. Gistermiddag. Twintig jaar lief en leed en drie kinderen. En die onbegrepen scheiding, nu meer dan dertig jaar geleden. Het turbuleert nog door mijn hoofd. Ik ben er even niet. Ik ga naar NL om samen met de kinderen nog ��n keer afscheid te nemen.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag 21 November 2005
Vandaag geen stukje.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag 22 November 2005
Alles moet even opgeschort worden. Ik ga met spoed naar NL voor de begrafenis. G��n stukjes de komende dagen. Mijn aandacht ligt ergens anders. Misschien Zaterdag een terugblik. Het overlijdensbericht staat op
http://www.van-eyk.net/gerard/dgboeken/carla.gif of hier klikken.
terug eerste dagboekregel

Torviscas, Regency Club, Tenerife, Woensdag 23 November 2005
Wij zijn gisterern hier aangekomen om vanmorgen het vliegtuig vanaf Tenerife Noord te kunnen halen. Ach ja, die bootverbindingen.
Ghislaine slaapt nog. Ik ga haar dadelijk wekken, want over een uur moeten we vertrekken: Taxi, bus, bus, vliegveld.
Gisteren belde Peter over de lopende voorbereidingen. Over wat ze organiseerden voor de afscheidsbijeenkomst, en wat de kleinkinderen er aan zouden bijdragen.
Wij zijn onderweg.
terug eerste dagboekregel

Eindhoven, Donderdag 24 November 2005
Lange reis gisteren. Twee uur taxi+bus+bus. Twee uur naar Madrid. Twee uur naar Brussel. Om tien uur waren we eindelijk in het warme huis van Ghislaine. Ik probeerde in mijn hoofd een 'In Memoriam' te schrijven. Alsof vandaag de laatste dag was om dat helder te krijgen.
E�n ding werd mij opeens duidelijk uit de rouw-correspondentie en andermans herinneringen. We waren allebei solisten. Dat trok ons aan in elkaar. Dat was onze band. Dat was onze waardering. Dat was onze bewondering.
Maar ja, solisme . . . Dan zijn er ook middelpuntvliedende krachten.
terug eerste dagboekregel

Tussen Brussel en Madrid, Vrijdag 25 November 2005
Gisteren was een lange-lange dag vol indrukken. Een ontroerende afscheidsbijeenkomst met persoonlijke herinneringen van mensen die ik niet ken, maar die haar wel kenden gedurende de vijf-en-dertig jaar dat ik haar niet zag. Het klopte allemaal met de twintig jaar dat ik haar kende. Dezelfde energie, belangstelling en creativiteit. Zo had ik haar ook gekend: Steeds op de barricaden als het om onrechtvaardigheid ging, speciaal ten behoeve van --zoals Peter het uitdrukte: "mensen die meer dan gemiddeld moeite hadden met het vinden van een plaatsje in de maatschappij".
Dat zij de laatste weken, na een nieuwe infarct, opeens met mildheid terug kon kijken op haar leven, op haar angst 'of ze het wel goed had gedaan', en ook op het stuk met mij, is als een genade die God haar nog heeft gegeven vlak voor haar vertrek. Als voorschot op de hemelse beloning; als troost voor de nabestaanden.
Ze waren er allemaal. Studievrienden uit Delft ["Wij herinneren haar uit onze studententijd als een innemend meisje van een kamergenoot!", had Paul geschreven.] Mijn broer en zussen allemaal ["Ondanks die 35 jaar is ze een stuk van de familie".] Onbekenden --voor mij-- met wie ze was opgetrokken, en die mij van hun bewondering en herinnering vertelden.
Ze waren er allemaal.
Overvol indrukken sliep ik laat in. De wekker stond vroeg. Om kwart voor vijf rijden! Het heeft gesneeuwd. Moddersneeuw. Nog niets gestrooid; wel sporen van vrachtauto's. Halfweg Antwerpen werd het minder gevaarlijk. Alleen wat miezerige regen. Pas in het vliegtuig kwam ik tot rust. Gelukkig dat Ghislaine meereist.
terug eerste dagboekregel

Torviscas, Regency Club, Tenerife, Zaterdag 26 November 2005
Straks reizen we door naar La Gomera. We hadden het gisteren nog wel kunnen halen, maar we bleven op Tenerife uitrusten van de vermoeienis en de emoties.
Misschien is het wel symbolisch: We moeten nog heel wat afwerken voor we 'thuis' zijn. De afscheidsceremonie, de begrafenis, de gesprekken met de veel te lang niet ontmoete familie en vrienden heeft veel losgemaakt. Maar alle turbulentie eindigt op ��n punt:
Carla is dood. Carla is in vrede. Wij gaan verder.
terug eerste dagboekregel

San Sebasti�n de La Gomera, Zondag 27 November 2005
Eindelijk terug op de basis. De begrafenis in voorbij. Ik kom thuis met handgeschreven dagboekstukjes. Ik kom thuis met herinnneringen aan de herdenking en aan de ontmoetingen, maar ��k met verlevendigde beelden over mijn tijd met Carla.
Ook de 'onbegrepen scheiding' heeft nieuwe dimensies. Ik mis haar daarom des te meer. Ik kom thuis met een nieuwe zekerheid: Carla leeft voort in vele harten, niet alleen in het mijne.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag 28 November 2005
Vandaag geen stukje.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag 29 November 2005, Ghislaine vertrokken
Gisteren was de laatste dag van onze vakantie. Van 'vakantie' kwam niet veel terecht; de begrafenis en het afscheid domineerden. Terecht.
Gistermorgen, wegens de voorspelde storm, moesten we haastig naar Tenerife omdat de middag- en avondboten niet zouden uitvaren. Niks rustige laatste uitpufdag.
Het viel mee, maar vanmorgen waren er nog m��r dan een dozijn vluchten van gisteravond die nog moesten worden afgewikkeld. De vertraging van de vlucht van Ghislaine leek mee te vallen: Een half uur was het openingsbod. Ik belde haar zojuist: Ze wachtte op haar bagage in Düsseldorf. Drie uur overtijd.
NL is nu weer ver weg. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag 30 November 2005
Vanmorgen zijn weer oceaanroeiers vertrokken van La Gomera. Nu naar Antigua: 2552 zeemijl, 4727 kilometer.
In Oktober 2003 ook. Negentien teams toen, nu zes-en-twintig. Toen allemaal duo's, nu zijn er twee solisten bij, en vier viertallen. [De twee roeiplaatsen kunnen ze dus permanent bezet houden.]
Het aandeel vrouwen is groter. Eén vrouwelijke soliste en twee vrouwelijke viertallen. Er zijn twee roeiers met (ieder!) ��n geamputeerd been. [Van een franse 'Associacion' die geamputeerden begeleidt, heel realistisch genaamd: 'Bout De Vie'.]
Foto's zet ik Zondag op mijn franse en spaanse blog.
Nu gauw snuffelen op het internet voor foto's, statistieken en wetenswaardigheden.
(100 woorden)
_________________________
De officiële wedstrijdsite is www.atlanticrowing.com met links naar de teams die bijna allemaal hun eigen site hebben, en met veel wetenswaardigs over de (oude) geschiedenis van het oceaanroeien. En natuurlijk dagelijks de vorderingen. Zie ook Mijn Dagboek van 12+19 okt en 27+30 nov 2003 voor achtergronden.
De solo-dame heeft www.rozsavage.com De geamputeerden www.boutdevie.org De vrouwelijke viertallen www.rowgirls.com en www.missionatlantic.co.uk

terug eerste dagboekregel

Einde dagboek November 2005