In de TGV tussen Montpellier en Lille, Dinsdag 1 Juli 2014
Het is een heel andere dag vandaag. Ietsje vroeger opstaan, maar vooral beginnen met een héél gerichte bezigheid na mijn ochtendgym: Vertrekken en de trein halen!
Dat is gelukt. Ik ben al overgestapt in Montpellier, en nu wacht ik rustig af tot we in Lille-Europe aankomen. Daar haalt Julie mij af.
Ik had alles goed voorbereid en klaargezet. Ook ruim de tijd gepland. Toch dook opeens een verrassing op. Mijn benzinemeter stond laag, maar genoeg voor een retourtje Béziers — dacht ik.
Maar het waarschuwingslampje begon opeens zenuwachtig de knipperen. Dus toch maar even getankt. Gelukkig tijd zat. Stel je voor!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Sint Eloois Winkel, België, Woensdag 2 Juli 2014, Marc jarig!
Toen ik uit het station Lille-Europe stapte, kwam Julie nèt aanrijden. Dat was grotendeels toevallig, want zo nauwkeurig hadden we het niet kunnen afspreken per SMS. En nu ben ik bij mijn vrienden, Julie en Michel, in huis. Wat een genot! Ik ben binnen onze actieradius van zien, voelen, ruiken en horen.
Niet alleen hun woorden en volzinnen hoor ik. Ook al het onzegbare wordt mijn deel.
Dat is precies wat ik zo lang miste. Zoiets 'lukt' niet met SMS en telefoon.
Zodoende geniet ik van wat hier in België "Het Bijzijn" heet.
Dat is — per slot — het ware genot. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Sint Eloois Winkel, België, Donderdag 3 Juli 2014
Vandaag is het weer vertrekdag. Dus afscheid nemen. Straks brengt Michel mij naar het station in Kortrijk om verder te reizen naar Eindhoven. Ik heb genoten van Het Bijzijn, zoals ik gisteren beschreef. Het was lang geleden dat we elkaar hadden gezien, ontmoet en van dichtbij beleefd. Vóór ik straks afscheid neem, zal ik daar nog eens goed van genieten — om dat heerlijke gevoel zo lang mogelijk te bewaren.
Daarna zal ik mij verdiepen in de details van de reis, in het klaarmaken van mijn koffer. Nu ga ik eerst gezellig ontbijten met Michel en Julie.
Voorlopig onze laatste maaltijd. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Eindhoven, Vrijdag 4 Juli 2014
Ik ben gisteren goed aangekomen in Eindhoven en bijzonder goed ontvangen door Ghislaine. Vandaar dat ik nu "andere besognes" heb dan een column schrijven. Ik laat het voor vandaag bij deze mededeling. (32 woorden)
terug eerste dagboekregel

Eindhoven, Zaterdag 5 Juli 2014
Gisteravond was ik met Ghislaine naar een superconcert. 'Super' vooral om het geluidsniveau. Het was Youssou N'Dour uit Dakar. Ik voelde mij als een nature boy die voor het eerst in een grote stad komt. De bedoeling was kennelijk dat je je liet meeslepen in het handgeklap waartoe het publiek werd aangezet.
Maar precies in deze fase van mijn leven ben ik bezig om mij NIET te laten meeslepen. Dus pareerde ik ook deze 'uitnodiging/verleiding' ook met mediteren.
Dat werd een wonderlijke ervaring van zien en meeleven van heel ander gehalte.
Niet te beschrijven, maar mijn oren doen nog pijn. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Eindhoven, Zondag 6 Juli 2014
Ik heb 'de' voetbalwedstrijd niet gezien. Ik verkeer in uitstekende conditie, maar ik moet geen 'grappen' uithalen met laat-opblijven-met-opwindende-bezigheden. Daarom liet ik het helemaal aan Ghislaine over. Ik genoot van haar verslag.
En nu is het 'inpakken!', maar nog niet helemaal 'wegwezen!'. Straks op bezoek in Utrecht bij de kinderen en kleinkinderen — die ik beter grootkinderen kan noemen, zo lang zijn ze al — en daarna door naar Cadzand om nog anderhalf etmaal van de zuivere zeelucht te genieten.
Nu even omkijken naar deze Eindhovense dagen en dan snel vooruitkijken naar de ontmoetingen op het superverjaardagsfeest in Utrecht.
Zo gaat dat. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cadzand-Dorp, Maandag 7 Juli 2014
De terugreis is definitief begonnen. Dit is de laatste etappeplaats waar ik mijn koffer nog eens uitpak. Gisteren was een typische transito-dag. Vertrek uit Eindhoven, een hoogtepunt in Utrecht, en vervolgens verder. Om hier nog een hele dag — in alle rust — samen te zijn voor ons afscheid.
In Utrecht zag ik mijn kinderen en kleinkinderen tegelijk met een heleboel andere mensen op één groot feest. Behalve twee verjaardagen hadden ze nòg meer te vieren. Vandaar dat grote feest.
Voor mij was het belangrijkste dat ik ze allemaal nog eens zag, kon horen, kon voelen, en van het onzegbare kon genieten. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Tussen Brussel en Lyon, Dinsdag 8 Juli 2014
Gisteren waren we op het strand. Dat is een 'must' als ik in Cadzand logeer. Het is ook een genot zo'n heel andere zee-plus-strand te zien als ik op het rotsige La Gomera gewend ben. Het was ook onze laatste dag.
Intussen zit ik in de trein naar het Zuiden. Ghislaine heeft mij vanmorgen bij het station van Knokke achtergelaten. Anderhalf uur later was ik op Brussel-Zuid, ruim voor het vertrek van mijn TGV.
Vanmorgen regende het. Gisteren was het alleen nog maar betrokken. Ik ben op tijd weg naar het Zuiden.
Daar komt het wel goed met die zon. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag 9 Juli 2014
De reis is ten einde. Ik ben weer 'op honk'. Rustig mediterend heb ik de verschillende landschappen voorbij zien trekken. Het regende bij mijn vertrek. Dat was snel voorbij, maar de zon liet nog op zich wachten tot ver na Parijs.
Daar begon een ander avontuur. Mogelijk vanwege een ongeluk — of andere blokkade — van de TGV-lijn, moesten we een grote omweg maken over 'gewoon spoor'. Langzaam reden we langs steden en stadjes waar de trein vroeger reed en die de TGV links laat liggen: Dijon, Beaune, Macon. Heel nostalgisch allemaal.
De aansluiting in Lyon haalde ik met twee uur vertraging. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag 10 Juli 2014
Het was mij niet meteen duidelijk waarom dit gedicht — Our Daily Becoming van Adam Clay — mij zo fascineerde. Het is wellicht de letterlijke down-to-earth metafoor die hij gebruikt voor de overweldigende informatie die op ons afkomt. Hoe we waterdruppels op gras leren verstaan, hoe we de maan bewonderen, hoe de wolken onze voeten onze voeten onzichtbaar maken. Het doet ons goed, maar tenslotte weten we niet meer waar we staan of gaan. Zelfs de oneindig perfecte voorspelling maken ons kwetsbaarder dan ouderwetse onwetendheid. Maar misschien zijn er meer waarom's.
Het gedicht blijft mij fascineren.
Het waarschuwt mij mijn 'voetjes-aan-de-grond' te houden.

Like animals moving daily
through the same open field,
it should be easier to distinguish
light from dark, fabrications
from memory, rain on a sliver
of grass from dew appearing
overnight. In these moments
of desperation, a sentence

serves as a halo, the moon
hidden so the stars eclipse
our daily becoming. You think
it should be easier to define

one's path, but with the clouds
gathering around our feet,
there's no sense in retracing
where we've been or where

your tired body will carry you.
Eventually the birds become
confused and inevitable. Even our
infinite knowledge of the forecast

might make us more vulnerable
than we would be in drawn-out
ignorance. To the sun
all weeds eventually rise up.

Cessenon sur Orb, Vrijdag 11 Juli 2014
Ik schrijf vaak over de wolken die ik zie als ik rustig ervoor ga zitten. Vooral sinds ik hier in Frankrijk ben — en de vorige week in Nederland — geniet is van de rijke variatie die duidelijk afsteekt tegen de soberheid van het passaatgebied waar ik de rest van het jaar verblijf.
Niet toevallig kreeg ik van Ghislaine de catalogus van een tentoonstelling in het Frans Hals Museum in Haarlem met als thema 'Lucht in de Nederlandse kunst sinds 1850'. Allemaal prachtige wolkenluchten! Genot!!
Maar het zijn wel allemaal wolken-gezien-door-de-ogen-van-een-ander. Dat is heel inspirerend. Toch gaat er niets boven zèlf kijken. (100 woorden)
_____________________
Als je méér "wolken-gezien-door-de-ogen-van-een-ander" wil zien, ga dan naar www.cloudappreciationsociety.org
Daar staat het vol recente foto's van "andermans wolken" uit de hele wereld.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag 12 Juli 2014
Jaren geleden kreeg ik een collectie DVD's in handen van Hercule Poirot met zijn vaste partner 'captain' Hastings, de beroemde creaties van Agatha Christie. Het speelt in het Engeland van de dertiger jaren. Ik kijk er regelmatig met smaak naar.
Gisteravond — omdat ik mij verveelde wegens mijn 'gedwongen' nietsdoen — zapte ik wat en trof op TF2 een Franse versie van die serie onder de naam Les Petits Meurtres d'Agatha Christie. Helemaal verfranst!! Het speelt bovendien in de zestiger jaren in Noord-Frankrijk; dus wèl ietsje archaïsch. Ik herkende vagelijk de oorspronkelijke karakters. Alleen Miss Lemon kwam niet voor.
Waarschijnlijk 'too British'. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag 13 Juli 2014
Toen ik vanmorgen aan deze column begon, werd ik herinnerd aan een andere taak die aandacht nodig had. Heel kort na elkaar had ik het doodsbericht gekregen van twee goede vrienden van heel vroeger. Ik wilde eerst condoleancebrieven schrijven. Ik mediteerde daarom eens rustig over mijn gevoelens na die berichten. Ik wilde die helder hebben vóór ik ging schrijven.
En toen gebeurde het. Ik werd meegesleurd door kleurrijke nostalgische herinneringen, en diepe golven van ontembaar verdriet omdat het allemaal voorbij was. Ik had uren nodig om tot ordelijke gedachten te komen.
Ik denk dat ik nu die brieven kan schrijven. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag, Quatorze Juillet 2014, Willy jarig!!
Vanmorgen zag ik opeens het soort 'wolken' dat ik miste sinds ik weer in Frankrijk ben. Vooral het vorig jaar zag ik die in overvloed ontstaan. Het gaat over de strepen die vliegtuigen achterlaten. Tot nu toe zag alleen maar kleine, korte streepjes.
Het vorig jaar was de hemel soms vol met dikke brede strepen die uren bleven hangen, en op vederwolken gingen lijken. Ik weet daar het fijne niet van, maar het heeft te maken met de relatieve luchtvochtigheid op vlieghoogte.
Maar vanmorgen was het opeens raak!!
De hemel zat kris-kras vol jonge lijntjes en dikke oudere. Heel mooi! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 15 Juli 2014
Ik zou wel naar de wolken willen kijken, dat mediteert zo lekker, maar er is er geenéén. De hemel is effen blauw. Geen wolkje te zien. Recht boven mijn hoofd is de lucht donkerblauw. Meer naar de horizon wordt die ietsje grijzer. Gisteren was dat eigenlijk ook zo, maar toen was de lucht op vlieghoogte uitermate gevoelig condensvorming. Vandaag niets van dat alles.
Het ontbreekt zeker niet aan vliegtuigen; de vliegprogramma's gaan gewoon door. Maar dat ik — zorgvuldig speurend — niet eens een kort condensstreepje zie, is toch wel sterk.
Dezelfde effen-blauwe Zuidfranse lucht van de reisfolders komt niet zonder verrassingen. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, 16 Juli 2014
Het racisme wordt soms stevig aangepakt in Frankrijk. De lijsttrekster van de FN voor de gemeenteverkiezingen in 2012, Anne-Sophie Leclère, is veroordeeld tot negen maanden gevangenisstraf, en vijf jaar niet-verkiesbaarheid. Op haar blog stond een fotomontage van de minister van Justitie, Christiane Taubira, met een aap. [Taubira is zwart en stamt af van slaven uit Frans-Guyana.]
Leclère toonde het ook op TF2 en in een tijdschrift:
—"Het was een grapje", probeerde ze nog: "c'était de l'humour, ça n'a rien à voir avec du racisme".
Leclère is uit de partij gezet.
Nu de ouwe heer Le Pen nog in het gevang!! (100 woorden)
_____________________
Neuf mois de prison ferme pour l'ex-candidate FN ayant comparé Taubira à un singe, Le Monde 16.07.2014
http://www.lemonde.fr/societe/article/2014/07/15/taubira-comparee-a-un-singe-9-mois-de-prison-ferme-pour-l-ex-candidate-fn_4457839_3224.html
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag, 17 Juli 2014, Alexander jarig!!
Jeetje, wat is de lucht weer saai vanmorgen. Maandag waren er ook geen wolken, maar toen kwamen condensstrepen de zaak opvrolijken. Nu is het al de derde dag zonder wolken, en óók zonder condensstrepen. Misschien dat het in de loop van de dag nog verandert, maar saai is het wel.
Juist de vorige week — en de weken daarvoor — was ik in de watten gelegd met prachtig gevarieerde wolken. We hadden niet echt onweer, maar het rommelde wel af en toe in de verte. Ook op grote hoogte was er veel variatie.
Nu niets van dat alles. Zelfs geen condensstrepen. Bêêêê!! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 18 Juli 2014
—"Een van die dae gaan die bus stilhou, dan is dit tyd vir Cees om af te klim."
Dat is Afrikaans voor:
—'Op een dag stopt de bus, dan is het tijd voor Cees om uit te stappen'.
Deze filosofische tekst is van Cees Jonker zelf als hij commentaar kreeg op zijn gezonde en actieve ouderdom als zwemtrainer. Hij had een grote reputatie bij topsporters. Hij instrueerde ook geduldig kinderen. Hij was een geboren pedagoog.
Ik ontmoette hem voor het eerst in Namibië, in Windhoek, op 18 maart 2002. Ik ging wel eens met hem mee als hij 's morgens op kwart voor vijf zijn afspraken had in het zwembad met drukke zakenmensen die hun zwemhobby heel serieus namen.
We schreven elkaar met verjaardagen en nieuwjaar. Gisteren had ik de verjaardagsbrief weer klaar. Hij zou de volgende week negentig worden. Ik stuur altijd een heuse brief, want aan e-mail doet hij niet.
Maar opeens twijfelde ik. Hij had niet op mijn nieuwjaarsbrief gereageerd. Vóór ik die felicitatiebrief ging posten, probeerde ik toch even op het internet of ik gemeenschappelijke kennissen kon bereiken. Ik kwam terecht bij de Afrikaanstalige krant van Namibië, Republikein, die op 26 November 2013 een artikel wijdde aan deze bekende trainer onder de titel:
—"Einde van 'n era ná afrigter en mentor groet"
Hij was de dag eerder begraven. Een hersentumor. Het moet snel zijn gegaan, want hij had mij nog gefeliciteerd met mijn verjaardag in September. 'Niks aan de hand'.
Op een dag in November stopte zijn bus. Cees stapte uit.
_____________________
Voor eerste ontmoeting zie: Mijn Dagboek 19 en 20 Maart 2002
Afscheidsgroet in Republikein: Einde van 'n era ná afrigter en mentor groet, Republikein, Windhoek, 26 November 2013
http://www.republikein.com.na/sport/einde-van-n-era-n-afrigter-en-mentor-groet.214996
Cees Jonker is ook een 'ontmoeting' in mijn binnenkort te verschijnen verzameling 'reisontmoetingen'.
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag, 19 Juli 2014
Een zeer oude vriend, met zijn nieuwe vriendin, is zojuist vertrokken. Ze waren op doorreis naar Spanje, waar ze hun vakantie gaan doorbrengen. Het was lang geleden afgesproken. Ik keek er naar uit. De logeerkamer had ik zorgvuldig in orde gemaakt. Ik had een tafel gereserveerd bij ons dorpsrestaurant.
Ze kwamen gistermiddag, een stuk vroeger dan ik verwachtte. Daarom hadden we niet alleen tijd voor een uitgebreide 'thee', maar ook voor een siësta voor we aan tafel gingen voor de volgende ronde van ons bijpraten.
En vanmorgen verder tot aan vertrektijd. Ik geniet nog na.
Vooral ook van het onzegbare. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag, 20 Juli 2014
Ik begin de kunst van het nietsdoen geleidelijk onder de knie te krijgen. Het probleem ligt nu bij het in actie komen. De verleiding om een 'achterstallige klus' op te knappen is nog steeds heel groot, maar ik moet mij inhouden. Ik moet heel zorgvuldig kiezen, want het gevaar is dat ik door zo'n "leuke bezigheid" wordt meegesleurd, zodat het mij zenuwachtige dagen en slapeloze nachten kost. Daarvoor koester ik — terecht — nog enige angst.
Maar de laatste dagen heb ik de achterstallige maand Maart afgewerkt, en vannacht toch goed geslapen. Proficiat!
Hij staat op de site. Hij gaat straks onderweg. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Maandag, 21 Juli 2014
De kunst van het nietsdoen begin ik inderdaad onder de knie te krijgen, zoals ik gisteren schreef, maar dat wil niet zeggen dat ik het leuk vind. Als ik de noodzakelijke meditatie-uurtjes — waarvan ik het nut wel inzie — achter de rug heb, kan ik niet zomaar in actie komen. Ook dat beschreef ik gisteren. De meeste 'acties' moet ik afkeuren, want die kunnen mij meesleuren.
Het is niet toevallig dat dàt juist de 'leuke dingen' zijn.
Kortom, ik verveel mij dood.
Ik probeer wat voor de televisie te hangen. Maar dan baal ik van mezelf.
—"Waar zijn mijn geneugten gebleven?" (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Dinsdag, 22 Juli 2014
Vanmorgen om tien voor vijf was ik weer even wakker. Dat is kennelijk een magisch moment in mijn dagritme, want het is al jaren-en-jaren zo. Vóór de lopende crisis stond ik dan op, en begon blakend van energie aan mijn schrijftaken. Dat doe ik niet meer. Ik probeer opnieuw in te slapen. De laatste tijd zelfs met enig succes.
Deze weken verschijnt op dat uur Venus boven de horizon, de morgenster-van-dienst. Dat is een genot dat ik graag meepik. Ik stapte uit bed, en nog geen minuut later verscheen Venus boven de bomen.
Hogerop — naar rechts — keek de maansikkel toe. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Woensdag, 23 Juli 2014, Martine jarig!!
Ik heb zojuist Mijn Dagboek van 2 September 2012 herlezen.
—"Waarom?"
Daar staat de allerprilste beschrijving van een idee dat nu wordt gerealiseerd. Die dag bekijk ik voor het eerst enkele archiefdozen die bijna 20 jaar ongeopend op een zolder in Eindhoven hadden gestaan. Ik tref er een oud lievelingsboek, maar ook mijn professionele archief, met name mijn toespraken als decaan. Ik speel dan met 'de mogelijkheid', met 'het idee' — want méér is het dan nog niet — dat op de een-of-andere manier uit te geven.
Gisteren besprak ik met Erik de laatste details.
Het boek kan nu naar de drukker. (100 woorden)
_____________________
Zie Dagboek september 2012
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Donderdag, 24 Juli 2014, Lizette jarig!!
Tegen vijven stapte ik uit mijn bed. Maan en Venus zouden moeten verschijnen. Ik zag de maansikkel nèt boven de horizon klimmen. Precies halfweg. Een mooi moment dat alleen mogelijk is omdat de horizon op dat punt heel 'scherp' is. Het is een gesloten bosrand op een paar honderd meter afstand.
Terwijl ik toekeek, flitste een eindje naar links opeens ook Venus boven de bosrand. Ik genoot tot diep in mijn buik. Dat kwam heel gelegen, met al die twijfels over mijn geneugten de laatste dagen. Wegens die verwarrende veranderingen.
—"Sterren zijn mijn enige vaste punten op aarde".
Gelukkig maar! (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Vrijdag, 25 Juli 2014
In mijn dagboeken van de laatste maanden bekeek ik nog eens alle experimenten om een nieuwe leefstijl te vinden. Centraal stond daarbij de kunst van het nietsdoen in al zijn vormen. Met name in de maand April drong tot mij door dat alleen urenlang mediteren effectief is. Niet zomaar wat dromen, of 'ongedisciplineerd mijmeren'.
Nee, heel gedisciplineerd mediteren. Urenlang.
Ik probeerde of 'een beetje minder' ook OK was. Nee!!
Wat zegt dat over mijn aankomende leefstijl?
Hoe zal ik omgaan met de resterende uurtjes?
De tijd voor 'boodschappen-en-eten' allereerst.
—"En met andere noodzakelijkheden?"
—"Als een super-effectieve manager met tjokvolle agenda?" (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zaterdag, 26 Juli 2014, Jet jarig!
Voor gisteren was 'bewolking' voorspeld. Daar was aan toegevoegd 'verspreide onweersbuien'. Dat was 'onverwacht', omdat we een wekenlange vrijwel wolkenloze periode beleven. Het kwam goed uit dat ik veel moest mediteren; zodoende kon ik van die gevarieerde bewolking genieten.
Dreigende donkere wolken veroverden regelmatig de hele hemel, maar het bleef bij een buitje-van-niks vroeg in de ochtend. Er was wel voortdurend gerommel in de verte — zelfs boven mijn hoofd. Bliksemschichten her-en-der verhoogden de feestvreugde. Laat in de middag viel kletterend — vlug even — zes millimeter regen.
Tegen zonsondergang hadden we weer een prachtig blauwe lucht met hoge ijle vederwolken. Mooi toch? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Cessenon sur Orb, Zondag, 27 Juli 2014
Deze column moet over rozen gaan. Ik bedoel de rozen in mijn tuin. Ik hoop natuurlijk ook dat het 'over rozen' gaat, maar dat weet je bij 'honderd-woorden' nooit.
Vanmorgen heb ik ze weer eens goed verzorgd.
Toen ik ze overnam van de vorige [huis]eigenaar stonden ze er maar armetierig bij. Structureel hadden ze het moeilijk, want 'eigenlijk' ze staan niet op goede grond. Maar dat heb ik gelaten. Ik heb alleen gezorgd dat ze niet meer overschaduwd worden door andere troep. En ik heb ze regelmatig gemest en bewaterd.
Vanmorgen straalden de oudjes. Jonge frisse knoppen meldden zich aan.
(100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Tussen Béziers en Brussel, Maandag, 28 Juli 2014, Miek jarig!
We zijn zojuist uit Lyon Part Dieu vertrokken. Dat is het TGV-station van Lyon. Ik moest er overstappen en ruim een uur wachten. Het pakte anders uit. Mijn trein liep op het laatste moment twintig minuten vertraging op, zodat er maar een klein uurtje overbleef. Dat werd deels 'goedgemaakt' door deze trein die om onbekende reden te laat vertrok. Je ziet, het verloopt niet zo soepel als ik van de SNCF gewend ben. Toen ik de laatste keer uit NL terugkwam, had ik op de kop af twee uur vertraging bij aankomst.
Ik hoop dat mij dat niet wéér overkomt. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Utrecht, Dinsdag, 29 Juli 2014
Ik ben aangekomen bij Martine in Utrecht. Ze haalde mij van het station. Gezellig wandelden we door de binnenstad naar huis. Allemaal nostalgisch weerzien.
Ik moest uitleggen waarom ik anderhalf uur later kwam. Tot Brussel-Zuid was het probleemloos, maar mijn trein naar Rotterdam was afgelast. Die van een uur later had een half uur vertraging. Zodoende.
Martine vertelde van de ontzettende hoosbuien eerder op de dag waardoor sommige treinen niet hadden kunnen rijden. Mogelijk had mijn trein Brussel niet eens kunnen bereiken.
En nu baad ik mij in familiair genot.
Dadelijk komen nog twee kleinkinderen, Lisa en Dorien.
Heerlijk toch? (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Utrecht, Woensdag, 30 Juli 2014
Het is al laat in de middag. Martine was vandaag aan het werk. Ik heb de binnenstad verkend. Het nostalgisch weerzien waar ik gisteren over schreef, was mij goed bevallen. Bovendien moest ik naar het station om mij te laten voorlichten over de OV-chipkaart, en naar een foonwinkel voor mijn Samsung Galaxy Note.
Dat was snel gedaan, en ik dwaalde vervolgens gezellig door de binnenstad. Het was op het randje van verdwalen, want mijn herkenningen waren verre van perfect. Dat verhoogde slechts de feestvreugde. Per slot had ik alle tijd.
Op dezelfde manier vond ik de weg terug naar huis. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Utrecht, Donderdag, 31 Juli 2014, Ignacio jarig!
Vandaag is het vertrekdag. Ik reis dadelijk door naar Eindhoven waar ik vanmiddag Ghislaine zal weerzien. Heel gelukkig allemaal, maar hier is het 'vertrekken' en 'afscheid' nemen. Op dit breekpunt zit ik nu. Zojuist hebben we samen ontbeten, en nog eens 'alles' de revue laten passeren.
Wat doe je? Waar ben je mee bezig? En meer van die zegbare dingen.
Onderwijl genoot ik van het onzegbare. Ik keek goed om ook daarvan zoveel mogelijk te bewaren.
Ik was mij bewust van de zon die in de kamer scheen. En van de smaak van de koffie.
Bewust van het komende afscheid. (100 woorden)
terug eerste dagboekregel

Einde Mijn Dagboek Juli 2014