San Sebastián de La Gomera, Maandag, 1 December 2008
Het zoeken naar 'de schuldige' is in volle gang: 'Whodunnit?'
Wie heeft die fout gemaakt? Waarom zitten we nu in deze crisis?
Je kunt geen krant of tijdschrift lezen, of je treft wel een 'goeroe' die dat haarfijn uit de doeken doet. Aan verklaringsmodellen geen gebrek.
Eén categorie wijst op onze gebrekkige economisch-financiële modellen, en de andere wijst op min-of-meer 'collectieve blindheid' waardoor we [goede] modellen met 'verkeerde observaties' invullen. Beide categorieën worden enerzijds gevuld met bestaand, versleten, uit de mode geraakt, of verwaarloosd gedachtegoed uit dat vakgebied, maar anderzijds --gelukkig-- óók met frisse nieuwe ideeën, observaties en theorieën die vaak om totáál andere reden zijn ontstaan. Die worden vaak als een redder-in-de-nood met de haren erbij gesleept.
Die laatsten krijgen [te] veel aandacht. Ze hebben het magische van de komeet van Halley die in het wandtapijt van Bayeux is geweven om Willem de Veroveraar tot 'heilige' te verklaren. De theorie van de Black Swan hoort daar m.i. bij, en krijgt daardoor overmatige publiciteit.
Ook was er deze zomer een hoogst interessante Edge Masterclass waarbij interessante theorieën en geduldige observaties met een zeer lange aanloop opeens in een al te fel zoeklicht werden gezet.
Andrian Kreye, in Die Sueddeutsche, maakte zich daarover vrolijk als "Die Erforschung der wirtschaftlichen Unvernunft". [Vertaald als; "The exploration of economic irrationality". Lang zo leuk niet. Dit terzijde.]
Kreye haalt er de Westafrikaanse rage bij die als oorzaak het verschijnen van 'seks-rovers' veronderstelt. Keurige braaf uitziende lieden die je vriendelijk de hand schudden, maar daarna ben je wèl impotent!! Psychiaters in Senegal hebben het er druk mee. Hilarisch!
Maar de prijs gaat voor mij naar Roger Cohen in NYT. Zijn argument hoort bij 'collectieve blindheid', en hij beschrijft de cultuur van één man 'móet' het laatste woord hebben die in sommige bedrijfsculturen heerst. En hoe --met name-- Bush bij de keuze van zijn medewerkers één eigenschap boven alles stelde: Loyaliteit.
Het resultaat was, zo schrijft Cohen laconiek: " ... nobody would pull the plug on stupidity". Loyaal tot de dood er op volgt. Very stupid indeed.
[Hoe vertaal je --een beetje leuk-- 'pulling the plug on stupidity'?]
Cohen deed dat overigens in vergelijking met de manier waarop Obama zijn medewerkers kiest. Die kiest "brainpower that challenge him" en "smart dissent is prized". Dat lijkt mij beter tegen 'collectieve blindheid'.
_________________________
ANDRIAN KREYE, Unter Geschlechtsräubern, Die Erforschung der wirtschaftlichen Unvernunft, Die Sueddeutsche, 11.11.2008, http://www.sueddeutsche.de/952382/652/2627245/Unter-Geschlechtsraeubern.html
ROGER COHEN, A Command of the Law, NYT, November 27, 2008
http://www.nytimes.com/2008/11/27/opinion/27cohen.html
Edge Master Class 2008, A SHORT COURSE IN BEHAVIORAL ECONOMICS, Sonoma, CA, July 25-27, 2008
Mijn Dagboek 8 November 2008 The Black Swan: Mijn Dagboek 2 7 8 14 16 22 en 28 nov jl
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 2 December 2008
Toen ik gisteren schreef dat er aan verklaringmodellen voor de huidige financiële crisis geen gebrek was, noemde ik ook het teruggrijpen op 'verwaarloosd gedachtegoed' uit het verleden. Toen ik het stukje nèt had opgeladen, viel New York Times binnen, en daarin een verzameling van oude spreekwoorden " ... for these trying financial times".
Heel vermakelijk 'verwaarloosd gedachtegoed', al dacht ik niet aan spreekwoorden toen ik dat schreef.
Het artikel was van Ben Schott, een London'se aartsverzamelaar die al een paar jaar een 'almanac' uitgeeft, nu Schott's Miscelany 2009, met flitsende en feitelijke herinneringen aan het voorafgaande jaar.
--"Practical, entertaining, and utterly compulsive" als ik de recensies mag geloven. Misschien is het een leuk kerstkadootje. Ik heb mij alleen met die 'oude wijsheden' vermaakt. Ik citeer er een paar:

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 3 December 2008
Ik vind het altijd heerlijk als wetenschappelijk onderzoek een gat schiet in een gevestigde mening. Zo werd lang geleden --precies 50 jaar overigens-- het woord 'meritocratie' uitgevonden. Het was de maatschappijvorm die zou ontstaan als met 'gelijkwaardige onderwijskansen voor iedereen' niet meer afkomst of welvaart vann de ouders zou bepalen wie de 'ruling class' zou zijn, maar "IQ+inspanning".
Het werkte niet. De 'ruling class' komt nog steeds van een betrekkelijk kleine groep, zij het met opmerkelijke uitzonderingen die het totaalbeeld vervalsen.
Wat echter wèl is ontstaan is een 'beroemdheids-cultus', of een 'belangrijkheids-cultus' die reikt van sportsterren tot filmsterren tot ster-managers en ster-speculanten. Geen 'meritocracy' dus maar een 'celebritariat', zoals Toby Young het noemt in een artikel waarin hij het verschijnen van het boek van zijn vader, Michael Young, The Rise of the Meritocracy, 1958, memoreert. Ik herinner mij dat boek nog. Het was toen bijna zo populair als "1984" van George Orwell. (1948)
Rondom 'sterren' heerst de illusie dat 'iedereen' dat kan bereiken, en daarom verzoent het ons met de reusachtige inkomstenverschillen en topinkomens. Maar de kansen zijn niet gelijk. De 'celebrity-class' begint duidelijke trekken te vertonen van de vroegere adel en oude 'ruling class'. Kinderen van 'beroemdheden' worden gemakkelijker 'beroemdheid' bij uitsluiting van anderen.
Toch is de verwachting bij 'iedereen' groot. Toby Young vond in 2006 dat 11% van de 16-19 jarigen "er op wachtten ontdekt te worden".
Het is geen gemakkelijk artikel. Het gaat om een onderzoek naar de perceptie van de steeds grotere inkomensverschillen, en waarom zo weinig 'protest van onderen' wordt gesignaleerd. Het is een analyse van het "Privé-effect", en van de populariteit van dergelijke tijdschriften die wegzwijmelen in andermans beroemdheid. Het artikel heet dan ook "Lulled by the Celebritariat", [to lull: sussen, in slaap brengen, wiegen]
In hetzelfde nummer van Prospect Magazine staat een grondig artikel over sociale mobiliteit. Is die er nu wèl, of niet. Dat is ook een zoektocht tussen schijn en werkelijkheid, maar we zijn toch iets mobieler dan pessimisten denken. Dat artikel erbij is verhelderend, maar niet noodzakelijk.
________________________
Toby Young, Lulled by the celebritariat, Prospect Magazine, Issue 153, December 2008
http://www.prospect-magazine.co.uk/article_details.php?id=10473
David Goodhart, More mobile than we think, Prospect Magazine, Issue 153, December 2008
http://www.prospect-magazine.co.uk/article_details.php?id=10472
Michael Young, Down with meritocracy, The Guardian, Friday June 29 2001
http://www.guardian.co.uk/politics/2001/jun/29/comment
Eerste zin: "I have been sadly disappointed by my 1958 book, The Rise of the Meritocracy. I coined a word which has gone into general circulation ... "
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 4 December 2008
Ik bewaar mijn adressen al meer dan tien jaar in een elegant programma op mijn computer Address2000, of A2K. Langzaam opgebouwd tot 680 'entries'. Er staan vaak aantekeningen over de ontmoeting bij, en andere wetenswaardigheden. Het is schromelijk onvolledig, maar 'nostalgisch'. Voor verjaardagen word ik gewaarschuwd.
De e-mail adressen van de 'entries' zijn deels verouderd, maar geleidelijk gebruikte ik daarvoor al mijn Pegasus- mailer, en intussen ben ik wat dat betreft bijna helemaal web-based via Google en Yahoo. Als ik een 'sedentaire breedbander' zou zijn, zou het 100% zijn.
Helaas is de ondernemer van A2K 'out of business'. Een aanpassing aan het onvermijdelijke Vista is er niet bij. Wat moet ik dan met mijn nostagisch-practische verzameling van mijn 680 herinneringen? Anderhalf jaar geleden werd mijn laptop gestolen, met de meest actuele back-up-CD erbij. Gelukkig had ik de inhoud van A2K op het internet bewaard, en óók het programma zelf. Wat verjaardagen betreft had ik daarnaast al langer een bruin-beduimeld agenda-tje dat 'eigenlijk' actueler en juister was.
Maar dat zat óók in die gestolen koffer.
Sindsdien heb ik gehannest met verjaardagen. Ik viel terug op verbeteren van A2K, maar zonder enthousiasme, met het oog op het naderend einde. Ik lonkte wat naar verjaardagenprogramma's op het internet die je met een e-mailtje waarschuwen. Daar zijn leuke stand-alone programma's bij. Vooral voor kinderen. Ook zulke die je met e-mail of SMS waarschuwen. Maar ik kon geen besluit nemen.
Toen kreeg ik het idee Google's Calendar daarvoor te gebruiken. Omdat ik door mijn nomadisch bestaan niet permanent op het internet ben aangesloten, heeft Google's agenda-toepassing weinig zin, maar voor verjaardagen zit dat anders. Je wordt per e-mail gewaarschuwd.
Mijn keuze is per slot op Yahoo gevallen. Google is nogal omslachtig met zijn adressenboek en agenda-input, en ik kan niet via hun snel-en-eenvoudige HTML versie werken om de adressen en de agenda te bewerken. Dat was de belangrijkste handicap.
De meeste verjaardagen uit A2K heb ik al op Yahoo gezet. Maar dat zijn er maar 72. In het bruin-beduimelde boekje stonden er veel meer. Èn die waren bovendien juister en up-to-date.
Nu krijg ik èn zeven dagen èn een dag tevoren een e-mail. Het is nu zaak Yahoo op het peil van dat bruin-beduimelde boekje te brengen. Voor de rest van dat elegante Address2000 alias A2K, moet ik andere oplossingen zoeken. Ik zie wel. Het begin is gemaakt.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 5 December 2008, Mineke jarig!
Janet Napolitano is door Obama gevraagd om hoofd te worden van de Binnenlandse Veiligheidsdienst. Een beetje zuur legt Ed Rendell de andere dag op een informele bijeenkomst uit dat waarom Janet 'uitstekend' voor die baan is: " ... want voor die baan moet je geen eigen leven hebben. Zij heeft geen gezin, zij kan letterlijk 19-20 uur aan die baan besteden. Zij is single".
Een journalist ondervraagt hem over deze 'act of singlism':
--"Vindt U inderdaad dat singles geen eigen leven hebben?"
--"We zitten midden in een diepe crisis, kun je niet over wat beters praten?"
Afleidingsmanoevre! Hij discrimineert singles! (100 woorden)
_________________________
Janet Napoitano is gouverneur van Arizona. Ed Rendell is gouverneur van Pennsylvania
GAIL COLLINS, One Singular Sensation, NYT, December 4, 2008 http://www.nytimes.com/2008/12/04/opinion/04collins.html
Blog van Bella DePaulo over Ed Rendell Says Janet Napolitano Has No Life Because She Is Single!
http://blogs.psychologytoday.com/blog/living-single/200812/ed-rendell-says-janet-napolitano-has-no-life-because-she-is-single
Zie ook home site van Bella DePaulo, http://www.belladepaulo.com/, schrijfster van het boek:
Singled Out: How Singles are Stereotyped, Stigmatized, and Ignored, and Still Live Happily Ever After
http://www.amazon.com/Singled-Out-Singles-Stereotyped-Stigmatized/dp/0312340826?ie=UTF8
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 6 December 2008, Hettie jarig!
Ik heb de laatste dagen urenlang gesnuffeld in een bijzondere boekhandel. Boekhandel-snuffelen is helaas nostalgie geworden.
Sunday Books Review van New York Times heeft echter deze week "100 Notable Books of 2008" gepubliceerd. Zo te zien half fiction, half non-fiction. Iedere titel met een korte beschrijving als 'lekkermaker', en dan met één klik naar de volledige recensie.
Ik geniet van de 'amateur'-recensies bij Amazon, maar dit professionele werk is een weer ander genot. Daarnaast heeft de redaktie "The 10 Best Books of 2008" geselecteerd, met het eerste hoofdstuk 'kado'.
Het is alsof ik een lange Zaterdagmiddag bij Van Piere snuffel. (100 woorden)
_______________________
Sunday Book Review, Holiday Books, 100 Notable Books of 2008, November 26, 2008
http://www.nytimes.com/2008/12/07/books/review/100Notable-t.html?em
Sunday Book Review, The 10 Best Books of 2008
http://www.nytimes.com/2008/12/14/books/review/10Best-t.html?_r=1&em
The editors of the Book Review have selected these titles from the list of 100 Notable Books of 2008.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 7 December 2008
Ik heb vanmorgen twee 'songs' opgezocht bij Google met de 'opdracht': "Smile, smile, smile". Een daarvan stond mij helder voor de geest, want ik kende de beginregel van het refrein:
"Pack up your troubles / In your old kit bag / And smile, smile, smile".
Dat was het Britse 'strijdlied' van 1914-18. In Times van 23 februari 1942 vond de complete geschiedenis bij gelegenheid van de [tragische] dood van de componist.
Maar er was nog een andere stond mij vagelijk voor de geest. Eentje waarin niet het eigen geluksgevoel vooropstond, maar dat van je omgeving. Het was zoiets als: "smile, smile, smile / and the whole world will be smiling with you".
Ik heb het gevonden. Het is van Dan Zanes [1961]. Ik had het niet helemaal juist. Het is precieser: "smile for a while / the whole world starts singing along / smile smile smile"
Ik kwam er op omdat ik in NYT een artikel las met de titel: "Strangers May Cheer You Up, Study Says". Het gaat over onderzoekingen naar de 'besmettelijkheid' van geluksgevoel. "Is geluksgevoel aanstekelijk".
Het is een lange-termijnonderzoek. Hetzelfde team onderzocht ook de 'aanstekelijkheid' van rookgewoonten en vetzucht. Dat blijkt zo te zijn; daar is de laatste jaren vaker over gepubliceerd. Met geluksgevoelens in het [ongeveer] net zo. Gelukkige kennissen, gelukkige vrienden of buren --zelfs onmoetingen met een gelukkige vreemdeling-- werken aanstekelijk.
Onder de verschillen viel mij op dat bij geluksgevoelens de fysieke afstand meetelt. Een ontmoeting met een gelukkige buurman tikt méér aan dan die met vriend van tien kilometer afstand. Bij vetzucht en rookgewoonten telt de [fysieke] afstand binnen de sociale groep niet.
Geluksgevoelens moeten ook 'vèrs' zijn. Iemand die kortgeleden zijn geluk heeft ontdekt is 'besmettelijker'. Negatieve effecten zijn er ook: Bijvoorbeeld iemand die een prijs heeft gewonnen kan ook jaloezie-gevoelens opwekken, maar dat effect slaat niet door in de aantallen.
Wat mij het interessantse voorkomt, is de verschuiving van het innerlijk individuele [Pack up your troubles!! Innerlijke Kracht!! and all that] naar het sociale: "Zijn we misschien niet zo eenzaam als we lijken in deze 'moderne maatschappij'? Is het een keerpunt(je) in ons gelamenteer over 'de eenzaamheid' van 'de moderne mens'? "Smile, smile, smile"
__________________________
Time, Smile, Smile, Smile, Monday, Feb. 23, 1942 http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,884463,00.html
En ook: http://www.firstworldwar.com/audio/packupyourtroubles.htm
Tekst: http://en.wikipedia.org/wiki/Dan_Zanes Dan Zanes: http://www.danzanes.com/nighttime/song_smile.shtml
PAM BELLUCK, Strangers May Cheer You Up, Study Says, NYT, December 5, 2008
http://www.nytimes.com/2008/12/05/health/05happy-web.html
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 8 December 2008
Vandaag geen stukje.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 9 December 2008
Als je de wèrkelijke geschiedenis van de VS wil kennen, is het nu de tijd. De American Dream, die de herkomst van de bevolking fixeerde op Europeanen die voor de godsdiensttwisten en de oorlogen aldaar waren gevlucht, en vervolgens in opperste godsdienstvrijheid op eigen kracht rijker en rijker werden, begint scheuren en rotte plekken te vertonen.
Over het initiatief van Ellis Island Immigration Museum --dat zij zich van dat 'roze' beeld ontdoen-- schreef ik 15 oktober. Zij gaan zich richten op álle immigranten. Al of niet vrijwillig. Al of niet Europeaan. Dat is het èchte Amerikaanse volk. Die mythe wordt doorbroken.
Ook schreef ik van de Pilgrim Fathers dat zij onder geloofsvrijheid alleen hun eigen geloof verstonden, en Quakers en Katholieken 'executeerden' [29 november]. Ook katholieken, zoals ik toen schreef, namen hun 'sectarische geloofsovertuiging' mee, en vonden dat alle 'protestanten' moesten worden opgehangen. En zo geschiedde.
Waar kwamen de krachten vandaan die --per slot-- een behoorlijk stuk godsdienstvrijheid opleverden?
Daarover schreef ik bijna een jaar geleden [28 december 2007], maar intussen vond ik meer gedetailleerde bronnen. Het was een gebeurtenis met Hollandse wortels. Het was een ontwikkeling binnen de Hollandse nederzetting waarvan de Flushing Remonstrance van 1657, een exponent was, en die de grondslag legde voor de 'innovatie' van die godsdienst-'cultuur'.
Binnen de Hollandse kolonie --New Netherland, New Amsterdam, Peter Stuyvesant, and all that-- was er óók die strijd, maar Holland was aan het einde van zijn 80-jarige oorlog, en had heel revolutionaire ideeën. Die ideeën waren meegekomen, evenals het gedachtegoed van Galileo, Grotius, en Descartes die de mens centraal stelden. Holland was een uitgevers- en boekenparadijs waar de helft van alle boeken van de 17e werden uitgegeven. Dáár was die discussie mogelijk. De Flushing Remonstrance was gericht tegen Stuyvesant en Van Rensselaer die deze discussie --en de godsdiensvrijheid-- wilden verhinderen.
Dat alles wordt verteld door Russel Shorto in THE ISLAND AT THE CENTER OF THE WORLD, The Epic Story of Dutch Manhattan and the Forgotten Colony That Shaped America. Ik kom er op terug.
______________________________
Russell Shorto, THE ISLAND AT THE CENTER OF THE WORLD, The Epic Story of Dutch Manhattan and the Forgotten Colony That Shaped America, ISBN: 0385503490, Doubleday.
JANET MASLIN, BOOKS OF THE TIMES; How Much For a Legacy? For You, $24, NYT, March 18, 2004
http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9405EFDE1531F93BA25750C0A9629C8B63
KEVIN BAKER, They Took Manhattan, NYT, April 4, 2004
http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9402E6DF1230F937A35757C0A9629C8B63
Simon Callow, Sprawling, brawling, The Guardian, Saturday March 27 2004
http://www.guardian.co.uk/books/2004/mar/27/featuresreviews.guardianreview5/
Robert Finn, Review Bookreporter.com
http://www.reviewsofbooks.com/island_at_the_center_of_the_world/
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 10 December 2008
De geschiedenis van New York, en speciaal van Manhattan van vóór 1664, toen de Engelsen het overnamen, heeft pas de laatste jaren grotere bekendheid gekregen nadat de documenten van de West-Indische Compagnie systematisch werden vertaald. Tot dan moest de goe-gemeente het doen met het fantasie-verhaal van Washington Irving dat hij onder het pseudonym van Dietrich Knickerbocker schreef, en met andere fantasieën over de pre-Engelse tijd, zoals het verhaal van Rip van Winkle, ook uit de duim van Irving gezogen.
De New Amsterdam-periode begon in 1625 met de eveneens niet helemaal historische 60 gulden waarvoor het eiland werd gekocht van de Indianen.
Het werd heel snel een smeltkroes van vele talen en herkomsten.
Organisatorisch was het uniek dat een 'particulier bedrijf' een natie runde, en niet, zoals gebruikelijk toentertijd, 'particulieren' die een 'licensie', of een 'patent', kregen van de "door God gegeven Koningen". Dat was typisch Hollands, en gold ook voor de Verenigde Oost-Indische Compagnie. "Dutch Manhatten" was dus echt "The Island At The Center Of The World ... That Shaped America".
Over de geloofsvrijheidsconflicten schreef ik eerder --28 december 2007-- naar aanleiding van 350 jarig jubileum van de Flushing Remonstrance. De WIC, in een conflict met Pieter Stuyvesant, besliste toen in overeenstemming met de 'waarden' van de Unie van Atrecht/Utrecht. Dat was 1657, dus kort voor de overname door de Engelsen. Die 'privileges' bleven gehandhaafd.
New York bleef echter een geval apart in de kolonie, want, toen in 1787 de Constitution moest worden geratificeerd, weigerde de Staat New York behalve als "a bill of specific individual rights were attached to it". Daar werd aan voldaan.
Zodoende kwamen die Hollandse waarden in de Amerikaanse Grondwet.
Een andere 'Hollandse waarde', volgens de vertaler van de 12000 archiefpagina's, Charles Gehring, is dat de Hollanderse het beklimmen van de sociale ladder accepteerden. De Engelse cultuur verbood dat, maar in New York, en later de rest van Amerika werd het 'norm'.
______________________
Voor bronnen zie gisteren. Ik heb het boek niet gelezen, maar de vier genoemde recensies zijn 'professioneel'.
Over Washington Irving: http://en.wikipedia.org/wiki/Washington_Irving
Over het New Netherland vertaalproject:
Scott Christianson, Charles T. Gehring, Historian and Translator of New York Colonial Dutch Documents, Hudson Valley Magazine, November 2003: http://www.ulster.net/~hrmm/halfmoon/gehring.htm
New Netherland Project Home Page: http://www.nnp.org/
The Dutch Paper Chase: http://www.newsday.com/extras/lihistory/2/hs218a.htm
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 11 December 2008
Paris Hilton is een 27-jarige blondine. Ze heeft met haar zussen de miljoenen van de hotelketen Hilton geërfd. Ze timmert nogal aan de weg met te hard rijden, rijden onder invloed, en andere gecultiveerde excessen zoals extreme luxe, en liefdesgeschiedenissen.
Kortom, zij is een celebrity.
Ze was dezer dagen in Madrid om een super public relations bijeenkomst van Telefónica bij te wonen. Een reporter vroeg haar waarom ze dit werk eigenlijk deed. Ze had toch genoeg geld had om niet te hoeven werken?
--"Kijk", zei ze, "ik ben onderneemster, en dit is deel van mijn werk. Ik ben het levende bewijs dat blondjes *niet* dom zijn".
Ze was in Madrid om de winnaar van een of andere competie [zie hieronder] het genot te verschaffen bij haar aan tafel te zitten.
Telefónica betaalde dik.
Dit is een business concept dat ik begrijp. Je hebt er 'nogal veel' beginkapitaal voor nodig. Maar allá, als je celebrity wil zijn moet je ervoor werken en risico nemen ... althans ... de schijn opwekken. Maar dàt is in meerdere beroepen zo. Een heel begrijpelijk concept.
Maar wat ik nog niet begrijp is het business concept van waar ze voor kwam. Het ging om de pas opgerichte Keteke.com, een soort spaans Facebook, maar je kunt er ook met je mobieltje 'vrienden' krijgen. Facebook heeft in Spanje 2,5 miljoen aanhangers, en de grootste spaanse --Tuenti-- heeft er evenveel. Als Telefónica daartussen wil komen, is zo'n wedstrijd, en zo'n bijeenkomst als hierboven --businesswise-- OK.
Maar wat brengt de individuele deelnemer in hemelsnaam ertoe zo'n wedstrijd in 'vriendenverzamelen' aan te gaan?
Dat business concept ontgaat mij. Of is het geen business concept maar wordt je iets verkocht dat je *niet* nodig hebt? Dan is het een 'slachtoffer concept'. Dàt kennen we.
Knollen voor citroenen!
Héél dom. Dat blondje van Hilton is een stuk slimmer dan die 'vriendschapskampioenen'.
____________________
El País, Woensdag 10 december, gedrukte editie, pag 44, bij Gente. Paris Hilton busca amigos en la Red desde Madrid.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 12 December 2008
Mijn vaste correspondent Henk heeft de moeite genomen om het originele onderzoek over 'besmettelijke geluksgevoelens' op te zoeken. Ik schreef daar afgelopen Zondag over. Geluksgevoelens van vrienden en buren blijken aanstekelijk te werken. Ook naar vrienden-van-vrienden en zelfs 'derde generatie' vrienden-van-vrienden-van-vrienden.
--"Had je ook gezien", schrijft Henk, "dat geluksgevoelens van collega's op je werk *niet* besmettelijk zijn? Dat is óók een van de conclusies".
Maar het mooiste vind ik, zo gaat hij verder, welke 'verklaring' ze daarvoor hebben. De onderzoekers in hun BMJ-artikel 'suggereren' over geluksgevoelens van co-workers:
--" ... that the social context might moderate the flow of happiness from one person to another".
In het kranteartikel laat Pam Balluck de onderzoekers zeggen:
--"Professor Fowler believes inherent competition at work might cancel out a happy colleague's positive vibes".
Zie je het verschil?
--'moderate the flow' tegenover 'cancel out positive vibes'?
En ook:
--'social context' tegenover 'inherent competition at work'?
Ja, ik zie het.
Bedankt Henk. Goed dat je af-en-toe iets grondig natrekt. Journalisten maken er soms een potje van. Dit valt nogal mee, maar soms ....
Ik heb nog even bij Courrier International gekeken. Claire Maupas beperkt zich tot het letterlijk vertalen van de samenvatting, en dan volgt haar eigen conclusie:
--"Bref, le bonheur, ça s'attrape, mais pas au bureau".
[Kortgezegd, geluk is besmettelijk, maar niet op kantoor.]
__________________________
James H Fowler, associate professor, Department of Political Science, University of California. Nicholas A Christakis, professor, Department of Health Care Policy, Harvard Medical School, and Department of Sociology, Harvard University, Dynamic spread of happiness in a large social network: longitudinal analysis over 20 years in the Framingham Heart Study, BMJ 2008;337:a2338
http://www.bmj.com/cgi/content/full/337/dec04_2/a2338
PAM BELLUCK, Strangers May Cheer You Up, Study Says, NYT, December 5, 2008
http://www.nytimes.com/2008/12/05/health/05happy-web.html
Claire Maupas, INSOLITES TOUJOURS, Le bonheur est contagieux, sauf au bureau, Courrier International, 8 déc. 2008 http://www.courrierinternational.com/article.asp?obj_id=92384
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 13 December 2008
Je kunt de piraterij voor de Somalische kust een 'nieuw economisch delict' noemen, en niet 'terrorisme'. En misschien is het zelfs dàt niet, en is het een 'rechtvaardig percentage' van wat voorbijvaart. Het wordt dan een moreel probleem: Mag je van de rijken stelen?
In die richting gaan althans de commentaren op een artikel in Le Monde van Yves Mamou, Une nouvelle délinquance économique.
Mamou haalt artikelen aan uit The Independent en San Francisco Chronicle [die hij verder niet specificeert, de klootzak!] waarin gewezen wordt op dichter-bij-huis 'economische delicten'. De waanzinnige speculatie van de laatste jaren op de grondstoffenmarkt, met name metalen, heeft ertoe geleid dat telefooncentrales zijn leeggeroofd om het koper, of liftkokers worden ontmanteld, of rioolputdeksels verdwijnen. Leve de 'handel in afvalstoffen'!!
Nu die speculatieprijzen zijn gedaald loopt dat 'delict' terug, en is er een hausse in 'stroperij'. Niet de arme pachter die een konijntje strikt in het bos van de graaf, maar hele stadsbendes verschijnen in Schotland en Californië die massaal het wild roven met 'moderne wapens'.
De commentators op het artikel van Mamou doen dat lacherig af. Wie is de schuldige? De overweldiger creëert het terrorisme, de kolonist de 'sans-terres', de overwinnaar de slavernij. Wie is de delinquent?
Mamou vindt het 'misschien te vroeg' om een relatie met de huidige financiële crisis te leggen.
--"Les vrais barbares et délinquants", zo weten de commentatoren zeker, "zijn de bankiers en de traders". Naäapgedrag dus.
Uit San Francisco Chronicle haalt Mamou een Japans rapport dat ik graag zou willen natrekken. [Waarom is hij toch zo geheimzinnig?]
Daarin is sprake van een toenemende deelname van 'oudjes' aan het misdaadbedrijf. Japan, het wereldmodel voor vergrijzing, heeft een afnemende criminaliteit sinds 2002, maar de 65+ senioren die in 1988 voor 2,5% van de delinquentie zorgden, hadden in 2007 een aandeel van 13,3%. De 'pre-seniors' [50-64] vertonen een dergelijke stijging.
Dat belooft wat!! In 2020 zal 40% boven de 60 zijn in Japan.
Mamou heeft Duitsland nog even nagetrokken. Daar wordt het 'phénomène de la délinquance des seniors' inmiddels ook bestudeerd, maar in Frankrijk heeft het 'Observatoire national de la délinquance' géén classificatie van delinquentie in jaarklassen.
Tot zover Mamou.
Zou dat alleen om baby-boomers gaan? Of is het 'de nieuwe armoede' door de verslechterende pensioenvoorzieningen? Of is het gewoon 'het nieuwe tijdverdrijf' van vitale oudjes? Hou ze in de gaten, die oudjes!!
_________________________
Yves Mamou, Une nouvelle délinquance économique, LE MONDE 12.12.08 http://www.lemonde.fr/opinions/article/2008/12/12/une-nouvelle-delinquance-economique-par-yves-mamou_1130371_3232.html
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 14 December 2008
Op een van mijn vaste kustwandelingen met prachtige uitzichten op Tenerife en El Teide staat een moderne ruine. Het had een 'hotel met duizend bedden' moeten worden. Het was een 'brillant idee' van een jonge knul van een rijke familie uit Tenerife. De familie was tegen. Hij zette zijn droom door, 'want' het andere mammoethotel heeft 'maar' 868 bedden.
Enkele jaren geleden --betonskelet klaar, afbouw begonnen-- is de initiatiefnemer verongelukt. Het is intussen technisch en economisch 'onrendabel' geworden. De familie liet het afweten:
--"Zoonlief heeft zijn erfdeel verspeeld. Eigen schuld, dikke bult".
La Gomera heeft nu een moderne --ontoeristische-- ruine. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 15 December 2008
--"Wat de kop vergít, môtte de bein besjèlde", is een uitdrukking uit mijn Venlo'se jeugd. Mijn moeder kon het troostend of vermanend zeggen. [Kenners zullen zien dat het niet Venloos is, maar Tegels. Althans zuidelijk van de taalgrens 'Wilderbeek'. Dat klopt, mijn ouders waren van Tegelen. Ik heb dus ook Tegelse roots.]
Ik kwam er op toen ik iets dergelijks in het Spaans aantrof:
"El que no tiene cabeza, tiene que tener pies".
Of ook wel "El que no tiene cabeza, tiene patas".
Letterlijk: Wie geen hoofd heeft, moet benen hebben ...//heeft poten.
Ik kende die uitdrukking niet in het Venloos, en óók niet in het NLs.
Tè gek! Opzoeken natuurlijk. Niet gevonden. Dat kán toch niet?
Als je die Tegelse uitdrukking vertaalt, struikel je over 'besjèlde' dat in het Venloos niet bestaat, en zoveel betekent al 'ervoor opdraaien'. Het is dus letterlijk: 'Voor wat het hoofd vergeet, moeten de benen opdraaien'.
Hoe heet dat in gewoon 'Hollands'?
Mijn vaste --of toevallige-- lezers /lezeressen zullen het vast wel weten.
In heel Europa bestaan vergelijkbare uitdrukkingen. Dit is mijn oogst:
Engels: A forgetful head makes a weary pair of heels.
Frans: Quand on n'a pas de bonne tête, il faut avoir de bonnes jambes.
Frans: Les jambes portent la faute de la tête.
Duits: Was man nicht im Kopfe hat, muss man in den Beinen haben.
Italiaans: Chi non ha testa, ha gambe.
Latijn: Pedibus compensanda est memoria.
Waarom zou er geen NLse variant zijn?
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 16 December 2008
De Barcelonese schrijver-dichter Félix de Azúa schreef in El País van Zaterdag jl een artikel dat ik zo mooi vond dat ik het metéén heb vertaald. De vertaling is af en 'leesbaar', maar ik laat die nog even liggen om er over een paar dagen wat 'gewoner' NLs van te maken. Ik heb dan ook afstand genomen van de 'vertaalknopen' die nu nog mijn vrijheid belemmeren.
Het artikel heet El rostro del silencio --het gelaat van de stilte-- en is een persoonlijke kijk op de kunst van de XXe eeuw.
In een 'vertelling' laat hij een patiënt, die ten dode is opgeschreven, in een soort astronautencapsule stappen om in een ziekenhuismachine onderzocht te worden. De patiënt is alleen met zichzelf en ziet door een spiegeltje alleen zijn eigen ogen. Hij is alleen met zijn inwendige stemmen die onmiskenbaar van hemzelf zijn. Honderd jaar eerder, schrijft Azúa, zou dit 'bidden' worden genoemd, of een gesprek met Goden, Gilgamesh of de Gekruisigde, of met het Heelal, of met bomen of dieren. Nu is hij alleen met deze chaotische ervaring, en probeert die te ordenen. Hij wil vorm geven aan deze strijd en deze voorbijgaande maar "unieke geestesstoestanden".Aan deze stilte. Maar met welke vormen?
--"Nu is onze patiënt klaar om kunstenaar van de XXe eeuw te zijn", schrijft Azúa. Zoekend naar vormen om de stilte van de inwendige dialoog vast te leggen in een buitenwereld die bepaald wordt door overheersing, lawaai en techniek. Met citaten van Kandinsky en Blaise Cendrars wijst hij op de 'geboorte' van de moderne kunst:
--"Ieder kunstwerk is een unieke geestestoestand". (Cendrars 1913)
Maar er zijn ook kunstenaars die "primitieve kunst" hebben uitgevonden, vervolgt hij. Dat is de donkere kant van De Kunst. Zij verzamelen Congelese maskers, totems van Eskimo's en Pre-columbiaanse beeldjes. Zij doden daarmee tot in de wortel de laatste resten van een menselijke dialoog met de goden.
Afrikaanse goden zijn op die manier vereeuwigd als hoeren van 'Calle Avinyó' [Azúa verwijst naar het prototypische schilderij van Picasso, Les Demoiselles d'Avignon (1907) geïnspireerd op Afrikaanse motieven] en sjamanatische inwijdingen zijn reduceerd tot geraffineerd ballet. [verwijzend naar Le Sacre de Printemps van Strawinsky (1913)].
Kortom deze "unieke geestestoestand" van Félix de Azúa roept emoties op. Het is een kunstwerk in its own right. Ik zal de vertaling binnenkort publiceren, maar ik stuur je met genoegen de onaffe versie voor het geval je mee wil denken over een goede NLse vormgeving.
________________________
FÉLIX DE AZÚA, El rostro del silencio, El País 13/12/2008
http://www.elpais.com/articulo/opinion/rostro/silencio/elpepiopi/20081213elpepiopi_4/Tes
Le Sacre du printemps ("The Rite of Spring") (1913).http://fr.wikipedia.org/wiki/Le_Sacre_du_printemps
Les Demoiselles d'Avignon http://www.artehistoria.jcyl.es/genios/cuadros/363.htm
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 17 December 2008
Bij mijn laatste bezoeken aan NL kwam ik weer 'nieuwe woorden' tegen waarvan ik de betekenis nieteens kon raden. Ik lees ternauwernood NLse kranten, en volg de TV al helemaal niet. Vandaar.
Ik besloot er wat aan te toen, en bestelde de Nieuwbrief van Van Dale. Ik viel met mijn neus in de boter. De verkiezing van Woord Van Het Jaar 2008 was nèt begonnen.
Dit is het resultaat swaffelen(57%), wiiën(12%), bankendomino(6%), gastroseksueel(5%), smirten(5%), hufterindex(4%), duyvendakken(3%), horroropa(2%), slaaprijden(2%), zweef-tv(2%).
Eerlijk zeggen!! Hoeveel ken je er? Hoeveel heb je goed geraden?
Ik kende er één, en twee heb ik goed geraden. (100 woorden)
____________________________
Van Dale Nieuwsbrief: http://taalpost.vandale.nl/nieuwsbrief/nieuwsbrief_dec2008_2.html
De definities --met video-illustratie-- staan op http://woordvanhetjaar.vandale.nl/
Van Dale geeft ook een boekje uit met 100 columns over alle andere noviteiten van 2008. Geschreven door Van Dale-hoofdredacteur en wordwatcher Ton den Boon. Dat is vast een leuk kerstkadootje. Ook geschikt als plee-boek, lijkt mij.
Via Onze Taal te bestellen: http://www.onzetaal.nl/boeken/wvhj.php € 8,95 inclusief porto.
SWAFFELEN, (van mannen) het geslachtsdeel laten slingeren en moedwillig tegen een object aantikken, o.a. met het oogmerk hierdoor een ander of zichzelf op te winden. WIIëN, gamen met een Wii-spelcomputer. BANKENDOMINO, reeks faillissementen van onderling verweven financiële instellingen die stuk voor stuk insolvabel worden. GASTROSEKSUEEL, man die zijn kookkunst aanwendt om een vrouw te verleiden of te behagen. SMIRTEN, flirten terwijl men met iemand staat te roken voor een gebouw waarin roken verboden is, bv. een café. HUFTERINDEX, lijst met mensen die zeer asociaal gedrag vertonen, m.n. in het verkeer. DUYVENDAKKEN, iemand afrekenen op zijn of haar actieverleden. HORROROPA, oude man die een gruwelijk misdrijf heeft gepleegd. SLAAPRIJDEN, een auto besturen terwijl men niet goed uitgerust is. ZWEEF-TV, televisiegenre waarin aandacht wordt besteed aan het paranormale.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Donderdag, 18 December 2008
In Rusland heeft de Octrooiraad in hoogste instantie besloten dat de zakenman Oleg Teterin géén merkrecht kan vestigen op de 'smiley'. Kennelijk vonden lagere instantie het wèl 'normaal' dat dit 'geprivatiseerd' werd. In een bepaalde fase van het proces had Teterin nog 'beloofd' dat de toepassing voor particulieren gratis zou zijn!
Het ging niet om de latere 'grafic smiley', dat gele cirkeltje, maar om de 'ouderwetse' tekst-versie. Punt-komma, verbindingsstreepje en links of rechts haakje. ;-) en ;-(
Dat is het zoveelste voorbeeld van onze graai-cultuur die gemeenschappelijke goederen die maar enigszins kunnen worden losgewrikt tot 'gevonden voorwerp' te verklaren. Net als die putdeksels die bij de handel in afvalstoffen terecht komen.
Ergens in het proces werd gezegd dat toch niemand in zijn hoofd haalde de 33 letters van het alfabet te privatiseren, maar het antwoord van de 'graaiers' was simpel:
--"OK, niet alle letters stuk voor stuk, maar als ze een woord of een merknaam vormen is het volkomen legaal".
En zo kwam ;-) tot de hoogste instantie vóór het werd afgeblazen.
Wat mij echter interesseerde was de toelichting die Die Sueddeutsche gaf over de herkomst. Een zekere Scott E. Fahlman zou dat op 19 september 1982 hebben 'uitgevonden' blijkens zijn discussie-bijdrage aan een toenmalige discussie-lijst. [Er was toen nog ternauwernood publiek internet, en er werd uitsluitend in kale tekst gecommuniceerd].
Maar ik wist ook dat er lang vóór die tijd een rijke Typewriter Art bestond met dat soort 'grappen'. Ik kende die van mijn typecursus bij Scheidegger rond 1976. Voor de aardigheid leerden wij dat soort 'tekens'.
Je kunt uitgebreide voorbeelden daarvan vinden onder 'ASCII art' bij Wikipedia. Ook vond ik prachtige exemplaren in Modern Mechanix van 1948. Maar de geschiedenis gaat terug tot vóór 1900.
Wikipedia noemt ook argeloos die 'uitvinding' van 19 september 1982 door de toenmalige student --nu hoogleraar-- Fahlman.
Maar het is een 'urban legend' zoals Snopes ontmaskert. Fahlman was hooguit de eerste die het in computer-correspondentie inbracht. Al in Reader's Digest van Mei 1967 wordt het gebruikt en toegelicht.
Goed dat Snopes er is. [Snopes is ook uitstekend als je weer een larmoyante rondschrijfbrief in je mail krijgt. 10-tegen-1 dat Snopes die ontmaskert als 'verzinsel'. Net als de hijgerige virus-waarschuwingen die je soms van 'vrienden' krijgt toegestuurd.]
_____________________________
Smiley darf weiter zwinkern http://www.sueddeutsche.de/computer/644/451358/text
Scott E. Fahlman, http://en.wikipedia.org/wiki/Scott_Fahlman
Urban Legend, http://www.snopes.com/computer/internet/smiley.asp
http://en.wikipedia.org/wiki/ASCII_art en http://blog.modernmechanix.com/2006/03/13/ascii-art-1948/
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag, 19 December 2008
--"Wie weet een leuke vertaling voor 'pulling the plug on stupidity'?", vroeg ik 1 december nav de 'collectieve blindheid' van Bush en zijn 'uiterst loyale' medewerkers.
Henk probeerde: 'ballonnetje doorprikken':
--"Niemand wilde die 'debiele ballon' doorprikken" [mooi stafrijm ook!]
Martine deelde mijn verbazing niet. Wiki-Proverbs heeft géén 'Hollandse' variant. Hoezo?
--"Logisch! Omdat we al zulke sterke fietsbenen hebben..."
Toch kwam Anna even later ontnuchterend met:
--"Dat heet toch gewoon 'Wie zijn hoofd niet gebruikt, moet zijn benen gebruiken'?".
Ik goechelde nog wat, en vond toen:
--"Wie zijn hoofd vergeet, moet zijn benen gebruiken"
Dat zal ik naar Wiki-Proverbs doorsturen. Bedankt. (100 woorden)
_______________________
http://nl.wikiproverbs.com/index.php/El_que_no_tiene_cabeza%2C_tiene_pies
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag, 20 December 2008
Mijn broer Jan is dood. Gistermiddag. Goed bij kennis en gelukkig dat het einde daar was. Ik had hem gezond, en opgewekt zoals altijd, op mijn verjaardag in September meegemaakt.
Drie weken later kwam het bericht van die ongeneselijke hersentumor. Het zou snel kunnen gaan, maar de symptomen waren nog minimaal. Ik ging onmiddellijk naar NL. We hadden goede afscheidsgesprekken. Hij genoot van de weken die hem restten.
Toen onttakelde hij snel. Hij kon nog wat losse woordjes fluisteren als ik hem opbelde, maar hij begreep alles.
Nu is hij dood, mijn grote broer van vroeger, en ik moet huilen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag, 21 December 2008
Ik rouw.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag, 22 December 2008
Aan het 'teer+nicotine'-front is er belangrijk nieuws. Ik schreef 3 februari 2007, toen in Frankrijk het rookverbod in openbare gelegenheden aan de orde was, dat Le Monde zich afvroeg "waar de grens ligt tussen collectieve veiligheid en individuele vrijheid".
Ik stelde daartegenover:
--"Waar ligt de grens tussen ondernemersvrijheid en publieksmanipulatie?"
In de VS waren kort daarvóór namelijk onderzoeken gepubliceerd die bewezen dat de tabaksindustrie het 'teer+nicotine'-gehalte van de de 'light' sigaretten heimelijk had verhoogd: "surreptitiously raised the nicotine content of cigarettes".
Gebruik makend van de rookgewoonden van de 'light'-rokers om meer sigaretten te roken, grotere halen te nemen, en langer te inhaleren in de longen, werd dit met publiciteit ondersteund.
Beide 'misdragingen' konden echter niet juridisch aan de kaak worden gesteld door een 'kronkel' --die ik jullie bespaar-- in de VS-wetgeving. De Supreme Court heeft nu echter een uitspraak gedaan die deze weg (her-)opent. Een Editorial in NYT, onder de titel "Big Loss for Big Tobacco" van een paar dagen geleden, doet dat helder uit te doeken, en voorspelt weinig goeds voor de tabaksmaatschappijen.
Dat hoort echter bij het 'teer+nicotine'-probleem oude stijl. Veel verwarrender [innoverender?] vind ik het onderzoek dat een paar dagen eerder verscheen onder de titel "Inhaling Fear" waar het effect onderzocht wordt van de anti-rookcampagnes, met name dezulke die de laatste jaren school maken met gruwelijke foto's op de sigarettenpakjes.
Martin Lindstrom onderzocht met hersenscanning de reakties van rokers. Sommige verslaafd, andere niet. Verbaal rapporteerden ze allemaal dat zulke beelden hun verlangen naar 'roken' verminderde, maar hun real time scans vertelden het tegendeel. Noch de hersenregio's voor 'alarm', noch die voor 'afkeuring' werden aangesproken. Integendeel, de 'nucleus accumbens' werd geactiveerd, de plek van de hunkeringen, begeertes en verslavingen. Hun verslaving werd bevestigd en verdiept!!
Op andere gronden werd dat al eerder vermoed, maar dit is een 'modern bewijs', waardoor het wellicht méér tot het publiek zal dóórdringen.
Geen wonder dat de tabaksmaatschappijen 'eigenlijk' niet zo'n probleem hebben met 'meewerken' aan anti-rookcampagnes van dat soort. Als bovendien de 'boete' die ze krijgen naar dát doel gaat --zoals gebruikelijk-- is het dubbel verkoopbevorderend. Héél verwarrend.
_________________________
Nicotine Manipulation Confirmed http://www.nytimes.com/2007/01/23/opinion/23tue3.html
EDITORIAL, Big Loss for Big Tobacco, NYT, December 16, 2008
http://www.nytimes.com/2008/12/16/opinion/16tue1.html
MARTIN LINDSTROM, Inhaling Fear, NYT, December 12, 2008
http://www.nytimes.com/2008/12/12/opinion/12lindstrom.html
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag, 23 December 2008
Wij beleven de kortste dagen van het jaar, en hebben de laagste zonnestanden. Vorig jaar in NL --weetjewel toen ik die ver... griep opliep-- zag ik de zon zò laag staan als ik lang niet had meegemaakt.
--"Hoe groot is het verschil?", vroeg ik me af.
Onze laagste zonnestand is 40 graden; in NL 16!!
De hoogste in NL is 60 graden, en hier zitten we 's zomers op 84!!
Onze 'laagste' kun je het beste vergelijken met het begin van de lente en de herfst in NL. Dan staat-ie op 38 graden. Dat geeft een idee van de verschillen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag, 24 December 2008, Nochebuena
Gisteravond heb ik meegedaan aan de stadsloop die nu zijn elfde aflevering meemaakte. Ik ben geen 'runner', maar een wandelaar met voldoende algemene conditie om met de 'senioren' mee te 'runnen'. Trainen ging om het ontdekken van 'mijn' optimale snelheid om de vereiste vijf kilometer te 'runnen'.
Het vorig jaar moest ik laten afweten, want ik lag opeens met die "verd... griep". Het hele jaar had ik 'naweeën' en fors conditieverlies.
Maar deze zomer in Frankrijk tastte ik mijn grenzen af, en liep per slot 1000 km. Nu tastte ik mijn grenzen af, en werd nummer drie van de 'veteranos'. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Kerstmis 2008
We hebben al een hele week een tamelijk lichte 'calima', dat is dat fijne rode woestijnstof dat door zuid-oostenwind wordt meegebracht. Die ZO-winden kunnen ook zware tropische regenbuien meenemen waar iedereen op wacht, want dat vult de waterbassins voor de irrigatie voor de rest van het jaar. Andere regens dan deze kennen we niet aan deze kant van het eiland.
Vaak gebeurt dat in November, maar Januari en April zijn ook kansrijk. Dan hebben we een, twee of drie dagen tropische buien en 'Schluß!!!'. De bassins zijn vol, en iedereen is tevreden.
Maar nu is er 'niets' gevallen in November, behalve wat kou en nattigheid die alleen ergert, maar de bassins niet vult. Daarom was de laatste week spannend:
--"Zouden de zware regens alsnog komen?"
Maar er gebeurde heel iets anders. Er verschenen tropische tornado's voor de kust. Van bescheiden formaat weliswaar, maar heel zeldzaam in deze streek. Dat was 'het' gesprek gisteravond op de Nochebuena, het kerstdiner, dat ik gisteravond 'en famille' meemaakte.
In Playa de Santiago, in vogelvlucht 11 km hiervandaan, verschenen er in de loop van de middag een aantal. Héél spectaculair. Tot 20 meter van de kust, maar één daarvan bereikte het strand en haalde de bezem eens flink door het strandmeubilair, en de terrasjes bij de haven. Een half dozijn van die grote vuilniscontainers waren opgenomen en 'verplaatst'.
Kortom, heel bescheiden, maar spectaculair voor deze streken. De meer gebruikelijke tropische buien kunnen aanmerkelijk méér schade aanrichten zoals ik 18 januari 2005 beschreef. Heel San Sebastián was toen enkele dagen ontredderd, zonder stroom en GSM.
Volgens de internetberichten die ik vanmorgen las, moeten er ook een paar kleintjes hier voor de kust in San Sebastián zijn verschenen. Ik had ze van mijn balkon kunnen zien, maar ik dàcht er niet aan om bij die plotseling opstekende wilde winden, en korte harde buien --die mij wèl waren opgevallen-- eens rustig op mijn balkon te gaan staan.
[Kijk ... als ik het had gewéten ... ]
De verschijnsel haalde de nationale pers, in El País mèt foto. De regionale persberichten geven mooie amateurfoto's, en bij de Nochebuena met de familie van Ignacio, was het wèl gespreksstof. Ik weet nu hoe zeldzaam het verschijnsel is op ons eiland, en welke andere 'rampen en zegeningen' de 'calima' kan meebrengen.
______________________
Artikel in El País met één zeer goede foto
http://www.elpais.com/articulo/espana/Tornados/Gomera/elpepuesp/20081224elpepunac_6/Tes
Lokale pers met leuke amateurfoto's op http://gomeraverde.es/index.php?news=6441
Een bijzonder mooie foto op http://www.20minutos.es/imagen/911314
Over de calima en regen-rampen schreef ik 20 [ zie ook19 voor schade] November 2006 +bronvermelding.
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Vrijdag 26 december 2008
Vandaag geen stukje
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zaterdag 27 december 2008
Vandaag geen stukje
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Zondag 28 december 2008
Vandaag geen stukje
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Maandag 29 december 2008
Als ik die verhalen over het 'bedrog' van Madoff lees, moet ik inwendig lachen over de gespeelde treurnis van de 'verloren' geldsommen. Het geheel is een zero-game: Het geld is gewoon in andere handen gekomen. Hoofdzakelijk in 'andere' Philanthro-fondsen, en natuurlijk bleef er ook e.e.a. aan de strijkstok hangen in de vorm van vette salarissen en premies voor de managers die zo'n vette belegging als die Madoff aanbood [kritiekloos!] wisten te realiseren. Maar dat is 'normaal'.
Je zou Madoff kunnen vergelijken met Robin Hood, die geld stal van de rijken om het naar de armen te brengen. In dit geval bleef het geld gewoon in eigen kring, want de 'armen' en de 'rijken' waren dezelfde acteurs. Aan de ene kant de 'arme' fondsenbeheerders die naarstig zochten naar vette beleggingen, en aan de andere kant diezelfde beheerders in een andere rol die rijk werden van de beleggingen die Madoff aanbood. [En van de premies en gouden handdrukken.]
Je kunt natuurlijk weeklagen dat de Elie Wiesel-stichting haar vermogen is kwijtgeraakt, maar de troost is dat ze óók de vette 'opbrengsten' van Madoff's verdeelsleutel hebben gehad. Het geheel speelde zich namelijk af in een eng kringetje van top-filantropen. Dat zijn allemaal organisaties die lijden aan wat Paul Krugman 'Femafication' noemde: Organisaties met teveel 'relatie-specialisten' aan de top die die de inhoudelijke vakmensen monddood hebben gemaakt. Hoe anders kan het zijn dat al vanaf 1999 klachten van vakmensen over Madoff's 'schema' bij de SEC lagen, maar die steeds terzijde werden geschoven.
In een van de verslagen lees ik dat het een eer was om bij Madoff te mogen beleggen. Je moest persoonlijk aan hem worden voorgesteld door een 'bekende'. En de rest was 'storytelling'. En dàt was niet anders dan in de 'legale' bubbles van de laatste jaren. Storytelling!!!
In die zin was Madoff niet alleen een Robin Hood, maar ook een goochelaar-clown die ons in de spiegel laat kijken. Die ons laat lachen om onszelf, tot het lachen ons vergaat. Dat kan maar één keer. Dan wordt de clown weggestuurd, zoals de brenger van de slechte tijding.
--"Wie lacht niet die de mens beziet?"
Dat vond Vondel al, en zelfs Horatio.
________________________________
Diverse persberichten. Speciaal:
FRANK RICH, Who Wants to Kick a Millionaire?, NYT, December 21, 2008
http://www.nytimes.com/2008/12/21/opinion/21rich.html
Michael Edwards, Philanthrocapitalism: After the Goldrush, OpenDemocracy, March 20, 2008
http://www.globalpolicy.org/socecon/develop/2008/0320philanthro.htm
http://www.opendemocracy.net/node/36008/pdf
Binyamin Appelbaum and David S. Hilzenrath, SEC Didn't Act on Madoff Tips, Washington Post, December 16, 2008
Regulator Was Warned About Possible Fraud as Early as 1999
http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2008/12/15/AR2008121502971.html
JAVIER C. HERNANDEZ, Betrayed by Madoff, School Adds Lesson, NYT, December 23, 2008.
http://www.nytimes.com/2008/12/23/nyregion/23yeshiva.html
Femafication: Paul Krugman. Zie Mijn Dagboek 101 dd 14 en 17 Oktober 2008
Philantrocapitalism: Mijn Dagboek 11 en 30 juli 2008
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Dinsdag 30 december 2008
Met onze eigen klimaatveranderingen op til, is er een verhoogde [wetenschappelijke] interesse in de klimaatveranderigen van het verleden. Toevallige dagboekaantekeningen geven daarover maar een beperkt beeld. Meer systematisch is de analyse van jaarringen van bomen, de zgn dendrochronologie. Het probleem hierbij is dat bij langdurige droogte in een streek de bomen verdwijnen. Wèg bron!!
Meer stabiele reeksen kunnen worden gevonden in de analyses van de 'tienden', de 'belasting' die op oogsten werd geheven vanaf de middeleeuwen. Daaruit kan de grootte van de oogsten in ieder jaar worden berekend. Kloosters, kerken en tiendschuren beschikken soms over verrassend gedetailleerde --eeuwenoude-- 'boekhoudingen'.
El País van verleden Vrijdag meldt een nieuwe bron, tevens methode, van onderzoek. Typisch Spaans omdat het berust op een ritueel van De Kerk die nergens zo is ingeburgerd als hier, en inhoudelijk interessant omdat het niet alleen details geeft over de regenval, maar ook over regionale verschillen en andere 'vraagtekens van dit vak'.
Het gaat om 'smeekdiensten' in de lokale kerken waarvan de traditie teruggaat op Romeinse vruchtbaarheidsrituelen. Het gaat om 'pro-pluvia'-diensten in droogte-periodes, en 'pro-serenitate'-diensten in periodes van regenovervloed. Soms worden die reeksen afgesloten van dankdiensten als de 'straf-van-god' met succes is afgewenteld.
Volgens de schrijver van het El País artikel, Javier Sampedro, hadden die 'smekingen' --statistisch gezien-- weinig succes, maar voor de wetenschappers-van-nu is het rijke bron van inspiratie. Deze bronnen werden al vanaf 1988 door diverse Spaanse wetenschappers geanalyseerd met speciale statistische technieken.
Nu gaat het om een groter onderzoek van de Kathedraal van Toledo over de periode 1506 tot 1900 AD waarin oudere analyses van andere kerken zijn geïncorporeerd. Het oorsponkelijke artikel in Global and Planetary Change wordt gedomineerd door de statistische technieken die voor dit doel zijn ontwikkeld, maar een mooie samenvatting voor de geïnteresseerde leek is te vinden in Science Daily.
_________________________
JAVIER SAMPEDRO, Cinco siglos a verlas llover, Las rogativas de la Catedral de Toledo reconstruyen la historia de las sequías, El País, 26/12/2008
http://www.elpais.com/articulo/sociedad/siglos/verlas/llover/elpepusoc/20081226elpepisoc_6/Tes
Het complete artikel: Domínguez-Castro, Fernando; Santisteban, Juan I.; Barriendos, Mariano; Mediavilla, Rosa. Reconstruction of drought episodes for central Spain from rogation ceremonies recorded at the Toledo Cathedral from 1506 to 1900: A methodological approach. Global and Planetary Change, 63(2-3) Sp. Iss. SI: 230-242 SEP 2008
cfa-www.harvard.edu/~wsoon/ChristopherMonckton08-d/Dominguez-Castroetal08-DroughtsCentralSpain1506-1900.pdf
Samenvatting in Science Daily: Spanish Droughts Over Past 500 Years Reconstructed
http://www.sciencedaily.com/releases/2008/12/081217192739.htm
Over tienden: http://nl.wikipedia.org/wiki/Tiende, http://nl.wikipedia.org/wiki/Tiendschuur
Over jaarrinngen: http://nl.wikipedia.org/wiki/Dendrochronologie, http://nl.wikipedia.org/wiki/Groeiring
terug eerste dagboekregel

San Sebastián de La Gomera, Woensdag 31 december 2008
Ik zat te aarzelen tussen twee thema's 'van-het-moment'. Allebei interessant en aktueel, maar ik realiseer mij opeens dat het alweer de laatste dag van het jaar is. Alwéér! Ja, zo voelt het: 'Alweer!'
--"Moet ik daar veel tijd aan besteden?"
Nee, mijn Nieuwjaarsbrief 2009 met mijn wederwaardigheden moeten voldoende zijn. Die staat intussen op deze site en ik ga over tot het nieuwtje dat wellicht een keerpunt is in denken van de christelijke fundamentalisten die in de VS 'evangelicals' heten, en denken dat de ze wereld [en de wijsheid] in pacht hebben.
Deze zomer publiceerde Pew Forum on Religion en Public Life een 'Survey' waaruit bleek dat 70% van de Amerikanen vond dat 'andersgelovigen' ook in de hemel konden komen.
De 'evangelicals' stonden op hun strot, want had Jesus niet zelf gezegd:
--"I am the way, the truth and the life: no man cometh unto the Father, but by me".
Pew was zo goed niet, of ze moesten die studie overdoen: De mensen zouden de vraag niet goed hebben begrepen. Zo gedaan. Hier en daar werd de vragenlijst wat bijsteld en ook werd gevraagd om de 'andersgelovigen' te benoemen. Nu was het 65% , en op de vraag naar 'andere geloven' was het antwoord zo ongeveer "alle andere" en de helft noemde zelfs atheisten uitdrukkelijk.
Atheisten kunnen in de hemel komen!!
Een andere [toegevoegde] vraag was wat eigenlijk bepalend was of iemand in de hemel kwam. Daar rolde uit dat van de Christenen de helft vond dat 'geloof in Jesus' essentiëel was, maar ook vond 50% dat 'being a good person' voldoende was. Van de Bijbel vonden 39% van de Christenen dat het 'letterlijke woorden van God' waren en 18% dat het 'door mensen' was geschreven. Slecht 1% [één procent!] vond dat leven volgens de Bijbel noodzakelijk was om de hemel te bereiken.
Volgens mij blijkt hieruit dat Christelijk fundamentalisme 'over de top' is. Dat is hoopvol voor 2009 e.v.
Nu het Islamitisch fundamentalisme nog.
__________________________
CHARLES M. BLOW, Heaven for the Godless?, NYT, December 27, 2008
http://www.nytimes.com/2008/12/27/opinion/27blow.html
The Pew Forum on Religion & Public Life, launched in 2001, seeks to promote a deeper understanding of issues at the intersection of religion and public affairs, http://pewforum.org/
Pew Survey: Many Americans Say Other Faiths Can Lead to Eternal Life: Most Christians Say Non-Christian Faiths Can Lead to Salvation, Dec. 18, 2008 http://pewforum.org/docs/?DocID=380
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek december 2008