Cessenon sur Orb, Zaterdag 1 September 2007
Gisteravond was NL twee keer in het nieuws: Op France2 en op France3. Ze hadden allebei een reportage over een hôpital fermé, een nouveauté in F maar in NL zijn er twaalf.
Kortgeleden maakte Sarkozy de blits met een voorstel om pedofielen op te sluiten in 'gesloten ziekenhuizen'. Hij haakte daarbij in op de buitengewone publiciteit die de onderschepte ontvoering in Rijssel /Lille kreeg door een zojuist ontslagen pedofiel. Een recidivist.
--"Opsluiten", riep Sarko tot veler tevredenheid.
Toen hem over de financiering werd gevraagd, zei hij dat er geen nieuwe middelen nodig waren, maar alleen 'betere besteding' van de bestaande budgetten.
Vervolgens gonsde het in de 'Ingezonden Brieven' van cijfers waaruit bleek dat F een van de laagst gefinancierde gevangenissen heeft, en dat forensische geneeskunde vrijwel non-existant was. 'Sarko heeft wel plannen, maar, wat geld betreft, volgt hij liever de mythes van de supply side economen, en belooft belastingverlagingen aan de zeer rijken', werd geschreven.
Weer anderen morden over de 'incompatibilité' van ziekenhuiszorg en gevangenenbestraffing: "Dat kan niet!"
Maar goed, gisteren was de F'se minister van justitie, Rachida Dati, op bezoek in NL. France2 gaf een verslag van haar bezoek aan de Rotterdam'se inrichting plus een reportage van de werking van dat 'systeem'. France3 maakte een dergelijke reportage van de Venray'se. TF1 deed er het zwijgen toe [Sinds ik ADSL heb, kan ik het TV-nieuws gewoon even natrekken ;-)]
Dati liet in Rotterdam weten dat het eerste hôpital fermé in F in 2009 zal worden geopend. De vraag naar de financiering ontweek ze, maar beide reportages kwamen met het NLse 'kostenplaatje'': €180 voor één gevangenisdag, en €440 voor één gesloten-ziekenhuisdag. Als F op hetzelfde niveau als NL wil komen, zullen ze minstens 50 hôpitals fermés moeten bouwen.
Daarvoor is 'betere besteding' van de bestaande budgetten niet toereikend, werd fijntjes gesuggereerd.
Verbazing dus alom over de NLse toestanden. Niemand verbaasde zich echter over de geïnterviewde psychiaters, psychologen, verplegers, verpleegsters, en zelfs een portier, die allemaal Frans spraken. Sommigen vakantie-frans; de meesten uitstekend. Dat bespaarde mij de ergernis aan de gebruikelijke methode: De vreemde-taalspreker aan het woord laten, en daar met horten en stoten in het Frans zodanig doorheen praten dat je noch de één, noch de ander verstaat.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag 2 September 2007
Vanmorgen heb ik eerst gewandeld. Het was laat geworden gisteravond, en dan begint mijn dag niet om 0500 met schrijven. Ik was opeens nieuwsgierig naar een heuvel met een GSM-zendmast, het hoogste punt binnen Cessenon sur Orb [273m] met één weg erheen, en dezelfde terug. Eén lange rechte klim. Niet erg aantrekkelijk. Ik maak het liefst rondwandelingen 'van-huis-uit'. De keuze is ruim, ik kan 'alle kanten' op.
Dus vanmorgen, voor de verandering, stond ik op de Puech Pus. Wat een uitzicht! Tot in het dal van Roquebrun! Omhoog duurde 59 minuten. Terug 53. Helemaal OK als ochtendwandeling. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag 3 September 2007
Lezend in Brucker's La Tentation de l'Innocence kwam ik het volgende citaat tegen:
--"Ne pouvant faire que le juste fût fort, on a fait en sorte que le fort fût juste". Pascal, Pensées, stond erbij.
Ik probeer te vertalen. (Le) Fort is Het Sterke, maar wat moet ik met (Le) Juste? Het Juiste? Het Rechtvaardige? Het Goede?
Het thomistische 'Goede, Schone en Ware' komt mij voor de geest, maar dat is heel wat anders.
--"Het rechtvaardige sterk maken, en het sterke rechtvaardig? Waar heb ik dat eerder gehoord?"
Een absurdistische anecdote, die mijn vader vroeger vertelde, komt mij voor de geest. Die van een oude chinese rechter met één getuige die had gezien dat de verdachte een paard stal, maar de verdachte nam tien getuigen mee die *niet* hadden gezien dat de verdachte een paard had gestolen.
Daar had de rechter geen moeite mee. Dat zag ik als kind al, maar even later begreep ik dat die mannen ook wel 'boos' en 'gewapend' konden zijn. En wat gebeurde er toen? Die paardendief ging vrijuit. Mijn kinderziel kreeg een dreun.
--"Might is Right!", schoot mij toen te binnen. Dat is de 'leukste' vertaling van deze 'Peinzing Van Pascal'.
Ik dagdroomde verder, over de onttakeling van Macht, soms pas na vele jaren, want mijn kindergeloof eist dat aan Might is Right een einde komt. Zoals wij toen ook wachtten op het einde van de oorlog. [En dat kwam na vijf jaar.]
En nu zien we de onttakeling van Bush met zijn Might is Right. Rove is 't 'm al gesmeerd, en Rumsfeld drukt zijn snor. Kritiek wordt openlijker, ook vanuit eigen kamp. Het heeft zes jaar moeten duren.
Nu dagdroom ik over Sarko, die zich vijf jaar lang naar De Top heeft gewerkt. Hoe zal hij omgaan met Might is Right? De Rentrée begint vandaag.
Nu heb ik ook de vertaling:
--"Omdat we het rechtvaardige niet sterk konden maken, draaiden we het zo dat het sterke rechtvaardig werd".
--"Meeste stemmen gelden!"
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag 4 September 2007
Madame Michu is een secondaire romanfiguur uit Comedie Humaine van Balzac, maar het begrip is een eigen leven gaan leiden. Ik noemde het : "vrouwelijke 'jan-met-de-pet', en dan liefst wat pejoratief", want zo gebruikte Claude Allègre het om het publiek van Ségolène Royal te beschrijven, en haar te diskwalificeren. [zie vrijdag 31 aug]
Voor hulp bij een geschikte vertaling stuurde ik een paar mailtjes en SMS-jes, foonde wat, en ondervroeg de cassière bij de Huit-à-Huit, want er was toch verder niemand.
--"Mevrouw Middelmaat", suggereerde Annelies, en dat werd het.
--"Mien Middelmaat", verbeterde ze later.
Leuk die twee M's!! Later kwam binnen Miep-met-de-pet [twee p's!!], Mien Modaal, Tante Truus, Dora Doorsnee [twee D's!!] en Mien Dobbelsteen.
Op een Franse website las ik: "Personnage représentant la France moyenne, voire la "France d'en bas", peu féru de mots savants et de technologie" ['peu féru de' = niet verzot op, wars van].
--"Een soort Dummy", zei de hoogopgeleide cassière. Ze zei dat ik moest denken aan boeken als 'Computers voor Dummies' en zo. Het ging ook om 'oudere mensen van minstens 50' want die begrijpen niets van de moderne tijd. ['Kassa!', dacht ik].
Kijk, met Dummy voelde ik mij thuis. Dummy komt van Democratic Underclass. Per slot bedoelde Allègre met Madame Michu ook iets 'politieks'.
Royal zou dus "Politiek voor Dummies" bedrijven. Ik had de vorige week dus Mien Dummy, of Dora Dummy kunnen schrijven. Niet gek!
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag 5 September 2007
Het flitsbezoek van Rachida Dati, de Franse Minister van Justitie, aan NLse TBS-inrichtingen dat ik verleden Zaterdag beschreef op basis van TV-berichten, stond Maandag ook in Le Monde.
De details van de berichtgeving --en het commentaar in diverse blogs-- laten zien hoezeer dit NLse idee van TBS totaal vreemd is in Frankrijk's strafrecht, gevangeniswezen en rechtsfilosofie.
Niet alleen is er verbazing over de NLse kosten van resp €440 en €180 per gevangene per dag tegenover het Franse van €60, maar dat in het NL als sinds 1928, toen TBS werd 'uitgevonden', mogelijk is om de maatschappij 'humaan' tegen neuroten te beveiligen is de allergrootste verrassing.
Wat TBS is, en hoe zich dat in de loop van de jaren heeft ontwikkeld, krijgt alle aandacht, evenals de discussie dat het om dwangverpleging, en niet om dwangbehandeling gaat. Ook een heikel punt in F.
Dati heeft dan ook laten weten dat ze juist die TBS goed zal laten bestuderen. Per slot heeft Sarkozy haar opgedragen te zorgen dat er gesloten ziekenhuizen komen.
En ... Sarko's wil is wet. Dati heeft daar geen moeite mee.
Ik hou jullie op de hoogte, ook van de constitutionele problemen rond deze 'opdracht'.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag 6 September 2007
Miek, die zich terloops 'taal-dier' noemde, was niet gelukkig met mijn Pascal-citaat dat ik afgelopen Maandag uit Bruckner overnam. 'Niet compleet', schreef ze mij gisteravond. Ze had wat gegoecheld naar het 'originele', maar wat ze vond leek óók gemengd te zijn met ideeën van een ander.
Ik goechelde ook wat en kwam bij een academische originele(?) tekst uit 1671, geredigeerd in moderne spelling. Daar vond ik noch het een, noch het ander [letterlijk] terug. Pascal's Pensées blijken na zijn dood te zijn gesorteerd, verzameld en uitgegeven: Hij leefde van 1623-1662.
Het was inmiddels een lange Pascal-dag geworden, want 's morgens had ik een mail van Erik beantwoord die een andere vertaling voorstelde van de puntig-aforistische variant van Bruckner, en waar ik op was gevallen en die ik had geprobeerd te vertalen. Ik vond het welletjes. Het wachten is dus op een Pascal-exegeet, en, in afwachting daarvan, kan ik mijn mening aldus samenvatten:
     De Peinzingen van Pascal
     Zijn als een Pijp Kaneel
     Eenieder lurkt er aan
     En krijgt zijn deel.
Taal-dier Miek zal hierin wel een Vleugje Vondel Vulgarisatie herkennen.
_________________________
Miek vond de gewraakte variant bij http://www.croixsens.net/pascal/ Pensée 298
[Section V, La justice et la raison des effets]
En las de Biographie par Henri Guillemin, http://www.croixsens.net/pascal/page1.php
Ik zocht en vond bij http://abu.cnam.fr/cgi-bin/donner_html?penseesXX1
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag 7 September 2007
De vendange is begonnen. De weeë lucht van geperste wijnstok hangt in het dorp. Het is weer koud 's morgens. Ik moet afronden; geen nieuwe thema's meer oppakken; ik moet weer 'inpakken-en-wegwezen'.
--"Maar er is nog zoveel wat ik *niet* heb gedaan, gelezen, afgewerkt ... "
Miek schreef erover in haar Pascal-brief:
--"En dan is er helaas altijd weer het weten dat ik een paar honderd levens nodig zou hebben om alles te lezen wat ik zou willen lezen. En laat ik het er maar weer bij zitten [..] met enige wroeging en met spijt"
--"Met afscheidsgevoelens zul je bedoelen". (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag 8 September 2007
In NL gaan (regeerders-)stemmen op om de salarissen van topmanagers in te perken. Ze zijn 'absurd' staan en 'in geen verhouding staan tot de geleverde prestatie'.
In Le Monde verscheen Zondag een Groot Interview met een Franse hooggeleerde die de financiële crises toeschreef aan de ongebreidelde hebzucht van de aandeelhouders waardoor de wereld van "zeepbel naar zeepbel" wordt gevoerd als een ongeleid projectiel, onderwijl gecumuleerde industriële en maatschappelijke ervaring voortijdig vernietigend. De rol van de manager is dus die van diefjesmaat, die zijn aandeel in "de poet" opeist. De werkelijke dieven zijn de aandeelhouders; en dat zij we zelf. (100 woorden)
______________________________
Jean-Pierre Stroobants, Le gouvernement néerlandais réfléchit à l'instauration d'un plafond pour les salaires des patrons, LE MONDE 07.09.07.pdf, Michel Aglietta, Le capitalisme de bulle en bulle, LE MONDE 02.09.07.pdf,
PAUL JORION, L'économie a besoin d'une authentique constitution, LE MONDE 04.09.07.pdf in mijn webarchief
Tot 10 okt 2007 ook ter beschikking op (experiment)
http://abonnes.lemonde.fr/cgi-bin/ACHATS/ARCHIVES/archives.cgi?ID=32a380559c47177dbb9e1af76d7c82689ef134a05beadb50
http://abonnes.lemonde.fr/cgi-bin/ACHATS/ARCHIVES/archives.cgi?ID=2f6a0b7bfdd8d27e806766fd43955b5fd66c13d01a4879a9
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag 9 September 2007
Eric Le Boucher, een economiespecialist van Le Monde die ik erg waardeer om zijn scherpzinnige en onconventionele analyses, noemt de gebeurtenissen op de financiële markt geen "financiële crisis", maar een "bankschandaal". Hij analyseerde daarvoor het mechanisme van de oorzaak, dat in de kern bestaat uit het verlenen van zeer dubieus crediet om vervolgens wèl in de boeken de 'winst' op te nemen van de boekingspremie, maar de risico's buiten de verslaglegging te houden.
Paul Jorion, die zelf 'trader' is geweest op de financiële markt in de VS, is wat gedetailleerder, en verwijst naar 'regeling 140' die deze 'truc' toestaat.
Jorion, die van huis uit anthropoloog is, haalt de 18e eeuwse anthropoloog Johann Friedrich Blumenbach aan die constateerde dat de mensheid zichzelf heeft 'gedomesticeerd'.
Geleidelijk-aan hebben we de 'vertegenwoordigende democratie' uitgevonden. Begonnen met de Grieken, via Engeland, de VS en Frankrijk heeft het onze onderlinge relaties en onze politieke instituten onderworpen aan het 'politieke midden'. Met name in de vorm van diverse Grondwetten. Het is een "Menselijke Uitvinding". Dat is de ruggegraat van onze cultuur. Het mag eens wat meer 'links' of 'rechts' zijn, destructieve excessen zijn uitzondering.
Dat is anders de financiële wereld. Er is 'labyrint' van reglementen en reglementjes --met talloze 'correcties' daarop-- die proberen de excessen van dat ongebreidelde "capitalisme sauvage" in te tomen. Het is een eindeloos proces van 'regulering' en 'deregulering' om --meestal achteraf-- de miskleunen van dat 'systeem' te corrigeren met nieuwe 'regulering' en 'deregulering'. Zonder succes. Het werkt niet.
Het ontbreekt de financiële wereld, aldus Jorion, aan een 'ruggegraat', aan een "Menselijke Uitvinding" zoals grondwetten en onderlinge 'domesticatie' à la Blumenbach.
Wat we nu zien is het 'spontane gedrag' dat in de natuur voorkomt van roofdieren en prooidieren. We weten waar dat toe leidt. Dat leidt tot dezelfde 'cyclische veranderingen' die we ook in de financiële wereld zien. Of, zoals het interview met Aglietta heet, dat ik gisteren óók aanhaalde:
--"Le capitalisme de bulle en bulle". [Van Zeepbel naar Zeepbel].
_______________________
Paul Jorion, Le libéralisme est la philosophie spontanée du milieu des affaires LE MONDE 03.07.07.pdf
Paul Jorion, L'économie a besoin d'une authentique constitution, LE MONDE 04.09.07.pdf
Michel Aglietta, Le capitalisme de bulle en bulle, LE MONDE 02.09.07.pdf Beschikbaar in mijn LE MONDE archief
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag 10 September 2007
Peter stuurde mij een link naar International Herald Tribune met een 'analyse' van het 11 september trauma in de VS. Morgen zullen dit soort beschouwingen wel losbarsten, want dan is het precies zes jaar geleden.
Het IHT-artikel legt een interessante link naar de oudste trauma's van de kolonisten in de 17e eeuw in New England. Toen werden ze ook aangevallen door krachten van buiten. Mary Rowlandson schreef over haar ervaringen toen haar nederzetting in 1675 'zomaar' door Indianen werd overvallen en vernietigd. De 'mannen' waren afwezig. Zij werd ontvoerd. Het werd een bestseller en: "(it) set the stage for the immensely popular American cowboy tales and the pioneer epics we today call the Western".
Let wel, de 'blanke militairen' slaagden er niet in om hun vrouwen en hun burgers te beschermen. Vrouwen werden massaal ontvoerd. Een kwart kwam niet terug, en tussen de leeftijd van 12-21 zelfs 60% niet.
En dan komt de grote omkering. In de literatuur ontstaat de 'stoere cowboy' en het 'fragiele vrouwtje' dat --in de verhalen-- keer-op-keer met succes wordt beschermd. De " ... 'western' of 'frontier' sagen [zijn] feitelijk een leugen, omdat de werkelijkheid was dat de vrouwen het dapperste waren", schrijft Peter er nog bij. De stuiver-romans staan er vol van, maar ook de èchte literatuur.
Volgens Susan Faludi in IHT ligt deze American Myth als een dikke deken over het werkelijke trauma: Overvallen te worden door 'Satanische Krachten, niet-Christelijk, niet-Europees', zoals Rowlandson het beschrijft.
Dat 'Satanische, niet-Christelijke, en niet-Europese' waren precies de kenmerken van 9/11. Het trauma ligt weer helemaal bloot. Faludi laat zien hoe "our oldest national nightmare" overal terug is te vinden: "From 'The Last of the Mohicans' to countless television westerns to Steven Spielberg's post-9/11 drama, 'War of the Worlds'."
Geen wonder dat de Amerikaanse 'mannen' revanche nemen, dit keer zullen ze ècht vechten, en als de èchte vijand dan onvindbaar is, pakken ze Saddam Hussein maar als vertegenwoordiger van dat 'Satanische, niet-Christelijke, en niet-Europese'. Ze grijpen ook naar de Bible en de Lord.
Dat is een interessante cultuur-analyse. Het is een kijk op de Amerikaanse ziel van-binnen-uit. Als we goed hadden gekeken, hadden we het al in de stuiver-romans, en de TV-soaps kunnen zien. Uitkijken dus naar de golf van 9/11 beschouwingen die nu losbarst.
_________________________
Susan Faludi, America's guardian, IHT, Friday, September 7, 2007.pdf in mijn webarchief
Susan Faludi is auteur van: "The Terror Dream: Fear and Fantasy in Post-9/11 America.". Verschijnt binnenkort.
Link naar Faludi's artikel: http://www.iht.com/articles/2007/09/07/opinion/edfaludi.php
Mary Rowlandson, http://en.wikipedia.org/wiki/Mary_Rowlandson
en: http://www.wsu.edu/~campbelld/amlit/rowlandson.htm over 17e-eeuws New England
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag 11 September 2007
De Zweedse premier Fredrik Reinfeldt vergaderde Vrijdag met ambassadeurs van muslimlanden die eisen op tafel hadden gelegd na de recente Zweedse rel met een Mohamed-caricatuur --o.a. een parlementaire 'Anti-Islamofobiecommissie'-- en legde ze uit dat religieuze fundamentalisten, en handlangers van dictatoriale regimes, perfect de zwakheden van een vrije democratische staat weten te bespelen. Zij moeten zich nu niet onterecht beledigd voelen, en proberen de Zweedse staatsorde te veranderen, want toegeven zou alle democraten teleurstellen, en niet het minst de moslims die naar Zweden zijn gekomen om de dictaturen te ontvluchten die deze ambassadeurs vertegenwoordigen. De ambassadeurs trokken eisen in. (100 woorden)
___________________
The Swedish newspaper Nerikes Allehanda published a cartoon on Aug. 18 depicting the Prophet Mohammed as a dog to illustrate an editorial on self-censorship and freedom of expression and religion http://www.todayszaman.com/tz-web/detaylar.do?load=detay&link=121282
Svenska Dagbladet, Måndag 10 sep 2007 Column van Sofia Nerbrand: http://www.svd.se/dynamiskt/ledare/did_17045780.asp
Citaat: "Både religiösa fundamentalister och diktaturernas hantlangare vet att utnyttja det öppna samhällets svagheter. De ska inte falskeligen få ikläda sig rollen som de kränkta och diktera dagordningen i Sverige. För det vore att svika alla demokrater – inte minst muslimer, varav många har flytt hit från ambassadörernas diktaturer".
http://europe.courrierinternational.com/eurotopics/article.asp?langue=fr&publication=10/09/2007&cat=POLITIQUE&pi=4#4
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag 12 September 2007
Ik heb het Hors-Série Juli-Augustus nummer gekocht van Le Nouvel Observateur, met als titel "Le Vrai Machiavel" [De Ware Machiavelli]. Het belooft alle moderne en oudere inzichten over Machiavelli, en de toepassing van macht in de moderne democratie, uit de doeken te doen. Het ziet er naar uit dat ze een heel eind komen met 26 artikelen, van zeer verschillende filosofen, wetenschappers en [nadenkende!] politici onderverdeeld in drie groepen: Du bon usage de Machiavel[7], Le penseur du conflit[7], en Aux sources de l'humanisme[8] voorafgegaan door vier 'algemene' inleidingen.
Zoals je weet, ben ik mijn stukjes vaak op zoek naar meer begrip voor de rol van macht in politiek en cultuur. Schrijven is mijn manier van 'leren'. Dat is mijn 'sterke punt'.
Nu heb ik echter het gevoel dat ik na lezing van dit Hors-Série nummer daar nooit meer over zal schrijven, want dan zal ik 'alles' weten-en-begrijpen, en dat ik dan alléén nog met dichters en muziek te maken wil hebben.
Ik schrijf dit op in de bewustheid dat ik dit stukje over een jaar nog eens zal /wil lezen, of dat een lezer mij dat zal vóórhouden. Dat heet 'feedback analysis', en dat is de belangrijkste bron van zelfkennis om aan de tweede helft van je leven te beginnen.
Ik heb dit van niemand minder dan Peter Drucker in een van zijn laatste artikelen. Dat het voor mij de derde of vierde 'helft' van mijn leven zou zijn, doet niet ter zake. Het gaat om de gedachte- en mentaliteitsprong, en de noodzaak daarvan.
Hij is het eens met de veel jongere Marcus Buckingham [zie 21 Augustus] die ook vindt dat je je sterke punten moet leren kennen, en geen tijd moet verliezen met het oppeppen van je zwakkere. Maar Drucker is practischer, hij legt uit 'hoe' je je sterke punten leert kennen: Door 'feedback analysis'!! Dat is door het op te schrijven, en een jaar later te kijken of het klopt. Na 2 à 3 jaar praktijk begin je er achter te komen. En dan kun je aan je volgend leven beginnen.
______________________
Peter F Drucker, Managing Oneself, Harvard Business Review Online
http://harvardbusinessonline.hbsp.harvard.edu/relay.jhtml?name=itemdetail &id=4444
Ik heb een uittreksel daarvan gemaakt met persoonlijke associaties dat ik graag --zeer graag zelfs-- op verzoek toestuur voor kennisname, maar ook voor commentaar of aanvulling met eigen ervaringen.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag 13 September 2007
Vandaag geen stukje.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag 14 September 2007
Met het inpakken-en-wegwezen, waar ik geleidelijk-aan mee bezig ben, schiet het niet op. Vooral niet met zaken die op de computer moeten.
Natuurlijk is er mijn toegenomen vergeetachtigheid die 'eist' dat ik dingen die ik 'zojuist'heb gedaan over moet doen: “Voor alle zekerheid”.
Het zijn echter vooral de back-ups waarmee ik zo treuzel: Heb ik het al ergens'gebekkupt'? Moet ik het dubbel doen? Of driedubbel?
Het trauma van de laptop [gestolen, compleet mèt recente back-up] is er nog. Zoiets van:
--"Dát mag mij niet meer overkomen!"
Kortom, ik ben een beetje neurotisch bezig. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag 15 September 2007
Mijn Spaanse bank kan ik 'op afstand', op het Internet consulteren. Gisteren kreeg ik de mededeling "toegang ontzegd", en een telefoonnummer dat alléén in Spanje geldig is.
Een Spaanse vriend belt voor mij op. Het gaat om een nieuwe beveiliging: IP-nummers vanuit het buitenland worden geweigerd. Hij geeft mij een ander nummer. Daar word ik 'uitgehoord'. Tenslotte word ik gedeblokkeerd: "Alleen voor Frankrijk".
--"En voor NL de volgende week?"
--"Daarover moet u vanuit NL bellen".
--"Maar dat nummer was alleen in Spanje geldig!!"
--"U had dit vóór uw vertrek moeten regelen".
--"Maar in Spanje kreeg ik dat weigeringsbericht niet!?!?"
--" ... " (100 woorden)
________________________________________
De mededeling luidt: "Acceso negado. Llame 902 24 24 24 [Código BIPGEO]"
Dit 'Kafkiaans verschijnsel' wordt al bijna een jaar 'kritisch besproken' op het internet. Zie o.a.:
_luara_ :: weblog http://blog-luara.blogspot.com/2006/10/bipgeo.html
Banco Santander Central Hispano reageerde tot nu toe niet. Het beveiligingssysteem heet BIPGEO.
Santander is er niet mededeelzaam over. Het 'goede' telefoonnummer is +34 913 424 099.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag 16 September 2007
Maria Callas is vandaag dertig jaar geleden overleden, en de volgende week Donderdag ga ik met Ghislaine de opera Medea zien van Cherubini, gebaseerd op een Grieks drama van Euripides. Daarover goechelde ik, en daarover wil ik het hebben. Callas heeft inderdaad Medea gezongen, maar dat is het nu niet. Ik zag opeens een andere link: Onassis en Jason lijken op elkaar, althans hun kijk op vrouwen.
Onassis is de minnaar van Callas. Hij laat voor haar zijn eerste vrouw in de steek omdat hij 'de belangrijkste vrouw van de wereld' wil veroveren. Dat lukte, maar de grillige Callas vocht hard terug. Toch lijkt het er op dat ze echt van elkaar hielden. Maar ja, Onassis wilde 'de belangrijkste vrouw van de wereld' in bed hebben --dat had hij vaker in eigen kring laten weten-- en op een gegeven moment was Callas dat niet meer. En zo ging hij --met succes-- achter Jacky Kennedy aan. Wellicht niet om de centen, maar zeker om het prestige, want hij bleef daarna zijn verstoten geliefde regelmatig bezoeken in Parijs.
Jason is de man van Medea. Hij zoekt het ook hogerop. Hij laat Medea in de steek en houdt het met Creusa, prinses en 'topdame' van die tijd. Als Medea protesteert, probeert hij haar uit te leggen dat hij nog steeds van haar houdt, maar dat hij het doet voor de maatschappelijke positie: " ... it is not for love that I have promised to marry the princess, but to win wealth and power for myself and for my sons".
Dus ook voor de centen en het prestige, nèt als Onassis.
Wat het verhaal van Medea betreft, is mijn observatie slechts secundair, want Medea is woest en zorgt niet alleen dat die 'topdame' van de aardbodem verdwijnt, maar óók haar zonen bij Jason. Het onmetelijke verdriet om het verlies van haar kinderen, en haar allesvernietigende woede, zijn de kernen van het drama.
Terloops schrijf ik over deze 'vondst' gisteravond in een mailtje aan een vriendin. Vanmorgen vroeg las ik haar reaktie:
--"Flauwekul! Je trapt een open deur in. Jason en Onassis zijn niet uniek. Alle macho mannen zijn zo. Vrouwen zijn objecten in hun pokerspel".
--"Oh".
___________________
Over Medea: http://www.theatrehistory.com/ancient/bates018.html
Over Callas: http://en.wikipedia.org/wiki/Maria_Callas
Over Onassis: http://en.wikipedia.org/wiki/Aristotle_Onassis
Nicholas Gage, GREEK FIRE, The Story of Maria Callas and Aristotle Onassis, New York 2000. ISBN 0375402446
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag 17 September 2007
Ik werd tegen tweeën wakker. Dat komt zelden voor, maar nòg zeldzamer is dat ik de TV aanzet. Er begint een documentaire op France 2: MARIA CALLAS, L'ART ET LA VIE.
Uit 1987, tien jaar na haar dood.
Ik had over haar bijgelezen, maar slechts terzijde erover geschreven. Dit was de 'magie van de wroeging': Ik had mijn sentimentele herinneringen niet voldoende ruimte gegeven. Dit was de herkansing. Dit was het 'magische cadeau'. 74 lange minuten:
--"Un portrait intime de La Callas, grâce aux témoignages émus et émouvants de certains compagnons et proches de Maria, diva des divas de l'opéra" (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag 18 September 2007
Nu de Zweedse premier de ambassadeurs van Islamlanden de les heeft gelezen --zie 11 september-- laat een onbekende factie van Al Qaeda weten dat ze een Ramadan-prijs van 100.000 dollar uitloven voor wie de tekenaar Lars Vilks, en diens hoofdredacteur, Ulf Johansson, weet te doden.
De grote bladen hebben onverveerd de caricatuur overgenomen, en wekken op tot strijd tegen het terrorisme. Ze verklaren dat de strijd niet gaat tussen Oost en West, of tussen Christendom en Islam, maar tussen Tolerantie en Terreur. Het is géén nieuwe Rushdie-affaire. Die fatwa kwam van Khomeini, een erkende autoriteit. Dit zijn terroristen. (100 woorden)
___________________
Dagens Nyheter: http://www.dn.se/DNet/jsp/polopoly.jsp?d=147&a=692758
Courrier International http://news.courrierinternational.com/re?l=6m74y7I1ug3g4nIa
terug eerste dagboekregel

Eindhoven NL, Woensdag 19 September 2007
De komende dagen wordt dit dagboek nogal 'logboekachtig'.Mijn agenda zit vol met ontmoetingen en bezigheden; even geen ruimte voor reflectie en schrijven. Gisteren begon rustig met de bus naar Béziers van negen uur. Daar moest ik ruim vier uur wachten want we hebben maar vier bussen per dag. Toen kwam de TGV naar Brussel.
In de TGV had ik wat krantjes, dat thema-nummer van Nouv'Obs over Machiavelli, en dat boek van Bruckner. In Brussel overstappen. Alles mooi op tijd, in Antwerpen de welkomstkus van Ghislaine --and all that-- de hele lange weg tot Eindhoven en de uurtjes daarna. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Eindhoven NL, Donderdag 20 September 2007
Gisteravond was 'het diner' waarvoor ik was gekomen. Het afscheidsdiner met de direkteur van de Eindhovense Schouwburg --nu “Park Theater” dank zij zijn toedoen. Het was met familie en commissarissen-met-aanhang. Ik was er dus als 'Prince Consort' van Ghislaine.
Zondag wordt het 'publiek en groots' gevierd. Dan ben ik een jaartje ouder, want mijn verjaardag is dan achter de rug.
Vandaag, nèt als gisteren, zal vol zitten met boodschapjes en ontmoetingen, maar vanavond ga ik met Ghislaine naar Medea, in een uitvoering van de Nederlandse Reisopera. Ik ben goed bijgelezen over dat stuk. Ik kijk er naar uit. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Eindhoven NL, Vrijdag 21 September 2007, Ikke 78!!
De tijd kabbelt niet voort, hij race-t voort. Het is als op een racebaan: Alleen aandacht voor de bermen, de witte streep, en de scherpte van de volgende bocht. Blindelings race ik naar de volgende afspraak ... of oase.
Gisteren was er zo'n oase als dagsluiter. Ik liet mij weer door het leven inhalen. We gingen naar de opera Medea die begon met het rustig voortkabbelende burgermaatschappij-tje rondom de priester-koning Kreon. Keurig-grijze vijftigerjaren-rokken, -pakken en -kapsels.
Totaal-tevreden truttigheid. Daar verschijnt Medea in voluptueus broekpak.
Medea als 'devil in paradise'. Opeens zijn het allemaal levende mensen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Eindhoven NL, Zaterdag 22 September 2007, De hele dag feest!!!
Vandaag is de grote feestdag. Vanaf negen uur staat de koffie klaar. Met de Limburse vlaai!! Die ga ik straks bij Houben-op-het-Station halen. Om acht uur is die open. Later komt de wijn. Het gaat duren tot laat in de middag. Ik ben benieuwd wie er allemaal komt.
Gisteren was ik op bezoek in Utrecht. Alle k's en kk's bijeen. Het was mijn “feest-met-de-familie”. Ik kreeg een kadoo-tje. Inderdaad met '-tje', want het is een miniscule electronische stappenteller. Nu kan ik eindelijk meten hoevéél ik wandel, en het past toch in mijn bagage. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Eindhoven NL, Zondag 23 September 2007
Ze waren er weer –bijna-- allemaal. En ook het uitstekende weer, wat voor NL-ers natuurlijk opvalt. Inderdaad, al vele jaren zitten wij op mijn verjaardag buiten in de welverzorgde tuin van Ghislaine. En wat de afwezigen betreft: "One time only", zoals het zich laat aanzien. Gelukkig maar.
Vóór half tien zaten we al aan de koffie met Albert en Annelies: speciale gelegenheidsvroegerikken. Vlak na hun vertrek kwamen Wim en Lies, en toen werd de reeks niet meer onderbroken. Truike, Renier en Erik waren de laatsten dit we uitwuifden. Toen hadden we tijd om de kadootjes eens goed te bekijken. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cadzand, Zeeuws-Vlaanderen, NL, Maandag 24 September 2007
Dat theaterfestijn van gistermiddag was een prachtig afscheid in vele opzichten. Theaterkwaliteit, -veelheid, en -overvloedigheid bijééngepakt in een non-stop werveling. Opeens zag ik de verfijning en de weelde van deze 'cultuur' waar ik al langer geen deel meer had. Ik vergeleek het met de schaarse pareltjes 'cultuur' die ik in mijn huidige leven onverwacht vind en benut. Ik kreeg achterstallige afscheidsgevoelens; nostalgie misschien.
Voor Fons Bruijns, die afscheid nam van een lang leven als theaterdirekteur, en voor Ghislaine, die afscheid nam van veertien jaar commissaris bij 'Theater NV', lagen de kaarten natuurlijk anders. Zij stapten 'alleen maar' uit een van de 'focal points' van deze 'cultuur' [te weten 'heavy user' van cultuurprodukten].
Op korter zicht, voor mezelf, was het ook een afscheid van mijn reis-race naar het Noorden, dat deze week mild en zonnig was. Het was het slotaccoord van mijn verjaardagsweek. Afscheid met twijfelachtige ondertoontjes van nostalgie.
Nu ben ik op de terugweg. Gisteravond reden we naar de zuivere zeelucht van Zeeuws-Vlaanderen. Straks gaan we nog samen naar vrienden nabij Kortrijk. Dáár nemen we afscheid. Ghislaine terug naar Eindhoven. Ik morgen verder naar Rijssel/Lille en Béziers.
terug eerste dagboekregel

Sint Eloois Winkel, Kortrijk, België, Dinsdag 25 September 2007, reisdag
Het is vroeg in de morgen. Het was laat gisteravond, en ik heb bovendien slecht geslapen. Ik mis de gebruikelijke vroege-ochtendhelderheid. Ik leg mij er bij neer, letterlijk, en ga nog een tukje doen.
Om 1215 zal ik in Lille in de trein zitten. Onderweg zal ik nog wat reisaantekeningen maken, en die zal ik vanavond in Cessenon als aanvulling opladen.
Nu tukje . . . dus
TGV 1300 bijna bij Paris CDG
Julie bracht mij tot voor het station Lille-Europe. Het regende. De regen had mij ingehaald na een mooie zonnige week in NL+B.
Op Lille-Europe kocht ik Le Nouvel Observateur en kreeg er als promotie een financiëel tijdschrift bij, Challenges [www.challenges.fr]. Het is een duidelijk businessblad. Er staat een groot interview in met Alan Greenspan. Ik had geen aanvechtingen om het te lezen. Wèl het artikel over JCDecaux die het aloude witte-fietsenplan commerciëel maakt. In vijf steden rijden er nu 24.905 [waarvan 20600 in Parijs], en binnenkort nog eens 5.000 in 7 steden. Ik lees dat in Lyon de (onderhouds-)kosten per jaar per fiets 2300euro bedragen. Voor Parijs is het nog niet bekend. Het wordt allemaal betaald uit de opbrengst van de reklame op het straatmeubilair waarvoor JCDecaux voor tien jaar de rechten krijgt als tegenpresatie.
TGV 1435
De Nouv'Obs heeft ook wat te melden over de fietsen. Het is een heel dossier over transport in de binnenstad met fietsen en tramway als nieuwkomers. Ik lees er ook: "On n'a jamais autant parlé de transports publics et jamais aussi peu investi" [Nog nooit is er zoveel over OV gepraat en nog nooit is er zo weinig in geïnvesteerd]
De titelpagina van Nouv'Obs laat een hemels kijkende Sarkozy zien --daarom kocht ik het nummer-- met als titel "Le président cannibale". De ondertitel is: "Pourquoi il avale François Fillon, court-circuite ses ministres, fait la leçon à Angela Merkel et à l'Europe entière" [Waarom hij FF opslokt, zijn ministers buitenspel zet, en AM --en heel Europa-- de les leest]
TGV 1540 Kort voor Valence TGV
Na Lyon kwam ik eindelijk toe aan Le Monde. Op de voorpagina de dood van Marcel Marceau[84], de meester pantomimespeler, en een hele pagina met veel foto's een eind verderop.
TGV 1725 We naderen Béziers
Over 25 minuten zijn we er 'als alles goed gaat'. Ik haal de bus naar Cessenon 'als alles goed gaat'. Zo niet . . . dáárvoor heb ik geen plan.
Vanaf Parijs hadden we al wat zon. Hier is het 'blauwe hemel', punt.
Cessenon sur Orb 2230
De trein was op tijd, maar ik miste de bus tóch. De halte was nóg ergens anders. Ik had de opties 'hotel', 'taxi', of . . . 'gewoon lopen' schoot mij opeens te binnen. Ik schatte het op 20 km. Lopen leek mij wel 'cool'.
Ik deed er 2u45 over. Tussen Maraussan en Cazouls had ik een lift van precies zes km. Ik kon mooi mijn stappenteller inwijden. 18.171 stapjes telde die à 1350 per kilometer. Dat maakt 13,5 km. De laatste acht kilometer na Cazouls waren prachtig. De bijna-volle maan kwam op, en slechts een enkele auto verstoorde dit nachtlandschap. Heel 'cool'.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag 26 September 2007
De 'rentrée' heeft voor France 1 en France 2 enkele onaangename verrassingen meegebracht. Het gonst natuurlijk van nieuwe en vernieuwde programma's, maar het succes blijft uit. De indruk is dat het niet alleen ligt aan de kwaliteit van de programma's. Het totale aandeel van de "kleinere zenders" --waaronder ook France 3 met zijn regionale programma's-- is gestegen naar 18% van de kijkers [vroeger vaak slechts 6%]. France 2 die meestal goed was voor 24% tuimelt vaak naar 16%, en France 1, die meestal boven de 30% zit, tuimelde al enkele keren onder de 20%. Het zijn de grote 'generalistische' zenders die zijn aangetast, hoewel Canal+ er minder last van heeft. Dáárvoor geldt de verklaring dat deze 'abonné-zender' een minder kritisch publiek zou hebben. Ze zijn 'lid' geworden wegens de sport --daaraan dankt Canal+ zijn naam-- en men zoekt niet zo vaak buiten dit 'elitaire eiland'. France 1 heeft al zijn prijzen voor publiciteit verlaagd. Een 'spot' kost nu 52 duizend euro ipv 74.
Een andere curiositeit die mij opvalt in de gegevens is dat gedurende de typische spitsuren --rond acht uur 's avonds bijvoorbeeld-- het publiek weer massaal op de 'generalisten' afstemt.
Mijn eigen --vooralsnog zéér speculatieve-- hypothese is dat we hier te maken hebben met een 'trend', een verandering van de 'Zeitgeist'. Met het bombardement van vernieuwingen en confrontaties door de komst van Sarkozy, wordt het publiek alerter, een collectieve verhoging van de adrenaline:
--"Wat gebeurt hier?", vraagt men zich af met grotere intensiteit dan ooit, want het is duidelijk dat --hoogstwaarschijnlijk-- het 'franse leventje' niet langer 'zijn gangetje' zal kunnen gaan. En dat uit zich óók in kritischer programma's kiezen.
Ik zal dat eens als 'waarnemingshypothese' aanhouden.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag 27 September 2007
Gisteravond was ik in Olargues bij de afscheidsreceptie van mijn broer Jan en mijn schoonzus Leny. Zeventien jaar waren ze er van April tot Oktober. Nu vinden ze het welletjes, ze worden binnenkort tachtig. Dat lijkt de enige reden te zijn, want 'Kwaaltjes & Co' heeft niet toegeslagen. Het zij zo.
Jan heeft zich op vele manieren verdienstelijk gemaakt, en was een 'bekend figuur'. Hij was altijd van de partij als het stadje versierd moest worden, of een tentoonstelling moest worden ingericht. Als bénévole van het lokale museum had hij twee dagen 'dienst', maar als ideeënrijk knutselaar had hij een groot aandeel in de geleidelijke verbetering van de inrichting en de presentatie van datzelfde museum.
Hij had zich ook verdiept in de lokale en regionale geschiedenis. Hij had een grote feitenkennis op dat gebied [trouwens ook op andere gebieden], wat hem nogal eens complimenten opleverde, zelfs van Franse museumbezoekers.
Rondom de toren, die het stadsbeeld van Olargues al vanaf grote afstand domineert, zijn al jarenlang opgravingen. Die volgde hij met veel interesse. Daarvoor had hij alle kans, want zijn huis ligt vlakbij, en de onderzoekers pauzeerden vaak in de schaduw van de grote moerbei-boom op zijn terras. Leny zorgde voor de koffie.
Dat alles werd uitgebreid gememoreerd tijdens de Buitengewone Vergadering van de Bénévoles du Musée die gisteravond op het gemeentehuis werd gehouden. Na een kort financiëel verslag, en een opsomming van de aanwinsten, gingen ze snel over tot het eigenlijke doel van de bijeenkomst. De burgemeester hield een toespraak over de geleidelijke groei van dit kleine museum gedurende de laatste jaren, en hoe het steeds meer lééfde bij iedereen.
Naast diverse kadootjes kreeg Jan van de burgemeester de Legpenning van Olargues. Dat ontroerde hem boven verwachting, want alles wat hij voor Olargues had gedaan, zo zei hij in zijn weerwoord, had hij gedaan omdat hij er zèlf zoveel plezier in had.
Een plaatselijke dichteres had "La Balade de LENY & YAN" geschreven, en de burgemeester droeg die voor. Het is in archaïsch Frans en begint met:
--"OYEZ, braves gens ... OYEZ", en het laatste couplet luidt:

Cessenon sur Orb, Vrijdag 28 September 2007
Het artikel uit Le Monde, dat ik de vorige week apart legde, lijkt slechts een klacht over de kwaliteit van de onderschriften bij foto's. Steeds vaker komen opmerkingen van lezers die er op wijzen dat het onderschrift "niet klopt".
Inderdaad, schrijft Véronique Maurus in dat artikel, de onderschriften worden *niet* getoetst aan de stelregel die voor alle journalistieke berichtgeving geldt en die bekend is als "The Five Pillars": Who, When, What, Where, Why. [In het Frans met 3Q+O+P: qui, quand, quoi, oú, pourquoi.]
Als je die 'klachten' en die 'fouten' nader bekijkt, dan zie je dat het vaak om eenvoudige slordigheden of domheden gaat, maar óók dat er systematische fouten achter steken. Foto's worden in dat vak vrijwel uitsluitend digitaal verstuurd en opgeslagen. In de file van een digitale foto zitten --als het 'goed' en 'professioneel' wordt gedaan-- twee groepen gegevens:
--de Exif [Exchangeable image file format] met de technische gegevens zoals belichting e.d.
--de IPTC [International Press Telecommunications Council] met de naam van de fotograaf, de opsteller van de IPTC-gegevens, de plaats [zo mogelijk als GPS], datum, kortom de vijf W's en andere gegevens over de berichtgeving en de kwaliteit /betrouwbaarheid daarvam.
Bij navraag ontdekt Maurus dat Le Monde niet eens beschikt over de technische middelen om de IPTC te decoderen, laat staan te toetsen op authenticiteit. In de jachtige sfeer rondom die nieuwsgaring komen die gegevens vaak apart van de foto met klassieke middelen zoals een telefoontje of e-mail. Le Monde schijnt wat dat betreft geen uitzondering te zijn. De kwaliteit van de IPTC-gegevens verschilt ook tussen de diverse [foto-]persbureaux. Dat is óók deel van de 'systeemfout'.
De andere systematische fout is dat het hele apparaat van verifiëren en corrigeren waarover een krant --althans een kwaliteitskrant-- beschikt om niet alleen taalkundig maar ook feitelijk 'juist' te zijn, zich alléén richt op de tekst, maar wat de foto betreft uitsluitend op de taalkundige kant van het onderschrift. De juistheid van dat onderschrift, laat staan de juistheid van de relatie tussen het artikel en de foto, valt erbuiten.
Maurus memoreert dat Le Monde is pas sinds November 2005 foto's opneemt. Dat is later dan veel andere (kwaliteits-)kranten. In feite, zegt Maurus, is de [kwaliteits-]fotojournalistiek bij Le Monde nog aan het inrijden ['en rodage']. Zij ziet het dus als een groeiproces van Le Monde waar het beeld niet meer alleen als 'leuke illustratie' wordt gezien, en waar de organisatie zich bij aanpast.
Dat mag waar zijn, ik vind het ook een 'meetpunt' in het bredere culturele verschijnsel dat we meer-en-meer overgaan van een woordcultuur naar een beeldcultuur. Ook buiten de TV.
Het publiek loopt daarop vooruit. Vandaar de ergernis als "het niet klopt".
Dat lijkt mij een goede ontwikkeling.
______________________________
Véronique Maurus, Les cinq piliers de la légende, LE MONDE 22.09.07.pdf in mijn webearchief
Over Exif: http://en.wikipedia.org/wiki/Exif Over IPTC: http://en.wikipedia.org/wiki/IPTC
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag 29 September 2007
In Regensburg is --gefinancierd door ziekenfondsen-- een groot onderzoek gedaan naar de waarde van acupunctuur voor rugklachten. Het ging om drie groepen die behandeld werden met klassieke acupunctuur, met schijnbare acupunctuur (waar 'zomaar' naalden werden geprikt), en de gebruikelijke westerse benadering met pillen en fysiotherapie.
De effectiviteiten waren respectievelijk: 47,6%, 44,2% en 27,4%.
De Franse psychiater en placebo-specialist, Jean-Jacques Aulas, die zéér te spreken was over de kwaliteit van dit onderzoek, vond het niet-significante verschil tussen beide acupunctuurbenaderingen het minst interessant, en betreurde dat in Franrijk, anders dan in Duitsland, de Securité Sociale alternatieve methoden absoluut afwijst. (100 woorden)
____________________
Jean-Yves Nau, L'acupuncture, traditionnelle ou simulée, serait plus efficace qu'un traitement classique, LE MONDE 27.09.07.pdf
http://abonnes.lemonde.fr/web/article/0,1-0@2-3244,36-960164,0.html
German Acupuncture Trials (GERAC) for Chronic Low Back Pain: Randomized, Multicenter, Blinded, Parallel-Group Trial With 3 Groups Michael Haake; Hans-Helge Müller; Carmen Schade-Brittinger; Heinz D. Basler; Helmut Schäfer; Christoph Maier; Heinz G. Endres; Hans J. Trampisch; Albrecht Molsberger Arch Intern Med. 2007;167:1892-1898.
Archives of Internal Medicine, http://archinte.ama-assn.org/cgi/content/abstract/167/17/1892 [alleen abstract is gratis]
Zie ook: http://www.inform.com/Orthopedics,Michael+Haake
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag 30 September 2007
Toen Bush kortgeleden op bezoek was in Brazilië, en daar samenwerking tussen de VS en Brazilië voorstelde op het gebied van ethanol --dwz maïs omzetten in autobrandstof-- sneerde Chávez daar metéén overheen dat "voedsel van arme mensen werd gebruikt om dikke Amerikaanse 4x4's te laten rijden". Dat schreef ik 8 april 2007 samen met andere details van de 'ethanol-gekte'zoals:
--"Een volle tank --94,5 liter ethanol-- van een 4x4 'kost' 204 kg maïs: Dat zijn voldoende calorieën om een persoon een heel jaar te voeden".
Inmiddels zijn de prijzen voor maïs danig aan het stijgen. Ook de prijs van sojabonen stijgt omdat het land daarvoor méér en méér voor maïs wordt gebruikt, dat vervolgens --met subsidie-- tot ethanol wordt omgezet. Dat alles om de VS strategisch minder afhankelijk te maken van olie uit het Midden-Oosten.
De stijgende transportkosten waren al eerder een reden waarom de VS voedselhulp voor hetzelfde budget steeds minder kon kopen. Het ziet er niet naar uit dat dat budget zal stijgen. Zodoende daalde het aantal mensen dat van die hulp gevoed kon worden naar 70 miljoen in 2006 [vanaf 105 miljoen in 2002].
Nu komen daar nog de stijgende voedselprijzen bij. Het Food for Peace programma moest 35% meer betalen de laatste twee jaar.
Intussen heeft Bush voorgesteld om een gedeelte van het budget te gebruiken voor aankoop van voedsel in Afrikaanse landen die dichtbij de hongergebieden liggen. Dat zou de transportkosten schelen, maar dáár zijn de VS-vervoerders tegen. Zij hebben namelijk exclusieve rechten op dat transport. Dat voorstel is dan ook niet door de Senaatscommissie voor Landbouw overgenomen. Op die manier kan Bush zijn goede wil tonen, zonder voor de consequenties op de draaien.
Dat alles legt Celia W. Dugger haarfijn uit in NYT van gisteren. Ze voegt er nog aan toe dat de woordvoerster van de vervoerders het 'politiek naïef' noemde om te denken dat de vervoerders zouden toelaten dat voedsel in Afrika zou worden gekocht omdat daardoor de politieke steun voor het hele voedselprogramma onderuit zou worden gehaald. [Dat is namelijk een verkapte vorm van landbouwsubdidie.]
_____________________________
Laetitia Clavreul, Manger ou rouler, faut-il choisir, LE MONDE 06.04.07.pdf in mijn webarchief sinds april
CELIA W. DUGGER, As Prices Soar, U.S. Food Aid Buys Less, NYT, September 29, 2007.pdf in mijn webarchief.
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek van September 2007